Τι Πρέπει να Γνωρίζουμε για τις Συμμορίες

Ο Γουέιντ, πρώην μέλος σε κάποια συμμορία της Καλιφόρνιας, είπε: «Ήμασταν παιδιά που ζούσαμε στην ίδια γειτονιά. Πηγαίναμε μαζί στο δημοτικό. Απλώς δεν πήραμε τις σωστές αποφάσεις».

ΟΙ ΣΥΜΜΟΡΙΕΣ πολλές φορές ξεκινούν ως ομάδες παιδιών από την ίδια γειτονιά. Παιδιά στα πρώτα χρόνια της εφηβείας τους ή μικρότερα συγκεντρώνονταν στη γωνιά του δρόμου. Έκαναν πράγματα μαζί και κατόπιν ενώνονταν για να προστατευτούν από κάποια πιο εδραιωμένη γειτονική ομάδα. Αλλά σύντομα τα πιο βίαια μέλη της ομάδας άρχιζαν να παρασύρουν τα υπόλοιπα, και έτσι η ομάδα αναμειγνυόταν σε επικίνδυνες εγκληματικές δραστηριότητες.

Μια αντίπαλη συμμορία από έναν άλλο δρόμο ίσως έβλεπε την καινούρια ομάδα ως εχθρό της. Ο θυμός στη συνέχεια οδηγούσε στη βία. Έμποροι ναρκωτικών χρησιμοποιούσαν τη συμμορία για να πουλάνε ναρκωτικά. Ακολουθούσαν και άλλες εγκληματικές δραστηριότητες.

Ο Λουίς ήταν 11 χρονών όταν οι φίλοι του σχημάτισαν μια συμμορία. Σε ηλικία 12 χρονών άρχισε να παίρνει ναρκωτικά. Στα 13 του τον συνέλαβαν για πρώτη φορά. Έπαιρνε μέρος σε κλοπές αυτοκινήτων, διαρρήξεις και ένοπλες ληστείες. Και μπαινόβγαινε στη φυλακή επειδή συμμετείχε σε συμπλοκές συμμοριών και σε ταραχές.

Μερικές φορές μπορεί να εκπλησσόμαστε όταν βλέπουμε τι είδους άτομα ανήκουν στις συμμορίες. Η Μάρθα, μια άψογη, επιτυχημένη μαθήτρια λυκείου, έπαιρνε υψηλούς βαθμούς και είχε καλούς τρόπους στο σχολείο. Ωστόσο, ήταν αρχηγός μιας συμμορίας η οποία διακινούσε μαριχουάνα, ηρωίνη και κοκαΐνη. Τελικά, φοβήθηκε και άλλαξε τον τρόπο ζωής της όταν κάποιος φίλος της σκοτώθηκε από καταιγισμό πυροβολισμών.

Γιατί Μπαίνουν στις Συμμορίες

Το παράξενο είναι ότι μερικά μέλη συμμοριών λένε πως μπήκαν στη συμμορία για να βρουν αγάπη. Αναζητούσαν συντροφικότητα, μια στενή σχέση που δεν την έβρισκαν στο σπίτι. Η εφημερίδα Ντι Τσάιτ (Die Zeit) του Αμβούργου, στη Γερμανία, είπε ότι οι νεαροί προσπαθούν να βρουν σε αυτού του είδους τις συμμορίες την ασφάλεια που δεν μπορούν να βρουν αλλού. Ο Έρικ, πρώην μέλος συμμορίας, είπε ότι αν δεν βρεις αγάπη στο σπίτι, «βγαίνεις έξω και ψάχνεις για κάτι καλύτερο».

