Η Πίστη τον Υποκίνησε σε Έργα!

ΣΤΑ μισά της απόστασης μεταξύ του Περσικού Κόλπου και της πόλης της Βαγδάτης, βρίσκεται ένας άσχημος σωρός από πλίνθους. Δεν είναι παρά ένας μοναχικός φρουρός που έχει μείνει να φυλάει την απέραντη έκταση μιας άγονης ερήμου. Τα μελαγχολικά ερείπια, χτυπημένα από αμμοθύελλες και κατακαμένα από τον εχθρικό ήλιο, κείτονται εκεί σε απόλυτη σιωπή, που σπάει πότε-πότε από την κραυγή κάποιου νυχτόβιου πλάσματος. Αυτό είναι ό,τι απέμεινε από την κάποτε ισχυρή πόλη της Ουρ.

Αλλά ας πάμε πίσω τέσσερις χιλιετηρίδες. Και να, εκεί που τότε ήταν η ανατολική όχθη του ποταμού Ευφράτη, η Ουρ είναι μια ακμάζουσα πόλη! Αστραφτερά ασβεστωμένα σπίτια και μαγαζιά βρίσκονται παραταγμένα στους ελικοειδείς της δρόμους. Στην αγορά, έμποροι και πελάτες κάνουν τα παζάρια τους. Οι εργάτες δουλεύουν σκληρά μέρα-νύχτα γνέθοντας κάτασπρα νήματα από κουβάρια μαλλιού. Οι σκλάβοι, λυγίζοντας από το βάρος των θησαυρών που έρχονται από ξένες χώρες, κατεβαίνουν βαριά τις σκάλες των πλοίων που τρίζουν.

Όλο αυτό το πήγαιν’ έλα γίνεται κάτω από τη σκιά ενός πανύψηλου ζιγκουράτ που δεσπόζει του τοπίου της πόλης. Οι προσκυνητές έρχονται σ’ αυτό το ιερό για να αποδώσουν τιμή σε μια θεότητα που πιστεύουν ότι έχει φέρει την ευημερία στην Ουρ—το θεό της σελήνης τον Νάνα ή αλλιώς Σιν.

Κι όμως για κάποιον άνθρωπο, η οσμή των θυσιών που προσφέρονται επάνω σ’ αυτή την επιβλητική πυραμίδα είναι μια δυσωδία που φανερώνει ανοσιότητα. Το όνομά του είναι Άβραμ (μετέπειτα Αβραάμ). Ίσως κάποτε ο πατέρας του, ο Θάρα, να συμμετείχε σ’ αυτή την ειδωλολατρία. (Παράβαλε Ιησούς του Ναυή 24:2, 14, 15.) Τώρα όμως, ο Άβραμ έχει γνωρίσει τον αληθινό Θεό, Ιεχωβά. Πώς; Προφανώς από τη συναναστροφή του με τον Σημ, τον ηλικιωμένο επιζώντα του Κατακλυσμού του Νώε.

Ο Άβραμ αποδεικνύει σύντομα ότι η πίστη του δεν είναι παθητική. Με κάποιο τρόπο, ο Θεός τώρα ‘εμφανίζεται’ στον Άβραμ. (Πράξεις 7:2-4) Ο Ιεχωβά τού δίνει την εντολή: «Έξελθε εκ της γης σου, και εκ της συγγενείας σου, και εκ του οίκου του πατρός σου, εις την γην την οποίαν θέλω σοι δείξει· και θέλω σε κάμει εις έθνος μέγα· και θέλω σε ευλογήσει, και θέλω μεγαλύνει το όνομά σου· και θέλεις είσθαι εις ευλογίαν· και θέλω ευλογήσει τους ευλογούντας σε, και τους καταρωμένους σε θέλω καταρασθή· και θέλουσιν ευλογηθή εν σοι πάσαι αι φυλαί της γης».—Γένεσις 12:1-3.

