Τα Έθνη «θα Γνωρίσουν Εξάπαντος ότι Εγώ Είμαι ο Ιεχωβά»

1, 2. (α) Με ποια έννοια έμοιαζε ο Ισραήλ με μοναχικό πρόβατο ανάμεσα σε λύκους; (Βλέπε εικόνα στην αρχή του κεφαλαίου.) (β) Τι επέτρεψαν να συμβεί οι Ισραηλίτες και οι βασιλιάδες τους;

ΕΠΙ εκατοντάδες χρόνια, ο Ισραήλ έμοιαζε με μοναχικό πρόβατο στο μέσο μιας αγέλης λύκων. Οι Αμμωνίτες, οι Μωαβίτες και οι Εδωμίτες αποτελούσαν απειλή στα ανατολικά σύνορα του Ισραήλ. Οι Φιλισταίοι, μόνιμοι εχθροί του Ισραήλ, είχαν εδραιωθεί στα δυτικά. Στα βόρεια βρισκόταν η πόλη της Τύρου, το πλούσιο και ισχυρό κέντρο μιας αχανούς εμπορικής αυτοκρατορίας. Στα νότια απλωνόταν το αρχαίο έθνος της Αιγύπτου, το οποίο κυβερνούσε ο Φαραώ, ο βασιλιάς-θεός του.

² Όταν οι Ισραηλίτες στηρίζονταν στον Ιεχωβά, εκείνος τους προστάτευε από τους εχθρούς τους. Ωστόσο, ο λαός του και οι βασιλιάδες τους άφησαν επανειλημμένα τον εαυτό τους να διαφθαρεί από τα γύρω έθνη. Ο βασιλιάς Αχαάβ είναι ένα μόνο παράδειγμα τέτοιου άβουλου άρχοντα. Υπήρξε σύγχρονος του βασιλιά Ιωσαφάτ του Ιούδα και κυβέρνησε το δεκάφυλο βασίλειο του Ισραήλ. Παντρεύτηκε μια κόρη του Σιδώνιου βασιλιά ο οποίος είχε υπό τον έλεγχό του την ευημερούσα πόλη της Τύρου. Εκείνη η γυναίκα, ονόματι Ιεζάβελ, προώθησε με φανατισμό τη λατρεία του Βάαλ στον Ισραήλ και επηρέασε τον σύζυγό της ώστε να μολύνει την αγνή λατρεία σε άνευ προηγουμένου βαθμό.​—1 Βασ. 16:30-33· 18:4, 19.

3, 4. (α) Πού έστρεψε τώρα ο Ιεζεκιήλ την προσοχή του; (β) Ποια ερωτήματα θα εξετάσουμε;

³ Ο Ιεχωβά είχε προειδοποιήσει τον λαό του για τις συνέπειες της ανοσιότητας. Τώρα η υπομονή του είχε πια εξαντληθεί. (Ιερ. 21:7, 10· Ιεζ. 5:7-9) Το 609 Π.Κ.Χ., ο βαβυλωνιακός στρατός ήρθε για τρίτη φορά στην Υποσχεμένη Γη. Είχαν περάσει σχεδόν 10 χρόνια από την προηγούμενη εισβολή τους. Αυτή τη φορά, θα γκρέμιζαν τα τείχη της Ιερουσαλήμ και θα συνέτριβαν εκείνους που στασίασαν εναντίον του Ναβουχοδονόσορα. Όταν ξεκίνησε η πολιορκία και οι θεόπνευστες προφητείες του Ιεζεκιήλ εκπληρώθηκαν με κάθε μακάβρια λεπτομέρεια, ο προφήτης έστρεψε την προσοχή του στα έθνη που περιέβαλλαν την Υποσχεμένη Γη.

