Οι Καρποφόροι Χριστιανοί Εκδηλώνουν Ευσεβή Αυτάρκεια
«Έχοντες δε διατροφάς και σκεπάσματα, ας αρκώμεθα εις ταύτα.»—1 Τιμ. 6:8.
1. (α) Πώς το να είναι ένας Χριστιανός πρέπει να τον επηρεάση στη στάσι του προς τα υλικά αγαθά; (β) Ποια σαφής συμβουλή επί του ζητήματος αναγράφεται εις Εβραίους 13:5;
ΟΙ ΑΛΗΘΙΝΟΙ Χριστιανοί της Βίβλου δεν είναι άτομα, τα οποία πηγαίνουν απλώς σ’ ένα τόπο λατρείας κάθε τόσο κι έπειτα ζουν όπως το υπόλοιπο του κόσμου. Ολόκληρη η άποψίς των για τη ζωή είναι βαθιά επηρεασμένη από το γεγονός ότι είναι ακόλουθοι του Ιησού Χριστού· γι’ αυτό παίρνουν στα σοβαρά τα πράγματα που αυτός και οι απόστολοί του εδίδαξαν και έπραξαν. Όπως είπε ο Ιησούς, «εκ του κόσμου δεν είναι,» και, γι’ αυτό, αν είναι, ώριμοι Χριστιανοί, δεν έχουν την ίδια άποψι που έχει ο γύρω των υλιστικός κόσμος. (Ιωάν. 17:16) Δεν θέτουν τα υλικά αγαθά πιο επάνω από τις πνευματικές αξίες. Συμβαίνει μ’ εσάς αυτό; Αν είσθε ένας ο οποίος ομολογεί ότι είναι Χριστιανός, έχετε λάβει σοβαρά τη συμβουλή που αναγράφεται στη Γραφή στο εδάφιο Εβραίους 13:5, που λέγει: «Ο τρόπος σας έστω αφιλάργυρος· αρκείσθε εις τα παρόντα»;
2. (α) Πριν από τον Κατακλυσμό, πώς οι άνθρωποι εξεδήλωσαν την αδιαφορία τους απέναντι στο άγγελμα που εκήρυττε ο Νώε, και είναι έκδηλη η ιδία στάσις και σήμερα; (β) Μήπως αυτή η απάθεια είναι εκείνο που σημαίνει, το «αρκείσθε εις τα παρόντα»;
2 Το «αρκείσθε εις τα παρόντα» δεν σημαίνει ότι ένας είναι αδιάφορος για την κατάστασί του στη ζωή. Εξ άλλου αυτό δεν σημαίνει βεβαίως ότι είναι ένας φαντασμένος όσον αφορά τα πνευματικά ζητήματα. Δεν είναι όμοιος μ’ εκείνους οι οποίοι από απάθεια «δεν ενόησαν» την προειδοποίησι, που έδωσε ο Θεός μέσω του Νώε πριν από τον κατακλυσμό και οι οποίοι, ως αποτέλεσμα, εξακολούθησαν «τρώγοντες και πίνοντες, νυμφευόμενοι και νυμφεύοντες» με τρόπο που έδειχνε ότι δεν έπαιρναν στα σοβαρά αυτά που εκήρυττε ο Νώε. (Ματθ. 24:38, 39) Με τις πράξεις των έδειχναν ότι δεν επίστευαν πράγματι ότι μια παγγήινη καταστροφή ήταν επικείμενη. Ο Ιησούς είπε ότι η ιδία στάσις θα επικρατούσε στην εποχή μας, και αυτή επικρατεί. Μια τέτοια ασεβής απάθεια για πνευματικά ζητήματα δεν πρέπει να συγχέεται με την ευσεβή αυτάρκεια.—Λουκ 17:26-30.
3. Γιατί κανένας πραγματικός Χριστιανός δεν θα μπορούσε να είναι ευχαριστημένος με το παρόν πονηρό σύστημα πραγμάτων;
3 Ούτε η θεόπνευστη συμβουλή του αποστόλου Παύλου «αρκείσθε εις τα παρόντα» σημαίνει ότι πρέπει ένας να είναι ικανοποιημένος με το παρόν πονηρό σύστημα πραγμάτων. Αυτό το σύστημα πραγμάτων είναι εμποτισμένο με αμαρτία και έχει φθαρή από ασθένεια, παθήματα και θάνατο, που είναι οι καρποί της αμαρτίας. Χαρακτηρίζεται από ανθρώπους οι οποίοι είναι «φιλάργυροι» και οι οποίοι εντρυφούν στην ανεντιμότητα που η αγάπη του χρήματος εκτρέφει. Είναι πλήρες από εκείνους οι οποίοι είναι «φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι.» (2 Τιμ. 3:1-5) Πώς θα μπορούσε οποιοσδήποτε πραγματικός Χριστιανός να είναι ευχαριστημένος με μια τέτοια κατάστασι πραγμάτων;—Γαλ. 1:4.
