Ευλογία — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

ΕΥΛΟΓΙΑ

(Ευλογία).

Το να γίνεται ή να ανακηρύσσεται κάτι άγιο· αίτημα προς τον Θεό για τη χορήγηση θεϊκής εύνοιας· εκδήλωση καλοσύνης· εύνοια· εγκώμιο περί αγιότητας· ενδόξαση· έπαινος· προστασία ή προφύλαξη από το κακό· παροχή ευτυχίας.

Οι διάφοροι τύποι των εβραϊκών λέξεων που μεταφράζονται γενικά «ευλογώ» ή «ευλογία» εμφανίζονται περίπου 400 φορές στις Γραφές. Το ρήμα μπαράχ αποδίδεται συνήθως «ευλογώ». Σε μερικά εδάφια αυτή η λέξη αποδίδεται “εύχομαι καλό” (1Σα 25:14), “συγχαίρω” (1Χρ 18:10) ή “χαιρετώ” (2Βα 4:29). Το ουσιαστικό που παράγεται από αυτό το εβραϊκό ρήμα εμφανίζεται στο όνομα της Κοιλάδας Βεραχά (που σημαίνει «Ευλογία»), διότι εδώ ο Ιωσαφάτ και ο λαός του ευλόγησαν τον Ιεχωβά. (2Χρ 20:26) Ένα ρήμα που έχει την ίδια μορφή μεταφράζεται “γονατίζω” ή “πέφτω στα γόνατα”.—Γε 24:11· 2Χρ 6:13· Ψλ 95:6.

Οι Ιουδαίοι Σοφερείμ, δηλαδή γραμματείς, τροποποίησαν αρκετές περικοπές αντικαθιστώντας τη λέξη «καταριέμαι» με τη λέξη «ευλογώ» (1Βα 21:10, 13· Ιωβ 1:5, 11· 2:5, 9), επειδή θεώρησαν βλασφημία ακόμη και το να γράψουν ότι κάποιος καταριέται τον Θεό.—Βλέπε ΜΝΚ με Υποσημειώσεις, παράρτημα 2Β.

Το ρήμα εὐλογέω του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου σημαίνει κατά κυριολεξία «μιλώ καλά για». Η λέξη εὐλογία χρησιμοποιείται στο εδάφιο Ρωμαίους 16:18 με αρνητική έννοια, ως «φιλοφρονήσεις» που λέγονται με σκοπό να παραπλανήσουν την καρδιά κάποιου.

Οι Γραφές παρουσιάζουν τις λέξεις «ευλογώ» και «ευλογία» τουλάχιστον από τέσσερις κύριες πλευρές: (1) ο Ιεχωβά ευλογεί ανθρώπους, (2) άνθρωποι ευλογούν τον Ιεχωβά, (3) άνθρωποι ευλογούν τον Χριστό και (4) άνθρωποι ευλογούν άλλους ανθρώπους.

Ο Ιεχωβά Ευλογεί Ανθρώπους. «Η ευλογία του Ιεχωβά πλουτίζει, και εκείνος δεν προσθέτει πόνο σε αυτήν». (Παρ 10:22) Ο Ιεχωβά ευλογεί όσους επιδοκιμάζει, παρέχοντάς τους προστασία, ευημερία, καθοδήγηση και επιτυχία, καθώς επίσης καλύπτοντας τις ανάγκες τους, με αποτέλεσμα να ωφελούνται.

Ο Ιεχωβά εξέφρασε την καλή του θέληση προς τα επίγεια δημιουργήματά του όταν τα έφερε σε ύπαρξη. Όσον αφορά τα ζωικά είδη που δημιουργήθηκαν την πέμπτη ημέρα, η ευλογία του Θεού ήταν μια εξαγγελία του σκοπού του σχετικά με αυτά. (Γε 1:22) Η ευλογία του Θεού προς τον Αδάμ και την Εύα, στο τέλος της έκτης ημέρας, θα τους είχε δώσει τη δυνατότητα, αν είχαν παραμείνει υπάκουοι, να συνεχίσουν να απολαμβάνουν την εύνοιά του, διότι αυτός προμήθευε για όλες τις πνευματικές και υλικές τους ανάγκες.—Γε 1:28· 2:9· 5:2.