⁴ Ο Ιεχωβά αποκάλυψε στον Ιεζεκιήλ ότι οι εχθροί του Ιούδα θα χαίρονταν για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και θα κατέτρεχαν τους επιζώντες. Αλλά τα έθνη που συκοφαντούσαν το όνομα του Ιεχωβά και δίωκαν ή διέφθειραν τον λαό του δεν θα γλίτωναν τις συνέπειες των πράξεών τους. Ποια πρακτικά διδάγματα παίρνουμε από τις επαφές του Ισραήλ με εκείνα τα έθνη; Και ποια ελπίδα δίνουν σε εμάς σήμερα οι προφητείες του Ιεζεκιήλ σχετικά με τα έθνη;

5, 6. Ποια σχέση είχαν οι Αμμωνίτες με τους Ισραηλίτες;

⁵ Ο Αμμών, ο Μωάβ και ο Εδώμ ήταν κατά μία έννοια εξ αίματος συγγενείς με τον Ισραήλ. Παρά τους οικογενειακούς τους δεσμούς και την κοινή τους ιστορία, αυτά τα έθνη δημιούργησαν ένα μακραίωνο ιστορικό εχθρότητας προς τον λαό του Θεού και του φέρθηκαν «με περίσσια περιφρόνηση».​—Ιεζ. 25:6.

⁶ Ας αναφερθούμε για παράδειγμα στους Αμμωνίτες. Ήταν απόγονοι του ανιψιού του Αβραάμ, του Λωτ, από τη μικρότερη κόρη του. (Γέν. 19:38) Η γλώσσα τους συγγένευε τόσο στενά με την εβραϊκή ώστε ο λαός του Θεού πιθανότατα την καταλάβαινε. Λόγω αυτού του οικογενειακού δεσμού, ο Ιεχωβά είπε στους Ισραηλίτες να μην ανοίξουν πόλεμο με τον Αμμών. (Δευτ. 2:19) Ωστόσο, την εποχή των Κριτών, οι Αμμωνίτες συνέπραξαν με τον Μωαβίτη βασιλιά Εγλών καταδυναστεύοντας τον Ισραήλ. (Κριτ. 3:12-15, 27-30) Αργότερα, όταν ο Σαούλ έγινε βασιλιάς, οι Αμμωνίτες επιτέθηκαν στον Ισραήλ. (1 Σαμ. 11:1-4) Και στις ημέρες του βασιλιά Ιωσαφάτ, ένωσαν και πάλι τις δυνάμεις τους με τον Μωάβ για να εισβάλουν στην Υποσχεμένη Γη.​—2 Χρον. 20:1, 2.

 7. Πώς φέρθηκαν οι Μωαβίτες στα ξαδέλφια τους, τους απογόνους του Ισραήλ;

⁷ Οι Μωαβίτες ήταν και αυτοί απόγονοι του Λωτ αλλά από τη μεγαλύτερη κόρη του. (Γέν. 19:36, 37) Ο Ιεχωβά είπε στους Ισραηλίτες να μην αρχίσουν πόλεμο με τον Μωάβ. (Δευτ. 2:9) Αλλά οι Μωαβίτες δεν ανταπέδωσαν αυτή την καλοσύνη. Αντί να βοηθήσουν τα ξαδέλφια τους, που είχαν διαφύγει από τη δουλεία στην Αίγυπτο, προσπάθησαν να τους εμποδίσουν να μπουν στην Υποσχεμένη Γη. Ο Μωαβίτης βασιλιάς Βαλάκ μίσθωσε τον Βαλαάμ για να καταραστεί τους Ισραηλίτες, και ο Βαλαάμ υπέδειξε στον Βαλάκ πώς να παρασύρει τους άντρες του Ισραήλ στην ανηθικότητα και στην ειδωλολατρία. (Αριθ. 22:1-8· 25:1-9· Αποκ. 2:14) Οι Μωαβίτες συνέχισαν να καταδυναστεύουν τους συγγενείς τους επί αιώνες, μέχρι τις ημέρες του Ιεζεκιήλ.​—2 Βασ. 24:1, 2.

 8. Γιατί αποκαλούσε ο Ιεχωβά τον Εδώμ αδελφό του Ισραήλ, αλλά πώς ενήργησαν οι Εδωμίτες;

⁸ Οι Εδωμίτες ήταν απόγονοι του δίδυμου αδελφού του Ιακώβ, του Ησαύ. Οι δεσμοί Εδωμιτών και Ισραηλιτών ήταν τόσο στενοί ώστε ο Ιεχωβά τούς αποκαλούσε αδέλφια. (Δευτ. 2:1-5· 23:7, 8) Ωστόσο, οι Εδωμίτες εναντιώνονταν στον Ισραήλ από τον καιρό της Εξόδου έως και την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 607 Π.Κ.Χ. (Αριθ. 20:14, 18· Ιεζ. 25:12) Τότε οι Εδωμίτες, όχι μόνο χαίρονταν για τα βάσανα του Ισραήλ, προτρέποντας τους Βαβυλωνίους να ερημώσουν την Ιερουσαλήμ, αλλά έπιαναν και όσους Ισραηλίτες προσπαθούσαν να διαφύγουν και τους παρέδιδαν στον εχθρό.​—Ψαλμ. 137:7· Αβδ. 11, 14.