4. (α) Ώστε τι σημαίνει ν’ αρκούμεθα όπως η Γραφή μάς ενθαρρύνει να πράττωμε; (β) Σχετικά με αυτό, ποιο ερώτημα πρέπει να θέση ο καθένας στον εαυτό του;
4 Τότε, τι ακριβώς σημαίνει η αυτάρκεια την οποίαν η Γραφή μάς ενθαρρύνει να έχωμε; Σημαίνει αυτάρκεια σχετικώς με τις υλικές ανάγκες της ζωής. Αυτό δεν σημαίνει ότι ενθαρρύνεται οποιοσδήποτε να είναι οκνηρός περιμένοντας να φροντίσουν οι άλλοι γι’ αυτόν χωρίς ο ίδιος να στενοχωρήται. (2 Θεσ. 3:10, 12· Πράξ. 20:33, 34) Σημαίνει, όμως, ότι μας γίνεται η σύστασις να μη παγιδευθούμε στον υλιστικό τρόπο ζωής του κόσμου, προσπαθώντας να προσθέτωμε συνεχώς στα υλικά αγαθά μας, ως να εξηρτάτο η ζωή μας από το αν ενεργούμε έτσι ή ως αν αυτά τ’ αγαθά να ήσαν η πηγή της αληθινής ευτυχίας. Γι’ αυτό ο Παύλος είπε με αλάνθαστη σαφήνεια στον συγ-Χριστιανό του Τιμόθεο: «Δεν εφέραμεν ουδέν εις τον κόσμον· φανερόν ότι ουδέ δυνάμεθα να εκφέρωμέν τι. Έχοντες δε διατροφάς και σκεπάσματα, ας αρκώμεθα εις ταύτα.» (1 Τιμ. 6:7, 8· Εκκλησ. 5:15) Μπορείτε, με απόλυτη ειλικρίνεια, να πήτε ότι αληθεύει για σας;
ΖΩΗ ΔΕΝ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΑΠΟ ΥΛΙΚΑ ΑΓΑΘΑ
5. Ποια κατάστασις έδωσε στον Ιησού μια καλή ευκαιρία να τονίση την κατάλληλη στάσι σχετικώς με τα υλικά αγαθά, και τι ήταν βασικώς εσφαλμένο στην άποψι που είχε ο συνομιλητής του για τη ζωή;
5 Σε μια περίπτωσι όταν ο Ιησούς εκήρυττε στην περιοχή της Ιουδαίας, ηγέρθη μια κατάστασις η οποία έδωσε σ’ αυτόν την ευκαιρία να τονίση την κατάλληλη στάσι σχετικώς με τα υλικά αγαθά. Κάποιος από τον όχλο τού είπε: «Διδάσκαλε, ειπέ προς τον αδελφόν μου να μοιρασθή μετ’ εμού την κληρονομίαν.» Ο Ιησούς δεν εδέχθη να μεσολαβήση σ’ αυτή την οικογενειακή διαφορά για κληρονομία, αλλά διέκρινε ποια ήταν η δυσκολία και γι’ αυτό απήντησε: «Προσέχετε και φυλάττεσθε από της πλεονεξίας.» Η προειδοποίησις του Ιησού κατά της πλεονεξίας φαίνεται να δείχνη ότι αυτός ο άνθρωπος ζητούσε πράγματι κάτι που δεν του ανήκε· προφανώς η δυσκολία είχε προκύψει λόγω ελλείψεως σεβασμού της απαιτήσεως του Νόμου να παίρνη ο πρωτότοκος γυιός δύο μερίδια από το κάθε τι. (Δευτ. 21:17) Αλλά η δυσκολία του ανθρώπου αυτού δεν ήταν μόνο η πλεονεξία· προχώρησε βαθύτερα από αυτό. Εκείνο που τον έκαμε να σκεφθή μ’ αυτό τον τρόπο ήταν πρώτον ότι επίστευε πως τα υλικά αγαθά είναι το πιο σπουδαίο πράγμα στη ζωή, και ο Ιησούς κατέστησε σαφές, τόσο για τη δική του ωφέλεια όσο και τη δική μας, ότι αυτός ο τρόπος σκέψεως δεν είναι υγιής, όταν είπε: «Εάν τις έχη περισσά, η ζωή αυτού δεν συνίσταται εκ των υπαρχόντων αυτού.» (Λουκ. 12:13-15) Η ζωή προέρχεται από τον Θεό. Όπως ο απόστολος Παύλος εξήγησε στους Αθηναίους, «ο Θεός όστις έκαμε τον κόσμον και πάντα τα εν αυτώ . . . αυτός δίδει εις πάντας ζωήν και πνοήν και τα πάντα.»—Πράξ. 17:24, 25.
