Γιατί Πρέπει Κανείς να Βαπτισθή

 1. Ποια ενστικτώδη επιθυμία έχουν τα ανθρώπινα πλάσματα και πώς μπορεί πραγματικά να ικανοποιηθή;

Η ΕΠΙΘΥΜΙΑ των ανθρωπίνων πλασμάτων να λατρεύουν τον Δημιουργό και Θεό των, είναι μια από τις πολλές ιδιότητες της διανοίας που τα τοποθετεί σ’ ένα επίπεδο πολύ πιο πάνω από τα κατώτερα ζώα. Η επιθυμία αυτή είναι ενστικτώδης και κληρονομική και όλο το ανθρώπινο γένος την κατέχει. Οι πιο πρωτόγονες φυλές καθώς και οι πιο προηγμένοι λαοί της γης—ακόμη και οι λεγόμενοι «άθεοι» της ανθρωπίνης κοινωνίας—όλοι κατέχουν σε κάποιο βαθμό αυτήν την έμφυτη επιθυμία να λατρεύουν έναν ανώτερον ή κάποιο αντικείμενον που ο λάτρης μυστικά θεωρεί ότι είναι υψηλότερο και πιο άξιο τιμής από τον εαυτό του. Ο Ιεχωβά Θεός ήταν εκείνος που ενεφύτευσε αυτή την επιθυμία προς λατρείαν στο πρώτο ανθρώπινο ζεύγος, και το έκαμε αυτό για να μπορούν να λατρεύουν τον Δημιουργό και Ευεργέτη τους, πράγμα που ήταν για το καλό τους και για την κατάλληλη καθοδηγία τους. Πολύ γρήγορα, όμως, ο στασιαστής Σατανάς επέτυχε ν’ απομακρύνη τη λατρεία του πρώτου ζεύγους από τον Δημιουργό τους, και από τότε η πλειονότης του ανθρωπίνου γένους επεδόθη σε πολλές ψευδείς θρησκείες σε μια προσπάθεια ικανοποιήσεως της επιθυμίας της λατρείας. Όταν, λοιπόν, ένα ειλικρινές άτομο μαθαίνη την αλήθεια, με χαρά εγκαταλείπει την ψευδή του θρησκεία και στρέφεται στην καθαρή, αγνή λατρεία του Υψίστου Θεού, «του οποίου μόνου το όνομα είναι ΙΕΧΩΒΑ.»—Ψαλμ. 83:18, Μετ. Βασ. Ιακ.

 2. Ποια είναι τα τρία πρώτα βήματα που γίνονται από εκείνους που ελευθερώνονται με την αλήθεια;

² Ως αποτέλεσμα του μεγάλου έργου ‘ανοίξεως δεσμωτηρίων’ που διευθύνεται τώρα από τον Ιησού Χριστό, δεκάδες χιλιάδων άνδρες και γυναίκες κάθε έτος, περισσότεροι από χιλίους την εβδομάδα κατά μέσον όρον, αποκτούν την ελευθερία τους από τα δεσμωτήρια των ψευδών θρησκειών. Πώς μπορεί κανείς να ελευθερωθή από την ψευδή θρησκεία; Για τον καθένα από σας πρέπει να γίνη πρώτα μια «επιστροφή προς τον Ιεχωβά», διότι «εκεί όπου είναι το πνεύμα του Ιεχωβά, εκεί ελευθερία.» Πρέπει έπειτα να πιστέψετε στον Θεό και στις πολύτιμες επαγγελίες του, διότι «χωρίς πίστεως, αδύνατον είναι να ευαρεστήση τις εις αυτόν.» Συγχρόνως ο καθένας από σας, που εστράφη πρόσφατα στο να μάθη για τον Ιεχωβά και τις κατευθύνσεις του, πρέπει να εξακολουθήση να μελετά τη Γραφή, διότι πρέπει να κατανοήσετε ότι σ’ αυτήν περιέχονται οι αποκεκαλυμμένοι σκοποί του Ιεχωβά όσον αφορά τον άνθρωπο και ό,τι ο Ιεχωβά απαιτεί απ’ αυτόν για ζωή.—Γαλ. 5:1· 2 Κορ. 3:16,17, ΜΝΚ· Εβρ. 3:12· 11:6.

 3. Ποια περαιτέρω πρόοδο κάνει κανείς σε γνώσι και κατανόησι που τελικά οδηγεί σε αφιέρωσι;

