Εξετάστε την Απόδειξι από τη Φυτική Ζωή

Η ΦΥΤΙΚΗ ζωή αποτελεί το μεγαλύτερο «εργοστάσιο» στη γη, αφού, σύμφωνα με κάποιο συντηρητικό υπολογισμό, παράγει 150 δισεκατομμύρια τόννους υδατάνθρακες (σάκχαρα) ετησίως. Η παραγωγή αυτή ξεπερνά κατά 200 φορές την παγκόσμια παραγωγή χάλυβος και τσιμέντου. Τα φυτά αποτελούν την πηγή διατροφής για ανθρώπους και ζώα που βρίσκονται στο πρόσωπο της γης—μια γενναιόδωρη προμήθεια. Εκτός από τα σάκχαρα που δίνουν ενέργεια, τα φυτά προμηθεύουν επίσης βιταμίνες, μεταλλικά στοιχεία, φάρμακα, και μεγάλες ποσότητες πρώτων υλών για ενδυμασία, οικοδομές, χαρτοποιία, βαφές, χρώματα και ένα σχεδόν αναρίθμητο πλήθος άλλων πραγμάτων που ωφελούν τον άνθρωπο.

Θα πρέπει να είμεθα πολύ ευχαριστημένοι που οι μυριάδες ποικιλίες της φυτικής ζωής εμφανίσθηκαν στη γη πριν από τον άνθρωπο διότι είναι σπουδαίες για τη ζωή ανθρώπων και ζώων. Η Βίβλος λέγει ότι η βλάστησις ήλθε σε ύπαρξι πριν από τα ζώα και δείχνει ότι ο Δημιουργός είχε κάποιο σχέδιο δημιουργώντας πρώτα τη βλάστησι, όπως φαίνεται από τα λόγια που είπε στον πρώτον άνδρα και τη γυναίκα: «Ιδού, σας έδωκα πάντα χόρτον κάμνοντα σπόρον, όστις είναι επί του προσώπου πάσης της γης, και παν δένδρον, το οποίον έχει εν εαυτώ καρπόν δένδρου κάμνοντα σπόρον· ταύτα θέλουσιν είσθαι εις εσάς προς τροφήν και εις πάντα τα ζώα της γης και εις πάντα τα πετεινά του ουρανού και εις παν ερπετόν έρπον επί της γης έχον εν εαυτώ ψυχήν ζώσαν, έδωκα πάντα χλωρόν χόρτον εις τροφήν.»—Γεν. 1:29, 30.

Ο Ρόλος της Φωτοσυνθέσεως

Η φυτική ζωή περιλαμβάνει το φυτοπλαγκτόν της θαλάσσης, το οποίο αποτελεί τη βασική τροφή για τα ψάρια και άλλα θαλάσσια πλάσματα. Η βλάστησις, από τη χλόη μέχρι τα δένδρα, αποτελεί τη βάσι της «αλυσίδας των τροφών» της γης. Αυτό συμβαίνει διότι κανένα ζώο δεν μπορεί να κατασκευάση την τροφή του. Τα φυτά όμως κάνουν αυτή την εργασία. Μέσω της πολύπλοκης λειτουργίας της φωτοσυνθέσεως, η οποία δεν έχει ακόμη κατανοηθή πλήρως ούτε αναπαραχθή από τον άνθρωπο, τα φυτά μετατρέπουν το διοξείδιο του άνθρακος, το νερό και την ενέργεια του ηλιακού φωτός σε υδατάνθρακες και οξυγόνο. Απορροφώντας ηλιακή ενέργεια, το φυτό χρησιμοποιεί επίσης μεταλλικές ουσίες του χώματος για να δημιουργήση λίπος, πρωτεΐνες, άμυλο, βιταμίνες και άλλα προϊόντα που προμηθεύουν τροφή για τα ζώα. Οι άνθρωποι και τα ζώα αναπνέουν οξυγόνο που «θέτει σε ενέργεια» τη μετατροπή των υδατανθράκων σε νερό και χημική ενέργεια, με την οποία τα άλλα φυτικά προϊόντα αφομοιούνται στα σώματά τους.

