ΤΟ ΘΕΪΚΟ ΟΝΟΜΑ

ΙΕΧΩΒΑ—το όνομα του Υπέρτατου Κυρίου του σύμπαντος. Το όνομα που επέλεξε ο ίδιος να τον προσδιορίζει. Το Τετραγράμματο (έτσι είναι γνωστά τα τέσσερα εβραϊκά γράμματα που απαρτίζουν το όνομα του Θεού) εμφανίζεται στο εβραϊκό κείμενο της Αγίας Γραφής σχεδόν 7.000 φορές—πολύ πιο συχνά από οποιονδήποτε περιγραφικό τίτλο του Θεού. Αυτό το όνομα δεν είναι μια απλή ετικέτα. Διαχωρίζει τον αληθινό Θεό από όλους τους άλλους θεούς, περιλαμβανομένων και των ανθρωποποίητων θεών. Είναι το όνομα που πρέπει να γνωρίζουν, να τιμούν και να αγιάζουν όλα τα νοήμονα πλάσματα.

Το όνομα Ιεχωβά προσδιορίζει τον Δημιουργό του ουρανού και της γης (Γε 2:4), τον Θεό και Πατέρα του Ιησού Χριστού (Ματ 4:10· Ιωα 20:17), Εκείνον που έχει υποσχεθεί να εγκαθιδρύσει «νέους ουρανούς και νέα γη», στους οποίους θα επικρατεί δικαιοσύνη.—Ησ 65:17, 25· 2Πε 3:13.

Παραδόξως, πολλές μεταφράσεις της Αγίας Γραφής σήμερα δεν περιέχουν καθόλου το θεϊκό όνομα. Γιατί; Μεταξύ των Ιουδαίων αναπτύχθηκε η δεισιδαιμονική αντίληψη ότι ήταν κακό να προφέρεται αυτό το όνομα. Αυτό οδήγησε, πρώτον, στο να αποφεύγεται μεταξύ των Ιουδαίων η προφορική χρήση του θεϊκού ονόματος και, δεύτερον, στο να αφαιρεθεί το προσωπικό όνομα του Θεού από τα ελληνικά χειρόγραφα των Αγίων Γραφών. Τελικά, στις περισσότερες μεταφράσεις της Αγίας Γραφής, το θεϊκό όνομα αντικαταστάθηκε ολοκληρωτικά από λέξεις όπως «Κύριος» και «Θεός». Αξίζει να σημειωθεί ότι παραποιήθηκε μόνο το σημαντικότερο από όλα τα ονόματα—το όνομα Ιεχωβά—ενώ δεν συνέβη το ίδιο με άλλα Γραφικά ονόματα.

Ωστόσο, είναι ζωτικό για όλο το ανθρώπινο γένος να γνωρίζει το θεϊκό όνομα. (Ρω 10:13) Αυτό περιλαμβάνει πολύ περισσότερα από το να γνωρίζουμε απλώς ποιο είναι το προσωπικό όνομα του Θεού. Περιλαμβάνει το να γνωρίσουμε επίσης το πρόσωπο που φέρει αυτό το όνομα και να ζούμε με τρόπο συνεπή προς τους σκοπούς που συνδέονται με αυτό το όνομα. Όλοι όσοι λατρεύουν τον αληθινό Θεό έχουν την ευθύνη να γνωστοποιούν το όνομά του στους άλλους με επιμέλεια, όπως έκανε ο Ιησούς. (Ιωα 17:6, 26) Ο Ιεχωβά Θεός υπόσχεται να ευλογήσει όσους γνωρίζουν, χρησιμοποιούν και τιμούν το μεγάλο του όνομα.—Ψλ 91:14.

