Όταν η Βροχή Δεν Έρχεται

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΗ ΤΟΥ ΞΥΠΝΑ! ΣΤΗ ΒΡΑΖΙΛΙΑ

ΠΕΡΥΣΙ, μια φοβερή ξηρασία έπληξε το μεγαλύτερο μέρος της βορειοανατολικής Βραζιλίας. Σύμφωνα με το περιοδικό Βέτζα (Veja), εκατοντάδες χιλιάδες νορντεστίνους, όπως ονομάζονται οι κάτοικοι του βορειοανατολικού τμήματος της χώρας, ζούσαν «στο έλεος της βροχής που δεν λέει να έρθει». Η ξηρασία έκαψε τις καλλιέργειες του ρυζιού, των φασολιών και του καλαμποκιού, προξενώντας εκτεταμένη πείνα—τη χειρότερη των τελευταίων 15 ετών. Σε ορισμένες περιοχές παρουσιάστηκε έλλειψη ακόμα και στο πόσιμο νερό.

Οι Βραζιλιάνοι δεν είναι ασυνήθιστοι στις ξηρασίες. Το 1877, στη διάρκεια της χειρότερης ξηρασίας που έπληξε ποτέ τη χώρα, περίπου 500.000 άνθρωποι πέθαναν από την πείνα. Εκείνη την περίοδο, ο αυτοκράτορας της Βραζιλίας, Πέτρος Β΄, υποσχέθηκε ότι θα έβρισκε μια λύση στο πρόβλημα της ξηρασίας ακόμα και αν χρειαζόταν να πουλήσει όλα τα κοσμήματα του στέμματός του για να τα καταφέρει! Αυτό συνέβη πριν από έναν αιώνα και πλέον· εντούτοις, σήμερα, το πρόβλημα εξακολουθεί να υπάρχει. Στη διάρκεια της περσινής ξηρασίας, οι υπολογισμοί έδειξαν ότι αυτή θα επηρέαζε τουλάχιστον δέκα εκατομμύρια ανθρώπους, οι οποίοι ζούσαν σε 1.209 πόλεις της βορειοανατολικής Βραζιλίας.

Οι Μάρτυρες Ανταποκρίνονται Στοργικά

Όταν οι ειδήσεις για την ξηρασία έφτασαν στο γραφείο τμήματος της Εταιρίας Σκοπιά στη Βραζιλία, οι αδελφοί εκεί ανέλαβαν αμέσως δράση. Περιοδεύοντες εκπρόσωποι στάλθηκαν σε περιοχές που είχαν πληγεί σοβαρά στις πολιτείες Μπάια, Παραΐμπα, Περναμπούκου, Πιαουί και Σεαρά για να εκτιμήσουν την έκταση του προβλήματος. Οι περιοδεύοντες επίσκοποι διαπίστωσαν ότι 900 Μάρτυρες και άτομα που έκαναν Γραφική μελέτη σε αυτές τις περιοχές βρίσκονταν σε μεγάλη ανάγκη. Μερικοί από αυτούς συντηρούνταν τρώγοντας ένα είδος γλυκοπατάτας· άλλοι είχαν μόνο ρύζι. Μια οικογένεια δεν είχε τρόφιμα παρά μόνο γάλα για πρωινό, μεσημεριανό και βραδινό. Κάποια Χριστιανή αδελφή η οποία είναι καρκινοπαθής αναγκάστηκε να πουλήσει το κρεβάτι της για να αγοράσει λίγο φαγητό. Μια εξαμελής οικογένεια είχε φάει το τελευταίο, όπως νόμιζε, γεύμα της όταν έφτασε βοήθεια από τους Χριστιανούς αδελφούς.

Οργανώθηκαν αμέσως επιτροπές παροχής βοήθειας για να διανείμουν τρόφιμα και προμήθειες. Μάρτυρες από τη Ρεσίφε και από άλλες γειτονικές πόλεις συνεισέφεραν γενναιόδωρα για εκείνους που βρίσκονταν σε ανάγκη. Αλλά όταν χρειάστηκε περισσότερη βοήθεια, οι Χριστιανοί από το Ρίο ντε Τζανέιρο συμπαραστάθηκαν και αυτοί στους αδελφούς τους. Μέσα σε λίγο χρόνο, οι Μάρτυρες είχαν προσφέρει 34 τόνους τρόφιμα και είχαν πληρώσει για να μεταφερθούν οι προμήθειες στη Ρεσίφε, η οποία απέχει 2.300 χιλιόμετρα.

