Κεφάλαιο 8
«Εισήλθεν εις Αυτούς Πνεύμα Ζωής εκ του Θεού»
1. Σύμφωνα με τα λόγια του Ιησού όπως αναφέρονται στο κατά Ματθαίον 28:18-20 ποια ειδική λειτουργία του αγίου πνεύματος θα παύση σε λίγο;
ΜΙΑ ΕΙΔΙΚΗΣ ΜΟΡΦΗΣ λειτουργία του αγίου πνεύματος του Θεού βρίσκεται σε δράσι εδώ και δεκαεννέα αιώνες και πρόκειται σε λίγο να παύση. Όταν παύση, τότε θα παύση και η απόκτησις μαθητών του Μεσσία Ιησού. Ο αναστημένος Υιός του Θεού, αναφέρθηκε σ’ αυτό όταν είπε στους αποστόλους του τα εξής, την ώρα που ήσαν επάνω σ’ ένα όρος της Ρωμαϊκής επαρχίας της Γαλιλαίας: «Εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης. Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς· και ιδού, εγώ είμαι μεθ’ υμών πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος.»—Ματθαίος 28:18-20.
2. Εκτός από τον ενδοξασμένο Ιησού Χριστό, τι άλλο επρόκειτο να είναι μαζί με τους μαθητάς του έως το ‘τέλος του συστήματος πραγμάτων;’
2 Οι απόστολοι εγνώριζαν καλά το άγιο πνεύμα εν ονόματι του οποίου έλαβαν εντολή να βαπτίζουν όλους εκείνους που θα εγίνοντο μαθηταί του Χριστού απ’ όλα τα έθνη. Στη διάρκεια των ετών της στενής των συναναστροφής με τον Κύριόν των Ιησού, παρατηρούσαν τη λειτουργία του πνεύματος έντονα μέσω του Ιησού στο κήρυγμα της Βασιλείας, στη διδασκαλία και στην εκτέλεσι θαυμάτων. (Πράξεις 10:38) Τη νύχτα του τελευταίου των Πάσχα με τον Ιησού, στις 14 Νισάν του έτους 33 μ.Χ., ο Ιησούς τούς είπε τα εξής για να τους παρηγορήση: «Εγώ θέλω παρακαλέσει τον Πατέρα, και θέλει σας δώσει άλλον παράκλητον (βοηθόν, ΜΝΚ),για να μένη μεθ’ υμών εις τον αιώνα, το πνεύμα της αληθείας, το οποίον ο κόσμος δεν δύναται να λάβη.» (Ιωάννης 14:16, 17) Ώστε όχι μόνο ο αναστημένος, ενδοξασμένος Ιησούς Χριστός θα ήταν με τους μαθητάς του έως το ‘τέλος του συστήματος πραγμάτων,’ αλλά και ο ενεργός βοηθός των, το άγιο πνεύμα, θα ήταν επίσης μαζί τους μέχρι τότε, διότι θα ήταν μαζί τους «εις τον αιώνα.»
3, 4. (α) Γιατί ανακύπτει το ερώτημα αν ο Ιησούς Χριστός ήταν με τον Χριστιανικό κόσμο πάντοτε έως τώρα; (β) Ποιος, όπως είπε ο Ιησούς, θα ήταν ο παράγων που καθώριζε αν το άγιο πνεύμα ήταν μ’ ένα καθ’ ομολογίαν Χριστιανό;
3 Αυτό μας ενδιαφέρει σήμερα! Είμεθα τώρα σ’ αυτή τη χρονική περίοδο που λέγεται «τέλος του συστήματος πραγμάτων.» (Ματθαίος 24:3, ΜΝΚ) Αφότου εξερράγη ο πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος στο τέλος του 1914, τα γεγονότα που συμβαίνουν στον κόσμο καθώς επίσης και μεταξύ των μαθητών του Χριστού, εκπληρώνουν εκείνα που προείπε ο Ιησούς στην προφητεία του, όπως αναγράφεται στο κατά Ματθαίον 24:3 έως 25:46. (Επίσης Μάρκος 13:3-37· Λουκάς 21:7-36) Ο Ιησούς Χριστός, ασκώντας ‘πάσαν εξουσίαν’ στον ουρανό και στη γη, ήταν με τους μαθητάς του «πάσας τας ημέρας» έως τώρα. Ο υποσχεμένος «παράκλητος,» το άγιο πνεύμα, ήταν επίσης μαζί τους. Αλλά τώρα πολλοί ισχυρίζονται ότι είναι μαθηταί του Χριστού ή Χριστιανοί. Σύμφωνα με τις στατιστικές που δημοσιεύθηκαν πρόσφατα, ο Χριστιανικός κόσμος έχει πάνω από εννεακόσια εκατομμύρια μέλη εκκλησιών. Μήπως πρέπει λοιπόν ν’ αποβλέπωμε στον Χριστιανικό κόσμο για την ένδειξι της παρουσίας του Χριστού μαζί του; Ενεργεί το άγιο πνεύμα σ’ αυτόν;
4 Σ’ αυτή την περίπτωσι, μήπως το ερώτημα στο οποίο πρέπει να δοθή απάντησι είναι απλώς ζήτημα αριθμού εκείνων που ομολογούν ότι είναι Χριστιανοί; Όχι, διότι ο Ιησούς είπε ότι ο αποφασιστικός παράγων είναι τα ευσεβή έργα:
«Από των καρπών αυτών θέλετε γνωρίσει αυτούς. . . . Παν δένδρον μη κάμνον καρπόν καλόν εκκόπτεται και εις πυρ βάλλεται. Άρα από των καρπών αυτών θέλετε γνωρίσει αυτούς.
«Δεν θέλει εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών πας ο λέγων προς εμέ, Κύριε, Κύριε, αλλ’ ο πράττων το θέλημα του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς.»—Ματθαίος 7:16-21.
5. Παράγει ο Χριστιανικός κόσμος σήμερα με αφθονία τον ‘καρπόν του πνεύματος’ ή μήπως «τα έργα της σαρκός;»
5 Από τον καιρό που ιδρύθηκε ο Χριστιανικός κόσμος στον τέταρτο αιώνα μ.Χ. από τον αβάπτιστο ειδωλολάτρη Ρωμαίο αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Μέγαν, οι καρποί του Χριστιανικού κόσμου δεν ήσαν καλοί. Ύστερα από δεκαέξη αιώνων ευκαιρία να καλλιεργήση τον ‘καρπόν του πνεύματος’ η θρησκευτική οργάνωσίς του δεν παρήγαγε με αφθονία ‘αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότητα, αγαθωσύνη, πίστι, πραότητα, εγκράτεια.’ Αντιθέτως, «τα έργα της σαρκός» χαρακτηρίζουν τον Χριστιανικό κόσμο.—Γαλάτας 5:19-23.
6, 7. Από ποιες απόψεις ο Χριστιανικός κόσμος ομοιάζει με την εκκλησία της Λαοδικείας, και μήπως μετανόησε και δέχθηκε τη συμβουλή του Ιησού προς εκείνη την εκκλησία;
6 Ο Χριστιανικός κόσμος, υπερπληθής όπως αναφέρεται από εκκλησιαστικά μέλη, παραβάλλεται σήμερα με την ‘εκκλησία της Λαοδικείας.’ Στην Αποκάλυψι 3:14-18, ο ενδοξασμένος Ιησούς Χριστός λέγει τα εξής σ’ αυτή την εκκλησία:
«Εξεύρω τα έργα σου, ότι ούτε ψυχρός είσαι ούτε ζεστός· είθε να ήσο ψυχρός ή ζεστός· ούτως, επειδή είσαι χλιαρός και ούτε ψυχρός ούτε ζεστός, μέλλω να σε εξεμέσω εκ του στόματός μου. Διότι λέγεις ότι πλούσιος είμαι και επλούτησα και δεν έχω χρείαν ουδενός, και δεν εξεύρεις ότι συ είσαι ο ταλαίπωρος και ελεεινός και πτωχός και τυφλός και γυμνός· συμβουλεύω σε να αγοράσης παρ’ εμού χρυσίον δεδοκιμασμένον εκ πυρός δια να πλουτήσης, και ιμάτια λευκά δια να ενδυθής και να μη φανερωθή η αισχύνη της γυμνότητός σου, και χρίσον τους οφθαλμούς σου με κολλύριον δια να βλέπης.»
7 Μετενόησε ο Χριστιανικός κόσμος και δέχθηκε αυτή τη συμβουλή από τον Χριστό; Η ενεργός συμμετοχή του σε δύο παγκοσμίους πολέμους, ο διωγμός που εξαπολύει εναντίον θρησκευτικών μειονοτήτων, ο υλισμός του, η χαλάρωσις των ηθών του, η ανάμιξίς του στην πολιτική για να ελέγχη και να διαιωνίζη την παρούσα παλαιά τάξι πραγμάτων, όλα αυτά και πολλά άλλα απαντούν Όχι!