Πολλαπλασιασμός των Φυτών

Για να εκπληρώσουν τα φυτά και οι καρποί τους τον αναγκαίο σκοπό τους ως βάσις της τροφής για όλη τη ζωική κτίσι, πρέπει να φαγωθούν. Συνεπώς, τα φυτά πρέπει να έχουν ένα τρόπο πολλαπλασιασμού για να συνεχίσουν ν’ αποτελούν πηγή τροφής. Πρέπει να μαραθούν, να σαπίσουν και ν’ ανανεωθούν, αναπαράγοντας το είδος τους κανονικά και απεριόριστα. Μήπως βρίσκομε κάποιο σχέδιο σ’ αυτή την διευθέτησι; ‵Αν ναι, δεν μπορεί να είναι απλή σύμπτωσι.

Εξετάστε τις μεθόδους πολλαπλασιασμού της βλαστήσεως. Τα φυτά συνήθως παράγουν σπόρους σε αφθονία. Αυτό είναι σπουδαίο, διότι τόννοι σπόρων καταναλώνονται σαν τροφή από τα έντομα, τα πουλιά, άλλα πλάσματα και από τους ανθρώπους. Αν ένα φυτό παρήγε ένα ή λίγους μόνο σπόρους θα μπορούσαν να φαγωθούν κι έτσι αυτό το είδος του φυτού θα εξαφανίζετο. Επίσης, πολλοί σπόροι πέφτουν σε διάφορα είδη εδάφους και μερικοί ποτέ δεν βλαστάνουν. Ο δυσμενής καιρός, οι μύκητες και άλλοι παράγοντες μπορεί να εμποδίσουν τη βλάστησι πολλών σπόρων. Γι’ αυτό το λόγο, πρέπει να υπάρχη άφθονη παραγωγή σπόρων. Έτσι, δεν αληθεύει, αυτό που λέγουν μερικοί, ότι «η φύσις είναι πολύ σπάταλη.» Μάλλον, είναι γόνιμη, και αυτό δείχνει ότι υπάρχει κάποιο σχέδιο σ’ αυτή την αφθονία. Είναι αναγκαίο να παράγουν τα φυτά εκατοντάδες, ακόμη και χιλιάδες, σπόρους. Μερικά δένδρα παράγουν εκατομμύρια σπόρους ανά έηκερ. Ασφαλώς, δεν μπορούμε να πούμε ότι μια τέτοια τεράστια παραγωγή σπόρων δεν εξυπηρετεί κάποιο σκοπό. Και αυτός ο σκοπός δεν απαιτεί κάποιο σχέδιο;

Οι σπόροι που παράγονται επίσης πρέπει να έχουν ισχυρή αναπαραγωγική δύναμι, διότι μερικοί μπορεί να χρειασθή να διατηρηθούν τους χειμερινούς μήνες, σε ξηρασίες ή σε μακρές περιόδους δυσμενών συνθηκών. Οι πιο πολλοί σπόροι έχουν αξιοσημείωτη αναπαραγωγική δύναμι, 90 τοις εκατό περίπου βιωσιμότητα. Κάποιος σπόρος μπορεί να ξηραθή εντελώς, και να πέση σε λανθάνουσα κατάστασι. Αλλά σ’ αυτή την κατάστασι αδρανείας μπορεί να διατηρηθή σε υπερβολική θερμοκρασία, σε πολλές περιπτώσεις πολύ κάτω του μηδενός, ή σε υψηλή θερμοκρασία στο σημείο που βράζει το νερό (όχι, όμως μέσα στο νερό). Ακόμη και μετά από πάροδο ετών, οι σπόροι μπορεί να ξαναζήσουν όταν τοποθετηθούν σε νερό ή σε υγρό έδαφος. Ένας Ινδικός λωτός φύτρωσε και άνθισε μετά από αδράνεια στην οποία βρισκόταν ο σπόρος επί 2.000 χρόνια· κλώνοι και σπόροι απ’ αυτό το φυτό έχουν σταλή σε βοτανολογικά ινστιτούτα σ’ όλο τον κόσμο.