Στις πρωτεύουσες των πολιτειών Πιαουί και Παραΐμπα συγκεντρώθηκαν γρήγορα έξι τόνοι τρόφιμα. Διευθετήθηκε να αποθηκεύονται προσωρινά τα τρόφιμα που πρόσφεραν οι αδελφοί σε μια Αίθουσα Βασιλείας στην πόλη Φορταλέζα. Αλλά υπήρχε ένα πρόβλημα. Πώς θα μπορούσαν οι Μάρτυρες να μεταφέρουν τα τρόφιμα στον προορισμό τους; Κάποιος κύριος που δεν είναι Μάρτυρας του Ιεχωβά πρόσφερε με καλοσύνη το φορτηγό του. Ωστόσο, τα φορτηγά που μετέφεραν τρόφιμα και προμήθειες τα σταματούσαν και τα λεηλατούσαν. Θα έφταναν στον προορισμό τους τα αγαθά που είχαν δωρηθεί; Οι Μάρτυρες ήταν αποφασισμένοι να το διαπιστώσουν. Με πλήρη πίστη στον Ιεχωβά, οδήγησαν σε εκείνη την περιοχή το φορτηγό γεμάτο τρόφιμα. Οι προμήθειες έφτασαν ασφαλείς και έγιναν δεκτές με ευγνωμοσύνη.

Η Προσφορά και η Λήψη Βοήθειας Φέρνει Ευτυχία

Οι Μάρτυρες οι οποίοι συμμετείχαν στην οργάνωση της παροχής βοήθειας συγκινήθηκαν όταν τους δόθηκε η ευκαιρία να βοηθήσουν τους αδελφούς τους. Ένας πρεσβύτερος, ο οποίος ζει στο Σάο Πάολο, παρατήρησε: «Την τελευταία φορά που υπήρχε πείνα δεν μας ζητήθηκε να προσφέρουμε τρόφιμα. Πόσο ευγνώμονες είμαστε που αυτή τη φορά μάς ζητήθηκε να βοηθήσουμε!» Οι Μάρτυρες στη Φορταλέζα έγραψαν: «Είμαστε πολύ ευτυχισμένοι για το ότι μπορέσαμε να βοηθήσουμε τους αδελφούς μας, ειδικά επειδή είμαστε βέβαιοι ότι κάναμε την καρδιά του Ιεχωβά να χαίρεται. Ποτέ δεν ξεχνάμε τα λόγια των εδαφίων Ιακώβου 2:15, 16». Αυτά τα Γραφικά εδάφια δηλώνουν: «Αν ένας αδελφός ή μια αδελφή βρίσκονται σε κατάσταση γυμνότητας και τους λείπει η τροφή που αρκεί για την ημέρα, κάποιος όμως από εσάς τους πει: “Πηγαίνετε με ειρήνη, να ζεσταίνεστε και να χορταίνετε”, αλλά δεν τους δώσετε τα αναγκαία για το σώμα τους, ποιο το όφελος;»

Μερικές φορές, οι Μάρτυρες που δώρισαν προμήθειες έγραφαν ενθαρρυντικά μηνύματα στις συσκευασίες των τροφίμων. Ένα τέτοιο μήνυμα έλεγε: «Να θυμάστε την υπόσχεση που υπάρχει στο εδάφιο Ψαλμός 72:16, σύμφωνα με την οποία σύντομα, στο νέο κόσμο του Θεού, θα υπάρχει υπεραφθονία τροφής». Είναι περιττό να πούμε ότι οι Μάρτυρες που είχαν πληγεί από την πείνα ήταν αφάνταστα ευγνώμονες για την καλοσύνη των αδελφών τους. Ένας Μάρτυρας, του οποίου η οικογένεια έλαβε τη βοήθεια που τόσο πολύ είχε ανάγκη, έγραψε με εκτίμηση: «Η οικογένειά μου και εγώ θεωρούμε αυτή την πράξη χειροπιαστή εκδήλωση της αγάπης του ελεήμονα Θεού και Πατέρα μας, του Ιεχωβά, καθώς και του στοργικού ενδιαφέροντος που έχει η οργάνωσή του για εμάς, τα μέλη της. Αυτό μας έκανε να νιώσουμε πιο κοντά σε εκείνον και στο λαό του».

