Κεφάλαιο 5
Ένα Ζήτημα που σας Περιλαμβάνει
1. Γιατί οι άνθρωποι δυσκολεύονται να κατανοήσουν γιατί ο Θεός επέτρεψε την κακία ανάμεσα στο ανθρώπινο γένος;
ΠΑΡΑ τη γενική επιθυμία για ειρήνη και ασφάλεια, η ιστορία του ανθρώπου έχει κηλιδωθεί από αιματοχυσία και βλάβη. Εφόσον η Αγία Γραφή δείχνει ότι ο Θεός απεχθάνεται τέτοια πράγματα, γιατί δεν έθεσε τέρμα σ’ αυτές τις συνθήκες νωρίτερα; Ασφαλώς αυτό δεν μπορεί να οφείλεται σε έλλειψη ενδιαφέροντος. Η Αγία Γραφή, καθώς και η ομορφιά της επίγειας δημιουργίας του Θεού, παρέχει άφθονη απόδειξη της αγάπης του και του ενδιαφέροντός του για το ανθρώπινο γένος. (1 Ιωάννου 4:8) Και το πιο σπουδαίο, περιλαμβάνεται η τιμή του ονόματος του Θεού, επειδή οι συνθήκες αυτές κάνουν τους ανθρώπους να τον κατηγορούν. Ποιος λόγος θα μπορούσε λοιπόν να υπάρχει που ανέχεται ο Θεός για χιλιάδες χρόνια τις αναταραχές και τη βία;
2. (α) Πού μέσα στην Αγία Γραφή βρίσκουμε γιατί επέτρεψε ο Θεός τις κακές συνθήκες για τόσο καιρό; (β) Τι αποδεικνύει ότι η αφήγηση της Αγίας Γραφής για τον Αδάμ και την Εύα είναι ιστορικό γεγονός;
2 Η απάντηση βρίσκεται στην αρχική αφήγηση της Αγίας Γραφής για τον Αδάμ και την Εύα. Η αφήγηση αυτή δεν είναι αλληγορία. Είναι ιστορικό γεγονός. Η Αγία Γραφή παρέχει ένα πλήρες, τεκμηριωμένο υπόμνημα γενεαλογιών που αρχίζει από τον πρώτο αιώνα μ.Χ. και φτάνει μέχρι τους πρώτους ανθρώπους. (Λουκάς 3:23-38· Γένεσις 5:1-32· 11:10-32) Όπως οι πρώτοι πρόγονοί μας, ο Αδάμ και η Εύα είχαν καθοριστική επιρροή πάνω μας. Και τα όσα μας λέει η Αγία Γραφή γι’ αυτούς μας βοηθούν να κατανοήσουμε τις συνθήκες που επηρεάζουν τη ζωή μας σήμερα.
3. Τι είδους προμήθειες έκανε ο Θεός για το ανθρώπινο γένος στην αρχή;
3 Η Αγία Γραφή αποκαλύπτει ότι όλες οι προμήθειες του Θεού για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι ήταν πολύ καλές. Είχαν τα πάντα για μια ευτυχισμένη ζωή—μια κατοικία στην Εδέμ που έμοιαζε με κήπο, άφθονη ποικιλία τροφής, ικανοποιητική εργασία, την προοπτική να δουν την οικογένειά τους να αυξάνεται και να γεμίζει τη γη και την ευλογία του Δημιουργού τους. (Γένεσις 1:28, 29· 2:8, 9, 15) Ποιος θα μπορούσε λογικά να ζητήσει περισσότερα;
4. (α) Με ποιους τρόπους η δημιουργία των ανθρώπων διέφερε από τη δημιουργία των άλλων επίγειων πλασμάτων; (β) Με ποιο τρόπο τους δόθηκε η αναγκαία καθοδηγία;
4 Η θεόπνευστη αφήγηση στη Γένεση αποκαλύπτει ότι οι άνθρωποι κατείχαν μια μοναδική θέση πάνω στη γη. Σε αντίθεση με τα ζώα, είχαν το αίσθημα ηθικής και είχαν προικιστεί με ελεύθερη βούληση. Αυτός είναι ο λόγος που είχαν εξαρτιστεί με ικανότητες λογικής και κρίσης. Για να τους καθοδηγεί, ο Θεός εμφύτευσε στον άντρα και στη γυναίκα την ικανότητα της συνείδησης ώστε, ως τέλειοι άνθρωποι, η φυσιολογική τους κλίση θα ήταν προς το καλό. (Ρωμαίους 2:15) Εκτός από όλα αυτά, ο Θεός τούς είπε για ποιο λόγο υπήρχαν, τι θα έπρεπε να κάνουν, και ποιος είχε προμηθεύσει όλα τα υπέροχα πράγματα που υπήρχαν γύρω τους. (Γένεσις 1:28-30) Πώς λοιπόν εξηγούμε το γιατί υπάρχουν τέτοιες κακές συνθήκες τώρα;
