Περαιτέρω Κήρυγμα στας Νήσους

ΣΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ τεύχος μας εδώσαμε περιγραφή των ταξιδιών του προέδρου της Εταιρίας Σκοπιά, Ν. Ο. Νορρ, και του γραμματέως του, Μ. Γ. Χένσελ, καθώς υπηρετούσαν τους μάρτυρας του Ιεχωβά στις Βερμούδες νήσους, στις Μπαχάμας και στην Κούβα. Τώρα είναι ευχαρίστησίς μας να εξακολουθήσουμε την περιγραφή του συνεχιζόμενου ταξιδιού των για να επισκεφθούν, σύμφωνα με το πρόγραμμα τους, τη Ζαμάικα, την Αιτή, τις Παρθένους Νήσους και το Πόρτο Ρίκο.

Ο Αδελφός Νορρ είχε και άλλοτε επισκεφθή τη Ζαμάικα, αλλά ήταν η πρώτη επίσκεψις του Αδελφού Χένσελ στο τραχύ αυτό ορεινό νησί. Το αεροπλάνο με το οποίο επρόκειτο να ταξιδεύσωμε από την Καμαγκουέη της Κούβας στη Ζαμάικα ανεχώρησε από την Καμαγκουέη λίγο αργά. Η συνέλευσις είχε ήδη αρχίσει στο Κίνγκστον, την Παρασκευή 15 Δεκεμβρίου. Μερικοί αδελφοί είχαν έλθει στο αεροδρόμιο για να συναντήσουν τους ταξιδιώτες και δεν αργήσαμε να βρεθούμε σε μια άλλη συνέλευσι στην πλήρη της έντασι· αυτή τη φορά, όμως, διεξήγετο όλη στην Αγγλική.

Το Γραφείο του τμήματος είχε κανονίσει να γίνη η συνέλευσις στο Κίνγκστον της Ζαμάικας, στην Αίθουσα της Ενώσεως Διδασκάλων της Ζαμάικας. Μια εξυπηρετική καφετερία ήταν μόλις 100 μέτρα μακριά, προσεφέροντο δε ωραία φαγητά. Επίσης ένα πολύ καλό αναψυκτήριο είχε εγκατασταθή εκεί. Αυτή η θέσις ήταν συνδεδεμένη με ιδιαίτερη απ’ ευθείας τηλεφωνική γραμμή, έτσι ώστε όλο το πρόγραμμα της συνελεύσεως μπορούσε ν’ ακουσθή από τους εθελοντάς εργάτας στην καφετερία.

Οι αδελφοί της Ζαμάικας έκαμαν μια πολύ καλή συνάθροισι υπηρεσίας. Ένα από τα μέρη του προγράμματος ήταν ένα ζωηρό ποιητικό δράμα που εξεικόνιζε τη διαφύλαξι του δούλου του Κυρίου με επίμονο κήρυγμα. Ήταν μια αλληγορία· όλοι οι χαρακτήρες μιλούσαν στην εκτέλεσι του μέρους των σε στίχους ομοιοκαταλήκτους. Υπήρχαν διάφοροι χαρακτήρες, όπως η Λεγεών, το Δέλεαρ, η Αποθάρρυνσις, ο κ. Χλευαστής και άλλοι, οι οποίοι εξετέλεσαν το μέρος των καλά και προσπάθησαν με σθένος να κατανικήσουν τον δούλον του Ιεχωβά. Αλλά με την «μάχαιραν του πνεύματος» και με την υπηρεσία του Κυρίου που τον κρατούσε απασχολημένο στο να κηρύττη τα αγαθά νέα, ο νεαρός ευαγγελιζόμενος ήταν ικανός να υπερνικήση όλα αυτά τα εμπόδια. Η δραματοποίησις του ζητήματος ήταν αποτελεσματική και ήταν πράγματι κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Το ακροατήριο απήλαυσε την παρουσίασι.

Οι Αδελφοί Νορρ και Χένσελ μιλούσαν κάθε μέρα στη συνέλευσι και εξετάσθηκε ένα θέμα που οι αδελφοί το απήλαυσαν εξαιρετικά. Αυτό ήταν η παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου και η σημερινή σημασία της. Οι λεπτομέρειές της άρχισαν να δημοσιεύωνται στη Σκοπιά. Ο Αδελφός Χένσελ ασχολήθηκε με πολλά υπηρεσιακά προβλήματα και ιδιαίτερα έδειξε πώς οι διαγγελείς της Βασιλείας πρέπει να χρησιμοποιούν σήμερα τον χρόνον τους για ν’ αποδειχθούν ότι είναι πραγματικοί Χριστιανοί.

