Πώς Πρέπει ν’ Αντιδράτε στις Αβεβαιότητες της Ζωής;

Η ΖΩΗ είναι γεμάτη από απροσδόκητα γεγονότα. Οι άνθρωποι σύντομα διαπιστώνουν ότι δεν μπορούν πάντοτε να είναι βέβαιοι σχετικά με τη φορά που θα πάρουν τα πράγματα. Ένας οξύς παρατηρητής των αρχαίων χρόνων, ο σοφός Βασιλεύς Σολομών, δήλωσε τα εξής: «Ο δρόμος δεν είναι εις τους ταχύποδας, ουδέ ο πόλεμος εις τους δυνατούς, αλλ’ ουδέ ο άρτος εις τους σοφούς, αλλ’ ουδέ τα πλούτη εις τους νοήμονας, αλλ’ ουδέ η χάρις εις τους αξίους· διότι καιρός και περίστασις συναντά εις πάντας αυτούς.»—Εκκλησ. 9:11.

Πράγματι, συχνά συμβαίνουν απροσδόκητα γεγονότα. Μολονότι κάποιος μπορεί να περιμένη να κερδίση στον αγώνα ο καλύτερος δρομεύς, αυτό δεν συμβαίνει πάντοτε. Ένα ατύχημα μπορεί να τον κάνη να ελαττώση ταχύτητα ή μπορεί να κατέχεται από υπερβολική εμπιστοσύνη στον εαυτό του κι έτσι να μην καταβάλη τις καλύτερες προσπάθειές του. Αν αιφνιδιασθή, ο μεγαλύτερος και ισχυρότερος στρατός μπορεί να υποστή ταπεινωτική ήττα. Οι σοφώτεροι άνδρες μπορεί να μην είχαν ποτέ την ευκαιρία να δείξουν τις γνώσεις των και μπορεί να πεθάνουν στη φτώχεια. Άνθρωποι με ασυνήθεις επιδεξιότητες, αντί ν’ απολαμβάνουν την εύνοια των άλλων, από κάποια στροφή των περιστάσεων ίσως πέσουν σε δυσμένεια και περνούν τη ζωή τους στην αφάνεια.

Επί πλέον, η ίδια η ζωή έχει αβέβαιη διάρκεια. Ένα από τα πιο αρχαία βιβλία, η Αγία Γραφή, θέτει το ζήτημα με τον εξής τρόπο: «Δεν εξεύρετε το μέλλον της αύριον· διότι ποία είναι η ζωή σας; Είναι τωόντι ατμός, όστις φαίνεται προς ολίγον και έπειτα αφανίζεται.»—Ιακ. 4:14.

Όταν αντιμετωπίζωμε τις αβεβαιότητες της ζωής, τι μπορούμε να κάνωμε για να κάνωμε καλή χρήσι αυτών; Πρέπει ν’ αγωνιζώμεθα για να προχωρούμε στον κόσμο;

Αυτό κάνουν πολλοί άνθρωποι σήμερα. Έχουν ως κέντρο της ζωής τους τις υλικές επιδιώξεις. Ένας άνδρας, παραδείγματος χάριν, μπορεί ν’ αγωνίζεται για να προοδεύη στον κόσμο, και τελικά ν’ αποκτήση μια εξέχουσα θέσι κι ένα θαυμάσιο εισόδημα. Αλλά τι θα λεχθή για το τίμημα που πρέπει να πληρώση για όλ’ αυτά; Ίσως αναγκάζεται να παραμελήση την οικογένειά του, δαπανώντας λίγο χρόνο μόνο με τη σύζυγό του και τα παιδιά του, για να προωθήση τον εαυτό του και να εξασφαλίση τη θέσι του. Σε λίγο καιρό μπορεί να διαπιστώση ότι είναι ουσιαστικά ένας ξένος μέσα στο ίδιο του το σπίτι, χωρίς να μπορή να επικοινωνήση με τα παιδιά του. Ίσως τρέφουν λίγη μόνο εκτίμησι για τις υλικές ανέσεις που προμηθεύει στην οικογένειά του. Τα παιδιά, επειδή στερούνται την αναγκαία πατρική καθοδηγία, ίσως γίνουν συναισθηματικώς ασταθή. Αντί να μπορούν να υπερασπίσουν εκείνο που είναι ορθό, ίσως εύκολα υποκύπτουν σε πιέσεις από νεαρούς της ηλικίας τους. Εν τω μεταξύ, αυτός ο άνδρας έχει ίσως καταστρέψει την υγεία του και δεν μπορεί ν’ απολαύση τα πράγματα που μπορεί να προμηθεύη. Μπορεί να δυσκολεύεται να κοιμηθή τη νύχτα. Τελικά ο θάνατος μπορεί να θέση τέρμα σε όλα τα πράγματα. Οι κληρονόμοι του ίσως σπαταλήσουν την κληρονομιά που θα τους αφήση.