5. (α) Ποια απλή απαίτηση έθεσε ο Θεός στο πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, και για ποιο λόγο; (β) Γιατί περιλαμβάνονταν σωστά οι προοπτικές της ζωής τους για το μέλλον;
5 Η Γραφική αφήγηση δείχνει ότι ένα ζήτημα εγέρθηκε—ένα ζήτημα που περιλαμβάνει τον καθένα μας σήμερα. Παρουσιάστηκε μέσω συνθηκών που εξελίχθηκαν λίγο μετά τη δημιουργία του πρώτου ανθρώπινου ζευγαριού. Ο Θεός έδωσε στον άντρα και στη γυναίκα την ευκαιρία να δείξουν την αγάπη τους και την εκτίμησή τους στον Δημιουργό τους με την υπακοή τους σε μια απαίτηση. Η απαίτηση δεν υπονοούσε καθόλου ότι αυτοί είχαν εξαχρειωτικές τάσεις που έπρεπε να τις χαλιναγωγούν. Αντίθετα, περιλάμβανε κάτι που αυτό καθεαυτό ήταν φυσιολογικό και κατάλληλο—τη βρώση τροφής. Όπως ο Θεός είπε στον άντρα: «Από παντός δένδρου του παραδείσου ελευθέρως θέλεις τρώγει, από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού δεν θέλεις φάγει απ’ αυτού· διότι καθ’ ην ημέραν φάγης απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει». (Γένεσις 2:16, 17) Η απαίτηση αυτή δεν στερούσε το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι από κάτι αναγκαίο για τη ζωή. Μπορούσαν να τρώνε από όλα τα άλλα δέντρα του κήπου. Ωστόσο, περιλαμβάνονταν οπωσδήποτε οι προοπτικές της ζωής τους για το μέλλον, και σωστά. Γιατί; Επειδή Εκείνος που ζητούσε υπακοή ήταν η Πηγή και ο Συντηρητής της ανθρώπινης ζωής.
6. (α) Για να μπορέσουν να ζουν για πάντα, σύμφωνα με ποια βασική αλήθεια που αφορά την κυριαρχία, έπρεπε να ενεργήσουν οι πρώτοι μας γονείς; (β) Γιατί θα έπρεπε να είχαν υποκινηθεί να υπακούν στον Θεό;
6 Σκοπός του Θεού δεν ήταν να πεθαίνουν οι άνθρωποι. Καμιά αναφορά για θάνατο δεν έγινε στον Αδάμ και στην Εύα εκτός αν παρήκουαν. Οι πρώτοι μας γονείς είχαν μπροστά τους την προοπτική να ζήσουν για πάντα στην ειρηνική, σαν κήπο κατοικία τους. Τι απαιτούνταν απ’ αυτούς για να το αποκτήσουν αυτό; Έπρεπε να αναγνωρίσουν ότι η γη πάνω στην οποία ζούσαν ανήκει σ’ Εκείνον που την έφτιαξε και ότι, ως Δημιουργός, ο Θεός δικαιωματικά εξουσιάζει τη δημιουργία του. (Ψαλμός 24:1, 10) Ασφαλώς Εκείνος, ο οποίος είχε δώσει στον άνθρωπο ό,τι χρειαζόταν, περιλαμβανομένης και της ίδιας της ζωής, άξιζε την υπακοή σε οτιδήποτε τους ζητούσε. Ωστόσο, δεν επιθυμούσε υπακοή δια της βίας. Αντίθετα, έπρεπε να προέρχεται από πρόθυμες καρδιές, που υποκινούνταν από αγάπη. (1 Ιωάννου 5:3) Αλλά οι πρώτοι ανθρώπινοι γονείς μας δεν έδειξαν τέτοια αγάπη. Πώς συνέβη αυτό;
