Έχετε Βαπτισθή; Πώς; Γιατί;

«Ιδού ύδωρ· τι με εμποδίζει να βαπτισθώ;»—Πράξ. 8:36.

 1. Πόσο διαδεδομένη είναι η γενική γνώσις κάποιου είδους βαπτίσματος;

Ο ΛΟΓΟΣ του Ιεχωβά, η Γραφή, περιέχει άφθονες συμβουλές για το βάπτισμα. Δείχνει, ότι το βάπτισμα, η κατάδυσις, είναι ένα αρχικό βήμα υπακοής που απαιτούν οι Γραφές από κάθε έναν ο οποίος αφιερώνεται στον Ιεχωβά. Γιατί; Ποια είναι η σημασία του; Ποιον σκοπό εξυπηρετεί; Οι αναγνώσται μας βρίσκονται σε όλα τα μέρη της γης και πολλοί απ’ αυτούς έλαβαν πείραν κάποιου είδους «βαπτίσματος» στα νερό με μια θρησκευτική σημασία, και έχουν κατανόησι της εννοίας της τελετής που γίνεται σε διάφορα μέρη από διάφορες θρησκείες. Προτού εξετάσωμε τη Γραφική σημασία του βαπτίσματος για τους Χριστιανούς, θα ήταν καλό να εξετάσωμε τι δεν είναι το Χριστιανικό βάπτισμα.

 2. Πραγματικά, ποια είναι η διδασκαλία ότι το βάπτισμα αποτελεί μυστήριον;

² Από γενική άποψι, στις πλείστες θρησκείες του κόσμου, τόσο στους αρχαίους χρόνους όσο και σήμερα, το «εν ύδατι» βάπτισμα θεωρείται ως μυστήριον. Μια από τις μεγαλύτερες θρησκευτικές αδικίες που διεπράχθησαν στους ανθρώπους είναι η ψευδής αυτή διδασκαλία της θρησκείας ότι η κατάδυσις στο ύδωρ είναι μυστήριον. Δεν είναι μυστήριον όπως εκτίθεται στις Γραφές. Η διδασκαλία ότι το βάπτισμα είναι μυστήριον είναι πράγματι η διδασκαλία ότι η τελετή ή η πραξις η ίδια έχει αξία και μεταδίδει χάριν και όφελος σ’ εκείνον που βαπτίζεται. Όταν ένα άτομο πραγματικά βαπτίζεται, καταδύεται στο νερό, προβάλλεται δε ο μυστηριακός ισχυρισμός ότι η πράξις της καταδύσεως ή διαβρέξεως με νερό καταλήγει σε εκπληκτικά πράματα για το άτομο που έτσι βαπτίζεται.

 3. Τι ισχυρίζεται η Καθολική Εγκυκλοπαιδεία όσον αφορά το βάπτισμα;

³ Η ακόλουθη πληροφορία έχει ληφθή από την Καθολική Εγκυκλοπαιδεία, Τόμος Β΄, και παρατίθεται εδώ για να δείξη ποιος ισχυρισμός προβάλλεται για την τελετή του βαπτίσματος, «Το Διάταγμα για τους Αρμενίους» στη βούλλα «Εγκζουλτάτε Ντέο» του Πάπα Ευγενίου Δ΄: «Το Άγιο Βάπτισμα κατέχει την πρώτη θέσι μεταξύ των μυστηρίων, επειδή αποτελεί τη θύρα της πνευματικής ζωής· διότι μ’ αυτό γινόμεθα μέλη του Χριστού και ενσωματωνόμεθα στην Εκκλησία, . . . Το αποτέλεσμα αυτού του μυστηρίου είναι η άφεσις όλων των αμαρτιών, αρχικών και τωρινών· ομοίως κάθε τιμωρίας που οφείλεται στην αμαρτία.» Από την «Ετυμολογία»: «Στην εκκλησιαστική, όμως, χρήσι, όταν οι όροι Βαπτίζω, Βάπτισμα χρησιμοποιούνται χωρίς προσδιοριστική λέξι, θεωρείται ότι σημαίνουν το μυσταγωγικό λουτρό με το οποίο η ψυχή καθαρίζεται από την αμαρτία ταυτόχρονα με την έκχυσι νερού επάνω στο σώμα.»

