Τι θα Κάνει ο Ιδιοκτήτης της Γης

Βάλτε τον εαυτό σας στη θέση του και αναρωτηθείτε: Εγώ τι θα έκανα;

ΤΟ πρώτο άρθρο σ’ αυτό το τεύχος μιλάει για ένα όμορφο σπίτι, που δώσατε σ’ ενοίκους οι οποίοι το κατέστρεψαν. Αναμφίβολα θα τους κάνατε έξωση. Τα επόμενα άρθρα έδειξαν μερικές από τις καταστροφές που επέφεραν οι άνθρωποι στη γη. Ποιο από τα δυο είναι χειρότερο να ερειπώσει μία οικογένεια το σπίτι σας ή να καταστρέψει το ανθρώπινο γένος τη γη; Εάν δεν θα ήσασταν διατεθειμένοι να ανεχθείτε τους ενοίκους που ρημάζουν το σπίτι σας, δεν μπορείτε να καταλάβετε γιατί δεν θα επέτρεπε ο Θεός σ’ αυτούς που καταστρέφουν τη γη του να παραμείνουν σ’ αυτή;

Αυτό ακριβώς είναι εκείνο που έχει πει ο Ιεχωβά, ότι δεν θα επιτρέψει η ερείπωση αυτή της γης του να συνεχίζεται επ’ αόριστο. Επιπρόσθετα, έχει καθορίσει το χρόνο που θα τερματιστεί αυτή, ένα χρόνο γνωστό σαν «οι έσχατες ημέρες.» Πόλεμος, πείνα, σεισμοί, ασθένειες, ηθική κατάρρευση, εγκληματικότητα της νεολαίας, άνθιση του εγκλήματος, μια κοινωνία από εγωκεντρικούς που φροντίζουν πρώτα για την ευχαρίστηση του εαυτούλη τους, χωρίς καθόλου χρόνο για τον Θεό ή τη θεοσέβεια—αυτά είναι τα γνωρίσματα που είχε προφητευτεί ότι θα χαρακτήριζαν τις «έσχατες ημέρες» του σημερινού αυτού συστήματος. Το γενικό αποτέλεσμα όλων αυτών είναι αυτό ακριβώς που προφητεύτηκε και που βλέπουμε σήμερα—«στενοχωρία εθνών εν απορία» [«σε αδιέξοδο»-ΜΝΚ] και οι άνθρωποι παντού «αποψυχούν εκ του φόβου και της προσδοκίας των επερχομένων δεινών εις την οικουμένην».—2 Τιμ. 3:1-5· Ματθ. 24:3-14· Λουκ. 21:25-27.

Μήπως κάποιοι χλευάζουν γι’ αυτά; Και η δική τους παρουσία στον καιρό μας έχει προφητευτεί: «Τούτο πρώτον γνωρίζοντες, ότι θέλουσιν ελθεί εν ταις εσχάταις ημέραις εμπαίκται, περιπατούντες κατά τας ιδίας αυτών επιθυμίας και λέγοντες: ‘Πού είναι η υπόσχεσις της παρουσίας αυτού; διότι αφ’ ης ημέρας οι πατέρες εκοιμήθησαν, τα πάντα διαμένουσιν ούτως απ’ αρχής της κτίσεως.’» (2 Πέτρου 3:3, 4) Οι εμπαίκτες, όπως προφητεύτηκε, υπάρχουν, και πολύ χαίρονται να λένε ότι όλ’ αυτά τα πράγματα έχουν συμβεί ξανά.