6. (α) Με ποια παραβολή ανέπτυξε ο Ιησούς το σημείο που έθιξε σ’ αυτή την ευκαιρία; (β) Γιατί είναι ματαία μια πορεία ομοία μ’ εκείνη του ανθρώπου της παραβολής του Ιησού;
6 Για ν’ αναπτύξη ο Ιησούς το ζήτημα εχρησιμοποίησε μια παραβολή: «Ανθρώπου τινός πλουσίου ευτύχησαν τα χωράφια· και διελογίσθη εν εαυτώ, λέγων, Τι να κάμω; διότι δεν έχω πού να συνάξω τους καρπούς μου. Και είπε, Τούτο θέλω κάμει· θέλω χαλάσει τας αποθήκας μου, και θέλω οικοδομήσει μεγαλητέρας, και συνάξει εκεί πάντα τα γεννήματα μου και τα αγαθά μου· και θέλω ειπεί προς την ψυχήν μου, Ψυχή, έχεις πολλά αγαθά εναποτεταμιευμένα δι’ έτη πολλά· αναπαύου, φάγε, πίε, ευφραίνου.» Αλλά και αν είχε αποθηκεύσει όλα τα πλούτη του, είχε μήπως κάποια βεβαιότητα ότι θα ζούσε αρκετό χρονικό διάστημα για να τα απολαύση; Ήταν πράγματι ασφαλής; Όχι, όπως επροχώρησε ο Ιησούς να δείξη. «Είπε δε προς αυτόν ο Θεός, Άφρον, ταύτην την νύκτα την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου· όσα δε ητοίμασας, τίνος θέλουσιν είσθαι;» (Λουκ. 12:16-20) Και δεν είναι μήπως ακριβώς αυτό που συμβαίνει τόσο συχνά στη ζωή; Ένας άνθρωπος εργάζεται σκληρά επί πολλά έτη για να είναι οικονομικώς ασφαλής όταν θ’ αποσυρθή, μόνον για να πεθάνη προτού προλάβη ν’ απολαύση ό,τι έχει αποταμιεύσει. Τι ματαιότης!—Εκκλησ. 2:17-19.
7. Πώς οι άνθρωποι σήμερα αποδεικνύουν συχνά ότι είναι όμοιοι με τον άνθρωπο για τον οποίον ωμίλησε ο Ιησούς;
7 Ο Ιησούς δεν κατηγόρησε τον άνθρωπο για τον οποίο ωμιλούσε για ανεντιμότητα στις επιχειρήσεις, ούτε είπε ότι δεν ενδιεφέρετο για τον Θεό. Αλλά το μεγάλο του σφάλμα ήταν ότι είχε την εσφαλμένη άποψι για τη ζωή. Ήταν απησχολημένος στην απόκτησι υλικών αγαθών και δεν εφρόντισε να ‘πλουτή εις Θεόν.’ (Λουκ. 12:21) Πόσο καλά περιγράφει την κατάστασι της πλειονότητος των ανθρώπων σήμερα! Ίσως να «πιστεύουν στον Θεό» όπως λέγουν, αλλά πιστεύουν ότι, τελικά, το χρήμα θα κάμη γι’ αυτούς περισσότερα από την πίστι. Έτσι αφιερώνουν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής των για την απόκτησι και απόλαυσι υλικών αγαθών, αλλά, χάριν ασφαλείας, έτσι να το πούμε, μπορεί να περιλαμβάνουν και λίγη θρησκεία στη ζωή τους. Είναι άτομα τα οποία ‘έχουν μεν μορφήν ευσεβείας, αρνούνται δε την δύναμιν αυτής,’ και οι Γραφές μάς συμβουλεύουν: «Τούτους φεύγε.» (2 Τιμ. 3:5) Μη ομοιωθήτε με αυτούς.
ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΠΡΩΤΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΑΣ;
8. (α) Με ποιον τρόπο πολλά άτομα δείχνουν ότι τα πνευματικά συμφέροντα δεν έρχονται πρώτα στην ζωή των; (β) Τι τους εμποδίζει από το να είναι καρποφόροι Χριστιανοί;
8 Ποια είναι η δική σας άποψις για τη ζωή; Έχετε βάλει στην καρδιά σας την απόκτησι υλικών πραγμάτων ή έρχεται πρώτη η υπηρεσία του Θεού; Υπάρχουν αναρίθμητα άτομα σ’ αυτόν τον κόσμο που είναι όμοια μ’ εκείνο τον άνθρωπο για τον οποίον ωμίλησε ο Ιησούς στην παραβολή του. Το ενδιαφέρον για τις υλικές απαιτήσεις και ανάγκες έρχεται πρώτο στη ζωή των. Είναι πολυάσχολοι στο να εξασφαλίσουν την συντήρησί τους, ν’ αγοράσουν ένα σπίτι ή ν’ αλλάξουν τη διακόσμησι του παλαιού, να δεξιώνωνται φίλους ή να ταξιδεύουν εδώ κι εκεί. Ίσως να λέγουν ότι τους αρέσει το άγγελμα της βασιλείας του Θεού, αλλά βρίσκεται πάντα σε δευτέρα θέσι. Συμβαίνει σ’ αυτούς όπως είπε ο Ιησούς—«αι μέριμναι του αιώνος τούτου,» «η απάτη του πλούτου» και ‘αι ηδοναί του βίου’ κυριαρχούν στη ζωή τους και συμπνίγουν τον λόγον της Βασιλείας, ώστε να μη μπορέση ν’ αυξήση και να φέρη καρπό. (Μάρκ. 4:18, 19· Λουκ. 8:14) Μια τέτοια πορεία δεν φέρει δόξα στον Θεό.
9. Για ποιους αληθεύει το «να φέρητε καρπόν πολύν,» και με ποια αποτελέσματα;
9 Εξ άλλου, υπάρχουν εκείνοι οι οποίοι έθεσαν στην καρδιά τους τούς λόγους του Ιησού, ο οποίος είπε: «Εν τούτω δοξάζεται ο Πατήρ μου, εις το να φέρητε καρπόν πολύν· και ούτω θέλετε είσθαι μαθηταί μου.» Ίσως να είναι άνδρες, οι οποίοι ασχολούνται σε κοσμική εργασία για την συντήρησι της οικογενείας των. Ίσως να είναι μητέρες που φροντίζουν για τα τέκνα τους. Ίσως να είναι σπουδασταί που φοιτούν σε κάποια σχολή. Αλλά είναι, πριν από όλα, δούλοι του Θεού. Εκδηλώνουν τους καρπούς του πνεύματος του Θεού στη ζωή τους, και φέρουν επίσης τους καρπούς της Βασιλείας, συμμετέχοντας στην αναγγελία της βασιλείας του Θεού. Δεν ωθούν σε δευτέρα θέσι τα πνευματικά συμφέροντα αλλά ‘αναφέρουν πάντοτε εις τον Θεόν θυσίαν αινέσεως, τουτέστι, καρπόν χειλέων ομολογούντων το όνομα αυτού.’ (Εβρ. 13:15) Αληθεύει αυτό και για σας; Ο Ιησούς έδειξε ότι αληθεύει γι’ αυτούς που έχουν ‘καρδίαν καλήν και αγαθήν,’ διότι αυτοί είναι εκείνοι, οι οποίοι δέχονται ευμενώς τον λόγον του Θεού, και «κρατούσιν . . . και καρποφορούσιν εν υπομονή.» (Λουκ. 8:11, 15) Η πορεία των φέρνει δόξα στον Θεό και οδηγεί σε αιωνία ζωή.—Ρωμ. 6:22.