Η Αρχή της Αντίστασης στη Θεία Διακυβέρνηση
7. (α) Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, πού άρχισε η αντίσταση στην κυριαρχία του Θεού; (β) Γιατί είναι λογικό να πιστεύουμε στο πνευματικό βασίλειο;
7 Η Αγία Γραφή δείχνει ότι η αντίσταση στην κυριαρχία του Θεού πρωτάρχισε, όχι στη γη, αλλά σ’ ένα βασίλειο αόρατο στα ανθρώπινα μάτια. Πρέπει λοιπόν να αμφιβάλλουμε, όπως πολλοί, για την ύπαρξη ενός τέτοιου βασιλείου απλώς επειδή δεν μπορούμε να το δούμε; Η βαρύτητα δεν φαίνεται, ούτε και ο άνεμος. Ωστόσο οι επιδράσεις τους είναι πολύ πραγματικές. Με τον ίδιο τρόπο μπορούν να παρατηρηθούν και οι επιδράσεις του αόρατου βασιλείου. Μολονότι «ο Θεός είναι πνεύμα», μπορούμε να δούμε τα έργα της δημιουργίας του που μας περιβάλλουν. Αν πιστεύουμε σ’ αυτόν, είμαστε υποχρεωμένοι να πιστεύουμε σ’ ένα πνευματικό βασίλειο. (Ιωάννης 4:24· Ρωμαίους 1:20) Αλλά κατοικούν άλλοι σ’ αυτό το βασίλειο;
8. Τι είδους πρόσωπα είναι οι άγγελοι;
8 Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, εκατομμύρια πνευματικά πρόσωπα, άγγελοι, φέρθηκαν σε ύπαρξη πριν από τον άνθρωπο. (Ιώβ 38:4, 7· Ψαλμός 103:20· Δανιήλ 7:10) Όλοι αυτοί δημιουργήθηκαν τέλειοι, χωρίς κακές τάσεις. Ωστόσο, όπως και στη μετέπειτα δημιουργία του Θεού, τον άνθρωπο, τους δόθηκε ελεύθερη βούληση. Επομένως, μπορούσαν να διαλέξουν μια πορεία πιστότητας ή απιστίας απέναντι στον Θεό.
9, 10. (α) Πώς είναι δυνατόν ένα τέλειο πνευματικό πλάσμα να αισθάνεται την τάση να κάνει το κακό; (β) Πώς λοιπόν ένας από τους αγγέλους έγινε Σατανάς;
9 Αλλά το ερώτημα που κάνουν πολλοί είναι: Πώς, αφού ήταν τέλεια πλάσματα θα μπορούσαν οποιαδήποτε απ’ αυτά να αισθάνονται έστω και κάποια τάση προς το κακό; Πόσες φορές στη ζωή μας δεν δημιουργούνται περιστάσεις που μας φέρνουν αντιμέτωπους με διάφορες δυνατότητες—μερικές καλές, μερικές κακές; Το να έχουμε τη νοημοσύνη να διακρίνουμε τις κακές δυνατότητες δεν μας κάνει αυτόματα κακούς, έτσι δεν είναι; Το πραγματικό ερώτημα είναι: Σε ποια πορεία ενέργειας θα προσηλώσουμε τη διάνοια και την καρδιά μας; Αν συγκεντρώσουμε την προσοχή μας σε βλαβερές σκέψεις, θα μπορούσαμε να παρασυρθούμε και να καλλιεργήσουμε μέσα στην καρδιά μας κακή επιθυμία. Αυτή η επιθυμία θα μπορούσε να μας κάνει τελικά να κάνουμε κακές πράξεις. Αυτός ο καταστρεπτικός κύκλος περιγράφτηκε ως εξής από τον Βιβλικό συγγραφέα Ιάκωβο: «Πειράζεται δε έκαστος υπό της ιδίας αυτού επιθυμίας, παρασυρόμενος και δελεαζόμενος· έπειτα η επιθυμία αφού συλλάβη, γεννά την αμαρτίαν, η δε αμαρτία εκτελεσθείσα γεννά τον θάνατον».—Ιακώβου 1:14, 15.
