Τα Οφέλη της Νέας Διαθήκης του Θεού Επεκτείνονται Παγκοσμίως

 1. Όσον αφορά την ικανότητα να υπηρετούν ως μεσίται, πώς αντιπαραβάλλεται ο ένας με τον άλλον ο Μωυσής και ο Ιησούς Χριστός;

ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ ο πνευματικός «Ισραήλ του Θεού» παραδέχεται τη δήλωσι του αποστόλου Παύλου, εις 1 Τιμόθεον 2:5, 6: «Είναι είς Θεός, είς και μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Χριστός Ιησούς, όστις έδωκεν εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων.» Ο προφήτης Μωυσής έχει πεθάνει πριν από τρεις χιλιάδες τετρακόσια και πλέον χρόνια και δεν μπορεί να υπηρετήση πια ως μεσίτης μεταξύ του Θεού και των Ιουδαίων. Τι θα λεχθή, όμως, για τον Υιόν του ανθρώπου, τον Χριστό Ιησού; Μετά τον θάνατό του ως ‘αντιλύτρου’, ανεστήθη από τους νεκρούς και έλαβε το βραβείο της αθανάτου ζωής στον ουρανό με τον Ιεχωβά Θεό. Έτσι συνέχισε να υπηρετή ως ο ‘είς μεσίτης Θεού και ανθρώπων’.

 2. Σύμφωνα με την περικοπή Εβραίους 8:6-12, ποιας διαθήκης μεσίτης είναι ο Ιησούς Χριστός, και με ποιον έγινε αυτή;

² Αυτός είναι ο Μεσίτης της νέας Διαθήκης μεταξύ του Θεού και του πνευματικού «Ισραήλ του Θεού.» Προς απόδειξιν τούτου, η θεόπνευστος επιστολή στους εκχριστιανισθέντας Εβραίους (8:6-12, ΜΝΚ) λέγει: «Τώρα όμως ο Χριστός έλαβεν εξοχωτέραν λειτουργίαν, καθόσον είναι και ανωτέρας διαθήκης μεσίτης, ήτις ενομοθετήθη με ανωτέρας επαγγελίας. Διότι εάν η πρώτη εκείνη ήτο άμεμπτος, δεν ήθελε ζητείσθαι τόπος δια την δευτέραν· διότι μεμφόμενος αυτούς, λέγει, “Ιδού, έρχονται ημέραι, λέγει Ιεχωβά, και θέλω συντελέσει επί τον οίκον του Ισραήλ και επί τον οίκον του Ιούδα διαθήκην καινήν· ουχί κατά την διαθήκην την οποίαν έκαμον προς τους πατέρας αυτών καθ’ ην ημέραν επίασα αυτούς από της χειρός, δια να εξαγάγω αυτούς εκ γης Αιγύπτου· διότι αυτοί δεν ενέμειναν εις την διαθήκην μου, και εγώ ημέλησα αυτούς, λέγει Ιεχωβά. Διότι αύτη είναι η διαθήκη την οποίαν θέλω κάμει προς τον οίκον του Ισραήλ μετά τας ημέρας εκείνας, λέγει Ιεχωβά”.» Ο συγγραφεύς της προς Εβραίους επιστολής προχωρεί τότε και παραθέτει την εξήγησι του Θεού για τη νέα διαθήκη όπως αναφέρεται στην περικοπή Ιερεμίας 31:31-34.

 3. Πώς παραβάλλεται η νέα διαθήκη με την παλαιά, και γιατί;

³ Το ότι η νέα διαθήκη είναι καλυτέρα από την παλαιά διαθήκη του Νόμου με τον κατά σάρκα Ισραήλ, προχωρεί να το αποδείξη ο συγγραφεύς, λέγοντας: «Πόσω μάλλον το αίμα του Χριστού, όστις δια του πνεύματος του αιωνίου προσέφερεν εαυτόν άμωμον εις τον Θεόν, θέλει καθαρίσει την συνείδησίν σας από νεκρών έργων, εις το να λατρεύητε τον ζώντα Θεόν; Και δια τούτο είναι μεσίτης διαθήκης καινής.»​—Εβρ. 9:14, 15.

