Ο Άγρυπνος “Πιστός και Φρόνιμος Δούλος”

«Τις λοιπόν είναι ο πιστός και φρόνιμος δούλος, τον οποίον ο κύριος αυτού κατέστησεν επί των υπηρετών αυτού, δια να δίδη εις αυτούς την τροφήν εν καιρώ; Μακάριος ο δούλος εκείνος, τον οποίον όταν έλθη ο κύριος αυτού, θέλει ευρεί πράττοντα ούτως. Αληθώς σας λέγω, ότι θέλει καταστήσει αυτόν επί πάντων των υπαρχόντων αυτού.»—Ματθ. 24:45-47

 1, 2. (α) Πώς θεωρείται η χρονολογία 1914 (1) από ένα ιστορικό του κόσμου; (2) από σπουδαστάς της Γραφής; (β) Γιατί υπάρχει ενδιαφέρον ως προς την ερώτησι αν υπήρχαν άγρυπνοι φρουροί ή όχι για το 1914;

ΣΗΜΕΡΑ είναι ολοφάνερα παραδεκτό από οξύνοας παρατηρητάς των συνθηκών του κόσμου ότι το 1914 υπήρξε σημείο μεγάλης στροφής στις υποθέσεις της γης. Ένας καθηγητής της παγκοσμίου ιστορίας στο Λονδίνο, ο Άρνολντ Ι . Τόυνμπη, γράφει: «Επί ένα τέταρτο περίπου χιλιετηρίδος ως την έκρηξι του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου στο 1914, η Δύσις απελάμβανε μια αμετάβλητη υπεροχή στον κόσμο. Από το 1914, όμως, η κατάστασις έχει αλλάξει. Μέσα σ’ αυτά τα τελευταία σαράντα δύο χρόνια, η Δύσις έχασε την προηγούμενη υπεροχή της στον κόσμο, και συγχρόνως έχασε την προηγούμενη εμπιστοσύνη της στον εαυτό της.» (Περιοδικό Κόλλιερς, 30 Μαρτίου 1956, σελ. 76, 78) Ενώ αυτή η αληθινή παρατήρησις δεν είναι απαράλλακτη με τη Βιβλική σημασία του 1914, δηλαδή, της νομικής λήξεως των «καιρών των εθνών», εν τούτοις, υπάρχει συμφωνία στο ότι η χρονολογία αυτή απεδείχθη ότι ήταν χρονολογία επικινδύνων προμηνυμάτων, όχι μόνο για τη Δύσι του «Χριστιανικού κόσμου» αλλά, καθώς γνωρίζομε τώρα, για όλο το ανθρώπινο γένος.

² Θα μπορούσε κανείς να ρωτήση, Υπήρχαν στον κόσμο φρουροί άγρυπνοι στο να διασαλπίσουν πριν από το 1914 την προειδοποίησι γι’ αυτόν τον επικείμενο καιρό παγκοσμίου θλίψεως; Αν υπήρχαν, τότε οι άγρυπνοι αυτοί φρουροί πρέπει να γνωρίζουν τώρα γι’ αυτούς τους καιρούς μετά το 1914 περισσότερα από οποιουσδήποτε άλλους επάνω στη γη. Αυτοί οι φρουροί πρέπει να αναζητηθούν για καθοδηγία και νουθεσία σ’ αυτούς τους καιρούς που γίνονται ολοένα πιο επικίνδύνοι. Πρέπει δε να μπορούν να δείξουν σε πρόσωπα που ερωτούν, πού βρίσκεται η πορεία της ασφαλείας.

 3. Πού δεν ευρίσκοντο άγρυπνοι φρουροί, και γιατί;

³ Θα εύρισκε κανείς τέτοιους αγρύπνους φρουρούς ανάμεσα στον Καθολικό κλήρο; Δεν είναι πιθανόν! Η ιστορία δείχνει ότι αυτοί ήσαν πάρα πολύ απασχολημένοι πριν από το 1914 και μετά απ’ αυτό με τις εκκλησιαστικές τους τελετουργίες και περιπεπλεγμένοι στην παγκόσμια πολιτική, ώστε να μην είναι άγρυπνοι ως προς τα σημεία των καιρών αιτών. Ίσως οι πολλοί Προτεσταντικοί όμιλοι ήσαν μυστικά πληροφορημένοι και παρέμεναν άγρυπνοι. Όχι! Ο κλήρος των ήταν πολύ απορροφημένος πριν από το 1914 με την ανωτέρα του κριτική της Γραφής και με ό,τι ονομάζουν νεωτερισμό. Αλλά τι θα πούμε για τους Ιουδαίους σοφούς και ραββίνους; Πάλι όχι! Πριν από το 1914 ήσαν πλήρως απασχολημένοι με τον υλισμό και πολυάσχολοι στην υποστήριξι του Σιωνισμού για την επανίδρυσι στην Παλαιστίνη ενός κράτους που ωνειρεύοντο. Τι θα πούμε για τους οξυδερκείς πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντας του κόσμου; Ίσως αυτοί εγνώριζαν τι επέκειτο. Πολύ θετικά όχι! Είχαν επιδοθή στο να προετοιμάζούν πόλεμον και να υπολογίζουν τα κέρδη του. Όλα αυτά απεδείκνυαν ότι ήσαν μόνο νυσταλέοι «φρουροί» με Χριστιανικό όνομα. Ο Ησαΐας τούς περιγράφει καλά: «Οι δε φύλακες αυτού είναι τυφλοί· πάντες χωρίς νοήσεως· πάντες κύνες άλαλοι, μη δυνάμενοι να υλακτήσωσι· κοιμώμενοι, κοιτόμενοι, αγαπώντες νυσταγμόν.»—Ησ. 56:10.

