Κεφάλαιον 10

Μια Διαθήκη για Βασιλεία που Έγινε με τον Δαβίδ

 1. Ποια χρονική περίοδος αναφέρεται στο βιβλίο 1 Βασιλέων 6:1, και γιατί είναι κατάλληλη αυτή η μέτρησις χρόνου;

Ο ΘΕΟΣ καθορίζει τις χρονικές περιόδους που έχουν σχέσι με τον «αιώνιο σκοπό» Του. Μια τέτοια χρονική περίοδος καθορίζεται για μας στο βιβλίο 1 Βασιλέων έκτο κεφάλαιο και εδάφιο 1 (ΜΝΚ): «Και εν τω τετρακοσιοστώ και ογδοηκοστώ έτει από της εξόδου των υιών Ισραήλ εκ γης Αιγύπτου, το τέταρτον έτος της βασιλείας του Σολομώντος. επί τον Ισραήλ, κατά τον μήνα Ζιφ, όστις είναι ο δεύτερος μην, ήρχισε ο Σολομών να οικοδομή τον οίκον του Ιεχωβά.» Αυτή η μέτρησις χρόνου ήταν κατάλληλη, διότι τόσα έτη είχαν μεσολαβήσει από τον καιρό που οι Ισραηλίται άρχισαν να οικοδομούν τον οίκο λατρείας στην έρημο του Σινά λίγο μετά την απελευθέρωσί τους από την Αίγυπτο, μέχρι τότε που ο Βασιλεύς Σολομών, ο υιός του Δαβίδ, άρχισε να οικοδομή τον ναό στην Ιερουσαλήμ. Αυτός ήταν ο χρόνος που πέρασε από τη 15η του μηνός Νισάν του έτους 1513 π.Χ. ως την πρώτη ημέρα του μηνός Ζιφ (ή Ιγυάρ) του έτους 1034 π.Χ.—Αριθμοί 33:1-4· 1 Βασιλέων 6:37.

 2, 3. (α) Γιατί οι Ισραηλίται περιεπλανώντο τόσον καιρό στην έρημο του Σινά; (β) Πόσον καιρό χρειάσθηκαν να καθυποτάξουν τη Γη της Επαγγελίας, και κατόπιν πώς εκυβερνώντο επί αιώνες;

² Φυσικά, πολλά πράγματα συνέβησαν στη διάρκεια εκείνων των πέντε σχεδόν αιώνων. Οι Ισραηλίται, επειδή δεν επίστευαν ότι ο Θεός μπορούσε να καθυποτάξη τα έθνη που κατείχαν τη Γη της Επαγγελίας, υποχρεώθηκαν να περιπλανώνται στην έρημο του Σινά σαράντα σχεδόν χρόνια. Στη διάρκεια αυτού του χρονικού διαστήματος οι πιο ηλικιωμένοι Ισραηλίται, που δεν θέλησαν να εισβάλουν στη Γη της Επαγγελίας κάτω από την ηγεσία του Θεού, το δεύτερο έτος της εξόδου των, πέθαναν. (Αριθμοί 13:1 έως 14:38) Ύστερα από σαράντα χρόνια ο Θεός θαυματουργικά διεβίβασε τον Ισραήλ από τον πλημμυρισμένο Ιορδάνη Ποταμό στη Γη της Επαγγελίας, στη γη Χαναάν.

³ Τότε, κάτω από την ηγεσία του Ιησού του Ναυή, διαδόχου του Μωυσέως, άρχισαν χρόνια πολέμου για την καθυπόταξι της γης. Σύμφωνα με τα λόγια του πιστού Χάλεβ, γιου του Ιεφοννή, από τη φυλή του Ιούδα, τον καιρό που εμοιράζετο η κατεχόμενη γη στις φυλές του Ισραήλ, οι Ισραηλίται χρειάσθηκαν έξη χρόνια για να καθυποτάξουν τη γη και να την πάρουν από τους κατοίκους της. (Ιησούς του Ναυή 14:1-10) Κατόπιν ο Θεός έδωσε στους ήδη εγκατεστημένους Ισραηλίτας κριτάς για μερικούς αιώνες ως τον καιρό που έγινε μια αλλαγή στη μορφή της κυβερνήσεως αυτού του έθνους στις ημέρες του προφήτου Σαμουήλ. Ένας Ιουδαίος χρονολόγος, που έζησε πριν από 1900 χρόνια, μέτρησε σύντομα αυτή τη χρονική περίοδο. Αυτός ο χρονολόγος, μιλώντας ένα Σάββατο σε μια συναγωγή της Αντιοχείας της Πισιδίας της Μικράς Ασίας, είπε τα εξής:

 4, 5. (α) Ποια χρονική περίοδο από την ιστορία του Ισραήλ πριν από τους κριτάς ανέφερε ένας Βιβλικός χρονολόγος; (β) Με ποια γεγονότα άρχισε και τελείωσε εκείνη η περίοδος;