Έγινε καλή διαφήμισις της δημοσίας συναθροίσεως που είχε κανονισθή για τις 7 το βράδυ της Κυριακής. Την Κυριακή πρωί εκφωνήθηκε η ομιλία για το βάπτισμα και 145 αδελφοί εβαπτίσθηκαν στον όρμο. Η δημοσία ομιλία είλκυσε ένα πλήθος από 4.500 άτομα που για πρώτη φορά εσημειώθη τόσο μεγάλο. Η αίθουσα ήταν γεμάτη, οι αυλές και από τις δύο πλευρές ήσαν πλήρεις, ο χώρος της καφετερίας ήταν γεμάτος και τα πεζοδρόμια είχαν καταληφθή από ανθρώπους που έστεκαν εκεί ακούοντας τις ομιλίες με μεγάφωνα. Όλοι εχάρηκαν υπερβολικά με την έξοχη συνέλευσι. Το Κίνγκστον μιλούσε για τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Βέβαια, για τους αδελφούς η συνέλευσις έληξε πάρα πολύ γρήγορα, αλλά όλοι ήσαν αποφασισμένοι να επιστρέψουν στις ομάδες των και να κάμουν καλύτερο κήρυγμα του ευαγγελίου.

Η τελευταία επίσκεψις στη νήσο Ζαμάικα που είχε γίνει από τον Αδελφό Νορρ στο 1946, είχε δείξει ότι υπήρχαν μόνο 899 ευαγγελιζόμενοι που ησχολούντο τακτικά στην υπηρεσία του αγρού. Τώρα υπάρχουν 2.120 σύμφωνα με την έκθεσι του τελευταίου έτους, μ’ ένα ανώτατο όριο 2.380. Υπάρχει πολύ μικρή αύξησις στον αριθμό των ωργανωμένων ομάδων, διότι υπήρχαν πολλές ομάδες στο 1946, αλλά έχουν μεγαλώσει, και οι κάτοικοι σ’ αυτό το αξιαγάπητο νησί, περίπου 1.388.000, ασφαλώς γνωρίζουν ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν ένα άγγελμα παρηγορίας γι’ αυτούς και πολλοί ακούουν και επιτρέπουν στους ευαγγελιζομένους να συμμελετούν μαζί τους στα σπίτια τους. Οι μάρτυρες είναι βέβαιοι για την αύξησι της Θεοκρατίας στη Ζαμάικα. Η Δευτέρα μετά τη συνέλευσι ήταν αφιερωμένη στον έλεγχο του έργου του τμήματος και στο να ληφθή φροντίδα για ζητήματα, για τα οποία οι αδελφοί ήθελαν να λάβουν οδηγίες από τον πρόεδρο της Εταιρίας.

Την Τρίτη έγινε μια διαδρομή με το ηχητικό αυτοκίνητο της Εταιρίας, ένα αθόρυβο Φορντ 1936, κατά μήκος του δρόμου προς το άλλο άκρον του νησιού, προς το φημισμένο κέντρον αναψυχής, τον Όρμο Μοντέγκο. Αυτό μας έδωσε την ευκαιρία να ιδούμε μερικές από τις άλλες πόλεις. Χρειάσθηκε ν’ ανεβούμε στο Όρος του Διαβόλου, μια από τις πιο ψηλές βουνοκορφές του νησιού, και ύστερα να κατεβούμε μέσα από μια χαράδρα με φτέρη, έναν από τους πιο ωραίους κήπους τροπικής λαμπρότητος στον κόσμο. Στον Όρμο Μοντέγκο το Θέατρο Στραντ ενοικιάσθηκε για τη συνέλευσι μιας ημέρας, για τη διευκόλυνσι των αδελφών του δυτικού άκρου του νησιού. Δεκατρείς εβαπτίσθηκαν την Τετάρτη το πρωί. Η διαφήμισις της δημοσίας συναθροίσεως έγινε αμέσως μετά το βάπτισμα. Εργασθήκαμε στο ηχητικό όχημα κάνοντας την αναγγελία και διανέμοντας προγράμματα από το αυτοκίνητο. Ήταν βέβαια ενδιαφέρον το να πηγαίνουμε μέσ’ από τους ελικοειδείς δρόμους της πόλεως αυτής και να μιλούμε στους κατοίκους. Στην απογευματινή συγκέντρωσι παρευρέθηκαν 310 άτομα και παρά το γεγονός ότι αυτή ήταν η εποχή των Χριστουγέννων που όλοι εψώνιζαν, 554 άτομα παρευρέθηκαν στη δημοσία ομιλία.