8. Γιατί ο ενδοξασμένος Ιησούς υποχρεούται, όπως θα λέγαμε, να εξεμέση τον Χριστιανικό κόσμο από το στόμα του και να μην τον χρησιμοποιήση στο σημερινό έργο;
8 Στη διάρκεια αυτού του ‘τέλους του συστήματος πραγμάτων,’ ο Ιησούς Χριστός δεν μπορεί παρά να τον ‘εξεμέση’ από το στόμα του. Πνευματικώς, δεν είναι ούτε με ευχάριστο τρόπο ψυχρός, ούτε διεγερτικά θερμός προς αυτόν. Δεν μπορεί να τον καταπιή σαν να ήταν κάτι που θα τον ωφελούσε. Είναι «χλιαρός» κατά το ότι ισχυρίζεται συμβιβαστικά ότι είναι Χριστιανικός και συγχρόνως γίνεται φίλος και όργανο αυτού του κόσμου. Δεν μπορεί να τον ανεχθή ο βασιλεύων Ιησούς Χριστός. Τον αναγνωρίζει σαν ένα εχθρό του Θεού, του Πατέρα του. (Ιακώβου 4:4) Ο Ιησούς δεν έχει καμμιά σχέσι με τους εχθρούς του Πατέρα του. Ο Χριστιανικός κόσμος δεν βρίσκεται στον πνευματικό παράδεισο μαζί του. Επομένως, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθή στο έργο που προείπε ο Ιησούς για τους αληθινούς μαθητάς του στον παρόντα καιρό.—Ματθαίος 24:14.
9. Μήπως ο Χριστιανικός κόσμος, λόγω του ότι διεξαγάγει τις ενέργειές του εν ονόματι της θρησκείας, έγινε διεθνώς μισούμενος, ή εναντίον τίνων έστρεψε αυτό το μίσος;
9 Ο Χριστιανικός κόσμος εξετέλεσε τα έργα του και διεξήγαγε τις ενέργειές του εν ονόματι της θρησκείας. Μήπως αυτές οι ενέργειες τον έκαναν ‘μισούμενον υπό πάντων των εθνών δια το όνομά μου [του Χριστού];’ (Ματθαίος 24:9) Αντιθέτως, ο Χριστιανικός κόσμος ανέλαβε την ηγεσία στο να καταστήση άλλους ‘μισουμένους.’ Ποιους; Η σύγχρονη ιστορία υποδεικνύει ποιους. Στη διάρκεια του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου υπήρχε ένας διεθνής σύλλογος σπουδαστών της Γραφής οι οποίοι έδειχναν από τις θεόπνευστες Γραφές ότι ετελείωσαν οι«καιροί των Εθνών» το έτος που ξέσπασε ο 1ος Παγκόσμιος Πόλεμος—το έτος 1914. (Λουκάς 21:24) Όλα τα έθνη, λοιπόν, εκείνα που ωμολογούσαν ότι είναι Χριστιανικά καθώς και τα άλλα που δεν το έκαναν αυτό, επρόκειτο να καταστραφούν λόγω της εναντιώσεώς των στην εγκαθιδρυμένη βασιλεία του Ιησού Χριστού, του Βασιλέως που τώρα βασιλεύει στον ουρανό στα δεξιά του Θεού. Όλοι εκείνοι που επιθυμούσαν να διαφύγουν την καταστροφή που θα επήρχετο στον Χριστιανικό κόσμο, ήταν ανάγκη να εξέλθουν από τον κατ’ όνομα Χριστιανισμό, να βγουν από τις εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου. Οι τολμηρές αυτές διδασκαλίες αυτών των ευσυνείδητων σπουδαστών της Γραφής, ήγειραν παγκόσμιο μίσος εναντίον των.
10. Στη διάρκεια του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Χριστιανικός κόσμος ποια θρησκευτική μειονότητα εσκόπευε να εξοντώση και με τι μέσα;
10 Η μισούμενη αυτή θρησκευτική μειονότης αποτελείτο από Χριστιανούς, γνωστούς ως Διεθνείς Σπουδαστάς της Γραφής. Στη Γραφική μελέτη τους και στο έργο δημοσιότητος χρησιμοποιούσαν εκδόσεις της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά, της οποίας τα κεντρικά γραφεία είναι στο Μπρούκλυν της Νέας Υόρκης. Εναντίον αυτών των Σπουδαστών της Γραφής ο Χριστιανικός κόσμος κατηύθυνε τα πυρά του στη διάρκεια του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου. Εσκόπευε να τους εξοντώση. Οι κληρικοί του τούς κατηγόρησαν ψευδώς και υπερίσχυσαν στα πολιτικά και στα δικαστικά στοιχεία αυτού του κόσμου για ν’ αναλάβουν καταπιεστικά μέτρα εναντίον τους.
11. Για ποια αιτία ενοχοποιήθηκε η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά;
11 Επακολούθησαν απαγορεύσεις των εκδόσεων της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά. Σε διάφορες χώρες θεσπίσθηκαν προγραφές εναντίον των Σπουδαστών της Γραφής. Κατά τόπους οι πολίται που κατείχοντο από υψηλό πατριωτισμό ήγειραν θηριώδεις οχλοκρατίες εναντίον αυτής της ειρηνικής μειονότητος που είχε κακοπαρασταθή. Την άνοιξι του 1918, εξέχοντες άνδρες που ήσαν συνταυτισμένοι με τα κεντρικά γραφεία της Εταιρίας στο Μπρούκλυν, εστάλησαν εσπευσμένως για φυλάκισι σ’ ένα ομοσπονδιακό σωφρονιστήριο, με ψευδείς κατηγορίες!
12. Τι μας δείχνουν τα εδάφια Αποκάλυψις 11:7-12 σχετικά με το αν ο Χριστιανικός κόσμος εξόντωσε μόνιμα το έργο της μαρτυρίας;
12 Τώρα που είχαν φυλακισθή ο πρόεδρος και ο γραμματεύς ταμίας της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά καθώς και άλλοι έξη εξέχοντες συνεργάτες σαν να ήσαν κακούργοι, ο Χριστιανικός κόσμος ενόμισε ότι εξόντωσε την οργάνωσι των πιστών μαρτύρων της εγκαθιδρυμένης Βασιλείας του Θεού, στα χέρια του Ιησού Χριστού. Αλλά ήταν αυτό το θανάσιμο πλήγμα; Επί ένα χρονικό διάστημα τα σώματα των μαρτύρων της Βασιλείας εφαίνοντο νεκρά. Αλλά ήσαν μονίμως αδρανή; Με συμβολική γλώσσα τα εδάφια Αποκάλυψις 11:7-12 απαντούν:
«Και όταν τελειώσωσι την μαρτυρίαν αυτών, το θηρίον το αναβαίνον εκ της αβύσσου θέλει κάμει πόλεμον με αυτούς και θέλει νικήσει αυτούς και θανατώσει αυτούς. Και τα πτώματα αυτών θέλουσι κείτεσθαι επί της πλατείας της πόλεως της μεγάλης, ήτις καλείται πνευματικώς Σόδομα και Αίγυπτος, όπου και ο Κύριος ημών εσταυρώθη. Και οι άνθρωποι εκ των λαών και φυλών και γλωσσών και εθνών θέλουσι βλέπει τα πτώματα αυτών ημέρας τρεις και ήμισυ, και δεν θέλουσιν αφήσει τα πτώματα αυτών να τεθώσιν εις μνήματα. Και οι κατοικούντες επί της γης θέλουσι χαρή δι’ αυτούς και ευφρανθή και θέλουσι πέμψει δώρα προς αλλήλους, διότι ούτοι οι δύο προφήται εβασάνισαν τους κατοικούντας επί της γης.
«Και μετά τας τρεις ημέρας και ήμισυ εισήλθεν εις αυτούς πνεύμα ζωής εκ του Θεού, και εστάθησαν επί τους πόδας αυτών, και φόβος μέγας έπεσεν επί τους θεωρούντας αυτούς. Και ήκουσαν φωνήν μεγάλην εκ του ουρανού, λέγουσαν προς αυτούς· Ανάβητε εδώ. Και ανέβησαν εις τον ουρανόν εν τη νεφέλη, και είδον αυτούς οι εχθροί αυτών.»
13. Από την άποψι του Χριστιανικού κόσμου, ποιο ήταν το μέλλον της οργανώσεως της μαρτυρίας, αλλά ποια δύναμι δεν έλαβε υπ’ όψιν ο Χριστιανικός κόσμος;
13 Επί ένα βραχύ χρονικό διάστημα, όπως το διάστημα των τρισήμισυ ημερών, η οργάνωσις αυτών των διαγγελέων των Βιβλικών προφητειών και μαρτύρων της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Θεού, ευρίσκετο σε δημόσια καταφρόνησι. Εκείνοι που είχαν ενοχληθή από το κήρυγμα των Βιβλικών αληθειών, χάρηκαν για την κατάπνιξι των μαρτύρων της Βασιλείας. Από την άποψι του Χριστιανικού κόσμου, η οργάνωσις των μαρτύρων ήταν ‘νεκρή.’ Αλλά μήπως το πνεύμα του Θεού θανατώθηκε; Δεν αποδείχθηκε νεκρό όταν το σώμα του εσταυρωμένου Ιησού Χριστού έμεινε νεκρό στον τάφο μέρη τριών ημερών. Έτσι, μετά από δεκαεννέα αιώνες δεν αποδείχθηκε ‘νεκρό’ αφ’ ότου η οργάνωσις των μαρτύρων της Βασιλείας έκειτο νεκρά «τρεις ημέρας και ήμισυ,» με μια αλληγορική έννοια.