Αλλ’ αυτό δεν είναι σωστό· ποτέ πριν, όλ’ αυτά τα πράγματα δεν γίνονταν σε τέτοια έκταση και σ’ όλη τη γη, και, επίσης, έχει προστεθεί και κάτι άλλο που δεν υπήρχε ποτέ πριν. Ο Τζων Όουκς, πρώην εκδότης των Τάιμς της Νέας Υόρκης, προσδιόρισε το νέο πρόσθετο αυτό χαρακτηριστικό: «Η κρίση του περιβάλλοντος . . . είναι διαφορετική σε ποιότητα και βαθμό απ’ οτιδήποτε έχει υπάρξει στο παρελθόν, στην ιστορία του ανθρώπινου γένους.» Ο Ιεχωβά Θεός δήλωσε ότι το πρόσθετο αυτό χαρακτηριστικό θα ήταν μια ακόμη από τις αποδείξεις των «εσχάτων ημερών.» Αφού αναφέρει την ενθρόνιση του Χριστού και τη διεθνή αναταραχή, το βιβλίο της Αποκαλύψεως στην Αγία Γραφή δηλώνει ότι έχει φτάσει επίσης ο χρόνος για «να διαφθείρης [Θεέ] τους διαφθείροντας την γην». (Αποκ. 11:18) Οι άνθρωποι πιθανόν και στο παρελθόν να ήθελαν να καταστρέψουν τη γη, με την απληστία τους και την αισχροκέρδειά τους, αλλά δεν είχαν τη δύναμη για να την καταστρέψουν. Τώρα, όμως, η επιστημονική τους τεχνολογία τούς έχει δώσει τη δύναμη να καταστρέψουν τη γη, πράγμα το οποίο κάνουν, καθώς την εκμεταλλεύονται με απληστία. Και, καθώς δείχνει και η προφητεία, ο Ιεχωβά είναι εκείνος που θα βάλει τέλος στην καταστρεπτική τους πορεία.

Ο Ιεχωβά Θεός δεν δημιούργησε τη γη για κάποιο καπρίτσιο της στιγμής. Δεν την έφτιαξε για να την αφήσει να γίνει σκουπιδότοπος. Ενήργησε έχοντας κάποιο σκοπό υπόψη του. «Ο Θεός, ο πλάσας την γην και ποιήσας αυτήν, . . . έκτισεν αυτήν ουχί ματαίως, αλλ’ έπλασεν αυτήν δια να κατοικήται.» Και θα υπάρχει αιώνια και θα κατοικείται μ’ όμορφες παραδεισιακές συνθήκες.—Ησ. 45:18· Ψαλμ. 104:5· Εκκλ. 1:4.

Ο πρώτος άνθρωπος στη γη τοποθετήθηκε στον κήπο της Εδέμ και του ειπώθηκε «να εργάζεται αυτόν και να φυλάττη αυτόν.» Τα φυτά θα ήταν η τροφή όλων των ζωντανών πλασμάτων, όχι μόνον του ανθρώπου. Ορισμένα φυτά ήταν για ομορφιά—πόσο ένδοξα έντυσε τα κρίνα του αγρού! Η γη έπρεπε να καλλιεργηθεί. Αργότερα, ο Θεός διέταξε κάθε έβδομο έτος να είναι «σάββατον αναπαύσεως εις την γην.»—Γέν. 1:30· 2:15-17· Ματθ. 6:28-30· Λευιτ. 25:3-7.

Έχουν φροντίσει οι άνθρωποι τη γη όπως διατάχθηκαν;

Έπρεπε να επιδειχτεί μέριμνα για τα ζώα. Ο Θεός ονομάζει δίκαιο τον άνθρωπο που φροντίζει τα ζώα, αλλά στιγματίζει ως πονηρούς αυτούς που είναι σκληροί. Ο νόμος Του που δόθηκε μέσω του Μωυσή προέβλεπε τη διατήρηση των ειδών—οι μητέρες-πουλιά έπρεπε να μη σκοτώνονται. Κανείς δεν επιτρεπόταν να οργώνει με βόδι και γαϊδούρι μαζί στον ίδιο ζυγό—τούτο είναι άδικο για το μικρότερο, ασθενέστερο ζώο. Κανείς δεν είχε το δικαίωμα να φράξει το στόμα βοδιού που αλώνιζε—το βόδι έχει το δικαίωμα να τρώει την ώρα που εργάζεται. Στο καθεστώς του Νόμου αυτού, τα οικιακά ζώα έπρεπε ν’ αναπαύονται, μαζί με τ’ αφεντικά τους το Σάββατο, και οι άνθρωποι έπρεπε να δουλέψουν για να βοηθήσουν ένα ζώο που θα βρισκόταν σε δύσκολη κατάσταση, ακόμα κι αν θα ήταν Σάββατο.—Ματθ. 10:29· Παρ. 12:10· Δευτ. 22:6, 7, 10· 25:4· Έξοδ. 23:12, 5· Λουκ. 14:5.