Ασφαλώς δεν μπορούμε να πούμε ότι τα φυτά αντιλαμβάνονται την ανάγκη της διαιωνίσεως του είδους των. Τι τρομερή σύμπτωσι—αν είναι σύμπτωσι—να έχουν όλα τα φυτά αυτή την ικανότητα! Θα μπορούσαν «τυφλές,» τυχαίες δυνάμεις να δώσουν μια τέτοια ομοιόμορφη κατεύθυνσι προς όφελος κάθε είδους ζωής στη γη;

Όταν παρατηρήσωμε τη γονιμοποίησι ή αναπαραγωγή των φυτών βρίσκομε άλλες πολύπλοκες ιδιότητες που χωρίς αυτές ο σπόρος δεν θα μπορούσε ποτέ ν’ αναπτυχθή. Μια απ’ αυτές είναι το γεγονός ότι οι σπόροι δημιουργούνται με δικό τους αρχικό απόθεμα τροφής. Κάθε σπόρος αποτελείται από υδατάνθρακες και άλλες ουσίες που δίνουν τη δυνατότητα στο γονιμοποιούμενο σπόρο να διατηρηθή αρκετά για ν’ αναπτύξη ρίζες και φύλλα ώστε να μπορέση να ωριμάση με φυσιολογικό τρόπο.

Έπειτα υπάρχει μεγάλη ποικιλία στον τρόπο πολλαπλασιασμού, έτσι ώστε κάθε είδος φυτού, καταφέρνει να διατηρήται ζωντανό στο ιδιαίτερο περιβάλλον του, σύμφωνα με την ιδιαίτερη κατασκευή του. Μερικά φυτά μπορεί να διχοτομηθούν ή να διαμελισθούν, δημιουργώντας δύο ή περισσότερες ρίζες, κάθε μια από τις οποίες μπορεί ν’ αναπτυχθή σ’ ένα γερό φυτό. Άλλα μπορεί ν’ ανθίσουν από ένα απλό κλωνάρι του φυτού που φυτεύεται στο έδαφος. Το κομμένο άκρο του κλωναριού έχει την ικανότητα ν’ αναπτύξη δικές του ρίζες. Τα φύλλα μερικών φυτών αναπτύσσουν ρίζες στα κομμένα μέρη του φύλλου. Άλλα, όπως οι πατάτες, πολλαπλασιάζονται με κονδύλους· μερικά φυτά αναπτύσσονται από βολβούς.

Στη διανομή ή διασπορά των σπόρων υπάρχει ομορφιά και «επιστημονική» ευφυΐα. Τα δένδρα καθώς επίσης και η άλλη βλάστησις παραμένουν συνήθως ακίνητα, μολονότι πρέπει να διασπείρουν τους σπόρους των για να καλύψουν κάποια αξιοσημείωτη περιοχή. Οι τρόποι πολλαπλασιασμού είναι ποικίλοι και πολύ αποτελεσματικοί. Ο σπόρος της σφενδάμνου έχει φτερά με τα οποία ο άνεμος μπορεί να τον μεταφέρη σε μεγάλες αποστάσεις. Παρομοίως το κιγχώριο, στην κυριολεξία αιωρείται στον αέρα με την πρόσφυσί του που μοιάζει με αλεξίπτωτο. Η μιμόζα (Μη Μου Άπτου) διασπείρει τους σπόρους μέσω μιας εκρηκτικής εκκενώσεως. Ο σολανόν και μερικοί σπόροι, μεταφέρονται σε άλλες καλλιεργήσιμες περιοχές κολλημένοι πάνω στο τρίχωμα των ζώων. Μερικοί κόκκοι και καρποί τρώγονται από τα ζώα. Οι σπόροι τους, εν τούτοις, δεν χωνεύονται, αλλά διασκορπίζονται με τα περιττώματα των ζώων.

