Μπορεί η Υλική Ευημερία να Εγγυηθεί Ευτυχία;
«ΑΠΟ τους περίπου 50 μαθητές στο σχολείο μας, μόνο 1 ή 2 φορούσαν παπούτσια», θυμάται ο 45χρονος Ποτσίνγκ, ο οποίος μεγάλωσε στη νότια Ταϊβάν στη δεκαετία του 1950. «Δεν είχαμε χρήματα για να τα αγοράσουμε. Ωστόσο, ποτέ δεν θεωρήσαμε τον εαυτό μας φτωχό. Είχαμε ό,τι χρειαζόμασταν».
Αυτό συνέβαινε πριν από σχεδόν 40 χρόνια. Από τότε η ζωή έχει αλλάξει δραστικά για τον Ποτσίνγκ και για τους υπόλοιπους 20 εκατομμύρια κατοίκους εκείνου του νησιού. Όπως εξηγεί το βιβλίο Γεγονότα και Αριθμοί—Η Δημοκρατία της Κίνας στην Ταϊβάν (Facts and Figures—The Republic of China on Taiwan), «η Ταϊβάν μετατράπηκε από αγροτική κοινωνία σε σφύζουσα βιομηχανική κοινωνία». Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, η Ταϊβάν θεωρούνταν «μια σταθερή, ευημερούσα κοινωνία».
Πράγματι, κάποιος μπορεί να δει παντού στην Ταϊβάν αποδείξεις ευημερίας. Από τα υπερμοντέρνα πολυώροφα κτίρια γραφείων που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια σε όλο το νησί μέχρι τους αυτοκινητόδρομους που είναι γεμάτοι ακριβά εισαγόμενα αυτοκίνητα, η υλική ευημερία της Ταϊβάν αποτελεί αντικείμενο ζήλιας για άλλα αναπτυσσόμενα κράτη. Η σημαντικότερη εφημερίδα της Ταϊβάν που εκδίδεται στην αγγλική, η Τσάινα Ποστ (China Post), ισχυρίζεται ότι σήμερα «ο λαός της Ταϊβάν απολαμβάνει το υψηλότερο βιοτικό επίπεδο στην ιστορία της Κίνας».
‘Πληθώρα από Ακανθώδη Προβλήματα’
Έχει φέρει όλη αυτή η υλική ευημερία αληθινή ευτυχία και ικανοποίηση στους ανθρώπους; Ενώ αναμφίβολα υπάρχουν πολλά για τα οποία οι κάτοικοι της Ταϊβάν είναι περήφανοι, αυτή η επιτυχία έχει και άλλη μια πλευρά. Η εφημερίδα Τσάινα Ποστ επισημαίνει στη συνέχεια: «Το υψηλό ποσοστό ευημερίας επέφερε μια πληθώρα από σύνθετα και ακανθώδη προβλήματα». Η υλική ευημερία στην Ταϊβάν δεν ήρθε χωρίς τίμημα.
Σχετικά με τα «σύνθετα και ακανθώδη προβλήματα» που πλήττουν αυτό το νησί το οποίο στο παρελθόν ήταν σχετικά απαλλαγμένο από εγκληματικότητα, η εφημερίδα Τσάινα Ποστ παρατηρεί: «Στα τελευταία χρόνια το έγκλημα και η κατάρρευση της τάξης έχουν αυξηθεί ανησυχητικά στην εύπορη κοινωνία μας, απειλώντας έτσι ολοένα και περισσότερο τη ζωή και την περιουσία όλων των νομοταγών πολιτών». Σε ένα άρθρο που είχε τον τίτλο «Τα Πλούτη Κάνουν την Ταϊβάν Χώρα Λαγνείας», η Ποστ καταγγέλλει το πρόβλημα των πολλαπλασιαζόμενων «εστιατορίων και μπαρ που προσφέρουν γυναικεία συντροφιά» καθώς και των παράνομων οίκων ανοχής που λειτουργούν δήθεν σαν κουρεία. Οι εκβιασμοί και οι απαγωγές με σκοπό τα λύτρα έχουν γίνει ένα ακόμα πρόβλημα. Μια έκθεση αναφέρεται στην απαγωγή παιδιών ως «τη νέα ακμάζουσα βιομηχανία της Ταϊβάν». Πολλοί καταφεύγουν σε αυτά τα εγκλήματα προκειμένου να ξεπληρώσουν τα χρέη τους από τα τυχερά παιχνίδια ή να καλύψουν άλλες οικονομικές ζημιές.
Τα παιδιά δεν είναι απλώς αθώα θύματα του εγκλήματος. Ολοένα και περισσότερο αναμειγνύονται στη διάπραξη εγκλημάτων. Εκθέσεις δείχνουν ότι, το 1989 και μόνο, ο αριθμός των εγκλημάτων που διαπράχτηκαν από εφήβους αυξήθηκε αλματωδώς κατά 30 τοις εκατό. Ορισμένοι αποδίδουν αυτή την αύξηση στην κατάρρευση της οικογένειας, και οι στατιστικές φαίνεται να το υποστηρίζουν αυτό. Για παράδειγμα, από το 1977 μέχρι το 1987, ο αριθμός των Ταϊβανέζων που παντρεύτηκαν μειώθηκε, αλλά το ποσοστό των διαζυγίων υπερδιπλασιάστηκε. Εφόσον ο κινεζικός πολιτισμός τονίζει κατά παράδοση τη σημασία της οικογένειας για μια σταθερή κοινωνία, δεν είναι να απορεί κανείς που πολλοί ανησυχούν σε μεγάλο βαθμό για την επιδείνωση των συνθηκών.
