Ο Δρόμος της Πραγματικής Ευτυχίας

Όλοι την επιθυμούν, όλοι αγωνίζονται γι’ αυτήν, όμως ολίγοι πραγματικά την βρίσκουν. Ποια, λοιπόν, είναι πραγματικά η πηγή της αληθινής ευτυχίας;

ΠΟΣΟ μέρος της ζωής σας εδαπανήθη στην προσπάθεια να βρήτε πραγματική ευτυχία; Και όμως πόσο πραγματικά επετύχατε να φθάσετε σ’ αυτόν τον σκοπό; Η εκζήτησις ευτυχίας περιλαμβάνει τον χρόνον μας, τους κόπους μας, το χρήμα μας· γεμίζει την ιδιωτική μας ζωή και αφαιρεί το περισσότερο μέρος της καθημερινής μας δράσεως. Οι άνθρωποι προσπαθούν να επιτύχουν την ευτυχία με τον πλούτον ή την κοινωνική θέσι, με την αγάπη των οικογενειών των ή με τις προσφιλείς ασχολίες τους, τη μουσική, την τέχνη ή κάποια άλλη που τους ενδιαφέρει ειδικά. Μερικοί ακόμη προσπαθούν ν’ αποκτήσουν ευτυχία εις βάρος των άλλων και καταβάλλοντας την προσπάθεια αυτή είτε χάνουν τη διανοητική τους ειρήνη, είτε σκληρύνουν την καρδιά τους. Οπωσδήποτε, όμως, και αν εκζητούν οι άνθρωποι την ευτυχία, λίγοι μπορούν να πουν ότι είναι σήμερα πραγματικά ευτυχείς.

Υπάρχει ένα βιβλίο που φανερώνει γιατί αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι ευτυχείς και ποια πορεία πραγματικά οδηγεί στην αληθινή ευτυχία, και σήμερα ακόμη. Αυτό το βιβλίο, η Αγία Γραφή, δίνει έξοχα παραδείγματα ανθρώπων οι οποίοι είχαν ποικίλους βαθμούς ευτυχίας και ανθρώπων που ήσαν πολύ δυστυχείς. Εξηγεί επίσης την πραγματική πηγή της αληθινής ευτυχίας. Τι μπορείτε να μάθετε απ’ τα παραδείγματά του;

Η Γραφή σάς δείχνει πώς ο πρώτος άνθρωπος είχε αληθινή ευτυχία, αλλά την απέρριψε. Είχε την ευκαιρία μιας λαμπρής οικογενειακής διατάξεως και είχε λάβει την εντολή: «Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε, και γεμίσατε την γην, και κυριεύσατε αυτήν». Είχε έναν ωραίο τόπο για να ζη εκεί, μέσα σ’ έναν κήπο που εφύτευσε ο Ιεχωβά Θεός. Ποτέ δεν θα εστερείτο από τίποτε, διότι ο Θεός είχε ειπεί: «Ιδού, σας έδωκα πάντα χόρτον κάμνοντα σπόρον, όστις είναι επί του προσώπου πάσης της γης, και παν δένδρον, το οποίον έχει εν εαυτώ καρπόν δένδρου κάμνοντος σπόρον· ταύτα θέλουσιν είσθαι εις εσάς προς τροφήν.» Ποτέ δεν θα εστενοχωρείτο, διότι του είχε δοθή η ευκαιρία να απασχολή τη διάνοιά του και να χρησιμοποιή το χέρια του για να καλλιεργή και να επιμελήται τον ωραίο κήπο που αποτελούσε την κατοικία του. Μπορούσε κανείς να ζητήση περισσότερα; Ναι, υπελείπετο ένα πράγμα, κι ο άνθρωπος εκείνος το είχε κι αυτό. Είχε την ευλογία του Δημιουργού του ο οποίος εχαρακτήρισε και τον άνθρωπο και την κτίσι, μέσα στην οποίαν ετέθη, ως «καλά λίαν».—Γέν. 1:28, 29, 31· 2:15.