9, 10. (α) Τι απέγιναν ο Αμμών, ο Μωάβ και ο Εδώμ; (β) Ποια παραδείγματα δείχνουν ότι δεν ήταν όλα τα μέλη εκείνων των εθνών εχθρικά απέναντι στον Ισραήλ;

⁹ Ο Ιεχωβά κάλεσε τους συγγενείς του Ισραήλ να λογοδοτήσουν για τον τρόπο με τον οποίο φέρθηκαν στον λαό Του. Είπε τα εξής: «Θα δώσω . . . τους Αμμωνίτες ως απόκτημα στους ανθρώπους της Ανατολής, ώστε οι Αμμωνίτες να μην έρχονται σε θύμηση ανάμεσα στα έθνη». Και πρόσθεσε: «Θα εκτελέσω κρίση στον Μωάβ, και θα γνωρίσουν εξάπαντος ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά». (Ιεζ. 25:10, 11) Περίπου πέντε χρόνια μετά την πτώση της Ιερουσαλήμ, εκείνες οι προφητείες άρχισαν να εκπληρώνονται όταν οι Βαβυλώνιοι κατέκτησαν τον Αμμών και τον Μωάβ. Αναφορικά με τον Εδώμ, ο Ιεχωβά είπε ότι επρόκειτο να “αφανίσει από αυτόν άνθρωπο και ζώο” και να “τον ερημώσει”. (Ιεζ. 25:13) Όπως προειπώθηκε, ο Αμμών, ο Μωάβ και ο Εδώμ τελικά έπαψαν να υπάρχουν.​—Ιερ. 9:25, 26· 48:42· 49:17, 18.

¹⁰ Εντούτοις, δεν ήταν όλα τα μέλη εκείνων των εθνών εχθρικά απέναντι στον λαό του Θεού. Ο Σελέκ ο Αμμωνίτης και ο Ιεθεμά ο Μωαβίτης, για παράδειγμα, κατονομάζονται μεταξύ των κραταιών πολεμιστών του βασιλιά Δαβίδ. (1 Χρον. 11:26, 39, 46· 12:1) Επίσης, η Ρουθ η Μωαβίτισσα έγινε μια πιστή λάτρις του Ιεχωβά.​—Ρουθ 1:4, 16, 17.

11. Τι μαθαίνουμε από τις επαφές του Ισραήλ με τον Αμμών, τον Μωάβ και τον Εδώμ;

¹¹ Ποια διδάγματα παίρνουμε από τις επαφές του Ισραήλ με εκείνα τα έθνη; Κατ’ αρχάς, όταν ο Ισραήλ χαλάρωνε την επαγρύπνησή του, τότε εισχωρούσαν στη ζωή του οι φθοροποιές συνήθειες της ψεύτικης θρησκείας των συγγενών του, όπως η λατρεία του Βάαλ του Φεγώρ, θεού των Μωαβιτών, και του Μολόχ, θεού των Αμμωνιτών. (Αριθ. 25:1-3· 1 Βασ. 11:7) Κάτι παρόμοιο θα μπορούσε να συμβεί και σε εμάς. Ίσως υποστούμε πίεση από μη ομόπιστους συγγενείς μας οι οποίοι μας προτρέπουν να μειώσουμε την επαγρύπνησή μας. Για παράδειγμα, ίσως δεν καταλαβαίνουν γιατί δεν γιορτάζουμε το Πάσχα, δεν ανταλλάσσουμε δώρα τα Χριστούγεννα ή δεν συμμετέχουμε σε άλλα δημοφιλή έθιμα που σχετίζονται με πεποιθήσεις της ψεύτικης θρησκείας. Εντελώς καλοπροαίρετα, ίσως προσπαθήσουν να μας κάνουν να συμβιβάσουμε, έστω και για λίγο, τις αρχές μας. Πόσο ζωτικό είναι λοιπόν να μην υποκύπτουμε ποτέ σε αυτή την πίεση! Όπως δείχνει η ιστορία του Ισραήλ, ακόμα και ένα βήμα στον «γκρεμό» του συμβιβασμού μπορεί να οδηγήσει στην καταστροφή.

