Δίδετε στον Θεό Αποκλειστική Αφοσίωσι;

«ΜΕΡΙΚΕΣ φορές μπαίνω σε μια εκκλησία, όταν επιστρέφω από το γεύμα μου, για να κάμω ένα είδος ειρηνικής σκέψεως. Εξ άλλου, εγώ ποτέ δεν πηγαίνω στην εκκλησία την Κυριακή—έχω πάρα πολλές δουλειές να κάμω—και λίγων λεπτών ησυχία φαίνεται να εξυπηρετή κάπως.» Μ’ αυτά τα λόγια ένας υπάλληλος γραφείου στο Λονδίνο της Αγγλίας εσχολίασε την πρόσφατη αύξησι του αριθμού των εισερχομένων στις εκκλησίες του Λονδίνου τις μεσημβρινές ώρες των ημερών της εβδομάδος, που τώρα ψάλλει εκκλησιαστικός χορός, υπάρχουν όμιλοι συζητήσεων και διεξάγεται βραχεία εκκλησιαστική λειτουργία. Κάνοντας τούτο, ασφαλώς περιέγραψε τη μέθοδο πολλών σημερινών ανθρώπων, οι οποίοι προσπαθούν να παρεμβάλουν τον Θεό στη ζωή τους—ζωή, στην οποία διαπιστώνουν ότι δεν υπάρχουν πολλά για να γίνουν, ζωή, στην οποία τόσο πολλά πράγματα αμιλλώνται για την πρώτη θέσι, όπου ο Θεός τελικά απολαμβάνει απλώς μόνον υπολείμματα λατρείας, αγάπης κι αφοσιώσεως. Συμβαίνει αυτό στη δική σας ζωή; Πώς μπορείτε σεις να υπηρετήσετε τον Θεό σ’ αυτές τις μέρες; Με τι τρόπο μπορείτε να δώσετε ευρύτητα και βάθος στην αγάπη κι αφοσίωσί σας σ’ αυτόν; Δεν πρόκειται για ανόητα, θεωρητικά ερωτήματα, διότι ολόκληρο το μέλλον σας εξαρτάται απ’ το να δίδετε στον Θεό αποκλειστική αφοσίωσι.

Η ΚΛΗΣΙΣ ΓΙΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΑΦΟΣΙΩΣΙ

Η Αγία Γραφή είναι σαφής και θετική στο να εκθέτη τους κανόνες και τις απαιτήσεις για την ευπρόσδεκτη λατρεία του Θεού. Εξετάστε τους λόγους της δευτέρας εντολής που εδόθη από τον ίδιο τον Ιεχωβά Θεό στον Μωυσή. Η αφήγησις στην Έξοδο 20:5 λέγει: «Εγώ Κύριος ο Θεός σου είμαι Θεός ζηλότυπος.» Θα ήταν βέβαια εσφαλμένο να φαντασθή κανείς ότι ο Δημιουργός θα περιέγραφε τον εαυτό του ως έχοντα την κοσμική ζηλοτυπία που αναφέρεται από τον Παύλο ως ένα από τα «έργα της σαρκός.» (Γαλ. 5:20) Το εδάφιο Έξοδος 34:14, ΜΝΚ, λέγει: «Ο Ιεχωβά, του οποίου το όνομα είναι Ζηλότυπος, είναι Θεός ζηλότυπος.» Είναι αρκετά ενδιαφέρον να λεχθή ότι το λεξικό Ουέμπστερ παραθέτει ως πρώτον ορισμόν: «Απαιτών αποκλειστικήν αφοσίωσιν,» οι δε κοινότερες σκέψεις αντιλήψεως όσον αφορά τα ελατήρια, την πιστότητα και την αγάπη, παρατίθενται ως δευτερεύουσες. Ο επίσκοπος Νοξ, μεταφράζοντας το εδάφιο Έξοδος 20:5, λέγει ότι ο Θεός είναι ‘ζηλότυπος στην αγάπη του.’ Ζηλότυπος, όταν χρησιμοποιήται στη Γραφή σχετικά με τον Θεό, εμπερικλείει τη σκέψι της απαιτήσεως αποκλειστικής αφοσιώσεως, μια φράσις που χρησιμοποιείται με συνέπεια στη Μετάφρασι Νέου Κόσμου των Αγίων Γραφών. Ο Δημιουργός, λοιπόν, σαφώς απαιτεί αποκλειστική αφοσίωσι!

