Χαρά — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

ΧΑΡΑ

Το συναίσθημα που προκαλείται από την απόκτηση ή την προσμονή του καλού· κατάσταση ευτυχίας· αγαλλίαση. Οι λέξεις του πρωτότυπου εβραϊκού και ελληνικού κειμένου που χρησιμοποιούνται στην Αγία Γραφή για να εκφράσουν τη χαρά, την αγαλλίαση και την ευφροσύνη αποδίδουν ποικίλες χροιές της έννοιας, διαφορετικά επίπεδα ή βαθμούς χαράς. Τα συναφή ρήματα εκφράζουν το εσωτερικό αίσθημα και την εξωτερική εκδήλωση της χαράς και σημαίνουν κατά περίπτωση «χαίρομαι· αγάλλομαι· φωνάζω από χαρά· σκιρτώ από χαρά».

Ο Ιεχωβά Θεός και ο Ιησούς Χριστός. Ο Ιεχωβά αποκαλείται “ο ευτυχισμένος Θεός”. (1Τι 1:11) Δημιουργεί και εργάζεται με χαρά για τον εαυτό του και για τα πλάσματά του. Ό,τι φέρνει σε ύπαρξη τον κάνει χαρούμενο. (Ψλ 104:31) Επιθυμεί να απολαμβάνουν παρόμοια και τα πλάσματά του τα έργα του, καθώς και τη δική τους εργασία. (Εκ 5:19) Εφόσον αυτός είναι η Πηγή όλων των καλών πραγμάτων (Ιακ 1:17), όλα τα νοήμονα πλάσματα—άνθρωποι και άγγελοι—μπορούν να βρουν την ύψιστη απόλαυση αποκτώντας γνώση για αυτόν. (Ιερ 9:23, 24) Ο Βασιλιάς Δαβίδ είπε: «Οι στοχασμοί που κάνω για αυτόν ας είναι απολαυστικοί. Εγώ θα χαίρομαι σε σχέση με τον Ιεχωβά». (Ψλ 104:34) Επίσης, έψαλε: «Ο δίκαιος θα χαρεί σε σχέση με τον Ιεχωβά και θα καταφύγει σε αυτόν· και όλοι όσοι είναι ευθείς στην καρδιά θα καυχιούνται». (Ψλ 64:10) Ο απόστολος Παύλος πρότρεψε τους Χριστιανούς να χαίρονται πάντα σε σχέση με τη γνώση που έχουν για τον Ιεχωβά και για την πολιτεία του με αυτούς, γράφοντας: «Πάντοτε να χαίρεστε σε σχέση με τον Κύριο [«Ιεχωβά», σε αρκετές μεταφράσεις]. Πάλι θα πω: Να χαίρεστε!»—Φλπ 4:4.

Ο Ιησούς Χριστός, το πρόσωπο που είχε την πιο στενή σχέση με τον Ιεχωβά, τον γνωρίζει καλύτερα από όλους (Ματ 11:27) και είναι σε θέση να Τον εξηγήσει στους ακολούθους του. (Ιωα 1:18) Επομένως, ο Ιησούς είναι χαρούμενος και αποκαλείται «ο ευτυχισμένος και μόνος Ηγεμόνας». (1Τι 6:14, 15) Από αγάπη για τον Πατέρα του, είναι πρόθυμος να κάνει πάντοτε τα πράγματα που Του είναι αρεστά. (Ιωα 8:29) Γι’ αυτό, όταν τέθηκε μπροστά του η αποστολή να έρθει στη γη, να υποφέρει και να πεθάνει προκειμένου να απαλλάξει το όνομα του Πατέρα του από το όνειδος, «για τη χαρά που είχε τεθεί μπροστά του αυτός υπέμεινε ξύλο βασανισμού, καταφρονώντας την ντροπή». (Εβρ 12:2) Ο Ιησούς έτρεφε επίσης μεγάλη αγάπη για την ανθρωπότητα και έβρισκε χαρά σε αυτήν. Οι Γραφές, προσωποποιώντας τον στην προανθρώπινη ύπαρξή του ως τη σοφία, τον παρουσιάζουν να λέει: «Τότε βρισκόμουν δίπλα [στον Ιεχωβά] ως δεξιοτέχνης εργάτης και για εμένα έτρεφε ιδιαίτερη συμπάθεια τη μια ημέρα μετά την άλλη, ενώ εγώ ευφραινόμουν πάντοτε ενώπιόν του, ευφραινόμουν για τα παραγωγικά εδάφη της γης του, και τα πράγματα για τα οποία έτρεφα συμπάθεια αφορούσαν τους γιους των ανθρώπων».—Παρ 8:30, 31.