 4. Ποιοι ήσαν άγρυπνοι φρουροί και σύμφωνα με ποια προφητεία;

⁴ Αφέθηκε, λοιπόν, ο κόσμος χωρίς προειδοποίησι αγρύπνων φρουρών; Διόλου! Υπάρχει ένας ακόμη όμιλος για να τον εξετάσωμε, ο όμιλος μαρτύρων του Ιεχωβά της Εταιρίας Σκοπιά. Η ιστορία αναγράφει ένα ηχηρό «ναι» ως προς την αγρυπνία των. Αληθινοί στο όνομά των ως μαρτύρων, ήσαν φρουροί ή σκοποί για όλο τον κόσμο επάνω στη συμβολική των «σκοπιά», διασαλπίζοντας την προειδοποίησι στους λαούς του «Χριστιανικού κόσμου». Αλλά τα πλήθη του «Χριστιανικού κόσμου» κατά μέγιστο μέρος έδωσαν ολίγη προσοχή. Ο Ιερεμίας το προείπε αυτό ακριβώς, με τα εξής λόγια του Θεού: «Και κατέστησα σκοπούς εφ’ υμάς, λέγων, Ακούσατε τον ήχον της σάλπιγγος. Αλλ’ είπον, Δεν θέλομεν ακούσει.»—Ιερεμ. 6:17.

 5-7. (α) Ποιο ιστορικό αγρυπνίας υπάρχει από μέρους των μαρτύρων του Ιεχωβά; (β) Ποια απόδειξις παρέχεται από μια αυθεντική πηγή;

⁵ Ναι, στο έτος 1877, δύο έτη πριν κάμη την εμφάνισί του το περιοδικό τους, που έφερε το σημαντικό όνομα η Σκοπιά, αυτοί οι σύγχρονοι μάρτυρες του Ιεχωβά διεκήρυτταν την αλήθεια ότι οι καιροί των Εθνών θα ετελείωναν στο 1914. Στα τριάντα επτά έτη που ακολούθησαν, αυτοί οι μάρτυρες ενεργητικά προώθησαν μια παγκόσμια εκστρατεία για να ειδοποιήσουν τα έθνη ότι η άδειά των για εξουσία χωρίς θεία διακοπή θα έληγε στο 1914 μ.Χ.—Βλέπε «Η Κρίσιμη Προσέγγισις στο 1914» στο σύγγραμμα Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στον Θείο Σκοπό, σελ. 47 έως 58 (στην Αγγλική).

⁶ Μια εξέχουσα εφημερίς της Νέας Υόρκης, Ο Κόσμος, στην Κυριακάτικη έκδοσι του περιοδικού της, της 30ης Αυγούστου 1914, μ’ ένα χαρακτηριστικό άρθρο, κάνει ιστορική προσθήκη στις πολλές αυθεντικές αποδείξεις που είναι προσιτές για την παγκόσμια ιστορία ως προς τη δράσι αυτών των Βιβλικών μαρτύρων του Ιεχωβά. Τότε ήσαν, επίσης, γνωστοί με το όνομα του Βρεττανικού των σωματείου, Διεθνής Σύλλογος Σπουδαστών της Γραφής. Μεταξύ άλλων το άρθρο αναφέρει:

⁷ «Ο τρομερός πόλεμος που εξερράγη στην Ευρώπη «εξεπλήρωσε μια ασυνήθη προφητεία. Επί ένα τέταρτο του περασμένου αιώνος, μέσω κηρύκων και μέσω του τύπου, οι ‘Διεθνείς Σπουδασταί της Γραφής’, κάλλιστα γνωστοί ως ‘Διαγγελείς της Χαραυγής της Χιλιετηρίδος’, διεκήρυτταν στον κόσμο ότι η Ημέρα της Οργής προφητευομένη στη Γραφή θα εχάραζε στο 1914. ‘Προσοχή για το 1914!’ υπήρξε η κραυγή των εκατοντάδων περιοδευόντων ευαγγελιστών, οι οποίοι, αντιπροσωπεύοντας αυτό το παράξενο «πιστεύω», ανεβοκατέβαιναν στη χώρα εξαγγέλλοντας τη διδασκαλία ότι ‘πλησιάζει η Βασιλεία του Θεού’.»—Αυτόθι, σελ. 54.

ΒΙΒΛΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

 8, 9. Ποια ερωτήματα εγείρονται τώρα, και σε ποια περίπτωσι ένας προφήτης έδωσε μέρος των απαντήσεων;

⁸ Αφού η ιστορία επιβεβαιώνει ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά ήσαν ο μόνος Χριστιανικός όμιλος που βρέθηκε άγρυπνος ως προς το 1914 και τις «έσχατες ημέρες» που επακολούθησαν, μήπως η κατάστασις αυτή έχει κάποια Βιβλική σχέσι; Μήπως οι μάρτυρες αυτοί έχουν να παρουσιάσουν κάποια Γραφικά αποδεικτικά στοιχεία στα εκατομμύρια των ανθρώπων που κάθονται σήμερα στο σκοτάδι του κόσμου και ζητούν μια θεόθεν κατευθυνόμενη ηγεσία; Εξετάστε τα επόμενα για την απάντησι.