Ανταπόκριση στο Κάλεσμα

Να αφήσει την πλούσια Ουρ των Χαλδαίων; Ορισμένα σπίτια στην Ουρ είναι ωραία διώροφα κτίρια από τούβλα, τα οποία περιβάλλουν μια αυλή που βρίσκεται στο κέντρο και έχουν μέχρι και 14 δωμάτια! Δεν απορούμε που ο Γάλλος ιστορικός Ανρί Γκομπέρ είχε τη γνώμη ότι ο Άβραμ ζούσε ανέκαθεν νομαδικά· δεν απορούμε που δυσκολευόταν να πιστέψει ότι ο Άβραμ θα μπορούσε να έχει εγκαταλείψει ένα «σπίτι στην Ουρ, με τα κρεβάτια και τα μαξιλαράκια στα δωμάτια· αυτή την άνετη κατοικία του, δροσερή το καλοκαίρι και ζεστή το χειμώνα, το γεμάτο του κελάρι και την πηγή του με το δροσερό πόσιμο νερό». Να τα εγκαταλείψει όλα αυτά για να ζήσει σαν τους περιπλανώμενους νομάδες; Απίστευτο!

Και τι θα γίνει με τα μέλη της οικογένειας του Άβραμ—εκείνους που θα ’πρεπε να μείνουν πίσω; Στη Μέση Ανατολή, οι δεσμοί αυτοί είναι τόσο ισχυροί που αν έδιωχναν κάποιον από την οικογένειά του ήταν σαν να του επέβαλαν θανατική καταδίκη. Πώς είναι δυνατό να μπορέσει ο Άβραμ να τα αφήσει όλα αυτά πίσω του για μερικές υποσχέσεις και μόνο; Και, πώς θα κάνει ο Θεός αυτόν τον άντρα—που είναι ακόμα άτεκνος—«έθνος μέγα»; Πού είναι αυτή η υποσχεμένη γη;

Όμως ο Άβραμ είναι άντρας πίστης και έχει ‘βεβαιωμένη προσδοκία ελπιζομένων πραγμάτων’. (Εβραίους 11:1, ΜΝΚ) Γνωρίζει από γεγονότα του παρελθόντος—όπως είναι ο παγκόσμιος Κατακλυσμός—ότι ο λόγος του Θεού βγαίνει πάντα αληθινός. Τον Άβραμ δεν τον πειράζει που δεν ξέρει ακριβώς πώς, πότε ή πού θα εκπληρωθούν αυτές οι θεϊκές υποσχέσεις. Γι’ αυτόν τίποτα δεν είναι τόσο πολύτιμο όσο η φιλία του Ιεχωβά· ούτε το ωραίο σπίτι ούτε ο σίγουρος τρόπος ζωής ούτε ακόμα και οι οικογενειακοί δεσμοί. Έτσι λοιπόν, για τον Άβραμ υπάρχει μόνο μια απόφαση: Να υπακούσει στον Θεό και να φύγει από την Ουρ!

Σας υποκινεί κι εσάς η πίστη σας σε έργα με παρόμοιο τρόπο; Συχνά μας δίνεται η ενθάρρυνση να επεκτείνουμε τη συμμετοχή μας στο έργο κηρύγματος. Ορισμένοι το κάνουν αυτό με το να γίνουν ολοχρόνιοι διαγγελείς της Βασιλείας. Μήπως όμως μερικοί Χριστιανοί διστάζουν να το κάνουν αυτό, επειδή μέσα τους κρυφά δεν έχουν εμπιστοσύνη στην υπόσχεση του Θεού να παρέχει τα αναγκαία σ’ εκείνους που ζητούν πρώτα τη Βασιλεία; (Ματθαίος 6:33) Η πίστη του Άβραμ τον υποκίνησε σε έργα. Στήριξε το μέλλον του στις υποσχέσεις του Θεού!