10 Οι Γραφές αποκαλύπτουν ότι αυτό συνέβη σ’ έναν από τους πνευματικούς γιους του Θεού. Αυτός δελεάστηκε από τις δικές του επιθυμίες. Είδε μερικές δυνατότητες στην ανθρώπινη κτίση του Θεού. Θα υποτάσσονταν σ’ αυτόν μάλλον παρά στον Θεό; Προφανώς άρχισε να ποθεί να σφετεριστεί τουλάχιστον ένα μέρος από τη λατρεία που ανήκε στον Θεό. (Λουκάς 4:5-8) Ενεργώντας σύμφωνα με την επιθυμία του, αντιστάθηκε στον Θεό. Για το λόγο αυτό αναφέρεται μέσα στην Αγία Γραφή ως Σατανάς, που σημαίνει Ανθιστάμενος.—Ιώβ 1:6.
11. Ποια λογική βάση υπάρχει για να πιστεύουμε ότι υπάρχει πραγματικά ο Σατανάς;
11 Σ’ αυτόν τον υλιστικό 20ό αιώνα, η πίστη σ’ ένα τέτοιο πνευματικό πρόσωπο όπως είναι ο Σατανάς δεν είναι δημοφιλής. Αλλά μήπως πάντα ο δημοφιλής τρόπος σκέψης ήταν ένας ασφαλής οδηγός για την αλήθεια; Ανάμεσα σε εκείνους που μελετούν τις αρρώστιες, ήταν κάποτε αντιδημοφιλές να πιστεύουν ότι αόρατα μικρόβια προκαλούσαν ασθένειες. Αλλά τώρα η επιρροή τους είναι πασίγνωστη. Ασφαλώς λοιπόν αν κάτι δεν είναι δημοφιλές δεν σημαίνει ότι μπορεί να αγνοηθεί. Ο Ιησούς Χριστός είχε έρθει ο ίδιος από το πνευματικό βασίλειο και έτσι μπορούσε να μιλήσει με κύρος για τη ζωή εκεί. Χαρακτήρισε σαφώς τον Σατανά ως ένα κακό πνευματικό πρόσωπο. (Ιωάννης 8:23· Λουκάς 13:16· 22:31) Μόνο με το να λάβουμε υπόψη την ύπαρξη αυτού του πνευματικού αντίπαλου είναι δυνατό να κατανοήσουμε πώς ξεκίνησαν οι κακές συνθήκες πάνω σ’ αυτή τη γη.
12. Πώς επικοινώνησε ο Σατανάς με τη γυναίκα Εύα, και γιατί μ’ αυτόν τον τρόπο;
12 Η θεόπνευστη αφήγηση, στο κεφάλαιο 3 της Γένεσης, περιγράφει πώς ο Σατανάς άρχισε να ικανοποιεί την εσφαλμένη επιθυμία του. Στον κήπο της Εδέμ πλησίασε τη γυναίκα Εύα μ’ έναν τρόπο που απέκρυπτε την πραγματική του ταυτότητα. Μεταχειρίστηκε ένα ζώο που το ανθρώπινο ζευγάρι το έβλεπε συχνά—ένα φίδι. Χρησιμοποιώντας προφανώς εγγαστριμυθία, έκανε να φαίνεται ότι τα λόγια του έβγαιναν απ’ αυτό το πλάσμα. Ο φυσιολογικά φρόνιμος τρόπος του ταίριαζε καλά με την εντύπωση που ήθελε ο Σατανάς να δημιουργήσει.—Γένεσις 3:1· Αποκάλυψις 12:9.