⁴ «Άνδρες Ισραηλίται και οι φοβούμενοι τον Θεόν, ακούσατε. Ο Θεός του λαού τούτου Ισραήλ εξέλεξε τους πατέρας ημών και ύψωσε τον λαόν παροικούντα εν γη Αιγύπτου, και μετά βραχίονος υψηλού εξήγαγεν αυτούς εξ αυτής, και έως τεσσαράκοντα έτη υπέφερε τους τρόπους αυτών εν τη ερήμω, και αφού κατέστρεψεν επτά έθνη εν γη Χαναάν, διαμέρισε εις αυτούς κατά κλήρον την γην αυτών. Και μετά ταύτα ως τετρακόσια και πεντήκοντα περίπου έτη έδωκεν εις αυτούς κριτάς έως Σαμουήλ του προφήτου. Και έπειτα εζήτησαν βασιλέα, και έδωκεν εις αυτούς ο Θεός τον Σαούλ υιόν του Κεις, άνδρα εκ της φυλής Βενιαμίν, τεσσαράκοντα έτη.»—Πράξεις 13:14-21.

⁵ Η κατανομή της γης στον Χάλεβ και στους άλλους Ισραηλίτας για κληρονομιά έγινε στο έτος 1467 π.Χ. Αν ανατρέξωμε περίπου 450 χρόνια πίσω φθάνομε στο έτος 1918 π.Χ. Αυτό ήταν το έτος στο οποίον γεννήθηκε ο Ισαάκ, ο γιος του Αβραάμ και της Σάρρας, και ο Θεός εξέλεξε τον Ισαάκ αντί του Ισμαήλ, του πρεσβυτέρου γιου του Αβραάμ από την Αιγύπτια δούλη της Σάρρας, την Άγαρ. Ο Θεός επιβεβαίωσε με όρκο στον Ισαάκ τη διαθήκη που είχε κάμει με τον Αβραάμ για την κατοχή της γης Χαναάν και τώρα στο τέλος αυτής της χρονικής περιόδου των τετρακοσίων πενήντα ετών ο Θεός έδωσε αυτή την Γη της Επαγγελίας στους απογόνους του Ισαάκ για κληρονομιά. Ο Ιεχωβά Θεός ενέμενε με πιστότητα στον «αιώνιο σκοπό» του για την ευλογία όλου του ανθρωπίνου γένους.

 6. (α) Πώς ο Κριτής Γεδεών έδειξε πιστότητα στη θεία εξουσία; (β) Ποιο ήταν το τέλος του γιου του Γεδεών Αβιμέλεχ που έγινε βασιλεύς;

⁶ Στη διάρκεια της περιόδου των δέκα πέντε κριτών από τον Ιησού του Ναυή ως τον Σαμουήλ οι άνδρες του Ισραήλ προσπάθησαν να πείσουν τον έκτον κριτή, τον Γεδεών γιο του Ιωάς από την φυλή Μανασσή, να ιδρύση μια δυναστεία αρχόντων στην οικογένειά του, αντί να έχουν τον Ιεχωβά Θεό ως Βασιλέα. Αλλά ο Γεδεών ήταν νομοταγής στον κυρίαρχο άρχοντα του Ισραήλ και απέρριψε την προσφορά της αρχηγίας, λέγοντας: «Δεν θέλω γείνη άρχων εφ’ υμάς εγώ, αλλ’ ουδέ ο υιός μου θέλει γείνει άρχων εφ’ υμάς. Ο Ιεχωβά θέλει είσθαι άρχων εφ’ υμάς.» (Κριταί 8:22, 23) Ένας από τους πολλούς γιους του Γεδεών, ονόματι Αβιμέλεχ (που σημαίνει «ο Πατήρ μου είναι Βασιλεύς») επηρέασε τους άνδρες της Συχέμ να τον αναγορεύσουν βασιλέα των. Αυτός περιήλθε στη δυσμένεια του Θεού και αφού εβασίλευσε τρία έτη, βρήκε το θάνατο από μια γυναίκα σε μια μάχη.—Κριταί 9:1-57.

ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ

 7. Πότε και πώς ο Ισραήλ απέκτησε ανθρώπινο βασιλέα που εξέλεξε ο Θεός, και πόσον καιρό εβασίλευσε;