 4. Με ποιον τρόπο η Γραφή αναιρεί τον ψευδή ισχυρισμό ότι το βάπτισμα είναι ένα μυστήριον;

⁴ Αυτή η κατάδυσις στο νερό μαζί με το αξιούμενο αποτέλεσμα της συγχωρήσεως της αρχικής αμαρτίας μέσω της καταδύσεως αυτής, σημαίνει ότι ο καταδυόμενος θα λάβη ζωή στον ουρανό επειδή, σύμφωνα με τον Καθολικό ισχυρισμό, «η αρχική αμαρτία απεστέρησε το ανθρώπινο γένος από ένα μη κερδηθέν δικαίωμα στον ουρανό.» Το να θεωρήσωμε το βάπτισμα ως μυστήριο συσκοτίζει πολλές αλήθειες του Λόγου του Θεού. Δεν μπορούμε να προχωρήσωμε εδώ σε μια λεπτομερή εξέτασι όλων των Γραφικών διδασκαλιών που περιλαμβάνονται σε μια συζήτησι των ψευδών ισχυρισμών που προβάλλονται για το βάπτισμα ως μυστήριο. Εν τούτοις, αν έχετε μελετήσει τον λόγον του Θεού και το περιοδικό αυτό επί ένα χρονικό διάστημα, θα γνωρίζετε ότι η άφεσις των αμαρτιών—τόσο της αρχικής όσο και των ακολούθων—δεν έρχεται σ’ ένα άτομο επειδή βρέχεται με νερό, αλλ’ ότι μόνον η προμήθεια του Ιεχωβά μέσω της θυσίας της τελείας ανθρωπινής ζωής του Ιησού Χριστού ελευθερώνει το ανθρώπινο γένος από την αμαρτία και το θάνατο. (Ιωάν. 1:29· 2 Κορ. 5:21· Εβρ. 9:24-26· 1 Ιωάν. 2:1, 2) Ούτε θα μπορούσε ένα βύθισμα στο νερό να σώση τα άτομα του διεφθαρμένου παλαιού κόσμου από την τιμωρία που οφείλεται για εκούσια αμαρτία. (Ιωάν. 15:19· Γαλ. 1:3, 4· Αποκάλ. 18:3-8) Για τους ίδιους λόγους η κατάδυσις στο νερό δεν καθιστά ένα άτομο μέλος του σώματος του Χριστού, της Εκκλησίας.

 5, 6. Ως τι θεωρούν το βάπτισμα οι ειδωλολατρικές θρησκείες, και πόσο διαδεδομένη είναι η διδασκαλία αυτή;

⁵ Σχολιάζοντας περαιτέρω το ζήτημα του «εν ύδατι» βαπτίσματος, η Καθολική Εγκυκλοπαιδεία λέγει: «Πόσο φυσικός και εκφραστικός ανεγνωρίσθη ότι είναι ο συμβολισμός του εξωτερικού πλυσίματος για να δείξη τον εσωτερικό εξαγνισμό, γίνεται σαφές και από τη συνήθεια των ειδωλολατρικών θρησκευτικών συστημάτων. Η χρήσις καθαρτήριου ύδατος βρίσκεται μεταξύ των Βαβυλωνίων, των Ασσυρίων, των Αιγυπτίων, των Ελλήνων, των Ρωμαίων, των Ινδουιστών και άλλων.» Είναι γεγονός ότι μεταξύ των «εθνικών», ειδωλολατρικών θρησκειών το πλύσιμο και βάπτισμα στο νερό θεωρείται επίσης ως μυστήριο που μεταδίδει πολλή αξία. Οι μη Καθολικές αυθεντίες συμφωνούν με την Καθολική αυτή αυθεντία ότι έτσι έχει το πράγμα και με τον τρόπον αυτόν ενώνονται δύο αυθεντίες στο ν’ αποδείξουν ότι ο μη Χριστιανικός ισχυρισμός ή θεωρία ότι το εν ύδατι βάπτισμα αποτελεί μυστήριο, είναι δαιμονικής ή Διαβολικής προελεύσεως.

⁶ Παραθέτομε από το σύγγραμμα Οι Δύο Βαβυλώνες του Χίσλοπ: «Η διδασκαλία αυτή της Βαπτιστικής Αναγεννήσεως είναι επίσης ουσιωδώς Βαβυλωνιακή. Μερικοί μπορεί ίσως να προσκόπτουν στην ιδέα ότι η αναγέννησις υπήρξε καν γνωστή στον Ειδωλολατρικό κόσμο· αλλ’ αν και μόνο μεταβούν στις Ινδίες, θα βρουν σήμερα τους φανατικούς Ινδουιστάς, οι οποίοι ποτέ δεν άνοιξαν τα αυτιά τους στη Χριστιανική διδασκαλία, εξίσου οικείους με τον όρον και την ιδέα όσο κι εμείς. . . . Βρίσκομε διαφόρους αρχαίους συγγραφείς που δίδουν άμεση μαρτυρία τόσο για το γεγονός αυτού του [Βαβυλωνιακού] βαπτίσματος, όσο και για τον σκοπό του. . . . εκείνοι που εβαπτίζοντο έτσι, όπως μας βεβαιώνει ο Τερτυλλιανός, ελάμβαναν την υπόσχεσι της συνεπείας, της ‘ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΕΩΣ, και της συγχωρήσεως όλων των επιορκιών των.’ Οι δικοί μας Ειδωλολάτραι πρόγονοι, οι λάτρεις του Όντιν, είναι γνωστοί για την τέλεσι από μέρους των βαπτιστικών ιεροτελεστιών, οι οποίες αν ληφθούν σε συσχέτισι με τον ωμολογημένο σκοπό των κατά την τέλεσί των, δείχνουν ότι, αρχικά, τουλάχιστον, εκείνοι επίστευαν ότι η φυσική ενοχή και διαφθορά των νεογεννήτων τέκνων των μπορούσαν ν’ αποπλυθούν με το ράντισμά των με νερό, ή με την καταβύθισί των, μόλις εγεννώντο, μέσα σε λίμνες ή ποταμούς. Μάλιστα, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, στο Μεξικό, η ίδια διδασκαλία της βαπτιστικής αναγεννήσεως βρισκόταν σε πλήρη ακμή μεταξύ των ιθαγενών, όταν ο Κορτέζ και οι πολεμισταί του απεβιβάσθησαν στις ακτές των. . . . Ο αναγνώστης έχει ήδη διαπιστώσει πόσο πιστά η Ρώμη αντέγραψε τον ειδωλολατρικό εξορκισμό εν σχέσει με το βάπτισμα. Όλες οι άλλες ιδιορρυθμίες που παρακολουθούν το Ρωμαιοκαθολικό βάπτισμα, όπως η χρήσις άλατος, πτύσματος, χρίσματος, ή επαλείψεως με λάδι, και σημειώσεως του μετώπου με το σημείο του σταυρού, είναι εξίσου Ειδωλολατρικές.»