Ποια είναι η έννοια του ν’ αποδίδεται στον Θεό αποκλειστική αφοσίωσις; Το ρήμα αποκλείω σχηματίζεται από τη λέξι κλείω και την πρόθεσι από, και σημαίνει κλείω έξω. Αυτό, βέβαια, είναι το άντικρυς αντίθετον του εγκλείω, που σημαίνει κλείω μέσα. Αποκλειστική αφοσίωσις στον Θεό πρέπει, λοιπόν, να είναι η αφοσίωσις που είναι μοναδική· κλείει έξω ή αποκλείει κάθε άλλο άτομον ή πράγμα απ’ αυτή την αφοσίωσι. Ο Ιησούς εξήρε αυτή τη σκέψι στην περίφημη συνόψισι που έκαμε των εντολών, και η οποία αναγράφεται στο κατά Ματθαίον 22:37-39 (ΜΝΚ), λέγοντας: «“Θέλεις αγαπά Ιεχωβά τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου, και εξ όλης της ψυχής σου, και εξ όλης της διανοίας σου.” Αύτη είναι πρώτη και μεγάλη εντολή. Δευτέρα δε ομοία αυτής, “Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν”.» Με τις λίγες αυτές έντονες λέξεις, ο Ιησούς εχάραξε μια σαφή γραμμή διαχωρισμού μεταξύ της αποκλειστικής αγάπης κι αφοσιώσεως που οφείλεται στον Θεό, και της αγάπης του πλησίον, που είναι επίσης αναγκαία για να την εκδηλώνη ο Χριστιανός, ώστε να είναι τελείως πλήρης στην υπηρεσία του προς τον Δημιουργό του.

ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΦΟΣΙΩΣΙ ΜΑΣ

Κατάλληλα ένας Χριστιανός έχει αγάπη προς τον πλησίον του. Οι γαμήλιοι σύντροφοι οφείλουν αγάπη κι αφοσίωσι προς αλλήλους, οι δε γονείς ορθώς εκφράζουν μεγάλη αγάπη προς τα τέκνα των. Ωστόσο, η αφοσίωσις που απαιτεί ο Θεός είναι περισσότερη απ’ όση εκδηλώνεται προς οποιοδήποτε απ’ αυτά τα άτομα, διότι εμπερικλείει λατρεία και είναι η αφοσίωσις που κανένα άλλο πλάσμα δεν μπορεί ν’ απαιτήση· είναι αποκλειστική. Τα καθήκοντά μας στον Θεό είναι επομένως ανώτερα απ’ εκείνα που έχομε στους συνανθρώπους μας. Οι δίκαιες απαιτήσεις του Θεού κυριαρχούν στη ζωή μας, υπαγορεύοντας το πώς εκπληρώνομε υποχρεώσεις που ανακύπτουν από άλλες σχέσεις. Η αποκλειστική αφοσίωσίς μας στον Θεό βεβαιώνει την απεριόριστη υπακοή στους νόμους του. Όταν παρουσιασθή ανάγκη εκλογής μεταξύ και των στενότερων ακόμη συγγενών και της λατρείας του Ιεχωβά Θεού, ένας που δίδει στον Θεό αποκλειστική αφοσίωσι θα εκλέξη την αληθινή λατρεία. Όταν απαιτήται απ’ αυτόν τον πονηρό κόσμο συμβιβασμός στις αρχές θεοσεβείας, ο Χριστιανός κατάλληλα απορρίπτει τέτοιες προσπάθειες παρεισδύσεως στην περιοχή της αφοσιώσεως που είναι διαφυλαγμένη για τον Θεό. Έτσι αρνείται να λατρεύση ή να εξυπηρετήση τα συμφέροντα του ψευδούς θεού τού παρόντος συστήματος πραγμάτων. Το είδος αφοσιώσεως που δίδει στον Θεό δεν μοιράζεται με οποιοδήποτε άλλο αντικείμενον αγάπης.

Παρά τη σαφήνεια των Γραφών, άνθρωποι από τους αρχαίους χρόνους προσεπάθησαν να υπονομεύσουν και να εκμηδενίσουν τη Θεόδοτη κλήσι για αποκλειστική αφοσίωσι. Πώς; Με πολλούς τρόπους. Με το να θέτουν κολακευτικά κοσμικούς ηγέτας και ιδεολογίες ως δήθεν σωτήρες του ανθρωπίνου γένους· με καταθλιπτικές κυβερνήσεις, που χαρακτηρίζουν την αποκλειστική στον Θεό αφοσίωσι κίνδυνον, ο οποίος υφίσταται κατά πρόκλησιν του κράτους, για ν’ αναφέρωμε δύο μόνο τρόπους. Κι ωστόσο, μεταξύ όλων αυτών, η ιδιοτέλεια, η οποία τείνει να εμποδίση την προσφορά οποιουδήποτε πράγματος στον Θεό, είναι ασφαλώς ο ισχυρότερος χωριστός παράγων, που εναντιώνεται στο να λάβη ο Θεός την αποκλειστική αφοσίωσι του ανθρώπου.