 4. Ώστε, σύμφωνα με τις περικοπές Εβραίους 12:18-24 και 13:20, 21, σε τι προσήλθαν εκείνοι οι εκχριστιανισθέντες Εβραίοι, και για ποιο αίμα ενδιέφεροντο;

⁴ Αργότερα στην επιστολή του, ο συγγραφεύς λέγει σ’ αυτούς τους Χριστιανούς ότι, μολονότι είναι Εβραίοι, δεν προσήλθαν στο Όρος Σινά στην Αραβία όπου ο Μωυσής υπηρέτησε ως μεσίτης. Όχι, αλλά ως πνευματικοί Ισραηλίται, «προσήλθετε εις όρος Σιών, και εις πόλιν Θεού ζώντος, την επουράνιον Ιερουσαλήμ, και εις μυριάδας αγγέλων, εις πανήγυριν και εκκλησίαν πρωτοτόκων καταγεγραμμένων εν τοις ουρανοίς, και εις Θεόν κριτήν πάντων, και εις πνεύματα δικαίων οίτινες έλαβον την τελειότητα· και εις νέας διαθήκης μεσίτην Ιησούν, και εις αίμα καθαρισμού.» «Ο δε Θεός της ειρήνης, όστις ανεβίβασεν εκ των νεκρών τον μέγαν ποιμένα των προβάτων δια του αίματος της αιωνίου διαθήκης, τον Κύριον ημών Ιησούν, είθε να σας κάμη τελείους [να σας εξαρτίση, ΜΝΚ] εις παν έργον αγαθόν, δια να εκτελήτε το θέλημα αυτού.»​—Εβρ. 12:18-24· 13:20, 21.

 5. Σύμφωνα με ό,τι δείχνει το βιβλίο της Αποκαλύψεως, ποια αναλογία του ανθρωπίνου γένους λαμβάνεται στη νέα διαθήκη του Θεού μέσω του Χριστού;

⁵ Στην Αποκάλυψι 7:4-8 ο απόστολος Ιωάννης ονομάζει τις ‘δώδεκα φυλές’ του πνευματικού Ισραήλ και αναφέρει τον αριθμό όλων αυτών των πνευματικών Ισραηλιτών ως 144.000, ή 12.000 σε καθεμιά από τις ‘δώδεκα φυλές’. Τα εδάφια Αποκάλυψις 14:1-5 περιγράφουν ολόκληρον τον πνευματικόν «Ισραήλ του Θεού» να ίσταται επάνω στο ουράνιο Όρος Σιών μαζί με το «Αρνίον» του Θεού, τον Μεσίτην των Ιησού Χριστό. Γι’ αυτούς τους 144.000 δεν αναφέρεται ότι έχουν εξαγορασθή ή απολυτρωθή από την αρχαία Αίγυπτο, αλλά ότι «ηγοράσθησαν από των ανθρώπων, απαρχή εις τον Θεόν και εις το Αρνίον.» Σήμερα οι φυσικοί, περιτετμημένοι Ιουδαίοι ανέρχονται σε 12.867.000, και οι μη Ιουδαίοι υπόλοιποι εκ του ανθρωπίνου γένους είναι περισσότεροι από τρία δισεκατομμύρια. Από αυτό το γεγονός μπορούμε να ιδούμε ότι συγκριτικώς ολίγοι από το ανθρώπινο γένος λαμβάνονται από τον Θεό στη νέα του διαθήκη της οποίας μεσίτης είναι ο Ιησούς Χριστός.

 6. Πόσα άτομα πρέπει να υπάρχουν σήμερα που είναι στη νέα διαθήκη, και πώς κάνουν γνωστή την ταυτότητα τους κάθε χρόνο;

⁶ Σήμερα πρέπει να υπάρχουν πολύ λίγα άτομα, που είναι σ’ αυτή τη νέα διαθήκη ως πνευματικοί Ισραηλίται. Αυτοί είναι γνωστοί και γνωρίζονται από το ότι εορτάζουν το Δείπνον του Κυρίου κάθε χρόνο στην επέτειό του, δηλαδή, τη νύχτα της 14ης Νισάν (σύμφωνα με το Βιβλικό ημερολόγιο), οπότε συμμετέχουν στα εμβλήματα, τον άρτο και τον οίνο. Τα στοιχεία που συνεκεντρώθησαν παγκοσμίως το έτος 1965 δείχνουν ότι 11.500 περίπου έλαβαν μέρος στα εμβλήματα κι έτσι ωμολόγησαν ότι είναι στη νέα διαθήκη με τον Ιεχωβά Θεό ως πνευματικοί Ισραηλίται.

