Πώς Ετοιμάζεται το Βιβλίο του Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά

ΚΑΘΕ ΒΙΒΛΙΟ του έτους των μαρτύρων τον Ιεχωβά είναι υπό κατασκευήν ένα χρόνο και τρεις μήνες. Αλλά πώς μπορεί αυτό να συμβαίνη, αφού η έκθεσις αυτή που αφορά την παγκόσμια δράσι διακηρύξεως των μαρτύρων του Ιεχωβά εκδίδεται κάθε χρόνο; Βέβαια ο πρόεδρος της Εταιρίας δεν θα μπορούσε να δαπανά ένα έτος και τρεις μήνες γράφοντας και συγκροτώντας την καθεμιά από τις ετήσιες αυτές εκθέσεις και συγχρόνως να ετοιμάζη μια καινούργια για να γίνεται η έκδοσις κάθε χρόνο. Η διευκρίνισις του σημείου αυτού έγκειται στην απάντησι που θα δοθή στο ερώτημα, Ποιος ετοιμάζει το βιβλίο του έτους των μαρτύρων του Ιεχωβά;

Μήπως οι εργάτες του βιβλιοδετείου που του δίδουν την τελική μορφή; ή οι πιεσταί που το τυπώνουν στα πιεστήρια; ή οι κατασκευασταί των πλακών; ή οι λινοτύπαι; ή οι δακτυλογράφοι που αντιγράφουν το τελικό χειρόγραφο που πηγαίνει στους διορθωτάς και στους στοιχειοθέτας; Αυτοί παίζουν σημαντικούς ρόλους στην παραγωγή των βιβλίων του έτους, αλλά μπαίνουν στον κύκλο μόνο τις τελευταίες εβδομάδες εργασίας πάνω σ’ αυτό το βιβλίο. Ούτε ο πρόεδρος της Εταιρίας είναι εκείνος που εκτελεί όλη την εργασία που προηγήθηκε, διότι αυτός στηρίζεται στις εκθέσεις που αποστέλλουν και τα εξήντα τρία τμήματα της Εταιρίας, οι δε υπηρέται των τμημάτων με τη σειρά τους βασίζονται σε εκθέσεις και των 13.238 ομάδων μαρτύρων του Ιεχωβά σε όλον τον κόσμο για να καταρτίσουν τις δικές των εκθέσεις που αποστέλλονται στο γραφείον του προέδρου. Τότε, μήπως οι οργανώσεις των ομάδων αρχίζουν το έργον του ετησίου βιβλίου; Όχι, διότι οι εκθέσεις των υπηρετών ομάδων προς τα τμήματα συγκροτούνται από τις εκθέσεις έργου που υποβάλλονται από τον καθένα διαγγελέα της Βασιλείας ατομικώς.

ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΔΙΑΓΓΕΛΕΩΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΑΤΟΜΙΚΩΣ

Συνεπώς, ο κάθε ένας ευαγγελιζόμενος στην υπηρεσία του αγρού είναι ο πρώτος στη γραμμή παραγωγής των βιβλίων του έτους των μαρτύρων του Ιεχωβά. Ο διαγγελεύς της Βασιλείας στον αγρό είναι εκείνος που γράφει πρώτος επάνω στις σάρκινες πλάκες των ανθρωπίνων καρδιών. «Και φανερώνεσθε ότι είσθε επιστολή Χριστού, γενομένη δια της διακονίας ημών, εγγεγραμμένη ουχί με μελάνην, αλλά με το πνεύμα του Θεού του ζώντος, ουχί εις πλάκας λιθίνας, αλλ’ εις πλάκας σαρκίνας της καρδίας.» (2 Κορινθίους 3:3) Ο διαγγελεύς της Βασιλείας στην υπηρεσία του αγρού είναι εκείνος που κάνει σημείο στα μέτωπα και εγγράφει τα καλά νέα στις ανθρώπινες διάνοιες. «Και εφώνησε προς τον άνδρα τον ενδεδυμένον τα λινά, τον έχοντα εν τη οσφύι αυτού το καλαμάριον του γραμματέως· και είπε Κύριος προς αυτόν, Δίελθε δια της πόλεως, δια της Ιερουσαλήμ, και κάμε σημείον επί των μετώπων των ανδρών, των στεναζόντων και βοώντων δια πάντα τα βδελύγματα τα γινόμενα εν μέσω αυτής.» (Ιεζεκιήλ 9:3) Ο Ιεχωβά Θεός χρησιμοποιεί τους διαγγελείς της Βασιλείας να κάμουν αυτό το έργον που συμβολίζεται από το γράψιμο και σημαίνει δημιοσίευσιν του λόγου του και ευτυχή συγκομιδήν προσθέτων διακόνων του ευαγγελίου. Η αύξησις είναι απτά αποτελέσματα που αποδεικνύουν τους μάρτυρας του Ιεχωβά ως διακόνους και τους συνιστούν ως τοιούτους.