Πολύ ευφυής είναι η μέθοδος διασκορπισμού της Ινδικής καρύδας, η οποία μεταφέρει το είδος της σε πολύ απομακρυσμένες ακρογιαλιές, ακόμη και σε άλλα νησιά και ηπείρους δια θαλάσσης. Ίσως νομίζαμε ότι η Ινδική καρύδα αναπτύσσεται κοντά σε παράκτιες περιοχές λόγω του ότι χρειάζεται θαλάσσιο νερό, αλλά αυτό δεν είναι σωστό. Στην πραγματικότητα, έχει ανάγκη γλυκού νερού. Οι ρίζες της λοιπόν είναι σχετικά μικρές, μόλις που φθάνουν το γλυκό νερό, το οποίο είναι ελαφρύτερο από το νερό της θάλασσας και έτσι βρίσκεται πάνω από το θαλάσσιο νερό στις παράκτιες περιοχές. Εν τούτοις, ο διασκορπισμός των σπόρων γίνεται καλύτερα σε παράκτιες περιοχές, λόγω του ότι οι Ινδικές καρύδες μπορούν να πλέουν σε μεγάλες αποστάσεις. Με ποιο συμπτωματικό τρόπο θα μπορούσε η Ινδική καρύδα να κάνη αυτή την μοναδική διευθέτησι; Δεν θα ήταν λογικό να σκεφθούμε ότι υπήρχε κάποιο είδος νοός που κατηύθυνε αυτό τον ασυνήθιστο συνδυασμό περιστάσεων;

Μέθοδοι Γονιμοποιήσεως

Επίσης, στη γονιμοποίησι των φυτών που βγάζουν άνθη, ποιες «τυφλές δυνάμεις» θα μπορούσαν να ενεργήσουν έτσι ώστε το θηλυκό φυτό να μπορή να γονιμοποιηθή παίρνοντας γύρι από το αρσενικό φυτό; Και πώς θα μπορούσε κατόπιν η τυφλή σύμπτωσις να διευθετήση ώστε να υπάρχη κάποιος μεταφορεύς της γύρεως, ειδικά όταν αυτός ο μεταφορεύς πολλές φορές είναι πιο πολύπλοκος κι από το ίδιο το φυτό;

Μολονότι σε μερικά φυτά η γύρις μεταφέρεται από τον αέρα, πολλά άλλα πρέπει να προσελκύσουν τη συνεργασία των εντόμων. Αυτό απαιτεί να έχουν τα φυτά τροφή που αρέσει στα έντομα, καθώς επίσης να έχουν κάποιο τρόπο που να τα προσελκύη στην τροφή. Γι’ αυτό, τα φυτά αναδίδουν ένα άρωμα ευχάριστο στα έντομα. Επίσης, σε μερικές περιπτώσεις, τα ζωηρά χρώματα φαίνονται να χρησιμοποιούνται για τον ίδιο σκοπό. Έπειτα στο αρσενικό φυτό, ο στήμονας που περιέχει τη γύρι πρέπει να είναι κοντά στην τροφή, έτσι ώστε το έντομο να έλθη σε επαφή μαζί του και να πάρη ένα μέρος της γύρεως στα τριχίδια του σώματός του. Στο θηλυκό άνθος, ο ύπερος πρέπει να είναι κατάλληλα τοποθετημένος για να λαμβάνη τη γύρι που φέρνουν τα έντομα. Σκεφθήτε πόσο πολύπλοκη είναι η διαδικασία. Η δομή των ανθέων, το άρωμά τους και το νέκταρ που παράγουν πρέπει να είναι ακριβώς τα κατάλληλα. Ακόμη και αυτό δεν θα ωφελούσε σε τίποτα αν δεν υπήρχε πλήρης συνεργασία των ενστίκτων του εντόμου και των συνηθειών του, μαζί με την ανάγκη του και την προτίμησί του για κάποια τροφή που μόνο τα άνθη της εκλογής του μπορούν να προμηθεύσουν.