Το αμαρτωλό ανθρώπινο γένος είναι εμφύτως ιδιοτελές, κι ωστόσο ο Ιησούς είπε: «Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη,» αυτό δε είναι, βέβαια, αληθές, όταν πρόκειται να δοθή στον Θεό αποκλειστική αφοσίωσις. (Πράξ. 20:35) Ναι, ακόμη κι αν τα υλικά πράγματα, όπως είναι το χρήμα και τ’ αποκτήματα, ή ακόμη η ακόρεστη φιλοδοξία, λαμβάνουν προτεραιότητα στη ζωή μας σε σημείο που να καταστούν πρωταρχικής σπουδαιότητος, τότε η αφοσίωσίς μας στον Θεό δεν θα είναι πλήρης, λόγω εξυπηρετήσεως του εαυτού μας. Ιδιοτέλεια κι αποκλειστική αφοσίωσις δεν μπορούν ν’ αναμιχθούν. Είναι εντελώς αδύνατο ν’ αποδίδωνται τα του Θεού στον Καίσαρα, ή να κατακρατούνται εντελώς από τον Θεό, και συγχρόνως να διακρατήται στάσις με το μέρος του Δημιουργού. Πρέπει να δοθή στον Θεό αποκλειστική αφοσίωσις.—Μάρκ. 12:17.

ΚΑΘΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΤΡΟΠΟΥ

Μερικοί άνθρωποι, για να το κάμουν αυτό, νομίζουν ότι είναι ανάγκη ν’ απομονωθούν απ’ τον κόσμο σε μοναστήρια. Μ’ αυτόν τον τρόπο, τελείως ανεπηρέαστοι από κοσμικά δελεάσματα, φρονούν ότι μπορούν ν’ αφοσιώσουν τη ζωή τους αποκλειστικά στον Θεό. Μερικοί αναλαμβάνουν να εκπληρώσουν ευχές πενίας για να βοηθηθούν σ’ αυτό το ζήτημα, ενώ άλλοι ειδικεύονται στα λεγόμενα έργα ελέους και φιλανθρωπίας. Επιφανειακά θα μπορούσε να φανή αυτό σαν ένας ιδεώδης τρόπος αποδόσεως αποκλειστικής αφοσιώσεως στον Θεό, αλλά, στην πραγματικότητα, αποτελεί αυτό λύσι του προβλήματος;

Αν αυτή ήταν η απάντησις στο προκείμενο ζήτημα, τότε κι ο Ιησούς δεν θα εγίνετο ένας ασκητής; Και οι μαθηταί του δεν θ’ απεμονώνοντο μακριά, ώστε να μη μολυνθούν από το διεφθαρμένο Ιουδαϊκό σύστημα πραγμάτων, που επικρατούσε πριν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ στο 70 μ.Χ.; Αντιθέτως, ο Ιησούς έγινε ένας στρατευμένος ευαγγελιστής και απέστειλε επίσης και τους ακολούθους του ως τοιούτους. Αυτοί, με τη σειρά τους, ‘εγέμισαν την Ιερουσαλήμ από της διδαχής των’. Ο απόστολος Παύλος αναφέρει ότι οι Χριστιανοί δεν μπορούν να παύσουν τελείως ν’ αναμιγνύωνται με τον ακάθαρτο κόσμο· αλλιώς, λέγει, «πρέπει να εξέλθητε από του κόσμου,» πράγμα που αποτελεί σαφή ένδειξι ότι ευπρόσδεκτη αποκλειστική αφοσίωσις δίδεται από τους Χριστιανούς στον Θεό ενώπιον κάθε αντιξόου πιέσεως, που μπορεί να ασκήση ο παρών πονηρός κόσμος. Μ’ αυτό τον τρόπο, όπως και ο Ιησούς, νικούν τον κόσμο.—Πράξ. 5:28· 1 Κορ. 5:10.