Την έκτασι του κηρύγματός του και τα αποτελέσματά του, ο διαγγελεύς της Βασιλείας τα γράφει σ’ ένα φύλλο εκθέσεως υπηρεσίας στον αγρό. Το φύλλο αυτό, μαζί με οποιεσδήποτε πρόσθετες παρατηρήσεις ή αφηγήσεις πειρών, πηγαίνει στον υπηρέτη της ομάδος. Αυτός συνενώνει τις χωριστές εκθέσεις όλων των ευαγγελιζομένων της ομάδος και στέλλει τα ολικά αποτελέσματα, μαζί με κάποιες ασυνήθως ενδιαφέρουσες πείρες, στο τμήμα που είναι επιφορτισμένο με την περιφέρεια εκείνη. Ο υπηρέτης του τμήματος συνδυάζει όλες τις εκθέσεις ομάδων και τις εκθέσεις ολοχρονίων σκαπανέων ευαγγελιζομένων που του έρχονται, σε μια λεπτομερή έκθεσι προς το γραφείο του προέδρου. Μόνο τότε μπορεί ο πρόεδρος να καταρτίση την παγκόσμια έκθεσι για το βιβλίο του έτους. Το σημείο, λοιπόν, αυτό συνοψίζεται ως εξής: ο κάθε διαγγελεύς της Βασιλείας χωριστά χρησιμεύει ως διάκονος καθ’ όλον το έτος, διαθέτοντας χρόνον στο κήρυγμα, κάνοντας επανεπισκέψεις σε ενδιαφερόμενα πρόσωπα, διεξάγοντας κατ’ οίκον Γραφικές μελέτες, εκπαιδεύοντας νέους στο έργον, έχοντας χαρωπές πείρες, υπομένοντας σκληρές καταδιώξεις, όλα δε αυτά τα εκθέτει πιστά. Έτσι οι ευαγγελιζόμενοι, κατ’ άτομον, προμηθεύουν την πρώτη ύλη που χρησιμοποιείται στη σύνθεσι του βιβλίου του έτους. Η πορεία της διαγωγής των, το κήρυγμά των, η υπομονή των, ο ζήλος των, είναι εκείνα που καθορίζουν και υπαγορεύουν το περιεχόμενο ενός βιβλίου του έτους. Για να προμηθεύσουν την πρώτη ύλη για ένα βιβλίο του έτους, δαπανούν ένα έτος στην υπηρεσία της Βασιλείας.

Η ΕΚΘΕΣΙΣ ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΤΗΣ ΜΟΡΦΗ

Καθώς αυτή η πρώτη ύλη περνά από τους υπηρέτας των ομάδων και τους υπηρέτας τμημάτων, υφίσταται επισταμένη εξέτασι, έτσι ώστε όταν φθάση στο γραφείο του προέδρου παραμένει μόνο η αρίστη. Αλλά κι έτσι ακόμη υπάρχει υπεραφθονία υλικού. Ο πρόεδρος, λοιπόν, της Εταιρίας ζυγίζει το υλικό—εξαλείφει, συμπυκνώνει, συνοψίζει—και το συνθέτει σ’ ένα συνεκτικό ενοποιημένο σύνολο. Το προλογίζει με την ανάπτυξι ενός σχετικού Γραφικού θέματος, και προσαρτά σ’ αυτό έναν επίλογο που το στρογγυλεύει και το αποτελειώνει. Σ’ αυτό προστίθεται ένα εδάφιο του έτους και καθημερινά εδάφια με κατάλληλα σχόλια, που αποτελούν μια συστηματική προμήθεια μερίδων πνευματικής τροφής για τακτική κατανάλωσι.