Όταν ο Ιεχωβά ολοκλήρωσε το επίγειο δημιουργικό του έργο σε έξι δημιουργικές ημέρες, δεν έλειπε τίποτα για την ευημερία της δημιουργίας του. (Γε 1:31) Τότε ο Θεός άρχισε να αναπαύεται, ή αλλιώς σταμάτησε αυτό το έργο, ευλογώντας την έβδομη ημέρα, δηλαδή ανακηρύσσοντάς την ιερή, άγια. Μπροστά στην ανθρώπινη δημιουργία τέθηκε η προοπτική της ευτυχίας με ατέλειωτες ευλογίες.—Γε 2:3· Εξ 20:11.

Όταν ο Νώε και η οικογένειά του βγήκαν από την κιβωτό, ο Ιεχωβά επέβλεψε σε αυτούς με εύνοια, ευλογώντας τους και δηλώνοντάς τους ποιο ήταν το θέλημά του για αυτούς. Εκτελώντας το θέλημα του Ιεχωβά, θα ευημερούσαν απολαμβάνοντας την εύνοια και την προστασία του.—Γε 9:1.

Ζωτικής σημασίας για όλη την ανθρωπότητα είναι η ευλογία που αφορά τον Αβραάμ και το Σπέρμα του. (Γε 12:3· 18:18· 22:18) Ο Ιεχωβά ευλόγησε τον Αβραάμ και τη Σάρρα ανανεώνοντας θαυματουργικά τις αναπαραγωγικές τους δυνάμεις, πράγμα που τους επέτρεψε να αποκτήσουν έναν γιο στα γηρατειά τους. (Γε 17:16· 21:2) Έδωσε ευημερία στον Αβραάμ και τον χρησιμοποίησε εξεικονιστικά για να προσκιάσει μεγαλύτερα πράγματα. (Γα 4:21-26) Επομένως, η ευλογία του Θεού η οποία συνίστατο στο ότι προμήθευσε ένα σπέρμα για τον Αβραάμ έχει μεγαλύτερη σημασία στα πλαίσια της υπόσχεσης ότι οι άνθρωποι όλων των εθνών θα ευλογηθούν μέσω εκείνου που προσκίαζε ο Ισαάκ, του Ιησού Χριστού.—Γα 3:8, 14· Πρ 3:25, 26· Εβρ 6:13-20.

Η ευλογία του Ιεχωβά σε ένα άτομο ή σε έναν λαό εξαρτάται από την υπακοή τους σε αυτόν. (Εξ 23:25) Οι διαμετρικές αντιθέσεις που περιγράφονται στα κεφάλαια 27 και 28 του Δευτερονομίου δείχνουν καθαρά ότι η κατάρα του Ιεχωβά, αποτέλεσμα της οποίας είναι η αυστηρή τιμωρία, πλήττει τους ανυπάκουους, ενώ η ευλογία του αναπαύεται στους υπάκουους, φέρνοντας πνευματική ευημερία και κάλυψη των υλικών τους αναγκών, και γίνεται έκδηλη στα σπίτια τους, στη γη τους, στους απογόνους τους, στα ζώα τους, στα τρόφιμά τους, στα ταξίδια τους και σε κάθε τους πράξη. «Οι ευλογίες είναι για το κεφάλι του δικαίου». (Παρ 10:6, 7) Όταν ο λαός του Ιεχωβά υπακούει πιστά, εκείνος ευαρεστείται να “ανοίγει τις πύλες των υδάτων των ουρανών και να εκχέει ευλογία ώσπου να μην υπάρχει πια έλλειψη”.—Μαλ 3:10.

