Οι Νεαροί Ρωτούν . . .

Να Μπω στην Ομάδα του Σχολείου;

«Το παιχνίδι μού πρόσφερε έντονες συγκινήσεις. Με έκανε να νιώθω όμορφα. Όταν είσαι νέος και τελικά βρίσκεις κάτι στο οποίο είσαι πράγματι καλός, δεν θέλεις να το παρατήσεις».—Ρόμπερτ.

ΙΣΩΣ σου αρέσει κι εσένα να παίζεις σε ομαδικά αθλήματα. Η σωματική άσκηση, οι φιλίες με τους υπόλοιπους της ομάδας, οι συγκινήσεις είναι πράγματα που σε ευχαριστούν. Μπορεί ακόμα και να ονειρεύεσαι να γίνεις ήρωας ή ηρωίδα, να φαντάζεσαι τις ζητωκραυγές του πλήθους όταν θα πετυχαίνεις καλάθι ή θα βάζεις γκολ, χαρίζοντας έτσι τη νίκη στην ομάδα σου.

Όποιος κι αν είναι ο λόγος για τον οποίο σε ενθουσιάζουν τα αθλήματα, πολλοί άλλοι νεαροί αισθάνονται όπως εσύ. Στους νεαρούς αρέσει πάρα πολύ να συμμετέχουν σε ομαδικά αθλήματα, όπως το ποδόσφαιρο, το μπάσκετμπολ, το μπέιζμπολ και το χόκεϊ. Το περιοδικό Δι Εντιουκέισον Ντάιντζεστ (The Education Digest) κάνει την εξής παρατήρηση: «Πάνω από 5,2 εκατομμύρια [Αμερικανοί] μαθητές έλαβαν μέρος στις γυμνασιακές αθλητικές εκδηλώσεις της σχολικής χρονιάς 1986-1987—ο μεγαλύτερος αριθμός στα τελευταία τέσσερα χρόνια. Επίσης, τα γυμνάσια πρόσθεσαν και καινούρια αθλήματα στα τελευταία 10 χρόνια, πολλά από τα οποία οργανώνονται για τα κορίτσια».

Γιατί Είναι Τόσο Δημοφιλή

Η μεγάλη δημοτικότητα των αθλημάτων υποδηλώνεται στα λόγια ενός σοφού άντρα των αρχαίων χρόνων, ο οποίος είπε: ‘Καύχημα των νέων είναι η δύναμή τους’. (Παροιμίαι 20:29) Τα αθλήματα προσφέρουν μια αναζωογονητική διέξοδο στη δύναμη και στην ενεργητικότητα που αφθονούν στα νεανικά χρόνια. Προσφέρουν υγιείς προκλήσεις τόσο για το σώμα όσο και για το μυαλό. Η συμμετοχή στα αθλήματα μπορεί επίσης να φέρνει χαρά και να ψυχαγωγεί, να αποτελεί μια ανάπαυλα από την καθημερινή ρουτίνα των σχολικών μαθημάτων και των εργασιών που κάνεις στο σπίτι μετά το σχολείο.

Επιπλέον, μερικοί προβάλλουν το επιχείρημα πως όταν κάποιος παίζει σε ομαδικά αθλήματα, αναπτύσσεται καλύτερα η προσωπικότητά του. Το εγχειρίδιο Οδηγός Επιβίωσης στο Γυμνάσιο (The High School Survival Guide), της Μπάρμπαρα Μέιγερ, λέει: «Η εκπαίδευση και το αίσθημα της αφοσίωσης που θα απαιτούνται από μέρους σου θα σε μάθουν πώς να προσηλώνεσαι σ’ έναν αξιόλογο στόχο. . . . Η συμμετοχή στα αθλήματα μπορεί να σε βοηθήσει να αναπτύξεις προσωπικότητα ηγέτη».

Ωστόσο, δεν έχουν όλοι οι νεαροί τέτοια ευγενή κίνητρα όταν παίζουν σε διάφορα αθλήματα. Η δόξα, η φήμη και το γόητρο είναι κι αυτά ισχυρά κίνητρα. «Αν ήσουν στην ομάδα», θυμάται ο Ρέτζι, «συγκαταλεγόσουν σ’ αυτούς που απολάμβαναν το μεγαλύτερο θαυμασμό μέσα στο σχολείο».