⁹ Ο μέγιστος προφήτης της γης, ο Ιησούς Χριστός, επροφήτευσε ότι θα υπήρχε ένας άγρυπνος όμιλος Χριστιανών στη σκηνή του κόσμου πριν από τη «συντέλεια του αιώνος» και στη διάρκειά της. Στο Όρος των Ελαιών, λίγο πριν από τη σταύρωσί του, τέσσερες από τους μαθητάς του Ιησού, δηλαδή, ο Πέτρος, ο Ιάκωβος, ο Ιωάννης και ο Ανδρέας, κατ’ ιδίαν τον ερώτησαν για ακριβή απόδειξι περί των εσχάτων ημερών, όταν θα επέστρεφε αοράτως για να διευθύνη τις υποθέσεις των δούλων του επάνω στη γη. Η αξιοσημείωτα λεπτομερής απάντησις του Ιησού είναι διαφυλαγμένη για μας στις Βιβλικές αφηγήσεις που εγράφησαν από τον Ματθαίο, τον Μάρκο και τον Λουκά, κεφάλαια 24, 13 και 21, αντιστοίχως.—Μάρκ. 13:3.

10. Πώς πρέπει να κατανοήση κανείς τα λόγια του Ιησού στο κατά Ματθαίον 24:42-44;

¹⁰ Απαντώντας ο Ιησούς είπε: «Αγρυπνείτε λοιπόν, διότι δεν εξεύρετε ποία ώρα έρχεται ο Κύριος [δευτέρα παρουσία του Ιησού] υμών. Τούτο δε γινώσκετε, ότι εάν ήξευρεν ο οικοδεσπότης εν ποία φυλακή της νυκτός έρχεται ο κλέπτης, ήθελεν αγρυπνήσει, και δεν ήθελεν αφήσει να διορυχθή η οικία αυτού. Δια τούτο και σεις γίνεσθε έτοιμοι· διότι καθ’ ην ώραν δεν στοχάζεσθε, έρχεται ο Υιός του ανθρώπου.» (Ματθ. 24:42-44) Σημειώστε ότι ο Ιησούς εδώ ενθαρρύνει τον όμιλο των μαθητών του να είναι άγρυπνοι σαν ένας αφυπνισμένος «οικοδεσπότης». Αυτό δεν είναι ασύνηθες για τον Ιησούν, το ν’ αναφέρεται, δηλαδή, στις ενέργειες του συλλογικού ομίλου των μαθητών του με μια εξεικόνισι στον ενικό. Αυτοί, συλλογικά, αναφέρονται ομοίως στη Γραφή ως «νύμφη», «οίκος», και «ναός».—Ιωάν. 3:29· Εβρ. 3:6· 2 Κορ. 6:6.

11, 12. (α) Ποιοι ήσαν εκείνοι που θα ευρίσκοντο άγρυπνοι στον καιρό της δευτέρας παρουσίας του Ιησού; (β) Ήταν κάτι παράδοξο το να ενδιαφέρεται ο Ιησούς για τη δράσι των μελλόντων μαθητών του;

¹¹ Μήπως ο Ιησούς εδώ εννοεί ότι μερικοί από εκείνον τον όμιλο του αγρύπνου «οικοδεσπότου» που ήσαν παρόντες μαζί του στο Όρος των Ελαιών θα εξακολουθούσαν να ζουν στον καιρό της δευτέρας παρουσίας του στο τέλος των «καιρών των εθνών» το 1914; Δύσκολα θα μπορούσε να συμβαίνη αυτό, αφού φαίνεται ότι κανείς από τους τέσσερες μαθητάς δεν έζησε πέρα από το 100 μ.Χ. Ο Ιησούς προεγνώριζε ότι αυτοί οι τέσσερες απόστολοι καθώς και οκτώ άλλοι θα εγίνοντο δευτερεύοντα θεμέλια ενός ωργανωμένου ομίλου μαθητών, ο οποίος, μετά την Πεντηκοστή, 33 μ.Χ., θα εγίνετο γνωστός ως η Χριστιανική εκκλησία, της οποίας ο Ιησούς ο ίδιος θα ήταν ο πρώτιστος θεμέλιος λίθος. (Εφεσ. 2:20· Ματθ. 16:18) Συνεπώς, όχι τα τέσσερα άτομα, αλλά η άγρυπνη εκκλησία ήταν εκείνη που ο Ιησούς εννοούσε ότι θα επιζούσε δια μέσου των αιώνων, έστω και αν η γραμμή των μαθητών θα ήταν κατά καιρούς σκοτεινή από ιστορική άποψι

¹² Αυτοί οι μέλλοντες κεχρισμένοι μαθηταί πέρα από τις ημέρες των αποστόλων δεν απεκλείοντο από τις σκέψεις και τις δηλώσεις του Ιησού. Παραδείγματος χάριν, στην τελευταία του αναγραφόμενη προσευχή, στο κατά Ιωάννην 17:1-26, ο Ιησούς προσηυχήθη στον Ιεχωβά: «Και δεν παρακαλώ μόνον περί τούτων [των αποστόλων που παρευρίσκοντο μαζί του], αλλά και περί των πιστευσόντων εις εμέ δια του λόγου αυτών.» (Εδάφιο 20) Δεν είναι παράδοξο, επομένως, ότι τα μέλλοντα μέλη της εκκλησίας περιλαμβάνονται στις πλήρεις εφαρμογές των παραβολών και δηλώσεων του Ιησού.