Την επόμενη μέρα εκινούμεθα σε μια άλλη μακρινή εκδρομή για να επισκεφθούμε το βορειοανατολικό άκρον του νησιού όπου επετύχαμε να πάρωμε το Θέατρο Καπιτόλ κι έγινε εκεί μιας ημέρας συνάθροισις για τους μάρτυρας του Ιεχωβά σ’ αυτό το μέρος του νησιού. Το νησί έχει μήκος μόνο 144 μιλίων και πλάτος 49 μιλίων, και καθώς ταξιδεύαμε μέσ’ από χωριά και πόλεις, εχαιρετούσαμε διάφορα άτομα τα οποία είχαμε συναντήσει στο Κίνγκστον και τα οποία ανεγνώρισαν το ηχητικό αυτοκίνητο και έστρεφαν προς εμάς, κι ένα άτομο απεδεικνύετο πως ήταν ένας ευαγγελιζόμενος και το άλλο ένας υπηρέτης ομάδος και το άλλο ένας υπηρέτης Γραφικών μελετών ή ένας ενδιαφερόμενος καλής θελήσεως. Πραγματικά, οπουδήποτε πηγαίναμε, ακόμη και όταν τρώγαμε σ’ ένα εστιατόριο, οι άνθρωποι μας εγνώριζαν. Αυτό δείχνει πόσο καλά γνωστοί είναι οι μάρτυρες του Ιεχωβά σε όλη τη Ζαμάικα.

Το ταξίδι από τον Όρμο Μοντέγκο στο Πορτ Αντώνιο ήταν όλο κατά μήκος της βορείου ακτής. Η θάλασσα είχε ένα βαθυκύανο χρώμα και σ’ αντίθεσι μ’ αυτό λευκός αφρός σχηματιζόταν από τα μεγάλα κύματα που ξεσήκωνε μια τσουχτερή βορεινή αύρα. Μπορούσαμε να βλέπωμε τη θάλασσα τον περισσότερο καιρό, αλλά ενίοτε περνούσαμε μέσ’ από μεγάλα κτήματα φοινίκων κοκοκαρυδιών και μέσ’ από κτήματα ζαχάρεως. Μόλις είχε περάσει η βροχερή εποχή κι έτσι η Ζαμάικα φαινόταν υπερβολικά χλοερή οπουδήποτε μας έφερναν οι ελικοειδείς δρόμοι των λόφων. Είναι μια εύφορη νήσος για γεωργία και για τους σπόρους της αληθείας της Βασιλείας.

Στο Πορτ Αντώνιο 160 αδελφοί συναθροίσθηκαν στις 5 μ.μ ν’ ακούσουν τον Αδελφό Χένσελ που μίλησε επί μισή ώρα και που έπρεπε έπειτα ν’ αναχωρήση με αυτοκίνητο για το Κίνγκστον, όπου είχε κανονισθή ειδική συνάθροισις με τις τρεις μονάδες για να εξετασθούν ζητήματα σχετικά με το κτίσιμο προσθέτων Αιθουσών Βασιλείας. Ο Αδελφός Νορρ μίλησε προχείρως την ώρα που απέμενε ως τη δημοσία συνάθροισι, η οποία επρόκειτο ν’ αρχίση στις 7. Τετρακόσια πέντε άτομα προσήλθαν εκείνο το βράδυ, που ενδιεφέροντο να ζήσουν για πάντα με ευτυχία επάνω στη γη.

Ο Αδελφός Νορρ έπρεπε επίσης να επιστρέψη στο Κίνγκστον εκείνη τη νύκτα διότι επρόκειτο την επομένη να αναχωρήσουν αεροπορικώς για την Αϊτή. Το φωτεινό φεγγάρι έλαμπε και το ταξίδι επιστροφής μέσ’ από βουνά και κοιλάδες ήταν πολύ ενδιαφέρον. Ήταν ευχάριστο, επίσης, ακριβώς έξω από την πόλι να προσπεράσουμε πολλούς από τους αδελφούς που είχαν έλθει στη συνάθροισι και που εβάδιζαν επιστρέφοντας στις κατοικίες των στους τραχείς λόφους όπου ζουν. Μερικοί είχαν ποδήλατα, αλλά οι περισσοτέροι επήγαιναν πεζή. Όλοι αυτοί μας χαιρετούσαν καθώς περνούσαμε.