14. Για την εκπλήρωσι του εδαφίου Ματθαίος 24:14, τι απαιτείτο και τι έλαβε χώρα την άνοιξι του 1919;
14 Ο καιρός είχε ήδη προχωρήσει και έφθασε το πέμπτο έτος της περιόδου του ‘τέλους του συστήματος πραγμάτων.’ Η πρόρρησις του Ιησού, όπως αναφέρεται στο κατά Ματθαίον 24:14, έπρεπε να εκπληρωθή: «Θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη, και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» Ο Χριστιανικός κόσμος, με την αιματοχυσία του παγκοσμίου πολέμου, δεν ήταν διατεθειμένος ούτε αρκετά καθαρός, για να εκπληρώση εκείνη την προφητεία. Τι θα γινόταν λοιπόν; Το πνεύμα του Παντοδυνάμου Θεού έπρεπε ν’ αναλάβη δράσι. Και το έπραξε, όχι προς όφελος του αιμοσταγούς Χριστιανικού κόσμου, αλλά προς όφελος των φαινομενικά ‘νεκρών’ μαρτύρων της Βασιλείας. Σε αρμονία με την εικόνα που παρουσιάζει το εδάφιο Αποκάλυψις 11:11, «εισήλθεν εις αυτούς πνεύμα ζωής εκ του Θεού, και εστάθησαν επί τους πόδας αυτών.» Η άνοιξις του μεταπολεμικού έτους 1919 ήταν ο καιρός της αναζωογονήσεώς των.
15. Ποιοι ανέλαβαν έργο όταν αφέθησαν ελεύθεροι, και τι προσοχή δόθηκε πάλι στην προφητεία που αναγράφεται στο κατά Ματθαίον 24:14;
15 Παραδόξως, στο τέλος του Μαρτίου του 1919, οι αξιωματούχοι της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά και οι συγκρατούμενοί των αποφυλακίσθηκαν με εγγύησι και συνέχισαν το έργο. Εδόθη ανανεωμένη προσοχή στην προφητεία του Ιησού που αναφέρεται στο κατά Ματθαίον 24:14. Εκπληκτικά σχόλια έγιναν στο τεύχος του περιοδικού Η Σκοπιά της 1ης Ιουλίου 1920, σελίδες 199, 200 (στην Αγγλική). Διεσαφηνίζετο εκεί ότι το προειπωμένο παγκόσμιο κήρυγμα δεν ήταν το κήρυγμα που είχε γίνει στους περασμένους δεκαεννέα αιώνες της «Ευαγγελικής Εποχής,» κήρυγμα μιας βασιλείας που θα ερχόταν. Ήταν το κήρυγμα μιας εγκαθιδρυμένης ήδη βασιλείας. Γι’ αυτό και το κήρυγμα αποτελούσε ένα παγκόσμιο έργο δημοσιότητος που διεξήγετο από το έτος 1914 κι εμπρός.
16. Πώς εκείνη η αποκάλυψις επηρέασε τους Μάρτυρες και με ποιο γεγονός αποκορυφώθηκε το έτος 1919;
16 Αυτή η αποκάλυψις από το «πνεύμα της αληθείας» προσέδωσε νέα ζωή στο κήρυγμα της Βασιλείας από τους μάρτυρες. Σαν ένα μεγαλειώδες αποκορύφωμα του 1919, του έτους της αναζωογονήσεως, έγινε η πρώτη μεταπολεμική γενική συνέλευσις μαρτύρων της Βασιλείας, που διήρκεσε οκτώ μέρες, στο Σήνταρ Πόιντ του Οχάιο. Παρευρέθησαν χιλιάδες άτομα από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά. Ο πρόεδρος της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά, ο οποίος είχε ήδη απαλλαγή από τις ψευδείς κατηγορίες των χρόνων του πολέμου, ανήγγειλε το νέο έργο της Βασιλείας που έπρεπε να γίνη. Έδωσε μια δημόσια ομιλία σ’ ένα ακροατήριο 7.000 ατόμων.
17. Τι λόγος υπήρχε να φοβούνται οι εχθροί από την ανύψωσι των μαρτύρων από μια νεκρή κατάστασι;
17 Καθώς ελάμβανε χώρα η εκπληκτική αναζωογόνησις των μαρτύρων της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Θεού, επέπεσε μέγας φόβος στους εχθρούς της Βασιλείας, και ιδιαίτερα στον Χριστιανικό κόσμο. Αν οι εχθροί είχαν λόγο να φοβούνται τότε, μολονότι οι μάρτυρες της Βασιλείας ήσαν ένα μικρό υπόλοιπο, είχαν πολύ μεγαλύτερο λόγο να φοβούνται αργότερα. Σ’ αυτούς τους μάρτυρες θα εδίδετο παγκοσμίως μια εξέχουσα θέσις που δεν είχε παραχωρηθή σε μαθητάς του Χριστού ποτέ προηγουμένως. Εκλήθησαν σε μια τόσο υψηλή θέσι, σαν να τους καλούσε μια δυνατή φωνή από τον ουρανό λέγοντας: «Ανάβητε εδώ.»
18. Πώς το 1922 οι μάρτυρες έδειξαν ότι δεν αποτραβήχθηκαν από το έργο που θα έφερνε παγκόσμια εξοχότητα;
18 Αυτοί δεν αποτραβήχθηκαν αρνούμενοι ν’ αναλάβουν τη διακήρυξι της Βασιλείας που επρόκειτο να τους ανυψώση σε μια υψηλή θέσι ενώπιον του κοινού. Υποκινούμενοι από το ενεργό πνεύμα του Θεού, επεδόθησαν άφοβα στο έργο. Ο ενθουσιασμός αυξήθηκε στη δεύτερη γενική συνέλευσι που έγινε στο Σήνταρ Πόιντ του Οχάιο το 1922, όταν ο πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά έφθασε στο αποκορύφωμα της κεντρικής ομιλίας του και απηύθυνε την πρόσκλησι, «Διαφημίσατε, Διαφημίσατε, Διαφημίσατε, τον Βασιλέα και την βασιλεία του!» Οι χιλιάδες των ατόμων που παρακολουθούσαν τη συνέλευσι ξέσπασαν σε χειροκροτήματα ανταποκρινόμενοι σ’ αυτή τη δυναμική πρόσκλησι για τη διακήρυξι της Βασιλείας ως το τέλος!
Ο ΩΡΙΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ
19. Γιατί ήταν κατάλληλο να αναφέρη ο Ιωάννης αυτά που είναι καταγεγραμμένα στην Αποκάλυψι 11:15-18 μετά την αφήγησί του για την αναζωογόνησι των μαρτύρων;
19 Γι’ αυτό το παγκόσμιο κήρυγμα της Βασιλείας,«πνεύμα ζωής εκ του Θεού» εισήλθε στο έτος 1919 μ.Χ. στους μάρτυρες που είχαν υποστή καταπίεσι. Πολύ κατάλληλα, λοιπόν, ο απόστολος Ιωάννης αμέσως συνεχίζει την αφήγησί του σχετικά με τους εξυψωμένους δύο μάρτυρες αναφέροντας τα εξής:
«Και ο έβδομος άγγελος εσάλπισε και έγειναν φωναί μεγάλαι εν τω ουρανώ λέγουσαι· Αι βασιλείαι του κόσμου έγειναν του Κυρίου ημών και του Χριστού αυτού, και θέλει βασιλεύσει εις τους αιώνας των αιώνων.
«Και οι εικοσιτέσσαρες πρεσβύτεροι, οι καθήμενοι ενώπιον του Θεού επί τους θρόνους αυτών, έπεσαν κατά πρόσωπον αυτών και προσεκύνησαν τον Θεόν, λέγοντες· Ευχαριστούμεν σοι, Κύριε Θεέ παντοκράτωρ, ο ων και ο ην και ο ερχόμενος, διότι έλαβες την δύναμίν σου την μεγάλην και εβασίλευσας, και τα έθνη ωργίσθησαν, και ήλθεν η οργή σου και ο καιρός των νεκρών δια να κριθώσι και να δώσης τον μισθόν εις τους δούλους σου τους προφήτας και εις τους αγίους και εις τους φοβούμενους το όνομά σου, τους μικρούς και τους μεγάλους, και να διαφθείρης τους διαφθείροντας την γην.»—Αποκάλυψις 11:15-18.