³ Με την προοδευτική σας μελέτη της Γραφής όχι μόνο μαθαίνετε τις βασικές διδασκαλίες του δικαίου συστήματος πραγμάτων του Ιεχωβά, αλλ’ αυξάνετε επίσης σε κατανόησι των βαθύτερων πραγμάτων του λόγου του Θεού. Αρχίζετε να κατανοήτε το μεγάλο επίμαχο ζήτημα που ηγέρθη προ πολλού καιρού από τον πρώτιστον εχθρόν του Ιεχωβά, τον Σατανά ή Διάβολο, και την ανάγκη να δικαιώση ο Ιεχωβά τελείως τον λόγον του και το όνομά του στην μάχη του, τη μάχη του Αρμαγεδδώνος, που είναι τώρα πλησίον. Με τη μελέτη μαθαίνετε πού βρισκόμαστε μέσα στο ρεύμα του χρόνου· ότι βρισκόμαστε στις «έσχατες ημέρες» αυτού του θνήσκοντος παλαιού σατανικού συστήματος πραγμάτων, αλλ’ ότι προτού έλθη το πλήρες τέλος του, κηρύττεται πρώτα τούτο το ευαγγέλιον της θριαμβευούσης βασιλείας του Ιεχωβά ως μαρτυρία σε όλα τα έθνη. Για όλη αυτή την κατάρτισι χρειάζεται χρόνος, διότι μόνο έπειτα από μια περίοδο επιμελούς συστηματικής μελέτης των Γραφικών διδασκαλιών και νόμων και της Βιβλικής ιστορίας και προφητείας, μπορείτε να φθάσετε να κατανοήσετε και να εκτιμήσετε τις μεγάλες αυτές αλήθειες. Πραγματικά, ένας σπουδαστής του λόγου του Θεού εξαρτίζεται με την εκπαίδευσι να διακονή τους άλλους με αυτή τη μέθοδο μελέτης. Στον δέοντα καιρό βρίσκετε στην καρδιά σας μια διάπυρη επιθυμία να συμμετάσχετε σ’ αυτό το έργο του κηρύγματος. Αλλ’ αυτό το έργο δεν γίνεται από μισθωτούς άνδρες και γυναίκες του κόσμου. Όχι, μόνο χειροτονημένοι από τον Θεό διάκονοι συμμετέχουν σ’ αυτό—μόνο άτομα στα οποία παραμένει το πνεύμα του Ιεχωβά. Μαθαίνετε ότι ο Ιεχωβά δίνει το πνεύμα του μόνο σ’ εκείνους που αφιερώνονται τελείως και ανεπιφυλάκτως σ’ αυτόν, μέσω του Ιησού Χριστού. Για τούτο εκάματε προσφάτως ή θα κάμετε εν καιρώ μια ιεροπρεπή αφιέρωσι του εαυτού σας στον Ιεχωβά, επειδή η αφιέρωσις στον Ιεχωβά Θεό είναι μια θεία απαίτησις.

 4. Ποια ερωτήματα όσον αφορά το βάπτισμα και την αφιέρωσι εγείρονται κάποτε;

⁴ Κάνοντας αυτή την αφιέρωσι πρέπει ν’ αποφασίσετε στην καρδιά σας και στη διάνοιά σας ότι στο εξής θα υπηρετήτε τον Ιεχωβά Θεό με κάθε τι που έχετε, με όλη σας την καρδιά, την ψυχή και τη ζωτικότητα. Κατανοείτε ότι μόνο με το να κάμετε αυτή την αφιέρωσι μπορείτε ν’ αποκτήσετε ζωή από τον Ιεχωβά μέσω του Χριστού Ιησού. Αρχίζετε να κατανοήτε τη σοβαρότητα τούτου. Ο Ιεχωβά δεν ευαρεστείται σ’ εκείνους που κάνουν ευχές και έπειτα τις παραβαίνουν. Πρέπει να φθάσετε να κατανοήσετε και να εκτιμήσετε πλήρως τη σπουδαιότητα και τη σοβαρότητα όλων αυτών των πραγμάτων. Αλλά γιατί, αφού γίνη μυστικά μια τέτοια ιεροπρεπής αφιέρωσις στον ζώντα Θεό μέσα στη διάνοια και την καρδιά ενός ατόμου, πρέπει το άτομο αυτό να βαπτισθή στο νερό; Είναι αναγκαίο το βάπτισμα στο νερό, είναι μια θεία απαίτησις, και πρέπει να είναι ένα δημόσιο βάπτισμα με ολική κατάδυσι;

 5. (α) Ποια είναι η βασική σημασία του όρου «βάπτισμα»; (β) Γιατί είναι ανάγκη να τελήται το βάπτισμα ενώπιον μαρτύρων;

⁵ Η Ελληνική λέξις βάπτισμα προέρχεται από το ρήμα που σημαίνει «βυθίζω, καταβυθίζω, καταδύω.» Δεν περιέχει ούτε την ελαχίστη έννοια ραντίσματος. Για να βαπτισθή, λοιπόν, κανείς στο νερό πρέπει να βυθισθή σ’ αυτό και πρέπει εντελώς να καταδυθή από την κεφαλή ως τα πόδια. Αντί να είναι το βάπτισμα μια εισαγωγική μυστική ιεροτελεστία, που εκτελείται σε κρυφό ή απομονωμένο μέρος, είναι, σύμφωνα με τις Γραφές, μια φανερή, επίσημη τελετή, σαν μια γαμήλια τελετή, που γίνεται δημοσία ως μια αναγγελία ή μαρτυρία ενώπιον μαρτύρων, για να βεβαιώση νομίμως εκείνο που έχει ήδη αποφασίσει ένα άτομο στην καρδιά του και στη διάνοιά του. (2 Κορ. 13:1· Ματθ. 18:16· Δευτ. 19:15) Όταν ένας κάνη μια δίχως όρους αφιέρωσι στον Ιεχωβά, γίνεται ξένος ως προς αυτόν τον παλαιό διαβολικό κόσμο. Γι’ αυτό η αφιέρωσις είναι σαν ανάληψις πολιτικών δικαιωμάτων στον νέο κόσμο, και η επίσημη τελετή του βαπτίσματος είναι στην πραγματικότητα ένας όρκος ενώπιον μαρτύρων που επιβεβαιώνει αυτό το γεγονός.—Εβρ. 11:13· 1 Πέτρ. 2:11.

