Κεφάλαιον 8

Πρέπει να Φοβήσθε τους Νεκρούς;

ΔΕΝ πιστεύουν όλοι οι άνθρωποι ότι οι νεκροί χρειάζονται βοήθεια. Ακόμη πιο διαδεδομένη είναι η πεποίθησις ότι οι ζώντες χρειάζονται βοήθεια—για να φυλαχθούν από τους νεκρούς. Πολλοί αποφεύγουν να πηγαίνουν νύχτα στα νεκροταφεία. Παραδόξως, ακόμη και συγγενείς και φίλοι, που ήσαν αγαπητοί ενόσω ζούσαν, μετά θάνατον μπορεί να θεωρούνται σαν μια πηγή φόβου και τρόμου.

Οι Ινδιάνοι, που κατοικούν στους λόφους της Κεντρικής Τσιάπας του Μεξικού, καίουν κόκκινο πιπέρι την ημέρα της ταφής. Αυτό γίνεται με την ελπίδα ότι οι δυσάρεστοι καπνοί θα διώξουν την ψυχή του νεκρού από το σπίτι.

Σε μερικά μέρη της Ευρώπης, οι άνθρωποι γρήγορα ανοίγουν όλες τις πόρτες και τα παράθυρα μόλις συμβή ένας θάνατος. Αυτό γίνεται για να «απελευθερωθή» η ψυχή. Για να μη γίνουν μάγια σε κανένα, ένα μέλος της οικογενείας βάζει τα χέρια του νεκρού πάνω στην καρδιά του και κλείνει τα μάτια του με νομίσματα.

Όταν ένας Βουδδιστής της Μογγολίας πεθάνη μέσα σε μια σκηνή, δεν βγάζουν το σώμα του από το κανονικό άνοιγμα της σκηνής. Κάνουν ένα άλλο άνοιγμα στη σκηνή και όταν βγη το σώμα του νεκρού, ξανακλείνουν αυτό το άνοιγμα. Ή τοποθετούν ένα αχυρένιο κάλυμμα εμπρός στην κανονική θύρα. Αφού βγη το σώμα, το αχυρένιο κάλυμμα καίεται. Ο σκοπός αυτής της πράξεως είναι να εμποδισθή το πνεύμα του νεκρού από το να επανέλθη στη σκηνή και να βλάψη τους ζωντανούς.

Σε πολλά μέρη της Αφρικής, όταν μια οικογένεια προσβληθή από ασθένεια, όταν πεθάνη ένα παιδί, όταν μια εργασία αποτύχη ή συμβή οτιδήποτε άλλο ατύχημα, ζητείται αμέσως η συμβουλή ενός ιερέως ζουζού. Συνήθως ο ιερεύς του λέγει ότι ένα νεκρό μέλος της οικογενείας έχει θυμώσει. Ζητείται η συμβουλή του μάντεως, και ορίζονται θυσίες. Ο ιερεύς ζητεί πολλά χρήματα για όλα αυτά και παίρνει επίσης το κρέας οποιουδήποτε ζώου που θα προσφερθή ως θυσία.

Πρέπει οι άνθρωποι να φοβούνται τόσο πολύ τους νεκρούς και να δαπανούν μάλιστα τόσα χρήματα για να προστατευθούν;

Η Αγία Γραφή λέγει τα εξής για τους νεκρούς: «Έτι και η αγάπη αυτών και το μίσος αυτών και ο φθόνος αυτών ήδη εχάθη· και δεν θέλουσιν έχει πλέον εις τον αιώνα μερίδα εις πάντα όσα γίνονται υπό τον ήλιον.» (Εκκλησιαστής 9:6) Δεν πρόκειται, λοιπόν, να πάθετε καμμιά βλάβη από τους νεκρούς. Και κανείς δεν μπορεί ν’ αναιρέση αυτή τη Γραφική δήλωσι.

Είναι αλήθεια ότι οι άνθρωποι μπορεί ν’ αποδίδουν ωρισμένες εκδηλώσεις στα πνεύματα των νεκρών. Μπορεί να ισχυρίζωνται ότι απηλλάγησαν από ασθένειες, από οικονομικές αντιξοότητες και τα παρόμοια όταν εξευμένισαν τα πνεύματα των νεκρών. Αλλά δεν μπορεί να οφείλεται σε κάποια άλλη πηγή αυτή η ανωμαλία και η προφανής ανακούφισις από τις αντιξοότητες;

Δεν είναι παράδοξο ότι οι άνθρωποι για πρώτη φορά πληροφορούνται ότι έχουν αδικήσει ένα νεκρό συγγενή όταν συμβουλεύωνται έναν ιερέα ζουζού ή κάποιον ο οποίος κατέχει μια ανάλογη θέσι; Και γιατί να συμβαίνη ώστε το «πνεύμα» ενός νεκρού πατέρα, μητέρας, υιού ή θυγατέρας να απειλή την ευτυχία και την ευημερία εκείνων, τους οποίους αγαπούσαν τόσο πολύ προηγουμένως; Τι θα έκανε το «πνεύμα» ενός νεκρού ανθρώπου να είναι εκδικητικό, όταν αυτό δεν ήταν χαρακτηριστικό του ανθρώπου όταν ζούσε; Επειδή εκείνο που αποδίδεται στους νεκρούς είναι συχνά πολύ αντίθετο με την προσωπικότητά των όταν ζούσαν, δεν θα ωδηγούσε αυτό στο συμπέρασμα ότι δεν πρόκειται για τα «πνεύματα» των νεκρών; Βεβαιότατα. Η Αγία Γραφή πράγματι έχει δίκιο όταν λέγη ότι οι νεκροί ‘δεν έχουν μερίδα σε οτιδήποτε γίνεται υπό τον ήλιον.’