 7. (α) Επομένως πόσα άτομα ωφελούνται με άμεσο τρόπο από τη νέα διαθήκη; (β) Εν τούτοις, πόσοι επάνω στη γη ωφελούνται σήμερα από τη νέα διαθήκη, και πόσοι ακόμη πρόκειται να ωφεληθούν;

⁷ Εφόσον τόσο λίγα άτομα βρίσκονται στη νέα διαθήκη που προελέχθη στον Ιερεμία 31:31-34 και εφόσον όλοι πρόκειται να μεταφερθούν στο ουράνιο Όρος Σιών, πολύ λίγοι άνθρωποι πραγματικά ωφελούνται με άμεσο τρόπο από τη νέα διαθήκη. Παρά το γεγονός αυτό, όλος ο κόσμος του ανθρωπίνου γένους πρόκειται να ωφεληθή από αυτή τη νέα διαθήκη. Ναι, σήμερα, οι ευλογίες αυτής της νέας διαθήκης δεν περιορίζονται στους 11.500 περίπου πνευματικούς Ισραηλίτας, οι οποίοι συμμετέχουν στα εμβλήματα στο Δείπνον του Κυρίου. Όχι, αλλά ήδη τα οφέλη της επεκτείνονται παγκοσμίως. Ειδικά ωφελούνται ένα εκατομμύριο και πλέον λάτρεις του Ιεχωβά Θεού, οι οποίοι είναι με άμεσο τρόπο συνταυτισμένοι μ’ αυτό το μικρό υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ του Θεού». Το πώς συμβαίνει αυτό, και πώς όλο το ανθρώπινο γένος, ζώντες και νεκροί, πρόκειται να ωφεληθούν από τη νέα διαθήκη μπορεί να κατανοηθή από τον σκοπό του Θεού που υπάρχει πίσω από τη νέα διαθήκη του.

Ο ΘΕΙΟΣ ΣΚΟΠΟΣ

8, 9. (α) Ο σκοπός της νέας διαθήκης από τι μπορεί ν’ αποδειχθή; (β) Σύμφωνα με ό,τι είπε ο Θεός στο Όρος Σινά, τι επρόκειτο να παραγάγη η διαθήκη του Νόμου;

⁸ Η νέα διαθήκη παίρνει τη θέσι της παλαιάς διαθήκης του Νόμου με τον φυσικό Ισραήλ. Έτσι ο σκοπός της νέας διαθήκης μπορεί να φανή από τον σκοπό της παλαιάς. Όταν, στο Όρος Σινά στην Αραβία, ο Θεός έδειξε το σκοπό του να φέρη το έθνος του Ισραήλ σε διαθήκη μαζί του μέσω του μεσίτου Μωυσέως, ο Θεός είπε: «Σεις είδετε όσα έκαμα εις τους Αιγυπτίους, και σας εσήκωσα ως επί πτερύγων αετού, και σας έφερα προς εμαυτόν· τώρα λοιπόν, εάν τωόντι υπακούσητε εις την φωνήν μου, και φυλάξητε την διαθήκην μου, θέλετε είσθαι εις εμέ ο εκλεκτός από πάντων των λαών· διότι ιδική μου είναι πάσα η γη· και σεις θέλετε είσθαι εις εμέ βασίλειον ιεράτευμα, και έθνος άγιον.»​—Έξοδ. 19:4-6.

⁹ Σημειώστε τις εκφράσεις «θέλετε είσθαι εις εμέ» και «βασίλειον ιεράτευμα, και έθνος άγιον.» Με αυστηρή υπακοή στο δικό των μέρος της διαθήκης αυτής με τον Θεό, το έθνος του φυσικού Ισραήλ επρόκειτο να γίνη κάτι. Τι; Ο μόνιμος για τον Θεό «εκλεκτός από πάντων των λαών.» Θα εγίνοντο, επίσης, όχι ένα άγιο έθνος με μόνο μερικά από τα μέλη του να υπηρετούν ως ιερείς και άλλα ως βασιλείς, αλλά ένα «έθνος άγιον» που, ως σύνολον, θα ήταν ένα «βασίλειον ιεράτευμα.» Δηλαδή, κάθε μέλος από αυτό το ‘άγιον έθνος’ θα ήταν ένας βασιλικός ιερεύς. Ολόκληρο το ‘άγιον έθνος’ θα υπηρετούσε τον Θεό ως ένα βασιλικό ιερατείο.