⁷ Όταν ο προφήτης Σαμουήλ, ο δέκατος πέμπτος κριτής, εγήρασε, ήλθαν σ’ αυτόν οι πρεσβύτεροι του Ισραήλ με αυτό το αίτημα: «Κατάστησον λοιπόν εις ημάς βασιλέα για να κρίνη ημάς, καθώς πάντα τα έθνη.» Ο Σαμουήλ το εξέλαβε αυτό ως απόρριψι του ιδίου, που ήταν διωρισμένος κριτής του Θεού, αλλ’ ο Ιεχωβά του είπε: «Άκουσον της φωνής του λαού, κατά πάντα όσα λέγουσι προς σε· διότι δεν απέβαλον σε, αλλ’ εμέ απέβαλον από του να βασιλεύω επ’ αυτούς.» Ο Θεός είπε στον Σαμουήλ να προειδοποιήση τους Ισραηλίτας για όλες τις ταλαιπωρίες που θα εσήμαινε γι’ αυτούς να έχουν ένα ορατό ανθρώπινο βασιλέα, εκείνοι, όμως, παρ’ όλα αυτά ήθελαν να έχουν έναν τέτοιο βασιλέα. Ο Θεός, ως κυρίαρχος άρχων του Ισραήλ, έκαμε την εκλογή του ανδρός που θα ήταν ο πρώτος ανθρώπινος βασιλεύς του Ισραήλ. Έστειλε τον Σαμουήλ να χρίση βασιλέα τον Σαούλ, γιο του Κεις, από τη φυλή Βενιαμίν. Στο έτος 1117 π.Χ. ο Σαούλ ενθρονίσθηκε ως βασιλεύς στην πόλι Μισπά. «Και πας ο λαός ηλάλαξε και είπε, Ζήτω ο βασιλεύς.» Ο Σαούλ εβασίλευσε σαράντα χρόνια.—1 Σαμουήλ 8:1 έως 10:25· Πράξεις 13:21.a

 8. (α) Ποιος γεννήθηκε στη Βηθλεέμ στο ενδέκατο έτος της βασιλείας του Σαούλ; (β) Τι προφήτευσε ο Μιχαίας για τη Βηθλεέμ;

⁸ Στο ενδέκατο έτος της βασιλείας του Σαούλ συνέβη ένα φαινομενικά ασήμαντο γεγονός στην πόλι της Βηθλεέμ, στην περιοχή της φυλής του Ιούδα. Ο Ιεσσαί ο Βηθλεεμίτης απέκτησε όγδοο γιο τον οποίον ωνόμασε Δαβίδ. Ούτε ο βασιλεύς Σαούλ ούτε κανένας άλλος στον Ισραήλ δεν μπορούσε να σκεφθή τότε ότι αυτό το νεογέννητο βρέφος θα εγίνετο μια μέρα τόσο διάσημος ώστε ο τόπος της γεννήσεως του, η Βηθλεέμ, θα εκαλείτο μια μέρα «πόλις Δαβίδ.» Κανένας δεν εγνώριζε τότε ότι ύστερα από τριακόσια περίπου χρόνια θα εγίνετο η εξής προφητεία για την πόλι Δαβίδ: «Και συ, Βηθλεέμ Εφραθά, η μικρά ώστε να ήσαι μεταξύ των χιλιάδων του Ιούδα, εκ σου θέλει εξέλθει εις εμέ ανήρ διά να ήναι ηγούμενος εν τω Ισραήλ· του οποίου αι έξοδοι είναι απ’ αρχής, από ημερών αιώνος.» (Μιχαίας 5:2) Οι Ιουδαίοι θρησκευτικοί ηγέται του πρώτου αιώνος π.Χ. κατενόησαν ότι αυτή η προφητεία εφηρμόζετο στον Μεσσία. Το «σπέρμα» λοιπόν της «γυναικός» του Θεού επρόκειτο να γεννηθή στη Βηθλεέμ.

 9. Τι είπε ο Θεός στον Σαούλ μέσω του Σαμουήλ για τη βασιλεία λόγω της απερίσκεπτης ενεργείας του, και ποιον θα εξέλεγε ο Θεός για το θρόνο;

⁹ Εν τούτοις πριν απ’ αυτό, αφού ο βασιλεύς Σαούλ εβασίλευσε δύο χρόνια άρχισε να δείχνη ελλειψι πίστεως και ενήργησε αλαζονικά και απερίσκεπτα κάνοντας κατάχρησι του αξιώματός του. «Και είπεν ο Σαμουήλ προς τον Σαούλ, Συ έπραξας αφρόνως· δεν εφύλαξας το πρόσταγμα Ιεχωβά του Θεού σου, το οποίον προσέταξε εις σε· διότι τώρα ο Ιεχωβά ήθελε στερεώσει την βασιλείαν σου επί τον Ισραήλ έως του αιώνος· αλλά τώρα η βασιλεία σου δεν θέλει στηριχθή· ο Ιεχωβά εζήτησεν εις εαυτόν άνθρωπον κατά την καρδίαν αυτού, και διώρισεν ο Ιεχωβά αυτόν να είναι άρχων επί τον λαόν αυτού, επειδή δεν εφύλαξας εκείνο το οποίον προσέταξεν εις σε ο Ιεχωβά.» (1 Σαμουήλ 13:1-14, ΜΚΚ) Ο άνθρωπος κατά την καρδίαν [του Θεού]· δεν είχε γεννηθή ακόμη, διότι αυτά τα λόγια ελέχθησαν πολλά χρόνια πριν από τη γέννησι του Δαβίδ στη Βηθλεέμ. Έτσι έγινε φανερό ότι ο Ύψιστος Θεός θα ασκούσε την εξουσία του και το δικαίωμα του να κάμη ο ίδιος την εκλογή του Ισραηλίτου που θα διεδέχετο τον βασιλέα Σαούλ. Κάνοντας τούτο θα προσηλώνετο στον ‘αιώνιον σκοπό’ του σχετικά με τον Μεσσία.