13, 14. (α) Ποιος ήταν στον πρώτον αιώνα ο «πιστός και φρόνιμος δούλος»; (β) Πώς διετρέφοντο οι «υπηρέται»; (γ) Τι εννοείται με το «να δίδη εις αυτούς την τροφήν εν καιρώ»;

¹³ Ας εξετάσωμε τι είπε περαιτέρω ο Ιησούς στους τέσσερες μαθητάς του στην περίπτωσι εκείνη όταν εκάθητο μαζί τους στο Όρος των Ελαιών. «Τις λοιπόν είναι ο πιστός και φρόνιμος δούλος, τον οποίον ο κύριος αυτού κατέστησεν επί των υπηρετών αυτού, δια να δίδη εις αυτούς την τροφήν εν καιρώ;» (Ματθ. 24:45) Σημειώστε ότι ο Ιησούς αναφέρεται τώρα στον συλλογικό όμιλο ως «πιστόν και φρόνιμον δούλον», και ότι ο όρος «δούλος» κατάλληλα βρίσκεται στον ενικό. Λέγει ότι ο «δούλος» πρέπει να θρέψη τους «υπηρέτας», οι τελευταίοι δε αυτοί είναι στον πληθυντικό. Πώς έγινε αυτό; Πριν από την ανάληψί του στον ουρανό ο Ιησούς ετόνισε στον Πέτρο μια τέτοια υπηρεσία διαθρέψεως τρεις φορές: «Βόσκε τα αρνία μου. . . . Ποίμαινε τα πρόβατά μου. . . . Βόσκε τα πρόβατά μου.» (Ιωάν. 21:15-17) Τα πρόβατα στην εποχή του Πέτρου ήσαν εκείνα του «μικρού ποιμνίου» των κεχρισμένων Χριστιανών που επρόκειτο τελικά να ανέλθουν στον αριθμό των 144.000. (Λουκ. 12:32) Εδώ, λοιπόν, έχομε τους «υπηρέτας» ή άτομα που διετρέφοντο πιστά από την εκκλησία ή όμοια με δούλο οργάνωσι μέσω των επισκόπων της. Πολλά έτη αργότερα ο Πέτρος υπενθυμίζει στους επισκόπους ότι πρέπει να ‘ποιμάνουν το ποίμνιον του Θεού’.—1 Πέτρ. 5:2.

¹⁴ Δια μέσου των ετών η όμοια με δούλο εκκλησία διέτρεφε τα αληθινά μέλη της πιστά και φρόνιμα. Από την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ. ως αυτή ακριβώς τη στιγμή, επετελέσθη αυτό στοργικά και προσεκτικά. Ναι, και οι «υπηρέται» αυτοί διετράφησαν με προοδευτική πνευματική τροφή που τους κρατεί παράπλευρα στο «λαμπρόν φως το φέγγον επί μάλλον και μάλλον, εωσού γείνη τελεία ημέρα.» (Παροιμ. 4:18) Όλη αυτή η τροφή απεδείχθη ότι είναι «τροφή εν καιρώ», όπως εδήλωσε ο Ιησούς.

15, 16. Ποια θα ήταν η πείρα των «υπηρετών» κατά την απουσία του Κυρίου επί 1.900 χρόνια, όπως δείχνει η Γραφή;

¹⁵ Ενώ ο Ιησούς, σαν ένας σπορεύς σπόρου, είχε πλούσια φυτέψει τους «υπηρέτας» ως σίτον κάτω από μια ποιμαντική οργάνωσι, την εκκλησία, η ιστορία αναγράφει επίσης σε μια άλλη θέση, εις εκπλήρωσιν της προφητείας του Ιησού, ότι ο Σατανάς έσπειρε στον αγρό άφθονα ζιζάνια σε μια προσπάθεια ν’ αποπνίξη την αραιούμενη γραμμή των αληθινών, ομοίων με σίτο ακολούθων. (Ματθ. 13:25, 37, 38) Θα επετύγχανε εντελώς ο Σατανάς, ώστε να μην απομείνη «σίτος» μετά την απουσία του Κυρίου επί χίλια εννιακόσια περίπου χρόνια; Ο Ιησούς ο ίδιος έθεσε ως εξής την ερώτησι αυτή: «Πλην ο Υιός του ανθρώπου όταν έλθη, άρά γε θέλει ευρεί την πίστιν επί της γης;»—Λουκ. 18:8.

¹⁶ Ο Ιησούς με πεποίθησι απαντά σ’ αυτή την ερώτησι, στην παραβολή του σπορέως που αναφέρεται πιο πάνω, λέγοντας: «Καθώς λοιπόν συλλέγονται τα ζιζάνια και κατακαίονται εν πυρί, ούτω θέλει είσθαι εν τη συντελεία του αιώνος τούτου. Τότε οι δίκαιοι θέλουσιν εκλάμψει ως ο ήλιος, εν τη βασιλεία του Πατρός αυτών.» (Ματθ. 13:40, 43) Έτσι εδηλώθη ότι πολλοί από την τάξι του «σίτου», την τάξι των δικαίων, των κεχρισμένων, θα επιζούσαν εδώ στη γη ως τον καιρό της «συντελείας του αιώνος» και στη διάρκειά του. Γι’ αυτό το λόγο ο Ιησούς επροχώρησε να πη, όπως αναγράφεται στο κατά Ματθαίον 24:46: «Μακάριος ο δούλος εκείνος, τον οποίον όταν έλθη ο κύριος αυτού, θέλει ευρεί πράττοντα ούτως.» Πώς η ιστορία επιβεβαιώνει αυτή τη βέβαιη προσδοκία του Ιησού;