Αν και μια τέτοια γονιμοποίησις εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, το πλήθος των τρόπων αναπαραγωγής αυτών των ανθέων επιβεβαιώνει την αποτελεσματικότητα της μεθόδους των. Και αυτή η μέθοδος επαναλαμβάνεται κατά τον ίδιο τρόπο δισεκατομμύρια φορές επί χιλιάδες χρόνια. Θα μπορούσε η σύμπτωσις να επιτύχη όλες αυτές τις απαιτήσεις και κατόπιν να τις επαναλαμβάνη ακριβώς, χωρίς καταστρεπτικές μεταβολές στο σχέδιο που λειτουργεί επί αιώνες;

Το Μέγεθος του ‘Μεγαλυτέρου Εργοστασίου της Γης’

Με την τροφή που παράγει, η φυτική κτίσις εφοδιάζει την πλούσια σε ενέργεια αποθήκη της γης, την οποία παίρνει από τον ήλιο, την πηγή από την οποία προέρχεται όλη σχεδόν η ενέργεια που χρησιμοποιείται στη γη. Αλλά προσέξτε πόσο μακριά εκτείνεται αυτή η αποθηκευμένη ενέργεια, όπως αναφέρεται στο βιβλίο Φωτοσύνθεσις Και Σχετικά Προϊόντα, του Ευγενίου Ι. Ραμπίνοβιτς (Τόμος Ι, Interscience Publishers Incorporated):

«Η ελάττωσις του διοξειδίου του άνθρακος από τα πράσινα φύλλα αποτελεί τη μεγαλύτερη χημική διαδικασία στη γη. Για να καταλάβωμε καλύτερα τι σημαίνει παραγωγή 10¹¹ τόννων τον χρόνο, πρέπει να τη συγκρίνωμε με τη συνολική παραγωγή των βιομηχανιών, μεταλλουργικών, και ορυκτών προϊόντων της γης η οποία είναι της τάξεως των 10⁹ τόννων ετησίως. Το ενενήντα τοις εκατό αυτής της παραγωγής είναι άνθρακες και πετρέλαιο, δηλαδή προϊόντα που παλαιότερα ωφείλοντο στη φωτοσύνθεσι. Το ίδιο εντυπωσιακή είναι η σύγκρισις της ενεργείας, που αποθηκεύεται ετησίως από τα φυτά, με την ενέργεια που προέρχεται από άλλες πηγές. Η ενέργεια που μετατρέπεται από τη φωτοσύνθεσι είναι εκατό φορές ισχυρότερη από τη θερμότητα που παράγεται από τη καύσι όλων των ανθράκων της γης ταυτοχρόνως, και δέκα χιλιάδες φορές μεγαλύτερη από την ενέργεια που προέρχεται από τους καταρράκτες σ’ όλο τον κόσμο.»

Η Εξέτασις των Ωφελειών Που Προέρχονται από τη Φυτική Κτίσι Υποκινεί σε Σοβαρές Σκέψεις

Για ν’ ανακεφαλαιώσωμε: Πρέπει να είμαστε πολύ ευτυχείς που έχουν συμβή ωρισμένα γεγονότα. Αυτά βοηθούν τη λογική και ερευνητική διάνοια να συμπεράνη αν συνέβησαν συμπτωματικά ή δημιουργήθηκαν από κάποιον ανώτερο νου. Το γεγονός ότι η φυτική κτίσις ήλθε σε ύπαρξι πριν από τη ζωική κτίσι είναι σημαντικό. Έγινε αυτό κατόπιν σκέψεως, ή ήταν κάτι συμπτωματικό; Θα μπορούσε κάποιος να ισχυρισθή ότι η φυτική κτίσις ήλθε σε ύπαρξι πριν από τη ζωική, λόγω του ότι τα ζώα δεν θα μπορούσαν να ζήσουν χωρίς αυτήν. Αλλά ύστερα από προσεκτική παρατήρησι, διαπιστώνομε ότι τα φυτά είναι εξαιρετικά πολύπλοκα, καθόλου απλά και κάθε άλλο από «απλούστατο» μόριο. Επί πλέον, τα φυτά διαφέρουν κατά πολύ από τα ζώα και δεν υπάρχει εξήγησις σχετικά με το πώς θα μπορούσαν κατά κάποιο τρόπο να εξελιχθούν σε πρωτόζωα.