Από την Ουρ στη Χαρράν

Ο Άβραμ δεν φεύγει μόνος του. Όπως πολλοί Μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα, έτσι κι εκείνος αναμφίβολα μιλάει για τις αλήθειες του Θεού και στα μέλη της οικογένειάς του. Έτσι δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η σύζυγος του Άβραμ, η Σάρα, και ο ορφανός ανηψιός του, ο Λωτ, υποκινούνται κι εκείνοι με παρόμοιο τρόπο να υπακούσουν στο κάλεσμα του Θεού.a Ακόμα και ο πατέρας του Άβραμ, ο Θάρα—που μερικοί πιστεύουν ότι υπήρξε κάποτε κατασκευαστής ειδώλων—φεύγει μαζί τους!—Γένεσις 11:31.

Τελικά, η οικογένεια του Άβραμ και τα ποίμνιά του βρίσκονται έξω από τα τείχη της Ουρ. Δίνεται το σήμα για την αναχώρηση και το καραβάνι παίρνει τις κατάλληλες θέσεις για την πορεία. Ακολουθώντας ένα δρόμο κατά μήκος της ανατολικής όχθης του ποταμού Ευφράτη, ταξιδεύουν κάτω από τον καυτό ήλιο, και προφανώς άλλοτε πηγαίνουν πεζή και άλλοτε ανεβαίνουν στις καμήλες τους, που καθώς προχωράνε τις ακολουθεί ο μεταλλικός ήχος των κουδουνιών που είναι κρεμασμένα γύρω από το λαιμό τους.

Κατευθύνονται βορειοδυτικά, ακολουθώντας την καμπύλη του Ευφράτη. Μετά από πάρα πολλές μέρες, έχουν καλύψει 960 χλμ. Οι αποκαμωμένοι ταξιδιώτες αντικρίζουν με συγκίνηση τις καλύβες που περιστοιχίζουν την πόλη της Χαρράν και που μοιάζουν με κυψέλες μελισσών. Η πόλη αυτή είναι ένας από τους κυριότερους σταθμούς για τα καραβάνια.—Γένεσις 11:31.

Στην Απέναντι Όχθη του Ευφράτη

Ο Άβραμ εγκαθίσταται στη Χαρράν, προφανώς επειδή σκέφτεται τον ηλικιωμένο Θάρα. Με την ευλογία του Ιεχωβά, ο Άβραμ γίνεται αρκετά πλούσιος. (Παράβαλε Εκκλησιαστής 5:19.) Πόσο συχνά ο Θεός ικανοποιεί και σήμερα με παρόμοιο τρόπο τις υλικές ανάγκες εκείνων που ‘αφήνουν σπίτια, αδελφούς ή αδελφές’ για χάρη της Βασιλείας!—Μάρκος 10:29, 30.

Και στη Χαρράν ο Άβραμ ‘αποκτά ψυχές’—υπηρέτες. (Γένεσις 12:5, ΜΝΚ) Το Ταργκούμ της Ιερουσαλήμ και η Χαλδαϊκή Παράφραση λένε ότι τους προσηλύτησε ή αλλιώς ‘τους υπέταξε στο νόμο’. (Παράβαλε Γένεσις 18:19.) Ναι, η πίστη του τον υποκινεί να κηρύττει σε άλλους, όπως κάνουν σήμερα οι Μάρτυρες του Ιεχωβά.

«Και έγειναν αι ημέραι του Θάρα διακόσια πέντε έτη· και απέθανεν ο Θάρα εν Χαρράν». (Γένεσις 11:32) Ο Άβραμ πενθεί για το θάνατο του πατέρα του. Όταν όμως περνάει η περίοδος του πένθους, κάνει ξανά σχέδια για αναχώρηση. «Ο δε Άβραμ ήτο ηλικίας εβδομήκοντα πέντε ετών, ότε εξήλθεν από Χαρράν».—Γένεσις 12:4.