17, 18. (α) Πότε και πώς άρχισαν οι αληθινοί Χριστιανοί να προβάλλουν πάλι σε ιστορική θέα; (β) Πώς απέδειξαν ότι ήσαν άγρυπνοι, αλλά γιατί ήλθε επάνω τους μια περίοδος δοκιμασίας;

¹⁷ Από το 1870 και έπειτα η λεπτή γραμμή αληθινών Χριστιανών άρχισε πάλι να προβάλλη σε ιστορική θέα όπως στις ημέρες του πρώτου αιώνος. Ένα αποφασιστικό κίνημα έγινε από πολλούς του ομίλου του «σίτου» για ν’ αποχωρισθούν από τα πολλά, όμοια με ζιζάνια δόγματα του «Χριστιανικού κόσμου». Αυτός ο συναθροισμένος από πολλά μέρη της γης όμιλος Χριστιανών εσχημάτισε ένα νέον σύνδεσμο που αργότερα έγινε γνωστός ως μάρτυρες του Ιεχωβά. Από το 1879 το περιοδικό Σκοπιά εχρησιμοποιήθη από αυτόν τον συλλογικό όμιλο για τη διανομή πνευματικής τροφής τακτικά σ’ εκείνους που ήσαν από το κεχρισμένο «μικρόν ποίμνιον». Ναι, οι «υπηρέται», ή οι κεχρισμένοι ως άτομα, ανεζωογονήθησαν πνευματικώς με αυξανόμενο αποκαταστημένο φως της Γραφικής αληθείας από τον συλλογικόν όμιλο του «δούλου». Στο 1884 αυτός ο όμιλος του «δούλου» εσχημάτισε ένα νόμιμον υπηρέτην, ένα σωματείον, που ωνομάζετο Φυλλαδική Εταιρία η Σκοπιά της Σιών, και που τώρα είναι γνωστό ως η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά της Πενσυλβανίας.

¹⁸ Υπό την διεύθυνσι αυτού του θρησκευτικού σωματείου ανελήφθη η μεγάλη παγκόσμια εκστρατεία για την αναγγελία του 1914 ως του τέλους των «καιρών των εθνών», όπως ανεφέρθη προηγουμένως. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά της Εταιρίας Σκοπιά απεδείχθησαν ότι ήσαν άγρυπνοι πνευματικοί φρουροί. Αλλά οι Γραφές τούς περιγράφουν ως να έχουν ακάθαρτα ενδύματα λόγω της μακράς των συναναστροφής με τη Χριστιανική αποστασία. (Ζαχ. 3:3, 4) Είχαν πολλές συνήθειες, χαρακτηριστικά και δοξασίες όμοιες με τα ζιζανοειδή δόγματα του «Χριστιανικού κόσμου». Έτσι από το 1914 έως το 1918, επήλθε σ’ αυτούς μια περίοδος πυρίνης δοκιμασίας, όχι ανόμοια με την αρχαία περίοδο Βαβυλωνιακής αιχμαλωσίας των Ιουδαίων το 607-537 π.Χ.

19. Εξηγήστε την εκπλήρωσι του Ματθαίος 24:7, 9.

¹⁹ Στην ίδια προφητεία του Ματθαίου (24:7, 9) ο Ιησούς λέγει: «Διότι θέλει εγερθή έθνος επί έθνος, και βασιλεία επί βασιλείαν [όπως συνέβη στο 1914] . . . Τότε θέλουσι σας [πληθυντικός, συλλογικώς] παραδώσει εις θλίψιν, και θέλουσι σας θανατώσει [μερικούς από σας, όχι όλους] και θέλετε είσθαι μισούμενοι υπό πάντων των εθνών δια το όνομά μου.» Όλα αυτά συνέβησαν εν σχέσει με παράβασιν από μέρους των κατά το ότι είχαν τον φόβο του ανθρώπου και δεν συμπεριεφέροντο μ’ ένα αυστηρό ουδέτερο τρόπο στα έτη του πολέμου και ήσαν κηλιδωμένοι με πολλές θρησκευτικώς ακάθαρτες πράξεις. Ο Ιεχωβά και ο Ιησούς Χριστός επέτρεψαν αυτοί οι μάρτυρες να ονειδισθούν, να διωχθούν, ν’ απαγορευθή το έργον των και οι αξιωματούχοι των να φυλακισθούν από τα έθνη του παλαιού αυτού κόσμου. Το θέρος του 1918 η ισχυρή ωργανωμένη φωνή των μαρτύρων της Σκοπιάς είχε κατασιωπηθή, φονευθή συλλογικά όπως προεφητεύθη στην Αποκάλυψι 11:7, 8. Σημειώστε, εν τούτοις, ότι η φωνή αυτού του φύλακος δεν είχε κατασιγασθή ώσπου αυτοί συνεπλήρωσαν το πριν από το 1914 πρωτοφανές έργον των προειδοποιήσεως των λαών των εθνών. Για τα πλήρη γεγονότα ιδέτε τα κεφάλαια που τιτλοφορούνται «Ας Υπάγουν σε Αιχμαλωσία» και «Απελευθέρωσις από Βαβυλωνιακή Αιχμαλωσία» στο βιβλίο Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στον Θείο Σκοπό, σελ. 74 έως 90 (στην Αγγλική).

