Τι Συμβαίνει στο Σπίτι Σήμερα;

ΠΟΙΟΣ είναι ο πιο βίαιος τόπος στην περιοχή σας; Θα σας συγκλόνιζε αν μαθαίνατε ότι το «σπίτι» διεκδικεί αυτή τη θλιβερή διάκρισι;

Οι «οικογενειακοί καυγάδες,» έγραψαν οι Τάιμς του Λος Άντζελες, «συγκαταλέγονται μεταξύ των πιο συνηθισμένων και επικίνδυνων εκφράσεων βίας στη χώρα σήμερα. Σε κάθε τετράγωνο, σε κάθε συνοικία, πόλι και προάστιο, τα ανδρόγυνα ανταλλάσσουν μεταξύ τους κλωτσιές, σπρωξιές, χτυπήματα και γρονθοκοπήματα. . . . Η βία στους δρόμους μπορεί να είναι πιο ορατή, αλλά η βία που εκδηλώνεται στο σπίτι είναι πιο διαδεδομένη και εξ ίσου θανατηφόρος.»

Εκατομμύρια στην Ανατολή, Ευρώπη, Νότια Αμερική—οπουδήποτε—με λύπη παραδέχονται: Το σπίτι τους είναι ένα βίαιο πεδίο μάχης. Αλλά άλλοι, βασιζόμενοι στη δική τους πείρα ή και λίγο στους ευσεβείς πόθους τους, μπορεί να εκφράζουν αισθήματα τόσο παλιά όσο κι εκείνα του Κικέρωνα: «Δεν υπάρχει κανένας άλλος τόπος πιο ευχάριστος από το σπίτι.» Ή μπορεί να συμφωνήσουν με τον Γερμανό ποιητή Γκαίτε, ο οποίος είπε: «Ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος είναι εκείνος, που είτε βασιλεύς είναι είτε χωρικός, βρίσκει ειρήνη στο σπίτι του.»

Ωστόσο, πόσοι σήμερα βρίσκουν πραγματικά ειρήνη στο σπίτι τους; Σεις βρίσκετε; Οι γείτονές σας βρίσκουν; Τι θα λεχθή για τους συναδέλφους σας ή τους συμμαθητές σας; Γεγονός είναι ότι οι οικιακές βιαιότητες αποτελούν ένα άμεσο πρόβλημα που δεν μπορούμε να αγνοήσωμε, όπως δείχνουν οι επόμενες ειδήσεις:

Οι εφημερίδες της Ιαπωνίας ανήγγειλαν την έναρξι λειτουργίας ενός καταφυγίου για κακοποιημένες συζύγους, λέγοντας, «οι κακοποιημένες σύζυγοι δεν θα είναι πια αναγκασμένες να υποφέρουν σιωπηλά.» Έχοντας δει γυναίκες με σπασμένα κόκκαλα και μεγάλα μωλωπίσματα—μεταξύ των οποίων και μια την οποία ο αλκοολικός σύζυγός της χτυπούσε μ’ ένα ρόπαλο του μπέιζ-μπωλ σχεδόν όλη τη νύχτα, ο διευθυντής αυτού του κέντρου στο Τόκιο είπε: «Οι καυγάδες έχουν αυξηθή πάρα πολύ στα Γιαπωνέζικα σπίτια από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.»

Από την Αγγλία έρχονται παρόμοιες ειδήσεις σχετικά με την κατάστασι που επικρατεί εκεί και στην Ευρώπη. Μια επιτροπή της Βουλής των Κοινοτήτων ανέφερε: «Το σπίτι για πολλούς αποτελεί το πιο βίαιο μέρος.» Απόδειξις τούτου είναι το πλήθος των Βρεταννών γυναικών που συρρέουν στα νεο-ιδρυμένα καταφύγια. Παραδείγματος χάρι, υπάρχει η Σέιλα. Στα είκοσι της χρόνια μόνο έφθασε με σπασμένη μύτη, τα περισσότερα δόντια της έλειπαν και πολλά από τα μαλλιά της ήσαν βγαλμένα. Επίσης, ο σύζυγός της πετούσε τόσο συχνά τον γιο της στην άλλη άκρη του δωματίου επειδή έκλαιγε, ώστε το παιδί, ηλικίας τριών ετών, είχε πάθει τέτοια φοβία που δεν μπορούσε να μιλήση.

