Θαρραλέοι Όπως ο Λέων Μεταξύ των Εθνών

ΟΧΙ χωρίς λογική αιτία χρησιμοποιείται συχνά ο λέων ως σύμβολο μέσα στις Γραφές. Είναι ένα ισχυρότατο ζώο, που ορθώς χαρακτηρίζεται ως ο βασιλεύς των ζώων λόγω της βασιλικής του συμπεριφοράς. Μεταξύ των πραγμάτων, που είπαν γι’ αυτόν διάφορα άτομα κύρους, είναι και αυτά: Ο λέων δεν έχει εχθρούς (κι έτσι δεν έχει κανένα να φοβηθή), είναι φιλικός και κοινωνικός, βαδίζοντας περήφανα, όχι δε κατά δυάδες ή αγέλες· φονεύει μόνο για τροφή κι όχι για ευχαρίστησι, κι ένας ή δύο φόνοι τον μήνα συνήθως τον ικανοποιούν· δεν είναι διατεθειμένος να πολεμήση για λάφυρα εναντίον άλλων λεόντων, κατά καιρούς δε βρίσκεται σ’ επαφή με αντιλόπες ή άλλα παρόμοια ζώα.

Ο Ιακώβ, προφητεύοντας για τον τέταρτο γυιό του Ιούδα, τον παρομοίασε με λέοντα. (Γεν. 49:9) Ο Ιησούς Χριστός, ο πιο διάσημος από τους απογόνους του Ιούδα, χαρακτηρίζεται ως «ο λέων όστις είναι εκ της φυλής Ιούδα». (Αποκάλ. 5:5) Οι δίκαιοι λέγεται ότι «έχουσι θάρρος ως λέων». (Παροιμ. 28:1) Πολύ κατάλληλα, λοιπόν, ο λαός του Ιεχωβά στη γη παρομοιάζονται κατ’ επανάληψιν με λέοντα από τη μια ή την άλλη άποψι.

Και στις δύο προφητείες του Ιωήλ και της Αποκαλύψεως ο λαός του Θεού παρίσταται ως ακρίδες που έχουν οδόντας λέοντος. (Ιωήλ 1:6· Αποκάλ. 9:8) Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους διακόνους του Θεού τώρα η προφητεία του Μιχαία 5:8,a στην οποία βασίζεται το θέμα υπηρεσίας των για τον μήνα Μάρτιο: «Και τα υπόλοιπον του Ιακώβ [Ισραήλ] θέλει είσθαι μεταξύ εθνών, εν μέσω λαών πολλών, ως λέων μεταξύ κτηνών του δρυμού, ως σκύμνος μεταξύ ποιμνίων προβάτων, όστις διαβαίνων καταπατεί, και διασπαράττει, και δεν υπάρχει ο ελευθερών.»

Λόγω της αφοβίας και του θάρρους του, ο λέων είναι πράγματι ένα κατάλληλο σύμβολο των δούλων του Θεού. Ο Βασιλεύς των, Ιησούς Χριστός, είχε, βέβαια, θάρρος, όταν ήταν στη γη. Ούτε υπάρχει αμφισβήτησις για το ότι από το έτος 1919 το υπόλοιπον των κεχρισμένων ακολούθων του Χριστού υπήρξαν σαν ένας λέων μέσα στα έθνη. Υπήκουσαν άφοβα στην εντολή του Ιεχωβά μέσω του Χριστού να κηρύξουν αυτά τ’ αγαθά νέα της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του σε όλη την οικουμένη για μαρτυρία σε όλα τα έθνη.

Η θεία προφητεία δείχνει ότι αυτή η ομάς των κεχρισμένων Χριστιανών, μαζί με τους συντρόφους των, τον πολύν όχλο των «άλλων προβάτων», θα εξακολουθήση να επιδεικνύη θάρρος όπως ο λέων μεταξύ των εθνών. Αλλά τι θα λεχθή για κάθε άτομο που διαβάζει αυτές τις γραμμές; Θα επιδείξετε σεις παρόμοιο θάρρος; Τα έθνη εναντιώνονται στη βασιλεία του Θεού και σε όλους εκείνους, που την κηρύττουν. Χρειάζεται θάρρος για να σταθή κανείς υπέρ των πεποιθήσεών του, ειδικώς, όταν αυτές είναι τόσο αντιδημοτικές όσο είναι των δούλων του Ιεχωβά.