10, 11. (α) Εξεπλήρωσε η διαθήκη του Νόμου αυτόν τον σκοπό, και ποια παρατήρησι σχετικά με αυτό έκαμε ο Ιερεμίας; (β) Θ’ αποτύχη στο σκοπό της η νέα διαθήκη, και ποιοι ευνοϊκοί παράγοντες υπάρχουν σχετικά με αυτό;

¹⁰ Ένα τέτοιο πράγμα είχε ο Θεός υπ’ όψιν, αλλά θα το αποκτούσε μόνο από το έθνος του φυσικού, περιτετμημένου Ισραήλ; Αν ο φυσικός Ισραήλ επρόκειτο να επωφεληθή αυτής της ευκαιρίας και να γίνη ένα «βασίλειον ιεράτευμα», ω, τι οφέλη θα μπορούσαν να χορηγήσουν σε όλο το υπόλοιπο του ανθρωπίνου γένους μέσα από το οποίο τους έλαβε ο Θεός για ν’ ανήκουν σ’ αυτόν, να είναι το ιδικό του ‘άγιον έθνος’!

¹¹ Οκτώ και πλέον αιώνες μετά τον Μωυσή, ο Ιεχωβά Θεός ενέπνευσε τον προφήτη του Ιερεμία να προείπη μια νέα διαθήκη, δείχνοντας έτσι ότι το έθνος Ισραήλ απέτυχε ν’ ανταποκριθή στο σκοπό του Θεού. Ως έθνος δεν έγιναν ο ειδικός του λαός, το ‘άγιον έθνος’ του, το «βασίλειον ιεράτευμά» του. Εξακόσια και πλέον χρόνια αργότερα ήλθε ο Μεσίτης της υποσχεμένης νέας διαθήκης, ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού από τον ουρανό. Επειδή ήταν αναμάρτητος, τέλειος ως άνθρωπος, μπορούσε να παρουσιάση την απαιτουμένη θυσία, η οποία θα επρομήθευε το αίμα που θα έθετε σε ισχύ τη διαθήκη μεταξύ του Θεού και του πνευματικού Ισραήλ. Ποιος ήταν ο σκοπός της; Τίποτε λιγώτερο από το σκοπό της παλαιάς διαθήκης του Μωσαϊκού νόμου. Η παλαιά διαθήκη απέτυχε στο σκοπό της, να παραγάγη ένα «βασίλειον ιεράτευμα». Μήπως θ’ απετύγχανε και η νέα διαθήκη; Όχι! Διότι το «αίμα της διαθήκης» είναι καλύτερο από το αίμα ζώων με το οποίο ερράντισε ο Μωυσής το βιβλίον του Νόμου και τους Ισραηλίτας. Υπάρχει, επίσης, ένας καλύτερος μεσίτης, ένας μεσίτης που δεν πεθαίνει όπως πέθανε ο Μωυσής. Επομένως διαβάζομε:

12, 13. Το ότι εξακολουθεί να ζη πάντοτε ποια ικανότητα παρέχει στον Αρχιερέα του Θεού χάριν εκείνων, οι οποίοι ελήφθησαν στη νέα διαθήκη;

¹² «Εκείνος όμως, επειδή μένει εις τον αιώνα, έχει αμετάθετον την ιερωσύνην. Όθεν δύναται και να σώζη εντελώς τους προσερχόμενους εις τον Θεόν δι’ αυτού, ζων πάντοτε δια να μεσιτεύση υπέρ αυτών. Διότι τοιούτος αρχιερεύς έπρεπεν εις ημάς, όσιος, άκακος, αμίαντος, κεχωρισμένος από των αμαρτωλών, και υψηλότερος των ουρανών γενόμενος.»​—Εβρ. 7:24-27.

¹³ Λόγω αυτής της πολύ σπουδαίας ιδιότητος, ο Αρχιερεύς του Θεού Ιησούς Χριστός μπορεί να σώση εντελώς τους 144.000 πιστούς ακολούθους του, τις ‘δώδεκα φυλές’ του πνευματικού «Ισραήλ του Θεού», για να γίνη το ‘άγιον έθνος’ του Θεού, ο ιδικός του «εκλεκτός από πάντων των λαών», το «βασίλειον ιεράτευμά» του. Το γεγονός αυτό καταφαίνεται από το ότι ο απόστολος Πέτρος εφαρμόζει αυτά τα ίδια τα λόγια στους Χριστιανούς, στους οποίους απευθύνεται ως «τους παρεπιδήμους τους διεσπαρμένους», «εκλεκτούς κατά πρόγνωσιν Θεού Πατρός, δια του αγιασμού του πνεύματος, εις υπακοήν και ραντισμόν του αίματος του Ιησού Χριστού.»​—1 Πέτρ. 1:1, 2.

14. Σύμφωνα με τον Πέτρο, σε αντίθεσι προς τους Ιουδαίους που απέρριψαν τον Χριστό, τι γίνονται οι Χριστιανοί οι οποίοι είναι στη νέα διαθήκη;

¹⁴ Σχολιάζοντας τη διαφορά μεταξύ αυτών και των φυσικών, περιτετμημένων Ιουδαίων, οι οποίοι απέρριψαν τον Κύριον Ιησού Χριστό, ο Ιουδαίος Χριστιανός απόστολος Πέτρος λέγει: «Εις το οποίον και ήσαν προσδιωρισμένοι. Σεις όμως είσθε “γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον”, λαός του οποίον απέκτησεν ο Θεός, δια να εξαγγείλητε τας αρετάς εκείνου, όστις σας εκάλεσεν εκ του σκότους εις το θαυμαστόν αυτού φως· οι ποτέ μη όντες λαός, τώρα δε λαός του Θεού· οι ποτέ μη ηλεημένοι, τώρα δε ελεηθέντες.»​—1 Πέτρ. 2:8-10.

15. Πώς αποδεικνύει ο Ιωάννης, στην Αποκάλυψι, ότι οι πνευματικοί Ισραηλίται στη νέα διαθήκη δεν αποτυγχάνουν σχετικά με τον σκοπό της;

¹⁵ Οι πνευματικοί Ισραηλίται στη νέα διαθήκη δεν αποτυγχάνουν σχετικά με τον σκοπό της να γίνουν ένα «βασίλειον ιεράτευμα.» Για να το αποδείξη αυτό ο απόστολος Ιωάννης ομολογεί ότι αυτό οφείλεται στον Μεσίτη Ιησού Χριστό, λέγοντας: «Εις τον αγαπήσαντα ημάς, και λούσαντα ημάς από των αμαρτιών ημών με το αίμα αυτού, και όστις έκαμεν ημάς βασιλείς, και ιερείς εις τον Θεόν και Πατέρα αυτού· εις αυτόν είη η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.» (Αποκάλ. 1:5, 6) Επίσης, σ’ αυτή την αποκάλυψι που του εδόθη ο Ιωάννης βλέπει τους συμβολικούς είκοσι τέσσερες πρεσβυτέρους ν’ αποδίδουν την οφειλομένη αναγνώρισι στο Αρνίον Ιησού Χριστό και να λέγουν: «Εσφάγης, και ηγόρασας ημάς εις τον Θεόν δια του αίματος σου, εκ πάσης φυλής και γλώσσης και λαού και έθνους· και έκαμες ημάς εις τον Θεόν ημών βασιλείς και ιερείς· και θέλομεν βασιλεύσει επί της γης.»​—Αποκάλ. 5:8-10.

16, 17. Πώς ο Ιωάννης, στο εικοστό κεφάλαιο της Αποκαλύψεως, βλέπει ότι η νέα διαθήκη δεν αποτυγχάνει να παραγάγη σύμφωνα με το σκοπό της;

¹⁶ Το ότι η νέα διαθήκη δεν αποτυγχάνει να παραγάγη αυτό το «βασίλειον ιεράτευμα», το βλέπει ο απόστολος Ιωάννης αργότερα στην αποκάλυψι που του εδόθη. Αφού είδε τον Σατανά ή Διάβολο δεμένο και φυλακισμένο στην άβυσσο για τα χίλια χρόνια της διακυβερνήσεως του Χριστού ως βασιλέως, ο Ιωάννης λέγει:

¹⁷ «Και είδον θρόνους· και εκάθισαν επ’ αυτών, και κρίσις εδόθη εις αυτούς· και είδον τας ψυχάς των πεπελεκισμένων δια την μαρτυρίαν του Ιησού, και δια τον λόγον του Θεού, και οίτινες δεν προσεκύνησαν το θηρίον, ούτε την εικόνα αυτού· και δεν έλαβον το χάραγμα επί το μέτωπον αυτών και επί την χείρα αυτών και έζησαν και εβασίλευσαν μετά του Χριστού τα χίλια έτη. . . . Αύτη είναι η ανάστασις η πρώτη. Μακάριος και άγιος όστις έχει μέρος εις την πρώτην ανάστασιν· επί τούτων ο θάνατος ο δεύτερος δεν έχει εξουσίαν, αλλά θέλουσιν είσθαι ιερείς του Θεού και του Χριστού, και θέλουσι βασιλεύσει μετ’ αυτού χίλια έτη.»​—Αποκάλ. 20:4-6.

18. Πώς το έθνος του πνευματικού Ισραήλ παραβάλλεται με το ιερατείο του αρχαίου Ισραήλ;

¹⁸ Έτσι ολόκληρο το έθνος του πνευματικού Ισραήλ γίνεται ένα «βασίλειον ιεράτευμα» μαζί με τον Αρχιερέα του Θεού Ιησού Χριστό. Στον αρχαίο Ισραήλ μόνο η οικογένεια του Ααρών είχε διορισθή για ν’ αποτελή ένα σώμα ιερέων κάτω από τον Ααρών ως τον πρώτο αρχιερέα. Δεν ήσαν βασιλικοί ιερείς, ούτε ένα «βασίλειον ιεράτευμα» που θα κυβερνούσε επάνω στο υπόλοιπο του Ισραήλ.

19. Τελικά σε ποιον απενεμήθησαν βασιλικά δικαιώματα σ’ όλο τον Ισραήλ, και ποια διαθήκη είχε γίνει σχετικά με αυτό το προνόμιο;

¹⁹ Αιώνες αργότερα, όταν ο Ιεχωβά Θεός έδωσε στο έθνος Ισραήλ ένα ανθρώπινο βασιλέα, ήγειρε τον Δαβίδ από τη Βηθλεέμ για να είναι ο δεύτερος βασιλεύς όλου του Ισραήλ, δίχως ιερατικά δικαιώματα. Λόγω της εγκαρδίου αφοσιώσεως του Δαβίδ στη θεία λατρεία, ο Ιεχωβά Θεός εκουσίως έκαμε διαθήκη με τον Δαβίδ για μια αιωνία βασιλεία μέσα στην οικογένειά του.

ΔΙΑΘΗΚΗ ΓΙΑ ΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΔΑΒΙΔ

20. Εκείνη η διαθήκη για τη βασιλεία είχε γίνει μέσα σε ποια άλλη διαθήκη, και πώς η βασιλεία του Μονίμου Κληρονόμου έπαυσε να είναι κάτω από αυτή την άλλη διαθήκη;

²⁰ Αυτή η διαθήκη για τη βασιλεία είχε γίνει μ’ έναν άνθρωπο, ο οποίος ήταν κάτω από την παλαιά διαθήκη του νόμου κι επομένως είχε γίνει εντός της διαθήκης του Νόμου. (2 Σαμ. 7:8-17· Δευτ. 17:14-20) Ο άνθρωπος ο οποίος απεδείχθη ότι ήταν ο μόνιμος κληρονόμος της διαθήκης για τη βασιλεία ήταν ένας άνθρωπος γεννημένος κάτω από τη διαθήκη του Νόμου, δηλαδή, ο Ιησούς ο απόγονος του Δαβίδ. (Γαλ. 4:4) Εν τούτοις, ο Ιησούς εξεπλήρωσε το Νόμο της παλαιάς διαθήκης ως το σημείο του να πεθάνη ως μια ανθρωπίνη θυσία στον Θεό και μ’ αυτό τον τρόπο έπαυσε από του να είναι κάτω από εκείνη τη διαθήκη του Νόμου. Έτσι, η βασιλεία του δεν είναι κάτω από εκείνη τη διαθήκη του Νόμου.​—Ρωμ. 7:1-6· Ματθ. 5:17-19· Εφεσ. 2:13-15· Κολ. 2:13, 14.

21. (α) Ποιος ήταν ο Μελχισεδέκ, και έγινε ο Δαβίδ διάδοχός του; (β) Εν τούτοις, στον Ψαλμό 110:1-6, τι ωρκίσθη ο Ιεχωβά σχετικά με τον Μελχισεδέκ;

²¹ Φυσικά, ο Ιεχωβά Θεός είχε ένα αρχαιότερο βασιλέα στη γη, δηλαδή, τον Μελχισεδέκ βασιλέα της Σαλήμ. Αυτός ήταν, επίσης, «ιερεύς του Θεού του υψίστου», και γι’ αυτό έλαβε θρησκευτικά δέκατα από τον πατριάρχη Αβραάμ, τον οποίον ευλόγησε ως ιερεύς. (Γέν. 14:18-20) Ο Μελχισεδέκ εκυβέρνησε επί ένα διάστημα στη χώρα, η οποία αργότερα εδόθη στο έθνος Ισραήλ, αλλά δεν ήταν ποτέ κάτω από τη διαθήκη του Νόμου. Ο Βασιλεύς Δαβίδ του Ισραήλ δεν ήταν διάδοχος του Βασιλέως Μελχισεδέκ ούτε ήταν όμοιος με τον Μελχισεδέκ. Εν τούτοις, στον Ψαλμό 110:1-6, ο Βασιλεύς Δαβίδ αναφέρει ότι ο Ιεχωβά Θεός ωρκίσθη ότι θα υπήρχε ένας ιερεύς για πάντα όμοιος με τον Μελχισεδέκ και ότι αυτός ο ιερεύς θα εκάθητο σε βασιλικό θρόνο, μάλιστα στα δεξιά του Θεού στον ουρανό. Ο Βασιλεύς Δαβίδ ανεγνώρισε ότι αυτός ο ουράνιος Βασιλεύς-ιερεύς που θα ήρχετο θα ήταν «Κύριός» του.

22. (α) Μήπως ο όρκος του Θεού σχετικά με τον Μελχισεδέκ ήταν μέρος της παλαιάς διαθήκης του Νόμου, και εδόθη στους 144.000 πνευματικούς Ισραηλίτας στη νέα διαθήκη; (β) Πότε ωρκίσθη έτσι ο Θεός σ’ εκπλήρωσι του Ψαλμού 110:4;

²² Ο Ιεχωβά Θεός ωρκίσθη σχετικά με αυτόν τον ‘ιερέα εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ’. Αυτός ο όρκος δεν είχε καμμιά σχέσι με την παλαιά διαθήκη του Νόμου με το έθνος του Ισραήλ. Δεν αποτελούσε μέρος της διαθήκης εκείνης ούτε είχε γίνει μέσα σ’ αυτή, όπως ακριβώς ο Βασιλεύς Μελχισεδέκ δεν ήταν ποτέ μέσα στη διαθήκη του Νόμου με τον Ισραήλ. Ο Ιησούς Χριστός είναι εκείνος στον οποίο ο Ιεχωβά Θεός ωρκίσθη ότι θα είναι ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ. (Εβρ. 5:5-10) Αλλά ο Θεός δεν το ορκίζεται αυτό στους 144.000 πνευματικούς Ισραηλίτας, οι οποίοι ακολουθούν τον Ιησού και οι οποίοι είναι στη νέα διαθήκη. Ώστε ο όρκος του Θεού σχετικά με το βασίλειο ιεράτευμα όμοιο με του Μελχισεδέκ είναι μια προσωπική διαθήκη. Ο Θεός έκαμε αυτή τη διαθήκη με τον Ιησού Χριστό μόνο. Πότε ωρκίσθη σ’ αυτόν ο Θεός γι’ αυτό το ζήτημα; Όταν ο Θεός έχρισε τον Ιησού με άγιον πνεύμα αφού ο Ιησούς εβαπτίσθη στο ύδωρ. Ο όρκος του Θεού και το χρίσμα του Ιησού τον κατέστησαν ένα Ιερέα, τον Μεσίτη της νέας διαθήκης.​—Εβρ. 5:4-10.

23, 24. (α) Τι μπορούμε να πούμε για το αν η νέα διαθήκη είναι μια προσωπική διαθήκη; (β) Για ποιο πράγμα έκαμε ο Ιησούς Χριστός διαθήκη μ’ εκείνους που ήσαν στη νέα διαθήκη, και ποια διαθήκη έκαμε πρώτα ο Θεός με τον Ιησού Χριστό;

²³ Όσον αφορά, όμως, τη νέα διαθήκη, αυτή δεν είναι μια προσωπική διαθήκη. Είναι μια διαθήκη που κάνει ο Θεός μέσω ενός μεσίτου με ένα λαό, ένα ολόκληρο έθνος, με το σκοπό να γίνουν όλοι ένα βασίλειο ιερέων. Αλλ’ αυτό το έθνος που βρίσκεται στη νέα διαθήκη με ποιον θα είναι ένα «βασίλειον ιεράτευμα», ένα «βασιλικό ιερατείο»; Αυτό το εδήλωσε ο Μεσίτης της νέας διαθήκης τη νύχτα που εγκαθίδρυσε το Δείπνον του Κυρίου και ανέφερε τη νέα διαθήκη. Κατόπιν, όταν οι πιστοί του απόστολοι άρχισαν μια συζήτησι για το «τις εξ αυτών νομίζεται ότι είναι μεγαλήτερος», ο Ιησούς είπε: «Σεις δε είσθε οι διαμείναντες μετ’ εμού εν τοις πειρασμοίς μου· όθεν εγώ ετοιμάζω εις εσάς βασιλείαν [κάνω με σας διαθήκην, ΜΝΚ], ως ο Πατήρ μου ητοίμασεν εις εμέ, δια να τρώγητε και να πίνητε επί της τραπέζης εν τη βασιλεία μου· και να καθίσητε επί θρόνων, κρίνοντες τας δώδεκα φυλάς του Ισραήλ.»​—Λουκ. 22:24-30.

²⁴ Σημειώστε ότι εδώ ο Ιησούς Χριστός ομιλεί γι’ αυτό που αποκαλεί «βασιλεία μου.» Αυτός κάνει τη διαθήκη με τους μαθητάς του για μια βασιλεία, δηλαδή, για να είναι αυτοί μαζί του στη βασιλεία του. Αλλά πρώτα ο Ιεχωβά Θεός κάνει τη δική Του διαθήκη για τη Βασιλεία με ένα άτομο, τον Ιησού Χριστό. Κατόπιν ο Ιησούς Χριστός φέρνει τους 144.000 μαθητάς του μέσα στη βασιλεία του μαζί του. Γι’ αυτό το σκοπό είναι μεσίτης της νέας διαθήκης μεταξύ του Θεού και των 144.000 μαθητών του, και αυτή η νέα διαθήκη είναι εκείνη η οποία περιλαμβάνει ιερατείο, ένα λειτούργημα που δεν είχε αναφέρει ο Ιησούς, όταν μιλούσε για να κάμη διαθήκη με τους μαθητάς του για μια βασιλεία. Ως ένας ιερεύς όμοιος με τον Μελχισεδέκ, ο Ιησούς βασιλεύει στον ουρανό.a

«ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ ΙΕΡΑΤΕΥΜΑ»

25. Σε ποιους περιορίζεται η νέα διαθήκη, κι ωστόσο ποιοι θα ωφεληθούν από αυτή, και ιδιαίτερα πότε;

²⁵ Η νέα διαθήκη περιορίζεται μόνο στο ‘άγιον έθνος’ των 144.000 πνευματικών Ισραηλιτών. Εν τούτοις, τα οφέλη που προκύπτουν από αυτή τη διαθήκη θα είναι παγκόσμια. Πώς αυτό; Επειδή παράγει ένα «βασίλειον ιεράτευμα», ένα «βασιλικόν ιερατείον», για να υπηρετή υπό τον βασιλικό Αρχιερέα Ιησού Χριστό, τον όμοιο με τον Μελχισεδέκ Βασιλέα-Ιερέα. Με τη νέα διαθήκη ο Θεός παράγει ένα «βασιλικόν ιερατείον» υπό τον Ιησού Χριστό προς όφελος όλου του κόσμου. Τα οφέλη από αυτό το «βασίλειον ιεράτευμα», που παρήγαγε η νέα διαθήκη, θα γίνουν ειδικώς έκδηλα στη διάρκεια των χιλίων ετών, όταν θα είναι «ιερείς του Θεού και του Χριστού, και θέλουσι βασιλεύσει μετ’ αυτού.»​—Αποκάλ. 20:4-6.

26. Στην εποχή τους ο Παύλος και ο Τιμόθεος σε ποιους προξενούσαν ωφέλεια ως «διάκονοι της καινής διαθήκης», και σε ποιους προξενεί ωφέλεια το υπόλοιπό τους σήμερα;

²⁶ Εν τούτοις, τα οφέλη από τη νέα διαθήκη έχουν ήδη αρχίσει να επεκτείνωνται παγκοσμίως. Πριν από δέκα εννέα αιώνες ο απόστολος Παύλος έγραψε στους πνευματικούς Ισραηλίτας στην Κόρινθο και είπε: «Η ικανότης ημών είναι εκ του Θεού· όστις και έκαμεν ημάς ικανούς να ήμεθα διάκονοι της καινής διαθήκης, ουχί του γράμματος, αλλά του πνεύματος· διότι το γράμμα [μέσω του Μωυσέως] θανατόνει, το δε πνεύμα ζωοποιεί.» (2 Κορ. 3:5, 6) Την εποχή, όμως, εκείνη, ο Παύλος και ο σύντροφός του Τιμόθεος ενεργούσαν ως «διάκονοι της καινής διαθήκης.» Προξενούσαν ωφέλεια μόνο στους πνευματικούς Ισραηλίτας, οι οποίοι εφέροντο μέσα στη νέα διαθήκη μέσω της διακονίας του Παύλου και του Τιμοθέου. Αλλά σήμερα το υπόλοιπο των ‘διακόνων της καινής διαθήκης’ προσφέρουν, επίσης, ωφέλεια στο ανθρώπινο γένος γενικά.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 334]

Ο Θεός Κάνει Διαθήκη για να Είναι ο Ιησούς Βασιλεύς-Ιερεύς ως ο Μελχισεδέκ