 7. Σε ποια έκτασι χρησιμοποιούνται επινοήσεις δαιμονικής προελεύσεως στις σημερινές βαπτιστικές τελετές του «Χριστιανισμού»;

⁷ Στις σημερινές βαπτιστικές τελετές του «Χριστιανισμού», οι επινοήσεις αναδόχων, που φυσούν επάνω στο πρόσωπο του υποψηφίου για να εξορκίσουν τα πονηρά πνεύματα, η τέλεσις του σημείου του σταυρού, η επίθεσις των χειρών, η τοποθέτησις ευλογημένου άλατος στο στόμα του υποψηφίου, η ψαύσις των αυτιών και των ρωθώνων με πτύσμα του ιερέως, η χρίσις με λάδι, η τριπλή πλύσις, ο λευκός πέπλος, τα αναμμένα κεριά, αυτά και άλλα προσαρτήματα της δαιμονικής τελετουργίας ή διαβολικής λατρείας, που αποτελούν την αντιχριστιανική τέλεσι του λεγομένου μυστηρίου του βαπτίσματος, υιοθετήθησαν στις θρησκείες του «Χριστιανισμού», τη Ρωμαιοκαθολική και άλλες επίσης, σε ποικίλη έκτασι και διαφόρους βαθμούς. Επιθυμούμε, λοιπόν, με την ευκαιρία αυτή να τονίσωμε ότι η Χριστιανική κατάδυσις στο νερό δεν έχει καμμιά σχέσι με ειδωλολατρικά μυστήρια. Αυτή καθ’ εαυτήν δεν φέρνει συγχώρησι αμαρτιών ή είσοδο στον ουρανό ή αποδοχή στο σώμα του Χριστού. Για να καθορίσωμε τι πραγματικά σημαίνει το Χριστιανικό βάπτισμα, στρεφόμεθα, όχι στην παράδοσι και όχι στην ειδωλολατρία, αλλά στον άγιον Λόγον του Θεού, τη Γραφή.—Ματθ. 15:1-9· Μάρκ. 7:1-8.

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ

 8, 9. Ποια θεμελιώδης αλήθεια όσον αφορά το Χριστιανικό βάπτισμα είναι ουσιώδης για να κατανοήσωμε το ζήτημα;

⁸ Το διατασσόμενο από τη Γραφή βάπτισμα των Χριστιανών σημαίνει την αφιέρωσί των στον Ιεχωβά Θεό· δίνει μαρτυρία ότι έχουν κάμει αφιέρωσι. Η κατάδυσις αυτή καθ’ εαυτήν δεν είναι η αφιέρωσις. Είναι σύμβολο της αφιερώσεως ή την αντιπροσωπεύει και λέγει στους παρατηρητάς ότι το άτομο που καταδύεται έχει κάμει αφιέρωσι. Αν μπορούμε να δούμε αυτή την αλήθεια ότι το εν ύδατι βάπτισμα αντιπροσωπεύει την αφιέρωσι που έγινε προηγουμένως από κάθε άτομο, τότε οι άλλες ερωτήσεις λαμβάνουν σαφή απάντησι για μας. Η αφιέρωσις πρέπει να έχη γίνει πριν από την κατάδυσι· αλλιώς δεν θα υπήρχε τίποτε για να συμβολίση η κατάδυσις. Η κατάδυσις στέκει ως μια ζωηρή υπόμνησις της αφιερώσεως. Το Χριστιανικό εν ύδατι βάπτισμα είναι ένα εξωτερικό σύμβολο—ως μαρτυρία ενώπιον μαρτύρων—της τελείας, ανεπιφύλακτης και δίχως όρους αφιερώσεως και συμφωνίας εκείνου ο οποίος βαπτίζεται, να πράττη το θέλημα του Ιεχωβά Θεού, του Παγκοσμίου Κυριάρχου, μέσω του Ιησού Χριστού του βασιλέως του. Σημαίνει ότι η περασμένη του πορεία ζωής θάπτεται (σαν με κατάδυσι στο νερό) αυτός ανέρχεται από το νερό για να πράττη μόο το θέλημα του Θεού και να περιπατή σε νέα ζωή κατόπιν.