Η Αγία Γραφή αναγνωρίζει ότι «η σωματική άσκηση έχει κάποια αξία». (1 Τιμόθεον 4:8, Σημερινή Αγγλική Μετάφραση [Today’s English Version]) Και ίσως φαίνεται ότι το να μπεις στη σχολική ομάδα θα είναι ένας τρόπος για να απολαμβάνεις αυτό το όφελος. Κι όμως, πολλοί νεαροί έχουν διαπιστώσει ότι η συμμετοχή τους στην ομάδα του σχολείου έχει συχνά περισσότερα μειονεκτήματα παρά οφέλη.

Η «Σκοτεινή Πλευρά»

Το περιοδικό Σεβεντίν (Seventeen) αναφέρει: «Τα αθλήματα έχουν και τη σκοτεινή τους πλευρά, κι αυτή είναι όταν οι άνθρωποι δίνουν εξαιρετικά μεγάλη αξία στη νίκη. Για τον προπονητή, η νίκη μπορεί να οδηγήσει σε προαγωγή ή σε κάποια τηλεοπτική εμφάνιση. Για το γονέα, η νίκη του παιδιού του μπορεί να αποτελέσει αιτία για καύχηση ή να του δώσει το αίσθημα ότι έχει νικήσει αυτός ο ίδιος. Για τον αθλητή, η νίκη μπορεί να φέρει προσφορά υποτροφιών, δημοσιεύματα στον τύπο για το άτομό του, το θαυμασμό συμμαθητών και γειτόνων».

Μερικοί αθλητές του σχολείου ονειρεύονται επίσης να γίνουν επαγγελματίες παίκτες. «Ονειρευόμουν να παίξω στο πρωτάθλημα της πόλης και της πολιτείας και τελικά στις επαγγελματικές ομάδες», είπε ο νεαρός Τζέραλντ. «Έβλεπα τον εαυτό μου να πλουτίζει, να προωθεί πολλά προϊόντα, να γίνεται πολύ διάσημος, να αποτελεί πρότυπο και να βγαίνει ραντεβού με το ομορφότερο κορίτσι του σχολείου».

Δεν είναι, λοιπόν, να απορεί κανείς που σε πολλά σχολεία τα αθλήματα παίζονται με τρόπο ο οποίος δίνει την εντύπωση ότι πρόκειται για ζήτημα ζωής ή θανάτου! Η ψυχαγωγία και η καλή φυσική κατάσταση χάνονται κάπου στο βάθος. Όπως έλεγε στη συνέχεια το ίδιο περιοδικό: «Ξαφνικά η νίκη υποσκελίζει τη μέριμνα σχετικά με την εντιμότητα, τη σχολική εργασία, την υγεία, την ευτυχία και τις περισσότερες από τις υπόλοιπες σημαντικές πλευρές της ζωής. Η νίκη γίνεται το παν και η πίεση εντείνεται».

Εφόσον επικρατεί μια τέτοια τάση για νίκη πάση θυσία, δεν προξενεί έκπληξη το γεγονός ότι οι σχολικές αθλητικές εκδηλώσεις μαστίζονται από σωρεία τραυματισμών. Οι αγώνες συνοδεύονται μερικές φορές από βία, που εκδηλώνεται από τους αθλητές, από τους φιλάθλους, ακόμα και από τους γονείς. Και η χρήση φαρμάκων που βελτιώνουν τις επιδόσεις των αθλητών, όπως τα στεροειδή, γίνεται ολοένα και πιο διαδεδομένη ανάμεσα στους έφηβους αθλητές.