Ο Αδελφός Χένσελ είχε μια πολύ ωραία συνάθροισι στο Κίνγκστον, όπου 525 αδελφοί εγέμισαν την Αίθουσα Βασιλείας της Κεντρικής μονάδος. Εκεί ανέγνωσε μια επιστολή γραμμένη από τον Αδελφό Νορρ προς τις τρεις μονάδες και που εισηγείτο ιδέες για την επέκτασι του έργου στην κυριώτερη αυτή πόλι, την πρωτεύουσα της Ζαμάικας. Οι προτάσεις έγιναν δεκτές ομόφωνα και αναμφιβόλως το έργον θα κινηθή προς τα εμπρός γρήγορα. Στο 1946 όταν ο Αδελφός Νορρ έκαμε την πρώτη τον επίσκεψι, υπήρχαν 209 ευαγγελιζόμενοι και μια μονάδα. Εκείνο τον καιρό είχε γίνει πρότασις να χωρισθούν σε τρεις μονάδες και να κτίσουν τρεις Αίθουσες Βασιλείας Αυτό το έκαμαν και από το 1946 αυξήθηκαν σε 800 τακτικούς και μη τακτικούς ευαγγελιζομένους. Έτσι, τώρα σχεδιάζουν να προβούν στο κτίσιμο δύο ακόμη Αιθουσών Βασιλείας σε διάφορα μέρη της πόλεως και αναμφιβόλως το έργον θα προχωρήση με μια όμοια αύξησι.

Πάλι η εβδομάδα πέρασε πάρα πολύ γρήγορα και ήταν καιρός ν’ αναχωρήσωμε. Τριάντα αδελφοί μάς συνώδευσαν στο Αεροδρόμιο Παλισάντος, επτά μίλια έξω από το Κίνγκστον, για να μας ιδούν να πετούμε μακριά κατά τη 1.20΄ μ.μ. μ’ ένα ανθρωποποίητο πουλί της Παναμερικανικής Εταιρίας, στο δρόμο μας προς τον επόμενο σταθμό, το Πορτ Ω Πρενς της Αϊτής. Απηλαύσαμε πλήρως την εβδομάδα στη Ζαμάικα με τις χιλιάδες Θεοκρατικούς δούλους του Ιεχωβά.

ΑΪΤΗ

Η τροπική Αϊτή καταλαμβάνει το δυτικό μέρος της νήσου που πολλοί άνθρωποι το γνωρίζουν ως Σάντο Ντομίγκο. Είναι πολύ ορεινή και αρκετά πρωτόγονη. Η Δομινικανή Δημοκρατία καταλαμβάνει το ανατολικόν άκρον, τη μεγαλύτερη έκτασι της νήσου. Η Αϊτή είναι μια δημοκρατία νέγρων. Ο λαός μιλεί Γαλλικά και Κρεολικά, περίπου δε τη 90% χρησιμοποιούν την τελευταία αυτή γλώσσα. Η Γαλλική είναι η κρατική γλώσσα, ενώ η Κρεολική είναι η γλώσσα που μιλεί κάθε άνθρωπος. Η Καθολική θρησκεία έχει διδαχθή εκεί επί πολλούς αιώνες, αλλά δεν ενδιαφέρει τον Καθολικό κλήρο αν ο λαός των ασκή την αιθιοπική δεισιδαιμονία (μαγεία) που λέγεται ότι την ακολουθούν οι περισσότεροι από τους κατοίκους της χώρας. Είναι εν τάξει για τον Καθολικό κλήρο να ανήκουν σε δύο θρησκείες εφόσον ανήκουν στην Καθολική θρησκεία. Τι παράδοξος τρόπος διδασκαλίας της αληθείας αν έχουν την αλήθεια! Τέτοια ανοχή του δαιμονισμού εξηγεί πώς συμβαίνει ο Ιαπωνικός λαός να μπορή να λατρεύη τους προγόνους του κι όμως να είναι, καθώς λένε, «καλοί Καθολικοί».

