«Επίμενε εις Αυτά» — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

«Επίμενε εις Αυτά»

«Πρόσεχε εις σεαυτόν και εις την διδασκαλίαν· επίμενε εις αυτά. Διότι τούτο πράττων και σεαυτόν θέλεις σώσει και τους ακούοντάς σε. »—1 Τιμ. 4:16.

1. Ποιο είναι το μόνο αξιόλογο έργο, και πώς το κατέδειξαν αυτό ο Ιησούς και οι απόστολοι;

ΤΟ ΝΑ πράττωμε το θείο θέλημα και να εμμένωμε σ’ αυτή την πορεία είναι το μόνο αξιόλογο έργο. Στον καιρό του Ιησού Χριστού μπορούσε ν’ αναγνωρισθή ότι ο διδάσκαλος αυτός έκανε αξιόλογο έργο. Ήταν άγρυπνος ως προς τα προνόμια της υπηρεσίας του. Εκήρυττε τα αγαθά νέα της βασιλείας του Ιεχωβά. Εγνώριζε ότι αυτό ήταν το θείο θέλημα. Ενέμεινε στο έργο του από τον καιρό του βαπτίσματός του στον Ιορδάνη ποταμό από τον Ιωάννη ως τον θάνατό του. Εκήρυττε ακατάπαυστα. Εδίδασκε επιμελώς. Εθεράπευε τους ασθενείς και στη διάνοια και στο σώμα. Βρήκε πολλούς πιστούς Ιουδαίους που ήθελαν να είναι μαθηταί του. Εκράτησε τους δώδεκα αποστόλους του κοντά του και τους εξεπαίδευε καθημερινά, και τους έδειχνε πώς να εμμένουν στο θεόδοτο έργο τους της διακηρύξεως των αγαθών νέων της Βασιλείας. Οι πιστοί αυτοί Ιουδαίοι ζητούσαν τον Μεσσία, και τώρα τον είχαν εύρει στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού και παρέμεναν μαζί του.

2, 3. (α) Πώς απήντησε ο Ιησούς στον πλούσιο νεανίσκο ο οποίος τον ερώτησε τι καλό έπρεπε να κάμη για ν’ αποκτήση αιώνια ζωή; (β) Πού έγκειται το πραγματικό μυστικό της αποκτήσεως αιωνίου ζωής, και γιατί ο Ιησούς ενουθέτησε τον πλούσιο να ‘πωλήση τα υπάρχοντά του’;

² Υπήρχαν πολλά άλλα άτομα που ανεγνώριζαν την αφοσίωσι του Ιησού στον Ιεχωβά. Ένα απ’ αυτά, συγκεκριμένως, ήταν κάποιος πλούσιος, που είπε: «Διδάσκαλε αγαθέ, τι καλόν να πράξω δια να έχω ζωήν αιώνιον;» (Ματθ. 19:16) Πόσα εκατομμύρια άνθρωποι έθεσαν την ίδια ερώτησι από τότε; Το να ζη κανείς είναι μια τόσο φυσική επιθυμία. Κανείς δεν θέλει να πεθάνη. Ο Ιησούς είχε συχνά καταδείξει ότι είχε τη δύναμι να δώση στους ανθρώπους πιο άφθονη ζωή. Εθεράπευσε ασθενείς, άνοιξε οφθαλμούς τυφλών, ακόμη δε ανέστησε και νεκρούς από τους τάφους. Μίλησε για αιώνια ζωή σαν κάτι το εφικτό και είπε ότι θα μπορούσε εύκολα να επιτευχθή αν απλώς οι άνθρωποι τον ακολουθούσαν και ζούσαν σύμφωνα με τις διδασκαλίες του. Αυτός ειδικά ο πλούσιος είχε τηρήσει τις Δέκα Εντολές από τη νεότητά του, αλλά πώς ακριβώς θ’ αποκτούσε την αιώνια ζωή που επιθυμούσε; Ο Ιησούς τού είπε: «Αλλ’ εάν θέλης να εισέλθης εις την ζωήν, φύλαξον τας εντολάς.» (Ματθ. 19:17) Στην ερώτησι, «Ποίας;» ο Ιησούς συνέχισε: «Το “Μη φονεύσης· Μη μοιχεύσης· Μη κλέψης· Μη ψευδομαρτυρήσης. Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα·” και “Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν.” Λέγει προς αυτόν ο νεανίσκος, Πάντα ταύτα εφύλαξα εκ νεότητός μου· τι μοι λείπει έτι; Είπε προς αυτόν ο Ιησούς, Εάν θέλης να ήσαι τέλειος, ύπαγε, πώλησον τα υπάρχοντά σου, και δος εις πτωχούς· και θέλεις έχει θησαυρόν εν ουρανώ· και ελθέ ακολούθει μοι. Ακούσας δε ο νεανίσκος τον λόγον, ανεχώρησε λυπούμενος· διότι είχε κτήματα πολλά.»—Ματθ. 19:18-22.

³ Σ’ αυτόν τον λυπούμενο πλούσιο ελέχθη: «Πώλησον τα υπάρχοντά σου, και δος εις πτωχούς.» Τι τίμημα για τη ζωή! Αλλά δεν το αξίζει η ζωή ενός ανθρώπου; Υπήρχε, όμως, κάτι περισσότερο απ’ αυτό. Άκουσε άρα γε ο πλούσιος τι είπε επιπρόσθετα ο Μέγας Διδάσκαλος του θείου θελήματος: «Ακολούθει μοι»; Αυτό ήταν το πραγματικό μυστικό για την απόκτησι αιωνίου ζωής. Πρώτ’ απ’ όλα, μην καταβαρύνεσθε με φροντίδες του κόσμου τούτου για να μπορήτε να βαδίζετε δίχως βάρη στα ίχνη του Ιησού Χριστού, κηρύττοντας τα αγαθά νέα της βασιλείας των ουρανών. Βέβαια, αν κανείς ήταν απασχολημένος με το κήρυγμα των αγαθών νέων, δεν θα είχε καιρό να φροντίζη για τόσο πολλά κτήματα όσα είχε αυτός ο πλούσιος. Ούτε τότε, ούτε τώρα, δεν θα μπορούσε ένας αληθινός ακόλουθος του Ιησού Χριστού να είναι βεβαρημένος με τόσο πολλές φροντίδες του παλαιού αυτού κόσμου. Αν ήταν ανάγκη ο πλούσιος να εγκαταλείψη τα υπάρχοντά του και ν’ ακολουθήση τον Χριστό πριν από χίλια εννιακόσια χρόνια για να είναι Χριστιανός, πόσο πολύ περισσότερο αληθεύει τώρα ότι ένα άτομο που θέλει ν’ ακολουθήση τον Ιησού Χριστό και να κάνη έργο Βασιλείας πρέπει ν’ απαλλαγή από τις μέριμνες του σημερινού τρόπου διαβιώσεως; Ο Χριστός δεν είναι πια μαζί μας επάνω στη γη για να μας δώση προσωπική συμβουλή, αλλ’ ο Ιεχωβά Θεός εφρόντισε να καταγραφούν οι λόγοι του και εκείνοι των πιστών του ακολούθων γα τη νουθεσία και τη διδασκαλία ‘ημών, εις τους οποίους θα έφθαναν τα τέλη αυτού του συστήματος πραγμάτων.’