12, 13. Ποια εναντίωση ενδέχεται να αντιμετωπίσουμε, αλλά τι μπορεί να συμβεί αν παραμείνουμε όσιοι;

¹² Μπορούμε να πάρουμε άλλο ένα δίδαγμα από τις εμπειρίες του Ισραήλ με τον Αμμών, τον Μωάβ και τον Εδώμ. Ενδέχεται να αντιμετωπίσουμε σφοδρή εναντίωση από μη ομόπιστους συγγενείς μας. Ο Ιησούς προειδοποίησε ότι ενίοτε το άγγελμα που κηρύττουμε θα προξενούσε «διαίρεση, στρέφοντας άνθρωπο εναντίον του πατέρα του και κόρη εναντίον της μητέρας της». (Ματθ. 10:35, 36) Ο Ιεχωβά έδωσε στους Ισραηλίτες την οδηγία να μην αρχίσουν φιλονικία με τους συγγενείς τους. Αντίστοιχα και εμείς δεν επιδιώκουμε την αντιπαράθεση με τα μη ομόπιστα μέλη της οικογένειάς μας. Δεν πρέπει όμως να ξαφνιαστούμε όταν έρθει εναντίωση.​—2 Τιμ. 3:12.

¹³ Ακόμα και αν οι συγγενείς μας δεν εναντιώνονται άμεσα στη λατρεία μας, δεν πρέπει να τους αφήνουμε να ασκούν μεγαλύτερη επιρροή πάνω μας από ό,τι ο Ιεχωβά. Γιατί; Επειδή ο Ιεχωβά αξίζει την πρώτη θέση στην καρδιά μας. (Διαβάστε Ματθαίος 10:37) Επιπρόσθετα, αν παραμείνουμε όσιοι στον Ιεχωβά, μερικοί συγγενείς μας μπορεί να αποδειχτούν σαν τον Σελέκ, τον Ιεθεμά και τη Ρουθ και να ενωθούν μαζί μας στην αγνή λατρεία. (1 Τιμ. 4:16) Τότε θα γευτούν και εκείνοι τη χαρά τού να υπηρετούν τον μόνο αληθινό Θεό και να έχουν την αγάπη και την προστασία του.

14, 15. Πώς συμπεριφέρθηκαν οι Φιλισταίοι στους Ισραηλίτες;

¹⁴ Οι Φιλισταίοι είχαν μεταναστεύσει από την Κρήτη στη γη που αργότερα υποσχέθηκε ο Ιεχωβά στον Αβραάμ και στους απογόνους του. Τόσο ο Αβραάμ όσο και ο Ισαάκ είχαν δοσοληψίες μαζί τους. (Γέν. 21:29-32· 26:1) Όταν οι Ισραηλίτες μπήκαν στην Υποσχεμένη Γη, οι Φιλισταίοι είχαν εξελιχθεί σε ισχυρό έθνος με τρομερή στρατιωτική δύναμη. Λάτρευαν ψεύτικους θεούς, όπως τον Βάαλ-ζεβούλ και τον Δαγών. (1 Σαμ. 5:1-4· 2 Βασ. 1:2, 3) Κατά καιρούς, τους ακολουθούσε και ο Ισραήλ στη λατρεία αυτών των θεών.​—Κριτ. 10:6.

¹⁵ Λόγω της απιστίας του Ισραήλ, ο Ιεχωβά επέτρεψε στους Φιλισταίους να εξουσιάζουν τον λαό του για πολλά χρόνια. (Κριτ. 10:7, 8· Ιεζ. 25:15) Αυτοί επέβαλλαν καταπιεστικούς περιορισμούς στους Ισραηλίτεςa και κατέσφαξαν πολλούς. (1 Σαμ. 4:10) Όταν όμως ο Ισραήλ μετανοούσε και επέστρεφε στον Ιεχωβά, εκείνος τον έσωζε. Ήγειρε άντρες όπως ο Σαμψών, ο Σαούλ και ο Δαβίδ για να ελευθερώσει τον λαό Του. (Κριτ. 13:5, 24· 1 Σαμ. 9:15-17· 18:6, 7) Επίσης, όπως προείπε ο Ιεζεκιήλ, οι Φιλισταίοι υπέστησαν «δριμύτατες τιμωρίες» όταν οι Βαβυλώνιοι και αργότερα οι Έλληνες εισέβαλαν στη χώρα τους.​—Ιεζ. 25:15-17.

