Το Γνωρίζατε;

Τι έκανε το εσωτερικό ένδυμα του Ιησού τόσο επιθυμητό για τους Ρωμαίους στρατιώτες;

Οι τέσσερις στρατιώτες που επέβλεπαν την εκτέλεση του Ιησού μοιράστηκαν τα ρούχα του. «Αλλά», λέει το εδάφιο Ιωάννης 19:23, «το εσωτερικό ένδυμα [του Ιησού] δεν είχε καμιά ραφή, καθώς ήταν υφασμένο από πάνω μέχρι κάτω». Οι στρατιώτες αποφάσισαν να μην το σκίσουν αλλά να ρίξουν κλήρο για αυτό. Πώς φτιαχνόταν ένα τέτοιο ένδυμα;

Φαίνεται ότι το εσωτερικό ένδυμα ήταν μια πουκαμίσα από λινό ή μαλλί η οποία έφτανε ως το γόνατο ή τον αστράγαλο. Συνήθως, αυτά τα ενδύματα τα έφτιαχναν τοποθετώντας δύο τετράγωνα ή ορθογώνια κομμάτια ύφασμα το ένα πάνω στο άλλο και ράβοντας τρεις από τις πλευρές τους, ενώ άφηναν ανοίγματα για το κεφάλι και τα χέρια.

Με παρόμοιο τρόπο έφτιαχναν και ένα πιο ακριβό είδος χιτώνα, αλλά για αυτόν χρησιμοποιούσαν «μόνο ένα μακρύ κομμάτι ύφασμα, διπλωμένο στα δύο, με άνοιγμα στη μέση για το κεφάλι» και στρίφωμα στον ποδόγυρο, λέει το βιβλίο Ο Ιησούς και ο Κόσμος Του (Jesus and His World). Αυτού του είδους ο χιτώνας χρειαζόταν ραφές στα πλάγια.

Εντελώς άρραφα ενδύματα, όπως αυτό που φορούσε ο Ιησούς, φτιάχνονταν μόνο στην Παλαιστίνη. Υφαίνονταν σε κατακόρυφους αργαλειούς οι οποίοι χρησιμοποιούσαν δύο στρώματα κάθετων νημάτων στημονιού​—ένα μπροστά από μια εγκάρσια δοκό και ένα πίσω από αυτήν. Ο υφαντής περνούσε με τη σαΐτα του το οριζόντιο νήμα του υφαδιού από το μπροστινό μέρος του ιστού προς το πίσω και αντίστροφα, «δημιουργώντας έτσι ένα κυλινδρικό κομμάτι ύφασμα», λέει κάποιο σύγγραμμα. Ο άρραφος χιτώνας ήταν κατά πάσα πιθανότητα σπάνιο απόκτημα, γι’ αυτό και ήταν πολύ επιθυμητός στα μάτια των στρατιωτών.

Υπήρχαν μελισσοκόμοι στον αρχαίο Ισραήλ;

Σύμφωνα με τις Εβραϊκές Γραφές, ο Θεός υποσχέθηκε να φέρει τους αρχαίους Ισραηλίτες σε “μια γη όπου έρρεε το γάλα και το μέλι”. (Έξοδος 3:8) Φαίνεται ότι τις περισσότερες φορές που γίνεται λόγος στη Γραφή για μέλι εννοείται η τροφή που παράγουν οι άγριες μέλισσες. Η Γραφή δεν αναφέρει τίποτα περί μελισσοκομίας στον αρχαίο Ισραήλ. Ωστόσο, ένα πρόσφατο εύρημα στην Κοιλάδα Βαιθ-Σεάν του Ισραήλ αποκαλύπτει ότι στην αρχαιότητα οι κάτοικοι της περιοχής ασχολούνταν με «τη μελισσοκομία σε επίπεδο μαζικής παραγωγής».

Στο Τελ Ρεχόβ, ερευνητές από το Ινστιτούτο Αρχαιολογίας του Εβραϊκού Πανεπιστημίου στην Ιερουσαλήμ έφεραν στο φως ένα μελισσοτροφείο που χρονολογείται από το δέκατο ως τις αρχές του ένατου αιώνα Π.Κ.Χ.​—την πρώιμη περίοδο της μοναρχίας στον Ισραήλ. Αυτή είναι η πρώτη φορά που ανακαλύφτηκαν αρχαίες κυψέλες στη Μέση Ανατολή. Πιστεύεται ότι αρχικά το μελισσοτροφείο περιείχε περίπου εκατό κυψέλες, διατεταγμένες σε σειρές και τοποθετημένες τουλάχιστον ανά τρεις η μία πάνω στην άλλη.

Κάθε κυψέλη, σύμφωνα με την έκθεση του πανεπιστημίου για το εύρημα, ήταν «ένας κύλινδρος από άψητο πηλό . . . μήκους περίπου 80 εκατοστών και διαμέτρου 40 εκατοστών. . . . Έμπειροι μελισσοκόμοι και μελετητές που επισκέφτηκαν το χώρο υπολόγισαν ότι αυτές οι κυψέλες μπορεί να απέφεραν μέχρι και μισό τόνο μέλι ετησίως».

[Εικόνα στη σελίδα 22]

Ο αρχαιολογικός χώρος στο Τελ Ρεχόβ

[Ευχαριστίες]

Institute of Archaeology/Hebrew University © Tel Rehov Excavations