⁹ Πράγματι, το βάπτισμα είναι μια στοιχειώδης Χριστιανική διδασκαλία. Τόσο μάλλον αφού κατατάσσεται μαζί με την μετάνοια και την πίστι στον Θεό ως ουσιώδους και στοιχειώδους αναγκαιότητος. «Δια τούτο αφήσαντες την αρχικήν διδασκαλίαν του Χριστού, ας φερώμεθα προς την τελειότητα, χωρίς να βάλλωμεν εκ νέου θεμέλιον μετανοίας από νεκρών έργων, και πίστεως εις Θεόν, της διδαχής των βαπτισμών.» (Εβρ. 6:1, 2) Ότι το βάπτισμα είναι μια κατάδυσις καταδεικνύεται στα γεγονότα τα σχετικά με τον Ισραήλ, επειδή το εκλεκτό εκείνο έθνος διακηρύττεται ότι εβαπτίσθη στον Μωυσή. «Οι πατέρες ημών . . . πάντες εις τον Μωυσήν εβαπτίσθησαν [πώς;] εν τη νεφέλη και εν τη θαλάσση.» (1 Κορ. 10:1, 2) Αυτός ήταν ο λαός που μετά ταύτα «απεκρίθη ομοφώνως . . . λέγων, Πάντα όσα είπεν ο Ιεχωβά, θέλομεν πράξει.» (Έξοδ. 19:8, ΜΝΚ) Ο νόμος υπό τον οποίον υπηρετούσε το αφιερωμένο έθνος Ισραήλ ετερματίσθη με τον Χριστόν Ιησούν. (Ρωμ. 10:4) Αυτός εβαπτίσθη στην ηλικία των τριάντα ετών, συμβολίζοντας έτσι την αφιέρωσί του στον ουράνιο Πατέρα του Ιεχωβά.

10. Σε τι βρίσκεται επιβεβαίωσις αυτής της σημασίας Χριστιανικού βαπτίσματος;

¹⁰ Η σημασία του βαπτίσματος του Ιησού δειχνει τη σημασία του βαπτίσματος των συντρόφων και ακολούθων του και τον σκοπό του Χριστιανικού βαπτίσματος σήμερα. Ο Ιησούς έλαβε μια ιεροπρεπή απόφασι να υπηρετή τον Θεό, και ήλθε στον Ιωάννη στον Ιορδάνη ποταμό σε ηλικία τριάντα ετών, ζητώντας από τον Ιωάννη να τον βαπτίση. Ο Ιησούς δεν είχε αμαρτίες για να συγχωρηθούν, επειδή ήταν «άκακος, αμίαντος, κεχωρισμένος από των αμαρτωλών». (Εβρ. 7:26) Και αμαρτίαν δεν έκαμεν, ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού». (1 Πετρ. 2:22) Εν τούτοις, «βαπτισθέντος και του Ιησού, και προσευχομένου, ηνοίχθη ο ουρανός».—Λουκ. 3:21.

11. Ο τεσσαρακοστός Ψαλμός εφηρμόσθη άρα γε στον Ιησούν κατά τη γέννησί του; Όταν ήταν παιδί δώδεκα ετών; Όταν εβαπτίσθη σε ηλικία τριάντα ετών; Γιατί;