20. (α) Μήπως εκείνη η ισχυρή διακήρυξις ήταν μόνο για τον ουρανό; (β) Έχοντας υπ’ όψιν την πρόρρησι του Ιησού, ποιοι εχρειάζοντο τώρα;
20 Αυτή η ισχυρή αναγγελία, «Αι βασιλείαι του κόσμου έγειναν του Κυρίου ημών και του Χριστού αυτού, και θέλει βασιλεύσει εις τους αιώνας των αιώνων,» αξίζει ν’ αντηχήση τώρα στη γη από τους κεχρισμένους μάρτυρας του Ιεχωβά. Εκείνος ανέλαβε τη βασιλεία του κόσμου στο τέλος των Καιρών των Εθνών, στο έτος 1914. Αυτά τα νέα δεν προωρίζοντο μόνο για τον ουρανό. Περιελάμβαναν και τον κόσμο της ανθρωπότητος. Άξιζε να τα ακούσουν οι άνθρωποι. Πώς θα τα άκουγαν όμως χωρίς κήρυκας, χωρίς διαγγελείς; Ο Ιησούς προφήτητευσε ότι θα εκηρύττοντο σε όλο τον κόσμο πριν έλθη το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων. Το υπόλοιπο των κεχρισμένων μαθητών του ήταν εκείνοι που ωρίσθηκαν ν’ αναλάβουν το κήρυγμα από τον καιρό της πνευματικής των αναζωογονήσεως, το έτος 1919 και εμπρός.—Ματθαίος 24:14· Μάρκος 13:10· Ρωμαίους 10:14, 15· βλέπε Ησαΐας 32:15.
21. Γιατί οι κεχρισμένοι μαθηταί του Χριστού δεν υπερηφανεύονται που κάνουν το κήρυγμα της Βασιλείας, όπως θα ισχυρίζετο ο Χριστιανικός κόσμος, και γιατί πρέπει ν’ αληθεύη γι’ αυτούς το εδάφιο Ζαχαρίας 4:6;
21 Το υπόλοιπο των κεχρισμένων μαθητών του Ιησού Χριστού, αποτελείται απ’ εκείνους που αποστέλλονται να κάνουν το κήρυγμα. (Ησαΐας 61:1-3) Αν ο Χριστιανικός κόσμος τους κατηγορή ότι είναι αλαζόνες επειδή κάνουν αυτό το κήρυγμα της Βασιλείας, τότε γιατί δεν κάνει το κήρυγμα ο ίδιος ο Χριστιανικός κόσμος; Αλλά δεν το κάνει. Λαμβάνει μέρος στις πολιτικές υποθέσεις του κόσμου και δίνει την ευλογία του στον αντιχριστιανικό οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών. Επειδή το υπόλοιπο είναι πολύ μικρό σε σύγκρισι με τις εκατοντάδες εκατομμυρίων μελών των εκκλησιών του Χριστιανικού κόσμου, πρέπει να ισχύουν για το υπόλοιπο τα όσα είπε ο Ιεχωβά στο εδάφιο Ζαχαρίας 4:6: «Ουχί δια δυνάμεως ουδέ δια ισχύος αλλά δια του πνεύματός μου.»
22. Αν κρίνωμε από το κήρυγμα της Βασιλείας που γίνεται, ποιοι είναι εκείνοι στους οποίους εκπληρώθηκαν τα εδάφια Ιωήλ 2:28, 29;
22 Το άγιο πνεύμα, που προφήτευσε ο Ιεχωβά ότι θα εξέχεε στις έσχατες ημέρες, δεν έπαυσε να ενεργή, διότι το υπόλοιπο βαπτίζει ακόμη μαθητάς του Χριστού στο όνομα αυτού του πνεύματος. (Ματθαίος 28:19, 20· Ιωήλ 2:28, 29· Πράξεις 2:14-21) Ο προαγγελθείς σκοπός πίσω από την έκχυσι του πνεύματος του Θεού σε κάθε σάρκα, ήταν να μπορούν τα άτομα που το ελάμβαναν να προφητεύουν. Τα γεγονότα πιστοποιούν ότι το υπόλοιπο των κεχρισμένων μαθητών του Χριστού έκανε αυτό το έργο της προφητεύσεως, σε όλα τα έθνη, για μαρτυρία υπέρ της βασιλείας του Θεού. Λογικά, λοιπόν, πρέπει να είναι οι μόνοι επάνω στους οποίους έχει εκχυθή πραγματικά το πνεύμα του Θεού. Αυτό το πνεύμα βρίσκεται πίσω από το παγκόσμιο κήρυγμά των. Γιατί το εξετάζομε αυτό;
23. Στη διάρκεια των επομένων δώδεκα ετών αυτής της προφητεύσεως, για ποιον δόθηκε μαρτυρία, και γιατί αυτό ήταν ανάγκη;
23 Δώδεκα χρόνια μετά από ένα τέτοιο έργο προφητεύσεως για τη βασιλεία του Θεού, το κεχρισμένο υπόλοιπο πληροφορήθηκε καλύτερα για τον Ιεχωβά Θεό, την ουράνια Πηγή του εκχυθέντος πνεύματος. Είχαν αυξήσει τη μαρτυρία τους γι’ αυτόν και είχαν διακηρύξει παντού το όνομά του ως το μεγαλύτερο Όνομα που υπάρχει σ’ όλο το σύμπαν. Είχαν αφιεριωθή πράγματι να είναι μάρτυρές του και να ζουν σύμφωνα με την ιδιότητά τους σαν ‘λαός δια το όνομα αυτού.’ (Ησαΐας 43:10-12· Πράξεις 15:14) Ας μην υποτιμούμε τη σπουδαιότητα και το επείγον αυτής της μαρτυρίας για τον Ιεχωβά καθώς και για τον Μεσσία του Ιησού. Σύμφωνα με την προφητεία του Ιωήλ 2:28-32 (ΜΝΚ), αυτή η μαρτυρία έπρεπε να δοθή «πριν έλθη η ημέρα του Ιεχωβά η μεγάλη και επιφανής.» Αν δεν επληροφορούντο οι άνθρωποι, δεν θα μπορούσαν να επικαλεσθούν το σωστό πρόσωπο για σωτηρία στη διάρκεια της ‘ημέρας’ εκείνης. Το εδάφιο Ιωήλ 2:32 (ΜΝΚ) μας λέγει ότι, όποιος «επικαλεσθή το όνομα του Ιεχωβά, θέλει σωθή.» Έπρεπε να δοθή μαρτυρία για τον Ιεχωβά!
24. Στο έτος 1931, ποια νέα ονομασία ασπάσθηκαν εκείνοι του κεχρισμένου υπολοίπου και γιατί αυτό δεν ήταν άσκοπη ενέργεια;
24 Δεν ήταν λοιπόν απλή σύμπτωσις το ότι την Κυριακή, 26 Ιουλίου 1931, στη διεθνή συνέλευσι του Διεθνούς Συλλόγου Σπουδαστών της Γραφής στην πόλι Κολόμπους του Οχάιο, οι πολλές χιλιάδες εκείνων που παρακολουθούσαν τη συνέλευσι εγκαρδίως ενέκριναν ένα ψήφισμα για να λάβουν ένα γεμάτο σημασία Γραφικό όνομα. Το όνομα που ασπάσθηκαν τα άτομα αυτά εγκρίνοντας το ψήφισμα, ήταν «Μάρτυρες του Ιεχωβά.» Μετά την ενέργεια αυτή στη διεθνή συνέλευσι του Κολόμπους, οι εκκλησίες του Διεθνούς Συλλόγου Σπουδαστών της Γραφής ανά τον κόσμο ενέκριναν ένα παρόμοιο ψήφισμα. Έτσι, δήλωσαν ότι είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Δεν επρόκειτο για μια άσκοπη ενέργεια από μέρους του κεχρισμένου υπολοίπου των πνευματικών Ισραηλιτών. Αυτοί, φέροντας εις πέρας τις ευθύνες τις οποίες επωμίζονται λόγω του ονόματος, έζησαν σύμφωνα μ’ αυτόν τον νέο διορισμό.
25. Πώς οι αναζωογονημένοι μάρτυρες της Βασιλείας υψώθηκαν σε μια εξέχουσα θέσι σε συνδυασμό με το θείο όνομα και την εκ μέρους των αποδοχή της υποχρεώσεως που αναφέρεται στα εδάφια Ησαΐας 43:10-12;
25 Αναμφισβήτητα, το «πνεύμα της ζωής εκ του Θεού» εισήλθε στο κεχρισμένο υπόλοιπο που ο Θεός εκάλεσε σε μια εξέχουσα θέσι ενώπιον όλων των εχθρών των. Χωρίς φόβο λόγω αυτών των εχθρών, ανταποκρίθηκαν στη θεία πρόσκλησι, «Ανάβητε εδώ.» (Αποκάλυψις 11:11, 12) Δεν συνεστάλησαν να φέρουν το θείο όνομα, το πανάγιο όνομα. Το κήρυγμα και το έργο της προφητεύσεώς των από σπίτι σε σπίτι και από πόλι σε πόλι βάσει αυτού του ονόματος, κατέληξε στο να μεγαλυνθή αυτό το όνομα σε όλη τη γη. Επί τέλους, να οι σύγχρονοι υπέρμαχοι του μεγαλυτέρου ονόματος στο σύμπαν! Λυπηρό είναι ότι το αρχαίο έθνος του φυσικού Ισραήλ απέτυχε να είναι αυτό που είχε πει η προφητεία του Ησαΐα 43:10-12 (ΜΝΚ), πρωτίστως γι’ αυτούς: «Σεις είσθε μάρτυρές μου, λέγει Ιεχωβά, και ο δούλος μου τον οποίον εξέλεξα, . . . δεν εστάθη εις εσάς ξένος Θεός· σεις δε είσθε μάρτυρές μου, λέγει Ιεχωβά, και εγώ ο Θεός.» Γι’ αυτό και το σημερινό υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών με χαρά δέχεται την υποχρέωσι να είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά.