4. Τι αναμένει ο Χριστός από τους ακολούθους του όταν επιστρέφη ως κλέπτης, και τι αυτό σημαίνει γι’ αυτούς;

⁴ Οι Γραφές μάς δείχνουν ότι ο Χριστός έχει έλθει για δευτέρα φορά, αοράτως, όταν δε ο Ιησούς έδωσε την Αποκάλυψι στον Ιωάννη, ετόνισε ότι αυτός, ο Χριστός Ιησούς, επρόκειτο να έλθη επίσης ως κλέπτης πριν ακριβώς από τη μάχη του Θεού του Παντοκράτορος, που είναι γνωστή ως Αρμαγεδδών. Ο Ιησούς αναμένει ότι τότε, εκείνοι που διεκήρυξαν τους εαυτούς των ως Χριστιανούς, θα είναι στο καθήκον και θα είναι αφυπνισμένοι και σε επιφυλακή, επαγρυπνώντας στα καθήκοντά τους τα σχετικά με τη Βασιλεία. Έχει το δικαίωμα να αναμένη ότι αυτοί θα βαδίζουν στα ίχνη του, κάνοντας το ίδιο πράγμα που αυτός ενουθέτησε τον πλούσιο να κάμη, όταν του είπε, «ακολούθει μοι.» Το να είναι κανείς Χριστιανός αποτελεί μια ολοχρόνια απασχόλησι· δεν υπάρχουν περίοδοι διακοπών, δεν υπάρχει αλλαγή θρησκείας, δεν υπάρχει σταμάτημα για ένα χρονικό διάστημα. Όταν ένας πραγματικά βαδίζη στα ίχνη του Ιησού Χριστού, δεν θα δώση όλο του τον καιρό στις εμπορικές ενασχολήσεις της ζωής. Ο Χριστιανός θέλει ν’ αρέση σ’ εκείνον που τον εκάλεσε για να είναι μαθητής του, και τούτο σημαίνει το να δίδη την πρώτη προσοχή στον Χριστό και στο έργο του.

5. (α) Με ποιον τρόπο διευκρίνισε ο απόστολος Παύλος τη θέσι εκείνων που είναι δραστήριοι στην υπηρεσία του Χριστού; (β) Ποιες πείρες είχε ο Παύλος που τον βοήθησαν να εκτιμήση τι εσήμαινε να είναι κανείς στρατιώτης, και πώς πρέπει εμείς να ιδούμε το ζήτημα αυτό σήμερα;

⁵ Ο Παύλος διετύπωσε το ζήτημα με πολλή σαφήνεια και δύναμι, λέγοντας ότι οι Χριστιανοί είναι απασχολημένοι στην υπηρεσία του Χριστού ως στρατιώται. Όλοι οι Χριστιανοί πρέπει να έχουν ένα φρόνημα. Πρέπει ν’ αποβλέπουν και να υπακούουν σ’ εκείνον που τους εκάλεσε ως στρατιώτας. Επειδή είναι στην υπηρεσία του Χριστού και τον ακολουθούν, υπάρχει ένα μόνο πράγμα που μπορούν να κάμουν: «Κακοπάθησον ως καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού. Ουδείς στρατευόμενος εμπλέκεται εις τας βιωτικάς υποθέσεις, δια να αρέση εις τον στρατολογήσαντα.» (2 Τιμ. 2:3, 4) Ένας στρατιώτης του Χριστού Ιησού δεν διαιρεί και δεν μπορεί να διαιρέση το ενδιαφέρον του. Δεν προσπαθεί να προωθή μια ιδιοτελή εμπορική εργασία και συγχρόνως να είναι στρατιώτης. Όταν ένας είναι μισθωμένος ως στρατιώτης, αυτή είναι η εργασία του, και όταν ένας προσδιορίζεται για να φρουρή τα συμφέροντα του βασιλέως, δεν πηγαίνει να κοιμηθή. Ο Χριστιανός εμμένει στο καθήκον του. Είναι άγρυπνος ως προς τις ευθύνες του. Ο Παύλος, ο πρώην Σαούλ ο εκ Ταρσού, εγνώριζε τι εσήμαινε να είναι κανείς στρατιώτης. Όταν ο Σαούλ απεστάλη για να καταδιώξη τους Χριστιανούς, του είχε ανατεθή κάτι και το εξετέλεσε. Ακολούθησε τις διαταγές. Όταν μετεστράφη και έγινε ακόλουθος του Ιησού Χριστού και ωνομάσθη Παύλος, ήταν επίσης αποφασισμένος να είναι καλός στρατιώτης στον Χριστιανικό στρατό, φορώντας την πανοπλία που επρομήθευσε ο Θεός, υποφέροντας οποιεσδήποτε δοκιμασίες ή δυσκολίες που θα παρουσιάζοντο επειδή ήταν στρατιώτης. Αν για να είναι κανείς Χριστιανός στις ημέρες του Παύλου ήταν ανάγκη να είναι πιστός και άγρυπνος στρατιώτης, ασφαλώς και σήμερα δεν απαιτείται τίποτε ολιγώτερο. Ο Ιησούς το εξέθεσε τόσο σαφώς στον πλούσιον, «Πώλησον τα υπάρχοντά σου . . . ακολούθει μοι»· και ο Παύλος το κατέστησε εξίσου σαφές όταν είπε: «Ουδείς στρατευόμενος εμπλέκεται εις τας βιωτικάς υποθέσεις.» Πώς, λοιπόν, πρέπει να ατενίση το ζήτημα αυτό ένας που ονομάζεται σήμερα Χριστιανός; Όχι διαφορετικά. Πρέπει να εμμένη στα πράγματα που έμαθε, να είναι ειλικρινής ακόλουθος, όχι υποκριτής.

ΚΑΜΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ

6. Παρά τις αλλαγές στους τρόπους διαβιώσεως και στις θρησκευτικές συνήθειες του κόσμου, τι μπορεί να λεχθή για τις θείες απαιτήσεις για την εποχή μας, αλλά τι λείπει θλιβερά στον «Χριστιανικό κόσμο»;

⁶ Σήμερα ένας Χριστιανός πρέπει να είναι εξίσου πιστός και αφωσιωμένος στην κλήσι του για υπηρεσία όσο ήταν και ο Χριστός στη δική του, οι απόστολοι στη δική τους και οι πρώτοι Χριστιανοί στη δική τους. Δεν υπάρχει διαφορά στις απαιτήσεις για τους Χριστιανούς σήμερα. Πρέπει ακόμη να παραμένουν αφυπνισμένοι και να είναι άγρυπνοι στο καθήκον και ν’ ανταποκρίνωνται στις ευθύνες τους. Είναι αλήθεια ότι η γενεά αυτή πολύ απέχει από τις ημέρες του Χριστού, χίλια εννιακόσια χρόνια πράγματι. Οι τρόποι διαβιώσεως έχουν αλλάξει. Οι ιδέες και οι φιλοσοφίες των ανθρώπων και τα έθιμα του λαού απεδείχθησαν εντελώς διαφορετικά. Ο «Χριστιανικός κόσμος» συνεβάδισε με τους καιρούς και δεν θέλει να είναι παλαιού συρμού. Πάρα πολλοί σημερινοί κληρικοί έγιναν νεωτερισταί και απέρριψαν τη Γραφή, λέγοντας ότι η ιστορία του Νώε και της δημιουργίας του Αδάμ και της Εύας είναι απλώς μύθοι, και ότι ο θάνατος του Χριστού επάνω στο ξύλο του μαρτυρίου δεν ήταν αναγκαίος για σωτηρία. Η απλή πίστις του Χριστού Ιησού και των μαθητών του Χριστού είναι κάτι που λείπει σε όλον τον «Χριστιανικό κόσμο». Αλλά η Γραφή δεν έχει αλλάξει από τις ημέρες των αποστόλων. Το θείο θέλημα δεν έχει αλλάξει για τον Χριστιανό. Ο Ιεχωβά δεν είναι ένας που μεταβάλλεται. Η αλήθειά του μένει εις τον αιώνα! Σήμερα, λοιπόν, για να είναι κανείς Χριστιανός, πρέπει να εφαρμόση το «ακολούθει μοι». Ο Παύλος ήταν ένας Χριστιανός, αλλά ο πλούσιος «ανεχώρησε λυπούμενος» για το πώς μπορούσε να είναι ένας Χριστιανός. Ο Παύλος μίλησε για μια αποστασία που θα ελάμβανε χώραν. Είπε ότι «το πνεύμα ρητώς λέγει, ότι εν υστέροις καιροίς θέλουσιν αποστατήσει τινές από της πίστεως.» (1 Τιμ. 4:1) Σήμερα η μεγάλη αυτή αποστασία από το να βαδίζη κανείς στα ίχνη του Χριστού Ιησού είναι στο ύψος της. Ήταν τόσο σπουδαίο για τον Παύλο να πη στους Χριστιανούς του καιρού του: «Πρόσεχε εις σεαυτόν και εις την διδασκαλίαν· επίμενε εις αυτά. Διότι τούτο πράττων, και σεαυτόν θέλεις σώσει και τους ακούοντάς σε.» Αυτό είναι πιο εφαρμόσιμο σήμερα. Κανένα άτομο που ομολογεί ότι είναι Χριστιανός δεν μπορεί να θέση κατά μέρος τις διδασκαλίες του Χριστού. Η Αγία Γραφή είναι ο λόγος του Θεού. Ο Ιησούς την επίστευε και την εζούσε. Κάθε ένας που ομολογεί ότι είναι ακόλουθός του πρέπει να προσέξη στον εαυτό του και στις διδασκαλίες του Χριστού για να παραμένη αφυπνισμένος ως προς τα προνόμια της υπηρεσίας του.

7. (α) Ποιο ζωτικό άγγελμα είναι τώρα καιρός να κηρύττεται, και πώς ο «Χριστιανικός κόσμος» απέτυχε σχετικά με τούτο; (β) Τι φρονούν οι αληθινοί ακόλουθοι του Χριστού Ιησού για τη βασιλεία του Θεού, την εγκαθίδρυσί της και την υποχρέωσί των σχετικά με αυτήν;

⁷ Έπειτα από χίλια εννιακόσια χρόνια αφότου ο Ιησούς εισήγαγε το θαυμαστό άγγελμα της βασιλείας των ουρανών, αυτό πρέπει ακόμη να κηρύττεται. Είναι ακόμη η μόνη ελπίς για το ανθρώπινο γένος. Ο Ιησούς εδίδαξε τους ακολούθους του να προσεύχωνται: «Ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης.» (Ματθ. 6:10) Ενώ ο «Χριστιανικός κόσμος» επαναλαμβάνει τα λόγια αυτά σε ψαλμωδία και άσμα και μερικές φορές σε διαβαζόμενες προσευχές, οι θρησκευόμενοι δεν την πιστεύουν. Αν την επίστευαν θα την εκήρυτταν. Οι αληθινοί ακόλουθοι του Ιησού Χριστού—και οι μάρτυρες του Ιεχωβά αποδεικνύουν ότι είναι τέτοιοι—κηρύττουν ακόμη τα αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού ως της μόνης ελπίδος του ανθρωπίνου γένους και την πιστεύουν με όλη των την καρδιά, τη διάνοια, την ψυχή και τη δύναμι, και αγρυπνούν για τον καιρό που η εγκαθιδρυμένη βασιλεία του Θεού με όλη της την πανίσχυρη ουράνια δύναμι θα πατάξη στον Αρμαγεδδώνα. Ως Χριστιανοί οι μάρτυρες του Ιεχωβά αισθάνονται την ευθύνη των να φροντίζουν για τη διακήρυξι της Βασιλείας, όχι απλώς ως το τέλος των καιρών των Εθνών, αλλά ως το τέλος όλων των εθνών της οργανώσεως του Διαβόλου. Το αν ο κόσμος του ανθρωπίνου γένους θα χρειασθή καιρό για να εκτιμήση τη σπουδαιότητα της ημέρας στην οποία ζη, ή όχι, αυτό δεν μεταβάλλει τα πράγματα. Ο Χριστός Ιησούς έχει έλθει στη βασιλεία του. Δι’ αυτού ο Ιεχωβά βασιλεύει. Η βασιλεία του Θεού κυβερνά! Και η αιτία, για την οποία οι θρησκευόμενοι του «Χριστιανικού κόσμου» δεν διακηρύττουν τα αγαθά νέα του Θεού, είναι ότι κοιμώνται. Η προειδοποίησις για την εγγύτητα του τέλους του κόσμου έχει δοθή ολόγυρα στον κόσμο, και ειδικώς στον «Χριστιανικό κόσμο.» Ζούμε στις έσχατες ημέρες αυτού του συστήματος πραγμάτων και οι μάρτυρες του Ιεχωβά, αληθινοί στην αποστολή των, έκαμαν γνωστό στον κόσμο, σε όλες τις κύριες γλώσσες, ότι η βασιλεία του Θεού κυβερνά και το τέλος του κόσμου είναι πλησίον. Ο «Χριστιανικός κόσμος» δεν αφήνεται σε άγνοια των καιρών στους οποίους ζούμε.