20, 21. (α) Περιγράψτε την πύρινη δοκιμασία που ήλθε στους «υπηρέτας». (β) Ποιο ήταν το αποτέλεσμα;

²⁰ Καθώς γνωρίζομε τώρα, αυτή η τάξις φρουρού ή φύλακος, η τάξις του «πιστού και φρονίμου δούλου», εκαθαρίσθη για μεγαλύτερη ακόμη υπηρεσία φύλακος στα ταραχώδη έτη που θ’ ακολουθούσαν την αποκατάστασί των στο 1919. Προηγουμένως, την άνοιξι του 1918, ο Ιεχωβά ήλθε στον ναό του των επιγείων Χριστιανών δούλων για επιθεώρησι και καθαρισμό. (Μαλαχ. 3:1-3) Οι πολλοί κακοί απεκόπησαν από την επικοινωνία απ’ Αυτόν και απεπέμφθησαν. Ένα πιστό υπόλοιπο επετράπη να διέλθη την πύρινη δοκιμασία, στην οποίαν ο Ιεχωβά και ο Αγγελιαφόρος του, Χριστός Ιησούς, (1) τους εδοκίμασαν με διατάξεις οργανώσεως ως προς την νομιμόφρονα υποταγή των στην οργάνωσι του Ιεχωβά μάλλον παρά σε ανθρωπίνους ηγέτας, (2) τους εδοκίμασαν με οδηγίες και προμήθειες υπηρεσίας ως προς τον ζήλον των και την αφοσίωσί των στη λατρεία του Ιεχωβά και στο έργο της μαρτυρίας, και (3) τους εδοκίμασαν με αποκάλυψι αληθείας ως προς την αγάπη των γι’ αυτήν. Τι πύρινος καιρός ήταν αυτός!—Βλέπε Μπορείτε να Επιζήσετε από τον Αρμαγεδδώνα στον Νέο Κόσμο του Θεού, σελ. 303 έως 305 (στην Αγγλική).

²¹ Ένα πιστό υπόλοιπο μερικών χιλιάδων από τους «υπηρέτας» της τάξεως του «πιστού και φρονίμου δούλου» επέζησε αυτού του καιρού της δοκιμασίας. Από την άνοιξι του 1919 και έπειτα άρχισαν να εγείρωνται από το χώμα της αδρανείας στη νέα των υψηλή υπηρεσία ως φρουροί στον κόσμο. (Δαν. 12:2· Αποκάλ. 11:11, 12) Οι Γραφές επίσης τους περιγράφουν ως περιβεβλημένους με νέα ενδύματα καθαρής ταυτότητος για ν’ αντιπροσωπεύουν τα συμφέροντα του Ιεχωβά στη γη.—Ζαχ. 3:4, 5 βλέπε το βιβλίο Προετοιμασία, σελ. 55 έως 58 (στην Αγγλική).

22, 23. Επρόκειτο ο Ιεχωβά να πολιτευθή μ’ έναν νεόφυτο όμιλο; Ποιος, λοιπόν, εκπληρώνει το Ματθαίος 24:14;

²² Τώρα που η επί μακρόν αναμενόμενη Βασιλεία είχε γίνει μια εξακριβωμένη πραγματικότης στον ουρανό, ασφαλώς τα αυξανόμενα συμφέροντα της στη γη μετά το 1919 δεν θα αφήνοντο στα χέρια μιας νεόφυτης οργανώσεως πνευματικών βρεφών. Και αυτό απεδείχθη αληθινό. Ο ηλικίας 1900 ετών «πιστός και φρόνιμος δούλος»—η παλαιά Χριστιανική εκκλησία—ήταν εκείνος στον οποίον ο Κύριος ενεπιστεύθη αυτή την πολύτιμη υπηρεσία της Βασιλείας. Πλούσιος στη νομιμοφροσύνη του και στην ακεραιότητά του, επί μακρόν υπομονητικός στα παθήματα του διωγμού, ισχυρός στην αρχαία του πίστι στις πολύτιμες επαγγελίες του Ιεχωβά, εμπιστευμένος στην ηγεσία του αοράτου του Κυρίου Ιησού Χριστού, ευπειθής στην μακραίωνα αποστολή του, αποστολή μαρτύρων στη γη, τελικά καθαρισμένος με πύρινη δοκιμασία το 1918, ο ωριμασμένος «δούλος», όπως αντιπροσωπεύετο από ένα υπόλοιπο, έστεκε τώρα έτοιμος για νέους διορισμούς υπηρεσίας.

²³ Από όλους τους λεγομένους Χριστιανικούς ομίλους μετά τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, μόνοι οι άγρυπνοι μάρτυρες του Ιεχωβά ήσαν προετοιμασμένοι να αναλάβουν τη βαριά παγκόσμια αποστολή να κηρύξουν την τελική μαρτυρία. Κατάλληλα ο Ιησούς είπε: «Ο δε υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθή. Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη και τότε θέλει ελθεί το τέλος.»—Ματθ. 24:13, 14.

24. Τι σημαίνει το Ματθαίος 24:47;

²⁴ Κατάλληλα, λοιπόν, σ’ αυτόν τον ηλικίας 1900 ετών «πιστόν και φρόνιμον δούλον» με τις χιλιάδες των καθαρισμένων του «υπηρετών» ο Ιησούς λέγει κατόπιν: «Αληθώς σας λέγω, ότι θέλει καταστήσει αυτόν επί πάντων των υπαρχόντων αυτού.» (Ματθ. 24:47) Αυτά τα υπάρχοντα είναι τα συμφέροντα της βασιλείας του Χριστού επάνω στη γη. Με πρακτική σοφία ο Ιησούς εμπιστεύεται αυτά τα συμφέροντα της Βασιλείας στην παλαίμαχη, δοκιμασμένη τάξι του «δούλου» του. Έτσι από το 1919 και έπειτα αυτή η τάξις του «δούλου», χρησιμοποιώντας την Εταιρία Σκοπιά, βρέθηκε στη μοναδική θέσι ευθύνης και ηγεσίας όσον αφορά τη βασιλεία αυτή, την οποίαν είχε προηγουμένως κηρύξει ως προς την έλευσί της, επί τριάντα χρόνια και πλέον πριν από το 1914.

ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΑ ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

25. (α) Σε ποια έκτασι έχει αποδεικτικά στοιχεία η τάξις του «δούλου»; (β) Αναφέρατε μερικά από αυτά τα στοιχεία ως απόδειξι.

²⁵ Έχει μήπως η τάξις του «πιστού και φρονίμου δούλου» περισσότερα ακόμη αποδεικτικά στοιχεία; Ναι, αφθονία απ’ αυτά! Ένας μερικός κατάλογος δείχνει ότι το Χριστιανικό υπόλοιπο σήμερα από το 1919 αναφέρεται ή παριστάνεται σε πάνω από ογδόντα Γραφικούς και προφητικούς προσδιορισμούς.a Με πάνω από ογδόντα πινελλιές με τον δάκτυλο της Βιβλικής προφητείας, ο Θεός του ουρανού εζωγράφισε ένα ζωηρά ακριβές πορτραίτο ή εικόνα της τάξεως του επισήμου υπηρέτου του επάνω στη γη. Η πραγματικότης της εικόνας αυτής σε όλες τις θεόθεν προωρισμένες λεπτομέρειές της εξέχει στη σκηνή του κόσμου για να τη βλέπουν όλοι. Τα πειστήρια είναι βεβαιωμένα πέρα από κάθε σκιά αμφιβολίας. Πράγματι, τα αποδεικτικά στοιχεία είναι τόσο πολυάριθμα, όλα υποδεικνύοντας τη μία ολάγρυπνη τάξι του «πιστού και φρονίμου δούλου», ώστε είναι αδύνατον ο μέγας απατεών Σατανάς να παραγάγη μια πλαστή οργάνωσι που ν’ ανταποκρίνεται σε όλες αυτές τις ογδόντα Γραφικές απόψεις.

26. Τι δείχνουν οι Γραφές ως προς κάποια ανταπόκρισι σ’ αυτά τα αποδεικτικά στοιχεία; Τι δείχνουν σήμερα τα γεγονότα;

²⁶ Εν όψει των σαφών αυτών γεγονότων, η Γραφή περαιτέρω δείχνει ότι εκείνοι που αγαπούν δικαιοσύνη σε όλη τη γη θα έφθαναν να ιδούν την ηγεσία της οργανώσεως που κατέχει αυτά τα καταπληκτικά πιστοποιητικά και εγκάρδια θ’ ανταπεκρίνοντο σ’ αυτήν. «Ούτω λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων· Εν ταις ημέραις εκείναις δέκα άνδρες [άτομα καλής θελήσεως από όλη τη γη] εκ πασών των γλωσσών των εθνών θέλουσι πιάσει σφιγκτά, ναι, θέλουσι πιάσει σφιγκτά το κράσπεδον ενός Ιουδαίου [ενικός, του ‘πιστού και φρονίμου δούλου’], λέγοντες· Θέλομεν υπάγει με σας διότι ηκούσαμεν ότι ο Θεός είναι με σας.» (Ζαχ. 8:23, ΑΣ) Ως αυτό το έτος 1960 πάνω από 850.000 συνεδέθησαν ενεργώς ως κηρύττοντες διάκονοι υπό την ηγεσία της τάξεως του «δούλου».b

27. Τι είδους ηγεσία είναι προσιτή σήμερα για τους αληθινούς λάτρεις;

²⁷ Τακτικά και προοδευτικά το μεγάλο αυτό πλήθος λαμβάνει την πνευματική του τροφή μέσω των στηλών της Σκοπιάς, του από ογδόντα ενός ετών οργάνου στα χέρια της τάξεως του «δούλου», του θρησκευτικού περιοδικού με την πιο μεγάλη κυκλοφορία στον κόσμο. Ασφαλώς ο Ιεχωβά και ο Ιησούς Χριστός επρομήθευσαν όχι βιαστική, αλλά κατάλληλη μορφή ηγεσίας για τον «πολύν όχλον» των αληθινών λατρευτών. Ναι, πέρα από κάθε αμφιβολία, ο γηραιός, αλλ’ άγρυπνος «πιστός και φρόνιμος δούλος» στέκει σήμερα σαν ένας θαυμαστός φρουρός των λαών των εθνών. Όπως ακριβώς και ο Κύριός των Ιησούς Χριστός ‘έκειτο εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών εν τω Ισραήλ’ στον πρώτον αιώνα της Χριστιανικής Εποχής, έτσι και τώρα μπροστά σ’ ολόκληρον τον κόσμο οι κεχρισμένοι μάρτυρες στέκουν σαν οδηγός προς επιβίωσιν για μια μειονότητα του ανθρωπίνου γένους, αλλ’ αποδεικνύονται ότι είναι αιτία για πρόσκομμα και καταστροφή στον Αρμαγεδδώνα για τους υπολοίπους.—Λουκ. 2:34.