26. Σε ποια πνευματική κατάστασι που περιγράφεται για την εκκλησία των Σάρδεων της Μικράς Ασίας δεν θέλει να μεταπέση το αναζωογονημένο υπόλοιπο;
26 Τώρα που το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών αναζωογονήθηκε με το «πνεύμα ζωής εκ του Θεού,» δεν πρέπει να μεταπέση σ’ εκείνη την κατάστασι που περιγράφεται για την εκκλησία των αρχαίων Σάρδεων, της Μικράς Ασίας. Ο Ιησούς Χριστός είπε σ’ εκείνη την εκκλησία:
«Ταύτα λέγει ο έχων τα επτά πνεύματα του Θεού και τους επτά αστέρας· Εξεύρω τα έργα σου, ότι το όνομα έχεις ότι ζης και είσαι νεκρός. Γίνου άγρυπνος και στήριξον τα λοιπά, τα οποία μέλλουσι να αποθάνωσι· διότι δεν εύρηκα τα έργα σου τέλεια ενώπιον του Θεού. Ενθυμού λοιπόν πώς έλαβες και ήκουσας, και φύλαττε αυτά και μετανόησον. Εάν λοιπόν δεν αγρυπνήσης, θέλω έλθει επί σε ως κλέπτης, και δεν θέλεις γνωρίσει ποίαν ώραν θέλω έλθει επί σε.»—Αποκάλυψις 3:1-3.
27. Για να μη χάσουν ποιο προνόμιο οι κεχρισμένοι του υπολοίπου των πνευματικών Ισραηλιτών προσέχουν τα λόγια του Ιησού στην Αποκάλυψι 2:5;
27 Σ’ αυτόν τον θρησκευτικά σκοτισμένο κόσμο, το κεχρισμένο υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών πρέπει να λάμψη σαν φωστήρας, ρίχνοντας φως στο όνομα και στους σκοπούς του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητος. Αυτοί επαγρυπνούν για να μη χάσουν το προνόμιο να είναι, σαν σύνολο, μια πνευματική λυχνία. Δίνουν προσοχή στα λόγια του ενδοξασμένου Ιησού Χριστού προς την εκκλησία της αρχαίας Εφέσου:
«Μετανόησον και κάμε τα πρώτα έργα· ει δε μη, έρχομαι προς σε ταχέως και θέλω κινήσει την λυχνίαν σου εκ του τόπου αυτής, εάν δεν μετανοήσης.»—Αποκάλυψις 2:5.
ΕΝΑΣ ‘ΠΟΛΥΣ ΟΧΛΟΣ’ ΕΠΙΚΑΛΕΙΤΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ
28. Στη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, όταν το θηρίον που εξήλθε από την άβυσσο έκαμε πόλεμο εναντίον του κεχρισμένου υπολοίπου, γιατί δεν επανελήφθη η πείρα που είχε το υπόλοιπο στη διάρκεια του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου;
28 Στα έτη 1939-1945 μ.Χ., ένας δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος επέφερε ερήμωσι στην ανθρωπότητα. Αλλά μήπως η πείρα που είχε το αναζωογονημένο υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών στη διάρκεια του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου, επαναλήφθηκε σ’ αυτούς οι οποίοι, από το έτος 1931, ήσαν γνωστοί ως Μάρτυρες του Ιεχωβά; Παρά τον μεγάλο θρησκευτικό διωγμό που έλαβε χώρα στη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, οπότε το «θηρίον το αναβαίνον εκ της αβύσσου» επανέλαβε τον πόλεμο κατά του υπολοίπου, τα ιστορικά στοιχεία απαντούν Όχι! Ο βίαιος διωγμός δεν κατώρθωσε να αφανίση τη μαρτυρία της Βασιλείας που συνεχίσθηκε από το κεχρισμένο υπόλοιπο. Συνέχισαν να ‘πληρούνται δια του πνεύματος’ από τον ουράνιο Ζωοδότη των. (Εφεσίους 5:18) Κρατήθηκαν ζώντες πνευματικώς με τη δράσι της μαρτυρίας της Βασιλείας, ακόμη και κάτω από την επιφάνεια, αν ήταν ανάγκη. Όταν τους απηγορεύθη από τις πολιτικές και στρατιωτικές κυβερνήσεις να κηρύττουν τα αγαθά νέα της εγκαθιδρυμένης Βασιλείας του Ιεχωβά, αυτοί προσευχήθηκαν σ’ αυτόν για να λάβουν θάρρος να συνεχίσουν πιστά το κήρυγμά των εκπληρώνοντας την αποστολή των.
29. Πώς το αποτέλεσμα των προαναφερθέντων γεγονότων ομοιάζει με αυτά που συνέβησαν στην περίπτωσι που αναγράφεται στις Πράξεις 4:31;
29 Το αποτέλεσμα γι’ αυτούς ήταν όπως και στην περίπτωσι της εκκλησίας της Ιερουσαλήμ, τότε που οι απόστολοι διετάχθηκαν από τις θρησκευτικές εξουσίες να παύσουν να κηρύττουν τον Χριστό. «Και επλήσθησαν άπαντες πνεύματος αγίου, και ελάλουν τον λόγον του Θεού μετά παρρησίας.» (Πράξ. 4:31) Ομοίως, μέχρι σήμερα, εκείνοι που αποτελούν το υπόλοιπο δείχνουν ότι είναι πλήρεις με το άγιο πνεύμα και κηρύττουν έντονα τον λόγον του Θεού «μετά παρρησίας.» Συνεπώς, η«λυχνία» του υπολοίπου δεν μετακινήθηκε από τον τόπο της.
30. (α) Τι κάνουν εκείνοι που ανήκουν στο κεχρισμένο υπόλοιπο σχετικά με το όνομα του Θεού; (β) Γιατί, έχοντας υπ’ όψιν τα εδάφια Αποκάλυψις 6:14-17, υπάρχει λόγος να ρωτούν οι άνθρωποι αν το υπόλοιπο είναι οι μόνοι που μπορούν να ‘σωθούν’ από την ημέρα του Ιεχωβά;
30 Το κεχρισμένο υπόλοιπο ‘επικαλείται το όνομα του Ιεχωβά’ και το διακηρύσσει σε όλο τον κόσμο. Εν τούτοις, μήπως αυτοί μόνο σήμερα ελπίζουν να ‘σωθούν’ στη διάρκεια της επικείμενης ‘ημέρας του Ιεχωβά της μεγάλης και επιφανούς;’ (Ιωήλ 2:31, 32) Πρόκειται για ένα ερώτημα στο οποίο πολλοί, που δεν είναι από το υπόλοιπο, ήθελαν να δοθή απάντησις, διότι σχετικά μ’ αυτή την ‘επιφανή’ ημέρα, η Αποκάλυψις 6:14-17 λέγει τα εξής:
«Και ο ουρανός [οι υψηλά ιστάμενες πολιτικές κυβερνήσεις επί των ανθρώπων] απεχωρίσθη ως βιβλίον τυλιγμένον, και παν όρος και νήσος εκινήθησαν εκ των τόπων αυτών και οι βασιλείς της γης και οι μεγιστάνες και οι πλούσιοι και οι χιλίαρχοι και οι δυνατοί και πας δούλος και πας ελεύθερος έκρυψαν εαυτούς εις τα σπήλαια και εις τας πέτρας των ορέων, και λέγουσι προς τα όρη και προς τας πέτρας· Πέσατε εφ’ ημάς και κρύψατε ημάς από προσώπου του καθήμενου επί του θρόνου και από της οργής του Αρνίου, διότι ήλθεν η ημέρα η μεγάλη της οργής αυτού, και τις δύναται να σταθή;»
31. (α) Ποια είναι η απάντησις στο ερώτημα των ατόμων, που αναφέρονται ανωτέρω, σχετικά με την ασφαλή διαφυγή των την ημέρα του Ιεχωβά; (β) Ποιοι δεν ενώνονται με τους βασιλείς της γης και τους συντρόφους των στο να επικαλούνται επίγεια προστασία;
31 Η απάντησις στο ερώτημα όλων εκείνων που περιγράφονται ανωτέρω, οι οποίοι παρέλειψαν να επικαλεσθούν το όνομα του Ιεχωβά για σωτηρία, είναι, Κανείς απ’ αυτούς δεν θα σταθή μ’ επιδοκιμασία και δεν θα διαφυλαχθή ζωντανός στην ‘ημέρα τη μεγάλη’ του Ιεχωβά. Η συμβολική ανεμοθύελλα που θα τους καταστρέψη αναφέρεται στο επόμενο κεφάλαιο του βιβλίου, στην Αποκάλυψι 7:1-3. Απ’ αυτά τα εδάφια πληροφορούμεθα για τους 144.000 δούλους του Θεού που σφραγίζονται στα μέτωπά των με την «σφραγίδα του Θεού του ζώντος.» Αυτοί κατατάσσονται ως Ισραηλίται, όχι σαρκικοί, φυσικοί Ισραηλίται σαν εκείνους που επεδοκίμασαν τη σφαγή του Αμνού του Θεού, αλλά ως πνευματικοί Ισραηλίται που ακολουθούν το Αρνίον Ιησούν ως τον Μεσσία. (Αποκάλυψις 7:4-8· 14:1-5) Αμέσως μετά την εμφάνισι των ανωτέρω, τι παρουσιάζεται στην όρασί μας; Ένας απροσδιόριστος αριθμός ατόμων που δεν ενώνονται με τους βασιλείς της γης και τους συντρόφους των στο να επικαλούνται τα κυβερνητικά όρη και βράχους για να τους κρύψουν από την οργή του Θεού και του Αμνού του. Αυτοί δεν φοβούνται τη θεία οργή.