Ακολουθούνται αυτές οι αρχές σήμερα;

Ο Θεός έδωσε συμβουλές για το πώς θα έπρεπε να συμπεριφέρεται ο ένας στον άλλο. Ο Ιησούς το έκφρασε αυτό ως εξής: «Λοιπόν πάντα όσα αν θέλητε να κάμνωσιν εις εσάς οι άνθρωποι, ούτω και σεις κάμνετε εις αυτούς.» «Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν.» Και ακριβώς όπως θα θέλαμε να δούμε να δείχνουν εκτίμηση οι ένοικοι εκείνοι που ζουν στο όμορφο σπίτι μας, έτσι και μείς οφείλουμε να δείχνουμε ευγνωμοσύνη στον Ιδιοκτήτη της γης, στον Ιεχωβά τον Θεό. «Πρέπει να αγαπήσεις τον Ιεχωβά τον Θεό σου με όλη την καρδιά σου», είπε ο Ιησούς. (Ματθ. 7:12· 22:37-39—ΜΝΚ) Είναι αξιοσημείωτο ότι για να συμβεί αυτό πρέπει επίσης ν’ αγαπάς τον πλησίον σου «διότι όστις δεν αγαπά τον αδελφόν αυτού, τον οποίον είδε, τον Θεόν, τον οποίον δεν είδε πώς δύναται να αγαπά;»—1 Ιωάν. 4:20.

Μήπως βλέπουμε μια ανάλογη αγάπη να κατευθύνει τη μόλυνση που επιφέρει ο άνθρωπος στον αέρα, στο νερό και στο έδαφος της γης; Και μήπως τη βλέπουμε στη σκληρή, αδιάφορη, ακόμη και ασυνείδητη καταστροφή με την οποία αφήνει την αγριότητά του να ξεσπάει σήμερα πάνω στα φυτά, στα ζώα και στους ανθρώπους; Και, ιδιαίτερα, μήπως τη βλέπουμε στη συμπεριφορά των μεγιστάνων της βιομηχανίας, οι οποίοι μεταφέρουν τις επιχειρήσεις τους στα ανυπεράσπιστα αναπτυσσόμενα κράτη του τρίτου κόσμου, όπου μπορούν σκανδαλωδώς να μολύνουν, να σακατεύουν και να σκοτώνουν, χωρίς καθόλου περιοριστικές νομοθετικές διατάξεις που να περιστέλλουν τη βίαιη καταστροφή των χωρών αυτών και των ανυπεράσπιστων πληθυσμών τους.

Τέλος, υπάρχει και ένα άλλο είδος μόλυνσης που ερειπώνει τη γη—η ηθική μόλυνση. Κι αυτή, επίσης, συνηγορεί για την έξωση των ενοίκων της γης. Όταν ο Θεός είπε στους Ισραηλίτες να παραλάβουν τη Γη της Επαγγελίας, τη Χαναάν, δεν μετοίκησε ασυνείδητα τον ένα λαό για να δημιουργήσει χώρο για τον άλλο. Οι Χαναναίοι εκδιώχθηκαν γιατί είχαν μολύνει τη γη με τη μεγάλη ανηθικότητα τους και το θρησκευτικό αιματοκύλισμά τους. Αφού απαριθμεί ορισμένα από τα αποτρόπαια αυτά εγκλήματα, ο Θεός προειδοποίησε τον Ισραήλ: «Μη μιαίνεσθε εις ουδέν εκ τούτων· διότι εις πάντα ταύτα εμιάνθησαν τα έθνη, τα οποία εγώ εκδιώκω απ’ έμπροσθέν σας· και εμιάνθη η γη· δια τούτο ανταποδίδω την ανομίαν επ’ αυτήν, και η γη θέλει εξεμέσει τους κατοίκους αυτής.»—Λευιτ. 18:24, 25.