Ο Ιησούς εξέφρασε την επιθυμία να έχουν και οι ακόλουθοί του την ίδια χαρά, λέγοντάς τους: «Αυτά σας τα έχω πει για να είναι η χαρά μου μέσα σας, και η χαρά σας να γίνει πλήρης». Οι άγγελοι χάρηκαν όταν δημιουργήθηκε η γη. (Ιωα 15:11· 17:13· Ιωβ 38:4-7) Επίσης, παρακολουθούν την πορεία του λαού του Θεού, χαίρονται όταν η πορεία αυτή είναι πιστή και νιώθουν ιδιαίτερη αγαλλίαση όταν κάποιο άτομο επιστρέφει από τις αμαρτωλές οδούς του στην αγνή λατρεία και στην υπηρεσία του Θεού.—Λου 15:7, 10.

Τι κάνει τον Θεό να χαίρεται. Οι υπηρέτες του Ιεχωβά μπορούν να χαροποιούν την καρδιά του με την πιστότητα και την οσιότητά τους σε εκείνον. Ο Σατανάς ο Διάβολος αμφισβητεί διαρκώς το κατά πόσον είναι δικαιωματική η κυριαρχία του Θεού, καθώς και την ακεραιότητα όλων όσων υπηρετούν τον Θεό. (Ιωβ 1:9-11· 2:4, 5· Απ 12:10) Σε αυτούς εφαρμόζονται τα λόγια: «Γίνε σοφός, γιε μου, και κάνε την καρδιά μου να χαίρεται, για να έχω τι να απαντήσω σε εκείνον που με εμπαίζει». (Παρ 27:11) Ο λαός του Ιεχωβά στη γη είναι σε θέση να κάνει τον Θεό να χαίρεται εκδηλώνοντας πιστότητα και οσιότητα σε αυτόν.—Ησ 65:19· Σοφ 3:17.

Καρπός του Πνεύματος. Εφόσον ο Ιεχωβά είναι η Πηγή της χαράς και επιθυμεί να χαίρεται και ο λαός του, η χαρά είναι καρπός του αγίου του πνεύματος. Η χαρά κατονομάζεται αμέσως μετά την αγάπη στον κατάλογο των εδαφίων Γαλάτες 5:22, 23. Ο απόστολος Παύλος έγραψε στους Χριστιανούς στη Θεσσαλονίκη: «Εσείς γίνατε μιμητές δικοί μας και του Κυρίου, εφόσον δεχτήκατε το λόγο κάτω από πολλή θλίψη με χαρά αγίου πνεύματος». (1Θε 1:6) Ανάλογα, ανέφερε στους Χριστιανούς στη Ρώμη, στα πλαίσια μιας συμβουλής, ότι η Βασιλεία του Θεού σημαίνει «δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά με άγιο πνεύμα».—Ρω 14:17.

Η αληθινή χαρά είναι ιδιότητα της καρδιάς και μπορεί να επηρεάσει θετικά ολόκληρο το σώμα. «Η χαρούμενη καρδιά έχει καλή επίδραση στην όψη» και «η χαρούμενη καρδιά κάνει καλό ως γιατρικό [ή αλλιώς, «κάνει καλό στο σώμα»]», λέει ο σοφός Παροιμιαστής.—Παρ 15:13· 17:22, υποσ.

Χαρά στην Υπηρεσία του Θεού. Αυτά που ζητάει ο Ιεχωβά από τους υπηρέτες του δεν είναι βαριά. (1Ιω 5:3) Θέλει να απολαμβάνουν την υπηρεσία του. Ο λαός του, ο Ισραήλ, έπρεπε να απολαμβάνει τις εποχιακές γιορτές που είχε διευθετήσει εκείνος για αυτούς, έπρεπε δε να βρίσκουν χαρά και σε άλλες πτυχές της ζωής και της λατρείας τους προς τον Θεό. (Λευ 23:40· Δευ 12:7, 12, 18) Έπρεπε να μιλούν για τον Θεό χαρούμενα. (Ψλ 20:5· 51:14· 59:16) Αν δεν υπηρετούσαν με χαρά στην καρδιά, αυτό σήμαινε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με την καρδιά τους και την εκτίμησή τους για τη στοργική καλοσύνη και την αγαθότητά του. Συνεπώς, εκείνος τους προειδοποίησε για το τι θα συνέβαινε αν γίνονταν ανυπάκουοι και δεν έβρισκαν χαρά στην υπηρεσία του: «Όλες αυτές οι κατάρες θα έρθουν πάνω σου . . . επειδή δεν άκουσες τη φωνή του Ιεχωβά του Θεού σου τηρώντας τις εντολές του και τα νομοθετήματά του . . . Και θα παραμείνουν πάνω σε εσένα και στους απογόνους σου . . . λόγω του ότι δεν υπηρέτησες τον Ιεχωβά τον Θεό σου με χαρά και ευφροσύνη στην καρδιά για το ότι είχες αφθονία από το καθετί».—Δευ 28:45-47.