Κάποιος πατέρας, πρώην μέλος συμμορίας, έγραψε για τις εμπειρίες που είχε στα νεανικά του χρόνια: «Μπαινόβγαινα στη φυλακή για διατάραξη κοινής ησυχίας, συμμετοχή σε συμπλοκές συμμοριών, ταραχές και τελικά επειδή αποπειράθηκα να σκοτώσω κάποιον πυροβολώντας τον από το αυτοκίνητο». Αργότερα, όταν απέκτησε το γιο του, τον Ραμίρο, δεν είχε και πολύ χρόνο για το παιδί. Όταν ο Ραμίρο μεγάλωσε, μπήκε και αυτός σε μια συμμορία και συνελήφθη από την αστυνομία έπειτα από μια συμπλοκή ανάμεσα σε συμμορίες. Όταν ο πατέρας του επέμενε να φύγει από τη συμμορία, ο Ραμίρο φώναξε: «Αυτή είναι η οικογένειά μου τώρα».

Μια νοσοκόμα από κάποιο νοσοκομείο του Τέξας, η οποία σε διάστημα λίγο μεγαλύτερο από ένα χρόνο μίλησε με 114 νεαρούς που είχαν πέσει θύματα πυροβολισμών, είπε: «Είναι παράξενο. Δεν νομίζω ότι άκουσα ποτέ κάποιον από αυτούς να ζητάει τη μητέρα του ή κάποιο άλλο μέλος της οικογένειάς του».

Είναι αξιοσημείωτο ότι τα παιδιά από τα φτωχότερα μέρη της πόλης δεν είναι τα μόνα που μπαίνουν στις συμμορίες. Πριν από μερικά χρόνια, το καναδικό περιοδικό Μακλίνς (Maclean’s) ανέφερε ότι η αστυνομία είπε πως είχε βρει στην ίδια συμμορία παιδιά από τις πιο εύπορες και από τις πιο φτωχικές γειτονιές της πόλης. Αυτοί οι νεαροί με το διαφορετικό παρελθόν ενώνονται για τον ίδιο λόγο—αναζητούν ένα αίσθημα οικογενειακής συντροφικότητας το οποίο δεν βρίσκουν στο σπίτι.

Σε μερικές περιοχές οι νεαροί μεγαλώνουν θεωρώντας τη συμμετοχή σε κάποια συμμορία φυσιολογικό τρόπο ζωής. Ο δεκαεξάχρονος Φερνάντο εξήγησε: «Νομίζουν ότι μπαίνοντας σε μια συμμορία θα λύσουν τα προβλήματά τους. Σκέφτονται: “Θα κάνω φίλους. Αυτοί είναι μεγάλοι και έχουν όπλα. Θα με προστατεύουν και κανένας δεν θα τολμάει να με πειράξει”». Αλλά τα καινούρια μέλη των συμμοριών σύντομα διαπιστώνουν ότι το γεγονός πως ανήκουν σε κάποια συμμορία τούς κάνει στόχο των εχθρών της συμμορίας.

Πολλές φορές οι συμμορίες βρίσκονται σε γειτονιές όπου υπάρχουν λίγα χρήματα και πάρα πολλά όπλα. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, σε ορισμένες σχολικές αίθουσες μεγάλων πόλεων οι 2 στους 3 μαθητές ζουν σε μονογονεϊκά σπιτικά. Μερικές φορές, ο γονέας κάποιας μαθήτριας είναι ναρκομανής, ο οποίος ίσως δεν επιστρέφει στο σπίτι το βράδυ, και η μαθήτρια πρέπει να πηγαίνει το δικό της παιδί, που δεν έχει πατέρα, στο βρεφονηπιακό σταθμό προτού πάει στο σχολείο τα πρωινά.

Ο κυβερνήτης της Καλιφόρνιας, Πιτ Γουίλσον, είπε: «Αντιμετωπίζουμε ένα φοβερό πρόβλημα επειδή πολλά παιδιά μεγαλώνουν χωρίς πατέρα, χωρίς ένα αντρικό πρότυπο που θα τους δώσει αγάπη, καθοδηγία, διαπαιδαγώγηση και αξίες—χωρίς να αντιλαμβάνονται γιατί πρέπει να σέβονται τον εαυτό τους ή τους άλλους». Ο ίδιος είπε ότι αυτή η ανικανότητα από μέρους μερικών νεαρών να συμπονέσουν τους άλλους είναι ο λόγος για τον οποίο «φαίνεται πως μπορούν να πυροβολήσουν και να σκοτώσουν κάποιον χωρίς να νιώθουν την παραμικρή τύψη».