¹¹ Το βάπτισμα που τελείται σήμερα με υπακοή στην εντολή του Ιησού είναι επίσης μίμησις του παραδείγματος που αυτός έδωσε. Για τούτο η έννοια του βαπτίσματός του είναι προσκολλημένη στο βάπτισμα των ακολούθων του σήμερα. Ήταν ένα σύμβολο που ετελέσθη φανερά, δείχνοντας στον Ιωάννη ότι ο Ιησούς είχε αφιερωθή στην εκτέλεσι του θελήματος του Πατρός του καθώς το θέλημα αυτό απεκαλύπτετο σ’ αυτόν μέσα στον Λόγον του Πατρός του. Στο δέκατο κεφάλαιο της προς Εβραίους επιστολής, ο Παύλος εφαρμόζει την προφητεία του τεσσαρακοστού Ψαλμού στον Χριστό Ιησού, λέγοντας ότι η προφητεία εφαρμόζεται ‘όταν αυτός εισέρχεται εις τον κόσμον’. Δεν υπάρχει αμφιβολία για το γεγονός ότι ο Ιησούς εβαπτίσθη στην ηλικία των τριάντα ετών, επειδή τότε εξετέλεσε αυτή την πράξι της δημοσίας ομολογίας. Είχε κάμει αφιέρωσι στον Ιεχωβά, όχι στον καιρό της γεννήσεως του, επειδή ήταν μικρό βρέφος τότε· όχι όταν ήταν δώδεκα ετών, επειδή δεν εξετέλεσε το έργον του Ιεχωβά προς εκπλήρωσιν των θαυμαστών προφητειών που αφορούσαν τον Χριστό μεταξύ της ηλικίας των δώδεκα και των τριάντα ετών. Όχι, όταν ήταν δώδεκα ετών δεν είπε στον ουράνιο Πατέρα του ‘Έρχομαι να κάμω το θέλημά σου’, περιμένοντας κατόπιν να γίνη τριάντα χρόνων προτού αρχίση να το εκτελή, δεκαοκτώ χρόνια αργότερα. Μάλλον, στην ωριμότητά του, στο πλήρωμα της ηλικίας του όταν έγινε τριάντα ετών, αφιερώθη στον Ιεχωβά, την αφιέρωσι δε αυτή την εσυμβόλισε με το εν ύδατι βάπτισμα.

12, 13. Μήπως το γεγονός ότι ο Ιησούς ήλθε επίσημα να πράξη το θέλημα του Θεού αποδεικνύει ότι το βάπτισμά του ήταν σύμβολον της αφιερώσεώς του; Εξηγήστε.

¹² Γνωρίζομε ότι ο Παύλος ανεφέρετο σε μια αφιέρωσι όσον αφορά τον Ιησούν επειδή και ο τεσσαρακοστός Ψαλμός που αυτός παραθέτει και το δέκατο κεφάλαιο της προς Εβραίους επιστολής έτσι λέγουν. Επρόκειτο για την έλευσι του Ιησού να πράξη το θέλημα του Θεού, έχοντας τον νόμον του Θεού στην καρδιά του. Ότι ο Παντοδύναμος Θεός ανεγνώρισε το βάπτισμα ως σύμβολον της αφιερώσεως αυτής καταδεικνύεται από το γεγονός ότι έστειλε το πνεύμα του επάνω στον Χριστόν Ιησούν. «Και βαπτισθείς ο Ιησούς ανέβη ευθύς από του ύδατος· και ιδού, ηνοίχθησαν εις αυτόν οι ουρανοί, και είδε το Πνεύμα του Θεού καταβαίνον ως περιστεράν, και ερχόμενον επ’ αυτόν. Και ιδού φωνή εκ των ουρανών, λέγουσα, Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον ευηρεστήθην.» (Ματθ. 3:16, 17) Αυτά τα λόγια δεν ελέχθησαν για τον Ιησούν όταν γεννήθηκε ως βρέφος, ή όταν ήταν δώδεκα ετών παιδί, ούτε όταν ήταν ξυλουργός στα δεκαοκτώ χρόνια που εμεσολάβησαν ώσπου να γίνη ήλικίας τριάντα ετών.

¹³ Η αφιέρωσις του Ιησού έγινε δεκτή. Ανεγνωρίσθη από τον Ιεχωβά όπως ανεγνωρίσθη και το βάπτισμά του. Το βάπτισμά του εσημειώθη επίσης από τον Ιωάννην ο οποίος το ετέλεσε βυθίζοντας τον Ιησούν υπό τα ύδατα του Ιορδάνου. Ο Ιησούς δεν έλαβε εκεί συγχώρησιν αρχικής ή εκουσίας αμαρτίας, διότι δεν είχε ούτε τη μία ούτε την άλλη. Δεν εισήχθη στο σώμα του Χριστού, επειδή αυτός έγινε Χριστός, η Κεφαλή του σώματός του. Ετάφη υπό το ύδωρ και ηγέρθη απ’ αυτό, ετάφη ως προς την προηγουμένη πορεία του και ηγέρθη στο να πράττη το θέλημα του Πατρός του, επειδή αυτό λέγει ο τεσσαρακοστός Ψαλμός και το δέκατο κεφάλαιο της προς Εβραίους επιστολής. ‘Έρχομαι να πράξω το θέλημά σου, Θεέ. Ο νόμος σου είναι εν τω μέσω της καρδίας μου.’