Το έργον αυτό που γίνεται στα κεντρικά γραφεία της Εταιρίας και που δίνει στο χειρόγραφο του βιβλίου του έτους την τελική του μορφή, καθώς και το έργο που επακολουθεί στις εκδοτικές εγκαταστάσεις για την παραγωγή του βιβλίου, διαρκεί περίπου τρεις μήνες. Επομένως, οι κατ’ άτομον ευαγγελιζόμενοι κηρύττουν επί ένα έτος και εκθέτουν τη δράσι τους για να προμηθεύσουν πρώτη ύλη, κατόπιν δε ο πρόεδρος και το γραφείο και οι εργάται του εργοστασίου εργάζονται τρεις προσθέτους μήνες για να συμπληρώσουν την παραγωγή ενός βιβλίου του έτους (στην Αγγλική). Η μετάφρασις του ετησίου βιβλίου στη Γερμανική και η παραγωγή του στο εργοστάσιο του τμήματος της Εταιρίας στη Βέρνη της Ελβετίας, παρατείνει το χρόνο κατά μερικούς μήνες για την ξενόγλωσση αυτή έκδοσι.

Όταν η μάζα των εκθέσεων και πειρών των κατ’ άτομον ευαγγελιζομένων που αρχίζει την παραγωγή του ετησίου βιβλίου περάση από τους κυλίνδρους, βγαίνει ως ένα αποτελειωμένο προϊόν στη μορφή ενός ωραίου δεμένου βιβλίου, και επιστρέφεται στους διαγγελείς της Βασιλείας ως μια εύγευστη και εύπεπτη πνευματική τροφή. Είναι μια συγκινητική έκθεσις μιας πνευματικής οικογενείας αρρένων και θηλέων αδελφών, μιας οικογενείας που έχει ενοποιηθή από το πνεύμα του Θεού, αδιαίρετη από τα πολλά έθνη και τις γλώσσες από τις οποίες προέρχονται τα μέλη της. Η έκθεσις του βιβλίου του έτους δείχνει τι κάνει η οικογένεια αυτή για τη διακήρυξι του ευαγγελίου σε όλο τον κόσμο, αποδεικνύει ότι τα μέλη της θα υπομείνουν διωγμό μέχρι θανάτου, εξαίρει την ευόδωσι και τις αυξήσεις και τις ευλογίες που εκχύνει ο Θεός στους πνευματικούς αδελφούς της. Ενθαρρύνει τον κάθε έναν από τους μάρτυρας του Ιεχωβά να αινή τον Θεό ολοένα περισσότερο, διότι αποδεικνύει ότι αυτός είναι μαζί τους για να ευοδώνη την υπηρεσία τους.

Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΥΠΟΛΟΓΙΖΕΤΑΙ

Κάθε ευαγγελιζόμενος που έδινε έκθεσι υπηρεσίας στη διάρκεια του έτους για το οποίο κάνει έκθεσι το βιβλίο, συνεισέφερε στο ετήσιο εκείνο βιβλίο. Κάθε μάρτυς ατομικώς αποτελεί το σπουδαιότερο στοιχείο. Αυτός ίσως να μη σκέπτεται έτσι όταν, λόγου χάριν, παρατηρή μέσα στο πρόσφατα εκδεδομένο Βιβλίο των Μαρτύρων του Ιεχωβά του Έτους 1951 και βλέπη ότι ο μέσος αριθμός των ευαγγελιζομένων που έδιναν εκθέσεις κάθε μήνα στη διάρκεια του υπηρεσιακού έτους 1950 ήταν 328.572, ή ότι ο ανώτατος αριθμός αυτών που έδιναν εκθέσεις ήταν 373.430. Τι είναι ένας, όταν υπάρχουν συνολικά 373.430; θα συλλογισθή μετριόφρονα. Αλλά τι είναι 10; Δέκα άτομα. Τι είναι 1.000; Χίλια άτομα. Ο ανώτατος αριθμός των 373.430 είναι απλώς ένας σωρός από άτομα. Αν όλα τα άτομα απερρίπτοντο ως ασήμαντα, δεν θα υπήρχαν 373.430. Οι μονάδες είναι τα ζωτικά μέρη που αποτελούν τα σύνολο. Είναι οι μεμονωμένοι κόκκοι άμμου που αποτελούν τις ωραίες ακρογιαλιές, οι χωριστές σταγόνες νερού που συσσωρεύονται και σχηματίζουν ισχυρούς ωκεανούς που τα κύματά τους όταν ξεσπούν ηχούν σαν βροντές. Ομοίως, οι σπουδαίοι και ουσιώδεις κατ’ άτομον διαγγελείς της Βασιλείας συγκεντρωμένοι σ’ ένα πλήθος είναι εκείνοι των οποίων η συλλογική φωνή είναι ‘σαν φωνή υδάτων πολλών, και σαν φωνή βροντών ισχυρών’ καθώς βροντοφωνούν τη διακήρυξι! «Αινείτε τον Γιαχ, ω λαοί, διότι Ιεχωβά ο Θεός μας, ο Παντοκράτωρ, άρχισε να κυβερνά ως βασιλεύς.»—Αποκάλυψις 19:6, Μ.Ν.Κ.