Αν και είχαν ευλογίες, ασφάλεια, αυτάρκεια και μεγαλύτερη ευτυχία από όση θα μπορούσε να αναμένη κανείς, οι πρώτοι ανθρώπινοι γονείς μας παρήκουσαν την απλή εντολή που τους εδόθη από τον Δημιουργό τους, και μ’ αυτό που έκαμαν έφυγε η ευτυχία τους. Διεπίστωσαν ότι ο παράδεισός τους απωλέσθη, ότι η γη ήταν καταραμένη, η οικογένεια δε αυτή που είχε τόσο ένδοξη προοπτική έζησε μόνο για να ιδή τον πρωτότοκο γυιό της να διαπράττη το τρομερό έγκλημα να γίνη φονεύς ενός των νεωτέρων αδελφών του. Τι λυπηρό τέλος έφερε σ’ αυτή την οικογένεια η παρακοή τους στον Θεό! Από εκείνο τον καιρό οι άνθρωποι εδοκίμασαν ποικίλους βαθμούς ευτυχίας, αλλά κανένας ατελής άνθρωπος δεν είχε ποτέ την ευτυχία στο βαθμό που την είχε αυτό το πρώτο ανθρώπινο ζεύγος. Η πείρα του, όμως, τονίζει τη σπουδαιότητα της υπακοής στον Θεό από μέρους όλων όσοι θέλουν πραγματική ευτυχία.—Γέν. 3:17-19.

Η ζωή και άλλων ανθρώπων κατέδειξα το ίδιο πράγμα. Ακόμη κι ο Άβελ, ο γυιός του Αδάμ που εφονεύθη και που είχε υπηρετήσει αληθινά τον Θεό, ήταν πιο ευτυχής από τον φονέα αδελφό του Κάιν, ο οποίος είπε: «Η αμαρτία μου είναι μεγαλητέρα παρ’ ώστε να συγχωρηθή.» Ασφαλώς ο δίκαιος Νώε ήταν πιο ευτυχής από τους βιαίους ανθρώπους της εποχής του, τους οποίους κατέστρεψε ο Θεός. Σκεφθήτε, επίσης, το παράδειγμα του Αβραάμ. Αυτός λόγω της πίστεώς τον στον Θεό έλαβε το εξαίρετο προνόμιο να είναι ένας επίγειος προπάτωρ του Μεσσίου. Μετά δε τη μακρά κι ευλογητή ζωή του πιστού αυτού ανδρός, διαβάζομε: «Και εκπνεύσας απέθανεν ο Αβραάμ εν γήρατι καλώ, γέρων, και πλήρης ημερών.» Τι έφερε σ’ αυτούς τους ανθρώπους ασυνήθη ευτυχία; Είναι σαφές ότι η υπακοή τους στις εντολές του Ιεχωβά το έκαμε αυτό.—Γέν. 4:13· 6:9· 25:8.

Η πείρα ολοκλήρου του έθνους Ισραήλ καταδεικνύει επίσης αυτό το σημείο. Όταν οι Ισραηλίτες υπηρετούσαν κατάλληλα τον Θεό των, τον Ιεχωβά, ήσαν ο πιο ευτυχής λαός. Αλλ’ όταν επροτίμησαν ν’ απορρίψουν την αληθινή λατρεία, ακριβώς το αντίθετο συνέβαινε! Στα Γραφικά βιβλία των Κριτών, Σαμουήλ, Βασιλέων, Χρονικών και σε πολλά από τα προφητικά συγγράμματα μπορείτε να διαβάσετε πώς η επαφή με τη διαβολική λατρεία επέφερε σ’ αυτούς θείες «ουαί», ενώ μια ειλικρινής επάνοδος στην αληθινή λατρεία θα έφερνε άφθονες ευλογίες. Το μάθημα που διδάσκεται εδώ πάλι είναι ότι η αληθινή ευτυχία συμβαδίζει με την υπακοή στον Υπέρτατο Κυρίαρχο του σύμπαντος.