Ενώ, λοιπόν, το να παίζεις σε μια ομάδα μπορεί να έχει κάποια περιορισμένα πλεονεκτήματα, μπορεί επίσης και να γεννήσει ένα υπερβολικά ανταγωνιστικό πνεύμα, φαντασιώσεις για μεγάλα πλούτη και μια εγωιστική επιθυμία για δόξα. Αυτά τα πράγματα έρχονται σαφώς σε αντίθεση με τη συμβουλή της Αγίας Γραφής ‘να μην προκαλούμε ανταγωνισμό ο ένας με τον άλλον’, να μην είμαστε φιλάργυροι και να μην επιζητούμε δόξα για το άτομό μας. (Γαλάτας 5:26, ΜΝΚ· Παροιμίαι 25:27· 1 Τιμόθεον 6:10) Το να μπεις στην ομάδα του σχολείου θα μπορούσε κάλλιστα να σε εκθέσει με έντονο τρόπο σε νοσηρές επιρροές.

Η Πίεση των Υπολοίπων

Οι εκπαιδευτικοί συχνά εγκωμιάζουν τις ευκαιρίες που προσφέρουν τα αθλήματα για την ανάπτυξη στενών σχέσεων με άλλους νεαρούς. Η ειρωνεία, όμως, είναι ότι η ίδια αυτή ευκαιρία αποτελεί πρόβλημα για τους Χριστιανούς νεαρούς. Η Αγία Γραφή λέει: ‘Φθείρουν τα καλά ήθη οι κακές συναναστροφές’.—1 Κορινθίους 15:33· 2 Κορινθίους 6:14.

Ειλικρινά, τι είδους συναναστροφές είναι πιθανό ότι θα έχεις μέσα στα αποδυτήρια της ομάδας; Ένας νεαρός παραδέχεται: «Άκουγες ένα σωρό βρισιές και άσχημα λόγια. Τα παιδιά μιλούσαν διαρκώς για κορίτσια και έφερναν πορνογραφικά περιοδικά για να κοιτάζουν». Επιπλέον, η ανάπτυξη και διατήρηση του ομαδικού πνεύματος απαιτούν συνήθως να έχεις κοινωνικές σχέσεις με τους συμπαίκτες σου πριν και μετά τους αγώνες και τις προπονήσεις.

Φυσικά, υπάρχει πιθανότητα να είσαι σε μια ομάδα και να μην έχεις κοινωνικές σχέσεις με τα μέλη της. Αλλά, όπως παραδέχεται ένα 14χρονο κορίτσι: «Η πίεση των υπολοίπων είναι τόσο μεγάλη ώστε δεν μπορείς απλώς να παίζεις και μετά να γυρίζεις σπίτι σου». Γι’ αυτό η Αγία Γραφή κάνει την ερώτηση: ‘Γίνεται να βάλει κάποιος φωτιά στον κόλπο του και να μην καούν τα ρούχα του;’ (Παροιμίαι 6:27) Εξαιτίας της πίεσης των συμπαικτών τους, μερικοί νεαροί βρέθηκαν σε πάρτι όπου γινόταν χρήση αλκοόλ και ναρκωτικών, χωρίς να αναφέρουμε και την εξαχρειωτική μουσική και τις καταστάσεις που δημιουργούσαν κινδύνους για σχέσεις με το αντίθετο φύλο.

Σκέψου την εμπειρία ενός νεαρού που τον λένε Ρόμπερτ. Ο ίδιος λέει: «Αφότου μπήκα στην ομάδα, τα προβλήματα ήταν τεράστια. Υπήρχε πολύ μεγάλη πίεση για να αναμειχθώ σε προγαμιαίο σεξ, στα ναρκωτικά, στο πιοτό και να πηγαίνω σε έξαλλα πάρτι. Μου φαινόταν απίστευτο ότι το να παίζει κανείς σε σχολικά αθλήματα ήταν δυνατόν να έχει σχέση με τέτοια πράγματα. Τόσο μέσα όσο και έξω από το γήπεδο, περιμένουν από εσένα να περπατάς, να μιλάς και να φέρεσαι όπως και οι υπόλοιποι».

Κάτι ακόμα το οποίο δεν πρέπει να παραβλεφθεί είναι το αποτέλεσμα που μπορεί να έχει στο πρόγραμμα των πνευματικών σου δραστηριοτήτων η συμμετοχή σου σε αθλήματα. (Εβραίους 10:23-25) «Συχνά, οι αγώνες και οι προπονήσεις έρχονταν σε σύγκρουση με τις Χριστιανικές συναθροίσεις», λέει ο νεαρός Τζέραλντ.

