Οι Νεαροί Ρωτούν . . .

Μήπως Έχω Διαπράξει την Ασυγχώρητη Αμαρτία;

«ΠΟΤΕ προηγουμένως δεν είχα νιώσει τόσο αποκαρδιωμένος. Δεν είχα πια καθόλου αυτοσεβασμό, και νόμιζα ότι ο Θεός δεν θα με συγχωρήσει ποτέ».—Μάρκο.a

«Ήμουν πολύ αποθαρρημένος. Η ενοχή σκίαζε την καρδιά μου. Νόμιζα ότι είχα διαπράξει κάποια ασυγχώρητα σφάλματα».—Αλμπέρτο.

‘Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην αμαρτάνει’, λέει η Αγία Γραφή. (1 Βασιλέων 8:46, ΜΝΚ) Αλλά ορισμένες φορές κάποιο νεαρό άτομο μπορεί να αισθάνεται ότι έχει κάνει κάτι περισσότερο από ένα απλό λάθος. Σαν τον Μάρκο και τον Αλμπέρτο, αυτό το άτομο μπορεί να βασανίζεται από ένα αδιάκοπο αίσθημα ενοχής. Μπορεί να αισθάνεται ότι η πράξη που έκανε είναι τόσο απαίσια, τόσο κακή, ώστε ο Θεός είναι αδύνατον να το συγχωρήσει ποτέ.

Τι μπορεί να γίνει αν σε βασανίζουν τέτοια αισθήματα; Πάρε θάρρος. Η κατάστασή σου είναι κάθε άλλο παρά απελπιστική.

Γιατί μας Τύπτει η Συνείδησή Μας

Είναι εντελώς φυσιολογικό να αισθάνεσαι άσχημα όταν έχεις κάνει ένα ανόητο λάθος. Όλοι μας γεννιόμαστε με τη λειτουργία που η Αγία Γραφή αποκαλεί «συνείδηση». Αυτή είναι η εσωτερική αίσθηση του σωστού και του λάθους, ένας ενδόμυχος συναγερμός που συνήθως χτυπάει όταν κάνουμε κάτι κακό. (Ρωμαίους 2:14, 15) Παραδείγματος χάρη, σκέψου τον Βασιλιά Δαβίδ. Αυτός διέπραξε μοιχεία με τη σύζυγο ενός άλλου άντρα. Αργότερα, φρόντισε ώστε ο σύζυγός της, ο Ουρίας, σίγουρα να θανατωθεί. (2 Σαμουήλ 11:2-17) Τι συνέπειες είχε αυτό στον Δαβίδ;

‘Ημέρα και νύχτα το χέρι [του Θεού] ήταν βαρύ πάνω μου’, παραδέχτηκε ο Δαβίδ. Ναι, αισθανόταν το βάρος της θεϊκής αποδοκιμασίας. Ο Δαβίδ επίσης είπε: ‘Δεν υπάρχει ειρήνη στα οστά μου εξαιτίας της αμαρτίας μου. Διότι τα σφάλματά μου υπερέβησαν το κεφάλι μου· σαν βαρύ φορτίο είναι πολύ βαριά για εμένα. . . . Όλη την ημέρα τριγυρνάω λυπημένος’. (Ψαλμός 32:4, ΜΝΚ· 38:3-6, ΜΝΚ) Η συνείδηση του Δαβίδ συνέχισε να τον βασανίζει μέχρις ότου εκείνος υποκινήθηκε να αναλάβει θετική δράση και να μετανοήσει για το σφάλμα του.

Με παρόμοιο τρόπο, αν εσύ έχεις εκπαιδευτεί από Χριστιανούς γονείς και ξεστρατίσεις από τους κανόνες της Αγίας Γραφής, θα αισθάνεσαι άσχημα. Το να νιώθεις τύψεις είναι φυσιολογικό, υγιές. Αυτό μπορεί να κάνει ένα άτομο να διορθωθεί ή να ζητήσει βοήθεια προτού το λάθος γίνει βαθιά ριζωμένη συνήθεια. Από την άλλη μεριά, το άτομο που επιμένει στην αμαρτία καταστρέφει τη συνείδησή του. Με τον καιρό αυτή γίνεται αναίσθητη, σαν καυτηριασμένο δέρμα. (1 Τιμόθεο 4:2) Είναι σίγουρο ότι θα επακολουθήσει ηθική διαφθορά.—Γαλάτες 6:7, 8.