Οι Ψαλμοί και οι Παροιμίες πολλά έχουν να πουν για την πηγή της αληθινής ευτυχίας. «Μακάριος ο λαός του οποίου Θεός είναι ο Ιεχωβά.» «Μακάριος εκείνος, του οποίου βοηθός είναι ο Θεός του Ιακώβ· του οποίου η ελπίς είναι επί Ιεχωβά τον Θεόν αυτού.» «Ο συνετός εις τα πράγματα, θέλει ευρεί καλόν· και ο ελπίζων επί τον Ιεχωβά είναι μακάριος.» Αλλ’ είναι δυνατόν αυτά να εφαρμοσθούν στον σημερινό ταραγμένο κόσμο; Βεβαιότατα! Πραγματικά, υπάρχει μεγαλύτερος λόγος ευτυχίας σήμερα παρά όταν αυτά εγράφησαν για πρώτη φορά.—Ψαλμ. 144:15· 146:5· Παροιμ. 16:20, ΑΣ.

ΑΚΟΜΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΥΤΥΧΙΑ ΤΩΡΑ

Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους οι αληθινοί Χριστιανοί μπορούν να έχουν και μεγαλύτερη ακόμη ευτυχία από εκείνην των πιστών ανδρών των προ Χριστού χρόνων. Ο πρώτος λόγος είναι ότι ο Ιησούς επρομήθευσε πολλή πρόσθετη, πνευματικά ενισχυτική γνώσι που δεν την είχαν ούτε οι πιστοί άνδρες της παλαιάς εποχής. Επίσης, ο Ιησούς επρομήθευσε το αντίλυτρον, εξαγοράζοντας ό,τι ο Αδάμ είχε απολέσει για το ανθρώπινο γένος κι έτσι ανοίγοντας πραγματικά τον δρόμο για να λάβη ο άνθρωπος τις ευλογίες του Θεού και ζωή αιώνια. Κατόπιν, έχομε τώρα και το πρόσθετο παράδειγμα που έδωσαν ο Ιησούς και οι απόστολοι σχετικά με την πορεία που οδηγεί πραγματικά στην αληθινή ευτυχία—την πορεία της υπακοής στις θείες εντολές και την πορεία τού να κάμη κανείς μεγαλύτερο σκοπό της ζωής του το να βοηθήση τους άλλους να τις εννοήσουν. Ο Ιησούς είπε: «Εάν εξεύρητε ταύτα, μακάριοι είσθε, εάν κάμνητε αυτά.» Και περαιτέρω είπε: «Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη.»—Ιωάν. 13:17· Πράξ. 20:35.

Η πραγματική, λοιπόν, ευτυχία προέρχεται από το εποικοδομητικό και καρποφόρο έργον που μας ανετέθη από τον Θεό. Ο Αδάμ ήταν ευτυχής για το έργον που του ανέθεσε ο Θεός. Έτσι και ο Ιησούς. Το ίδιο και οι ακόλουθοί του σήμερα, αν και αυτό εκπλήσσει τον κόσμο! Το έργον που διετάχθη για τον παρόντα καιρόν είναι έργον που απαιτεί από εκείνους που το εκτελούν να έχουν υγιά γνώσιν του Θείου λόγου, και έργον που τους δίνει τη μεγάλη αμοιβή να μπορούν με ευτυχία να διαβιβάσουν τη γνώσι αυτή στους άλλους που έχουν ανάγκη. Αυτό είναι το έργον για το οποίον μίλησε ο Ιησούς όταν είπε για την εποχή μας: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει έλθει το τέλος.»—Ματθ. 24:14.

Ένας μεγαλύτερος λόγος για τον οποίον μπορεί κανείς να έχη και μεγαλύτερη ακόμη ευτυχία τώρα από όσην ήταν δυνατόν να έχη προ πολλών αιώνων είναι ότι εμείς ζούμε στον καιρό που ανέμεναν όλοι οι πιστοί αυτοί άνθρωποι του Θεού. Τώρα είναι ο καιρός της ιδρύσεως της βασιλείας του Θεού, της διακηρύξεώς της σε όλη την οικουμένη και του επικειμένου τέλους της πονηρής κυριαρχίας του Σατανά. Ο κόσμος σήμερα φοβάται το μέλλον και αν δεν αλλάξη την πορεία του και δεν συμμορφωθή με τον λόγο του Θεού έχει κάθε αιτία να φοβάται.