Ένα γεγονός που αντιτίθεται στην ιδέα ότι η τυφλή τύχη μπορεί να εξασφαλίση τη διαιώνισι της ζωής στη γη, βρίσκεται στην ικανότητα της βλαστήσεως να παίρνη διοξείδιο του άνθρακος από την ατμόσφαιρα. Είναι βέβαιο ότι η τύχη ή οι ‘τυφλές δυνάμεις’ δεν θα μπορούσαν να προβλέψουν ή να επιφέρουν δραστικές αλλαγές που θα μπορούσαν να λάβουν χώρα στο περιβάλλον. Αλλά ένας Δημιουργός που ήθελε να συνεχισθή η ζωή στη γη, θα μπορούσε να το κάνη. Και αυτή η προπαρασκευή γίνεται έκδηλη από το γεγονός ότι κατά πρώτον ήλθε σε ύπαρξι η φυτική κτίσις. Πώς συνέβη αυτό; Προσέξτε το ακόλουθο παράδειγμα:

Από τότε που άρχισε παγκοσμίως η «βιομηχανική επανάστασις» δημιουργήθηκε ο φόβος ότι το διοξείδιο του άνθρακος που προκαλείται από την καύσι ορυκτών καυσίμων, θ’ αποτελούσε κίνδυνο για τη ζωή στη γη, ίσως ακόμη και να προκαλούσε την εξάλειψι της ζωής. Αλλά οι τελευταίες μελέτες δίδουν μια πιο φωτεινή εικόνα. Αναφερόμενο στα ευρήματα του γεωλόγου Φρεντ Τ. Μακένζυ του Πανεπιστημίου του Νορθγουέστερν, το περιοδικό Σάιενς Νιούς λέγει:

«Καθώς καίγονται τα ορυκτά καύσιμα, παράγεται διοξείδιο του άνθρακος. Αν κανείς γνωρίζη πόσα καύσιμα χρησιμοποιούνται παγκοσμίως, μπορεί να υπολογίση τις αναμενόμενες ποσότητες του διοξειδίου του άνθρακος που παράγεται, καθώς και αυτού που αιωρείται στην ατμόσφαιρα. Εν τούτοις, δημιουργείται, ένα ενδιαφέρον πρόβλημα μ’ αυτούς τους υπολογισμούς. Η σύγκρισις της υπαρχούσης ποσότητος διοξειδίου του άνθρακος με αυτήν που υποτίθεται ότι έπρεπε να υπάρχη αποκαλύπτει ότι το περισσότερο ‘χάνεται.’

« . . . Το χαμένο διοξείδιο του άνθρακος (CO₂) ενσωματώνεται στα φυτά. Η ζωή της βλαστήσεως, λέγει, έχει αυξηθή κατά 10 τοις εκατό από τα τέλη της δεκαετίας του 1800, όταν αυξήθηκε η αποβολή διοξειδίου του άνθρακος λόγω της μεγάλης χρήσεως ορυκτών καυσίμων.

«Η ενσωμάτωσις του διοξειδίου του άνθρακος (CO₂) και των υπαρχουσών θρεπτικών ουσιών στα φυτά, μπορεί ν’ αντιπροσωπεύουν κάποιο παγκόσμιο μηχανισμό ανατροφοδοτήσεως που βοηθεί στο να προληφθή η ανισορροπία της ατμόσφαιρας, λέγει ο Μακένζυ.»

Σ’ αυτό μπορεί να προστεθή το γεγονός ότι ο ωκεανός αποτελεί τεράστια δεξαμενή διοξειδίου του άνθρακος. Απορροφά ή ελευθερώνει το διοξείδιο του άνθρακος ανάλογα με τις ανάγκες. Έτσι, μαζί με την εξισορρόπησι της μεθόδου της φωτοσυνθέσεως, η ζωική κτίσις μπορεί και επιζή.