Θεοσεβής Λύπη

Δεν προκαλεί έκπληξη, λοιπόν, το γεγονός ότι η Αγία Γραφή μιλάει για «αμαρτία που επισύρει θάνατο». (1 Ιωάννη 5:16· παράβαλε Ματθαίος 12:31). Αυτού του είδους η αμαρτία δεν είναι απλώς μια αδυναμία της σάρκας. Διαπράττεται εσκεμμένα, πεισματικά, επίμονα. Δεν είναι τόσο η ίδια η αμαρτία όσο η κατάσταση της καρδιάς του αμαρτωλού ατόμου εκείνο που κάνει μια αμαρτία ασυγχώρητη.

Ωστόσο, το γεγονός ότι η κακή διαγωγή σου σε πληγώνει και σε στενοχωρεί δείχνει ότι δεν έχεις διαπράξει κάποια ασυγχώρητη αμαρτία. Η Αγία Γραφή λέει ότι «η λύπη με θεοσεβή τρόπο οδηγεί σε μετάνοια προς σωτηρία». (2 Κορινθίους 7:10) Μάλιστα, παρατήρησε την προτροπή που δίνεται στα εδάφια Ιακώβου 4:8-10: «Καθαρίστε τα χέρια σας, αμαρτωλοί, και εξαγνίστε τις καρδιές σας, αναποφάσιστοι. Νιώστε συντριβή και πενθήστε και κλάψτε. Ας μετατραπεί το γέλιο σας σε πένθος, και η χαρά σας σε κατήφεια. Ταπεινωθείτε στα μάτια του Ιεχωβά, και αυτός θα σας εξυψώσει».

Είναι αλήθεια ότι το λάθος μπορεί να είναι πολύ σοβαρό. Η νεαρή Τζούλι, για παράδειγμα, αναμείχτηκε σε φιλιά και ερωτικές θωπείες με το φίλο της. «Στην αρχή αισθανόμουν πολύ ένοχη», ομολογεί η ίδια, «αλλά καθώς περνούσε ο καιρός το συνήθισα. Δεν ενοχλούσε τόσο πολύ τη συνείδησή μου». Με τον καιρό, οι ακάθαρτες πράξεις κλιμακώθηκαν και οδήγησαν σε σεξουαλικές σχέσεις. «Ήμουν δυστυχισμένη», λέει η Τζούλι. «Η συνείδησή μου εξασθένησε σε σημείο που αυτό συνέβη αρκετές φορές».

Είναι μια τέτοια κατάσταση απελπιστική; Όχι απαραίτητα. Τι θα πούμε για τον Μανασσή, έναν από τους βασιλιάδες του Ιούδα; Εκείνος διέπραξε πάρα πολύ σοβαρές αμαρτίες, περιλαμβανομένου του πνευματισμού και της θυσίας παιδιών. Εντούτοις ο Θεός τον συγχώρησε με βάση την ειλικρινή μετάνοιά του. (2 Χρονικών 33:10-13) Τι θα πούμε για τον Βασιλιά Δαβίδ; Αφού μετανόησε για τις πονηρές του πράξεις, αυτός διαπίστωσε ότι ο Ιεχωβά είναι Θεός ‘αγαθός και πρόθυμος να συγχωρεί’.—Ψαλμός 86:5, ΜΝΚ.

Οι Χριστιανοί σήμερα έχουν την εξής διαβεβαίωση: «Αν ομολογούμε τις αμαρτίες μας, εκείνος είναι πιστός και δίκαιος ώστε να μας συγχωρήσει τις αμαρτίες μας και να μας καθαρίσει από κάθε αδικία». (1 Ιωάννη 1:9) Σε ποιον θα πρέπει να κάνει κάποιος αυτή την εξομολόγηση; Αρχικά, στον Ιεχωβά Θεό. ‘Ενώπιόν του άνοιγε την καρδιά σου’. (Ψαλμός 32:5· 62:8) Ίσως το βρεις υποβοηθητικό να διαβάσεις τη γεμάτη συντριβή εξομολόγηση του Δαβίδ που βρίσκεται στον 51ο Ψαλμό.