8. (α) Ποιο ενδιαφέρον που επεδείχθη από τους αποστόλους του Ιησού Χριστού παρέλειψε να εκδηλώση ο «Χριστιανικός κόσμος»; (β) Με ποιον τρόπο θα έλθη στο τέλος του ο παλαιός αυτός κόσμος, αλλά ποιο έργο είπε ο Ιησούς ότι θα εγίνετο πρώτα;

⁸ Οι απόστολοι του Χριστού Ιησού ενδιεφέροντο πάρα πολύ για τους καιρούς και την κατάστασι των παγκοσμίων υποθέσεων, όταν ο Χριστός θα έκανε τη δεύτερη εμφάνισί του. Αλλ’ ο «Χριστιανικός κόσμος» και οι θρησκευτικοί του ηγέται δεν δείχνουν ενδιαφέρον γι’ αυτό το ζήτημα. «Και ενώ [ο Ιησούς] εκάθητο επί του όρους των ελαιών, προσήλθον προς αυτόν οι μαθηταί κατ’ ιδίαν, λέγοντες, Ειπέ προς ημάς, πότε θέλουσι γείνει ταύτα; και τι το σημείον της παρουσίας σου, και της συντελείας του αιώνος;» (Ματθ. 24:3) Ο Ιησούς περιέγραψε καθαρά τις συνθήκες που θα υπήρχαν στον κόσμο όταν το όλο σύστημα πραγμάτων θα ετελείωνε μαζί σε μια «συντέλεια». Δεν θα κατέπιπτε σε μικρά κομμάτια, ή τμήματα, αλλ’ αυτό το συνδυασμένο τέλος θα επήρχετο «επί πάντας τους καθημένους επί πρόσωπον πάσης της γης». Στις ημέρες ακριβώς της «συντελείας του αιώνος», ο Ιησούς είπε ότι «θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.»—Ματθ. 24:14.

9. Ποια πράγματα, που ο Ιησούς είπε ότι θα εσημείωναν την ‘αρχήν ωδίνων’, είδαμε να εκπληρώνωνται στην εποχή μας, και, παρά το μίσος του κόσμου, ποια πορεία ενεργείας έλαβαν οι μάρτυρες του Ιεχωβά;

⁹ Ο Ιησούς έδωσε ένα σύνθετο σημείο, δείχνοντας πολλά πράγματα που θα συνέβαιναν—έγερσις έθνους επί έθνος, βασιλείας επί βασιλείαν, έλλειψις τροφίμων, σεισμοί κατά τόπους, και όλα αυτά τα πράγματα μαζί θα ήσαν «αρχή ωδίνων». Όσον αφορά τους πραγματικούς Χριστιανούς, ο Ιησούς εδήλωσε: «Τότε θέλουσι σας παραδώσει εις θλίψιν, και θέλουσι σας θανατώσει· και θέλετε είσθαι μισούμενοι υπό πάντων των εθνών δια το όνομά μου.» (Ματθ. 24:9) Πόσο αληθινό υπήρξε αυτό! Αλλά παρά το μίσος, οι μάρτυρες του Ιεχωβά υπήρξαν άγρυπνοι, αφυπνισμένοι, σε επιφυλακή και εφρόντισαν να κηρύττεται η βασιλεία του Θεού και να δίδεται η προειδοποίησις στον «Χριστιανικό κόσμο» και σε όλο τον κόσμο του ανθρωπίνου γένους όσον αφορά τις έσχατες αυτές ημέρες. Δεν επεβράδυναν αυτή την αναγγελία, ούτε θα την επιβραδύνουν ώσπου να έλθη το πλήρες τέλος.

10. Πότε έχει την εκπλήρωσί του το Αποκάλυψις 16:15, και γιατί απαντάτε έτσι;

¹⁰ Οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν θέλουν να βρεθούν κοιμισμένοι πριν ακριβώς από το πλήρες τέλος, όταν, όλο μαζί, αυτό το σύστημα πραγμάτων θα καταπέση. Εκτιμούν εκείνο που λέγει ο Ιησούς Χριστός, στην Αποκάλυψι 16:15: «Έρχομαι ως κλέπτης· μακάριος όστις αγρυπνεί, και φυλάττει τα ιμάτια αυτού, δια να μη περιπατή γυμνός, και βλέπωσι την ασχημοσύνην αυτού.» Το να είναι άγρυπνος ένας Χριστιανός, το να λαμβάνη φροντίδα για τις ευθύνες του και το να κηρύττη τα αγαθά νέα ως το πλήρες τέλος στη μάχη του Αρμαγεδδώνος, είναι κάτι ουσιώδες γι’ αυτόν. Το τεύχος της Σκοπιάς της 15ης Δεκεμβρίου 1958 δίνει στον αναγνώστη μια σαφή και λεπτομερή εξήγησι του εδαφίου αυτού και δείχνει χωρίς αμφισβήτησι ότι πριν ακριβώς από τη μάχη του Αρμαγεδδώνος έχει αυτό το εδάφιο την εκπλήρωσί του. Όπως δείχνουν τα συμφραζόμενα, τα τρία ακάθαρτα πνεύματα (εμπνευσμένες εκφράσεις), που ήσαν όμοια με βατράχους που έβγαιναν από το στόμα του δράκοντος, από το στόμα του θηρίου και από το στόμα του ψευδοπροφήτου, είναι «πνεύματα [εμπνευσμένες εκφράσεις, ΜΝΚ] δαιμόνων» και έχουν πάρα πολλά να πουν. Με όλη αυτή την ομιλία «εκπορεύονται προς τους βασιλείς της γης και της οικουμένης όλης, . . . Και συνήθροισεν αυτούς εις τον τόπον τον καλούμενον Εβραϊστί Αρμαγεδδών.» Όταν αυτό το μεγάλο έργο συναθροίσεως φθάνη στο κορύφωμά του για την τελική μάχη, τότε ακριβώς ο Χριστός Ιησούς έρχεται «ως κλέπτης», δείχνοντας μεγάλο ενδιαφέρον για κείνους που ασκούν καθήκοντα φρουρού στην οργάνωσι του ναού του. Στον ίδιο καιρό που αυτό το σύστημα πραγμάτων σε όλη την πονηρία του έχει συναθροισθή μαζί για να φερθή σε πλήρες τέλος στον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος», το εδάφιο αυτό βρίσκει εφαρμογή. Ενώ προχωρεί αυτή η συνάθροισις των εθνών, ο συναθροισμένος λαός του Ιεχωβά, το υπόλοιπο και τα άλλα πρόβατα, ακούουν τον Ιησού Χριστό να λέγη, «Ιδού»! Ναι, αυτός κερδίζει την προσοχή τους και αυτοί τον ακούουν να λέγη: «Έρχομαι ως κλέπτης· μακάριος όστις αγρυπνεί, και φυλάττει τα ιμάτια αυτού, δια να μη περιπατή γυμνός, και βλέπωσι την ασχημοσύνην αυτού.»—Αποκάλ. 16:15.

