ΠΕΡΓΑΜΗΝΗ
Δέρματα προβάτων, κατσικιών ή μοσχαριών που υφίσταντο κατεργασία ώστε να χρησιμοποιηθούν ως γραφική ύλη. Οι αρχαίοι χρησιμοποιούσαν το δέρμα ως γραφική ύλη επί μακρόν. Ο Ρόλος της Νεκράς Θαλάσσης ο οποίος περιέχει το βιβλίο του Ησαΐα και αντιγράφηκε προς το τέλος του δεύτερου αιώνα Π.Κ.Χ. είναι από δέρμα. Ο αιγυπτιακός πάπυρος αποτέλεσε την ευρύτερα χρησιμοποιούμενη γραφική ύλη, αλλά, σύμφωνα με τον Πλίνιο, όταν ο ηγεμόνας της Αιγύπτου απαγόρευσε την εξαγωγή του γύρω στο 190 Π.Κ.Χ., επινοήθηκε η χρήση της περγαμηνής μεμβράνης στην Πέργαμο (στην οποία οφείλει την ονομασία της η «περγαμηνή»). Αυτό μπορεί να σημαίνει απλώς ότι διαδόθηκε εκτενέστερα μια ήδη υπάρχουσα μέθοδος κατεργασίας δερμάτων, χάρη στην οποία μπορούσε κανείς να γράψει και στις δύο πλευρές του δέρματος. Οι ρόλοι περγαμηνής ήταν πολύ πιο ανθεκτικοί από τους φτηνότερους ρόλους παπύρου.
Στο εδάφιο 2 Τιμόθεο 4:13 ο απόστολος Παύλος ζήτησε από τον Τιμόθεο να φέρει «τους ρόλους, ιδιαίτερα τις περγαμηνές». (Ro· ΜΝΚ· ΚΔΒ, υποσ.) Ο Παύλος δεν διευκρινίζει τι περιείχαν τα αντικείμενα που ζήτησε, αλλά πιθανότατα ήθελε κάποια τμήματα των Εβραϊκών Γραφών ώστε να μπορεί να τα μελετάει ενόσω ήταν φυλακισμένος στη Ρώμη. Η φράση «ιδιαίτερα τις περγαμηνές» ίσως υποδηλώνει ότι ζητούσε τόσο ρόλους παπύρου όσο και ρόλους περγαμηνής.
Οι αρχαίοι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν συχνά ξύλινες, κηρωμένες πινακίδες για να γράφουν πρόχειρα. Τελικά, όμως, χρησιμοποιήθηκαν γι’ αυτόν το σκοπό φύλλα δέρματος ή περγαμηνής. Η λατινική λέξη membranae (δέρματα) προσδιόριζε τέτοιου είδους τετράδια από περγαμηνή. Στο εδάφιο που παρατέθηκε παραπάνω, ο Παύλος χρησιμοποίησε την αντίστοιχη ελληνική λέξη όταν ζήτησε «τους ρόλους, ιδιαίτερα τις περγαμηνές [μεμβράνας, Κείμενο]». Γι’ αυτό, μερικοί σχολιαστές έχουν υποστηρίξει ότι ο Παύλος ζητούσε ρόλους των Εβραϊκών Γραφών, καθώς και κάποιου είδους σημειώσεις ή επιστολές. Ως εκ τούτου, ο Μόφατ αποδίδει το απόσπασμα: «Τα βιβλία μου, και ιδιαίτερα τα χαρτιά μου», ενώ Η Νέα Αγγλική Βίβλος λέει: «Τα βιβλία, προπαντός τα τετράδιά μου». Ωστόσο, παραμένει ανεξακρίβωτο αν «οι περγαμηνές» είχαν τη μορφή τετραδίων ή χαρτιών ή ήταν ρόλοι περγαμηνών (La· Kx).
Περγαμηνή Vellum. Οι περγαμηνές φτιάχνονταν συνήθως από δέρμα προβάτου, κατσικιού ή μοσχαριού. Τον τρίτο και τον τέταρτο αιώνα Κ.Χ., άρχισε να γίνεται διάκριση ανάμεσα στις περγαμηνές με τραχύτερη υφή και σε αυτές με λεπτότερη, και ενώ το τραχύτερο είδος εξακολούθησε να αποκαλείται περγαμηνή, το λεπτότερο είδος έγινε γνωστό ως περγαμηνή vellum. Για να κατασκευάσουν αυτή την περγαμηνή, χρησιμοποιούσαν απαλά δέρματα από μοσχάρια ή κατσικάκια ή από θνησιγενή μοσχάρια ή αρνιά. Την έφτιαχναν ξύνοντας τα πλυμένα δέρματα για να φύγουν οι τρίχες, τεντώνοντας τα δέρματα πάνω σε πλαίσια, πλένοντας και ξύνοντάς τα ξανά για να εξομαλύνουν την επιφάνειά τους, πασπαλίζοντάς τα με κιμωλία και τρίβοντάς τα με ελαφρόπετρα. Με αυτή τη διαδικασία παραγόταν μια λεπτή, λεία, υπόλευκη γραφική ύλη η οποία κατέληξε να χρησιμοποιείται ευρέως για τα σημαντικά βιβλία ώσπου εφευρέθηκε η τυπογραφία, για την οποία το χαρτί ήταν καλύτερο και φτηνότερο υλικό. Σπουδαία Βιβλικά χειρόγραφα, όπως το Σιναϊτικό και το Βατικανό Αρ. 1209, του τέταρτου αιώνα, καθώς και το Αλεξανδρινό, του πέμπτου αιώνα, είναι γραμμένα σε περγαμηνή vellum.