Το ζήτημα γι’ αυτούς δεν είναι τόσο αν θα διδαχθή ο λαός τι είναι μέσα στην Αγία Γραφή, διότι αυτό δεν υπήρξε το ενδιαφέρον της Καθολικής Εκκλησίας επί αιώνες. Το ζήτημα υπήρξε η ίδρυσις μιας δυνατής οργανώσεως η οποία σήμερα έχει αποδείξει ότι είναι περισσότερο πολιτική παρά θρησκευτική. Πραγματικά, η Πόλις του Βατικανού είναι ένα κράτος του Βατικανού· δεν είναι μόνο ένα κέντρον μιας θρησκευτικής οργανώσεως, αλλά πρέπει ν’ αναγνωρισθή σαν μια κυβέρνησις. Αυτοί δεν έχουν αποχωρισθή από τον κόσμο, καθώς ήταν η συμβουλή του Ιησού Χριστού. Αυτός είπε ότι ήταν στον κόσμο, αλλά δεν ήταν από τον κόσμο. Αλλά η Ρωμαιοκαθολική Ιεραρχία θέλει να είναι ένα μέρος του παλαιού κόσμου και βέβαια θα ανατραπή μαζί με αυτόν στη μάχη του Αρμαγεδδώνος.

Οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν ένα πραγματικό πρόβλημα στην Αϊτή, δηλαδή να παρουσιάσουν την αλήθεια στο λαό. Πρώτα, πρέπει να υπερνικήσουν τις Καθολικές διδασκαλίες, τις οποίες μερικοί από το λαό πιστεύουν, αλλά στις οποίες δεν αποδίδουν πολλή σημασία· και δεύτερον, πρέπει να καταπολεμήσουν τις αιθιοπικές δεισιδαιμονίες που έχουν σχέσι με τον πνευματισμό. Η γλώσσα είναι επίσης ένας πραγματικός φραγμός. Στο 1946, όταν ο αδελφός Νορρ επισκέφθηκε αυτή τη χώρα για πρώτη φορά, υπήρχαν μόνο δύο ιεραπόστολοι εκεί και δύο άλλα πρόσωπα που ενδιεφέροντο να κηρύξουν το ευαγγέλιο. Από τότε η Εταιρία έχει στείλει περισσοτέρους ιεραποστόλους στη χώρα και το έργον ηύξησε ώσπου σήμερα υπάρχουν 12 ιεραπόστολοι κι ένας μέσος όρος 86 ευαγγελιζομένων στη διάρκεια του 1950, μ’ ένα ανώτατο όριο 99 το έτος αυτό. Οι διάκονοι αυτοί κάνουν έξοχο έργον με το να πηγαίνουν στα μικρά χωριά και τις πόλεις και να εργάζονται στην ύπαιθρο χώρα. Αδιάφορο πού πηγαίνει κανείς, θα εύρη λαό για να μιλήση. Αλλά το να τους πείση για την αλήθεια είναι ένα άλλο ζήτημα. Χρειάζεται υπομονή, αγαθότητα, επιμονή και κάποια κατανόησι των ανθρώπων.

Όταν εφθάσαμε στο αεροδρόμιο, η συνέλευσις ήταν ήδη εν προόδω. Έτσι πήγαμε κατ’ ευθείαν στην Αίθουσα της Βασιλείας για ν’ αρχίσωμε να μιλούμε. Οι αδελφοί από διάφορα μέρη της χώρας είχαν συγκεντρωθή στην Αίθουσα της Βασιλείας κι εκεί απήλαυσαν μια ευωχία καλών πραγμάτων. Εβδομήντα τέσσερα διάφορα άτομα παρευρέθησαν στη συγκέντρωσι και την Κυριακή το απόγευμα, την παραμονή των Χριστουγέννων, έγινε η δημοσία συνάθροισις στο υπαίθριο θέατρο Ντε Βερντιού, σ’ ένα ωραίο Άλσος Εκθέσεως στο άκρον του λιμένος. Ήσαν παρόντες 474. Εκείνο το πρωί 13 αδελφοί εβαπτίσθησαν σε μια ακτή που ονομάζεται Λέσχη Θόρλαντ. Μια καλή διευθέτησις καφετερίας είχε γίνει, έτσι ώστε, αν και οι συναθροίσεις ήσαν μικρές όταν συγκριθούν με της Κούβας, υπήρχαν όλα τα χαρακτηριστικά μιας συνελεύσεως.