Επιπρόσθετα, η Αγία Γραφή παροτρύνει τους Χριστιανούς οι οποίοι έχουν πέσει σε κάποια σοβαρή αμαρτία να μιλήσουν με τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας. (Ιακώβου 5:14, 15) Η ειλικρινής συμβουλή και οι ένθερμες προσευχές τους μπορούν να σε βοηθήσουν να αποκαταστήσεις τη σχέση σου με τον Θεό και να ανακτήσεις καθαρή συνείδηση. Εκείνοι μπορούν να διακρίνουν τη διαφορά μεταξύ της αδυναμίας και της πονηρίας. Θα πρέπει επίσης να φροντίσουν να λάβεις την απαραίτητη βοήθεια προκειμένου να μην επαναλάβεις το σφάλμα σου. Η Τζούλι, που έκανε και η ίδια αυτό το θαρραλέο βήμα, συστήνει: «Προσπάθησα να ‘ελέγξω τον εαυτό μου’ και μάλιστα πίστεψα ότι αυτό ήταν αποτελεσματικό σε κάποιο βαθμό. Αλλά έπειτα από ένα χρόνο ήξερα πόσο λάθος έκανα. Δεν μπορείς να λύσεις σοβαρά προβλήματα χωρίς τη βοήθεια των πρεσβυτέρων».

Ενοχή για Μικρές Αμαρτίες

Μερικές φορές, όμως, ένα νεαρό άτομο «κάνει κάποιο εσφαλμένο βήμα προτού το αντιληφτεί». (Γαλάτες 6:1) Ή αυτός, ή αυτή, επιτρέπει σε κάποια σαρκική παρόρμηση να τον ή την κυριέψει. Ένας νέος σε αυτή την κατάσταση ίσως υποφέρει από βαθιά αισθήματα ενοχής—μπορεί να νιώθει περισσότερη ενοχή από όση αξίζει πραγματικά το λάθος. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα περιττή οδύνη. Τέτοια έντονα αισθήματα ενοχής μπορεί να είναι αποτέλεσμα μιας υγιούς αλλά υπερβολικά ευαίσθητης συνείδησης. (Ρωμαίους 14:1, 2) Να θυμάσαι ότι όταν αμαρτάνουμε «έχουμε βοηθό προς τον Πατέρα, τον Ιησού Χριστό, που είναι δίκαιος».—1 Ιωάννη 2:1, 2.

Σκέψου, ξανά, την περίπτωση του νεαρού Μάρκο, η οποία αναφέρεται στην εισαγωγή μας. Αυτός ο νεαρός Χριστιανός είχε πειστεί ότι είχε διαπράξει κάποια ασυγχώρητη αμαρτία. Συνήθιζε να λέει στον εαυτό του: ‘Γνωρίζω τις Βιβλικές αρχές τόσο καλά, εντούτοις δεν μπορώ να σταματήσω να αμαρτάνω!’ Ποια ήταν η αμαρτία του; Το πρόβλημα του αυνανισμού. ‘Πώς μπορεί να με συγχωρήσει ο Θεός αν δεν μπορώ να σταματήσω αυτή τη συνήθεια;’ συλλογιζόταν ο Μάρκο. Ο Αλμπέρτο, ο οποίος παρόμοια περνούσε επαναλαμβανόμενες περιόδους αυνανισμού, είπε: «Βαθιά μέσα μου ένιωθα ενοχή επειδή δεν μπορούσα να απελευθερωθώ από την αμαρτία».

Ο αυνανισμός είναι μια ακάθαρτη συνήθεια. (2 Κορινθίους 7:1) Όμως, η Αγία Γραφή δεν τον κατατάσσει στις σοβαρές αμαρτίες όπως είναι η πορνεία. Στην ουσία, δεν τον αναφέρει καθόλου. Συνεπώς, το να υποπέσεις στον αυνανισμό δεν θα ήταν ασυγχώρητο. Το να τον θεωρείς ως κάτι ασυγχώρητο θα μπορούσε στην πραγματικότητα να είναι επικίνδυνο· ένας νέος θα μπορούσε να συμπεράνει ότι δεν υπάρχει λόγος να προσπαθήσει να ξεπεράσει το πρόβλημα. Αλλά οι αρχές της Αγίας Γραφής δείχνουν ότι ο Χριστιανός θα πρέπει να καταβάλλει σθεναρές προσπάθειες για να καταπολεμήσει αυτή τη συνήθεια.b (Κολοσσαείς 3:5) Ο Ιεχωβά γνωρίζει ότι «όλοι σφάλλουμε πολλές φορές». (Ιακώβου 3:2) Αν υπάρξει κάποια υποτροπή, το νεαρό άτομο δεν χρειάζεται να αισθάνεται καταδικασμένο.

Το ίδιο αληθεύει και για άλλα εσφαλμένα βήματα και σφάλματα. Ο Ιεχωβά δεν απαιτεί να τιμωρούμε τον εαυτό μας με υπερβολική ενοχή. Αντίθετα, ευαρεστείται όταν κάνουμε βήματα για να διορθώσουμε το πρόβλημα.—2 Κορινθίους 7:11· 1 Ιωάννη 3:19, 20.