Ποιος μπορεί δογματικά να επιβεβαιώση ότι δεν υπάρχει Δημιουργός, ο οποίος, όταν έφτιαξε τη γη και τη ζωή πάνω σ’ αυτήν, προμήθευσε αυτά τα «όρια ασφαλείας» για να μπορούν να αντιμετωπισθούν οι καταστάσεις που θα εγείροντο;

Επί πλέον, είναι πολύ λογικό, και ασφαλώς ουσιώδες το να υπάρχη κάποια πρόνοια για αξιοποίησι της ηλιακής ενεργείας. Η βλάστησις κάνει αυτή την αξιοποίησι προς όφελός μας. Τι θαυμάσια συνεργασία, ο ήλιος, που βρίσκεται 93 εκατομμύρια μίλια μακρυά, να μπορή να προμηθεύη ακριβώς τη σωστή ακτινοβολία και στην κατάλληλη ποσότητα! Πάλι, καλό το ότι η βλάστησις δεν συναγωνίζεται τα ζώα και τους ανθρώπους για τροφή, αλλά μάλλον, παρέχει τροφή. Και η φυτική κτίσις δεν εξαρτάται από τον άνθρωπο. Κατά μέγα μέρος, προωθεί την ανάπτυξί της ανεξάρτητα από τη ζωική κτίσι. Ο ρόλος που παίζει ο άνθρωπος, ακόμη και στην καλλιέργεια των φυτών, είναι πολύ μικρός. Λίγα πράγματα μπορεί να κάνη για να βοηθήση—η ανάπτυξις γίνεται μόνη της αυτομάτως και με τρόπο που δεν κατανοείται πλήρως από τον άνθρωπο. Είναι λογικό να πιστεύωμε ότι η τυφλή τύχη ή τυφλές δυνάμεις θα μπορούσαν να διευθετήσουν και να επιτύχουν τέτοιες περίπλοκες, πολύπλοκες αποτελεσματικές ενέργειες που ακόμη και οι νοήμονες άνθρωποι μπορούν να δουν, να εξετάσουν και να μελετήσουν και ωστόσο αγνοούν το πώς ακριβώς λειτουργούν όλ’ αυτά;

[Διάγραμμα στη σελίδα 8]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

ΑΠΛΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΦΩΤΟΣΥΝΘΕΣΙΣ

ΗΛΙΟΣ

ΔΙΑΣΠΑΣΙΣ ΤΩΝ ΜΟΡΙΩΝ ΤΟΥ ΥΔΑΤΟΣ

ΟΞΥΓΟΝΟ ΣΤΗ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ

ΥΔΡΟΓΟΝΟ ΚΑΙ ΠΛΟΥΣΙΕΣ ΣΕ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΕΝΩΣΕΙΣ

ΔΙΟΞΕΙΔΙΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΑΚΟΣ ΣΤΗΝ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ

ΥΔΡΟΓΟΝΟ ΚΑΙ ΑΝΘΡΑΚΑΣ ΑΠΟ ΓΛΥΚΟΖΗ

Η ΠΛΟΥΣΙΑ ΣΕ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΓΛΥΚΟΖΗ, ΤΟ ΒΑΣΙΚΟ ΜΟΡΙΟ ΤΡΟΦΗΣ!

[Εικόνα στη σελίδα 6]

Τα φυτά διασπείρουν τους σπόρους τους με πολλούς τρόπους—το κιγχώριο με την επίδρασι του ανέμου εξαποστέλλει τα «αλεξίπτωτά» του

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Ποια «τυφλή δύναμις» θα μπορούσε να υποχρεώση μερικά φυτά να έχουν ανάγκη της βοηθείας των εντόμων στη γονιμοποίησι, και κατόπιν να προμηθεύουν τα έντομα για να μεταφέρουν την απαιτούμενη γύρι;