 6. Σε ποιον λαό ήλθε ο Ιωάννης ο βαπτιστής, σε ποιον καιρό, και για ποιο σκοπό;

⁶ Το βάπτισμα είναι θείας προελεύσεως. Πριν από δεκαεννέα αιώνες «ήτο ο Ιωάννης [ο πρόδρομος του Χριστού] βαπτίζων εν τη ερήμω [την άνοιξι του 29 μ.Χ.], και κηρύττων βάπτισμα μετανοίας εις άφεσιν αμαρτιών.» (Μάρκ. 1:4· Πράξ. 13:24) Το έθνος Ισραήλ ήταν υπό την διαθήκην του νόμου που ιδρύθη στο Όρος Σινά, αλλ’ είχε αμαρτήσει εναντίον της διαθήκης αυτής που είχε δοθή με σκοπό να τους οδηγήση στον Μεσσία. (Γαλ. 3:24) Τώρα ο Μεσσίας επρόκειτο να εμφανισθή, και γι’ αυτό υπήρχε ανάγκη μετανοίας και επιστροφής στον Ιεχωβά από μέρους των παραβατών της διαθήκης Ιουδαίων. Αυτό ήταν το άγγελμα του Ιωάννου, άγγελμα που καλούσε σε μετάνοια, σε ‘επιστροφήν εις τον Ιεχωβά’· και ως μια φανερή δημοσία μαρτυρία τούτου ενώπιον μαρτύρων, ο Ιωάννης εβάπτιζε εκείνους που μετανοούσαν έτσι ενώπιον του Ιεχωβά. (Λουκ. 1:16, 17) Επομένως, το βάπτισμα του Ιωάννου ήταν για έναν ιδιαίτερο λαό σε ιδιαίτερο καιρό και για έναν ιδιαίτερο σκοπό.

 7, 8. (α) Γιατί ο Ιωάννης διεμαρτυρήθη όσον αφορά βάπτισι του Ιησού; (β) Πώς το εν ύδατι βάπτισμα ήταν σύμβολο της αφιερώσεως του Ιησού;

⁷ Στον δέοντα καιρό ήλθε ο Ιησούς στα ίδια εκείνα νερά του Ιορδάνου και εζήτησε από τον Ιωάννη να τον βαπτίση. Αλλ’ ο Ιησούς δεν ήταν αμαρτωλός έναντι της διαθήκης του νόμου. Πράγματι, ήταν «άκακος, αμίαντος, κεχωρισμένος από των αμαρτωλών», τηρητής του νόμου, και όχι παραβάτης του. (Εβρ. 7:26· Ματθ. 5:17) Ο Ιωάννης ανεγνώρισε αυτό το γεγονός και προσπάθησε να εμποδίση την βάπτισι του αγίου αυτού, αλλ’ ο Ιησούς τού απήντησε, λέγοντας: «Άφες τώρα· διότι ούτως είναι πρέπον εις ημάς να εκπληρώσωμεν πάσαν δικαιοσύνην.» Ο Ιησούς, έχοντας φθάσει στην ηλικία των τριάντα ετών, αφιερώνετο τώρα χωρίς επιφύλαξι στο να πράττη το θέλημα του Ιεχωβά στο εξής και για πάντα· ως σύμβολον δε τούτου, ο Ιησούς εθεώρησε πολύ «πρέπον» και «δίκαιον» να βαπτισθή.—Ματθ. 3:13-15.

ΕΝΑ ΕΠΙΔΟΚΙΜΑΣΜΕΝΟ ΣΥΜΒΟΛΟ

⁸ Και πώς το εν ύδατι βάπτισμα ήταν κατάλληλο σύμβολο της αφιερώσεως του Ιησού; Ο Ιησούς, δίνοντας τελείως τον εαυτό του στα χέρια εκείνου που τον εβάπτιζε, πρόθυμα και χωρίς αντίστασι, έδειχνε ότι παρέδιδε τον εαυτό του χωρίς επιφύλαξι. Η καταβίβασίς του από τον Ιωάννη μέσα στο νερό προς τα οπίσω και η πλήρης κατάδυσίς του στο νερό εξεικόνιζε καλά πώς ο Ιησούς είχε γίνει νεκρός και είχε ταφή ως προς την προηγούμενη πορεία της επιγείου ζωής του. Αν δεν είχε εγερθή και εξέλθει από το νερό, αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ο θάνατός του. Το ότι ηγέρθη, λοιπόν, έδειχνε ότι εζωοποιείτο στο να πράττη εφεξής το θέλημα του Ιεχωβά. Από όλες, επομένως, τις απόψεις και σε όλες τις λεπτομέρειες, το εν ύδατι βάπτισμα ήταν «πρέπον» και «δίκαιον» σύμβολον προσωπικής αφιερώσεως.