32. Σε ποιον αυτός ο ‘πολύς όχλος’ αποδίδει τη σωτηρία του και ποιο είναι το όφελος γι’ αυτούς;
32 Καθώς διαβάζομε τα εδάφια Αποκάλυψις 7:9-17, ας έχωμε υπ’ όψιν ότι αυτός ο αναρίθμητος «όχλος» λέγεται ότι ‘έρχεται εκ της θλίψεως της μεγάλης’:
«Ιδού, όχλος πολύς, τον οποίον ουδείς ηδύνατο να αριθμήση, εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών, οίτινες ίσταντο ενώπιον του θρόνου και ενώπιον του Αρνίου, ενδεδυμένοι στολάς λευκάς, έχοντες φοίνικας εν ταις χερσίν αυτών και κράζοντες μετά φωνής μεγάλης έλεγον· Η σωτηρία είναι του Θεού ημών, του καθήμενου επί του θρόνου, και του Αρνίου.
«. . . Ούτοι οι ενδεδυμένοι τας στολάς τας λευκάς τίνες είναι και πόθεν ήλθον; . . . Ούτοι είναι οι ερχόμενοι εκ της θλίψεως της μεγάλης· και έπλυναν τας στολάς αυτών και ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι του Αρνίου. Δια τούτο είναι ενώπιον του θρόνου του Θεού και λατρεύουσιν αυτόν ημέραν και νύκτα εν τω ναώ αυτού· και ο καθήμενος επί του θρόνου θέλει κατασκηνώσει επ’ αυτούς. Δεν θέλουσι πεινάσει πλέον ουδέ θέλουσι διψήσει πλέον, ουδέ θέλει πέσει επ’ αυτούς ο ήλιος ουδέ κανέν καύμα· διότι το Αρνίον το αναμέσον του θρόνου θέλει ποιμάνει αυτούς και οδηγήσει αυτούς εις ζώσας πηγάς υδάτων· και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών.»
33. Ποια είναι μερικά πράγματα που κάνουν αυτόν τον ‘πολύν όχλον’ διαφορετικόν από τους 144.000 πνευματικούς Ισραηλίτας που ανεφέρθησαν προηγουμένως και γιατί αυτοί είναι κατάλληλοι να υπηρετούν τον Θεό στον πνευματικό του ναό;
33 Αυτός ο αναρίθμητος ‘πολύς όχλος’ δεν αποτελεί μέρος των αριθμημένων 144.000 πνευματικών Ισραηλιτών. Δεν είναι σφραγισμένοι στα μέτωπά των με την«σφραγίδα του Θεού του ζώντος.» Η όρασις δεν τους δείχνει να στέκωνται στο ουράνιο Όρος Σιών μαζί με το Αρνίον του Θεού. Δεν λέγεται γι’ αυτούς ότι «αγοράσθησαν από των ανθρώπων απαρχή εις τον Θεόν και εις το Αρνίον.» Όσο για την εθνικότητά των, σε σύγκρισι με τους 144.000 πνευματικούς Ισραηλίτας, αυτοί είναι Εθνικοί, διότι είναι άνθρωποι από όλα τα έθνη. Ωστόσο, εγνώρισαν τον Ιεχωβά Θεό και ανεγνώρισαν ότι αυτός κάθεται στον θρόνο του σύμπαντος, ως Παγκόσμιος Κυρίαρχος. Αυτοί γνωρίζουν και ομολογούν ποιος είναι ο εσφαγμένος Αμνός του Θεού, διότι πιστεύουν στην εξαγνιστική, καθαριστική δύναμι του αίματός του για ν’ αποκτήσουν μια καθαρή εμφάνισι ενώπιον του Θεού στον θρόνο του. Καθαρισμένοι μ’ αυτό τον τρόπο, αποδίδουν λατρεία σ’ αυτόν μέρα και νύκτα, στις επίγειες αυλές του πνευματικού του ναού.
34. Ο ‘πολύς όχλος’ ορίζεται ότι αποτελείται από ποια «πρόβατα» και τι ελπίδα έχει για μελλοντική ζωή;
34 Τι θα λεχθή για την ελπίδα που έχουν αυτοί από κοινού; Δεν πρόκειται για μια ουράνια ελπίδα. Το εδάφιο Αποκάλυψις 7:17 τους παρομοιάζει με πρόβατα, στα οποία Ποιμήν είναι το Αρνίον. Οι ‘ζώσες πηγές υδάτων,’ στις οποίες αυτός τους οδηγεί, είναι ‘πηγές που αναβλύζουν θείες προμήθειες για τέλεια ανθρώπινη ζωή στον υποσχεμένο επίγειο παράδεισο. Αυτοί αποτελούν μέρος των συμβολικών «προβάτων» για τα οποία ο Καλός Ποιμήν έδωσε την ανθρώπινη ψυχή του. Ο Ιησούς, αφού μίλησε για την «ποίμνη» στην οποία ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ως «θυρωρός» άνοιξε τη θύρα το έτος 29μ.Χ., συνεχίζοντας είπε: «Και άλλα πρόβατα έχω, τα οποία δεν είναι εκ της αυλής ταύτης· και εκείνα πρέπει να συνάξω, και θέλουσιν ακούσει την φωνήν μου, και θέλει γείνει μία ποίμνη, είς ποιμήν.» (Ιωάννης 10:3, 16) Επομένως, ο ‘πολύς όχλος’ που αναφέρεται στα εδάφια Αποκάλυψις 7:9-17 αποτελείται από τα «άλλα πρόβατα» που ζουν σήμερα και οι οποίοι προσφέρονται να ακολουθήσουν τον Ιησού Χριστό, τον Καλό Ποιμένα.
35. Με ποιους ο ‘πολύς όχλος’ γίνεται «μία ποίμνη» κάτω από ‘έναν ποιμένα’;
35 Με ποιους, λοιπόν, αυτός ο ‘πολύς όχλος’ γίνεται «μία ποίμνη» κάτω από ‘ένα ποιμένα’; Με τα «πρόβατα» της ‘άλλης αυλής,’ δηλαδή, με το υπόλοιπον του ‘μικρού ποιμνίου’ των πνευματικών Ισραηλιτών. (Λουκάς 12:32· 1 Πέτρου 2:25) Μολονότι ο ‘πολύς όχλος’ δεν είναι στη νέα διαθήκη που έγινε για τον πνευματικό Ισραήλ με μεσίτη τον Ιησού Χριστό, εν τούτοις, ο Χριστός τούς ενώνει με το κεχρισμένο υπόλοιπο ως «ένα ποίμνιον» σε μια ποίμνη. Από πότε ο Καλός Ποιμήν το κάνει αυτό;
36, 37. (α) Με ποιο γεγονός χαρακτηρίσθηκε η έναρξις της συνάξεως των ‘άλλων προβάτων’; (β) Ποια προοπτική ετέθη ενώπιόν των προς μεγάλη χαρά των;
36 Από το έτος 1935 κι εμπρός. Στο τέλος του Μαΐου του έτους εκείνου, έγινε μια πενθήμερη συνέλευσις Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά στην Ουάσιγκτον, στην Περιφέρεια της Κολούμπια των Η.Π.Α. Προσεκλήθησαν ιδιαίτερα σ’ αυτή τη συνέλευσι άτομα που συνεδέοντο με το κεχρισμένο υπόλοιπο και ωστόσο ενδιεφέροντο να επιζήσουν από τη ‘μεγάλη θλίψι’ και να εισέλθουν ζώντες στη νέα τάξι του Θεού με τον επίγειο παράδεισό της. Αυτοί δεν είχαν ουράνιες φιλοδοξίες. Η αιώνια ζωή σε μια παραδεισιακή γη, θ’ ανταπεκρίνετο πλήρως στην επιθυμία της καρδιάς των.
37 Μεγάλη, λοιπόν, ήταν η χαρά τους σ’ εκείνη τη συνέλευσι της Ουάσιγκτον όταν ο πρόεδρος της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά εξήτασε το θέμα του ‘πολλού όχλου,’ που αναγράφεται στα εδάφια Αποκάλυψις 7:9-17. Διεσαφήνισε ότι αυτός ο «όχλος» δεν ήταν μια πνευματική ή αναγεννημένη από το πνεύμα τάξις· δεν απαιτούσε αγγελική φύσι στον ουρανό για να βοηθήση τους 144.000 συγκληρονόμους του Χριστού. Ήταν μια καθαρά επίγεια τάξις με ελπίδα ατελεύτητης τέλειας ανθρώπινης ζωής στον επίγειο παράδεισο, κάτω από τη βασιλεία του Χριστού. Τώρα, μέσω του Καλού Ποιμένος Ιησού Χριστού, ο Ιεχωβά Θεός άρχισε να συνάγη αυτόν τον «όχλο» σε ενεργό υπηρεσία με το κεχρισμένο υπόλοιπο.