Αλλ’ ο Ισραήλ έκανε όλα όσα είχαν κάνει αυτά τα έθνη: προσκύνησαν είδωλα, έχυσαν άδικο αίμα, επιδόθηκαν σε ποταπές ανηθικότητες, μέχρι που «η γη εμιάνθη.» Κι επειδή ο Θεός είναι αμερόληπτος, ο Ισραήλ εξεμέστηκε από τη γη, ακριβώς όπως είχε συμβεί με τους Χαναναίους πριν από αυτούς. «Ιδού!», είπε ο προφήτης, «ο Κύριος κενόνει την γην και ερημόνει αυτήν και ανατρέπει αυτήν, και διασκορπίζει τους κατοίκους αυτής. Και η γη εμολύνθη υποκάτω των κατοίκων αυτής· διότι παρέβησαν τους νόμους, ήλλαξαν το διάταγμα, ηθέτησαν διαθήκην αιώνιον. Δια τούτο η αρά κατέφαγε την γην και οι κατοικούντες εν αυτή ηρημώθησαν.»—Ψαλμ. 106:35-39· Ησ. 24:1, 5, 6.

Ακριβώς όπως εσείς δεν θα αφήνατε να παραμείνουν στο όμορφο σπίτι σας ένοικοι που καταστρέφουν την ομορφιά του και μετατρέπουν τα δωμάτιά του σε οίκους ανοχής, έτσι και ο Ιεχωβά θα εκδιώξει τους ενοίκους της γης που την μολύνουν. Μετά απ’ αυτά, θα γίνει ένα ωραίο παραδεισιακό σπίτι για όλο το ανθρώπινο γένος που θα το εκτιμά και θα το φροντίζει. «Έτι μικρόν», λέει ο ψαλμωδός, «και ο ασεβής δεν θέλει υπάρχει· και θέλεις ζητήσει τον τόπον αυτού, και δεν θέλει ευρεθή· οι πραείς όμως θέλουσι κληρονομήσει την γην· και θέλουσι κατατρυφά εν πολλή ειρήνη. Οι δίκαιοι θέλουσι κληρονομήσει την γην, και επ’ αυτής θέλουσι κατοικεί εις τον αιώνα.»—Ψαλμ. 37:10, 11, 29.

Η γη είναι για όλα τα ζωντανά πλάσματα· όλη η κτίση πρέπει να αινεί τον Δημιουργό της Θεό, τον Ιεχωβά. ‘Αινείτε τον ουρανοί, γη, θαλάσσια πλάσματα, πουλιά, ζώα και όλοι οι λαοί,’ λέει ο Ψαλμός 148. Και το τελευταίο εδάφιο του τελευταίου Ψαλμού στη Βίβλο αντηχεί το ένδοξο κορύφωμα. «Κάθε πνοή—ας αινεί τον Γιαχ. Αινείτε τον Γιαχ, λαοί.»—Ψαλμ. 150:6 (ΜΝΚ).

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 10]

«Η κρίση του περιβάλλοντος είναι διαφορετική από καθετί άλλο ποΥ συνέβη στο παρελθόν στην ιστορία του ανθρώπινου γένους»

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 11]

Υπάρχει ένα άλλο είδος μόλυνσης που ερειπώνει τη γη—η ηθική μόλυνση

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 11]

«Ιδού!» είπε ο προφήτης, «ο Κύριος κενόνει την γην και ερημώνει αυτήν . . . Και η γη εμολύνθη υποκάτω των κατοίκων αυτής»

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 12]

Η γη είναι για όλα τα ζωντανά πλάσματα· όλη η δημιουργία πρέπει να αινεί τον Ιεχωβά!

[Εικόνα στη σελίδα 12]

«Είναι και δικός μου κόσμος»