Για να έχετε αυτό το θάρρος, θα χρειασθή να μελετάτε τον λόγο του Θεού και να λαμβάνετε τη νουθεσία του με καρδιά. Και μάλιστα, θα χρειασθή να συναναστραφήτε στις εκκλησιαστικές συναθροίσεις με άλλους, οι οποίοι αγωνίζονται να καλλιεργήσουν αυτόν τον ίδιο βαθμό του θάρρους. Αυτό και μόνον απαιτεί θάρρος​—να ταυτισθήτε φανερά με μια ομάδα ανθρώπων, που συχνά χαρακτηρίζονται με περιφρόνησι ως αίρεσις, ως δόγμα ή ως ένας «όμιλος φανατικών». Αλλ’ η ίδια η συνταύτισίς σας με αυτούς θα ενισχύση την πίστι σας και το θάρρος σας. Κατόπιν θ’ απαιτηθή περισσότερο ακόμη θάρρος για να μετάσχετε στο να γνωστοποιήσετε σε άλλους τα όσα εμάθατε. Βέβαια, θα σας παρασχεθή βοήθεια, αλλά θα πρέπει και σεις να καταβάλετε προσπάθεια να μάθετε και ν’ αυξήσετε σε θάρρος.

Σε όλο τον κόσμο ή εναντίωσις στον Ιεχωβά Θεό και στη βασιλεία του αυξάνει καθόσον ο εθνικισμός διαρκώς ισχυροποιείται. Όπως προελέχθη, στο εγγύς μέλλον ο Γωγ του Μαγώγ θα κάμη γενική επίθεσι εναντίον εκείνων, που υπηρετούν τον Ιεχωβά και αναγγέλλουν τη βασιλεία του. (Ιεζ. 38:1-39:4) Για ν’ αντιμετωπισθή ο θηριώδης αυτός εχθρός με όλα του τα πολλά τεχνάσματα και τους μεγάλους αριθμούς του, και για να γίνη αυτό χωρίς φόβο, ο λαός του Θεού θα χρειασθή θάρρος όσο ποτέ δεν εχρειάσθη πριν. Δεν θα επιζήσουν τότε οι λιπόψυχοι· μόνο οι θαρραλέοι θα επιζήσουν. Τι μεγάλη ανάγκη υπάρχει να ενισχύεται κάνεις με θάρρος τώρα για να μπόρεση να σταθή τότε!

Σε λίγο ο λαός του Θεού θα εισέλθη στη μεγάλη μέρα του Ιεχωβά, που είναι γνωστή ως Αρμαγεδδών. Θ’ αποδειχθή ότι είναι μια μέρα που προκαλεί φόβο, διότι οι κρίσεις του Ιεχωβά θα κατευθυνθούν εναντίον των εχθρών του. Αλλ’ όλοι όσοι είναι παρά το πλευρόν του Ιεχωβά τότε, ‘θέλουν υψώσει την χείρα των επί τους εναντίους των, και πάντες οι εχθροί των θέλουσιν εκκοπή.’​—Μιχ. 5:9.

Νίκη αναμένει και νεύει στον λαόν του Θεού, που προβαίνει στο κήρυγμα της βασιλείας του υπό την ηγεσία του θαρραλέου «Λέοντος του εκ της Φυλής Ιούδα». Συμμετοχή σ’ αυτή τη νίκη θα σημαίνη γι’ αυτούς αιώνια ζωή στον νέο κόσμο του Θεού, μια αμοιβή επειδή υπήρξαν θαρραλέοι όπως ο λέων μεταξύ των εθνών.

[Υποσημειώσεις]