38. Πώς το «πνεύμα» εκείνων που ανήκουν στον ‘πολύν όχλον’ αντέδρασε στην ελπίδα που ετέθη ενώπιόν των και ποια ελπίδα εξαίρεται έντονα από τότε σ’ όλους όσοι εκζητούν τον Θεό;
38 Οι καρδιές εκατοντάδων παρόντων σ’ εκείνη τη συνέλευσι της Ουάσιγκτον, ποτέ δεν είχαν θερμανθή με την προοπτική να είναι συγκληρονόμοι με τον Χριστό. Αλλά τώρα με τη διασαφήνισι της επιγείου ελπίδος που περιέχεται στα εδάφια Αποκάλυψις 7:9-17, το «πνεύμα» των, η δύναμις αντιδράσεως που ήταν μέσα τους, ανταποκρίθηκε εγκάρδια. Υποδέχθηκαν μια τέτοια ελπίδα με σθεναρά χειροκροτήματα. Αργότερα, όταν χιλιάδες άλλοι διάβασαν στις στήλες του περιοδικού Σκοπιά την ανατύπωσι του θέματος για τον ‘πολύν όχλον,’ και αυτών το «πνεύμα» ανταποκρίθηκε. Από τότε, η ελπίδα του ‘πολλού όχλου’ εξαίρεται έντονα σε όλους τους εκζητητάς του Θεού, σε όλη τη γη. Εκατοντάδες χιλιάδες βαπτίσθηκαν στο όνομα του Υιού του Θεού και αναμένουν την πραγματοποίησι αυτής της ωραίας ελπίδος.
39. Ένεκα ποιων διαφορών μεταξύ αυτών και του κεχρισμένου υπολοίπου εγείρεται το ερώτημα αν τα αφιερωμένα, βαπτισμένα «άλλα πρόβατα» έχουν το άγιο πνεύμα επάνω τους;
39 Φυσικά, αυτά τα αφιερωμένα, βαπτισμένα «άλλα πρόβατα» του ‘πολλού όχλου’ δεν αναγεννήθηκαν για να είναι πνευματικοί υιοί του Θεού με μια ουράνια κληρονομιά. Δεν είναι πνευματικοί Ισραηλίται. Δεν περιλαμβάνονται στη νέα διαθήκη με την ευκαιρία να γίνουν «βασίλειον ιεράτευμα και έθνος άγιον.» (Έξοδος 19:5, 6)Αυτοί ποτέ δεν σφραγίσθηκαν με το πνεύμα του Θεού σαν μια εκ των προτέρων ένδειξι της ουράνιας κληρονομίας των. Δεν εχρίσθησαν με το πνεύμα του Θεού ως μελλοντικοί συγκληρονόμοι με τον Χριστό στην ουράνια βασιλεία του. (Ησαΐας 61:1-3· 1 Ιωάννου 2:20, 27· 2 Κορινθίους 1:21, 22) Έχουν όμως αυτοί το πνεύμα του Θεού επάνω τους;
40. Ποια Γραφική απόδειξις υπάρχει που δείχνει αν ένα άτομο στη γη, που είναι αφοσιωμένο στον Θεό, πρέπει ν’ αναγεννηθή από το πνεύμα του Θεού για να ενεργή το άγιο πνεύμα επάνω του;
40 Τα γεγονότα με κατηγορηματικό τρόπο απαντούν Ναι! Ειδικά από το έτος 1935 μ.Χ., ο ‘πολύς όχλος’ συνεργάσθηκε με το αναγεννημένο από το πνεύμα, κεχρισμένο υπόλοιπο. Έδωσαν πειστική ένδειξι ότι το άγιο πνεύμα του Θεού ενεργεί σ’ αυτούς. Ένα άτομο στη γη δεν είναι ανάγκη ν’ αναγεννηθή από το πνεύμα του Θεού για να ενεργή η ενεργός δύναμις του Θεού επάνω του. Παρατηρήστε τον προφήτη Μωυσή, τον Κριτή Γοθονιήλ, τον Κριτή Γεδεών, τον Κριτή Σαμψών, τον Βασιλέα Δαβίδ, τον Ιωάννη τον Βαπτιστή. Παρατηρήστε όλους τους προφήτας της προχριστιανικής εποχής στους οποίους επήλθε το πνεύμα του Ιεχωβά για να τους εμπνεύση να γράψουν τα βιβλία της Γραφής, από το βιβλίο της Γενέσεως ως το βιβλίο του Μαλαχία. Μολονότι δεν ετέθη ουράνια ελπίδα ενώπιον αυτών των αρχαίων ατόμων, εν τούτοις, ο Ιεχωβά Θεός έθεσε το πνεύμα του σ’ αυτούς διότι αφοσιώθηκαν σ’ αυτόν και στοργικά προσεφέρθησαν να τον υπηρετήσουν. Ο Θεός τούς περιέβαλε με την ενεργό του δύναμι. Τους γέμισε με το άγιο πνεύμα του. Αυτό ενεργούσε επάνω τους.
41. Ένεκα του μικρού αριθμού εκείνων που αποτελούν το κεχρισμένο υπόλοιπο σήμερα, πώς εφρόντισε ο Θεός να γίνεται το έργο του κηρύγματος της Βασιλείας και της μαθητεύσεως σε παγκόσμια κλίμακα;
41 Σήμερα, πόσοι ανήκουν στο υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών που είναι κεχρισμένοι με άγιο πνεύμα; Σύμφωνα με τον αριθμό εκείνων που μετέχουν στα εμβλήματα, στον άρτο και στον οίνο, στον ετήσιο εορτασμό του Δείπνου του Κυρίου, αυτοί αριθμούνται τώρα σε 10.000 περίπου. Αλλά οι βαπτισμένοι εκείνοι Χριστιανοί των οποίων το πνεύμα ανταποκρίνεται με εκτίμησι στην ελπίδα της αιωνίου ζωής σ’ ένα παράδεισο εδώ στη γη, αριθμούνται σε δύο εκατομμύρια και πλέον. Ποιοι, λοιπόν, κάνουν το μεγαλύτερο μέρος του κηρύγματος της βασιλείας και της μαθητεύσεως σ’ όλο τον κόσμο; (Ματθαίος 24:14· 28:19, 20) Το ηλικιωμένο κεχρισμένο υπόλοιπο, που αριθμείται σε τόσο λίγους, δεν θα ήταν δυνατό να εκτελέση τον όγκο αυτού του έργου. Το πνεύμα του Θεού, λοιπόν, ενεργώντας έντονα στον ‘πολύν όχλο’ των ‘άλλων προβάτων,’ τους βοήθησε να κάνουν, μαζί με το κεχρισμένο υπόλοιπο, ένα παγκόσμιο έργο μαρτυρίας που δεν έχει το όμοιό του στη Χριστιανική ιστορία.
42, 43. (α) Για την εκπλήρωσι της παγκοσμίου διακηρύξεως της Μεσσιανικής βασιλείας, σε ποιον αποδίδουν τον έπαινο οι μετέχοντες σ’ αυτό; (β) Ένεκα ποιων Γραφικών εδαφίων πιστεύουν αυτοί ότι είχαν αγγελική καθοδήγησι;
42 Η διακήρυξις του Ευαγγελίου της Βασιλείας αντηχεί τώρα σ’ όλη την οικουμένη, σε 210 χώρες και νήσους της θαλάσσης. Πάνω από 40.155 εκκλησίες δραστηρίων κηρύκων της Βασιλείας ανθίζουν σ’ ένα πνευματικό παράδεισο σε όλη τη γη.»a
43 Αυτή η εκτεταμένη διακήρυξις της βασιλείας του Θεού για τη νέα του τάξι, ακόμη και στα πιο μακρυνά μέρη της γης, απήτησε πολύ σκληρό έργο από μέρους εκείνων που ενασχολούνται στη διακήρυξι, και όλα αυτά χωρίς χρηματικές επιβαρύνσεις. (Ματθαίος 10:8) Αλλά αυτοί οι διαγγελείς της Βασιλείας, οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά, δεν αποδίδουν τον έπαινο στον εαυτό τους γι’ αυτό το μεγαλοπρεπές επίτευγμα. Ομολογούν ότι αυτοί είναι απλά όργανα στα χέρια του Θεού. Αποδίδουν στο πνεύμα του Θεού το θάρρος και τη δύναμι για την εκτέλεσι αυτού του προκαθωρισμένου έργου. Διακρίνουν επίσης ότι έχουν και την αγγελική υποστήριξι και καθοδηγία, ενόσω κάνουν αυτό το θεάρεστο έργο. Πιστεύουν σ’ αυτά που λέγει το εδάφιο Εβραίους 1:14, που αναφέρεται στους ουράνιους αγγέλους ως τα «λειτουργικά πνεύματα εις υπηρεσίαν αποστελλόμενα δια τους μέλλοντας να κληρονομήσωσι σωτηρίαν.» Επίσης, σχετικά με την ιδιαίτερη εποχή μας, τη ‘συντέλεια του αιώνος,’ ο Ιησούς είπε: «Θέλει αποστείλει τους αγγέλους αυτού μετά σάλπιγγος φωνής μεγάλης, και θέλουσι συνάξει τους εκλεκτούς αυτού εκ των τεσσάρων ανέμων απ’ άκρων ουρανών έως άκρων αυτών.»—Ματθαίος 24:3, 30, 31.