 9. Όσον αφορά το βάπτισμα, ποια εντολή έδωσε ο Ιησούς και σε ποιο βαθμό αυτή εξετελέσθη;

⁹ Ο Ιησούς έδειξε την επιδοκιμασία του για το εν ύδατι βάπτισμα, όχι μόνο με τη δική του ενέργεια, με το να υπαχθή, δηλαδή, στο βάπτισμα ο ίδιος, αλλά και με την ειδική εντολή που έδωσε λίγο πριν από την ανάληψί του στον ουρανό. Στους πιστούς ακολούθους του ο Ιησούς είπε: «Εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης. Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς· και ιδού, εγώ είμαι μεθ’ υμών πάσας τας ημέρας, έως της συντελείας του αιώνος.» (Ματθ. 28:18-20) Έπειτα από μερικές ημέρες, στην Πεντηκοστή, τρεις χιλιάδες περίπου Ιουδαίοι, όπως μας λέγεται, ακούοντας τη διεγερτική ομιλία του Πέτρου περί αφιερώσεως, η οποία ‘έφερεν εις κατάνυξιν την καρδίαν αυτών’, «μετά χαράς δεχθέντες τον λόγον αυτού, εβαπτίσθησαν». Έπειτα από τριάμισυ περίπου χρόνια, ο πρώτος από τα απερίτμητα μη Ιουδαϊκά έθνη (ή «Εθνικούς»), ο Ιταλός εκατόνταρχος Κορνήλιος, με «τους συγγενείς αυτού και τους οικείους φίλους», όλους μαζί «συνηγμένους πολλούς», εβαπτίσθη στο νερό για συμβολισμό τελείας αφιερώσεως στον Θεό. Τώρα βρισκόμαστε στην «συντέλειαν του αιώνος» και ο Ιησούς Χριστός διευθύνει, όπως είπε ότι θα διηύθυνε, το έργο αυτό της μαθητεύσεως και βαπτίσεως ανθρώπων όλων των εθνών σε μεγάλους αριθμούς.—Πράξ. 10:22, 24, 27, 47, 48.

10. Τι σημαίνει το εν ύδατι βάπτισμα για τους αληθινούς Χριστιανούς;

¹⁰ Σήμερα, λοιπόν, στην περίπτωσι των αληθών Χριστιανών, ποια είναι η σημασία του βαπτίσματος; Η ίδια όπως και στην περίπτωσι του Ιησού. Ο Χριστός μάς άφησε υπόδειγμα για να το ακολουθήσωμε στενά. (1 Πέτρ. 2:21) «Εάν τις θέλη να έλθη οπίσω μου, ας απαρνηθή εαυτόν, και ας σηκώση τον σταυρόν αυτού καθ’ ημέραν, και ας με ακολουθή.» Πράγματι, «όστις δεν . . . έρχεται οπίσω μου, δεν δύναται να ήναι μαθητής μου». (Λουκ. 9:23· 14:27) Το να απαρνηθή κανείς τον εαυτό του σημαίνει να παραιτηθή από την ιδιοκτησία του εαυτού του και, αντί τούτου, να παραδώση τον εαυτό του στον Θεό ως δούλον του, αναλαμβάνοντας την εκτέλεσι του θελήματος του Θεού. Αυτό ακριβώς έκαμε ο Ιησούς ως το τέλος, όπως το εξέφρασε κατ’ επανάληψιν την τελευταία εκείνη νύχτα στο Όρος των Ελαιών: «Ουχί ως εγώ θέλω, αλλ’ ως συ.» «Ουχί όμως ό,τι θέλω εγώ, αλλ’ ό,τι συ.» «Ουχί το θέλημά μου, αλλά το σον ας γείνη.» (Ματθ. 26:39, 42· Μάρκ. 14:36· Λουκ. 22:42) Το βάπτισμα στην περίπτωσι του Ιησού δεν έγινε για να συμβολίση τη μετάνοιά του από αμαρτίες έναντι της διαθήκης του νόμου και ούτε συμβαίνει αυτό στην περίπτωσί μας. Το βάπτισμα του Ιησού δεν έγινε προς άφεσιν Αδαμιαίων αμαρτιών και ούτε είναι τέτοιος ο σκοπός του εν σχέσει μ’ εμάς. Και για τον Ιησούν και για τους ακολούθους του από την Πεντηκοστή το εν ύδατι βάπτισμα είναι σύμβολον αφιερώσεως, επιβεβαιωτικό σημείο ορατό στους άλλους, που πιστοποιεί σ’ αυτούς ότι εκείνος που βαπτίζεται έχει παραδώσει τον εαυτό του στον Ιεχωβά να πράττη το θέλημά Του, οτιδήποτε και αν του στοιχίση αυτό.