13. Τι είπε ο Σατανάς στην Εύα, και με ποιο προφανή σκοπό;
13 Αντί να κάνει μια κατευθείαν πρόταση στη γυναίκα να τον θεωρήσει ως άρχοντά της, ο Σατανάς επεζήτησε πρώτα να φυτεύσει μέσα στη διάνοιά της αμφιβολία, ρωτώντας: «Τω όντι είπεν ο Θεός, Μη φάγητε από παντός δένδρου του παραδείσου;» Στην πραγματικότητα, έλεγε: ‘Τι κρίμα που ο Θεός σάς είπε να μη φάτε από όλα τα δέντρα του παραδείσου’. Μ’ αυτό υπονόησε ότι πιθανόν ο Θεός τους στερούσε κάτι καλό. Η Εύα απάντησε αναφέροντας την απαγόρευση του Θεού, η οποία περιλάμβανε μόνο ένα δέντρο, καθώς επίσης δηλώνοντας ότι η τιμωρία για την ανυπακοή ήταν θάνατος. Τότε ο Σατανάς προσπάθησε να υπονομεύσει το σεβασμό της για το νόμο του Θεού, λέγοντας: «Δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει· αλλ’ εξεύρει ο Θεός, ότι καθ’ ην ημέραν φάγητε απ’ αυτού, θέλουσιν ανοιχθή οι οφθαλμοί σας, και θέλετε είσθαι ως θεοί [ως ο Θεός (ΜΝΚ)], γνωρίζοντες το καλόν και το κακόν». (Γένεσις 3:1-5) Τι θα κάνατε εσείς αν αντιμετωπίζατε μια τέτοια κατάσταση;
14. (α) Γιατί έπεσε η Εύα θύμα στον Σατανά; (β) Τι έκανε ο Αδάμ;
14 Η Εύα άφησε τον εαυτό της να παρασυρθεί από την ιδιοτελή επιθυμία της. Έφαγε αυτό που ο Θεός είχε απαγορεύσει. Μετά, κάτω από την παρότρυνσή της, έφαγε και ο σύζυγός της ο Αδάμ. Αυτός προτίμησε να ταχτεί με το μέρος της παρά με το μέρος του Δημιουργού του. (Γένεσις 3:6· 1 Τιμόθεον 2:14) Ποιο ήταν το αποτέλεσμα;
15. Ποιο πράγμα ευθύνεται λοιπόν για το έγκλημα και τη βία, καθώς επίσης και για την αρρώστια και το θάνατο, που έχουν στιγματίσει την ανθρώπινη ύπαρξη;
15 Ολόκληρη η ανθρώπινη οικογένεια βυθίστηκε στην αμαρτία και στην ατέλεια. Τώρα ο Αδάμ και η Εύα δεν μπορούσαν να μεταδώσουν στα παιδιά τους την τελειότητα που είχαν κάποτε. Σαν αντίτυπα που παράχθηκαν από ένα ελαττωματικό σχέδιο όλα έχουν το ίδιο ελάττωμα, γι’ αυτό όλοι οι απόγονοί τους γεννήθηκαν στην αμαρτία, με μια κληρονομημένη τάση προς την ιδιοτέλεια. (Γένεσις 8:21) Η τάση αυτή η οποία αφέθηκε ανεξέλεγκτη οδήγησε στα κακά που έχουν αφαιρέσει την ειρήνη και την ασφάλεια από το ανθρώπινο γένος. Αυτή η κληρονομιά της αμαρτίας είχε επίσης αποτέλεσμα την αρρώστια και το θάνατο.—Ρωμαίους 5:12.
Τα Ζητήματα που Εγέρθηκαν
16, 17. (α) Τι πρέπει να εκτιμήσουμε για να κατανοήσουμε γιατί ο Θεός ανέχτηκε αυτήν την κατάσταση τόσο καιρό; (β) Ποιο είναι πράγματι το ζήτημα που εγέρθηκε;
16 Στο φως αυτών των γεγονότων, οι διάνοιές μας επανέρχονται στο ερώτημα γιατί ο Θεός ανέχτηκε αυτήν την κατάσταση, επιτρέποντας να εξελιχτεί στο βαθμό που έχει εξελιχτεί. Αυτό οφείλεται σ’ ένα σοβαρό ζήτημα που εγέρθηκε και στην επίδραση που είχε πάνω σ’ ολόκληρο το σύμπαν. Πώς συνέβη αυτό;
17 Ο Σατανάς, με το επιχείρημά του ότι ο νόμος του Θεού που δόθηκε στον Αδάμ και στην Εύα δεν ήταν καλός γι’ αυτούς και με το ότι αμφισβήτησε το αποτέλεσμα που είπε ο Θεός ότι θα είχε η ανυπακοή, αμφισβητούσε το δικαίωμα του Θεού να κυβερνά. Όχι, δεν αμφισβήτησε το γεγονός ότι ο Θεός είναι κυβερνήτης. Αντίθετα, το ζήτημα που ήγειρε ο Σατανάς στρεφόταν γύρω από την ορθότητα της διακυβέρνησης από τον Ιεχωβά, την κυριαρχία Του, και τη δικαιοσύνη των οδών Του. Με απατηλό τρόπο ο Σατανάς ισχυρίστηκε ότι οι άνθρωποι θα ήταν σε καλύτερη θέση αν ενεργούσαν ανεξάρτητα, παίρνοντας τις δικές τους αποφάσεις αντί να υποτάσσονται στην κατεύθυνση του Θεού. (Γένεσις 3:4, 5) Στην πραγματικότητα όμως ενεργώντας έτσι θα ακολουθούσαν την κατεύθυνση του αντίδικου του Θεού.