Μολονότι η έλλειψη οικογενειακής συντροφικότητας, προσωπικής εκπαίδευσης και σταθερού ηθικού παραδείγματος είναι κύριοι παράγοντες για την ανάπτυξη των συμμοριών, υπάρχουν και άλλοι παράγοντες. Αυτοί περιλαμβάνουν τα τηλεοπτικά προγράμματα και τις κινηματογραφικές ταινίες που παρουσιάζουν τη βία ως την εύκολη λύση στα προβλήματα, μια κοινωνία η οποία συνήθως χαρακτηρίζει τους φτωχούς αποτυχημένους και συνεχώς τους υπενθυμίζει ότι δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να κάνουν όσα κάνουν οι υπόλοιποι, καθώς και τον αυξανόμενο αριθμό μονογονεϊκών οικογενειών στις οποίες μια κατάκοπη από την εργασία νεαρή μητέρα πρέπει να παλέψει για να μεγαλώσει ένα ή περισσότερα ανεπίβλεπτα παιδιά. Ένας συνδυασμός των περισσότερων ή όλων αυτών των παραγόντων, και ίσως και άλλων, έχει κάνει τη μάστιγα των συμμοριών των νεαρών να εξαπλώνεται παγκόσμια.

Είναι Δύσκολο να Ξεφύγει Κάποιος

Είναι αλήθεια ότι, έπειτα από κάποιο χρονικό διάστημα, μερικά μέλη συμμοριών απομακρύνονται από τη συμμορία τους και ασχολούνται με άλλες δραστηριότητες. Ορισμένοι μπορεί να πηγαίνουν να ζήσουν με συγγενείς σε κάποια άλλη περιοχή, και έτσι γλιτώνουν από τη ζωή της συμμορίας. Αλλά πολλές φορές το να ξεφύγει κάποιος από τη συμμορία δεν είναι τόσο εύκολο.

Συνήθως, τα μέλη της συμμορίας πρέπει να υποστούν ένα γερό ξυλοδαρμό από αρκετά άλλα μέλη προτού τους επιτραπεί να φύγουν από τη συμμορία ζωντανοί. Μάλιστα ορισμένους που ήθελαν να ξεφύγουν από κάποιες συγκεκριμένες συμμορίες έπρεπε στην κυριολεξία να τους πυροβολήσουν. Αν επιζούσαν, τους επιτρεπόταν να φύγουν! Αξίζει τον κόπο να υποστεί κάποιος τόσο βάρβαρη κακοποίηση για να ξεφύγει από μια συμμορία;

Κάποιο πρώην μέλος συμμορίας εξήγησε γιατί ήθελε να ξεφύγει: «Πέντε από τους φίλους μου είναι ήδη νεκροί». Πράγματι, η ζωή ενός μέλους συμμορίας μπορεί να είναι τρομερά επικίνδυνη. Το περιοδικό Τάιμ (Time) ανέφερε σχετικά με ένα πρώην μέλος μιας συμμορίας του Σικάγο: «Στην εφτάχρονη καριέρα του, τον έχουν πυροβολήσει στο στομάχι, τον έχουν χτυπήσει στο κεφάλι με λοστό, έσπασε το χέρι του σε έναν καβγά και φυλακίστηκε δύο φορές για κλοπή αυτοκινήτου . . . Αλλά τώρα που τελικά μπήκε στον ίσιο δρόμο, ακόμα και οι πρώην φίλοι του προσπαθούν να τον εκδικηθούν».