Μήπως αυτά είναι μεμονωμένα παραδείγματα; Δυστυχώς όχι. Η Αμερικανίδα Μπάρμπαρα Μικούλσκι, μέλος του Κονγκρέσσου, τόνισε ότι το ένα τέταρτο όλων των φόνων στις Ηνωμένες Πολιτείες συμβαίνουν μέσα στην οικογένεια, και οι μισοί απ’ αυτούς τους φόνους διαπράττονται από τον σύζυγο ή τη σύζυγο. Ένας από τους συγγραφείς τον περιοδικού Ξυλοδαρμός Γυναικών: Η Σιωπηλή Κρίσις υπελόγισε ότι 28 εκατομμύρια Αμερικανίδες υφίστανται σωματική κακομεταχείρισι από τους συζύγους τους.

Μπορεί κανείς από μας να πη ότι εμείς παραμένομε εντελώς ανεπηρέαστοι από τα πλοκάμια αυτού του «καρκίνου,» των οικιακών βιαιοτήτων; Ασφαλώς τα εκατομμύρια των οικογενειών όπου συμβαίνει ξυλοδαρμός της συζύγου, κακοποίησις των παιδιών ή ξυλοδαρμός του συζύγου, γνωρίζουν ότι επηρεάζονται. Κι εμείς επίσης επηρεαζόμαστε, αν κάποιος αγαπητός φίλος ή συγγενής μας κακοποιήται στο σπίτι. Τι μπορεί να λεχθή αν κάποιος υπάλληλός μας ή συνάδελφός μας έρχεται στη δουλειά μωλωπισμένος και ταραγμένος; Δεν μας επηρεάζει αυτό, ίσως ακόμη και οικονομικά; Επίσης, πώς επηρεάζουν οι οικογενειακές βιαιότητες την ποιότητα της υπηρεσίας που μας προσφέρουν η αστυνομία και οι νοσοκομειακές πρώτες βοήθειες; Γνωρίζετε ότι σε μερικά μέρη περισσότεροι αστυνομικοί πεθαίνουν στην αντιμετώπισι των οικογενειακών βιαιοτήτων παρά σε οποιονδήποτε άλλο τομέα των καθηκόντων τους; Η ανταπόκρισις στις κλήσεις για οικογενειακές διενέξεις απορροφά ένα μεγάλο μέρος από τον χρόνο των αστυνομικών, χρόνος που, σε αντίθετη περίπτωσι, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθή για την προστασία των υπολοίπων ανθρώπων από το δημόσιο έγκλημα και την βία.

Ποιες είναι οι αιτίες για τις οποίες συμβαίνουν τόσο πολλές βιαιότητες στο σπίτι; Και είναι το διαζύγιο, και η επακολουθούσα διάλυσις του σπιτιού, η καλύτερη λύσις; Αν ο «καρκίνος» της βίας έχη προσβάλει το σπίτι σας—ή διακρίνετε κάποιες τάσεις προς αυτή την κατεύθυνσι τι μπορείτε να κάνετε; Αφού οι συμβουλές της Αγίας Γραφής είναι αποτελεσματικές στον χειρισμό πολλών άλλων προβλημάτων της ζωής, τι βοήθεια μπορούν να μας προσφέρουν γι’ αυτό το πρόβλημα; Τα επόμενα άρθρα θα συζητήσουν αυτά τα θέματα. Ας εξετάσωμε τις οικογενειακές βιαιότητες με την ενθαρρυντική πεποίθησι ότι κάτι μπορεί να γίνη γι’ αυτό.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 3]

«Η οικογενειακή βία είναι τόσο Αμερικάνικη όσο η σημαία ή η μηλόπιττα. Ο ξυλοδαρμός της συζύγου είναι τόσο Αμερικάνικη διασκέδασι, όσο το μπέιζ-μπωλ. Η βία εκδηλώνεται στο 60 σχεδόν τοις εκατό των Αμερικανικών σπιτιών.»—«Δη Ορεγκόνιαν,» 14 Ιουνίου 1977.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 4]

«Η σωματική βία εκδηλώνεται στα μέλη των οικογενειών πιο συχνά από όσο ανάμεσα σε οποιαδήποτε αλλά άτομα ή σε οποιαδήποτε άλλη διευθέτησι εκτός από τους πολέμους και τις οχλαγωγίες.»—Εθνικό Ίδρυμα Διανοητικής Υγείας.