11. Τι δείχνει το ότι βαπτιζόμεθα «εις το όνομα του Πατρός»;

¹¹ Αλλά τι εννοούσε ο Χριστός όταν έλεγε ότι πρέπει να βαπτισθή κανείς «εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου πνεύματος»; Πρώτον, «το όνομα» του Πατρός περιλαμβάνει περισσότερα από το όνομα απλώς που αυτός έδωσε στον εαυτό του, το Εβραϊκό τετραγράμματον που μεταφράζεται «Ιεχωβά». Το «όνομα του Πατρός» αναφέρεται στην Πατρότητα, στη δικαιωματική κυριαρχία και την απαράμιλλη εξουσία που κατέχει ο Ιεχωβά. Αυτός είναι ο Παγκόσμιος Κυρίαρχος, ο Δημιουργός των ουρανών και της γης, ο παντοδύναμος, η υπερτάτη Πηγή της ζωής. Το μεγάλο επίμαχο ζήτημα που αντιμετωπίζει ολόκληρο το σύμπαν και που πρέπει να τακτοποιηθή στον Αρμαγεδδώνα συγκεντρώνει γύρω του το αξίωμα και την εξουσία αυτού του αιωνίου Πατρός του φωτός και της αληθείας. Το ότι κανείς βαπτίζεται «εις το όνομα του Πατρός» δείχνει ότι εκτιμά και αναγνωρίζει τη μοναδική θέσι, δύναμι και εξουσία του Ιεχωβά του μεγάλου Θεοκράτου.

12. Τι σημαίνει ότι βαπτιζόμεθα «εις το όνομα του . . . Υιού;

¹² Δεύτερον, το ότι κανείς βαπτίζεται εις το όνομα του Υιού σημαίνει ομοίως ότι εκτιμά την υψηλή εξουσία και το αξίωμα που κατέχει τώρα ο αγαπητός Υιός του Ιεχωβά Ιησούς Χριστός αφότου τον ανέστησε ο Ιεχωβά. Γι’ αυτόν τον πιστόν Υιόν διαβάζομε: «Το όνομα αυτού θέλει καλεσθή Θαυμαστός, Σύμβουλος, Θεός ισχυρός, Αιώνιος Πατήρ, Άρχων Ειρήνης.» (Ησ. 9:6, ΑΣΜ) Για σας, λοιπόν, που πιστεύετε στον Ιεχωβά, ο άγιος αυτός Υιός δεν είναι μόνο ο Σωτήρ και Λυτρωτής σας, αλλά είναι και ο κεχρισμένος Βασιλεύς του νέου κόσμου του Θεού, ο μέγας Αρχιερεύς κατά την τάξιν Μελχισεδέκ, ο άξιος Διεκδικητής της παγκοσμίου κυριαρχίας και του ονόματος του Ιεχωβά.

13. Ποια λειτουργία πληροί άγιο πνεύμα του Θεού; Τι δείχνει, επομένως, το ότι βαπτιζόμεθα στο όνομά του;

¹³ Τρίτον, ορθώς αναγνωρίζει κανείς επίσης την υπηρεσία και λειτουργία που πληροί το άγιο πνεύμα του Θεού. Αντί να είναι το τρίτο πρόσωπο κάποιου ειδωλολατρικού τρισυποστάτου θεού, το άγιο πνεύμα είναι η ενεργός δύναμις του Ιεχωβά Θεού, με την οποίαν αυτός εφοδιάζει προθύμους ανθρώπους για να εκπληρώσουν ενωμένοι το θέλημά του και τον σκοπό του. Το άγιο πνεύμα ήταν η δύναμις που ενέπνευσε τους αρχαίους προφήτας για να γράψουν τον άγιον λόγον του Θεού. Ήταν η δύναμις που διηύθυνε τους πρώτους Χριστιανούς αφού ανελήφθη στον ουρανό ο αναστημένος, οδηγούμενος από το πνεύμα Αρχηγός και Κύριός των. (Λουκ. 4:18-21· Πράξ. 2:16-18· 2 Πέτρ. 1:21) Το άγιο πνεύμα είναι η ίδια θεία ενεργός δύναμις που διευθύνει τη θεοκρατική οργάνωσι του Θεού στη γη σήμερα, και που υποστηρίζει και συνεχώς ωθεί σε δράσι όλους τους αφιερωμένους διακόνους του Θεού. Για τούτο, το ότι βαπτίζεται ένα άτομο στο όνομα του αγίου πνεύματος δείχνει ή πιστοποιεί ότι το βαπτιζόμενο αυτό άτομο αναγνωρίζει αυτή την αόρατη ενεργό δύναμι του Θεού, πρόθυμα υποβάλλεται στην υποκινητική ενέργεια που αυτή ασκεί, και επιθυμεί να οδηγήται και ελέγχεται απ’ αυτήν πάντοτε σύμφωνα με το θέλημα του ζώντος Θεού.

ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΑ ΦΟΡΑ

14. Και αν ακόμη ένα άτομο εβαπτίσθη προηγουμένως, πρέπει μήπως να βαπτισθή πάλι αφού κάμη αφιέρωσι στον Ιεχωβά;

¹⁴ Συχνά τίθεται το ερώτημα αν ένας που εβαπτίσθη προηγουμένως σε μια ιεροτελεστία που ετελέσθη από κάποιον άλλο θρησκευτικό όμιλο, πρέπει να βαπτισθή πάλι όταν έρχεται σε ακριβή γνώσι της αληθείας και κάνη αφιέρωσι στον Ιεχωβά. Εξαιτίας των όσων ελέχθησαν ήδη, υπάρχει επιτακτικός λόγος για να πούμε επίσης, Μάλιστα, πρέπει πάλι να βαπτισθή. Προφανώς, από οποιοδήποτε από αυτά τα θρησκευτικά συστήματα κι αν εβαπτίσθη, κανείς ποτέ δεν εβαπτίσθη στην πραγματικότητα «εις το όνομα του Πατρός και του Υιού του αγίου πνεύματος», διότι, αν είχε έτσι βαπτισθή, θα εκτιμούσε το κύρος και το αξίωμα των αληθινών αυτών Ανωτέρων Εξουσιών. Και αν είχε προηγουμένως αφιερωθή στον Ιεχωβά, το άτομο αυτό θα είχε αποχωρισθή από τα Βαβυλωνιακά αυτά συστήματα που ατιμάζουν τον Θεό, προτού καν επιτρέψη σ’ αυτά να τον βαπτίσουν. Επομένως, το σπουδαίο στοιχείο δεν είναι η πράξις του να βαπτισθή κανείς, αλλά μάλλον εκείνο που η πράξις αυτή συμβολίζει.

15. Γιατί ήταν ανάγκη εκείνοι που ήσαν στην Έφεσο να βαπτισθούν δευτέρα φορά;

¹⁵ Υπάρχει μια περίπτωσις που αναγράφεται στις Γραφές, κατά την οποία παρουσιάσθη αυτή ακριβώς η κατάστασις. Στην Έφεσο κάποιος Ιουδαίος είλκυσε το ενδιαφέρον δώδεκα περίπου ανθρώπων στο άγγελμά του ως το σημείο του βαπτίσματος, αλλά εγνώριζε μόνο για το βάπτισμα του Ιωάννου και αυτό ακριβώς είχε κηρύξει σ’ αυτούς. Έπειτα από λίγον καιρό ο απόστολος Παύλος επεσκέφθη αυτή την πόλι και τους βρήκε, αφού δε ερώτησε αν είχαν λάβει το άγιο πνεύμα, αυτοί ωμολόγησαν στον Παύλο ότι δεν ήξεραν για ποιο πράγμα τους μιλούσε. Τότε ο Παύλος τούς ερώτησε: «Εις τι λοιπόν εβαπτίσθητε;» Αυτοί είπαν «Εις το βάπτισμα του Ιωάννου.» Ο Παύλος, δίνοντάς τους την ορθή κατεύθυνσι σ’ αυτό το σημείο, προφανώς εξήγησε πως το βάπτισμα του Ιωάννου ήταν για τους Ιουδαίους που είχαν αμαρτήσει έναντι της διαθήκης του νόμου, και εφόσον η διαθήκη τώρα είχε εκπληρωθή και καρφωθή στο ξύλο του μαρτυρίου του Χριστού από τον Ιεχωβά, δεν είχε πια ισχύν. Η αφήγησις προχωρεί και λέγει: «Ακούσαντες δε, εβαπτίσθησαν [όλοι εκ νέου, αλλ’ αυτή τη φορά] εις το όνομα του Κυρίου Ιησού.» Τότε ακριβώς έλαβαν αξιόλογη μερίδα του αγίου ενεργού πνεύματος του Θεού.—Πράξ. 18:24, 25· 19:1-7· Ματθ. 5:17· Ρωμ. 10:4· Κολ. 2:13, 14.

16. Γιατί είναι τόσο σοβαρή υπόθεσις το βάπτισμα για τους αληθινούς Χριστιανούς;

¹⁶ Από όλα όσα εξετάσαμε εδώ είναι φανερό ότι το εν ύδατι βάπτισμα των αληθινών Χριστιανών δεν είναι μια απλή, ασήμαντη τελετουργία εισαγωγής σε μια οργάνωσι ανθρώπων. Μάλλον, το βάπτισμα είναι μια πολύ σοβαρή πράξις που συνδέεται με τη ζωή, διότι περιλαμβάνει την έκφρασι μιας ευχής ενώπιον του Παντοδυνάμου Θεού. Το Εκκλησιαστής 5:4-6 λέγει: «Όταν ευχηθής ευχήν εις τον Θεόν, μη βραδύνης να αποδώσης αυτήν· διότι δεν ευαρεστείται εις τους άφρονας· απόδος ό,τι ηυχήθης . . . μηδέ είπης . . . ότι ήτο εξ αγνοίας.» Εκείνοι που δεν είναι αληθινοί στον λόγο τους και στη συμφωνία τους, ο Παύλος μάς λέγει ότι είναι «άξιοι θανάτου». (Ρωμ. 1:31, 32· Αριθμ. 30:2-4) Είναι, συνεπώς, κατάλληλο για τον διάκονο που ομιλεί σε υποψηφίους, να παρακαλέση εκείνους που επιθυμούν να βαπτισθούν να σταθούν όρθιοι και ν’ απαντήσουν σε ωρισμένες ερωτήσεις. Προτού ο διάκονος προχωρήση, πρέπει να παραχωρήση χρόνον στους υποψηφίους για να εγερθούν και έπειτα μπορεί να κάμη παρατηρήσεις προς την εξής κατεύθυνσι:

ΠΡΟΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΖΗΤΟΥΝ ΝΑ ΒΑΠΤΙΣΘΟΥΝ

17. Με ποια εξουσία οι μάρτυρες του Ιεχωβά μαθητεύουν και βαπτίζουν ανθρώπους όλων των εθνών;

¹⁷ Όταν ο αναστημένος Ιησούς Χριστός ήταν ακόμη στη γη, είπε: «Εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης.» Αυτό έγινε λίγο πριν από την ανάληψί του στον ουρανό. Ήταν πολύ ακριβής τότε μιλώντας στους μαθητάς του, διότι είπε: «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς· και ιδού, εγώ είμαι μεθ’ υμών πάσας τας ημέρας, έως της συντελείας του αιώνος.» (Ματθ. 28:18-20) Κάτω από την εντολή αυτή οι μάρτυρες του Ιεχωβά πορεύονται σε όλο τον κόσμο για να μαθητεύσουν κάθε είδους ανθρώπους.

18. Γιατί εκείνοι που ζητούν να βαπτισθούν είναι πρόθυμοι να βαπτισθούν «εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου πνεύματος»;

¹⁸ Σεις που ζητείτε να βαπτισθήτε, έχετε γίνει μαθητευόμενοι ή μαθηταί του Χριστού και για τούτο εγνωρίσατε τον Πατέρα. Ανελάβατε το όνομα του Πατρός επειδή ο καθένας σας καλείται μάρτυς του Ιεχωβά. Συνεπώς πρέπει να βαπτισθήτε στο όνομα του Πατρός. Ο Ιησούς είπε στους μαθητάς του ότι έπρεπε επίσης να βαπτισθούν στο όνομα του Υιού, και έχετε επίσης λάβει το όνομά του, διότι είσθε Χριστιανοί. Ως τοιούτοι πρέπει ν’ ακολουθήσετε τις υψηλές αρχές υπέρ των οποίων ίστατο εκείνος και να είσθε πρόθυμοι να βαδίσετε στα ίχνη του, διότι αυτός πάντοτε εκτελούσε το θέλημα του Πατρός του και έδινε μαρτυρία γι’ αυτόν. Το να βαπτισθήτε στο όνομα του αγίου πνεύματος μπορεί να γίνη μόνον αν αναγνωρίσετε ότι αυτό είναι η ενεργός δύναμις του Ιεχωβά και επενεργεί σ’ εκείνους που αγαπούν τον Ιεχωβά και είναι πρόθυμοι να εκτελέσουν τις εντολές του. Στο κατά Ιωάννην 14:15-17 ο Ιησούς λέγει στους αποστόλους του: «Εάν με αγαπάτε, τας εντολάς μου φυλάξατε. Και εγώ θέλω παρακαλέσει τον Πατέρα, και θέλει σας δώσει άλλον Παράκλητον, δια να μένη μεθ’ υμών εις τον αιώνα, το πνεύμα της αληθείας.» Ο Ιησούς επίσης μας εδίδαξε ότι ο λόγος του Ιεχωβά είναι αλήθεια, με το να μελετάτε δε διαρκώς τον λόγον της αληθείας, θα κατανοήσετε το θέλημα του Ιεχωβά. (Ιωάν. 17:17) Θα δήτε το θαυμαστό έργο που επετέλεσε και επιτελεί ο Ιησούς Χριστός, και θ’ αναγνωρίσετε τη δύναμι του πνεύματος του Ιεχωβά.

19-22. (α) Σε ποιες δύο ερωτήσεις πρέπει ν’ απαντήσουν άτομα που επιθυμούν να βαπτισθούν; (β) Αν μπορή ένα άτομο να απαντήση «μάλιστα» σ’ αυτές τις ερωτήσεις, πρέπει να διστάση ή να αναβάλη να βαπτισθή;

¹⁹ Για τούτο τώρα με το στόμα σας κάμετε δημοσία διακήρυξι της πίστεώς σας απαντώντας στις δύο ερωτήσεις που θα σας υποβάλω, ας είναι δε οι απαντήσεις σας ακουστές, ώστε όλοι όσοι είναι γύρω σας να μπορέσουν να είναι μάρτυρες της διακηρύξεως που κάνετε ιεροπρεπώς:

²⁰ (1) Έχετε αναγνωρίσει τον εαυτό σας ενώπιον του Ιεχωβά Θεού ως αμαρτωλόν ο οποίος έχει ανάγκην σωτηρίας, και έχετε ομολογήσει σ’ αυτόν ότι η σωτηρία αυτή προέρχεται απ’ αυτόν, τον Πατέρα, μέσω του Υιού του Ιησού Χριστού;

²¹ (2) Με βάσι αυτή την πίστι στον Θεό και την προμήθειά του για σωτηρία, έχετε αφιερωθή ανεπιφύλακτα στον Θεό να πράττετε στο εξής το θέλημά του όπως το αποκαλύπτει σ’ εσάς μέσω του Ιησού Χριστού και μέσω της Γραφής υπό την διαφώτισι του αγίου πνεύματος;

²² Όλοι εσείς που απαντήσατε «Μάλιστα» σ’ αυτές τις ερωτήσεις, πρέπει να βαπτισθήτε χωρίς δισταγμό ή αναβολή. Έχετε αρκετή γνώσι και κατανόησι του τι κάνετε και ο Θεός σάς θεωρεί υπευθύνους να εκτελέσετε το θέλημά του με το να βαπτισθήτε στο νερό.