16, 17. Ποια διδάγματα παίρνουμε από τις επαφές του Ισραήλ με τους Φιλισταίους;

¹⁶ Ποια διδάγματα παίρνουμε από τις επαφές του Ισραήλ με τους Φιλισταίους; Ο σύγχρονος λαός του Ιεχωβά έχει αντιμετωπίσει εναντίωση από μερικά από τα ισχυρότερα κράτη που εξουσίασαν ποτέ την ανθρωπότητα. Ανόμοια με τον Ισραήλ, εμείς έχουμε διατηρήσει ένα ιστορικό ακλόνητης οσιότητας στον Ιεχωβά. Παρ’ όλα αυτά, οι εχθροί της αγνής λατρείας ενίοτε ίσως φαίνεται πως υπερισχύουν. Για παράδειγμα, στις αρχές του 20ού αιώνα, η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών επιχείρησε να σταματήσει το έργο του λαού του Ιεχωβά καταδικάζοντας σε δεκαετίες φυλάκισης εκείνους που ηγούνταν στην οργάνωση. Στη διάρκεια του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου, το ναζιστικό κόμμα στη Γερμανία προσπάθησε να εξαλείψει τον λαό του Θεού φυλακίζοντας χιλιάδες άτομα και θανατώνοντας εκατοντάδες. Έπειτα από εκείνον τον πόλεμο, η Σοβιετική Ένωση διεξήγαγε μια πολυετή εκστρατεία εναντίον των Μαρτύρων του Ιεχωβά, στέλνοντας τους αδελφούς μας σε στρατόπεδα εργασίας ή εξορίζοντάς τους σε απομακρυσμένες περιοχές της χώρας.

¹⁷ Οι κυβερνήσεις ίσως συνεχίζουν να απαγορεύουν το έργο κηρύγματος, να φυλακίζουν μερικούς από τον λαό του Θεού, ακόμα και να εκτελούν κάποιους από εμάς. Υπάρχει λόγος να ενδώσουμε στον φόβο ή να χάσουμε την πίστη μας; Όχι! Ο Ιεχωβά θα διαφυλάξει τον όσιο λαό του. (Διαβάστε Ματθαίος 10:28-31) Έχουμε δει ισχυρές, τυραννικές κυβερνήσεις να εξαφανίζονται, ενώ ο λαός του Ιεχωβά εξακολουθεί να ακμάζει. Σύντομα, όλες οι ανθρώπινες κυβερνήσεις θα έχουν παρόμοια κατάληξη με τους Φιλισταίους​—θα αναγκαστούν να γνωρίσουν τον Ιεχωβά. Και όπως οι Φιλισταίοι, θα πάψουν να υπάρχουν!

18. Τι είδους αυτοκρατορία είχε υπό τον έλεγχό της η Τύρος;

¹⁸ Η αρχαία πόλη της Τύρουb βρισκόταν στο κέντρο μιας από τις μεγάλες εμπορικές αυτοκρατορίες του αρχαίου κόσμου. Προς τα δυτικά, τα πλοία της κάλυπταν ένα δίκτυο εμπορικών οδών που απλωνόταν σε όλη τη Μεσόγειο Θάλασσα. Προς τα ανατολικά, το δίκτυο της Τύρου εκτεινόταν σε χερσαίες οδούς που τη συνέδεαν με μακρινές αυτοκρατορίες. Επί αιώνες, συσσώρευε αμύθητα πλούτη τα οποία αποκτούσε στα πέρατα του κόσμου. Οι έμποροι και οι πραματευτές της έγιναν τόσο πλούσιοι ώστε θεωρούσαν τους εαυτούς τους άρχοντες.​—Ησ. 23:8.