Άνθρωποι Ευλογούν τον Ιεχωβά. Οι άνθρωποι ευλογούν τον Ιεχωβά κυρίως με το να τον αινούν. Επίσης, ευλογούν τον Ιεχωβά όταν του εκφράζουν ευγνωμοσύνη, τον αναγνωρίζουν ως εκείνον από τον οποίο απορρέουν όλες οι ευλογίες, τον εγκωμιάζουν σε κάθε περίπτωση και εκτελούν πράξεις λατρείας και υπηρεσίας προς αυτόν. (Ψλ 26:12) Το κήρυγμα των καλών νέων είναι ένας τρόπος με τον οποίο ευλογείται ο Ιεχωβά, εφόσον έτσι αποδίδεται αίνος στο όνομα και στους σκοπούς του.—Ματ 24:14· Εβρ 13:15.

Άνθρωποι έχουν ευλογήσει τον Ιεχωβά για το ότι απελευθέρωσε το λαό του από την καταδυνάστευση (Εξ 18:9, 10), για το ότι κάλυψε τις ανάγκες τους (Δευ 8:10), για την αξιοπρέπεια, την κραταιότητα, την κυβερνητική του εξουσία και την ωραιότητα που τον διακρίνει ως την Κεφαλή όλων (1Χρ 29:10-12, 20), για το ότι υποκίνησε το λαό του να υποστηρίξει τη λατρεία του (2Χρ 31:8), για το ότι τήρησε τη διαθήκη του και για το έλεός του—όπως φαίνεται από μια προσευχή εξομολόγησης—(Νε 9:5, 31, 32), για το ότι δίνει σοφία και κραταιότητα (Δα 2:19-23), καθώς και για το ότι προστατεύει τους υπηρέτες του και καταδεικνύει την κυριαρχία του (Δα 3:28· 4:34). Το βιβλίο των Ψαλμών ευλογεί διαρκώς τον Ιεχωβά και καλεί όλους στον ουρανό και στη γη να αινούν το όνομά του για την πληθώρα των υπέροχων ιδιοτήτων του. Άλλος ένας λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι πρέπει να ευλογούν τον Ιεχωβά είναι το δώρο του Γιου του, του Ιησού Χριστού.—Ψλ 16:7· 103:1, 20-22· 145:2, 10· Ιωα 3:16· παράβαλε Πρ 2:8-11· Απ 7:11, 12· 14:6, 7.

Άνθρωποι Ευλογούν τον Χριστό. Ο Ιησούς επίσης πρέπει να ευλογείται από όλους. Η Ελισάβετ ευλόγησε τη μητέρα του Ιησού, τη Μαρία, καθώς και τον αγέννητο ακόμη καρπό της κοιλιάς της. (Λου 1:42) Η ουράνια προέλευση του Ιησού, ο ερχομός του στο όνομα του Ιεχωβά ως Γιος του, η διακονία, η θυσία, η ιεροσύνη, το βασιλικό αξίωμα και η παρ’ αξία καλοσύνη του—όλα αυτά δικαιολογούν πλήρως το ότι χαιρετίζεται ως ευλογημένος. (Ιωα 12:13· 2Κο 8:9· Εβρ 1:2· 7:24-26) Σε εκπλήρωση του εδαφίου Ψαλμός 118:26, τα πλήθη τον υποδέχτηκαν ως τον ευλογημένο του Ιεχωβά κατά τη θριαμβευτική του είσοδο στην Ιερουσαλήμ. (Ματ 21:9) Τόσο τα αγγελικά όσο και τα επίγεια πλάσματα πρέπει όλα να τον ευλογούν.—Απ 5:12, 13.