10, 11. (α) Πώς ο Δαβίδ διωρίσθηκε να είναι ο μέλλων βασιλεύς τον Ισραήλ; (β) Πώς ο Δαβίδ προκάλεσε τη φονική ζηλοτυπία του Σαούλ και πού έγινε πρώτα βασιλεύς;

¹⁰ Όταν ο Δαβίδ ήταν κάτω των είκοσι ετών, ποιμενόπαις στη Βηθλεέμ, ο Θεός προσδιώρισεν αυτόν ως τον άνδρα κατά την καρδίαν του. Μολονότι ο Δαβίδ, δεν ήταν ο πρωτότοκος γιος του Ιεσσαί, αλλ’ ήταν ο όγδοος γιος του, ο Θεός έστειλε τον Σαμουήλ στη Βηθλεέμ να χρίση τον Δαβίδ για να γίνη ο μελλοντικός βασιλεύς του Ισραήλ.

¹¹ Ο Δαβίδ ήλθε στο προσκήνιο όταν αυτός μόνος απ’ όλους τους Ισραηλίτας προσφέρθηκε εθελοντικά ν’ αντιμετωπίση τον προκλητικό Φιλισταίο γίγαντα Γολιάθ στο πεδίον της μάχης και τον εφόνευσε με μια πέτρα σφενδόνης που την εξακόντισε στο μέτωπο του Γολιάθ. (1 Σαμουήλ 16:1 έως 17:58) Ο Δαβίδ προσελήφθη στο στρατό του βασιλέως Σαούλ, και με τον καιρό έγινε πολύ δημοφιλής στο λαό περισσότερο και από τον βασιλέα. Αυτό ήγειρε τη ζηλοτυπία του Σαούλ ο οποίος επεδίωκε να φονεύση τον Δαβίδ κι έτσι να τον εμποδίση από το ν’ αντικαταστήση έναν από τους γιους του στο θρόνο του Ισραήλ. Τελικά, η βασιλεία του Σαούλ τερματίσθηκε από ένα μοιραίο τραύμα στη μάχη που τον έκαμε να πέση επάνω στο ξίφος του για να επιταχύνη το θάνατο του. Ο Ις-βοσθέ, ο γιος του Σαούλ που επέζησε, έγινε βασιλεύς από τους πιστούς του οίκου του Σαούλ, αλλά μόνο στις ένδεκα φυλές του Ισραήλ. Οι άνδρες της φυλής του Ιούδα έχρισαν τον Δαβίδ βασιλέα στη Χεβρών της περιοχής του Ιούδα. Αυτό έγινε το 1077 π.Χ.—2 Σαμουήλ 2:1-11· Πράξεις 13:21, 22.

12. Πότε και πώς έγινε ο Δαβίδ βασιλεύς σε όλον τον Ισραήλ, και ποιο ερώτημα ηγέρθη τότε σχετικά με το «σκήπτρον» και τον «νομοθέτη;»

¹² Ο γιος του Σαούλ Ις-βοσθέ παρέμεινε στο θρόνο του Ισραήλ επτά χρόνια και έξη μήνες και κατόπιν δολοφονήθηκε από υπηκόους του. (2 Σαμουήλ 2:11 έως 4:8) Όλες οι φυλές τότε ανεγνώρισαν τον Δαβίδ ως τον εκλεκτόν του Ιεχωβά και έχρισαν τον Δαβίδ ως βασιλέα ολοκλήρου του Ισραήλ στη Χεβρών. Αυτό έγινε το 1070 π.Χ. (2 Σαμουήλ 4:9 έως 5:5) Έτσι, σύμφωνα με την προφητεία που είπε ο Ιακώβ στην επιθανάτιο κλίνη του όπως αναγράφεται στη Γένεσι 49:10, το «σκήπτρον» και ο «νομοθέτης» ήλθαν στη φυλή του Ιούδα. Πάνω σε ποια βάσι τώρα αυτά τα εμβλήματα της βασιλείας ‘δεν θα εξέλειπαν από τον Ιούδα. . . εωσού έλθη ο Σηλώ;’

13. Πώς ο Δαβίδ ήταν πραγματικά «κεχρισμένος,» και τίνος προφητικός τύπος έγινε;

¹³ Επειδή ο Δαβίδ εχρίσθη τρεις φορές ως βασιλεύς, μπορούσε πραγματικά να λέγεται «κεχρισμένος» ή «Μεσσίας,» όπως φαίνεται στα εδάφια 2 Σαμουήλ 19:21, 22· 22:51· 23:1. Εξαιρετικά, ο Δαβίδ χρησιμοποιήθηκε ως προφητικός τύπος του μεγαλύτερου Μεσσίου, του «σπέρματος» της ουράνιας «γυναικός» του Θεού. (Βλέπε Ιεζεκιήλ 34:23) Πραγματικά, ο Θεός έκρινε καλό να εκλέξη τον Δαβίδ για να είναι ένα μέλος της γενεαλογικής γραμμής που κορυφώθηκε στον Μεσσία του «αιωνίου σκοπού» του Θεού. Πώς έγινε αυτό;