19, 20. Πώς διέφεραν οι κάτοικοι της Τύρου από τους κατοίκους της Γαβαών;

¹⁹ Κατά τη βασιλεία τόσο του Δαβίδ όσο και του Σολομώντα, ο Ισραήλ είχε στενούς δεσμούς με τους κατοίκους της Τύρου, οι οποίοι προμήθευσαν υλικά και τεχνίτες για την οικοδόμηση του ανακτόρου του Δαβίδ και αργότερα του ναού του Σολομώντα. (2 Χρον. 2:1, 3, 7-16) Η Τύρος είδε το έθνος του Ισραήλ στην καλύτερή του περίοδο. (1 Βασ. 3:10-12· 10:4-9) Σκεφτείτε την ευκαιρία που είχαν χιλιάδες Τύριοι να μάθουν για την αγνή λατρεία, να γνωρίσουν τον Ιεχωβά και να δουν από πρώτο χέρι τα οφέλη που φέρνει η υπηρεσία του αληθινού Θεού!

²⁰ Παρότι όμως είχαν αυτή την ευκαιρία, οι κάτοικοι της Τύρου έμειναν αμετακίνητοι στην υλιστική τους νοοτροπία. Δεν ακολούθησαν το παράδειγμα της ισχυρής χαναανιτικής πόλης Γαβαών, της οποίας οι κάτοικοι ακούγοντας και μόνο για τα μεγάλα έργα του Ιεχωβά υποκινήθηκαν να τον υπηρετήσουν. (Ιησ. Ναυή 9:2, 3, 22–10:2) Μάλιστα, οι κάτοικοι της Τύρου έγιναν τελικά εχθροί του λαού του Θεού μέχρι του σημείου να πουλήσουν μερικούς από αυτούς ως δούλους.​—Ψαλμ. 83:2, 7· Ιωήλ 3:4, 6· Αμώς 1:9.

21, 22. Ποια κατάληξη είχε η Τύρος, και γιατί;

²¹ Μέσω του Ιεζεκιήλ, ο Ιεχωβά είπε σε εκείνους τους εναντιουμένους: «Εγώ είμαι εναντίον σου, Τύρος, και θα ξεσηκώσω πολλά έθνη εναντίον σου, όπως η θάλασσα σηκώνει τα κύματά της. Θα καταστρέψουν τα τείχη της Τύρου και θα κατεδαφίσουν τους πύργους της, και θα ξύσω το χώμα και θα την κάνω γυαλιστερό, γυμνό βράχο». (Ιεζ. 26:1-5) Οι κάτοικοι της Τύρου απέβλεπαν για προστασία στα πλούτη τους, πιστεύοντας ότι τους παρείχαν την ίδια ασφάλεια με τα τείχη της νησιωτικής πόλης, τα οποία έφταναν σε ύψος τα 46 μέτρα. Κρίμα που δεν έλαβαν υπόψη τους την προειδοποίηση του Σολομώντα: «Η περιουσία του πλούσιου είναι η οχυρωμένη πόλη του· στη φαντασία του είναι σαν προστατευτικό τείχος».​—Παρ. 18:11.

²² Όταν οι Βαβυλώνιοι και αργότερα οι Έλληνες εκπλήρωσαν την προφητεία του Ιεζεκιήλ, οι κάτοικοι της Τύρου διαπίστωσαν ότι η ασφάλεια που τους πρόσφεραν τόσο τα πλούτη της πόλης όσο και τα τείχη της υπήρχε μόνο στη φαντασία τους. Αφού οι Βαβυλώνιοι κατέστρεψαν την Ιερουσαλήμ, ξεκίνησαν μια εκστρατεία εναντίον της Τύρου η οποία κράτησε 13 χρόνια. (Ιεζ. 29:17, 18) Αργότερα, το 332 Π.Κ.Χ., ο Μέγας Αλέξανδρος εκπλήρωσε μια αξιοπρόσεκτη λεπτομέρεια των προφητειών του Ιεζεκιήλ.c Ο στρατός του μάζεψε τις πέτρες, τα ξύλα και το χώμα από τα ερείπια της ηπειρωτικής πόλης της Τύρου και τα έριξε στο νερό, κατασκευάζοντας μια δίοδο ως τη νησιωτική πόλη. (Ιεζ. 26:4, 12) Ο Αλέξανδρος άνοιξε ρήγμα στα τείχη, λεηλάτησε την πόλη, θανάτωσε χιλιάδες στρατιώτες και πολίτες και πούλησε δεκάδες χιλιάδες άλλους ως δούλους. Οι κάτοικοι της Τύρου αναγκάστηκαν να γνωρίσουν τον Ιεχωβά όταν έμαθαν με σκληρό τρόπο ότι «τα άφθονα πλούτη» δεν προσφέρουν διαρκή προστασία.​—Ιεζ. 27:33, 34.