Αν ένας ευαγγελιζόμενος, ο οποίος υπέβαλλε εκθέσεις στη διάρκεια του υπηρεσιακού έτους 1950, απετύγχανε να υποβάλλη εκθέσεις, το Βιβλίο του Έτους 1951 θα ήταν διάφορο. Οι 373.430 θα ήσαν 373.429. Οι ολικές ώρες υπηρεσίας θα ήσαν λιγώτερες. Οι αριθμοί διαθέσεως βιβλίων και επανεπισκέψεων και Γραφικών μελετών θα ήσαν μικρότεροι. Κάθε ευαγγελιζόμενος επηρεάζει το βιβλίο του έτους, βρίσκεται στις εκθέσεις του, στους αριθμούς του, στους πίνακάς του. Κάθε ευαγγελιζόμενος εισφέρει το μερίδιό του στο να κάμη το ετήσιο βιβλίο έκθεσι Θεοκρατικής ευοδώσεως.

ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ, ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ

Λόγου χάριν, αν οι κατ’ άτομον μάρτυρες στην Ουγγαρία δεν είχαν γράψει επάνω σε διάνοιες και σε καρδιές και δεν είχαν κάνει έκθεσι στο χαρτί, δεν θα διαβάζαμε στο Βιβλίο του Έτους 1951 για μια συγκινητική αύξησι 35% σε ευαγγελιζομένους σ’ εκείνη τη χώρα που βρίσκεται πίσω από το «σιδηρούν παραπέτασμα». Συλλήψεις, δικαστικές υποθέσεις, φυλακίσεις, δεν αναστέλλουν το κήρυγμα, και στο θάνατο δε ακόμη οι σκέψεις είναι για τη μαρτυρία. Ιδού ένα παράδειγμα: Ένας αδελφός πέθαινε από καρκίνο στο νοσοκομείο μιας πόλεως όπου ήταν ξένος. Προς το τέλος του επέμεινε να τον φέρουν στην κατοικία του, 240 μίλια μακριά, για να πεθάνη εκεί. Γιατί; Αίσθημα; Όχι, Στην Ουγγαρία δεν επιτρέπονται δημόσιες ομιλίες, αλλά κηδείες επιτρέπονται. Ο αδελφός σκέφθηκε ότι αν η κηδεία του γινόταν σε μια πόλι όπου ήταν άγνωστος, λίγοι θα ήρχοντο· αλλ’ αν γινόταν στην πόλι που κατοικούσε, πολλοί θα παρευρίσκοντο και θα εδίδετο μαρτυρία για την αλήθεια. Επέστρεψε λοιπόν στην πατρίδα του, και πέθανε λίγες μέρες αργότερα· 500 όμως άτομα ήσαν στην κηδεία του και άκουσαν το παρηγορητικό άγγελμα της Βασιλείας.