Πηγές Βοήθειας και Παρηγοριάς

Πιθανότατα, όμως, θα χρειαστείς προσωπική βοήθεια για να το κάνεις αυτό. Οι θεοφοβούμενοι γονείς μπορούν συνήθως να κάνουν πολλά πράγματα για να βοηθήσουν και να υποστηρίξουν τα παιδιά τους. Επίσης, η Χριστιανική εκκλησία προσφέρει άλλα μέσα υποστήριξης. Ο Μάρκο θυμάται: «Εκείνο που πράγματι με βοήθησε ήταν η συζήτηση που είχα με έναν πρεσβύτερο. Έπρεπε να έχω θάρρος για να του μιλήσω ελεύθερα και να του πω τις πιο ενδόμυχες σκέψεις μου. Αλλά αυτός ενέπνεε εμπιστοσύνη, έτσι ζήτησα τη συμβουλή του». Ο Αλμπέρτο, επίσης, ζήτησε συμβουλή από κάποιον πρεσβύτερο. «Δεν μπορώ να ξεχάσω την ενθαρρυντική συμβουλή του», λέει ο Αλμπέρτο. «Εκείνος μου είπε ότι όταν ήταν νέος είχε και αυτός το ίδιο πρόβλημα. Δεν θα το πίστευα ποτέ. Τον άκουγα νιώθοντας μεγάλη εκτίμηση για την ειλικρίνειά του». Με τέτοια βοήθεια και υποστήριξη, ο Μάρκο και ο Αλμπέρτο ξεπέρασαν το πρόβλημά τους. Τώρα και οι δύο υπηρετούν σε θέσεις ευθύνης στις αντίστοιχες εκκλησίες τους.

Η ένθερμη προσευχή αποτελεί άλλο ένα βοήθημα. Σαν τον Δαβίδ, μπορείς και εσύ να προσευχηθείς για ‘μια αγνή καρδιά’ και ‘ένα καινούριο πνεύμα, ένα σταθερό πνεύμα’. (Ψαλμός 51:10, ΜΝΚ) Το να διαβάζεις το Λόγο του Θεού είναι άλλη μια πηγή παρηγοριάς. Για παράδειγμα, ίσως το βρεις ενθαρρυντικό να μάθεις ότι ο απόστολος Παύλος είχε επίσης εσωτερικές συγκρούσεις. Εκείνος παραδέχτηκε: «Όταν θέλω να κάνω το σωστό, το κακό είναι παρόν σε εμένα». (Ρωμαίους 7:21) Ο Παύλος πέτυχε να κρατήσει τις εσφαλμένες τάσεις του υπό έλεγχο. Το ίδιο μπορείς να κάνεις και εσύ. Μπορεί να βρεις ιδιαίτερα παρηγορητικό το να διαβάσεις τους ψαλμούς, ειδικά εκείνους που ασχολούνται με τη συγχώρηση του Θεού, όπως είναι οι Ψαλμοί 25, 86 και 103.

Όπως και αν έχουν τα πράγματα, μην κλείνεσαι στον εαυτό σου και μην αφήνεις τον εαυτό σου να κυριεύεται από απαισιοδοξία. (Παροιμίαι 18:1, ΜΝΚ) Επωφελήσου πλήρως από το έλεος του Ιεχωβά. Να θυμάσαι ότι εκείνος ‘συγχωρεί άφθονα’ με βάση τη λυτρωτική θυσία του Ιησού. (Ησαΐας 55:7· Ματθαίος 20:28) Να μη μικροποιείς τα σφάλματά σου, αλλά ούτε να συμπεραίνεις ότι ο Θεός δεν μπορεί να σε συγχωρήσει. Ενίσχυσε την πίστη σου και την αποφασιστικότητά σου να τον υπηρετείς. (Φιλιππησίους 4:13) Με τον καιρό θα αποκτήσεις ειρήνη διάνοιας και τη βαθιά εσωτερική χαρά που προέρχεται από το να γνωρίζεις ότι σου έχει δοθεί συγχώρηση.—Παράβαλε Ψαλμός 32:1.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 19]

Το να συζητήσεις το ζήτημα με κάποιο Χριστιανό που έχει τα κατάλληλα προσόντα μπορεί να σε κάνει να δεις τα πράγματα από μια νέα σκοπιά