14. Ποια πόλι έκαμε ο Δαβίδ πρωτεύουσα όλου του Ισραήλ, και ποιο ιερό πράγμα έφερε τότε εκεί;

¹⁴ Ο Δαβίδ, λίγον καιρό μετά το χρίσμα του ως βασιλέως του ηνωμένου πάλι Ισραήλ το 1070 π.Χ., εκυρίευσε την πόλι Ιεβούς από τους Ιεβουσαίους και την μετονόμασε Ιερουσαλήμ. Εκεί μετέφερε την κυβέρνησί του και έκαμε την υψηλή αυτή πόλι πρωτεύουσά του, επειδή αυτή ήταν σε πιο κεντρική θέσι από τη Χεβρών, επειδή ήταν στα σύνορα μεταξύ των περιοχών του Ιούδα και του Βενιαμίν. (Κριταί 1:21· 2 Σαμουήλ 5:6-10· 1 Χρονικών 11:4-9) Μετά από λίγον καιρό, ο βασιλεύς Δαβίδ έστρεψε την προσοχή του στην ιερή κιβωτό του Ιεχωβά. Επί δεκαετηρίδες η κιβωτός ήταν στην περιοχή του Εφραΐμ αντί να είναι στα άγια των αγίων της σκηνής του μαρτυρίου στη Σηλώ. (1 Σαμουήλ 1:24· 4:3-18· 6:1-7:2) Ο Δαβίδ είχε τη γνώμη ότι η κιβωτός έπρεπε να είναι στην πρωτεύουσα. Εφρόντισε λοιπόν να ανεβάσουν την κιβωτό και να την τοποθετήσουν σε μια σκηνή κοντά στο ανάκτορό του.—2 Σαμουήλ 6:1-19.

15. Ποια διαθήκη έκαμε τότε ο Ιεχωβά με τον Δαβίδ, και από εκτίμησι για ποια σκέψι του Δαβίδ;

¹⁵ Εν τούτοις, ο Δαβίδ άρχισε να στενοχωρήται, επειδή αυτός, που ήταν ένας ανθρώπινος βασιλεύς, κατοικούσε σ’ ένα βασιλικό ανάκτορο, ενώ η κιβωτός του Ιεχωβά, του αληθινού Θεού και πραγματικού βασιλέως του Ισραήλ, είχε τοποθετηθή σε μια ταπεινή σκηνή. Ο Δαβίδ, για να θέση τα πράγματα σε κατάλληλη ισορροπία, συνέλαβε την ιδέα να οικοδομήση στον Ύψιστο Θεό και Παγκόσμιο Κυρίαρχο έναν αντάξιο οίκο, έναν ναό. Ο Ιεχωβά, όμως, δεν επεδοκίμασε να οικοδομήση ο Δαβίδ έναν τέτοιο ναό. Μέσω του προφήτου του Νάθαν είπε στον Δαβίδ ότι ένας ειρηνικός γιος του θα είχε το προνόμιο να οικοδομήση τον ναό στην Ιερουσαλήμ. Κατόπιν ο Ιεχωβά, εκτιμώντας την εγκάρδια αφοσίωσι του Δαβίδ στην αγνή λατρεία του Θεού, έκαμε κάτι θαυμάσιο γι’ αυτόν τον άνθρωπο που ήταν «κατά την καρδίαν του.» Θέλησε να κάμη με τον Δαβίδ μια διαθήκη για μια αιώνια βασιλεία. Είπε:

«Ο Ιεχωβά προσέτι αναγγέλλει προς σε ότι ο Ιεχωβά θέλει οικοδομήσει οίκον εις σε. Αφού πληρωθώσιν αι ημέραι σου και κοιμηθής μετά των πατέρων σου, θέλω αναστήσει μετά σε το σπέρμα σου, το οποίον θέλει εξέλθει εκ των σπλάγχνων σου, και θέλω στερεώσει την βασιλείαν αυτού. Αυτός θέλει οικοδομήσει οίκον εις το όνομά μου· και θέλω στερεώσει τον θρόνον της βασιλείας αυτού έως αιώνος· εγώ θέλω είσθαι εις αυτόν πατήρ και αυτός θέλει είσθαι εις εμέ υιός· εάν πράξη ανομίαν, θέλω σωφρονίσει αυτόν εν ράβδω ανδρών και διά μαστιγώσεων υιών ανθρώπων το έλεος μου όμως δεν θέλει αφαιρεθή απ’ αυτού, ως αφήρεσα αυτό από του Σαούλ, τον οποίον εξέβαλον απ’ έμπροσθεν σου· και θέλει στερεωθή ο οίκος σου και η βασιλεία σου έως αιώνος· ο θρόνος σου θέλει είσθαι εστερεωμένος εις τον αιώνα.’—2 Σαμουήλ 7:1-16· 1 Χρονικών 17:1-15.