Στην Ανατολική Γερμανία, όπου ανέλαβαν οι κομμουνισταί την προσπάθεια να συντρίψουν τους μάρτυρας του Ιεχωβά εκεί που την είχαν διακόψει οι Ναζισταί, οι δούλοι του Θεού εξακολουθούν να γράφουν το άγγελμα της Βασιλείας επάνω σε διάνοιες και καρδιές και οι αριθμοί των αυξάνουν, παρά τις νυκτερινές επιδρομές και την κατάσχεσι ιδιοκτησίας και τις μακρές φυλακίσεις που επιβάλλονται σ’ αυτούς από τα Σοβιετικά Ερυθρά ανδρείκελα. Αστυνομικοί επήγαν να συλλάβουν ένα μάρτυρα, και αυτός τους υποδέχθηκε με τα ραβδωτά σαν δέρμα ονάγρου ρούχα που φορούσε μέσα στο Ναζιστικό στρατόπεδο συγκεντρώσεως, λέγοντας, «Μάλιστα, είμαι πανέτοιμος για ένα ‘δημοκρατικό’ στρατόπεδο συγκεντρώσεως!» Τρομαγμένοι και μανιασμένοι από την τόσο μεγάλη τόλμη, οι αστυνομικοί τον άφησαν να στέκη με την ενδυμασία του κι έφυγαν χωρίς αυτόν.

Στην Ιαπωνία το έργο αυτό του γραψίματος επάνω στις διάνοιες και στις καρδιές αρχίζει ακριβώς τώρα. Μολαταύτα η πρόοδος ήταν γοργή στο 1950. Οι ευαγγελιζόμενοι αυξήθηκαν από 8 σε 106, ενώ 476 παρευρέθηκαν στις συναθροίσεις για την τέλεσι της Αναμνήσεως, την επομένη δε Κυριακή 3.706 παρευρέθηκαν στις διάφορες δημόσιες διαλέξεις. Πάνω από 4.800 κατ’ οίκον Γραφικές μελέτες διεξήχθησαν, μερικοί δε ιεραπόστολοι ωδηγούσαν ο καθένας έως 37 απ’ αυτές κάθε εβδομάδα. Μερικές μελέτες έγιναν σε σχολεία, εκείνοι δε που παρακολουθούσαν έφθαναν τους 75. Ιεραπόστολοι εκπαιδευμένοι στη Σχολή Γαλαάδ έφθασαν στην Κόβη τον Νοέμβριο του 1949. Δεν υπήρχαν Ιάπωνες ευαγγελιζόμενοι εκεί. Εννέα μήνες αργότερα, τον Αύγουστο του 1950, λειτουργούσε μια ωργανωμένη ομάς 60 ευαγγελιζομένων. Στους ιεραποστόλους της περιοχής Κόβης ελέχθη από έναν δικηγόρο με τον οποίον διεξάγουν μελέτες, ότι οι Ιάπωνες εκτιμούν πάρα πολύ τον τρόπο με τον οποίο οι ιεραπόστολοι της Σκοπιάς πηγαίνουν στα σπίτια του λαού. Πολλοί ξένοι, στους οποίους περιλαμβάνονται και οι ιεραπόστολοι των γνωστών εκκλησιαστικών συστημάτων, λαμβάνουν μια αφ’ υψηλού στάσι και δεν αναμιγνύονται με τον Ιαπωνικό λαό. Οι ιεραπόστολοι των παραδεδεγμένων αυτών θρησκειών του «Χριστιανισμού» εμφανίζονται σε θορυβώδεις παρελάσεις με σάλπιγγες τα Χριστούγεννα, και κατόπιν αναστέλλουν τη ζωηρότητά τους κατά το υπόλοιπο του έτους. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά στην Ιαπωνία και αλλού δίνουν μαρτυρία καθ’ όλον το έτος, εγκαίρως και ακαίρως.

Στη Γαλλική Αφρική Ισημερινού είναι σχεδόν περιττό να πηγαίνη κανείς από θύρα σε θύρα για να δώση μαρτυρία, διότι ο λαός συρρέει στους ευαγγελιζομένους για ν’ ακούση το άγγελμα. Οι ιερείς και οι ποιμένες είναι εκνευρισμένοι, οι δε ιθαγενείς μάρτυρες επιφέρουν σύγχυσι στους λευκούς αρχηγούς τών παραδεδεγμένων θρησκειών. Ένας από τους πάστορας της Ουβαγκούης εκανόνισε μια συνάθροισι για να δυσφημήση τους μάρτυρας, αλλά κάθε κατηγορία αναιρέθηκε επιδέξια από παρόντας διαγγελείς. Τελικά με μανία ο ποιμήν επήδησε πάνω σ’ ένα μάρτυρα για να τον κάνη να κλείση την Αγία Γραφή από την οποία εδιάβαζε, και όταν αντιμετώπισε περισσότερες Γραφικές αποδείξεις, εκραύγασε: «Βγήτε έξω! Και όσοι θέλουν ν’ ακολουθήσουν τους Μάρτυρας να βγουν κι αυτοί έξω!» Τότε όλοι οι συγκεντρωμένοι, εκτός από τους διακόνους, έφυγαν μαζί με τους μάρτυρας.