Οι ευαγγελιζόμενοι δεν υπελείφθησαν καθόλου στη διαφήμισι των καλών νέων με πινακίδες, έντυπες αγγελίες, μένοντας στους δρόμους με τα περιοδικά και φροντίζοντας να είναι πληροφορημένοι οι άνθρωποι καλής θελήσεως. Όλοι ευχαριστήθηκαν με το καλό ακροατήριο που παρηκολούθησε τη δημοσία συνάθροισι του απογεύματος. Ήταν εντελώς προφανές ότι πολλοί ήσαν εξαιρετικά ευχαριστημένοι, διότι εκείνη τη νύχτα, στην Αίθουσα της Βασιλείας, που βρίσκεται πάνω από ένα μίλιο μακριά από το μέρος όπου έγινε η δημοσία συνάθροισις, 101 άτομα παρευρέθησαν, και τούτο την Παραμονή των Χριστουγέννων που πάρα πολλοί άνθρωποι επιθυμούν να είναι στα σπίτια τους με τις οικογένειές τους. Μπορεί, όμως, κανείς να αντιληφθή ότι ο λαός δεν κατέχεται και τόσο πολύ από το πνεύμα των Χριστουγέννων όπως θα μπορούσε κανείς να νομίση ότι έπρεπε να συμβαίνη σε θρησκευομένους ανθρώπους. Περιέρχονται ρίχνοντας κροτίδες και κάνουν μεγάλες δεισιδαιμονικές τελετές, προσφέροντας μερικές θυσίες, και όλα αυτά, φαίνεται, με την έγκρισι της Καθολικής Εκκλησίας. Σε όλα αυτά τα νησιά της Καραϊβικής περιοχής φαίνεται σαν να γίνεται ο εορτασμός των Χριστουγέννων όμοια με τον τρόπο που εορτάζουν οι Αμερικανοί την 4ην Ιουλίου. Βέβαια, δεν είναι μια ειρηνική σκηνή ούτε ένας ειρηνικός ήχος αυτός με τον οποίον εορτάζεται η υποτιθέμενη ημέρα της γεννήσεως του Άρχοντος της Ειρήνης.

Οι ταξιδιώτες ήσαν πολύ ευτυχείς να συναντηθούν με τους πιστούς ιεραποστόλους σ’ αυτή τη χώρα, και να μιλήσουν σ’ αυτούς για τα προβλήματά τους και να παρατηρήσουν το καλό έργον που γίνεται για την προαγωγή των συμφερόντων της Βασιλείας. Έκαμαν καλά που έμαθαν τη γλώσσα και συμμελετούν με τους ανθρώπους, αν και δεν υπάρχουν ακόμη διαθέσιμα έντυπα στην Κρεολική γλώσσα. Εχάρηκαν που η Εταιρία σύντομα θα εκδώση ένα βιβλιάριο στην Κρεολική γλώσσα για να βοηθήση την ώθησι της επεκτάσεως του έργου. Περισσότεροι εργάται απαιτούνται και περισσότερη υπομονή και επιμονή, επίσης, χρειάζονται σ’ αυτή τη χώρα, διότι έχει μερικές δυσκολίες που δεν βρίσκονται σε πολλές άλλες χώρες στο ζήτημα των συγκοινωνιών, των καταλυμάτων, κλπ. Αλλά πρέπει να λεχθή ότι ο λαός είναι ταπεινός και, όπως πιστεύομε, έτοιμος να δεχθή την αλήθεια.

ΕΡΓΟΝ ΣΤΙΣ ΠΑΡΘΕΝΟΥΣ ΝΗΣΟΥΣ

Η Εταιρία έχει ένα τμήμα στο Πόρτο Ρίκο και αυτό το Γραφείο φροντίζει για το έργον στη νήσο Πόρτο Ρίκο και επίσης στις Παρθένους Νήσους. Ο πρόεδρος της Εταιρίας δεν είχε ποτέ άλλοτε επισκεφθή τις Παρθένους Νήσους, αλλά είχαν σταλή εκεί ιεραπόστολοι πριν από μερικά χρόνια και έκαναν λαμπρό έργον. Εκρίθη ότι η περιφερειακή συνέλευσις έπρεπε να γίνη στην Καρλόττα Αμαλία του Σαιντ Τόμας στις Παρθένους Νήσους. Μερικοί αδελφοί από το Πόρτο Ρίκο εναύλωσαν ένα αεροπλάνο της Παναμερικανικής Εταιρίας και 52 από μας επέταξαν από τον Σαν Χουάν την Παρασκευή το πρωί, 29 Δεκεμβρίου, στον Σαιντ Τόμας κι εκεί μας εχαιρέτησαν αδελφοί που είχαν ήδη συγκεντρωθή στη συνέλευσι από τον Σαν Χουάν, τον Σαιντ Κρουά και τον Σαιντ Τόμας. Οι συναθροίσεις εγίνοντο στην Αίθουσα της Βασιλείας, στην οδόν Κήπου, και παρευρέθησαν 120 πρόσωπα που απήλαυσαν τη μικρή αυτή συνέλευσι σ’ αυτό το μικρό νησί.