«Και έλαβεν ο Άβραμ Σάραν την γυναίκα αυτού, και Λωτ τον υιόν του αδελφού αυτού, και πάντα τα υπάρχοντα αυτών όσα είχον αποκτήσει, και τους ανθρώπους [τις ψυχές (ΜΝΚ)] τους οποίους είχον αποκτήσει εν Χαρράν, και εξήλθον δια να υπάγωσιν εις την γην Χαναάν». (Γένεσις 12:5) Αφού έχουν φτάσει σε απόσταση 89 χιλιομέτρων δυτικά της Χαρράν, ο Άβραμ πιθανώς κάνει στάση σε μια τοποθεσία του Ευφράτη απέναντι από το αρχαίο εμπορικό κέντρο της Χαρκεμίς. Αυτό είναι το σημείο από το οποίο συνήθως περνάνε απέναντι τα καραβάνια.

Και η ημερομηνία; Ήταν 14 Νισάν 1943 π.Χ. Εκείνη την ίδια ημερομηνία, έπειτα από 430 χρόνια, θα απελευθερώνονταν οι απόγονοι του Άβραμ από τη δουλεία της Αιγύπτου. (Έξοδος 12:40, 41) Και αυτή την ίδια μέρα, ύστερα από δύο χιλιετίες σχεδόν, το Σπέρμα του, ο Ιησούς Χριστός, θα κάνει ‘διαθήκη . . . για μια βασιλεία’, κάτω από την οποία θα ευλογηθούν «πάσαι αι φυλαί της γης»!—Λουκάς 22:1, 28, 29, ΜΝΚ.

Μ’ αυτή την πράξη πίστης—με το ότι ο Άβραμ διέσχισε τον Ευφράτη—αρχίζουν να εκπληρώνονται οι υποσχέσεις που του είχε δώσει ο Θεός. Ο Άβραμ μπορεί να οραματιστεί «την πόλιν, η οποία έχει τα αληθινά . . . θεμέλια», μια δίκαιη κυβέρνηση πάνω στο ανθρώπινο γένος. Ναι, μη έχοντας παρά μόνο ελάχιστες ενδείξεις, ο Άβραμ έχει αρχίσει να διακρίνει σε γενικές γραμμές το σκοπό του Θεού, που είναι να απολυτρώσει το ανθρώπινο γένος που πεθαίνει. Η φλόγα της προφητείας έχει ανάψει ένα φως ελπίδας στη διάνοιά του!—Εβραίους 11:10, ΛΧ.

Σήμερα, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν ακόμα μεγαλύτερη βάση για πίστη από εκείνη που είχε ο Άβραμ. Οι αποδείξεις, που ολοένα και συσσωρεύονται, αποδεικνύουν ότι η ‘πόλη’, ή η ουράνια Βασιλεία, την οποία περίμενε ο Άβραμ είναι τώρα πια γεγονός! Αλλά, σας υποκινεί η πίστη σ’ αυτή να κηρύττετε με ζήλο, να ακολουθείτε τις κατευθύνσεις που δίνει ο Θεός και να βάζετε πνευματικούς στόχους αντί να επιζητάτε τις υλικές ανέσεις; Ελπίζουμε πως ναι, γιατί η πίστη του Άβραμ ήταν τέτοιου είδους πίστη. Η πίστη του τον υποκινούσε σε έργα!

[Υποσημειώσεις]

[Χάρτης/Εικόνα στη σελίδα 26]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

Η πορεία του Άβραμ

Ουρ

Χαρράν

Χαρκεμίς

ΧΑΝΑΑΝ

Μεσόγειος Θάλασσα

[Ευχαριστίες]

Based on a map copyrighted by Pictorial Archive (Near Eastern History) Est. and Survey of Israel

[Εικόνα]

Ο Ευφράτης κοντά στην Ουρ

[Εικόνα]

Η Χαρράν σήμερα

[Εικόνα]

Ο Ευφράτης κοντά στην Χαρκεμίς