Ο Χριστιανός πρέπει να απολαμβάνει εξίσου την υπηρεσία του προς τον Θεό. Αν δεν την απολαμβάνει, αυτό σημαίνει ότι η καρδιά του είναι ελλιπής σε εκτίμηση. (Ψλ 100:2) «Η χαρά του Ιεχωβά είναι το οχυρό σας», είπε ένας από τους πιστούς υπηρέτες του Θεού. (Νε 8:10) Τα καλά νέα που διακηρύττει ο Χριστιανός αναγγέλθηκαν από τον άγγελο του Θεού ως «καλά νέα για μια μεγάλη χαρά την οποία θα έχει όλος ο λαός». (Λου 2:10) Το όνομα του Ιεχωβά, το οποίο φέρουν οι μάρτυρές του, και η αλήθεια όπως εκτίθεται στην Αγία Γραφή πρέπει να αποτελούν από μόνα τους χαρά για αυτούς. Ο προφήτης Ιερεμίας είπε: «Ο λόγος σου γίνεται για εμένα η αγαλλίαση και η χαρά της καρδιάς μου· διότι το όνομά σου κλήθηκε πάνω μου, Ιεχωβά, Θεέ των στρατευμάτων».—Ιερ 15:16.

Επιπλέον, οι δίκαιες, ορθές δικαστικές αποφάσεις του Ιεχωβά, οι οποίες εφαρμόζονται στη Χριστιανική εκκλησία και στη ζωή των Χριστιανών, είναι αιτία χαράς, ιδιαίτερα σε μια εποχή κατά την οποία ο κόσμος έχει καταπατήσει την κρίση και τη δικαιοσύνη. (Ψλ 48:11) Επίσης, η θαυμάσια ελπίδα για το μέλλον προσφέρει οπωσδήποτε σοβαρό λόγο για χαρά. («Να χαίρεστε σε σχέση με την ελπίδα»· Ρω 12:12· Παρ 10:28.) Η σωτηρία τους αποτελεί βάση για χαρά. (Ψλ 13:5) Επιπρόσθετα, υπάρχει και η χαρά που αισθάνεται ο υπηρέτης του Θεού όταν βοηθάει κάποιους να αποκτήσουν γνώση για τον Ιεχωβά και να τον υπηρετούν. (Φλπ 4:1· 1Θε 2:19) Το να συναθροίζεται και να συνεργάζεται κανείς με το λαό του Θεού αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες χαρές.—Ψλ 106:4, 5· 122:1.

Διωγμός—αιτία χαράς. Για τον Χριστιανό που προφυλάσσει την καρδιά του, ακόμη και ο διωγμός, μολονότι δεν είναι ευχάριστος, θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με χαρά, επειδή το να υπομένει κάποιος το διωγμό με ακεραιότητα αποτελεί νίκη. Ο Θεός θα βοηθήσει τον πιστό. (Κολ 1:11) Επιπλέον, ο διωγμός αποτελεί απόδειξη ότι κάποιος είναι επιδοκιμασμένος από τον Θεό. Ο Ιησούς είπε ότι όταν έρχεται ονειδισμός και διωγμός, ο Χριστιανός πρέπει να “σκιρτάει από χαρά”.—Ματ 5:11, 12· Ιακ 1:2-4· 1Πε 4:13, 14.

