«Το Όνειρό μου Έγινε Πραγματικότητα»

Πριν από 15 χρόνια, η Εμίλια έκανε τακτικό σκαπανικό. Χρειάστηκε, όμως, να σταματήσει την ολοχρόνια υπηρεσία. Τα τελευταία χρόνια, αναπολούσε συχνά εκείνη την τόσο ευτυχισμένη περίοδο της ζωής της και ήθελε να αυξήσει ξανά τη συμμετοχή της στη διακονία.

Ωστόσο, η εργασία της τής απορροφούσε πολύ χρόνο, και αυτό της έκλεβε τη χαρά. Κάποια φορά, αναστέναξε λέγοντας μπροστά στους συναδέλφους της: «Μακάρι να δούλευα λιγότερες ώρες!» Όταν η προϊσταμένη της το έμαθε αυτό, τη ρώτησε αν ήταν αλήθεια και η Εμίλια το επιβεβαίωσε. Αλλά για να ικανοποιηθεί ένα τέτοιο αίτημα χρειαζόταν η έγκριση ενός διευθυντή επειδή η εταιρία απαιτούσε από όλους τους υπαλλήλους να εργάζονται με πλήρες ωράριο. Η αδελφή μας ετοιμάστηκε για τη συνάντηση με το διευθυντή και προσευχήθηκε για ηρεμία και θάρρος.

Σε εκείνη τη συνάντηση, ζήτησε με διακριτικότητα αλλά και θάρρος να εργάζεται λιγότερες ώρες. Εξήγησε ότι αξιοποιεί τον ελεύθερο χρόνο της βοηθώντας τους άλλους: «Είμαι Μάρτυρας του Ιεχωβά και παρέχω στους ανθρώπους πνευματική βοήθεια. Πολλοί σήμερα έχουν χάσει τον ηθικό προσανατολισμό τους. Χρειάζονται ξεκάθαρες αξίες και κανόνες, και οι σοφές αρχές που τους μεταδίδω από τη Γραφή αποδεικνύονται ανεκτίμητες. Δεν θέλω να επηρεάσει αυτή η δραστηριότητά μου την ποιότητα της εργασίας μου, αλλά θα επιθυμούσα να έχω περισσότερο ελεύθερο χρόνο για να βοηθάω τους ανθρώπους. Να γιατί ζητάω να περικοπούν οι ώρες εργασίας μου».

Ο διευθυντής άκουσε προσεκτικά και είπε ότι κάποτε σκεφτόταν και ο ίδιος να ασχοληθεί με φιλανθρωπικό έργο. Έπειτα πρόσθεσε: «Για τους λόγους που αναφέρατε, νομίζω ότι πρέπει να δεχτώ το αίτημά σας. Αλλά αντιλαμβάνεστε ότι θα παίρνετε λιγότερα χρήματα;» Η Εμίλια απάντησε καταφατικά και είπε ότι, αν ήταν απαραίτητο, θα έκανε απλοποιήσεις στη ζωή της, προσθέτοντας: «Ο σημαντικότερος στόχος μου είναι να κάνω κάτι που θα βοηθήσει πραγματικά τους ανθρώπους». Ο διευθυντής τής είπε: «Θαυμάζω εκείνους που προσφέρουν ανιδιοτελώς το χρόνο τους για τους άλλους».

Κανένας υπάλληλος σε εκείνη την εταιρία δεν είχε εργαστεί ποτέ υπό τέτοιους ευνοϊκούς όρους. Η Εμίλια εργάζεται τώρα μόνο τέσσερις μέρες την εβδομάδα. Και προς μεγάλη της έκπληξη, πήρε αύξηση, και έτσι το εισόδημά της παρέμεινε ανέπαφο! Η ίδια λέει: «Το όνειρό μου έγινε πραγματικότητα, και τώρα είμαι πάλι τακτική σκαπάνισσα!»

Έχετε σκεφτεί εσείς να προσαρμόσετε το πρόγραμμά σας ώστε να αρχίσετε, ή να ξαναρχίσετε, την υπηρεσία σκαπανέα;

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 32]

Ο διευθυντής τής είπε: «Θαυμάζω εκείνους που προσφέρουν ανιδιοτελώς το χρόνο τους για τους άλλους»