44. (α) Γιατί αυτή η χρήσις των ουρανίων αγγέλων δεν είναι παράδοξη; (β) Για τον διαχωρισμό των κατ’ απομίμησιν Χριστιανών από τους αληθινούς Χριστιανούς, και για τη σύναξι του ‘πολλού όχλου’ των ‘άλλων προβάτων,’ τίνων η αόρατη βοήθεια προελέχθη;
44 Υπάρχει τίποτε παράδοξο σ’ αυτό; Όχι! Στους αρχαίους, προχριστιανικούς χρόνους, άγγελοι του ουρανού έσπευσαν σε βοήθεια και καθοδηγία πιστών λάτρεων του Ιεχωβά Θεού. (Γένεσις 32:1, 2, 24-30· Έξοδος 14:19, 20· 2 Βασιλέων 6:15-17· Ησαΐας 37:36· Ψαλμός 34:7) Σήμερα είναι ο καιρός της συνάξεως των αληθινών κληρονόμων της βασιλείας του Θεού και του διαχωρισμού των από τους κατ’ απομίμησιν Χριστιανούς του Χριστιανικού κόσμου, και γι’ αυτό σ’ αυτόν τον κρίσιμο καιρό το κεχρισμένο υπόλοιπο θα έχη αγγελική βοήθεια, σύμφωνα με τα εδάφια Ματθαίος 13:39-43, 49, 50, και Αποκάλυψις 14:6. Επομένως, οι άγγελοι κάτω από τον Χριστό τον Βασιλέα, αναλαμβάνουν ένα αόρατο κατευθυντήριο μέρος στη σύναξι του υπολοίπου των κεχρισμένων μαθητών του Χριστού, των ‘εκλεκτών.’ Ο Χριστός χρησιμοποιεί τους αγγέλους που είναι κάτω από την εντολή του, να συνάξουν επίσης ένα πλήθος πολύ μεγαλύτερο από εκείνο του κεχρισμένου υπολοίπου, δηλαδή, τον ‘πολύν όχλον’ των ‘άλλων προβάτων’ του.—Ματθαίος 25:31-46· Ιωάννης 10:16.
ΜΙΑ ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ
45, 46. (α) Γιατί είναι αβάσιμο να καταφρονή κάποιος την ημέρα των μικρών πραγμάτων έχοντας υπ’ όψιν το μεγαλειώδες θαύμα του Θεού που προεικονίσθηκε στον Ιεζεκιήλ 37:1-14; (β) Για την αποκατάστασι των εξορίστων Ισραηλιτών στο έδαφός των, τι θα έθετε ο Ιεχωβά εντός αυτών:
45 Μήπως υπάρχει, λοιπόν, κάποια βάσις για να ‘καταφρονή κανείς την ημέρα των μικρών πραγμάτων;’ (Ζαχαρίας 4:10) Τι καταπληκτική σειρά επιτευγμάτων άρχισε να λαμβάνη χώρα όταν, στο έτος 1919 μ.Χ., «εισήλθεν εις αυτούς πνεύμα ζωής εκ του Θεού,» δηλαδή στο φαινομενικά νεκρό κεχρισμένο υπόλοιπο! (Αποκάλυψις 11:11) Ήταν ένα σύγχρονο θαύμα αναστάσεως από μέρους του Παντοδυνάμου Θεού. Βρίσκει το αντίστοιχο του σε ό,τι είχε δει ο προφήτης Ιεζεκιήλ, όταν του εδόθη η όρασις της πεδιάδος που ήταν πλήρης από ξηρά, διεσπαρμένα οστά νεκρών Ισραηλιτών. Τα σώματα εκείνων των Ισραηλιτών ανασχηματίσθηκαν, αλλά τα σώματα έμεναν ακόμη νεκρά. Τότε ο Ιεζεκιήλ, υπακούοντας στην εντολή του Θεού, επροφήτευσε γι’ αυτά. Τι συνέβη; «Το πνεύμα εισήλθεν εις αυτούς και ανέζησαν και εστάθησαν επί τους πόδας αυτών, στράτευμα μέγα σφόδρα, σφόδρα.»—Ιεζεκιήλ 37:1-10.
46 Θα εξεπληρώνετο η όρασις του Ιεζεκιήλ στον εκλεκτό λαό του Θεού που εμαραίνετο τότε στη Βαβυλώνα; Ο Ιεχωβά, για να τους διαβεβαιώση ότι αυτή η όρασις της αποκαταστάσεως θα εξεπληρώνετο, ενέπνευσε τον Ιεζεκιήλ να πη: «Θέλω δώσει το πνεύμα μου εις εσάς και θέλετε αναζήσει και θέλω σας φέρει εν τη γη υμών, και θέλετε γνωρίσει ότι εγώ ο Ιεχωβά ελάλησα και εξετέλεσα.»—Ιεζεκιήλ 37:11-14, ΜΝΚ· παράβαλε με Ησαΐας 32:15-18.
47. (α) Όταν ο Θεός αποκατέστησε το κεχρισμένο του υπόλοιπο, για ποιον σκοπό έθεσε το πνεύμα του σ’ αυτούς; (β) Πώς τα αποτελέσματα αυτής της αναζωογονήσεως ήσαν σε αρμονία με το εδάφιο Ρωμαίους 8:11;
47 Στον εικοστό μας αιώνα, μετά το τέλος του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου στο 1918, το κεχρισμένο υπόλοιπον αναζωογονήθηκε πνευματικά και βγήκε από την αιχμαλωσία της Βαβυλώνος της Μεγάλης, της παγκοσμίου αυτοκρατορίας της ψευδούς θρησκείας, για ν’ αναλάβη την υπηρεσία της Βασιλείας. Γι’ αυτόν τον σκοπό, ο Ιεχωβά τούς αποκατέστησε στη δικαιωματική τους υπόστασι επάνω στη γη, σε μια επιδοκιμασμένη σχέσι μ’ αυτόν. Έθεσε το πνεύμα του σ’ αυτούς, για να ενεργούν με ελευθερία, με παρρησία, στην υπηρεσία της Βασιλείας. «Όπου είναι το πνεύμα του Ιεχωβά, εκεί ελευθερία.» (2 Κορινθίους 3:17, ΜΝΚ) Από τότε, τι ζωτικότητα επέδειξε το απελευθερωμένο υπόλοιπο στη βασιλική του υπηρεσία, καθώς επίσης αργότερα και ο ‘πολύς όχλος’ των προβατοειδών συνεργατών των! Η αγία ενεργός δύναμις του Ιεχωβά υπήρξε η αιτία τούτου, όπως μας υπενθυμίζει το εδάφιο Ρωμαίους 8:11, που λέγει: «Εάν δε κατοική εν υμίν το πνεύμα του αναστήσαντος τον Ιησούν εκ νεκρών, ο αναστήσας τον Χριστόν εκ νεκρών θέλει ζωοποιήσει και τα θνητά σώματα υμών δια του πνεύματος αυτού του κατοικούντος εν υμίν.»
48. Ποια δύναμις είναι με το ενωμένο υπόλοιπο και τον ‘πολύν όχλον’;
48 Εμπρός, λοιπόν, ενωμένοι, υπόλοιπο και ‘πολύς όχλος’! Η ακατανίκητη δύναμις που είναι πίσω από την επικείμενη νέα τάξι του Θεού είναι μαζί σας. (Ζαχαρίας 4:6) Η συνεχής διακήρυξις από σας ‘τούτου του ευαγγελίου της βασιλείας’ θα επιφέρη και άλλα παθήματα και ονειδισμούς. Αλλ’ αν τα υποστήτε αυτά προς χάριν του Ιεχωβά Θεού και του Χριστού του αυτό θα είναι η υψίστη δυνατή τιμή. Μη λησμονείτε ότι: «Εάν ονειδίζησθε δια το όνομα του Χριστού, είσθε μακάριοι, διότι το πνεύμα της δόξης και το του Θεού αναπαύεται εφ’ υμάς.» (1 Πέτρου 4:14) Ο ονειδισμός από εχθρούς της βασιλείας του Θεού, δεν αποτελεί σημείον αποδοκιμασίας του. Το να υπομείνετε τον ονειδισμό αποτελεί απόδειξι ότι έχετε το πνεύμα του Θεού. Αν αναπαύεται το πνεύμα του Θεού σε σας, σας δοξάζει, δεν σας καταισχύνει. Σας εξυψώνει και σας κάνει Χριστοειδείς. Σας επισημαίνει ως αξίους ενδόξου υπηρεσίας στην επικείμενη νέα τάξι του Θεού. Να θεωρήτε λοιπόν τους εαυτούς σας ευτυχείς, στο έπακρον ευνοημένους!
[Υποσημείωση]
a Βλέπε Βιβλίον του Έτους 1977 των Μαρτύρων του Ιεχωβά, σελίδες 24-31 (στην Αγγλική).