23. Ποιο δίδαγμα παίρνουμε από τους κατοίκους της Τύρου;

²³ Ποιο δίδαγμα παίρνουμε από τους κατοίκους της Τύρου; Δεν πρέπει ποτέ να επιτρέψουμε στην «απατηλή δύναμη του πλούτου» να μας κάνει να εμπιστευόμαστε στα υλικά πράγματα, βλέποντάς τα σαν προστατευτικό τείχος. (Ματθ. 13:22) Δεν μπορούμε “να υπηρετούμε ως δούλοι και τον Θεό και τον Πλούτο”. (Διαβάστε Ματθαίος 6:24) Μόνο εκείνοι που υπηρετούν τον Ιεχωβά ολόψυχα είναι αληθινά ασφαλείς. (Ματθ. 6:31-33· Ιωάν. 10:27-29) Οι προφητείες για το τέλος του παρόντος συστήματος θα εκπληρωθούν με κάθε λεπτομέρεια, όπως ακριβώς και οι προφητείες κατά της Τύρου βγήκαν αληθινές. Τότε, όσοι εμπιστεύονται στα πλούτη θα αναγκαστούν να γνωρίσουν τον Ιεχωβά όταν εκείνος καταστρέψει το άπληστο, εγωκεντρικό εμπορικό σύστημα αυτού του κόσμου.

24-26. (α) Γιατί αποκάλεσε ο Ιεχωβά την Αίγυπτο «άχυρο»; (β) Πώς αψήφησε ο βασιλιάς Σεδεκίας την κατεύθυνση του Ιεχωβά, και με ποιο αποτέλεσμα;

²⁴ Πριν ακόμα από την εποχή του Ιωσήφ μέχρι και τον καιρό που οι Βαβυλώνιοι επιτέθηκαν στην Ιερουσαλήμ, η Αίγυπτος ασκούσε υπολογίσιμη πολιτική επιρροή στην περιοχή της Υποσχεμένης Γης. Οι πανάρχαιες ρίζες της ίσως την έκαναν να φαντάζει σταθερή, σαν αιωνόβιο δέντρο. Σε σύγκριση όμως με τον Ιεχωβά, ήταν αδύναμη και ευπαθής σαν «ένα άχυρο».​—Ιεζ. 29:6.

²⁵ Ο αποστάτης βασιλιάς Σεδεκίας δεν το αντιλαμβανόταν αυτό. Μέσω του προφήτη Ιερεμία, ο Ιεχωβά είχε προτρέψει τον Σεδεκία να υποταχθεί στον βασιλιά της Βαβυλώνας. (Ιερ. 27:12) Ο Σεδεκίας μάλιστα ορκίστηκε στο όνομα του Ιεχωβά ότι δεν θα στασίαζε ενάντια στον Ναβουχοδονόσορα. Έπειτα όμως αψήφησε την κατεύθυνση του Ιεχωβά, καταπάτησε τον όρκο που είχε δώσει στον Ναβουχοδονόσορα και ζήτησε βοήθεια από την Αίγυπτο για να πολεμήσει τους Βαβυλωνίους. (2 Χρον. 36:13· Ιεζ. 17:12-20) Ωστόσο, το μόνο που κατάφεραν οι Ισραηλίτες οι οποίοι στηρίχτηκαν στην πολιτική ισχύ της Αιγύπτου ήταν να προξενήσουν μεγάλη βλάβη στον εαυτό τους. (Ιεζ. 29:7) Η δε Αίγυπτος ίσως ενέπνεε δέος σαν «μεγάλο θαλάσσιο τέρας». (Ιεζ. 29:3, 4) Αλλά ο Ιεχωβά είπε ότι θα τη μεταχειριζόταν όπως οι κυνηγοί που έπιαναν κροκοδείλους στον Νείλο​—θα έβαζε άγκιστρα στα σαγόνια της και θα την έσερνε στην καταστροφή. Έτσι και έκανε όταν έστειλε τους Βαβυλωνίους να κατακτήσουν εκείνη την αρχαία χώρα.​—Ιεζ. 29:9-12, 19.

