Αιώνας — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

ΑΙΩΝΑΣ

Η εβραϊκή λέξη ‛ωλάμ μεταδίδει την έννοια του απροσδιόριστου ή ακαθόριστου χρόνου. Ο λεξικογράφος Γεσένιος ορίζει τη σημασία της ως εξής: «Κρυμμένος χρόνος, δηλαδή άδηλος και παρατεταμένος, του οποίου η αρχή ή το τέλος είναι ακαθόριστο ή απροσδιόριστο». (Εβραϊκό και Αγγλικό Λεξικό της Παλαιάς Διαθήκης [A Hebrew and English Lexicon of the Old Testament], μετάφραση [στην αγγλική] Έ. Ρόμπινσον, 1836, σ. 746) Συνεπώς, εκφράσεις ή λέξεις όπως «από τους αιώνες» (Ψλ 25:6), “αιώνιος” (Αββ 3:6), «της αρχαιότητας» (Γε 6:4), «πριν από πολύ καιρό» (Ιη 24:2), “αρχαίος” (Παρ 22:28· 23:10) και “μακραίωνος” (Εκ 12:5) αποδίδουν εύστοχα την έννοια του όρου της πρωτότυπης γλώσσας.

Η λέξη ‛ωλάμ συνδέεται κάποιες φορές με κάτι που είναι παντοτινό. (1Βα 2:45, υποσ.) Ο προφήτης Ησαΐας έγραψε: «Ο Ιεχωβά, ο Δημιουργός των περάτων της γης, είναι Θεός στον αιώνα». (Ησ 40:28) Ο Ιεχωβά υπάρχει «από τους αιώνες και μέχρι τους αιώνες». (Ψλ 90:2) Εφόσον ο Ιεχωβά είναι αθάνατος και δεν πεθαίνει, θα συνεχίσει να είναι ο Θεός σε όλη την αιωνιότητα. (Αββ 1:12· 1Τι 1:17) Ωστόσο, αυτή καθαυτή η εβραϊκή λέξη ‛ωλάμ δεν σημαίνει «για πάντα». Πολλές φορές αναφέρεται σε πράγματα που έχουν τέλος, αλλά μπορεί να λεχθεί ότι η περίοδος της ύπαρξής τους εκτείνεται “στους αιώνες” διότι ο χρόνος του τέλους τους δεν διασαφηνίζεται εκείνη τη στιγμή. Για παράδειγμα, η διαθήκη του Νόμου “που θα παρέμενε στον αιώνα” έφτασε στο τέλος της με το θάνατο του Ιησού και την εισαγωγή μιας νέας διαθήκης. (Εξ 31:16, 17· Ρω 10:4· Γα 5:18· Κολ 2:16, 17· Εβρ 9:15) Και η Ααρωνική ιεροσύνη που θα διαρκούσε «στον αιώνα» έφτασε και αυτή στο τέλος της.—Εξ 40:15· Εβρ 7:11-24· 10:1.

Ένας άλλος εβραϊκός όρος, η λέξη ‛αδ, υποδηλώνει απεριόριστο μελλοντικό χρόνο, παντοτινή διάρκεια ή αιωνιότητα. (1Χρ 28:9· Ψλ 19:9· Ησ 9:6· 45:17· Αββ 3:6) Σε κάποιες περιπτώσεις, όπως στο εδάφιο Ψαλμός 45:6, οι λέξεις ‛ωλάμ και ‛αδ εμφανίζονται μαζί και μπορούν να αποδοθούν «αιώνιος και παντοτινός» (ΜΠΚ [εδ. 7]), «εις τον αιώνα του αιώνος» (ΒΑΜ) και «στον αιώνα, και μάλιστα για πάντα» (ΜΝΚ). Όσον αφορά τη γη, ο ψαλμωδός διακήρυξε: «Δεν θα κλονιστεί στον αιώνα, και μάλιστα για πάντα».—Ψλ 104:5.

Η εβραϊκή λέξη νέτσαχ μπορεί και αυτή να υποδηλώνει παντοτινή διάρκεια. Μεταξύ των αποδόσεών της συγκαταλέγονται και οι όροι «για πάντα» (Ιωβ 4:20), «παντοτινά» (Ιωβ 14:20· Ησ 57:16) και «πάντοτε» (Ψλ 9:18). Μερικές φορές οι όροι νέτσαχ και ‛ωλάμ υπάρχουν παράλληλα (Ψλ 49:8, 9) ή οι όροι νέτσαχ και ‛αδ εμφανίζονται μαζί. (Αμ 1:11) Και οι τρεις αυτές λέξεις συνυπάρχουν στα εδάφια Ψαλμός 9:5, 6: «Επέπληξες έθνη . . . Το όνομά τους το έχεις εξαλείψει στον αιώνα [λε‛ωλάμ], και μάλιστα για πάντα [βα‛έδ]. Εχθρέ, οι ερημώσεις σου έφτασαν στο παντοτινό τους [λανέτσαχ] τέλος».