Ο «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ» ΚΟΙΜΙΣΜΕΝΟΣ

11. Τι συμβαίνει σ’ εκείνους που είναι αδιάφοροι για την υπηρεσία τους στον πνευματικό ναό του Ιεχωβά;

¹¹ Είναι τρομερό πράγμα για ένα άτομο να είναι αδιάφορο για το προνόμιο της υπηρεσίας του, για τον διορισμό του ως φρουρού στον πνευματικό ναό του Ιεχωβά, και να βρεθή κοιμισμένο. Του αξίζει να δαρή, ν’ απογυμνωθή από τα ενδύματά του και να βλέπουν οι άνθρωποι την ασχημοσύνη του.

12, 13. Ποιες πρόσφατα δημοσιευμένες δηλώσεις δείχνουν πόσο νυσταλέα αδιάφορος είναι ο «Χριστιανικός κόσμος» για την παρουσία του Χριστού Ιησού, σε αντίθεσι προς τον πύρινο ζήλο και την αγρυπνία εκείνων που είναι αληθινοί Χριστιανοί μάρτυρες;

¹² Η εφημερίς Δη Άντβοκετ, που είναι το επίσημο δημοσιογραφικό όργανο της Ρωμαιοκαθολικής Αρχιεπισκοπής του Νιούαρκ και της Επισκοπής του Πάτερσον στη Νέα Ιερσέη, είχε κάτι να πη κάτω από την επικεφαλίδα «Εγερθήτε, Σεις που Κοιμάσθε», στο άρθρο δε αυτό μπορούμε να δούμε πόσο νυσταλέος είναι ο «Χριστιανικός κόσμος» και πώς οι θρησκευόμενοι δεν είναι άγρυπνοι στα σημεία των καιρών, ούτε στην παρουσία του Χριστού Ιησού, ούτε στο κήρυγμα των αγαθών νέων. Αλλά η εφημερίς αυτή αναγνωρίζει, επίσης, ότι υπάρχει ένας όμιλος που είναι εντελώς άγρυπνος και γεμάτος από πύρινο ζήλο και ότι δεν υπάρχει αυτοϊκανοποίησις ή αδιαφορία μεταξύ εκείνων που τον απαρτίζουν. Η εφημερίς Δη Άντβοκετ λέγει:

Όταν επηγαίναμε στο σχολείο και μελετούσαμε την κατήχησί μας, εμάθαμε ότι υπάρχουν τρεις διαιρέσεις στην Καθολική Εκκλησία: (1) Η Θριαμβεύουσα Εκκλησία· (2) Η Πάσχουσα Εκκλησία· και (3) Η Στρατευόμενη Εκκλησία. Με μια μεγάλη ποσότητα αυτοδικαιώσεως θα μπορούσαμε να προσθέσωμε μια τέταρτη διαίρεσι και να την ονομάσωμε η Κοιμώμενη Εκκλησία ή η Αυτοϊκανοποιημένη Εκκλησία. Οι άνθρωποι που αποτελούν αυτή την ομάδα είναι άνδρες και γυναίκες που θα έπρεπε πραγματικά να είναι μέλη της Στρατευομένης Εκκλησίας, αλλά οι οποίοι, όπως φαίνεται, ελησμόνησαν τη σημασία της λέξεως. Κοιμώνται, προφανώς, στο κλειδί της σιδηροδρομικής γραμμής και τίποτε δεν φαίνεται να τους ενοχλή. . . . Η φανταστική ιστορία των Μαρτύρων του Ιεχωβά είλκυσε την παγκόσμια προσοχή στη διάρκεια του προσφάτου συνεδρίου των στη Νέα Υόρκη. Αυτός είναι ένας όμιλος ανθρώπων θρησκευτικού φρονήματος που αριθμούνται σε 800.000 σε όλο τον κόσμο. Η διδασκαλία των είναι εξωτική και παράδοξη. Αλλά κατώρθωσαν να έχουν 250.000 μέλη στο συνέδριό των. Πλείστοι άνθρωποι δεν μπορούν να εννοήσουν τι είναι εκείνο που ελκύει αυτούς τους ανθρώπους, αλλά παραμένει γεγονός ότι υπάρχει κάτι που συγκεντρώνει αυτό το πρωτοφανές ακροατήριο.

Εκείνο που έχουν είναι ένας πύρινος ζήλος· δεν υπάρχει αυτοϊκανοποίησις ή αδιαφορία μεταξύ των, και η θυσία δεν τους γίνεται εμπόδιο. Ο καθένας από αυτούς τους ανθρώπους υπόσχεται να εργάζεται 12 ώρες την εβδομάδα για τη μεταστροφή των συνανθρώπων του.

Αν είχαμε τέτοιον ζήλο και εγκαρτέρησι ανάμεσα στις γραμμές και στις τάξεις του Καθολικού μας λαού, θα μπορούσαμε να μεταμορφώσωμε το πρόσωπο της γης. Ένας φημισμένος Καθολικός κήρυξ κάποτε είπε: «Αν κριθή με ανθρωπίνους, εμπορικούς κανόνες, η Καθολική Εκκλησία είναι μια κολοσσιαία αποτυχία. Έπειτα από 20 αιώνες, τα δύο τρίτα του ανθρωπίνου γένους είναι ακόμη ειδωλολάτραι.»—Δη Άντβοκετ, 19 Σεπτεμβρίου 1958.