²⁶ Τι απέγινε ο άπιστος Σεδεκίας; Ο Ιεζεκιήλ προείπε ότι, επειδή αυτός ο “πονηρός αρχηγός” στασίασε εναντίον του Ιεχωβά, θα έχανε το στέμμα του και η διακυβέρνησή του θα κατέληγε σε καταστροφή. Αλλά ο Ιεζεκιήλ έδωσε και ελπίδα. (Ιεζ. 21:25-27) Υπό την κατεύθυνση του Ιεχωβά, προείπε ότι ένας βασιλιάς καταγόμενος από τη βασιλική γραμμή, ο οποίος θα είχε «το νόμιμο δικαίωμα», θα διεκδικούσε τον θρόνο. Στο επόμενο κεφάλαιο, θα μάθουμε ποιος ήταν αυτός.

27. Τι μπορούμε να μάθουμε από τις επαφές του Ισραήλ με την Αίγυπτο;

²⁷ Ποιο δίδαγμα παίρνουμε από τις επαφές του Ισραήλ με την Αίγυπτο; Οι υπηρέτες του Ιεχωβά σήμερα δεν πρέπει να θέτουν την εμπιστοσύνη τους στις πολιτικές δυνάμεις νομίζοντας ότι αυτές θα τους παρέχουν διαρκή ασφάλεια. Ούτε καν στις σκέψεις μας δεν πρέπει να είμαστε «μέρος του κόσμου». (Ιωάν. 15:19· Ιακ. 4:4) Το πολιτικό σύστημα ίσως φαίνεται ισχυρό αλλά, όπως και η αρχαία Αίγυπτος, είναι εύθραυστο σαν ένα άχυρο. Πόσο κοντόφθαλμο θα ήταν να επενδύσουμε την ελπίδα μας σε θνητούς ανθρώπους αντί στον παντοδύναμο Κυρίαρχο του σύμπαντος!​—Διαβάστε Ψαλμός 146:3-6.

28-30. Με ποια έννοια «θα γνωρίσουν εξάπαντος» τον Ιεχωβά τα έθνη, αλλά με ποια έννοια τον γνωρίζουμε εμείς;

²⁸ Στο βιβλίο του Ιεζεκιήλ, ο Ιεχωβά δηλώνει πολλές φορές πως τα έθνη «θα γνωρίσουν εξάπαντος ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά». (Ιεζ. 25:17) Αυτά τα λόγια ασφαλώς επαληθεύτηκαν στους αρχαίους καιρούς όταν ο Ιεχωβά εκτέλεσε κρίση εναντίον των εχθρών του λαού του. Θα έχουν όμως μια μεγαλύτερη εκπλήρωση στην εποχή μας. Με ποιον τρόπο;

²⁹ Όπως ο λαός του Θεού στους αρχαίους καιρούς, έτσι και εμείς περιβαλλόμαστε από έθνη που μας θεωρούν εξίσου ανυπεράσπιστους με ένα μοναχικό πρόβατο. (Ιεζ. 38:10-13) Όπως θα δούμε στα Κεφάλαια 17 και 18, τα έθνη σύντομα θα εξαπολύσουν μια θηριώδη, ολομέτωπη επίθεση στον λαό του Θεού. Αλλά όταν το κάνουν αυτό, θα μάθουν τι θα πει πραγματική δύναμη. Θα αναγκαστούν να γνωρίσουν τον Ιεχωβά​—να αναγνωρίσουν την κυριαρχία του—​όταν τα καταστρέψει στη μάχη του Αρμαγεδδώνα.​—Αποκ. 16:16· 19:17-21.

³⁰ Σε αντίθεση με τα έθνη, εμάς ο Ιεχωβά θα μας διατηρήσει ασφαλείς και θα μας ευλογήσει. Γιατί; Επειδή έχουμε αδράξει τώρα την ευκαιρία να αποδείξουμε ότι γνωρίζουμε τον Ιεχωβά εμπιστευόμενοι σε αυτόν, υπακούοντάς τον και αποδίδοντάς του την αγνή λατρεία που αξίζει.​—Διαβάστε Ιεζεκιήλ 28:26.