Άνθρωποι Ευλογούν Άλλους Ανθρώπους. Σε αντίθεση με τον Ιεχωβά, ο οποίος εκπληρώνει πάντα την ευλογία που προφέρει, όταν ένας άνθρωπος δώσει ευλογία σε έναν άλλον ίσως να μην έχει την ικανότητα να την εκπληρώσει. Στην Αγία Γραφή, η ευλογία που δίνει ένας άνθρωπος ισοδυναμεί συχνά με έκκληση για θεϊκή ευλογία, αν και μπορεί να μην εκφέρεται κατ’ ανάγκην στα πλαίσια προσευχής. Έτσι λοιπόν, ενώ ο αποδέκτης μιας τέτοιας ευλογίας μπορεί να είναι κάποιος άνθρωπος, η Πηγή της είναι αναμφισβήτητα ο ίδιος ο Θεός. Εκτός αυτού, ευλογώντας τους άλλους, ένας άνθρωπος μπορεί πολλές φορές να εκφράζει την ευγνωμοσύνη του ή να αναγνωρίζει με εκτίμηση τις ωραίες τους ιδιότητες ή την καλή τους εργασία.

Αναφερόμενος στη δυνατότητα κάποιου να ευλογεί αποτελεσματικά, να έχει την εξουσία από τον Θεό για να ευλογεί ή τη δύναμη να εκπληρώνει την ευλογία, ο Παύλος, καθώς αιτιολογεί την ανωτερότητα της ιεροσύνης του Μελχισεδέκ έναντι αυτής του Λευί, διατυπώνει την αρχή: «Χωρίς καμιά αντιλογία, το μικρότερο ευλογείται από το μεγαλύτερο». (Εβρ 7:7) Ο Μελχισεδέκ ήταν ιερέας του Θεού και βασιλιάς και μπορούσε να μιλάει εκ μέρους του Θεού με εξουσία και με προφητικό τρόπο όταν ευλόγησε τον Αβραάμ.—Γε 14:18-20· Εβρ 7:1-4.

Σε περιπτώσεις στις οποίες άτομα έκαναν κάτι που συνεισέφερε στον αίνο του Ιεχωβά, κάποιοι άλλοι θεώρησαν κατάλληλο να τους ευλογήσουν. Ο Μωυσής ευλόγησε τον Βεσελεήλ και τους υπόλοιπους εργάτες όταν ολοκλήρωσαν την κατασκευή της σκηνής της μαρτυρίας. (Εξ 39:43) Οι ιερείς και οι Λευίτες, ως πνευματικοί ηγέτες του Ισραήλ, ήταν διορισμένοι να ευλογούν το λαό σε πολλές περιστάσεις. (Αρ 6:23-27· Λευ 9:22, 23· Δευ 10:8· 21:5· 1Χρ 23:13· 2Χρ 30:27) Ο Αρχιερέας Ηλεί ευλόγησε τους γονείς του Σαμουήλ για το ότι δώρισαν το παιδί τους στην υπηρεσία του ναού. (1Σα 2:20, 21) Ο Δαβίδ ευλόγησε το λαό όταν έφερε την Κιβωτό στην Ιερουσαλήμ. (2Σα 6:18· 1Χρ 16:2) Ο Σολομών ακολούθησε σοφά την ίδια πορεία όταν αφιέρωσε το ναό στον Ιεχωβά. (1Βα 8:14, 55) Ο ηλικιωμένος Συμεών ευλόγησε τους γονείς του Ιησού. (Λου 2:34) Ο Ιησούς ευλόγησε τα παιδιά που ήρθαν κοντά του.—Μαρ 10:16.