¹³ Η Καθολική οργάνωσις παραδέχεται ότι βρίσκεται κοιμισμένη. Η μη Χριστιανική γυμνότης των είναι εκτεθειμένη. Δεν είναι ζηλωταί υπέρ της βασιλείας του Θεού ούτε καταβάλλουν οποιαδήποτε προσπάθεια για να την κηρύξουν. Και τι θα πούμε για τους Προτεστάντας; Το Δελτίον της Λίτσβιλ της Βορείου Ντακότα είχε την εξής αναγραφή στη στήλη των «Ζητήσεων» της εφημερίδος του: «ΧΑΜΕΝΟΙ—Πάνω από 100 μέλη της Λουθηρανικής Ενορίας. Δεν εφάνησαν από το Πάσχα. Παρακαλούμε επιστρέψτε στη Βόρειο Λαμούρ της Λίτσβιλ ή στις Λουθηρανικές Εκκλησίες του Χάστινγκ την Κυριακή πρωί. Δεν θα υποβληθούν ερωτήσεις. Πάστωρ Μπομπ Χάρρισον.»

14. Πώς εξετέθη η γυμνότης του «Χριστιανικού κόσμου», και γιατί;

¹⁴ Τι θα έκανε ο Ιησούς Χριστός αν ήρχετο να επισκεφθή αυτές τις Καθολικές και Προτεσταντικές οργανώσεις, που εκπροσωπούν τον «Χριστιανικό κόσμο»; Θα αφαιρούσε τα ιμάτιά τους και θα τις εξέθετε και θα άφηνε τους ανθρώπους να περιπατούν γυμνοί, ώστε άλλοι να μπορούν να βλέπουν την ασχημοσύνη τους. Αλλ’ αυτό έχει ήδη γίνει μπροστά στα μάτια των αληθινών Χριστιανών. Η γυμνότης του «Χριστιανικού κόσμου» έχει εκτεθή σ’ αυτούς. Αυτός παρημέλησε το έργον και απεγοήτευσε τους ανθρώπους. Έχει αρνηθή τη Γραφή. Δεν διδάσκει το κύριο άγγελμά της, ότι η βασιλεία των ουρανών είναι πλησίον, ούτε μεγαλύνει το μέγα όνομα του Θεού του σύμπαντος, Ιεχωβά. Αλλά πολλά ελέχθησαν για τον «Χριστιανικό κόσμο». Τι θα πούμε για τους αληθινούς Χριστιανούς τους ίδιους;

15. Ποια ισχυρή νουθεσία, που αναγράφεται στο Λουκά 21:34-36, έδωσε ο Χριστός στους ακολούθους του;

¹⁵ Δεν είναι τώρα καιρός για να είναι οι Χριστιανοί χαλαροί και αδιάφοροι. Ζούμε οριστικά στις έσχατες ημέρες αυτού του συστήματος πραγμάτων, στο εικοστό πρώτο δε κεφάλαιο του Λουκά, όπου ο Ιησούς περιγράφει λεπτομερώς το σύνθετο σημείο, δίνει την ακόλουθη πολύ ισχυρή νουθεσία στους ακολούθους του. Αν ο αναγνώστης ισχυρίζεται ότι είναι ακόλουθός του, τότε ας προσέξη τα λόγια του: «Προσέχετε δε εις εαυτούς, μήποτε βαρυνθώσιν αι καρδίαι σας από κραιπάλης και μέθης και μεριμνών βιωτικών, και επέλθη αιφνίδιος εφ’ υμάς η ημέρα εκείνη· διότι ως παγίς θέλει επέλθει επί πάντας τους καθημένους επί πρόσωπον πάσης της γης. Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι εν παντί καιρώ, δια να καταξιωθήτε να εκφύγητε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γείνωσι, και να σταθήτε έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου.» (Λουκ. 21:34-36) Εδώ πάλι έχομε την έκφρασι «προσέχετε εις εαυτούς». Γιατί; Τι θα μπορούσε να συμβή; Θα μπορούσε κανείς εύκολα να καταβαρυνθή με τις φροντίδες αυτού του κόσμου, το φαγητό και το ποτό και τις μέριμνες της ζωής. Ή, όπως λέγει η υποσημείωσις της Μεταφράσεως Νέου Κόσμου: «μέριμνες για τα προς το ζην.»

16. Ποια περαιτέρω συμβουλή έδωσε ο Ιησούς για να βοηθήση τους ακολούθους του ν’ αποφεύγουν να καταβαρύνωνται με τις μέριμνες της ζωής, και ποιο είναι το αληθινά σπουδαίο ζήτημα που πρέπει να προσέξωμε;

¹⁶ Στον καιρό του ο Ιησούς ενουθέτησε τους πιστούς ακολούθους του να μη μεριμνούν τόσο πολύ για τα προς το ζην, «τι να φάγητε και τι να πίητε· μηδέ περί του σώματός σας, τι να ενδυθήτε». (Ματθ. 6:25) Πρέπει να ζητούν «πρώτον την βασιλείαν του Θεού, και την δικαιοσύνην αυτού». (Ματθ. 6:33) Αυτό δεν είναι εκείνο που έλεγε στον πλούσιο νεανία; Απαλλάξου από όλα τα πράγματα που σ’ έκαμαν πλούσιο. Δώσε τα στους πτωχούς, τα πράγματα αυτά με τα οποία δημιουργούσες τους πόρους της ζωής σου, και ακολούθα με. Το σπουδαίο πράγμα είναι ‘το να ζητούμε πρώτα τη βασιλεία και τη δικαιοσύνη του Θεού’. Στην προσευχή που εδίδαξε ο Ιησούς τους αποστόλους του να κάνουν, είπε: «Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος εις ημάς σήμερον.» Αυτός δεν ζητούσε περισσότερα. Με τροφή, ενδύματα και στέγη πρέπει να είμεθα ευχαριστημένοι, μαζί με την ευσέβειά μας. Ποτέ, λοιπόν, ας μην καταβαρυνώμεθα με κραιπάλη και μέθη και μέριμνες βιωτικές. Και γιατί; Αν αυτά γίνουν τα σπουδαία πράγματα στη ζωή μας, η κυρία αιτία για να ζούμε, όπως ήσαν στη ζωή του πλουσίου, τότε δεν θα έχωμε καιρό για να βαδίσωμε στα ίχνη του Χριστού Ιησού, ακολουθώντας τον. Δεν μπορούμε να είμεθα στρατιώται του Χριστού Ιησού αν ενδιαφερώμεθα για το φαγητό και για το ποτό και για τις μέριμνες της ζωής και αν πρόκειται να καταβαρυνώμεθα με τις εμπορικές ενασχολήσεις της ζωής για ν’ αποκτήσωμε αυτά τα πράγματα σε αφθονία. Τα δύο αυτά δεν συμβαδίζουν.