23. Αφού ένα άτομο βαπτισθή, τι πρέπει πάντοτε να ενθυμήται;

²³ Έχετε πάντοτε στο νου τη θριαμβεύουσα βασιλεία του Ιεχωβά και τον ένδοξον Βασιλέα της Χριστόν Ιησούν, ο οποίος εχάραξε το δρόμο ως Ηγέτης και Αρχηγός μας. Έχετε το ίδιο φρόνημα που αυτός είχε απέναντι του Ιεχωβά, όπως περιγράφεται στον Ψαλμό 40:8: «Χαίρω, Θεέ μου, να εκτελώ το θέλημά σου· και ο νόμος σου είναι εν τω μέσω της καρδίας μου.» Α ναι! ενθυμείσθε τον νόμον του Ιεχωβά, τον αλάθητον γραπτόν λόγον του, τη Γραφή! Μελετάτε την προσεκτικά, βαδίζετε σύμφωνα με την οδηγία της και την κατεύθυνσί της, διότι είναι φως στο δρόμο σας. Ενθυμείσθε το πνεύμα του Ιεχωβά! Αφήνετέ το να ρυθμίζη κάθε σας δραστηριότητα, διότι είναι πολύ ισχυρότερο από το πνεύμα του Διαβόλου. Ενθυμείσθε την οργάνωσι του Ιεχωβά! Προσκολλάσθε σ’ αυτήν πάντοτε, διότι είναι σαν μητέρα σ’ εσάς, για να σας γαλουχή, να σας τρέφη, να σας διαπαιδαγωγή και να σας προστατεύη.

24, 25. Ποια πορεία θα φέρη στους αφιερωμένους και βαπτισμένους Χριστιανούς τη μεγίστη τους ευτυχία, μαζί με ειρήνη του νου και ευχαρίστησι;

²⁴ Θα θέλετε να ενθυμήσθε αυτή την ημέρα του εν ύδατι βαπτίσματός σας· κάμετε, λοιπόν, μια μόνιμη αναγραφή της για να ανατρέχετε σ’ αυτήν μελλοντικά. Η ημέρα αυτή, η οποία έχει σχέσι με τον διορισμό σας και την αποστολή σας από τον Θεό, είναι βέβαια μια μεγάλη ημέρα και μια ευτυχής περίπτωσις στη ζωή του καθενός σας, διότι σήμερα αναγγέλλετε ενώπιον πολλών μαρτύρων ότι εγκαταλείψατε τις προηγούμενες κατευθύνσεις της ψευδούς θρησκείας και εξελέξατε για πάντα τη λατρεία του Ιεχωβά μαζί με τους αληθινούς μάρτυράς του. Και στρεφόμενοι στην καθαρή λατρεία και υπηρεσία του Δημιουργού σας, ελάβατε πολλά θαυμαστά πράγματα από τα πλουσιοπάροχα χέρια Του. Όλα αυτά σας έκαμαν πολύ ευτυχείς, αλλ’ αφού είναι μακάριον να δίδη κανείς μάλλον παρά να λαμβάνη, δεν θα είσθε ευχαριστημένοι να έχετε απλώς και να απολαμβάνετε αυτά τα καλά πράγματα για τον εαυτό σας. Θα είσθε, συνεπώς, πολύ ζηλωταί στο να προτρέπετε άλλους σ’ αυτόν τον κόσμο των πολλών ψευδών θρησκειών να ταχθούν ομοίως με τον Ιεχωβά και να ενωθούν μαζί σας στο να ψάλλουν τους αίνους του. Ακολουθώντας μια τέτοια ευσεβή πορεία, θα έχετε μεγάλη χαρά στην καρδιά σας με ειρήνη του νου και ευχαρίστησι ακόμη και τώρα πριν από τη μάχη της μεγάλης ημέρας το Παντοδυνάμου Θεού στον Αρμαγεδδώνα και θα έχετε, στους μέλλοντας αιώνας, υπερχειλίζουσα χαρά και άμετρη ευτυχία, και όλα αυτά προς τιμήν, δόξαν, αίνον και δικαίωσιν του λόγου και του ονόματος του ζώντος Θεού, Ιεχωβά! Ο διάκονος κατόπιν θα πη: «Ας κλίνωμε όλοι την κεφαλή σε προσευχή προς τον Ιεχωβά.»

²⁵ Μ’ αυτές τις σκέψεις στη διάνοια και με την καρδιά στραμμένη προς τον Ιεχωβά, οι υποψήφιοι πρέπει τώρα να πάνε στον τόπο του βαπτίσματος και να καταδυθούν στο νερό. Για πάντα έπειτα ο καθένας που είναι έτσι αφιερωμένος και βαπτισμένος, πρέπει να κηρύττη τη βασιλεία του Ιεχωβά και να ζη σύμφωνα με τον γραπτόν λόγον του Θεού, διότι πρέπει να εξακολουθήση ν’ αποδεικνύη τον εαυτό του ως έναν από τους μάρτυρας του Ιεχωβά.