16. Ποια προσευχή ευχαριστίας έκαμε ο Δαβίδ στον Ιεχωβά γι’ αυτό;

¹⁶ Τότε ο Δαβίδ έκαμε μια προσευχή ευχαριστίας και την ετελείωσε λέγοντας:

«Και τώρα, Δέσποτα Ιεχωβά, συ είσαι ο Θεός, και οι λόγοι σου θέλουσιν είσθαι αληθινοί, και συ υπεσχέθης τα αγαθά ταύτα προς τον δούλον σου· τώρα λοιπόν ευδόκησον να ευλογήσης τον οίκον του δούλου σου, διά να ήναι ενώπιόν σου εις τον αιώνα· διότι συ, Δέσποτα Ιεχωβά, ελάλησας· και υπό της ευλογίας σου ας ήναι ο οίκος του δούλου σου ευλογημένος εις τον αιώνα.»—2 Σαμουήλ 7:18-29· 1 Χρονικών 17:16-27.

17. Με τι επεβεβαίωσε ο Θεός αυτή τη διαθήκη;

¹⁷ Ο Θεός επεβεβαίωσε αυτή τη διαθήκη επαγγελίας στον Δαβίδ με όρκο:

«Ώμοσεν ο Ιεχωβά αλήθειαν προς τον Δαβίδ, δεν θέλει αθετήσει αυτήν, ‘εκ του καρπού του σώματός σου θέλω θέσει επί τον θρόνον σου. Εάν φυλάξωσιν οι υιοί σου την διαθήκην μου, και τα μαρτύρια μου τα οποία θέλω διδάξει αυτούς και οι υιοί αυτών θέλουσι καθίσει διαπαντός επί του θρόνου σου.’»—Ψαλμός 132:11, 12.

«Διαπαντός θέλω φυλάττει εις αυτόν το έλεός μου, και η διαθήκη μου θέλει είσθαι στερεά μετ’ αυτού. Και θέλω κάμει να διαμένη το σπέρμα αυτού εις τον αιώνα, και ο θρόνος αυτού ως αι ημέραι του ουρανού. . . . Δεν θέλω παραβή την διαθήκην μου, ουδέ θέλω αθετήσει ό,τι εξήλθεν εκ των χειλέων μου. Άπαξ ώμοσα εις την αγιότητά μου, ότι δεν θέλω ψευσθή προς τον Δαβίδ. Το σπέρμα αυτού θέλει διαμένει εις τον αιώνα, και ο θρόνος αυτού ως ο ήλιος, ενώπιόν μου.»—Ψαλμός 89:28-36· βλέπε επίσης Ιερεμίας 33:20, 21.

18. Για ποια μεγαλύτερη βασιλεία, σύμφωνα με την προφητεία του Ησαΐα, η βασιλεία του Δαβίδ επρόκειτο να είναι η βάσις;

¹⁸ Σύμφωνα με αυτή τη διαθήκη που έγινε προς τον βασιλέα Δαβίδ, η βασιλεία του επρόκειτο να είναι η βάσις για την προσεχή βασιλεία του μεγαλυτέρου Μεσσία. Γι’ αυτό ο προφήτης Ησαΐας, μετά από αιώνες, ενεπνεύσθη να προφητεύση τα εξής: «Διότι παιδίον εγεννήθη εις ημάς, υιός εδόθη εις ημάς· και η εξουσία θέλει είσθαι επί τον ώμον αυτού· και το όνομα αυτού θέλει καλεσθή Θαυμαστός, Σύμβουλος, Θεός ισχυρός, Πατήρ του μέλλοντος αιώνος, Άρχων ειρήνης. Εις την αύξησιν της εξουσίας αυτού και της ειρήνης δεν θέλει είσθαι τέλος, επί τον θρόνον του Δαβίδ και επί την βασιλείαν αυτού, διά να διατάξη αυτήν και να στερεώση αυτήν εν κρίσει και δικαιοσύνη, από του νυν και έως αιώνος. Ο ζήλος του Ιεχωβά των δυνάμεων θέλει εκτελέσει τούτο.»—Ησαΐας 9:6, 7.

19. Σύμφωνα με την προφητεία του Μιχαία, σε ποια πόλι επρόκειτο να γεννηθή αυτό το «παιδίον», και τίνος διακριτικό γνώρισμα επρόκειτο αυτό να είναι;

¹⁹ Σύμφωνα με την προφητεία του Μιχαία 5:2, το Μεσσιανικό αυτό παιδίον ή ο βασιλικός αυτός υιός επρόκειτο να γεννηθή, ή επρόκειτο να δοθή στη Βηθλεέμ Εφραθά που είναι στην περιοχή του Ιούδα. Αυτός ο τόπος της ανθρώπινης γεννήσεως επρόκειτο να είναι ένα από τα διακριτικά γνωρίσματα του αληθινού Μεσσία, του «σπέρματος» της συμβολικής «γυναικός» του Θεού. Η Βηθλεέμ, και όχι η βασιλική πόλις της Ιερουσαλήμ, ήταν ο τόπος γεννήσεως του προγόνου του, του βασιλέως Δαβίδ, και γι’ αυτό ωνομάσθηκε πόλις Δαβίδ.