ΑΓΡΥΠΝΟΙ ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΕΛΕΙΑΣ

17. Τι απαιτείται από τον καθένα αν πρόκειται να επιτύχη να διαφύγη την καταστροφή μαζί με τον παρόντα πονηρό κόσμο;

¹⁷ Περιγράφοντας τη ζωή σ’ αυτές τις έσχατες ημέρες, στο εικοστό πρώτο κεφάλαιο του Λουκά, ο Ιησούς λέγει ότι το πλήρες τέλος θα συμβή τόσο αιφνίδια, ώστε η ημέρα εκείνη θα έλθη απότομα σ’ εμάς σαν παγίς. Τότε τι θα συμβή; Ο Ιησούς είπε ότι θα επέλθη σε όλους όσοι κατοικούν στο πρόσωπο της γης. Αυτός δεν κάνει εξαιρέσεις. Η πολύ ισχυρή, λοιπόν, συμβουλή του προς τους αποστόλους και, φυσικά, προς τους Χριστιανούς σήμερα, ήταν: «Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι εν παντί καιρώ, δια να καταξιωθήτε να εκφύγητε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γείνωσι, και να σταθήτε έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου.» Αληθινά υπάρχει οδός διαφυγής από το να εκτελεσθούμε στη μάχη της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοκράτορος. Η οδός της διαφυγής είναι στο ν’ αγρυπνούμε, ζώντας σαν Χριστιανοί, δεόμενοι ενώπιον του Θεού. Τότε μπορεί να επιτύχετε να διαφύγετε όλες αυτές τις θλίψεις και στενοχωρίες που θα επέλθουν στο σύστημα πραγμάτων του Διαβόλου συγχρόνως, τελείως σαρώνοντάς το, το πολιτικό σύστημα, το θρησκευτικό σύστημα, το εμπορικό σύστημα, και ρίχνοντας στην άβυσσο τους δαίμονας που εξουσιάζουν τον κόσμον αυτόν, και ακόμη τον ίδιο τον Διάβολο. Το να είσθε σε επιφυλακή ως Χριστιανοί στον πνευματικό ναό του Θεού και να παραμένετε άγρυπνοι εκεί θα σημαίνη, επίσης, ότι θα κρατήτε την επιδοκιμασμένη σας θέσι ενώπιον του Υιού του ανθρώπου. Αυτός θα σας διαφυλάξη ζωντανούς μέσα από τη μάχη του Αρμαγεδδώνος, η οποία θα καταστρέψη τον παρόντα πονηρό κόσμο, και θα σας εισαγάγη στον δίκαιο νέο κόσμο του Θεού.

18. Γιατί κατεστράφη ο κόσμος στην εποχή του Νώε, και ποιο έξοχο παράδειγμα έδωσαν ο Νώε και η οικογένειά του για κείνους που ζουν σ’ αυτόν τον καιρό του τέλους;

¹⁸ Αυτή δεν θα είναι η πρώτη φορά που ένας κόσμος καταστρέφεται. Αυτό συνέβη και προηγουμένως στις ημέρες του Νώε, «ότε η μακροθυμία του Θεού επρόσμενε ποτέ αυτούς εν ταις ημέραις του Νώε, ενώ κατεσκευάζετο η κιβωτός, εις ην ολίγαι (τουτέστιν οκτώ) ψυχαί διεσώθησαν δι’ ύδατος». (1 Πέτρ. 3:20) Ο Ιεχωβά είχε επαρκή αιτία για να καταστρέψη τους ανθρώπους που ζούσαν στην εποχή του Νώε. Δεν έδιναν προσοχή στον Θεό, ούτε στο άγγελμα που ο Θεός είχε διατάξει τον Νώε να κηρύξη σ’ αυτούς όσον αφορά το τέλος του κόσμου εκείνου. Αλλ’ αυτοί είχαν επιδοθή στο να τρώγουν και να πίνουν και να ευθυμούν, στο να διασκεδάζουν και να σκέπτωνται μόνο για τον εαυτό τους και τις βιωτικές των μέριμνες. Ήσαν αληθινά βεβαρημένοι με κραιπάλη και μέθη. Ο Ιησούς μάς λέγει ότι στις ημέρες μας, πριν ακριβώς από τη μάχη του Αρμαγεδδώνος, θα ήσαν πολύ όμοιες οι συνθήκες μ’ εκείνες των ημερών του Νώε: «Και καθώς αι ημέραι του Νώε, ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου. Διότι καθώς εν ταις ημέραις ταις προ του κατακλυσμού ήσαν τρώγοντες και πίνοντες, νυμφευόμενοι και νυμφεύοντες, έως της ημέρας καθ’ ην ο Νώε εισήλθεν εις την κιβωτόν· και δεν ενόησαν, εωσού ήλθεν ο κατακλυσμός, και εσήκωσε πάντας· ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου.» (Ματθ. 24:37-39) Ο κατακλυσμός αυτός επήλθε σε όλους εκείνους που κατοικούσαν στο πρόσωπο της γης στη διάρκεια των ημερών του Νώε: Το ίδιο εντελώς με ό,τι θα συμβή στη μάχη του Αρμαγεδδώνος. Οι Χριστιανοί δεν μπορούν να είναι κοιμισμένοι. Ο Ιησούς είπε, «Μακάριος όστις αγρυπνεί, και φυλάττει τα ιμάτια αυτού.» Ο Νώε δεν εκοιμάτο ως προς την οικοδόμησι από μέρους του της κιβωτού. Παρέμενε απασχολημένος με την κατασκευή της. Εκτός αυτού εκήρυττε. Μαζί του ήσαν οι τρεις γυιοί του και οι γυναίκες των και η σύζυγος του Νώε· όλοι τους ήσαν απασχολημένοι μαζί με τον Νώε, όταν δε επήλθε ο κατακλυσμός ήσαν έτοιμοι, ήσαν αφυπνισμένοι, ήσαν στην κιβωτό με όλα τα ζώα και διεφυλάχθησαν ζωντανοί για να διαβιβασθούν από τον τότε κόσμο στην καθαρισμένη γη. Ο Νώε και η οικογένειά του παρέμεναν άγρυπνοι, ειργάζοντο και ήσαν έτοιμοι όταν ήλθε η βροχή. Έχει ανταμοιβή το να αγρυπνήτε! Δεν χάνετε τα ιμάτιά σας ως διάκονοι του Θεού.