14. Για σας λοιπόν, ποια είναι μια αρχική πράξις υπακοής αφού εκάματε προσωπική αφιέρωσι του εαυτού σας στον Ιεχωβά;

¹⁴ Για σας, λοιπόν, αφού εκάματε μια προσωπική αφιέρωσι στον Ιεχωβά Θεό, το βάπτισμα ή η κατάδυσις στο νερό που εκτελείται από ένα Χριστιανό ομοίας πίστεως είναι μια αρχική πράξις υπακοής από μέρους σας, υπακοής στο θέλημα του Ιεχωβά Θεού σύμφωνα με τις απαιτήσεις του για σας όπως εξεφράσθησαν από τον Χριστόν Ιησούν ο οποίος κατηύθυνε ο ίδιος να βαπτίζωνται οι ακόλουθοί του και ο οποίος διέταξε να συνεχισθή αυτό. «Και ήλθον προς τον Ιωάννην και είπον προς αυτόν, Ραββί, εκείνος όστις ήτο μετά σου πέραν του Ιορδάνου, εις τον οποίον συ εμαρτύρησας, ιδού, ούτος βαπτίζει, και πάντες έρχονται προς αυτόν. . . . Καθώς λοιπόν έμαθεν ο Κύριος, ότι ήκουσαν οι Φαρισαίοι ότι ο Ιησούς πλειοτέρους μαθητάς κάμνει και βαπτίζει παρά ο Ιωάννης. . . « (Ιωάν. 3:26· 4:1) Ο Ιησούς είπε: «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.» (Ματθ. 28:19) Μετά την ανάληψι του Ιησού στον ουρανό, το βάπτισμα ετελείτο στους Χριστιανούς προσηλύτους. Ως το 36 μ.Χ. οι νέοι αυτοί Χριστιανοί ήσαν Ιουδαίοι, περιτετμημένοι Σαμαρείτες που εσχετίζοντο με τους Ιουδαίους, και εκείνοι που ήσαν αρχικά μη Ιουδαίοι αλλ’ είχαν γίνει περιτετμημένοι προσήλυτοι στην Ιουδαϊκή θρησκεία και τώρα είχαν μεταστραφή στη Χριστιανοσύνη. Κατόπιν το βάπτισμα περιελάμβανε απεριτμήτους μη-Ιουδαίους όταν το Χριστιανικό ευαγγέλιο φέρθηκε στους εθνικούς. Όσον αφορά τον Σαούλ, ο οποίος έγινε ο απόστολος Παύλος, αναφέρεται: «Ανέβλεψεν [ο Σαούλ] ευθύς· και σηκωθείς εβαπτίσθη.»—Πράξ. 9:18.

ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΝΤΑΙ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΜΕ ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ

15. Συνεχωρήθησαν οι αμαρτίες του Σαούλ (Παύλου) μέσω του βαπτίσματός του;

¹⁵ «Σηκωθείς βαπτίσθητι και απολούσθητι από των αμαρτιών σου, επικαλεσθείς το όνομα του Κυρίου,» είναι τα λόγια που ο απόστολος Παύλος είπε ότι άκουσε κατά τον καιρό της μεταστροφής του. (Πράξ. 22:16) Μήπως αυτό δείχνει ότι ο Παύλος συνεχωρήθη από τις αμαρτίες του με το να βαπτισθή και απελούσθη έτσι απ’ αυτές με το νερό; Δεν λέγει αυτό ο Παύλος. Λέγει ότι διετάχθη να βαπτισθή και ότι η απόλουσίς του από τις αμαρτίες του έγινε με το να επικαλεσθή το όνομα του Ιεχωβά μέσω του Ιησού Χριστού. Το ότι τον επεκαλέσθη εν ονόματι του Ιησού έδειξε πιστή εκτέλεσι της μεταστροφής του, ή αφιέρωσι. Ήταν η μεταστροφή του Παύλου (ή Σαούλ) στη Χριστιανοσύνη το ίδιο με την αφιέρωσι του; Ναι, επειδή η μεταστροφή του ήταν μια στροφή ν’ ακολουθήση τον Ιησού Χριστό.

16, 17. (α) Η μετάνοια έπεται ή προηγείται του βαπτίσματος; (β) Τι δείχνει περαιτέρω ότι το βάπτισμα συμβολίζει αφιέρωσι;