Άλλες Χαρές που Προμηθεύει ο Θεός. Ο Ιεχωβά έχει προμηθεύσει πολλά άλλα πράγματα που μπορεί να απολαμβάνουν καθημερινά οι άνθρωποι. Μεταξύ αυτών είναι ο γάμος (Δευ 24:5· Παρ 5:18), το να είναι κανείς πατέρας ή μητέρα ενός δίκαιου και σοφού παιδιού (Παρ 23:24, 25), η τροφή (Εκ 10:19· Πρ 14:17), το κρασί (Ψλ 104:14, 15· Εκ 10:19) και τα πολυπληθή δημιουργήματά Του (Ιακ 1:17· 1Τι 6:17).

Ψεύτικες ή Πρόσκαιρες Χαρές. Ο Ιησούς μιλάει για ορισμένους που θα άκουγαν την αλήθεια και θα τη δέχονταν με χαρά, αλλά χωρίς να αντιληφθούν το πραγματικό της νόημα. Τέτοιου είδους άτομα δεν καλλιεργούν τον εμφυτευμένο λόγο στην καρδιά τους και, ως αποτέλεσμα, σύντομα χάνουν τη χαρά τους επειδή σκανδαλίζονται όταν γίνει θλίψη ή διωγμός εξαιτίας του λόγου. (Ματ 13:20, 21) Η χαρά που βασίζεται στον υλισμό είναι ψεύτικη, εσφαλμένη και βραχύβια. Επίσης, όποιος χαίρεται με τη συμφορά του άλλου, ακόμη και κάποιου που τον μισεί, θα δώσει λόγο στον Ιεχωβά για την αμαρτία του. (Ιωβ 31:25-30· Παρ 17:5· 24:17, 18) Είναι ανόητο να πιστεύει ένας νεαρός ότι για να απολαύσει τη ζωή πρέπει να ακολουθήσει χωρίς αντίσταση «τις επιθυμίες που χαρακτηρίζουν τη νεότητα». (2Τι 2:22· Εκ 11:9, 10) Παρόμοια, η αγάπη για τις διασκεδάσεις θα οδηγήσει κάποιον σε άσχημη κατάσταση. (Παρ 21:17· Εκ 7:4) Ακόμη και ο Χριστιανός που αγάλλεται συγκρίνοντας τον εαυτό του με τους άλλους διαπράττει σφάλμα. Αντίθετα, πρέπει να αποδεικνύει τι είναι το δικό του έργο και να έχει λόγο για αγαλλίαση σε σχέση με τον εαυτό του μόνο.—Γα 6:4.

Αιώνια Χαρά. Ο Ιεχωβά υποσχέθηκε να αποκαταστήσει το λαό του, τον Ισραήλ, μετά την εξορία τους στη Βαβυλώνα. Πράγματι τους επανέφερε στην Ιερουσαλήμ το 537 Π.Κ.Χ., και εκείνοι χάρηκαν πολύ όταν τέθηκε το θεμέλιο του ναού. (Ησ 35:10· 51:11· 65:17-19· Εσδ 3:10-13) Αλλά η προφητεία του Ησαΐα (65:17) βρίσκει μεγαλύτερη εκπλήρωση στην εγκαθίδρυση ενός “νέου ουρανού και μιας νέας γης”, μιας διευθέτησης στα πλαίσια της οποίας όλο το ανθρώπινο γένος θα απολαμβάνει χαρά για πάντα υπό τη «Νέα Ιερουσαλήμ».—Απ 21:1-3.

Υπό τις παρούσες συνθήκες, η πονηρία, οι αρρώστιες και ο θάνατος δεν αφήνουν τους ανθρώπους να χαρούν στο μέγιστο βαθμό. Αλλά σε αρμονία με το Γραφικό κανόνα: «Ο σοφός βασιλιάς σκορπίζει τους πονηρούς», ο Ιησούς Χριστός ως Βασιλιάς θα αφανίσει όλους τους εχθρούς του Θεού και της δικαιοσύνης. (Παρ 20:26· 1Κο 15:25, 26) Με αυτόν τον τρόπο, οτιδήποτε στέκεται εμπόδιο στην πλήρη χαρά θα εκμηδενιστεί, διότι ακόμη και «ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θα υπάρχουν πια». (Απ 21:4) Η λύπη για εκείνους που έχουν πεθάνει θα εξαλειφθεί εντελώς, εκμηδενιζόμενη από την ανάσταση των νεκρών. Αυτή η γνώση παρηγορεί ακόμη και σήμερα τους Χριστιανούς, οι οποίοι, λόγω αυτού, δεν “λυπούνται όπως και οι υπόλοιποι οι οποίοι δεν έχουν ελπίδα”.—1Θε 4:13, 14· Ιωα 5:28, 29.