18. (α) Ποιο άλλο ζήτημα περιλήφθηκε, και πού φαίνεται αυτό μέσα στην Αγία Γραφή; (β) Πώς το ζήτημα αυτό μας περιλαμβάνει;
18 Και ένα άλλο ζήτημα περιλαμβανόταν. Αφού αυτά τα πλάσματα του Θεού στράφηκαν εναντίον του εκεί στην Εδέμ, τι θα έκαναν οι άλλοι; Αργότερα, στις μέρες του Ιώβ, ο Σατανάς κατηγόρησε φανερά ότι εκείνοι που υπηρετούν τον Ιεχωβά το κάνουν αυτό όχι από αγάπη για τον Θεό και την κυριαρχία του, αλλά ιδιοτελώς, επειδή ο Θεός τούς παρέχει τα πάντα. Ο Σατανάς υπονόησε ότι κανένας δεν θα υποστήριζε όσια την κυριαρχία του Ιεχωβά αν βρισκόταν κάτω από πίεση. Έτσι αμφισβητήθηκε η οσιότητα και η ακεραιότητα κάθε νοήμονος πλάσματος στον ουρανό και στη γη. Κατά συνέπεια το ζήτημα περιλαμβάνει κι εσάς.—Ιώβ 1:8-12· 2:4, 5.
19, 20. Με το να μην καταστρέψει ο Ιεχωβά τους στασιαστές αμέσως, ποια ευκαιρία έδωσε στα πλάσματά του, τόσο σε πνεύματα όσο και σε ανθρώπους;
19 Ενόψει μιας τέτοιας πρόκλησης, τι θα έκανε ο Ιεχωβά; Θα μπορούσε εύκολα να καταστρέψει τον Σατανά και τον Αδάμ και την Εύα. Αυτό θα αποδείκνυε την υπέρτατη δύναμη του Ιεχωβά. Αλλά θα απαντούσε στα ερωτήματα που είχαν εγερθεί τώρα στις διάνοιες όλων των πλασμάτων του Θεού τα οποία είχαν παρατηρήσει αυτές τις εξελίξεις; Η αιώνια ειρήνη και ασφάλεια του σύμπαντος απαιτούσε την πλήρη τακτοποίηση αυτών των ερωτημάτων, μια για πάντα. Εκτός απ’ αυτό, είχε αμφισβητηθεί η ακεραιότητα και η οσιότητα όλης της νοήμονος κτίσης του Θεού. Αν τον αγαπούσαν, θα ήθελαν να απαντήσουν οι ίδιοι στις ψεύτικες κατηγορίες. Ο Ιεχωβά τούς έδωσε την ευκαιρία να το κάνουν αυτό. Επίσης, με το να επιτρέψει στον Αδάμ και στην Εύα να αποκτήσουν παιδιά (μολονότι ατελή), ο Θεός θα παρεμπόδιζε την εξαφάνιση της ανθρώπινης οικογένειας—μιας οικογένειας που περιλαμβάνει όλους εμάς που ζούμε σήμερα. Αυτό θα έδινε στους απογόνους αυτούς την ευκαιρία να διαλέξουν μόνοι τους αν θα υπάκουαν στη θεία διακυβέρνηση. Αυτήν την εκλογή αντιμετωπίζετε κι εσείς τώρα!
20 Αντί λοιπόν να εκτελέσει αμέσως τη θανατική καταδίκη, ο Ιεχωβά επέτρεψε σ’ εκείνους τους στασιαστές να παραμείνουν για ένα διάστημα. Ο Αδάμ και η Εύα εκδιώχθηκαν από την Εδέμ, για να πεθάνουν προτού περάσουν χίλια χρόνια. (Γένεσις 5:5· παράβαλε Γένεσις 2:17 και 2 Πέτρου 3:8.) Ο Σατανάς επίσης επρόκειτο να καταστραφεί στον κατάλληλο καιρό, σαν να ήταν ένα φίδι του οποίου το κεφάλι είχε συντριβεί.—Γένεσις 3:15· Ρωμαίους 16:20.