[Υποσημειώσεις]

(1) Η σύζυγος του Νώε, Γέν. 7:7· (2) οι άγγελοι που απεστάλησαν στον Λωτ, Γέν. 19:15· (3) η Ρεβέκκα, Γέν. 24:64· (4) Ιωσήφ και Βενιαμίν, Γέν. 45:14· (5) τα αποπίπτοντα του θερισμού, Λευιτ. 19:9· (6) δύο κατάσκοποι στη Ραάβ, Ιησ. Ναυή 2:4· (7) Βαράκ, Κριτ. 4:14· (8) Ιεφθάε, Κριτ. 11:34· (9) Ναομί και Ρουθ, Ρουθ 2:2· (10) οι Ισραηλίται πολεμισταί του Δαβίδ, 2 Σαμ. 18:1· (11) Ιηού, 2 Βασ. 10:11, 15· (12) Μαροδοχαίος και Εσθήρ, Εσθήρ 4:13· (13) Ιώβ, Ιώβ 42:10, 13· (14) θυγάτηρ του Βασιλέως, Ψαλμ. 45:13· (15) όσιοι, Ψαλμ. 50:5 (16) βουλή των αγίων, Ψαλμ. 89:7· (17) Σεάρ-ιασούβ, Ησ. 7:3· (18) φως των εθνών, Ησ. 60:3· (19) δένδρα δικαιοσύνης, Ησ. 61:3· (20) λειτουργοί του Θεού ημών, Ησ. 61:6· (21) φυλαττόμενο γλεύκος, Ησ. 65:8· (22) δούλοι ονομαζόμενοι με άλλο όνομα, Ησ. 65:15· (23) οι τρέμοντες τον λόγον του Θεού, Ησ. 66:5· (24) γεννηθέν νέον έθνος, Ησ. 66:8· (25) Ιερεμίας, Ιερεμ. 1:10· (26) λαός του Ιεχωβά στη νέα διαθήκη, Ιερεμ. 31:33· (27) άνθρωπος ενδεδυμένος λινά, Ιεζ. 9:2· (28) κατοικούντες εν μέσω της γης, Ιεζ. 38:12· (29) δένδρα πλησίον του ποταμού, Ιεζ. 47:7· (30) αλιείς, Ιεζ. 47:10· (31) το στράτευμα του ουρανού, Δαν. 8:10· (32) αποκατάστασις (καθαρισμός) του αγιαστηρίου, Δαν. 8:14· (33) οι συνετοί, Δαν. 11:33· (34) πολλοί εν τω χώματι εγείρονται εις ζωήν αιώνιον, Δαν. 12:2· (35) πάσα σαρξ λαμβάνει το πνεύμα, Ιωήλ 2:28· (36) Ιωνάς, Ιωνάς 3:1-3· (37) κόρη του οφθαλμού του Ιεχωβά, Ζαχ. 2:8· (38) Ιησούς ο αρχιερεύς, Ζαχ. 3:3, 4· (39) ένας Ιουδαίος, Ζαχ. 8:23· (40) υιοί του Λευί, Μαλ. 3:3· (41) σίτος, Ματθ. 13:25· (42) υιοί της βασιλείας, Ματθ. 13:38· (43) εργάται για τον αμπελώνα, Ματθ. 20:1· (44) προσκεκλημένοι στο δείπνον του γάμου, Ματθ. 22:3-14· (45) εκλεκτοί, Ματθ. 24:22· (46) αετοί, Ματθ. 24:28· (47) πιστός και φρόνιμος δούλος, Ματθ. 24:45· (48) φρόνιμοι παρθένοι, Ματθ. 25:2· (49) αδελφοί του βασιλέως, Ματθ. 25:40 (50) μικρόν ποίμνιον προβάτων, Λουκ. 12:32· (51) πρεσβύτερος αδελφός του ασώτου, Λουκ. 15:25· (52) επαίτης Λάζαρος, Λουκ. 16:20· (53) κλήματα της αμπέλου, Ιωάν. 15:4· (54) βασιλική σκηνή του Δαβίδ, Πράξ. 15:16· (55) συγκληρονόμοι του Χριστού, Ρωμ. 8:17· (56) το υπόλοιπον, Ρωμ. 11:5· (57) κλάδοι της ελαίας, Ρωμ. 11:24· (58) οι άγιοι, 1 Κορ. 6:2· Αποκάλ. 16:6· (59) ναός, 1 Κορ. 6:19· (60) νέα κτίσις, 2 Κορ. 5:17· (61) πρέσβεις υπέρ Χριστού, 2 Κορ. 5:20· (62) εκκλησία του Θεού, Γαλ. 1:13· (63) μέρος του σπέρματος του Αβραάμ, Γαλ. 3:29· (64) Ισραήλ του Θεού, Γαλ. 6:16· (65) σώμα Χριστού, Εφεσ. 1:22, 23 (66) στρατιώται Χριστού Ιησού, 2 Τιμ. 2:3 (67) οίκος οικοδομημένος από τον Χριστό, Εβρ. 3:6· (68) άγιον ιεράτευμα, 1 Πέτρ. 2:5· (69) άγιον έθνος, 1 Πέτρ. 2:9· (70) αδελφότης, 1 Πέτρ. 2:17 (71) επτά εκκλησίαι, Αποκάλ. 1:20· (72) είκοσι τέσσαρες πρεσβύτεροι, Αποκάλ. 4:4· (73) πνευματικός Ισραήλ, Αποκάλ. 7:4· (74) ακρίδες, Αποκάλ. 9:3· (75) δύο μάρτυρες, Αποκάλ. 11:3· (76) δύο ελαίαι, Αποκάλ. 11:4 (77) σπέρμα της γυναικός, Αποκάλ. 12:17 (78) δένδρα ζωής, Αποκάλ. 22:2· (79) η νύμφη του Χριστού, Αποκάλ. 22:17· 19:7· (80) μάρτυρες του Ιεχωβά, Ησ. 43:10.