19. Ποια προειδοποίησι είχαν λάβει για την Ιερουσαλήμ οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνος, και ποια, συνεπώς, πορεία ακολούθησαν, η οποία κατέδειξε την αγρυπνία των;

¹⁹ Αν ο Νώε δεν είχε εμμείνει σε όσα ήσαν εμπιστευμένα στη φροντίδα του, δεν θα είχε σώσει τον εαυτό του, και άλλους επίσης, τους αγαπητούς του. Το μόνο φρόνιμο πράγμα που έχομε να κάμωμε σήμερα είναι να αγρυπνούμε και να φροντίζωμε για τις ευθύνες που μας βαρύνουν, όπως ακριβώς έκαναν και οι πρώτοι Χριστιανοί, όταν επρόκειτο να επέλθη καταστροφή στην Ιερουσαλήμ. Πολλά έτη πριν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ στο έτος 70 (μ.Χ.), οι Χριστιανοί είχαν λάβει προειδοποίησι μέσω της προφητείας που τους είχε δώσει ο Ιησούς. «Όταν δε ίδητε την Ιερουσαλήμ περικυκλουμένην υπό στρατοπέδων, τότε γνωρίσατε ότι επλησίασεν η ερήμωσις αυτής. Τότε οι όντες εν τη Ιουδαία ας φεύγωσιν εις τα όρη· και οι εν μέσω αυτής ας αναχωρώσιν έξω· και οι εν τοις αγροίς ας μη εμβαίνωσιν εις αυτήν. Διότι ημέραι εκδικήσεως είναι αύται, δια να πληρωθώσι πάντα τα γεγραμμένα.» (Λουκ. 21:20-22) Λίγο μετά τις ημέρες της Πεντηκοστής πολλά άτομα απέκτησαν γνώσιν της αληθείας, αφιερώθηκαν στην υπηρεσία του Ιεχωβά και εβαπτίσθησαν. Πράγματι, σε μια μέρα 3.000 άτομα εβαπτίσθησαν. Πρέπει να υπήρχαν πολλοί τόποι συναθροίσεων στην Ιερουσαλήμ, όπου συνηντάτο ο λαός του Θεού και συμμελετούσε τον λόγον του Θεού και προητοιμάζετο για τη δράσι του κηρύγματος. Αλλά όλον αυτόν τον καιρό που μελετούσαν τη Γραφή ήσαν άγρυπνοι και αφυπνισμένοι ως προς τις κρίσιμες περιστάσεις που είχαν προφητευθή από τον Ιησού Χριστό, όταν η Ιερουσαλήμ επρόκειτο να υποστή καταστροφή. Το έτος 66, λοιπόν, όταν τα στρατεύματα της Ρώμης εκύκλωσαν την πόλι, αυτό ασφαλώς θα τους επέσυρε την προσοχή στο γεγονός ότι η καταστροφή επέκειτο. Όταν τα στρατεύματα αυτά απεμακρύνθησαν για ένα βραχύ χρονικό διάστημα, όλοι οι Χριστιανοί που ήσαν στην Ιερουσαλήμ έφυγαν στα όρη, έξω από τις πύλες της πόλεως, στους λόφους της Ιουδαίας, κάτω στην κοιλάδα του Ιορδάνου και πέρα από τον ποταμό στη Γαλαάδ, στα όρη όπου υπήρχε ασφάλεια. Όταν ένας προειδοποιήται, γιατί να παραμένη στον τόπο όπου πρόκειται να συμβή καταστροφή; Γιατί να κοιμάται σ’ αυτόν τον κρίσιμο καιρό, όταν πρέπει κανείς να είναι άγρυπνος και στο καθήκον; Οι πρώτοι εκείνοι Χριστιανοί ήσαν άγρυπνοι ως προς τις ευθύνες των. Ήθελαν να διαφυλάξουν τη ζωή τους για να μπορέσουν να συνεχίσουν το κήρυγμα των αγαθών νέων της Βασιλείας και μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Και το έπραξαν.

20. Τι αληθεύει για τους μάρτυρας του Ιεχωβά σήμερα, το οποίο καταδεικνύει την πνευματική των εγρήγορσι;

²⁰ Ενώ ο «Χριστιανικός κόσμος» είναι εκτεθειμένος στους αληθινούς Χριστιανούς σήμερα επειδή δεν φορεί τα ιμάτιά του, και τούτο οφείλεται στο ότι κοιμάται ως προς τα Χριστιανικά προνόμια υπηρεσίας, οι μάρτυρες του Ιεχωβά σε όλο τον κόσμο εξακολουθούν να κηρύττουν τη βασιλεία του Θεού και να δίνουν προσοχή στο θείο θέλημα. Φροντίζουν να είναι καθαροί εκείνοι που έρχονται μέσα στο αγιαστήριο του Ιεχωβά για λατρεία, όπως ακριβώς ο φρουρός επροστάτευε τον ναό του Ιεχωβά όταν αγρυπνούσε τη νύχτα για να μην μπη τίποτε το ακάθαρτο και μολύνη τον ναό ή κλέψη κάτι απ’ αυτόν. Σ’ αυτές τις έσχατες ημέρες τα συμφέροντα της Βασιλείας είναι εμπιστευμένα στη φροντίδα της τάξεως του «πιστού και φρονίμου δούλου», και τώρα, ενωμένος μαζί του είναι ένας «πολύς όχλος» «άλλων προβάτων» που έρχεται από όλα τα έθνη, τις φυλές και τις γλώσσες, και σ’ αυτούς δε επίσης εδόθη το προνόμιο να φρουρούν τα συμφέροντα της Βασιλείας κηρύττοντας ως αυτά τα πέρατα της γης. Ο πολύς αυτός όχλος τώρα, που αριθμεί πάνω από 770.000 διακόνους της Βασιλείας, δεν βαρύνεται με κραιπάλη και μέθη και μέριμνες βιωτικές. Είναι άγρυπνος ως προς το γεγονός ότι ο Χριστός Ιησούς θα έλθη στον Αρμαγεδδώνα ως κλέπτης, αιφνίδια, στιγμιαία, και ότι, όταν θα έλθη αυτή η καταστροφή στη γη, θα επηρεάση όλους εκείνους που κατοικούν στο πρόσωπο της γης. Αγρυπνούν, λοιπόν, και κρατούν τη θέσι τους ενώπιον του Υιού του ανθρώπου, φρουρώντας τα συμφέροντα της Βασιλείας, διατηρώντας επάνω τους τα διακονικά τους ενδύματα, δείχνοντας ότι εκτιμούν τις ευθύνες των. Με το να φορούν αυτά τα ενδύματα αποδεικνύουν ότι είναι ευνοημένοι από τον Ιεχωβά Θεό και έχουν διατηρηθή στην αγία υπηρεσία του Ιεχωβά στο αγιαστήριό του.