¹⁶ Αυτό συμφωνεί με το γεγονός ότι Εκείνος που δίνει το υπόδειγμα για το Χριστιανικό βάπτισμα δεν είχε αμαρτίες για να του συγχωρηθούν και συμφωνεί επίσης με το γεγονός ότι η μετάνοιά μας πρέπει να προηγηθή του βαπτίσματός μας. Στον καιρό της ‘επιστροφής εις τον Θεόν’, ο Παύλος λέγει: «Εκήρυττον . . . να μετανοώσι, και να επιστρέφωσιν εις τον Θεόν, πράττοντες έργα άξια της μετανοίας.» (Πράξ. 26:20) «Διαμαρτυρόμενος προς Ιουδαίους τε και Έλληνας την εις τον Θεόν μετάνοιαν, και την πίστιν την εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν.» (Πράξ. 20:21) Ως περαιτέρω απόδειξι ότι το βάπτισμα συμβολίζει την πλήρη αφιέρωσι για ένα Χριστιανό ο οποίος ακολουθεί την πορεία που εχάραξε ο Ιησούς, διαβάζομε: «Διότι εις τούτο προσεκλήθητε, επειδή και ο Χριστός έπαθεν υπέρ υμών, αφίνων παράδειγμα εις υμάς, δια ακολουθήσητε τα ίχνη αυτού.» (1 Πέτρ. 2:21) «Τότε ο Ιησούς είπε προς τους μαθητάς αυτού, Εάν τις θέλη να έλθη οπίσω μου, ας απαρνηθή εαυτόν, και ας σηκώση τον σταυρόν αυτού, και ας με ακολουθή.» (Ματθ. 16:24) Στην ίδια ταφή της περασμένης μας πορείας, όπως συμβολίζεται με το εν ύδατι βάπτισμα, και στην απόφασι να πράττωμε το θέλημα του Ιεχωβά Θεού μέσω του Χριστού Ιησού, δηλαδή, στην αφιέρωσι, αναφέρεται επίσης ο Ιησούς σ’ ένα παράλληλο εδάφιο. «Εάν τις θέλη να έλθη οπίσω μου, ας απαρνηθή εαυτόν, και ας σηκώση τον σταυρόν αυτού καθ’ ημέραν, και ας με ακολουθή.»—Λουκ. 9:23.

¹⁷ Υπάρχουν μερικά εδάφια που συνδέουν τη συγχώρησι των αμαρτιών με ένα βάπτισμα, και για να τα εξετάσωμε, αναφερόμεθα τώρα στο βάπτισμα του Ιωάννου.

ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΒΑΠΤΙΣΤΟΥ

18. Ποιες περιστάσεις κατέστησαν αναγκαία τη διακονία του Ιωάννου του βαπτιστού;

¹⁸ Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ήταν ένας πρόδρομος του Χριστού, ο οποίος τον ανήγγειλε και, μέσω της διακονίας του, προετοίμασε μερικούς από το έθνος του Ισραήλ να δεχθούν τον Ιησούν όταν αυτός άρχισε τη διακονία του μετά την αφιέρωσι του και το βάπτισμά του. Αυτό ήταν αναγκαίο επειδή, ενώ το έθνος Ισραήλ είχε τον νόμον του Μωυσέως για να τους οδηγήση στον Χριστό, είχαν παραβή τον νόμον αυτόν και είχαν αμαρτήσει εναντίον του. Αν επρόκειτο να είναι έτοιμοι ν’ αναγνωρίσουν και δεχθούν τον Μεσσία όταν ήλθε, έπρεπε ασφαλώς να γίνη γι’ αυτούς ένα προπαρασκευαστικό έργο. Για τούτο ο Ιωάννης εκήρυττε άγγελμα μετανοίας στους Ιουδαίους και κάνοντας τούτο έδιδε ισχυρές επιτιμήσεις για κάθε αδικία που διέπρατταν.

19. Γιατί ο Ιωάννης εβάπτιζε παράλληλα με τα κήρυγμά του;

¹⁹ Αλλά γιατί ο Ιωάννης εβάπτιζε παράλληλα με το κήρυγμά του; Μήπως το βάπτισμα αφαιρούσε τις αμαρτίες των Ισραηλιτών που εβαπτίζοντο απ’ αυτόν; Μια άλλη ερώτησις υποβοηθεί την απάντησι: Ποιος ήταν ο σκοπός του κηρύγματος του Ιωάννου; Ήταν το να επιφέρη αλλαγή καρδίας, μετάνοια, ώστε να προετοιμάση τους Ισραηλίτες για τον Χριστό. Μερικοί ανταπεκρίθησαν στο καλό μήνυμα του Ιωάννου, μετενόησαν, ωμολόγησαν τις αμαρτίες των και εβαπτίσθησαν δημοσία. Αυτό αναγνωρίζεται από τους πρώτους Χριστιανούς αργότερα οι οποίοι το ανέφεραν με τα εξής λόγια: «Ο Ιωάννης προ της ελεύσεως αυτού προεκήρυξε βάπτισμα μετανοίας εις πάντα τον λαόν του Ισραήλ.» (Πράξ. 13:24) Και πάλιν, «Ο Ιωάννης μεν εβάπτισε βάπτισμα μετανοίας, λέγων προς τον λαόν να πιστεύσωσιν εις τον ερχόμενον μετ’ αυτόν, τουτέστιν, εις τον Χριστόν Ιησούν.» (Πράξ. 19:4) Βλέπομε, λοιπόν, ότι οι Γραφές δεν λέγουν ότι το βάπτισμα επιτελούσε τη συγχώρησι των αμαρτιών, αλλά ετελείτο σ’ εκείνους που είχαν μετανοήσει. Αυτός ήταν ο σκοπός της διδασκαλίας του Ιωάννου, και η μετάνοια ήταν εκείνη που επέφερε τη συγχώρησι των αμαρτιών που είχαν διαπραχθή εναντίον της διαθήκης του νόμου. Το βάπτισμα το ίδιο εγίνετο λόγω της μετανοίας των ή υπό τον όρον αυτόν. Ήταν ένα τεκμήριο μετανοίας ή μια εξεικόνισις της μετανοίας και έτσι η μετάνοια εφανερώνετο δημοσία ενώπιον του Ιωάννου και άλλων. Εγίνετο δημοσία αναγγελία και τα πρόσωπα εκείνα που έτσι εφανέρωναν τη μετάνοια των ανεμένετο κατάλληλα να δεχθούν τον Μεσσία, τον Χριστόν Ιησούν όπως ανηγγέλλετο από τον Ιωάννη τον βαπτιστή.