Σκεφθήτε, επίσης, τη βλαβερή επίδρασι που έχει στους ζώντας ο φόβος των για τους νεκρούς. Πολλοί έχουν υποδουλωθή στους ιερείς ζουζού ή σε άλλους θρησκευτικούς ηγέτας, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι η ευτυχία ή η δυστυχία ενός ανδρός ή μιας γυναίκας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από «τα πνεύματα» των νεκρών. Αυτοί οι άνθρωποι εμφανίζονται ως τα πρόσωπα που μπορούν να διορθώσουν τα πράγματα με τους αδικημένους νεκρούς. Πολλοί άνθρωποι, πιστεύοντας στους ισχυρισμούς των, ξόδεψαν πολλά χρήματα σε δαπανηρές τελετουργίες, χρήματα που αλλιώς θα τα χρησιμοποιούσαν για τις ανάγκες της ζωής. Μολονότι μερικοί υποστηρίζουν ότι βοηθήθηκαν θετικά με αυτές τις τελετουργίες, μήπως η πείρα που είχαν παρήγαγε μέσα τους πραγματική χαρά ότι είχαν το προνόμιο να κάμουν κάτι για να γεφυρώσουν το χάσμα που υπήρχε με κάποιον προσφιλή νεκρόν των; Αντιθέτως, δεν ενεργούν μάλλον σαν ένα άτομο που έχει υποστή εκβιασμό;

Σκεφθήτε, επίσης, τις απατηλές μεθόδους που χρησιμοποιούνται συχνά—κάψιμο κόκκινου πιπεριού, έξοδος του νεκρού από άλλο άνοιγμα της σκηνής και τα παρόμοια—για να εμποδισθή το «πνεύμα» του νεκρού να επανέλθη και να διαταράξη τους ζώντας. Θα θέλατε σεις ν’ απατηθήτε έτσι στη διάρκεια της ζωής σας; Είναι λογικό να προσπαθή κανείς να απατήση νεκρούς τους οποίους ποτέ δεν θα ήθελε να απατήση ενόσω ζούσαν;

Αυτή ακριβώς η ενέργεια της προσφυγής σε απάτη μπορεί να έχη μια βλαβερή επίδρασι σ’ έναν άνθρωπο. Όταν ένας άνθρωπος βρίσκη σωστό να εξαπατά τους νεκρούς τούς οποίους θεωρεί ότι συνεχίζουν μια συνειδητή ύπαρξι, δεν θα επιχειρήση πολύ περισσότερο να απατήση τους ζώντας όταν αυτό του φανή επωφελές;

Ο Θεός που αποκαλύπτεται στην Αγία Γραφή ως ο αληθινός Θεός ποτέ δεν θα μπορούσε να επιδοκιμάση τις πράξεις που γίνονται εξαιτίας του φόβου των ανθρώπων από τους νεκρούς. Γιατί; Διότι αυτές οι πράξεις, εκτός του ότι βασίζονται σε μια ψευδή ιδέα, διόλου δεν συμφωνούν ούτε με την προσωπικότητά Του ούτε με τους τρόπους ενεργείας Του. «Ο Θεός δεν είναι άνθρωπος να ψευσθή.» (Αριθμοί 23:19) Δεν επιδοκιμάζει την απάτη στην οποία προσφεύγουν πολλοί για ιδιοτελές όφελος. Η Αγία Γραφή λέγει: «Ο Ιεχωβά βδελύττεται . . . τον δόλιον.»—Ψαλμός 5:6, ΜΝΚ.

Αφού η Αγία Γραφή αποκαλύπτει ότι οι νεκροί δεν έχουν συνείδησι, γιατί να τους φοβάστε; (Ψαλμός 146:4) Οι νεκροί δεν μπορούν να σας βοηθήσουν ούτε να σας βλάψουν. Τώρα γνωρίζετε από την Αγία Γραφή ότι η «ψυχή» πεθαίνει και ότι το «πνεύμα» δεν έχει συνειδητή υπόστασι χωριστά από το σώμα. Οτιδήποτε εκδηλώσεις έδωσαν αφορμή σε φόβο των νεκρών πρέπει επομένως να προέρχωνται από άλλη πηγή. Επειδή σε μερικές περιπτώσεις πολλοί ισχυρίζονται ότι επιτυγχάνουν βελτίωσι των προβλημάτων τους όταν κάνουν πράγματα που εξευμενίζουν τους νεκρούς, αυτή η πηγή πρέπει να είναι πρόθυμη να φέρη μια τέτοια προσωρινή ανακούφισι, αλλά με εσφαλμένο ελατήριο. Ποιος είναι ο σκοπός της; Να κρατή τους ανθρώπους υποδουλωμένους και τυφλούς ως προς την οδό που οδηγεί σε μια ζωή απηλλαγμένη από φόβο και τρόμο.

Είναι ουσιώδες να αποκαλυφθή αυτή η πηγή.

[Εικόνα στη σελίδα 71]

Ο φόβος για τους νεκρούς υποκινεί πολλούς να συμβουλεύωνται ιερείς ζουζού.