Ο Ιεχωβά, για να μας βοηθήση σ’ αυτή τη μάχη, που πρέπει να διεξαχθή, έλαβε τη φροντίδα να γραφή για μας η Αγία Γραφή. Τι λαμπρή βοήθεια είναι αυτή! Τι μεγαλειώδης πηγή ενθαρρύνσεως! Έτσι πολλά παραδείγματα πραγματικής ζωής πιστών δούλων του Θεού, οι οποίοι στους περασμένους καιρούς έδωσαν σ’ αυτόν αποκλειστική αφοσίωσι, παρελαύνουν ενώπιόν μας καθώς διεξερχόμεθα τις σελίδες της Γραφής· άνθρωποι, των οποίων η ζωή ήταν πραγματικά αφωσιωμένη στον Θεό και οι οποίοι προεξέχουν ως λαβόντες το μειδίαμα της επιδοκιμασίας του. Ο Νώε, ο οποίος περιεπάτησε με τον Θεό· ο Αβραάμ, ο οποίος ήταν φίλος του Ιεχωβά· ο Δαβίδ, ο άνθρωπος κατά την καρδίαν του Ιεχωβά· ο Πέτρος και οι άλλοι απόστολοι, οι οποίοι επροτίμησαν να υπακούσουν μάλλον στον Θεόν ως άρχοντα παρά σε ανθρώπους, φυσικά δε κι ο Ιησούς ο οποίος ήλθε για να κάμη το θέλημα Εκείνου, ο οποίος τον έστειλε. Κανείς απ’ αυτούς δεν πέρασε άνετα επειδή απέδωσε στον Θεό αμέριστη λατρεία και υπηρεσία, αγάπη κι αφοσίωσι.—Γέν. 6:9· Ιάκ. 2:23· Πράξ. 13:22· 5:29· Ιωάν. 5:30.

Ο πιστός προφήτης Ιερεμίας ερρίφθη σ’ ένα βορβορώδη λάκκο λόγω της ακεραιότητος που ο εκράτησε προς τον Θεό, διακηρύττοντας το άγγελμα που του είχε δοθή. Η παράδοσις μάς λέγει ότι ο Ησαΐας «επριονίσθη» από τον Βασιλέα Μανασσή για την πιστότητά του στο να προφητεύη. Οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνος εμαστιγώνοντο, κατεφρονούντο κι εκακοποιούντο. Ο απόστολος Παύλος εδάρη κι ελιθοβολήθη και συχνά εκινδύνευσε να πεθάνη, αλλ’ εγνώριζε, ωστόσο, ότι μόνο με τη διακράτησι ακεραιότητος και με την απόδοσι στον Ιεχωβά συνεχούς αποκλειστικής αφοσιώσεως τού επεφυλάσσετο ένας στέφανος δικαιοσύνης. Οι πιστοί εκείνοι δούλοι του Θεού είχαν εμπιστοσύνη στην ακεραιότητα και δύναμι του Θεού των να τους ανταμείψη στο επερχόμενο σύστημα πραγμάτων. Κάνετε και σεις το ίδιο;—Ιερεμ. 38:6· Εβρ. 11:37· Πράξ. 5:40· 2 Κορ. 11:23-27· 2 Τιμ. 4:8.

Η ΜΟΝΗ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΖΩΗ

Υπάρχει μέσα στην καρδιά σας μια ειλικρινής επιθυμία να θέσετε τον Θεό πρώτο στη ζωή σας, να του δώσετε την αποκλειστική αφοσίωσι κι αγάπη, που ζητεί δικαιωματικά; Τότε μελετάτε τις Άγιες Γραφές, για να μπορέσετε ν’ αποδείξετε στον εαυτό σας το αγαθόν, ευάρεστον και τέλειον θέλημα του Θεού. Το να πράξετε τούτο είναι ασφαλές για σας, διότι μ’ αυτόν τον τρόπο μπορείτε να είσθε βέβαιοι ότι αγωνίζεσθε ν’ ανταποκριθήτε στις απαιτήσεις που ωρίσθησαν από τον Θεό και ν’ αποφεύγετε τους ψευδείς κανόνες που ετέθησαν από ανθρώπους και που θα μπορούσαν να σας οδηγήσουν στο να συμβιβασθήτε στην αποκλειστική αφοσίωσί σας στον Θεό.—Ρωμ. 12:2.

Η ορθή πορεία θα σας οδηγήση τελικά ν’ αφιερώσετε τη ζωή σας στο να υπηρετήτε τον Θεό και να συμβολίσετε την αφιέρωσί σας με το εν ύδατι βάπτισμα, όπως παρήγγειλε ο Ιησούς. (Ματθ. 28:19, 20) Αυτό θα σας οδηγήση να συναναστραφήτε ανθρώπους του ιδίου φρονήματος, που ανήκουν στην κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά, οι οποίοι είναι αποφασισμένοι να θέσουν τον Θεό πρώτον στη ζωή τους και οι οποίοι θα σας βοηθήσουν με κάθε δυνατό τρόπο. Ενεργώντας έτσι τώρα, μέσα στην παρούσα ιδιοτελή και παρηκμασμένη γενεά, θα έχετε ειρήνη διανοίας κι ευτυχία και τη λαμπρή προοπτική αιωνίου ζωής στον νέο κόσμο του Θεού, που είναι πολύ πλησίον. Αυτές είναι οι αμοιβές για κείνους, που διακρατούν την ακεραιότητά των και δίδουν στον Ιεχωβά αποκλειστική αφοσίωσι. Αληθινά, είναι μια πορεία σοφίας, ένας δρόμος προς τη ζωή.