Τι Αποκάλυψε το Πέρασμα του Χρόνου
21, 22. (α) Τι έκανε ο Σατανάς και το ανθρώπινο γένος σχετικά με την κυριαρχία, στη διάρκεια του χρόνου που παραχώρησε ο Θεός; (β) Τι δείχνει η ανθρώπινη ιστορία για την κυβέρνηση που προσπαθεί να αγνοήσει τον Θεό;
21 Τι προέκυψε από την πρόκληση σχετικά με την ορθότητα της κυριαρχίας του Θεού; Ωφελήθηκε ο άνθρωπος με το να προσπαθήσει να διευθετήσει μόνος του τις υποθέσεις του; Στο ανθρώπινο γένος επιτράπηκε να δοκιμάσει κάθε είδους κυβέρνησης που μπορεί να συλλάβει ο νους. Ο Ιεχωβά δεν έθεσε τέρμα στις προσπάθειες του ανθρώπου πριν γίνουν φανερά τα πλήρη αποτελέσματα. Ακόμη και πριν από έναν αιώνα θα ήταν πολύ νωρίς. Ο άνθρωπος μόλις τότε έμπαινε στην «εποχή της τεχνολογίας» και τότε άρχιζε να καυχάται για το τι θα πετύχαινε.
22 Αλλά μήπως χρειάζεται κι άλλος ένας αιώνας για να δούμε ποιο θα είναι το αποτέλεσμα της ανεξάρτητης πορείας του ανθρώπου από τον Θεό; Ακόμη και εξέχοντες άνθρωποι σε κυβερνητικούς και επιστημονικούς τομείς αναγνωρίζουν ότι η γη αντιμετωπίζει σοβαρότατο κίνδυνο καταστροφής. Δεν χρειάζεται βέβαια να επιτρέψει ο Θεός πλήρη καταστροφή για να αποδείξει την τέλεια αποτυχία της ανεξάρτητης διακυβέρνησης του ανθρώπου. Με τη μαρτυρία έξι χιλιάδων χρόνων που επιβεβαιώνουν τα αποτελέσματα της κυβέρνησης που αγνοεί τον Θεό, ποτέ δεν μπορεί να ειπωθεί ότι δεν ήταν αρκετός ο χρόνος για να επέλθει τέλεια ανθρώπινη διακυβέρνηση. Τα γεγονότα δείχνουν ότι καμιά κυβέρνηση ανεξάρτητα από τον Θεό δεν μπορεί να φέρει πραγματική ειρήνη και ασφάλεια σ’ όλο το ανθρώπινο γένος.
23. Τι θα λάβει σύντομα χώρα που θα ανοίξει το δρόμο για τη δίκαιη διακυβέρνηση της γης από τον Γιο του Θεού;
23 Όπως θα δούμε αργότερα, πριν από πολύ καιρό και με τέλεια χρονολογική ακρίβεια ο Ιεχωβά Θεός επισήμανε μια συγκεκριμένη γενιά που θα τον έβλεπε να καθαρίζει το σύμπαν από κάθε ανταρσία ενάντια στη θεία του κυριαρχία. Όχι μόνο θα καταστραφούν οι κακοί άνθρωποι αλλά και ο Σατανάς και οι δαίμονές του θα περιοριστούν σαν σε μια άβυσσο, ανίκανοι να έχουν επιρροή στις υποθέσεις είτε ανθρώπων είτε αγγέλων. Έτσι θα ανοιχτεί ο δρόμος για τη δίκαιη διακυβέρνηση της γης από την κυβέρνηση του Γιου του Θεού. Στη διάρκεια μιας χιλιόχρονης περιόδου, αυτή η κυβέρνηση θα επανορθώσει όλη τη βλάβη που έφερε η ιδιοτελής ανθρώπινη διακυβέρνηση χιλιάδων χρόνων. Θα αποκαταστήσει αυτή τη γη σε παραδεισένια ομορφιά και θα επαναφέρει το υπάκουο ανθρώπινο γένος στην τελειότητα που υπήρχε στην Εδέμ.—Αποκάλυψις 20:1, 2· 21:1-5· 1 Κορινθίους 15:25, 26.
