Η Κατασκευή Φυσικού Κρασιού
ΑΝ θέλετε καλό κρασί, πάρτε ένα ή δύο πάουντς ώριμα κόκκινα ή μαύρα σταφύλια. Θα έχουν επάνω τους ένα υπόλευκο επίστρωμα. Καθώς το βλέπουν, πολλοί άνθρωποι νομίζουν ότι είναι εντομοκτόνο, αλλά δεν είναι. Είναι φυσικοί ζυμομύκητες σε αδρανή κατάστασι που απλώς περιμένουν για ν’ αρχίσουν να προκαλούν ζύμωσι στο χυμό των σταφυλιών. Αυτό είναι το μυστικό του φυσικού κρασιού. Ίσως να θέλετε να πλύνετε τα σταφύλια με νερό, αλλά να μην ξεπλύνετε ούτε να τρίψετε αυτή την ασπριδερή ουσία που μοιάζει με σκόνη ή επίστρωμα.
Τώρα, αφαιρέστε τα κοτσάνια από τα σταφύλια απομακρύνοντας και τα άγουρα ή χαλασμένα σταφύλια. Αν υπάρχη αναμίκτης, λυώστε τα σταφύλια σ’ αυτόν ανοίγοντας και κλείνοντας αμέσως τον αναμίκτη· κάντε το αυτό μερικές φορές. Αυτό θα εμποδίση το κομμάτιασμα των κουκουτσιών. Αν δεν υπάρχη αναμίκτης, πλύνετε καλά τα χέρια σας και ξεβγάλτε τα καλά να φύγη το σαπούνι και λειώστε τα σταφύλια σε μια μεγάλη λεκάνη. Μην προσθέσετε νερό, ούτε ζάχαρι ούτε τίποτε άλλο.
Αδειάστε το περιεχόμενο της λεκάνης—φλούδες, κουκούτσια, πολτό, χυμό, όλα—σε μια φιάλη με φαρδύ στόμιο. Τοποθετήστε μια πλαστική σακκούλα πάνω στο στόμιο της φιάλης με μια ελαστική ταινία. Τοποθετήστε τη φιάλη σε κάποιο μέρος με θερμοκρασία από 60 μέχρι 80 βαθμούς Φαρενάιτ (15,5 ως 26,6 βαθμούς Κελσίου), μολονότι η ιδανική θερμοκρασία είναι 75 βαθμοί (23,8 Κελσίου).
Ύστερα, περιμένετε. Αφήστε τη θαυμάσια διαδικασία που ο Δημιουργός ενεφύτευσε στα φυσικά πράγματα, ν’ ακολουθήση την πορεία της. Φυσικά, ίσως να σας αρέση να παρακολουθήτε τη φιάλη κάπου κάπου και να μυρίζετε για να δήτε τις αλλαγές που συμβαίνουν.
Τελικά θ’ αρχίσουν να σχηματίζονται φυσαλίδες που σιγά-σιγά θα ανεβαίνουν στην κορυφή της μάζας. Αυτό το αέριο θα περάση από το λαστιχένιο πώμα και θα σκορπίση ένα ευχάριστο άρωμα ως τα ρουθούνια σας—στον κατάλληλο καιρό. Οι φυσαλίδες είναι ένδειξις ότι άρχισε η ζύμωσις. Ο μούστος θα πάρη σιγά-σιγά το χαρακτηριστικό του χρώμα. Μια υπόλευκη ουσία μπορεί να εμφανισθή στην επιφάνεια της μάζας, αλλά μην ανησυχείτε. Όλα πάνε καλά.
Ύστερα από δύο εβδομάδες παύει ο σχηματισμός φυσαλίδων. Τώρα μπορείτε να ανοίξετε τη φιάλη και να περάσετε τον χυμό από ένα καθαρό πανί σε μια μεγάλη λεκάνη. Στίψτε και τη μάζα μαζί με το πανί για να βγη όλος ο χυμός. Τώρα βάλτε το κρασί σε μια φιάλη. Θα εξακολουθή να είναι σκούρο και θα έχη μόρια. Εν τούτοις, αν είναι ανάγκη, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθή αμέσως· μπορείτε λοιπόν να το δοκιμάσετε. Είναι καλό; Θα βελτιωθή με τον καιρό.
Βάλτε σε μιαν άκρη τη φιάλη καλά κλεισμένη και αφήστε την. Όσο περισσότερο μένει, τόσο τα μόρια κατακάθονται στον πάτο. Σ’ ένα μήνα το κρασί πρέπει να έχη καθαρίσει αρκετά. Η γεύσις θα έχη βελτιωθή και το κρασί θα φαίνεται καλό. Αλλά προσέξτε· αν το κρασί συνεχίση να υφίσταται ζύμωσι, η φιάλη μπορεί να εκραγή.
Το κρασί είναι τώρα έτοιμο να μεταγγισθή σε μια άλλη φιάλη με αναρρόφησι, που είναι ο ευκολώτερος τρόπος για ν’ απαλλαγήτε από τα κατακάθια. Αλλά μπορεί να τα καταφέρετε εξ ίσου καλά με το να αδειάσετε προσεκτικά το κρασί σε μια άλλη φιάλη. Αυτό το σπιτικό, ξηρό κρασί διατηρείται καλύτερα στο ψυγείο. Καθώς μένει στο ψυγείο θα συνεχίση να αυτοκαθαρίζεται. Αν δεν υπάρχη ψυγείο, προσέξτε να είναι η φιάλη καλά κλεισμένη.
Καθώς παρατηρεί κανείς αυτό το ωραίο κρασί, μπορεί να θαυμάζη το γεγονός ότι όλα τα αναγκαία συστατικά για την παρασκευή του βρίσκονται μέσα και πάνω στο εύγευστο φρούτο που βγαίνει απ’ το αμπέλι.