Μια Διαρκής Λύση

Η ειρωνεία είναι ότι δεν υπάρχει λειψυδρία στη βορειοανατολική Βραζιλία· υπάρχει μια θάλασσα πόσιμου νερού κάτω από το υπέδαφος, καθώς και μεγάλες ποσότητες νερού σε υδροταμιευτήρες. Αν υπήρχε η δυνατότητα να γίνουν αυτοί οι υδάτινοι πόροι διαθέσιμοι σε όλους, η γη θα μπορούσε να παράγει γεωργικά προϊόντα.

Κάποια μέρα το πρόβλημα που τόσο βασάνιζε τον Αυτοκράτορα Πέτρο Β΄ θα λυθεί μια για πάντα. Αυτή η μέρα θα έρθει όταν η Βασιλεία του Θεού μέσω του Ιησού Χριστού θα λύσει όλα τα προβλήματα της γης, περιλαμβανομένης και της πείνας. Τότε, το έδαφος που πλήττεται από ξηρασία θα δει την εκπλήρωση της προφητείας του Ησαΐα: «Στην έρημο θα αναβλύσουν νερά, και χείμαρροι στην έρημη πεδιάδα. Και το κατάξερο από τη ζέστη έδαφος θα γίνει σαν υγρότοπος καλαμιών, και το διψασμένο έδαφος σαν πηγές νερού».—Ησαΐας 35:1, 2, 6, 7.

[Πλαίσιο/Εικόνες στη σελίδα 15]

«Ας Εργαζόμαστε το Καλό Προς Όλους»

Ο απόστολος Παύλος συμβούλεψε τους ομοπίστους του: «Ας εργαζόμαστε το καλό προς όλους αλλά κυρίως προς εκείνους με τους οποίους είμαστε συγγενείς στην πίστη». (Γαλάτες 6:10) Η πρόσφατη ξηρασία στη Βραζιλία έδωσε στους Μάρτυρες του Ιεχωβά που ζουν εκεί την ευκαιρία να εφαρμόσουν έμπρακτα αυτή τη συμβουλή. Εκδήλωσαν στοργικό ενδιαφέρον, όχι μόνο για τους ομοπίστους τους, αλλά και για άλλους. Ως αποτέλεσμα, μερικά άτομα τα οποία προηγουμένως εναντιώνονταν στο έργο των Μαρτύρων του Ιεχωβά άρχισαν να αναθεωρούν τις απόψεις τους για αυτούς.

Κάποιος άντρας στενοχωρήθηκε πολύ όταν η σύζυγός του αποφάσισε να μελετήσει την Αγία Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Με τον καιρό, η σύζυγος άρχισε να μεταδίδει τις καινούριες πεποιθήσεις της σε άλλους. Όταν, στο αποκορύφωμα της πείνας, ντόπιοι Μάρτυρες έφτασαν στο σπίτι του ζευγαριού φέρνοντας τρόφιμα, ο άντρας εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ ώστε αποφάσισε να κάνει κάτι που είχε ορκιστεί να μην κάνει ποτέ—να παρακολουθήσει μια συνάθροιση στην τοπική Αίθουσα Βασιλείας. Μολονότι είχε ακόμα μερικές αμφιβολίες σχετικά με τη θεοπνευστία της Αγίας Γραφής, αυτός ο πρώην εναντιούμενος δέχτηκε μια οικιακή Γραφική μελέτη.

Σε μια άλλη περιοχή, οι Μάρτυρες ανέφεραν: «Μείναμε έκπληκτοι βλέποντας τις προμήθειες να φτάνουν τόσο γρήγορα. Η ποσότητα των τροφίμων που μας πρόσφεραν ήταν μεγαλύτερη από την αναμενόμενη. Έτσι, αφού φροντίσαμε για τις ανάγκες των αδελφών μας και των οικογενειών τους, διανείμαμε τρόφιμα σε άτομα που έκαναν Γραφική μελέτη και στους συγγενείς τους, καθώς επίσης σε γείτονες των Μαρτύρων του Ιεχωβά».

Οι Μάρτυρες που ζούσαν σε κάποιο χωριό έδωσαν πακέτα με τρόφιμα σε μερικούς γείτονές τους. Μια γειτόνισσα παρατήρησε γεμάτη ευγνωμοσύνη: «Εσείς κάνετε πράξη ό,τι δίδαξε ο Χριστός· δίνετε χωρίς να περιμένετε τίποτα σε ανταπόδοση».

[Εικόνα στη σελίδα 14]

Οι συνέπειες της ξηρασίας

[Ευχαριστίες για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 13]

Φωτογραφία UN/DPI από Evan Schneider