Υγιείς Εναλλακτικές Λύσεις

Βέβαια, ίσως γίνονται κάποιες αθλητικές ασκήσεις στη διάρκεια των σχολικών ωρών, ως μέρος του κανονικού προγράμματος του σχολείου, και συνήθως δεν υπάρχει αντίρρηση στο να παρακολουθεί ο νεαρός Χριστιανός ή η νεαρή Χριστιανή αυτά τα μαθήματα. Επιπρόσθετα, οι συνθήκες ποικίλλουν στις διάφορες χώρες. Ωστόσο, οι νεαροί Μάρτυρες του Ιεχωβά γενικά αποφεύγουν να έχουν ανάμειξη σε σχολικές αθλητικές εκδηλώσεις εκτός κανονικού προγράμματος. Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι ως Χριστιανός ή ως Χριστιανή δεν μπορείς να χαρείς τα αθλήματα. Σημαίνει, όμως, ότι ίσως χρειαστεί να πάρεις ορισμένες πρωτοβουλίες.

Για παράδειγμα, μπορείς να προτείνεις στους γονείς σου να οργανώσετε μια έξοδο, λόγου χάρη ένα πικνίκ. Αυτό θα μπορούσε να δώσει την ευκαιρία στην οικογένειά σου και στους φίλους σας να παίξουν ορισμένα υγιή αθλήματα. Μπορείς ακόμα να προσκαλέσεις αρκετούς Χριστιανούς νεαρούς να πάτε μια βόλτα με τα ποδήλατα, να παίξετε μπάλα ή να κάνετε αγώνες για να ψυχαγωγηθείτε.

Είναι σημαντικό, όμως, να αποφεύγετε το υπερβολικά ανταγωνιστικό πνεύμα. Το να έχετε επίσημα καθορισμένες ομάδες υποθάλπει συνήθως το πνεύμα για νίκη πάση θυσία, ακόμα κι όταν όλοι οι παίκτες είναι Χριστιανοί. Έτσι, συνήθως είναι καλύτερο να έχουν τα πράγματα ανεπίσημο χαρακτήρα. Μάλιστα, πολλές φορές είναι καλή ιδέα να έχετε κάποια επίβλεψη από ενήλικο άτομο.

Βέβαια, οι ανεπίσημοι αγώνες μπορεί να υστερούν κάπως ως προς τις συγκινήσεις που προσφέρουν τα οργανωμένα σχολικά αθλήματα. Αλλά και πάλι μπορείς να ψυχαγωγηθείς. Ο Ρόμπερτ αποφάσισε να φύγει από την ομάδα του σχολείου του. Αλλά ο ίδιος λέει: «Ακόμα μου αρέσει πάρα πολύ να παίζω διάφορα παιχνίδια. Και μάλιστα τώρα περισσότερο από οποτεδήποτε άλλοτε. Όταν παίζω κάποιο παιχνίδι τώρα, δεν σκέφτομαι τη νίκη πάση θυσία ούτε διακατέχομαι από ανταγωνιστικό πνεύμα».

Θυμήσου ότι όταν ο απόστολος Παύλος είπε στο νεαρό Τιμόθεο ότι ‘η εκγύμναση του σώματος ωφελεί λίγο’, πρόσθεσε, «η ευσέβεια όμως είναι ωφέλιμη για όλα». Ασφαλώς, σκοπός της ζωής του Χριστιανού δεν είναι να γίνει αθλητής. Γι’ αυτό, να κρατάς ισορροπημένη στάση σε σχέση με τα αθλήματα. Γιατί να χάνεις χρόνο που θα μπορούσες να τον δαπανήσεις πιο επωφελώς για την ανάπτυξη της πνευματικότητάς σου; Να θυμάσαι: Η ευσέβεια «υπόσχεται τη ζωή, και την τωρινή και τη μελλοντική».—1 Τιμόθεον 4:8, ΝΔΜ.

[Εικόνα στη σελίδα 15]

Το πνεύμα για νίκη πάση θυσία κυριαρχεί σε πολλά σχολικά αθλήματα