Η Ρίζα του Προβλήματος
Διάφορες εξηγήσεις έχουν δοθεί σε μια προσπάθεια να καθοριστεί ο λόγος για την αποσύνθεση της κοινωνικής τάξης μέσα σε μια ευημερούσα κοινωνία. Μερικοί άνθρωποι, με μάλλον στωική αντιμετώπιση, λένε ότι απλώς αυτό είναι το τίμημα της επιτυχίας. Αλλά το να κατηγορεί κάποιος την επιτυχία ή την ευημερία είναι σαν να κατηγορεί το φαγητό για τη λαιμαργία. Δεν είναι όλοι όσοι τρώνε λαίμαργοι, ούτε είναι όλοι όσοι ευημερούν υλιστές ή εγκληματίες. Όχι, αυτή καθαυτή η υλική ευημερία δεν προκαλεί εγκληματικότητα και κοινωνική αναταραχή.
Ένα άρθρο από τον εκδότη της Τσάινα Ποστ έστρεψε την προσοχή σε ένα σημαντικό παράγοντα που συντελεί σε αυτό. Εκείνο έλεγε: «Έχουμε, με το πέρασμα των χρόνων, θέσει μεγάλη έμφαση στην υλική ανάπτυξη. Αυτό ευθύνεται για την παρακμή των ηθικών και πνευματικών αξιών στην κοινωνία μας σήμερα». (Τα πλάγια γράμματα δικά μας). Ναι, η υπερβολική έμφαση που δίνεται στην επιδίωξη υλικών πραγμάτων οδηγεί σε ένα πνεύμα υλισμού και πλεονεξίας. Προωθεί τον εγωκεντρισμό. Αυτό ακριβώς το πνεύμα οδηγεί στην κατάρρευση της οικογένειας και στον πολλαπλασιασμό των κοινωνικών δεινών. Αυτό που είπε η Αγία Γραφή πριν από 2.000 χρόνια εξακολουθεί να είναι αληθινό: «Η φιλαργυρία [όχι τα χρήματα αυτά καθαυτά] είναι ρίζα κάθε είδους κακών πραγμάτων».—1 Τιμόθεο 6:10.
Ένα Παγκόσμιο Πρόβλημα
Σε αναζήτηση ειρήνης και γαλήνης—και ασφάλειας—χιλιάδες άτομα έχουν μεταναστεύσει από την Ταϊβάν σε άλλες χώρες. Αλλά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ταϊβάν δεν περιορίζονται στην Ταϊβάν. Αφθονούν σε όλο τον κόσμο.
Πριν από μερικά χρόνια μια μελέτη έδειξε ότι η πλουσιότερη κομητεία στην Καλιφόρνια των Η.Π.Α. είχε το υψηλότερο ποσοστό διαζυγίων στη χώρα. Περίπου το 90 τοις εκατό όλων των κτηματομεσιτικών συναλλαγών σε μερικές περιοχές της κομητείας ήταν αποτέλεσμα διαλυμένων γάμων. Ο αριθμός των αυτοκτονιών που αναφέρθηκε ήταν διπλάσιος από τον εθνικό μέσο όρο. Το ποσοστό του αλκοολισμού ήταν από τα υψηλότερα στη χώρα, και λεγόταν ότι στην κομητεία υπήρχαν περισσότεροι ψυχίατροι και ψυχοθεραπευτές κατά άτομο από ό,τι οπουδήποτε αλλού στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο Ιησούς Χριστός τόνισε μια θεμελιώδη αλήθεια όταν είπε: «Ο άνθρωπος πρέπει να ζει, όχι μόνο με ψωμί, αλλά με κάθε λόγο που βγαίνει από το στόμα του Ιεχωβά». (Ματθαίος 4:4) Τα υλικά αποκτήματα, άσχετα με το πόσο άφθονα είναι, δεν μπορούν να ικανοποιήσουν όλες τις ανάγκες του ατόμου ούτε μπορούν να εγγυηθούν ευτυχία. Αντιθέτως, συχνά συμβαίνει αυτό που εκφράζει μια κινεζική παροιμία: «Όταν κάποιος είναι χορτάτος και ζεστός, οι σκέψεις του στρέφονται στις καταχρήσεις και στις σαρκικές επιθυμίες». Αυτό φαίνεται από τα όσα λαβαίνουν χώρα στην Ταϊβάν και αλλού—η υλική ευημερία από μόνη της συχνά αποδεικνύεται ότι αποτελεί προοίμιο ηθικής και κοινωνικής σήψης και των επακόλουθων προβλημάτων της.
Τι χρειάζεται λοιπόν για να μπορεί η υλική ευημερία να αποτελεί μέρος μιας πραγματικής και διαρκούς ευτυχίας; Για να βρείτε την απάντηση, παρακαλούμε διαβάστε το επόμενο άρθρο.
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 6]
«Όταν κάποιος είναι χορτάτος και ζεστός, οι σκέψεις του στρέφονται στις καταχρήσεις και στις σαρκικές επιθυμίες».—Κινεζική παροιμία
[Εικόνα στη σελίδα 5]
Η υλική ευημερία μετέτρεψε μικρές κωμοπόλεις σε θορυβώδεις πόλεις γεμάτες με επιγραφές νέον