10. Γιατί μερικοί νέοι, οι οποίοι συμμετείχαν στην υπηρεσία του Ιεχωβά, ζητούν κολλεγιακή μόρφωσι, και ποιες είναι οι παγίδες μιας τέτοιας πορείας;
10 Αλλά μερικά άτομα, που έφερναν καρπούς ευσεβείας, απομακρύνονται από αυτή την ορθή πορεία, και αυτό συμβαίνει συχνά διότι ‘δεν αρκούνται εις ταύτα’ πια. Η νεολαία, παραδείγματος χάριν, επηρεάζεται εύκολα από την υλιστική άποψι του κόσμου που την περιβάλλει, και ειδικά αληθεύει αυτό αν οι γονείς των έχουν τάσι να δίνουν μεγάλη αξία στην ικανότητα εξασφαλίσεως ενός μεγάλου μισθού στον κόσμο των επιχειρήσεων. Ως αποτέλεσμα τούτου, είναι δυνατόν να βάλουν στην καρδιά τους την εκπαίδευσι που προσφέρουν τα ιδρύματα του κόσμου της «ανωτέρας μορφώσεως.» Η επιθυμία των δεν είναι απλώς να μάθουν ένα επάγγελμα ώστε να μπορούν να εργάζωνται με τα χέρια των και να μη είναι βάρος στους άλλους· όχι, θέλουν ν’ ανήκουν στην κατηγορία των ανθρώπων του μεγάλου εισοδήματος. (1 Θεσ. 4:10-12) Αλλά τι το εσφαλμένο υπάρχει σ’ αυτό; Ο Ιησούς είπε ειλικρινώς ότι θα ήταν δυσκολώτερο να εισέλθη ένας πλούσιος στη Βασιλεία παρά να περάση κάμηλος από την τρύπα μιας βελόνης. (Λουκ. 18:24, 25) Αντί να αρκούνται με «τροφάς και σκεπάσματα,» εκείνοι που αφιερώνονται στην απόκτησι «ανωτέρας μορφώσεως» θέλουν συνήθως να είναι σε θέσι ν’ απολαύσουν ‘τα άλλα πράγματα’ που μπορεί να τους εξασφαλίση το χρήμα. (Μάρκ. 4:19) Αν πρόκειται να επιτύχουν στη μόρφωσι που έθεσαν ως σκοπό τους ν’ αποκτήσουν, οφείλουν να εργασθούν σκληρά γι’ αυτήν. Η μελέτη της Γραφής, η συναναστροφή με τη Χριστιανική εκκλησία και η συμμετοχή στη Χριστιανική διακονία περικόπτονται. Οι κοσμικές συναναστροφές παίρνουν προτεραιότητα· η κοσμική φιλοσοφία γεμίζει τις διάνοιές των. Τι συμβαίνει; Ίσως όχι αυτό που ανέμεναν, μολονότι θα το εγνώριζαν αν έπαιρναν στα σοβαρά αυτά που λέγει η Γραφή. (1 Κορ. 15:33· Κολ. 2:8) Ίσως μάλιστα αυτό να είναι συγκλονιστικό για τους γονείς των. Ναι, μόλις προσφάτως κάποιος, ο οποίος ήθελε ν’ αποκτήση ο γυιός του «καλή μόρφωσι» για να είναι η ζωή του πιο εύκολη, διεπίστωσε ότι, σ’ ένα μόνο χρόνο στο κολλέγιο, ο νέος είχε χάσει την πίστι του—κάτι που δεν αγοράζεται με χρήματα.
11. Πώς μερικοί άλλοι, οι οποίοι ένα διάστημα ήσαν δραστήριοι, στην υπηρεσία του Θεού, έχασαν την πνευματικότητά των;
11 Άλλοι, επίσης, μπορεί κάποτε να εκτιμούσαν την αλήθεια του λόγου του Θεού και να διέθεταν χρόνο για να τον διδάσκουν σε άλλους. Εφήρμοζαν αυτά που λέγει η Γραφή στο εδάφιο Κολοσσαείς 4:5: «Περιπατείτε εν φρονήσει προς τους έξω, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν.» Αλλά δεν εφύλαξαν τις καρδιές των. Εγνώριζαν την αλήθεια με την διάνοιά τους, αλλά με τον καιρό οι καρδιές των άρχισαν να επιθυμούν ζωηρά περισσότερα υλικά αγαθά. Τον χρόνο που είχαν εξαγοράσει από τον κόσμο άρχισαν να τον αφιερώνουν πάλι σε υλιστικές επιδιώξεις. Στις αρχές απουσιάζουν από λίγες συναθροίσεις της εκκλησίας, ύστερ’ από πολλές. Η συμμετοχή στη διακονία του αγρού γίνεται άτακτα, και τελικά σταματά. Με το να ενεργούν έτσι, «τινές . . . απεπλανήθησαν από της πίστεως, και διεπέρασαν εαυτούς με οδύνας πολλάς.» (1 Τιμ. 6:10) Δεν είναι αυτό που εσχεδίαζαν, αλλά αυτό συνέβη. Ευημέρησαν υλικώς αλλά επτώχευσαν πνευματικώς. (Αποκάλ. 3:15-17) Αυτό τονίζει την αληθινότητα των λόγων του Ιησού: «Δεν δύνασθε να δουλεύητε Θεόν και Μαμμωνά.»—Ματθ. 6:24.