Η πόλις Καρλόττα Αμαλία—υπάρχουν ίσως 10.000 κάτοικοι στο νησί—έλαβε, βέβαια, μια μαρτυρία, διότι όλοι οι ευαγγελιζόμενοι από το Πόρτο Ρίκο, πολλοί από τους οποίους είναι ιεραπόστολοι, έδωσαν μαρτυρία μαζί με τους εντοπίους αδελφούς. Εχρησιμοποίησαν έντυπες αγγελίες, πινακίδες, περιοδικά, έγινε δε και λίγο έργον από θύρα σε θύρα. Κάθε άνθρωπος στην πόλι είχε διαβάσει στις εφημερίδες ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά θα είχαν μια μεγάλη συγκέντρωσι και η υπηρεσία του αγρού δεν άφησε αμφιβολία στη διάνοια κανενός. Ήταν ενδιαφέρον να εργάζεται κανείς μαζί με τους ευαγγελιζομένους στη θέσι της αγοράς όπου το Σάββατο πρωί ο λαός έρχεται από όλα τα μέρη του νησιού με τα προϊόντα του για να τα πωλήση. Οι ιθαγενείς του νησιού είναι καλά κατατοπισμένοι στην αλήθεια, διότι οι ιεραπόστολοι που βρίσκονται εκεί επί τέσσερα χρόνια έχουν βέβαια κάμει την παρουσία τους γνωστή με τις ζωηρές τους προσπάθειες να κηρύξουν το ευαγγέλιο της Βασιλείας, και διετέθησαν όλα τα περιοδικά που είχαν να προσφέρουν οι ευαγγελιζόμενοι.

Το Σάββατο η συνέλευσις μεταφέρθηκε από την Αίθουσα της Βασιλείας στην Ανωτέρα Σχολή της Καρλόττας Αμαλίας. Η ανωτέρα σχολή είχε κτισθή πολλά χρόνια πριν σε μια μικρή χερσόνησο που προεκβάλλει μέσα στο λιμάνι. Η τοποθεσία της έχει πολλά πλεονεκτήματα. Το νησί Σαιντ Τόμας έχει ένα από τα πιο ωραία λιμάνια που μπορείτε να συναντήσετε. Αν και δεν φαίνεται μεγάλο από μακριά, είναι σχεδόν ένας πλήρης κύκλος γης μ’ ένα συγκριτικά μικρό στόμιο, και είναι πολύ βαθύ. Το νησί είναι πολύ λοφώδες, πράγμα που κάνει την ξηρά να υψώνεται από το άκρον του νερού κατ’ ευθείαν για να συναντήση τα σύννεφα. Ξενοδοχεία και κατοικίες διασχίζουν τους λόφους, οι οποίοι είναι πολύ πράσινοι τον Δεκέμβριο. Σε μερικούς λόφους μπορούσαμε να ιδούμε τις λείες επιφάνειες των υδροφρακτών διότι αι Παρθένοι Νήσοι εξαρτώνται από τη βροχή για πόσιμο νερό. Ναι, το Σαιντ Τόμας είναι ένα μικρό πράσινο κόσμημα τοποθετημένο σε νερά διαυγή σαν κρύσταλλο—ένα του πιο καλού τύπου μέρος αναψυχής για περιηγητάς.

Η ωραία τοποθεσία της ανωτέρας σχολής εσήμαινε όχι υπήρχαν πάντοτε δροσερές αύρες για την απόλαυσι εκείνων που παρευρίσκοντο στις συναθροίσεις. Την Παραμονή του Νέου Έτους, 31 Δεκεμβρίου, έγινε η δημοσία συνάθροισις, παρευρέθησαν δε 320 πρόσωπα, ένας πολύ καλός αριθμός για κείνη την ημέρα του έτους. Έδειξαν εξαιρετικό ενδιαφέρον και αναμφίβολως το έργον της μαρτυρίας θα εξακολουθήση να προοδεύη σ’ αυτό το νησί και σε άλλα νησιά του Συγκροτήματος των Παρθένων νήσων. Ήταν βέβαια μια ευχαρίστησις να είμεθα μαζί με όλους αυτούς τους ιεραποστόλους και τους ευαγγελιζομένους ομάδων και τους τοπικούς σκαπανείς και να βλέπωμε τον ζήλο τους. Για λίγον καιρό στις Παρθένους Νήσους ήταν δύσκολο να πεισθούν οι αδελφοί ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά επρόκειτο να παραμείνουν εκεί, και είχαν μια επιθυμία να κρατηθούν στις εκκλησιαστικές οργανώσεις. Αλλά τώρα αποτραβήχθηκαν από τις εκκλησίες ελεύθεροι, και οι αδελφοί και οι αδελφές βαπτίζονται και βγαίνουν έξω στον αγρό και κάνουν διακήρυξι εκεί, όπως όλοι οι άλλοι μάρτυρες του Ιεχωβά σε όλο τον κόσμο. Αυτό, φυσικά, επροξένησε μια ταραχή μεταξύ των εκκλησιών διότι πολλοί από τους καλούς εργάτας των εκκλησιών έφυγαν.