ΜΙΑ ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ ΒΑΣΙΛΕΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΙΚΟ ΤΟΥ ΔΑΒΙΔ

20. Πόσον καιρό διήρκεσε η δυναστεία του Δαβίδ στο θρόνο, και πόσον καιρό οι Ισραηλίται είχαν βασιλείς;

²⁰ Σε εκπλήρωσι αυτής της διαθήκης βασιλείας με τον Δαβίδ, ακολούθησε μια γραμμή βασιλέων της Ιερουσαλήμ που ήσαν όλοι από την οικογενειακή γραμμή του βασιλέως Δαβίδ. Αυτή η δυναστεία των βασιλέων της Ιερουσαλήμ από τον οίκο του Δαβίδ, υπολογιζόμενη από τη βασιλεία του Δαβίδ στην Ιερουσαλήμ το έτος 1070 π.Χ., διήρκεσε 463 έτη, δηλαδή έως το έτος 607 π.Χ. Αυτό λοιπόν σημαίνει ότι, αν υπολογίσωμε από το έτος 1117 π.Χ. οπότε ο προφήτης Σαμουήλ έχρισε τον Σαούλ ως βασιλέα όλου του Ισραήλ, το έθνος Ισραήλ είχε ορατούς βασιλείς επί 510 έτη. Εν τούτοις, ο Ιεχωβά ήταν ο αόρατος Βασιλεύς.

21. Ανέβηκε ο Δαβίδ στον ουρανό όταν πέθανε, και ποιον, όπως ο ίδιος επροφήτευσε, θα προσκαλούσε ο Ιεχωβά να καθίση στα δεξιά του;

²¹ Ο βασιλεύς Δαβίδ, ως βασιλικός εκπρόσωπος του Θεού που τον εξέλεξε και τον έχρισε βασιλέα στον Ισραήλ, εκάθισε στον «θρόνον του Ιεχωβά» στην Ιερουσαλήμ. (1 Χρονικών 29:23) Αλλά δεν εκάθισε στα δεξιά του Ιεχωβά, διότι ο θρόνος του Ιεχωβά είναι στους ουρανούς. (Ησαΐας 66:1) Όταν ο Δαβίδ πέθανε το 1037 π.Χ., δεν ανέβηκε στους πνευματικούς ουρανούς για να καθίση εκεί στα δεξιά του Ιεχωβά. Δεν προσεκλήθη να το κάμη αυτό. Έως τον πρώτο αιώνα μ.Χ. οι Ισραηλίται μπορούσαν να πουν που ευρίσκετο ο τάφος του Δαβίδ. Μάλλον, ο ίδιος ο Δαβίδ ενεπνεύσθη από τον Θεό να προφητεύση, στον Ψαλμό 110:1-4, ότι τον Μεσσιανικό του απόγονο, που σαν τον Μελχισεδέκ θα ήταν βασιλεύς και ιερεύς, θα προσκαλούσε ο Ιεχωβά να καθήση στα δεξιά του στους ουρανούς.

22. Τι έκαμε τελικά ο Σολομών και πώς ήσαν οι περισσότεροι διάδοχοί του στον θρόνο και από πότε δεν εκάθησε πια Δαβιδικός βασιλεύς στον θρόνο της Ιερουσαλήμ;

²² Ο νεαρός γιος του Δαβίδ Σολομών τον διαδέχθηκε στο θρόνο της Ιερουσαλήμ, στον «θρόνον του Ιεχωβά.» Σύμφωνα με τη θεία επαγγελία, αυτός ήταν εκείνος που ευνοήθηκε να οικοδομήση τον ναό στο όρος Μοριά της Ιερουσαλήμ, και τον επεράτωσε το 1027 π.Χ. (1 Βασιλέων 6:1-38) Στη γεροντική του ηλικία ο Σολομών απομακρύνθηκε από τον Θεό του οποίου το ναό είχε οικοδομήσει. Οι περισσότεροι διάδοχοί του στο θρόνο της Ιερουσαλήμ ήσαν ασεβείς. Ο τελευταίος απ’ αυτούς τους Δαβιδικούς βασιλείς που εκάθησε στο θρόνο της Ιερουσαλήμ ήταν ο Σεδεκίας. Επειδή αυτός εστασίασε κατά του βασιλέως της Βαβυλώνος, ο οποίος είχε κάμει τον Σεδεκία υποτελή βασιλέα, απήχθη αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα και συγχρόνως κατεστράφη η Ιερουσαλήμ και ο μεγαλοπρεπής ναός της. (2 Βασιλέων 24:17 έως 25:21) Από το τραγικό εκείνο έτος 607 π.Χ., ποτέ πια δεν εκάθησε Δαβιδικός βασιλεύς στον θρόνο της Ιερουσαλήμ.