Πράγματι, ο τρόπος ζωής που βασίζεται μόνο στην επιδίωξι υλικών στόχων είναι απογοητευτικός και κενός. Δεν βοηθεί στη ρεαλιστική αντιμετώπισι των αβεβαιοτήτων της ζωής. Αλλά τι θα λεχθή αν ζούμε σύμφωνα με την αρχή «ας φάγωμεν και ας πίωμεν, διότι αύριον αποθνήσκομεν»; (1 Κορ. 15:32) Το να ζη κάποιος μόνο για σήμερα σαν να μην υπήρχε αύριο, θα τον βοηθήση ν’ αντιμετωπίση αποτελεσματικά τις αβεβαιότητες της ζωής;

Σκεφθήτε τα αποτελέσματα που προέρχονται από το να ζη κανείς απλώς για τις λεγόμενες ευχαριστήσεις. Δεν είναι αλήθεια ότι πολλοί άνθρωποι, ιδιαίτερα οι νέοι, έχουν καταστρέψει τη ζωή τους έτσι; Η τοξικομανία, ο αλκοολισμός, τα αφροδίσια νοσήματα, οι ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες κι ένα πλήθος άλλες κοινωνικές ασθένειες είναι προϊόντα της αχαλίνωτης επιδιώξεως απολαύσεων. Αντί να βοηθήση το άτομο ν’ αντιμετωπίση τις αβεβαιότητες της ζωής, το να ζη μόνο για το παρόν μπορεί να προσθέση σ’ αυτές τις αβεβαιότητες.

Αλλά τι μπορούμε να κάνωμε για ν’ αντιμετωπίσωμε τις αβεβαιότητες της ζωής; Κατ’ αρχήν, δεν μπορούμε ν’ αγνοήσωμε αυτές τις αβεβαιότητες, θεωρώντας τις σαν να μην υπήρχαν. Για να τις αντιμετωπίσωμε, πρέπει να τις αναγνωρίσουμε. Επειδή τα πράγματα αλλάζουν γρήγορα, είναι συνετό να μη δίνωμε υπερβολική σπουδαιότητα στις λύπες, στις χαρές, στις κοσμικές σχέσεις ή στα αποκτήματα που μπορεί να έχωμε. Η Αγία Γραφή συνιστά: «Οι κλαίοντες ως μη κλαίοντες, και οι χαίροντες ως μη χαίροντες, και οι αγοράζοντες ως μη έχοντες κατοχήν, και οι μεταχειριζόμενοι τον κόσμον τούτον ως μηδόλως μεταχειριζόμενοι.»—1 Κορ. 7:30, 31.

Αυτή είναι μια ρεαλιστική άποψις του τρόπου που συμβαίνουν τα πράγματα στον κόσμο. Τίποτε δεν έχει μονιμότητα ούτε σταθερότητα. Ο κόσμος μοιάζει μ’ ένα σκηνικό που αλλάζει γρήγορα τη μια σκηνή κατόπιν της άλλης. Γι’ αυτό δεν πρέπει ν’ αφήνωμε τη χαρά, τη λύπη, τα αποκτήματα και τις ανθρώπινες σχέσεις να κυριαρχούν στη ζωή μας. Όπως ακριβώς η υπερβολική προσκόλλησι σε κάτι που είναι καλό. Παραδείγματος χάριν, το άτομο που οικοδομεί ολόκληρη τη ζωή του γύρω από τη σχέσι του μ’ ένα φίλο θα δοκίμαζε τρομερό πλήγμα αν ο θάνατος ή άλλες περιστάσεις τον αποστερούσαν από τη σχέσι του μ’ αυτό το άτομο. Θα αισθανόταν σαν να έχη καταρρεύσει ολόκληρος ο κόσμος του.