20. (α) Καταδείξατε περαιτέρω το γεγονός ότι το βάπτισμα του Ιωάννου ήταν προς συμβολισμόν προηγουμένης μετανοίας. (β) Δείξτε αν το βάπτισμα του Ιησού για τους Χριστιανούς ήταν διαφορετικό από το βάπτισμα του Ιωάννου ή όχι.

²⁰ Οι νεώτερες μεταφράσεις των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών (που συχνά ονομάζονται η Καινή Διαθήκη) επιβεβαιώνουν περαιτέρω το σημείο αυτό, όπως δείχνουν οι ακόλουθες αποδόσεις των λόγων του Ιωάννου εις Ματθαίον 3:11: «Εγώ, εξ άλλου, σας βαπτίζω εν ύδατι λόγω της μετανοίας σας.» (ΜΝΚ) «Εγώ σας βαπτίζω εν ύδατι ως τεκμήριον της μετανοίας σας.» (ΜΑΜ) «Εγώ σας βαπτίζω εν ύδατι δια να εξεικονίσω την μετάνοιάν σας.» (Κ. Β. Ουίλλιαμς) Εις Λουκάν 3:3 διαβάζομε ότι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ήλθε «κηρύττων βάπτισμα των μετανοούντων εις άφεσιν αμαρτιών.» (ΜΝΚ) «Κηρύττων βάπτισμα με όρον την μετάνοιαν.» (Ουίλλιαμς) «Αγγέλλων βάπτισμα δια του οποίου οι άνθρωποι μετενόουν, δια να αφεθώσιν αι αμαρτίαι των.» (Νοξ) Ο Ιωάννης, λόγω ακριβώς του γεγονότος ότι εβάπτιζε άτομα προς συμβολισμόν της μετανοίας που είχαν κάμει, μετανοίας για αμαρτίες εναντίον του Νόμου, δεν μπορούσε να εννοήση γιατί ο Ιησούς ήλθε σ’ αυτόν να βαπτισθή, επειδή ο Ιησούς δεν είχε αμαρτίες εναντίον του Νόμου. Ο Ιησούς, όμως, του είπε: «Άφες τώρα· διότι ούτως είναι πρέπον εις ημάς να εκπληρώσωμεν πάσαν δικαιοσύνην.» (Ματθ. 3:15) Περαιτέρω απόδειξις ότι το βάπτισμα του Ιησού και η Χριστιανική κατάδυσις δεν είναι ίδια με το βάπτισμα που τελούσε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής βρίσκεται στην αφήγησι των Πράξεων 19:1-5: «Ενώ δε ο Απολλώς ήτο εν Κορίνθω, ο Παύλος αφού επέρασε τα ανωτερικά μέρη, ήλθεν εις Έφεσον· και ευρών τινάς μαθητάς, είπε προς αυτούς, Ελάβετε Πνεύμα Άγιον αφού επιστεύσατε; Οι δε είπον προς αυτόν, Αλλ’ ουδέ αν υπάρχη Πνεύμα Άγιον ηκούσαμεν. Και είπε προς αυτούς, Εις τι λοιπόν εβαπτίσθητε; Οι δε είπον, Εις το βάκτισμα του Ιωάννου. Και είπεν ο Παύλος, Ο Ιωάννης μεν εβάπτισε βάπτισμα μετανοίας, λέγων προς τον λαόν να πιστεύσωσιν εις τον ερχόμενον, μετ’ αυτόν, τουτέστιν, εις τον Χριστόν Ιησούν. Ακούσαντες δε, εβαπτίσθησαν εις το όνομα του Κυρίου Ιησού.»

21. Τι απομένει προς εξέτασιν όσον αφορά τους βαπτιζομένους;

²¹ Ο Ιησούς, λοιπόν, έδωσε ένα υπόδειγμα αρχίζοντας κάτι νέο, όχι ένα βάπτισμα για άφεσι αμαρτιών ούτε ως σύμβολο μετανοίας, αλλά τη Χριστιανική κατάδυσι ως σύμβολο της αφιερώσεως του ατόμου, τέτοιας ακριβώς που και ο Ιησούς ο ίδιος εσυμβόλισε έτσι. Ιδέτε το επόμενο άρθρο αναφορικά με τις Χριστιανικές απαιτήσεις σήμερα για το βάπτισμα και τους βαπτιζομένους.