Η Λέξη Αἰών του Πρωτότυπου Ελληνικού Κειμένου. Στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές, η λέξη αἰών μπορεί να υποδηλώνει χρονική περίοδο απροσδιόριστου ή ακαθόριστου μήκους, περίοδο απώτερου, αλλά όχι ατελεύτητου, χρόνου. Για παράδειγμα, στα εδάφια Λουκάς 1:70 και Πράξεις 3:21 η λέξη αἰών μπορεί να αποδοθεί «από αρχαιοτάτων χρόνων», «από παλαιοτάτων χρόνων», «από τους αρχαιοτάτους χρόνους», «της αρχαιότητας» (ΛΧ, ΚΔΤΚ, ΜΝΚ).

Ειδικότερα, η λέξη αἰών μπορεί να αναφέρεται σε μια χρονική περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας, με ή χωρίς σαφή όρια. Οι λεξικογράφοι της ελληνικής γλώσσας δείχνουν ότι αυτή η λέξη σημαίνει «χρονικόν διάστημα σαφώς οριζόμενον και χαρακτηριζόμενον, εποχή», καθώς επίσης «ο χρόνος της ζωής κάποιου, η ζωή του» ή «γενιά». Εφόσον μια εποχή μπορεί είτε να έχει αρχή και τέλος είτε να συνεχίζεται επ’ άπειρον, έπεται ότι η λέξη αἰών θα μπορούσε να αναφέρεται σε χρονική περίοδο η οποία δεν έχει τέλος, μολονότι έχει αρχή.

Πολλές φορές, λοιπόν, η λέξη αἰών πρέπει να κατανοηθεί, σύμφωνα με τα συμφραζόμενα, ως αναφερόμενη σε χρονική περίοδο ακαθόριστου μήκους λόγω του ότι αυτή η περίοδος έχει ατελεύτητη διάρκεια. (Λου 1:55· Ιωα 6:50, 51· 12:34· 1Ιω 2:17) Παραδείγματος χάρη, η λέξη αἰών χρησιμοποιήθηκε σε μια φράση που ειπώθηκε προς την άκαρπη συκιά, στην οποία φράση η λέξη «ποτέ» αποτελεί απόδοση της έκφρασης του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου εἰς τὸν αἰῶνα. (Ματ 21:19) Αναφορικά με τον Ιησού, η αγγελική υπόσχεση ήταν ότι «αυτός θα βασιλεύει στον οίκο του Ιακώβ για πάντα [εἰς τοὺς αἰῶνας, Κείμενο]». (Λου 1:33) Το επίθετο αἰώνιος του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου (παράγωγο της λέξης αἰών), μολονότι μπορεί να έχει την έννοια του “μακρόχρονου” (Ρω 16:25· 2Τι 1:9· Τιτ 1:2), μπορεί, όπως γίνεται φανερό από τα συμφραζόμενα, να έχει και την έννοια του “παντοτινού”. (Ματ 18:8· 19:16, 29) Παραδείγματος χάρη, όπως έχει καταγραφεί στο εδάφιο Μάρκος 3:29, ο Ιησούς είπε ότι όποιος βλασφημήσει εναντίον του αγίου πνεύματος είναι ένοχος «αιώνιας αμαρτίας», δηλαδή παντοτινής, διηνεκούς, αέναης αμαρτίας η οποία δεν πρόκειται να απαλειφθεί ποτέ στο μέλλον. Ένα άλλο επίθετο του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου, το επίθετο ἀΐδιος, σημαίνει συγκεκριμένα «παντοτινός» ή «αιώνιος».—Ρω 1:20· Ιου 6, ΜΝΚ, ΕΜΖ, ΚΔΤΚ.

Ωστόσο, η λέξη αἰών μπορεί επίσης να αναφέρεται ειδικότερα στην πάγια κατάσταση των πραγμάτων ή στην τρέχουσα κατάσταση των ζητημάτων ή των γνωρισμάτων που καθιστούν μια ορισμένη χρονική περίοδο ή εποχή ξεχωριστή, παρά σε αυτό καθαυτό το χρονικό στοιχείο. Όπως δηλώνει ο Ρ. Σ. Τρεντς στο σύγγραμμα Συνώνυμα της Καινής Διαθήκης ([Synonyms of the New Testament] Λονδίνο, 1961, σ. 203): «Ενέχοντας αυτή την έννοια του χρόνου, εννοεί πλέον όλα όσα υπάρχουν στον κόσμο μέσα σε ορισμένα χρονικά πλαίσια· . . . και κατόπιν τούτου, περισσότερο από ηθική άποψη, την πορεία και το ρεύμα των υποθέσεων αυτού του κόσμου».—Βλέπε ΚΟΣΜΟΣ· ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ.