Η Γλώσσα του Σοφού Είναι Ίασις
ΕΙΝΑΙ τέχνη να χρησιμοποιούμε τη γλώσσα προς όφελος των άλλων. Η σοφή χρήσις της μπορεί να μετρίαση την πικρία που προέρχεται από θλίψι και απογοήτευσι, να ελαφρύνη το φορτίο της αγωνίας και της στενοχωρίας. Μια παροιμία δηλώνει: «Ο φλύαρος είναι ως τραύματα μαχαίρας· η δε γλώσσα των σοφών, ίασις.» (Παροιμ. 12:18) Εφόσον η γλώσσα μπορεί να χρησιμοποιηθή για καλό ή κακό, εξετάζετε άρα γε, προτού μιλήσετε, ποιο θα είναι το αποτέλεσμα των λόγων σας και πώς μπορεί να επηρεάσουν τους άλλους;
Η εποικοδομητική χρήσις της γλώσσης μπορεί να εφαρμοσθή σε μεγάλο μέρος της δράσεώς μας στη ζωή. Πάρτε το νεαρό άτομο, που είναι μακριά από το σπίτι του για πρώτη φορά. Μπορεί να υποφέρη από νοσταλγία. Οι μεγαλύτεροι στην ηλικία σύντροφοι, που το παρατηρούν αυτό, δεν πρέπει να το μαλώνουν ή να το πειράζουν, αλλά μπορούν, με λίγα φιλάγαθα λόγια, να το βοηθήσουν να δη την αιτία για την οποία είναι εκεί που βρίσκεται και γιατί πρέπει να παραμείνη εκεί. Αύτη η σοφή χρήσις της γλώσσης μπορεί να θεραπεύση αποτελεσματικά την έμμονη παρόρμησι να μεταβή στο σπίτι χωρίς εύλογη αιτία, χάνοντας πιθανώς πολλές αξιόλογες ευκαιρίες.
Μπορεί να έχετε δοκιμάσει την πείρα τού να κάμετε έναρξι μιας νέας εργασίας, όπου έπρεπε να μάθετε μια δύσκολη διαδικασία ή το να θέτετε σε λειτουργία μια πολύπλοκη μηχανή. Ένας ενθαρρυντικός λόγος του επόπτου σας θα μπορούσε να εποικοδομήση την εμπιστοσύνη σας και την απόφασί σας να κάμετε το καλύτερο που μπορείτε. Πόσο ανώτερα αισθήματα θα ενοιώθατε, ακούοντας θεραπευτικά λόγια που εξυψώνουν το πνεύμα, παρά αν πρόκειται για εργασία και πρόοδο!
Μερικές φορές στενές φιλίες διασπώνται απλώς εξαιτίας απερισκέπτων λόγων που προέρχονται από τη γλώσσα που δεν ελέγχεται. Συνεπώς, η γλώσσα πρέπει να φρουρήται προσεκτικά. Αυτό είναι εύκολο να το λέμε, αλλά όχι και τόσο εύκολο να το εκτελούμε. Γιατί; Διότι η γλώσσα είναι, σχεδόν, το πιο στασιαστικό, που του λείπει η συνεργατικότης, όργανο του σώματος. Ένας Βιβλικός συγγραφεύς είπε: «Εάν τις δεν πταίη εις λόγον, ούτος είναι τέλειος ανήρ.» Οι άνθρωποι έχουν εξημερώσει πτηνά και κτήνη, «την γλώσσαν όμως ουδείς των ανθρώπων δύναται να δαμάση· είναι ακράτητον κακόν, μεστή θανατηφόρου φαρμάκου.» (Ιάκ. 3:2, 8) Τούτο δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να γίνη βελτίωσις στον χειρισμό της γλώσσης, διότι αυτό βεβαίως μπορεί να γίνη. Ενώ ο τέλειος έλεγχος μπορεί να είναι πέραν των δυνατοτήτων μας, εν τούτοις, ένα μεγαλύτερο θεραπευτικό έργο με τη γλώσσα είναι δυνατόν για πάρα πολλούς ανθρώπους από ό,τι αυτοί επιτελούν τώρα.
Λόγια από μια γλώσσα που θεραπεύει είναι ιδιαιτέρως αναγκαία μέσα στο σπίτι, όταν ένας από την οικογένεια υποφέρη από κακή μεταχείρισι ή είναι άρρωστος. Σε περίπτωσι βαθιάς λύπης για την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, τα λόγια δεν μπορούν ν’ αναπληρώσουν την απώλεια, αλλά δίνουν-πράγματι μεγάλη παρηγορία, όταν λέγωνται από αγάπη και βασίζονται στην αλήθεια. Κατόπιν, επίσης, υπάρχουν πολλά άτομα, που δοκιμάζουν αμέτρητους φόβους και ανησυχίες. Ανησυχούν για την υγεία τους, νοιώθουν έλλειψι ασφαλείας, καταθλίβονται για τις αποτυχίες των, ή φαντάζονται ότι οι άλλοι τους αντιπαθούν ή τους αποδοκιμάζουν. Στερούνται, επίσης, πνευματικής οράσεως σχετικά με την αξία και τον σκοπό της ζωής. Εδώ είναι που το άτομο, το οποίον έχει διόρασι και γνώσι, μπορεί πραγματικά να βοηθήση. Μπορεί να μιλήση γι’ αυτές τις αληθινές αξίες και να υπερνικήση τέτοιες ανησυχίες.
Σ’ αυτή την περίοδο της παγκοσμίου εντάσεως υπάρχουν πολλοί που καταλαμβάνονται από κατάπτωσι και χάνουν τις ελπίδες τους. Αυτό συχνά αληθεύει για τους ηλικιωμένους. Πολλοί άνθρωποι της ηλικίας των, με τους οποίους μεγάλωσαν μαζί, έχουν ήδη πεθάνει, αυτοί δε έχουν το αίσθημα της μοναξιάς. Πόσο υποβοηθητική μπορεί να είναι η γλώσσα του σοφού εδώ! «Η λύπη εν τη καρδία του ανθρώπου ταπεινόνει αυτήν· ο δε καλός λόγος ευφραίνει αυτήν.» (Παροιμ. 12:25) Μπορείτε να πήτε τον ‘καλόν λόγον’, όταν είναι πάρα πολύ αναγκαίος στους άλλους που είναι κοντά σας; Μπορείτε λογικά να εξηγήσετε γιατί η ανθρώπινη οικογένεια βρίσκεται στην παρούσα αξιολύπητη κατάστασί της και γιατί το μήκος της ζωής είναι τόσο βραχύ; Γνωρίζετε την ελπίδα, που δίνουν οι Γραφές για μια αλλαγή που θα έλθη σύντομα; Αν έχετε αγάπη για τον συνάνθρωπό σας και γνωρίζετε την ελπίδα, που δίνει ο Θεός μέσω του Λόγου του, θα μπορέσετε να θεραπεύσετε μιλώντας τον ‘καλόν λόγον’.
Υπάρχει ενός άλλου είδους θεραπεία, που μπορεί να κάμη η γλώσσα, τέτοια, που μπορεί να είναι οδυνηρή προς στιγμήν, όπως ένα φάρμακο που τίθεται επάνω σε μια πληγή. Αυτό έχει σχέσι με την επίπληξι. Μερικές φορές εκείνο που χρειάζεται είναι η διόρθωσις ή διαπαιδαγώγηση ενός άλλου. Ο Λόγος του Θεού λέγει: «Ο φανερός έλεγχος είναι καλήτερος παρά κρυπτομένη αγάπη.» (Παροιμ. 27:5) Ενώ η διόρθωσις μπορεί να κεντρίζη, να είναι αυστηρή, θα είναι ευεργετική, εφόσον μπορεί να συγκρατήση κάποιον από το να παρεκκλίνη.
Ένας μπορεί να μην αντιλαμβάνεται ότι κάνει κάτι που έχει ανάγκη διορθώσεως. Πιθανόν να εργάζεται και να μη γνωρίζη ότι το έργο του είναι ελαττωματικό κι έχει ανάγκη διορθώσεως. Δεν αισθάνεται την ανάγκη συμβουλής, αφού δεν περιλαμβάνεται ζήτημα κακής διαγωγής. Η ενθάρρυνσις μπορεί ν’ απεδείχθη ατελεσφόρητη, αφού νομίζει ότι δεν χρειάζεται καμμιά αλλαγή. Είναι όπως το παιδί, που το ενθαρρύνουν να κάμη το ορθόν αλλ’ αυτό συνεχίζει να κάνη το εσφαλμένον, μη νοιώθοντας ότι η πορεία του δεν είναι ορθή. Πρέπει να χρησιμοποιηθούν λόγια πειθαρχίας και διορθώσεως για το καλό του παιδιού, έστω κι αν αυτό καταλήξη σε ξυλοδαρμό. Όταν πρόκειται περί εφήβου, η εσφαλμένη πορεία πιθανόν ν’ απαιτή θεραπευτικά λόγια υπό μορφήν λεπτής αλλά σταθερής επιπλήξεως, που ίσως να προξενήση λύπη προς στιγμήν, αλλά θα βοηθήση αυτόν που δέχεται τη συμβουλή να διορθώση την ιδιότροπη πορεία του.
Χρειάζεται ένας αληθινός φίλος, που έχει γνήσιο ενδιαφέρον για σας, για να καταδείξη την ανοησία μιας ωρισμένης πορείας που θα μπορούσε ν’ αποβή προς βλάβην σας. Θα πρέπει να δεχθήτε τέτοια επίπληξι χωρίς να εξαναστήτε, εφόσον πρόκειται περί αγαθότητος που θα κάμη καλό. Μπορείτε με τον ίδιο τρόπο να φανήτε χρήσιμος με το να μην αποφεύγετε το να χρησιμοποιήτε σοφά τη γλώσσα σας για να βοηθήσετε άλλους όπου χρειάζεται διόρθωσις. Με το να χρησιμοποιή ένας τη γλώσσα του προς έλεγχον όταν αυτό απαιτήται, δείχνει αγαθότητα στον εαυτό του ως επίσης και στους άλλους. Το πνεύμα του ευεργετείται με το να κάνη το ορθόν.
Η γλώσσα σας είναι ένα παράθυρο για την καρδιά σας και τη διάνοιά σας. Αποκαλύπτει την ηθική και πνευματική σας υγεία, επειδή ό,τι υπάρχει μέσα στην καρδιά σας, η γλώσσα σας, αργά ή γρήγορα, θα το φανερώση. Καθώς δηλώνει η Γραφή: «Διότι εκ του περισσεύματος της καρδίας λαλεί το στόμα. Ο καλός άνθρωπος εκ του καλού θησαυρού της καρδίας εκβάλλει τα καλά· και ο πονηρός άνθρωπος εκ του πονηρού θησαυρού εκβάλλει τα πονηρά.» (Ματθ. 12:34, 35) Με το ν’ αποκτάτε αληθινούς θησαυρούς από τον Λόγο του Θεού, μπορείτε να καλλιεργήσετε τη σοφή χρήσι της γλώσσης σας για θεραπεία, για να κάνετε καλό. Αυτό θα απολήξη σε ευτυχία των άλλων με τους οποίους έρχεσθε σ’ επαφή και σε δική σας ευτυχία, επίσης.