ΖΑΒΒΟΥΔ

(Ζαββούδ) [Προικισμένος].

Ο ένας από τους δύο ηγέτες των γιων του Βιγβαΐ, κάποιου πατρικού οίκου από τον οποίο ορισμένα μέλη πήγαν στην Ιερουσαλήμ με τον Έσδρα το 468 Π.Κ.Χ.—Εσδ 8:1, 14.