Ευκαιρίες για Έκφραση Ευλογίας. Όταν κάποιος προσεύχεται, τότε αινεί και ευχαριστεί τον Θεό ευλογώντας τον, και στη συνέχεια μιλάει εκ μέρους όσων είναι ενωμένοι στην πίστη και όσων αναζητούν τον Θεό, ευλογώντας αυτούς. Πριν από το γεύμα ζητάει κανείς ευλογία για την τροφή συνήθως μέσω προσευχής. Σε μια τέτοια προσευχή, απευθύνονται στον Ιεχωβά ευχαριστίες και αίνος για τις πνευματικές και υλικές του προμήθειες, καθώς και το αίτημα να κατευθύνει ο Ιεχωβά τα πράγματα με τέτοιον τρόπο ώστε να χρησιμοποιηθεί η τροφή προς όφελος αυτών που γευματίζουν και να τους δυναμώσει για να τον υπηρετούν. (1Σα 9:13· Ματ 14:19· Λου 9:16) Όταν αιτείται η ευλογία για το ψωμί και το κρασί στο Δείπνο του Κυρίου, απευθύνονται στον Θεό αίνος και ευχαριστίες καθώς και το αίτημα να ωφεληθούν πνευματικά όλοι οι συμμετέχοντες από ό,τι αντιπροσωπεύουν τα εμβλήματα και να παραμείνουν σε ενότητα και ακεραιότητα αποτελώντας το σώμα του Χριστού.—Ματ 26:26· 1Κο 10:16.

Στην πατριαρχική κοινωνία, ο πατέρας ευλογούσε συνήθως τους γιους του λίγο προτού πεθάνει. Αυτό ήταν ζήτημα μεγάλης σπουδαιότητας και εξαιρετικής σημασίας. Παραδείγματος χάρη, ο Ισαάκ ευλόγησε τον Ιακώβ, νομίζοντας ότι ήταν ο πρωτότοκος Ησαύ. Ο Ισαάκ εξήγγειλε περισσότερη εύνοια και ευημερία για τον Ιακώβ από ό,τι για τον αδελφό του τον Ησαύ, παρακαλώντας αναμφίβολα τον Ιεχωβά να εκπληρώσει την ευλογία, καθώς ο ίδιος ήταν τυφλός και ηλικιωμένος. (Γε 27:1-4, 23-29· 28:1, 6· Εβρ 11:20· 12:16, 17) Αργότερα, ο Ισαάκ εν γνώσει του επιβεβαίωσε αυτή την ευλογία και έδωσε περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με αυτήν. (Γε 28:1-4) Προτού πεθάνει ο Ιακώβ, ευλόγησε πρώτα τους δύο γιους του Ιωσήφ και έπειτα τους δικούς του γιους. (Γε 48:9, 20· 49:1-28· Εβρ 11:21) Παρόμοια, ο Μωυσής, πριν από το θάνατό του, ευλόγησε ολόκληρο το έθνος του Ισραήλ. (Δευ 33:1) Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις, τα αποτελέσματα αποδεικνύουν ότι αυτοί οι άνθρωποι μίλησαν προφητικά. Ενίοτε, όταν δίνονταν τέτοιες ευλογίες, αυτός που ευλογούσε έβαζε το χέρι του πάνω στο κεφάλι του ευλογούμενου.—Γε 48:13, 14.

Ως χαιρετισμός, η ευλογία που έδινε κάποιος αποτελούσε ευχή για την ευημερία του άλλου. Ο Ιακώβ, όταν τον έφεραν ενώπιον του Φαραώ, τον ευλόγησε. (Γε 47:7· βλέπε επίσης 1Σα 13:10· 25:14· 1Βα 1:47· 2Βα 10:15.) Ευλογίες μπορεί να δίνονταν κατά την αναχώρηση κάποιου. Για παράδειγμα, η οικογένεια της Ρεβέκκας την ευλόγησε όταν έφευγε από το σπίτι της για να παντρευτεί τον Ισαάκ.—Γε 24:60· βλέπε επίσης Γε 28:1· 2Σα 19:39· 1Βα 8:66.

Η προσφορά δώρου συνδεόταν επίσης με ευλογίες. (Γε 33:11· Ιη 14:13· 15:18, 19) Όπως είναι ευνόητο, το ίδιο το δώρο μπορεί να αποκαλούνταν ευλογία, «δώρο ευλογίας». Δώρα μπορεί να προσφέρονταν ως εκφράσεις καλής θέλησης προς ένα αγαπητό πρόσωπο, στα πλαίσια μιας προσπάθειας για την απόκτηση εύνοιας ή ως έκφραση ευγνωμοσύνης.—1Σα 25:27· 30:26.