Αλλ’ οι άνθρωποι σήμερα που έχουν υγιά γνώσι του Θείου λόγου, που γνωρίζουν απ’ αυτόν την αιτία των σημερινών ταραχών της γης, το πώς αυτές οι ταραχές θα τελειώσουν και τι πρέπει γι’ αυτό να κάμουν τώρα, δεν καταθλίβονται από τους φόβους του κόσμου. Είναι πραγματικά ευτυχείς που γνωρίζουν ότι ζούμε στις ημέρες για τις οποίες μίλησε η Γραφή όταν είπε ότι ο Σατανάς θα εγνώριζε ότι μόνον «ολίγον καιρόν έχει». Αυτοί που έχουν αληθινή γνώσι του Θείου λόγου, αντί να ανησυχούν εξαιτίας των ανωμάλων συνθηκών της γης, διαβλέπουν σ’ αυτές τις συνθήκες το σημείο που δείχνει το επικείμενο τέλος της πονηρής κυριαρχίας του Σατανά και την εγκαθίδρυσι δικαίων συνθηκών σε όλη τη γη.—Αποκάλ. 12:12· Ματθαίος 24.

Θα σας έκανε ευτυχή η απόδειξις ότι αυτά τα αγαθά νέα είναι αληθινά; Θα ηύξανε τη χαρά σας η ευκαιρία να πήτε αυτά τα αγαθά νέα στους άλλους; Οι μάρτυρες του Ιεχωβά είδαν αυτή την απόδειξι. Έχουν αυτή την ευτυχία. Θεωρούν δε ανεκλάλητα χαροποιό προνόμιο το να μπορούν να λέγουν αυτά τα αγαθά νέα στους άλλους. Η ευτυχία τους συχνά υποκινεί σχόλια από τους έξω, όπως, όταν η εφημερίδα Ουώρλντ Τέλεγκραμ εντ Σαν της Νέας Υόρκης ετιτλοφόρησε ως εξής ένα άρθρον γι’ αυτούς: «Αυτοί είναι Αδελφοί, Αδελφές σε μια Γιγαντιαία Οικογένεια Πίστεως.» Η ασυνήθης αυτή ευτυχία προέρχεται από τη γνώσι τους περί του Θείου λόγου, την υπακοή τους στις οδηγίες του και τη δραστηριότητά τους στο να λέγουν στους άλλους τα αγαθά πράγματα που έμαθαν.

Γνωρίζουν ότι αν και η αποστασία του Αδάμ φαινομενικά ανέβαλε τον σκοπό του Ιεχωβά να γεμίση τη γη με δίκαια, ειρηνικά κι ευτυχή πλάσματα, ο σκοπός αυτός δεν εματαιώθη. Μήπως φαίνεται αδύνατον ότι εδώ ακριβώς επάνω στη γη θα μπορούσατε να έχετε την ευκαιρία ν’ απολαύσετε τις ευλογίες που έχασε ο Αδάμ; Ο ολοένα αυξανόμενος αριθμός των μαρτύρων του Ιεχωβά είδε τη θετική Γραφική απόδειξι ότι οι συνθήκες αυτές θ’ αποκατασταθούν σε λίγον καιρό.

Θα ερευνήσετε μήπως για να ιδήτε γιατί αυτοί είναι τόσο πεπεισμένοι γι’ αυτό το ζήτημα, και γιατί αυτή η γνώσις τούς δίνει μια τέτοια χαρά κι ευχαρίστησι σήμερα; Αξίζει βέβαια τον χρόνον και τον κόπο σας να ιδήτε το πώς και σεις επίσης μπορείτε ν’ αποκτήσετε πραγματική ευτυχία τώρα και την επαγγελία της αιωνίας χαράς στο μέλλον. Θα εξετάσετε τις αποδείξεις που σχετίζονται με το σπουδαιότατο αυτό θέμα; Οι μάρτυρες του Ιεχωβά θερμώς σας υποδεικνύουν να το πράξετε.