[Εικόνα στη σελίδα 324]

Διάφοροι τρόποι γραφής του θεϊκού ονόματος στην εβραϊκή, σε παλιότερες εποχές

[Εικόνες στη σελίδα 324]

Παραποίηση της Αγίας Γραφής. Όπως φαίνεται εδώ, το εβραϊκό χειρόγραφο (Κώδικας του Χαλεπίου· κάτω αριστερά) των εδαφίων Δευ 32:3, 6 περιέχει το θεϊκό όνομα. Η Μετάφραση των Εβδομήκοντα (Π. Φουάντ, Αρ. Καταλόγου 266, στο κέντρο) περιέχει επίσης σε αυτά τα σημεία το θεϊκό όνομα, γραμμένο με εβραϊκούς χαρακτήρες

Προσέξτε, όμως, ότι το όνομα δεν εμφανίζεται σε αυτά τα εδάφια στον Αλεξανδρινό Κώδικα (επάνω, δεξιά) του πέμπτου αιώνα Κ.Χ. Το θεϊκό όνομα έχει αφαιρεθεί. Δεν μεταφράστηκε στην ελληνική με κάποιον αντίστοιχο όρο, αλλά αντικαταστάθηκε από μια σύντμηση της λέξης Κύριος

[Εικόνες στη σελίδα 325]

Μη Βιβλικές πηγές μαρτυρούν ότι κατά την αρχαιότητα το θεϊκό όνομα χρησιμοποιούνταν στην καθημερινή ζωή

Η Μωαβιτική Λίθος, του ένατου αιώνα Π.Κ.Χ., αποδεικνύει ότι ακόμη και τα ειδωλολατρικά έθνη που γειτνίαζαν με τον Ισραήλ γνώριζαν το όνομα Ιεχωβά

Σε αυτό το θραύσμα αγγείου από την Αράδ του Ιούδα ήταν γραμμένη μια επιστολή που ανάγεται προφανώς στον έβδομο αιώνα Π.Κ.Χ. Η επιστολή αρχίζει ως εξής: «Προς τον κύριό μου τον Ελιασίβ: Είθε ο Ιεχωβά να ζητάει την ειρήνη σου» και τελειώνει λέγοντας: «Εκείνος κατοικεί στον οίκο του Ιεχωβά»

Σε αυτή την Επιστολή της Λαχείς, η οποία πιστεύεται ότι χρονολογείται από τον έβδομο αιώνα Π.Κ.Χ., το όνομα Ιεχωβά, που παριστάνεται με το Τετραγράμματο, χρησιμοποιείται δύο φορές

Το 1961 ανακαλύφτηκε αυτό το σπήλαιο ταφής περίπου 35 χλμ. νοτιοδυτικά της Ιερουσαλήμ. Μια επιγραφή στο τοίχωμά του, χρονολογούμενη πιθανώς από τον όγδοο αιώνα Π.Κ.Χ., δήλωνε: «Ο Ιεχωβά είναι ο Θεός ολόκληρης της γης»

[Εικόνες στη σελίδα 326]

Σε αυτά τα σπαράγματα ενός αρχαίου ελληνικού χειρογράφου, το προσωπικό όνομα του Θεού εμφανίζεται με τη μορφή του Τετραγράμματου—με εβραϊκούς χαρακτήρες μέσα στο ελληνικό κείμενο

Αυτά τα σπαράγματα παπύρων από τον πρώτο αιώνα Π.Κ.Χ. τα οποία περιέχουν τμήματα της Μετάφρασης των Εβδομήκοντα (Φουάντ, Αρ. Καταλόγου 266) δείχνουν το Τετραγράμματο σε αποσπάσματα του Δευτερονομίου. Η χρήση αυτών των τεσσάρων εβραϊκών γραμμάτων που παριστάνουν το θεϊκό όνομα συνεχίστηκε σε μερικά αντίγραφα της Μετάφρασης των Εβδομήκοντα επί αιώνες αργότερα. Έτσι λοιπόν, εκτός από το εβραϊκό κείμενο των Γραφών, ο Ιησούς Χριστός και οι μαθητές του είχαν και τη Μετάφραση των Εβδομήκοντα, και το θεϊκό όνομα υπήρχε και στις δύο αυτές πηγές. Αναμφίβολα, λοιπόν, οι αρχικοί συγγραφείς των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών χρησιμοποίησαν το θεϊκό όνομα, ιδιαίτερα όταν παρέθεσαν από τις Εβραϊκές Γραφές εδάφια που περιείχαν το Τετραγράμματο