Οι εκδόσεις της Εταιρίας απαγορεύονται στη Σουαζιλάνδη της Αφρικής, αλλά εν τούτοις οι ευαγγελιζόμενοι κηρύττουν. Σε μια περίπτωσι ο Ύπατος άρχων, που είχε όλα τα βιβλία της Εταιρίας, εκάλεσε ένα σκαπανέα μάρτυρα να μιλήση στο βασιλικό ανάκτορο. Όταν ετελείωσε, τέσσερες θρησκευτικοί διάκονοι παρόντες εγύρισαν τα κολλάρα τους προς τα εμπρός και εδήλωσαν: «Δεν είμαστε πια θρησκευτικοί διάκονοι αλλά είμεθα μάρτυρες του Ιεχωβά!» Και στη Νιγερία οι αριθμοί των ακροατών στις δημόσιες συναθροίσεις αυξάνουν, διότι πόλεις ολόκληρες στρέφονται υπέρ των συναθροίσεων αυτών. Στη συνέλευσι του Οβιαρούκου οι μάρτυρες ανήλθαν σε 300· η δημοσία συνάθροισις αριθμούσε 4.626!

Το Βιβλίο του Έτους 1951 δείχνει ότι οι αυξήσεις στη Βόρειο Ροδεσία μετρούνται λίγο διαφορετικά· δεν μετράται, δηλαδή, τόσο ο αριθμός των ευαγγελιζομένων όσο η ικανότης για διάβασμα. Περίπου 50% των ευαγγελιζομένων μπορούν τώρα να διαβάσουν, αν και στα κατώτερα στρώματα το ποσοστό είναι πολύ μικρότερο. Μερικές ομάδες αναφέρουν μια αύξησι σχεδόν 100% σε εγγραμμάτους από το περασμένο έτος. Ο «δυνητικός» αριθμός ευαγγελιζομένων είναι εκπληκτικός. Πάνω από 40.000 παρακολουθούν συναθροίσεις, δηλαδή ένας στους 40 απ’ όλο τον πληθυσμό. Πολλοί απ’ αυτούς θα ελάμβαναν μέρος στο έργον αν τους επετρέπετο, αλλά τους παρέχεται περισσότερη εκπαίδευσις προτού χρησιμοποιηθούν ως εκπρόσωποι της Εταιρίας. Σε πολλά μέρη της χώρας το έδαφος για μαρτυρία είναι σπάνιο, διότι ένας στους 120 από όλο τον πληθυσμό είναι μάρτυς. Μια ομάς έχει πάνω από 1.500 που παρακολουθούν τις συναθροίσεις της και έχει μόνο περίπου 6 κατοικίες ανά ευαγγελιζόμενον ως τομέα. Ένας υπηρέτης περιοχής ανέφερε για μια ομάδα: «Μόνο λίγα χωριά υπολείπονται όπου απέμειναν ένας ή δύο άνθρωποι που δεν παρακολουθούν τις συναθροίσεις της ομάδος.»

Αυτές και πολλές άλλες συγκινητικές πείρες από τη διακήρυξι του ευαγγελίου εκτίθενται στο Βιβλίο του Έτους 1951. Αλλά το σημείο που πρέπει να ενθυμούμεθα είναι ότι οι πείρες αυτές δεν θα μπορούσαν να περιληφθούν στο βιβλίο αν οι ευαγγελιζόμενοι πολλών χωρών δεν ήσαν έξω κηρύττοντας, γράφοντας σε ανθρώπινες διάνοιες και καρδιές, υπομένοντας πιστά μέσα σε πολλές δοκιμασίες και θλίψεις, και κάνοντας ύστερα ακριβή έκθεσι των συμβάντων αυτών. Το ετήσιο βιβλίο δεν είναι μυθιστόρημα που να προσαρμόζεται στη φαντασιοπληξία ενός συγγραφέως, δεν είναι παραμύθι που να παραγεμίζεται με μια ζωηρή φαντασία. Είναι μια ακριβής αφήγησις, βασισμένη σε πραγματικές προσωπικές εκθέσεις που έγιναν από διαγγελείς της Βασιλείας σε όλο τον κόσμο.

ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΕΚΘΕΣΙΣ, ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΚΑΛΟΣ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΣ ΣΚΟΠΟΣ

Ο Ιεχωβά γνωρίζει εκείνους που ανήκουν σ’ αυτόν.» (2 Τιμόθεον 2:19, Μ.Ν.Κ.) Και το Βιβλίο του Έτους 1951 αποδεικνύει ότι αυτός τους συναθροίζει στην οργάνωσί του. Δείχνει αύξησι, ότι δηλαδή ο μέσος αριθμός ευαγγελιζομένων που ασχολούνται στο έργον κάθε μήνα, ανήλθε από 127.478 που ήταν στο 1945 σε 328.572 στο 1950, ότι η αύξησις ευαγγελιζομένων από το 1949 ως το 1950 ήταν 18%. Στη διάρκεια του υπηρεσιακού έτους 1950, μάρτυρες σε 115 χώρες, νησιά, επαρχίες και άλλες εδαφικές διαιρέσεις των εθνών εδαπάνησαν 54.707.445 ώρες κηρύττοντας, κάνοντας πολλά εκατομμύρια επανεπισκέψεις σε ενδιαφερόμενα πρόσωπα, διεξάγοντας εκατοντάδες χιλιάδων εβδομαδιαίες Γραφικές μελέτες στα σπίτια των ανθρώπων, βοηθώντας τους να εννοήσουν τα 15.954.418 βιβλία και βιβλιάρια σε πολλές γλώσσες, τα οποία διετέθησαν στη διάρκεια του έτους.

Οι πιστοί μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν καταρτίσει μια καλή έκθεσι λόγω του ζήλου των στο κήρυγμα. Και γιατί ν’ αγωνίζονται για μια καλή έκθεσι; Οι Παροιμίες 15:30 απαντούν «η καλή φήμη [έκθεσις, Μετ. Βασ. Ιακ.] παχύνει τα οστά». Αλλά ποιος θέλει παχέα οστά; Αυτό θα μπορούσαμε να το δούμε από την εξής άποψι. Παχέα οστά είναι εκείνα που έχουν υγρασία και χυμώδη μυελόν μέσα τους. Ο υγιεινός μυελός των οστών είναι εκείνος που κατασκευάζει εκατομμύρια κόκκινα αιμοσφαίρια κάθε δευτερόλεπτο, κι εκεί επίσης παράγονται λευκά αιμοσφαίρια. Τα παχέα οστά είναι αναγκαία για καλό αίμα. Και «η ζωή της σαρκός είναι εν τω αίματι». (Λευιτικόν 17:11) Έτσι, μια καλή εκθεσις είναι ένα χάρισμα στον οργανισμό, που κάνει τα οστά παχέα για να παράγουν ρωμαλέα ζωή.

Ομοίως, και με μεταφορική έννοια, μια καλή έκθεσις μαρτυρίας της Βασιλείας καταρτισμένη από το ωργανωμένο σώμα του λαού του Ιεχωβά, σημαίνει υγεία. Δείχνει ότι η οργάνωσις είναι υγιής και παραγωγική, ζωντανή και δραστήρια. Ο μέγας όγκος έργων που παράγει την καλή έκθεσι αποδεικνύει ότι η πίστις του λαού του Ιεχωβά είναι ζωντανή και δεν είναι πίστις νεκρά χωρίς έργα. Ευχαριστούμε λοιπόν τον Θεό την καλή έκθεσι του υπηρεσιακού έτους 1950, και με την παρ’ αξίαν αγαθότητά του ζητούμε μια καλύτερη ακόμη για το 1951. Το εδάφιο Εκκλησιαστής 3:1 δείχνει ότι υπάρχει «καιρός παντί πράγματι», και το 60 κεφάλαιο του Ησαΐα διακηρύττει ότι οι ημέρες αυτές της παρουσίας του Χριστού είναι ο καιρός της αυξήσεως, για άνευ προηγουμένου συγκομιδή, για συνεχή ανώτατα όρια ευαγγελιζομένων. Για τούτο, με υγιείς Γραφικούς λόγους για ελπίδα επιτυχίας, το Βιβλίο του Έτους 1951 διεγείρει όλους τους ευαγγελιζομένους ν’ αποβλέψουν σε μια αύξησι 34% σε ανώτατο όριο ευαγγελιζομένων στη διάρκεια του 1951, για να πηδήσωμε από τους 373.430 σε 500.396! Τι καλή έκθεσις θα είναι αυτή που θα δείξη σε όλους τους ανθρώπους τη ρωμαλέα ζωή που ογκώνεται σαν κύμα μέσ’ από το ωργανωμένο σώμα των μαρτύρων του Ιεχωβά!

ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΕ ΝΑ ΕΚΤΕΛΗΤΕ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΣΑΣ ΩΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΖΟΜΕΝΟΣ!

Έτσι, μ’ αυτόν τον λαμπρό αντικειμενικό σκοπό που τίθεται ενώπιόν μας, όλοι οι δούλοι του Ιεχωβά ας εργασθούν για την πραγματοποίησί του. Ας θυμάται ο καθένας ότι με την τωρινή μαρτυρία του αποταμιεύει πρώτη ύλη για το Βιβλίο των Μαρτύρων τον Ιεχωβά του Έτους 1952. Πόση θα προμηθεύσετε στη διάρκεια του υπηρεσιακού έτους 1951; Πόσο γράψιμο αληθείας θα κάμετε επάνω στις διάνοιες και στις σάρκινες καρδιές των ανθρώπων; Πόσο πιστά θα υποβάλλετε γραπτές εκθέσεις της δράσεως αυτής; Θα αγωνισθήτε με ζήλο να βοηθήσετε τουλάχιστον ένα άτομο καλής θελήσεως να γίνη διαγγελεύς της Βασιλείας στη διάρκεια του έτους; Με λίγα λόγια, πόση θα είναι η συμβολή σας στο Βιβλίο του Έτους 1952; Σε ποιο βαθμό θα είσθε μέσα στην έκθεσι εκείνη, στους πίνακάς της, στους χάρτας υπηρεσίας της;

Όταν γράφετε εκθέσεις υπηρεσίας αγρού τώρα, συνεισφέρετε στο Βιβλίο του Έτους 1952. Σε σας οι εκθέσεις σας μπορεί να φαίνωνται σαν μια απλή σταγόνα νερού καθώς εισρέουν στη διάρκεια του έτους. Αλλά η σταγόνα γίνεται ρυάκιο όταν ενώνεται με τις εκθέσεις των άλλων ευαγγελιζομένων στην ομάδα σας. Και όταν αυτά τα ρυάκια από πολλές ομάδες συναντώνται στα γραφεία των τμημάτων, γίνονται ισχυρά ποτάμια, και όταν 63 τέτοια εικονικά ποτάμια από τόσο πολλά τμήματα στέλλουν τις εκθέσεις των στο γραφείο του προέδρου, συγχωνεύονται εκεί για να σχηματίσουν έναν ποταμό σε στάδιο πλημμύρας. Όλα αυτά επειδή εσείς, κι εσείς, κι εσείς, οι κατ’ άτομον ευαγγελιζόμενοι που είσθε διασκορπισμένοι σε 115 χώρες, εκρατούσατε ο καθένας μια σταγόνα εκθέσεων που έφθανε εκεί που έπρεπε στη διάρκεια του υπηρεσιακού έτους. Γι’ αυτό εξακολουθήστε να γράφετε τις εκθέσεις σας. Μη σας λείψη η μελάνη, αλλά σημειώνετε με τη γραφίδα του ανθρώπου με τα λινά. Μην πάθετε συγγραφική αναπηρία, αλλά εξακολουθήστε να αντλήτε από το πνεύμα του Θεού για να γράφετε πάνω στις σάρκινες πλάκες ανθρωπίνων καρδιών. Όλοι μας ας είμεθα συνεργάται συγγραφείς μαζί με τους αδελφούς μας σε όλη τη γη συσσωρεύοντας τώρα μια αφθονία πρώτης ύλης για το Βιβλίο των Μαρτύρων του Ιεχωβά του Έτους 1952.

Με την παρ’ αξίαν αγαθότητα του Ιεχωβά, όταν αυτό θα έχη τελείως ετοιμασθή, θα μπορούμε ίσως να διαβάσωμε σ’ αυτό μια έκθεσι ανωτάτου ορίου ευαγγελιζομένων 500.396!