Τη Δευτέρα το πρωί, 1 Ιανουαρίου, οι αδελφοί που είχαν έλθει στη συνέλευσι από το Πόρτο Ρίκο, ήσαν όλοι συναθροισμένοι στο αεροδρόμιο, αναμένοντας το αεροπλάνο τους που είχαν ναυλώσει, ένα DC-4, και 54 πρόσωπα εταξίδεψαν επιστρέφοντας στον Σαν Χουάν και απήλαυσαν μια πολύ ευχάριστη πτήσι. Το δημοτικό Θέατρο Ταπία στην κάτω πόλι του Σαν Χουάν—ένα αληθινά ωραίο κτίριο μελοδράματος—είχε διατεθή για μια δημοσία συνάθροισι εκείνο το απόγευμα. Πρώτος ο αδελφός Χένσελ μίλησε στους ευαγγελιζομένους που είχαν συναθροισθή στον Σαν Χουάν την Ημέρα της Πρωτοχρονιάς. Υπήρχαν 281 αδελφοί εκεί. Ο Αδελφός Νορρ έδωσε τη δημοσία ομιλία του και ο υπηρέτης του τμήματος έκαμε καθήκοντα διερμηνέως. Έγινε ένα βραχύ διάλειμμα δεκαπέντε λεπτών και έπειτα ο αδελφός Νορρ μίλησε στους αδελφούς πάλι, για την παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου. Ήταν βέβαια μια χαρά να έχη την ευκαιρία να επισκεφθή τους Πόρτο-Ρικανούς αδελφούς άλλη μια φορά. Το Πόρτο Ρίκο φαίνεται να είναι ένα από τα σημεία συνδέσεως για το ταξίδι προς τη Νότιο Αμερική και τα νησιά του Δυτικού Ημισφαιρίου. Έτσι ήταν ευχαρίστησις του αδελφού Νορρ να βρίσκεται μ’ αυτούς τους αδελφούς λίγο συχνότερα παρά με άλλα τμήματα.

Έγιναν διευθετήσεις να πετάξωμε πάλι από το Πόρτο Ρίκο στις Ηνωμένες Πολιτείες και αυτή η πτήσις έγινε την Τετάρτη 3 Ιανουαρίου, μια γοργή αλλαγή από τον τροπικό καιρό στον χειμώνα.

Κι έτσι βλέπομε ότι τα νησιά, μέσω των κατοίκου των, ανακράζουν αίνον προς τον Δημιουργόν των, Ιεχωβά Θεόν, καθώς η Θεοκρατική επέκτασις φθάνει να επηρεάση και μικρά ακόμη τμήματα γης που είναι μόνο ένα στίγμα επάνω στο χάρτη. Είναι ένα θαυμάσιο πράγμα να βλέπη κανείς πώς το πνεύμα του Ιεχωβά έχει φθάσει σε όλη τη γη, ενεργώντας μέσα στους μάρτυρας Του, για να ελκύση προς αυτόν και τη Θεοκρατική οργάνωσι εκείνους που αγαπούν τη δικαιοσύνη και πιστεύουν στην υπόσχεσί του για τον νέο κόσμο. Ευχαριστούμεθα ότι άνθρωποι όλων των φυλών, όλων των εθνικοτήτων, μπαίνουν στη γραμμή για τις ευλογίες της ζωής και αναλαμβάνουν τη διακήρυξι των αγαθών νέων. Και καθώς βλέπομε τα αγαθά νέα να εκτείνωνται σε ασήμαντα νησιά σ’ αυτές τις ημέρες των ισχυρών παγκοσμίων πολιτικών δυνάμεων, έχομε επαρκή αιτία να χαίρωμε διότι γνωρίζομε ότι όταν τα αγαθά νέα θα έχουν κηρυχθή σε όλο τον κόσμο ως μαρτυρία, το πλήρες τέλος είναι βέβαιο ότι θα έλθη.