Μια Καλύτερη Ζωή Είναι Δυνατή

Ο Ελένου, ένας Βραζιλιανός, ήταν κάποτε μέλος των Χεντμπάνγκερς, μιας συμμορίας η οποία στους καβγάδες χρησιμοποιούσε μαχαίρια και μερικές φορές όπλα. Επειδή ένιωθε ότι η κοινωνία τον είχε αδικήσει, έβρισκε ευχαρίστηση στο να σπάει πράγματα και να επιτίθεται σε ανθρώπους. Κάποιος συνάδελφός του τού μίλησε για την Αγία Γραφή. Αργότερα ο Ελένου παρακολούθησε μια συνέλευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά όπου συνάντησε πρώην φίλους του, οι οποίοι είχαν φύγει από τη συμμορία του, καθώς και ένα πρώην μέλος μιας αντίπαλης συμμορίας. Χαιρετήθηκαν ως αδελφοί—κάτι τόσο διαφορετικό από αυτό που θα συνέβαινε στο παρελθόν.

Συμβαίνουν στ’ αλήθεια αυτά τα πράγματα; Και βέβαια συμβαίνουν! Πρόσφατα κάποιος εκπρόσωπος του Ξύπνα! συναντήθηκε με πρώην μέλη μεγάλων συμμοριών του Λος Άντζελες τα οποία τώρα υπηρετούν σε εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Αφού συζήτησαν επί αρκετές ώρες, ένας από αυτούς έκανε μια παύση, έγειρε πίσω στην καρέκλα του και είπε: «Κοιτάξτε μας! Πρώην μέλη των συμμοριών Μπλαντς και Κριπς, καθόμαστε εδώ αγαπημένοι ως αδελφοί!» Συμφώνησαν πως η αλλαγή τους, από αδίστακτα μέλη συμμοριών σε ανθρώπους γεμάτους καλοσύνη και αγάπη, ήταν αποτέλεσμα του γεγονότος ότι είχαν μάθει τις θεϊκές αρχές μέσω προσεκτικής μελέτης της Αγίας Γραφής.

Θα μπορούσε άραγε να συμβεί αυτό στη δεκαετία του 1990; Μπορούν τα μέλη συμμοριών να κάνουν πράγματι τέτοιες αλλαγές τώρα; Μπορούν αν είναι πρόθυμα να στραφούν στην ισχυρή ενθάρρυνση που παρέχει ο Λόγος του Θεού και κατόπιν να εναρμονίσουν τη ζωή τους με τις Γραφικές αρχές. Αν συμβαίνει να ανήκετε σε κάποια συμμορία, γιατί να μη σκεφτείτε να κάνετε μια τέτοια αλλαγή;

Η Αγία Γραφή μάς προτρέπει να “αποβάλουμε την παλιά προσωπικότητα που είναι σύμφωνη με την προηγούμενη πορεία διαγωγής μας” και να “ντυθούμε τη νέα προσωπικότητα που δημιουργήθηκε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού με αληθινή δικαιοσύνη και οσιότητα”. (Εφεσίους 4:22-24) Πώς αναπτύσσεται αυτή η νέα προσωπικότητα; «Μέσω ακριβούς γνώσης», λέει η Αγία Γραφή, η προσωπικότητα κάποιου ανθρώπου μπορεί να “γίνει νέα σύμφωνα με την εικόνα [του Θεού] που τη δημιούργησε”.—Κολοσσαείς 3:9-11.

Αξίζει τον κόπο να προσπαθήσετε να κάνετε μια αλλαγή; Ναι, αξίζει! Αν ανήκετε σε κάποια συμμορία, πιθανώς θα χρειαστείτε βοήθεια για να κάνετε μια τέτοια αλλαγή. Υπάρχουν άνθρωποι στη γειτονιά σας οι οποίοι θα χαρούν να σας βοηθήσουν. Ωστόσο, συνήθως οι γονείς είναι εκείνοι που μπορούν να επηρεάσουν θετικά τα παιδιά τους στο μέγιστο βαθμό. Γι’ αυτό θα εξετάσουμε τώρα τι μπορούν να κάνουν οι γονείς για να προστατέψουν τα παιδιά τους από τις συμμορίες.

[Εικόνα στη σελίδα 7]

Πρώην μέλη αντίπαλων συμμοριών είναι τώρα ενωμένα χάρη στη Βιβλική αλήθεια