24. (α) Γιατί θα απελευθερωθεί ο Σατανάς και οι δαίμονές του στο τέλος των χιλίων χρόνων; (β) Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα;
24 Η Αγία Γραφή αναφέρει ότι στο τέλος αυτής της χιλιόχρονης διακυβέρνησης ο Σατανάς και οι δαίμονές του θα απελευθερωθούν από τον περιορισμό τους για σύντομο διάστημα. Γιατί; Για να έχουν την ευκαιρία όλοι εκείνοι που θα ζουν τότε να δείξουν ότι είναι όσιοι στην υπέρτατη διακυβέρνηση του Ιεχωβά. Αναρίθμητοι άνθρωποι θα επανέλθουν σε ζωή στην ανάσταση. Για πολλούς απ’ αυτούς αυτή θα είναι η πρώτη τους ευκαιρία για να αποδείξουν κάτω από δοκιμή την αγάπη τους για τον Θεό. Το ζήτημα θα είναι το ίδιο με ένα από εκείνα που εγέρθηκαν στην Εδέμ—αν θα υποστηρίξουν την κυριαρχία του Ιεχωβά μέσω πιστής υπακοής. Ο Ιεχωβά επιθυμεί ως υπηκόους του μόνο εκείνους των οποίων η αγάπη υποκινεί τέτοια οσιότητα. Εκείνοι που επιθυμούν να ταχθούν με το μέρος του αντίδικου του Θεού και τους δαίμονές του στις προσπάθειες που θα καταβάλουν για να διαταράξουν και πάλι την ειρήνη του σύμπαντος του Θεού, θα είναι ελεύθεροι να κάνουν αυτήν την εκλογή. Αλλά με το να απορρίψουν έτσι την κυβέρνηση από τον Θεό, θα είναι άξιοι καταστροφής. Και αυτή τη φορά αυτή θα έρθει αμέσως, σαν με φωτιά από τον ουρανό. Όλοι οι στασιαστές, πνεύματα και άνθρωποι, θα εξαφανιστούν τότε για πάντα.—Αποκάλυψις 20:7-10.
25, 26. Πώς ο χειρισμός των ζητημάτων από τον Ιεχωβά επεξεργάστηκε πράγματι το όφελος καθενός από εμάς;
25 Είναι αλήθεια ότι για χιλιάδες χρόνια το ανθρώπινο γένος έχει υποφέρει πολλά. Αλλά αυτό συνέβη εξαιτίας της εκλογής των πρώτων μας γονέων, και όχι εξαιτίας του Θεού. Ο Θεός υπέμεινε όνειδος και έχει ανεχτεί όλο αυτόν τον καιρό πράγματα που του είναι βδελυκτά. Αλλά ο Θεός, για τον οποίο ‘χίλια χρόνια είναι σαν μια μέρα’, έχει μακροπρόθεσμη άποψη για τα πράγματα, και αυτό είναι για το καλό των πλασμάτων του. Όπως γράφει ο εμπνευσμένος απόστολος: «Δεν βραδύνει ο Κύριος [Ιεχωβά (ΜΝΚ)] την υπόσχεσιν αυτού, ως τινές λογίζονται τούτο βραδύτητα, αλλά μακροθυμεί εις ημάς, μη θέλων να απολεσθώσί τινες, αλλά πάντες να έλθωσιν εις μετάνοιαν». (2 Πέτρου 3:8, 9) Αν δεν έδειχνε ο Θεός υπομονή και μακροθυμία, κανένας από εμάς δεν θα είχε την ευκαιρία για σωτηρία.
26 Ωστόσο, δεν πρέπει να συμπεράνουμε ότι στη διάρκεια των περασμένων έξι χιλιάδων χρόνων ο ρόλος του Θεού ήταν απλώς παθητικός. Όχι, δεν ανέχτηκε απλώς την κακία, περιμένοντας τον δικό του καιρό χωρίς να κάνει ο ίδιος τίποτα. Όπως θα δούμε, τα γεγονότα δείχνουν ακριβώς το αντίθετο.
[Εικόνα στη σελίδα 51]
Ο Σατανάς ισχυρίστηκε ότι κάτω από δοκιμή όλοι οι άνθρωποι θα διασπούσαν την ακεραιότητά τους και θα ενεργούσαν ανεξάρτητα από τον Θεό