23. Απέτυχε ή ματαιώθηκε η διαθήκη της βασιλείας και τι διαβεβαίωσι έδωσε ο Θεός γι’ αυτό με τον Ιεζεκιήλ;

²³ Μήπως αυτό εσήμαινε ότι η διαθήκη της βασιλείας με τον Δαβίδ απέτυχε η ματαιώθηκε; Διόλου! Ο Θεός έδωσε διαβεβαίωσι για το αντίθετο. Το τέταρτο περίπου έτος πριν από την εκθρόνισι του Σεδεκία και την εκτόπισί του στη Βαβυλώνα, ο Θεός ενέπνευσε τον προφήτη του Ιεζεκιήλ να πη τα εξής σ’ αυτόν τον τελευταίο βασιλέα του θρόνου της Ιερουσαλήμ:

«Και συ, βέβηλε ασεβή, ηγεμών του Ισραήλ, του οποίου ήλθεν η ημέρα, ότε η ανομία έφθασεν εις πέρας, ούτω λέγει Ιεχωβά ο Θεός· Σήκωσον το διάδημα και αφαίρεσον το στέμμα· αυτό δεν θέλει είσθαι τοιούτον ο ταπεινός θέλει υψωθή και ο υψηλός θέλει ταπεινωθή. Θέλω ανατρέψει, ανατρέψει, ανατρέψει αυτό, και δεν θέλει υπάρχει εωσού έλθη εκείνος εις ον ανήκει· και εις τούτον θέλω δώσει αυτό.»—Ιεζεκιήλ 21:25-27.

24. Τι επρόκειτο να ταπεινωθή και πότε και πώς θα συνέβαινε το αντίστροφο;

²⁴ Καταλαβαίνομε τι εσήμαινε αυτό; Ο ίδιος ο Ιεχωβά θα ερήμωνε τη βασιλεία της βασιλικής οικογενείας του Δαβίδ στην Ιερουσαλήμ. Τα πράγματα δεν θα ήσαν τα ίδια όπως πριν. Οι κυβερνητικές εξουσίες των Εθνών, που ήσαν ταπεινές στα όμματα του Θεού, θα υψώνοντο και η επίγεια βασιλεία του εκλεκτού λαού του Ιεχωβά θα εταπεινώνετο, διότι θα γινόταν υποτελής στις παγκόσμιες δυνάμεις των εθνών. Η περίοδος, στην οποία θα κυριαρχούσαν οι παγκόσμιες δυνάμεις των εθνών χωρίς επέμβασι από μια τυπική βασιλεία του Θεού στην Ιερουσαλήμ, θα συνεχίζετο εωσότου θα ήρχετο εκείνος «εις τον οποίον ανήκει,» δηλαδή ο υποσχεμένος αληθινός Μεσσίας και σ’ αυτόν ο Κυρίαρχος Θεός Ιεχωβά θα έδινε τη βασιλεία. Οι παγκόσμιες δυνάμεις των εθνών δεν θα υπερείχαν τότε για να κυριαρχούν στη γη. Η Μεσσιανική βασιλεία θα ανελάμβανε την παγκόσμιο διακυβέρνησι. Έτσι, σύμφωνα με τη διαθήκη που έγινε με τον Δαβίδ, η βασιλεία του θα ήταν μια αιώνια κυβέρνησις. Ο θρόνος του πρέπει να διαμένη εις τον αιώνα!

25. Ποιες διαθήκες και ποιος σκοπός ίσχυαν ακόμη μετά την ερήμωσι της Ιερουσαλήμ το 607 π.Χ.;

²⁵ Μολονότι, λοιπόν, έως σήμερα ο θρόνος του Δαβίδ δεν επανιδρύθηκε στην Ιερουσαλήμ στη Μέση Ανατολή, δεν χάθηκαν τα πάντα για κείνους που ελπίζουν στον υποσχεμένο Μεσσία, στο «σπέρμα» της ουράνιας «γυναικός» του Θεού. Είναι αλήθεια ότι το φθινόπωρο του 607 π.Χ. Η πρωτεύουσα Ιερουσαλήμ και ο ναός της έκειντο σε ερείπια. Η παρακείμενη πόλις της Βηθλεέμ, η πόλις Δαβίδ, είχε καταστραφή από τους Βαβυλώνιους κατακτητάς. Η διαθήκη, όμως, του νόμου που έγινε με τον Ισραήλ στο όρος Σινά της Αραβίας εξακολούθησε να ισχύη. Επίσης, η διαθήκη για μια αιώνια βασιλεία που έγινε με τον Δαβίδ εξακολούθησε να ισχύη. Ο «αιώνιος σκοπός» του Θεού εν σχέσει με τον Μεσσία του έμεινε σταθερός. Η διαθήκη της βασιλείας του Θεού δεν θ’ αποτύχη. Ούτε και ο σκοπός του!

[Υποσημείωση]