Είναι συνετό, λοιπόν, να μην περιοριζώμεθα σε πράγματα και σχέσεις που μας φέρνουν χαρά. Ένας ευρύς αγρός ενδιαφέροντος μπορεί ν’ αποτελέση πραγματικό κεφάλαιο στην αντιμετώπισι των αβεβαιοτήτων της ζωής. Το άτομο που έχει έναν ευρύ αγρό ενδιαφέροντος είναι λιγώτερο πιθανόν να δοκιμάση κατάρρευσι όλων των ελπίδων του και των ονείρων του. Συνήθως δεν εξελίσσονται άσχημα όλα τα πράγματα συγχρόνως. Κάτι αξιόλογο πάντοτε παραμένει.

Επί πλέον, αν αναγνωρίσουμε ότι η ζωή είναι βραχεία θα προσέξωμε σοβαρά τον τρόπο με τον οποίο την χρησιμοποιούμε. Αποφεύγομε ζωηρά δραστηριότητες και συνήθειες που θα μπορούσαν να καταστρέψουν τη διανοητική, συναισθηματική και σωματική ευημερία μας; Ακολουθούμε πράγματι τη συνετή πορεία; Ρωτάτε, Πού θα κατέληγε αυτό;

Αφού ερεύνησε την ανθρώπινη ζωή σ’ έναν ατελή κόσμο, ο σοφός Βασιλεύς Σολομών παρώτρυνε τα εξής: «Φοβού τον Θεόν και φύλαττε τας εντολάς αυτού.» (Εκκλησ. 12:13) Αυτός είναι πραγματικά ο κυριώτερος τρόπος με τον οποίον μπορούμε ν’ αντιμετωπίσουμε τις αβεβαιότητες της ζωής. Ένας υγιής φόβος ή σεβασμός για τον Δημιουργό θα μας υποκινήση ν’ ακολουθούμε τις εντολές του. Αυτό είναι προς όφελός μας, εφόσον οι εντολές του Θεού είναι προωρισμένες να μας βοηθήσουν να επωφεληθούμε από τη ζωή ακόμα και τώρα. Αν τις ακολουθούμε, θα μας βοηθήσουν, όπως λέγει η Βίβλος, να ‘αφαιρέσωμε τον θυμόν από της καρδίας μας, και να απομακρύνωμε την πονηρίαν από της σαρκός μας.’—Εκκλ. 11:10.

Κάποιος που εκτιμούσε τη θαυμάσια καθοδηγία που προμηθεύει ο Ιεχωβά Θεός εξεφράσθη γι’ αυτήν ως εξής: «Αι κρίσεις του Ιεχωβά αληθιναί, εν ταυτώ· πλέον επιθυμηταί παρά το χρυσίον, μάλιστα παρά πλήθος καθαρού χρυσίου, και γλυκύτεροι υπέρ το μέλι και τους σταλαγμούς της κηρήθρας. Ο δούλος σου μάλιστα νουθετείται δι’ αυτών· εις την τήρησιν αυτών η ανταμοιβή είναι μεγάλη.»—Ψαλμ. 19:9-11, ΜΝΚ.

Ούτε κι ο θάνατος ακόμα δεν μπορεί να καταστρέψη τα οφέλη που απολαμβάνει το άτομο που ‘φοβείται τον Θεόν και φυλάττει τας εντολάς αυτού.’ Γιατί συμβαίνει αυτό; Διότι αποτελεί σκοπόν του Θεού ν’ αναστήση τους νεκρούς. Η Αγία Γραφή ομιλεί γι’ αυτόν ως τον Θεόν ‘τον ζωοποιούντα τους νεκρούς και καλούντα τα μη όντα ως όντα.’—Ρωμ. 4:17.

Έτσι, λοιπόν, το άτομο που χρησιμοποιεί τον χρόνο του για να οικοδομήση μια καλή σχέσι με τον Δημιουργό επωφελείται πραγματικά από τη ζωή, παρά τις αβεβαιότητές της. Αγωνίζεσθε κι εσείς να κάνετε το ίδιο; Αφήνετε την Αγία Γραφή να σας βοηθήση ν’ απολαύσετε το καλύτερο από τη ζωή τώρα και στο μέλλον;