Ευλογίες μπορεί να δοθούν με τη μορφή επαίνων. Ο Βοόζ ευλόγησε τη Ρουθ για τη στοργική της καλοσύνη. (Ρθ 3:10) Οι άντρες που προσφέρθηκαν εθελοντικά να εκτελέσουν υπηρεσία υπέρ της λατρείας του Ιεχωβά ευλογήθηκαν από όσους τους παρατηρούσαν. (Νε 11:2) Οι γονείς δικαιούνται ευλογία από τα παιδιά τους.—Παρ 30:11.

Η ευλογία μπορεί να συνίσταται σε ευνοϊκή ή εποικοδομητική ομιλία. Ο Ιησούς συμβούλεψε τους ακροατές του να “ευλογούν εκείνους που τους καταριούνται”. (Λου 6:28) «Να ευλογείτε εκείνους που διώκουν· να ευλογείτε και να μην καταριέστε». (Ρω 12:14) Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να επαινούμε τους εναντιουμένους, αλλά η καλή διαγωγή προς αυτούς, σε συνδυασμό με ευγενικά, στοχαστικά και ειλικρινή λόγια που θα τους ωφελούσαν αν τα πρόσεχαν, θα μπορούσε τελικά να τους δημιουργήσει ευνοϊκή διάθεση. (1Κο 4:12· 1Πε 3:9) Ο τρόπος ομιλίας πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη. (Παρ 27:14) Το να απομακρύνει κανείς έναν άλλον από πονηρές πράξεις είναι πράγματι ευλογία, διότι σημαίνει ότι αυτός εργάζεται για τα καλύτερα συμφέροντα του ατόμου και προς αίνο του Ιεχωβά.—Πρ 3:26.

Άτομα που Αποτελούν Ευλογία για τους Άλλους. Ένα άτομο μπορεί να αποτελεί ευλογία για το συνάνθρωπό του αν ακολουθεί πορεία υπακοής στον Θεό. Η συναναστροφή με αυτούς που ευλογεί ο Ιεχωβά φέρνει ευλογίες. Ο Λάβαν ευλογήθηκε επειδή ο Ιακώβ φύλαγε τα ποίμνιά του. (Γε 30:27, 30) Το σπιτικό και ο αγρός του Πετεφρή ευημερούσαν επειδή τα επέβλεπε ο Ιωσήφ. (Γε 39:5) Η παρουσία δέκα δίκαιων πολιτών θα μπορούσε να είχε υποκινήσει τον Θεό να λυπηθεί τα Σόδομα. (Γε 18:32) Ο Θεός μπορεί για χάρη ενός αφιερωμένου υπηρέτη του να βλέπει ευνοϊκά το μη ομόπιστο σύντροφο εκείνου και τα μικρά παιδιά τους. (1Κο 7:14) Ο Ιησούς είπε ότι κατά τη μεγαλύτερη από όλες θλίψη του κόσμου, «για χάρη των εκλεγμένων θα συντομευτούν εκείνες οι ημέρες», διαφορετικά «δεν θα σωζόταν καμιά σάρκα». (Ματ 24:21, 22· παράβαλε Ησ 65:8.) Το να μιμούμαστε το παράδειγμα των ευλογημένων του Θεού φέρνει ακόμη μεγαλύτερες ευλογίες. (Γα 3:9· Εβρ 13:7· 1Κο 11:1· 2Θε 3:7) Κάνοντας το καλό στους αδελφούς του Χριστού, τους “εκλεγμένους” του Θεού, «τα πρόβατα» λαβαίνουν τις ευλογίες του Ιεχωβά, με την ανταμοιβή της αιώνιας ζωής.—Ματ 25:31-34, 40, 46.