12. (α) Με ποιον τρόπο η πορεία μερικών ατόμων δείχνει ότι πραγματικά δεν ‘πλουτούσιν εις Θεόν’; (β) Γιατί αυτό το ζήτημα πρέπει να εξετασθή σοβαρά τώρα;
12 Πολλά είναι τα άτομα τα οποία, ακόμη και με την επιδίωξί τους γι’ αυτό που θα μπορούσε να θεωρήται απλώς η κανονική απαίτησις της ζωής, αφήνουν να καταπνιγή η καρποφορία των προς αίνον του Θεού. Συναναστρέφονται με τον λαό του Ιεχωβά, αλλά πράγματι δεν ‘πλουτούσιν εις Θεόν.’ Υπερωρίες στην κοσμική εργασία συχνά εκδιώκουν την παρακολούθησι των εκκλησιαστικών συναθροίσεων, διότι ο φόβος μήπως δυσαρεστήσουν τον εργοδότη των είναι πιο ισχυρός από τον φόβο τους μήπως δυσαρεστήσουν τον Θεό. Μπορεί να έχουν μια συμβολική συμμετοχή στη διακονία του αγρού διότι γνωρίζουν ότι είναι μια Χριστιανική απαίτησις, αλλά οι κύριες προσπάθειές των διοχετεύονται προς άλλα συμφέροντα. Ποια θα είναι η θέσις των όταν θα εκσπάση ο Αρμαγεδδών; Θα θεωρήση πράγματι ο Ιεχωβά, ο οποίος εξετάζει την καρδιά, ότι αυτά τα άτομα τον αγάπησαν με όλη την καρδιά και τη διάνοια και τη ψυχή και τη δύναμί των; (Λουκ. 10:25-28) Θα τα διαφυλάξη για το νέο του σύστημα πραγμάτων; Αυτό είναι ένα ζήτημα που πρέπει να εξετασθή σοβαρά. Όχι τον προσεχή μήνα, ή το προσεχές έτος, αλλά σήμερα, ενόσω είμεθα ακόμη στη ζωή και μπορούμε να κάνωμε κάτι, είναι καιρός ν’ αποδείξωμε ότι θέλομε να αινούμε με όλη μας την καρδιά τον Ιεχωβά «από του νυν και έως του αιώνος.»—Ψαλμ. 115:17, 18.
ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΩΣ ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΗ
13. Ποια στάσι παρώτρυνε ο Ιησούς τους μαθητάς του να έχουν όσον αφορά την απόκτησι των χρειωδών της ζωής, και πώς αυτή διαφέρει από τη στάσι των ανθρώπων του κόσμου;
13 Είναι καταφανές ότι, όταν ένας θέτη τα υλικά συμφέροντα πρώτα στη ζωή, τότε πνευματικώς πάσχει. Ένα άτομο δεν μπορεί να παράγη καρπό που πράγματι τιμά τον Θεό αν δεν βλέπη τα πράγματα κατά τον τρόπο του Θεού. Ποια είναι η κατάλληλη άποψις αυτού του ζητήματος; Ο Ιησούς Χριστός όταν ήταν στη γη κατέστησε σαφές ότι ποτέ δεν ωμίλησε αφ’ εαυτού του, αλλ’ ότι εξέφραζε το θέλημα του Πατρός του στον ουρανό. (Ιωάν. 14:10) Γι’ αυτό διαβάζομε μ’ ενδιαφέρον τα λόγια του επί του ζητήματος. Αμέσως μετά τον τονισμό από την παραβολή του Ιησού ότι η ζωή ενός δεν εξαρτάται από τα υπάρχοντά του, ο Ιησούς εστράφη προς τους μαθητάς του και τους έδειξε πώς αυτή η αρχή εφηρμόζετο στη ζωή τους. Ωμίλησε, όχι για συσσώρευσι πολλών αγαθών, αλλά για απόκτησι εκείνων που αναγκαιούν για τη ζωή, λέγοντας: «Δια τούτο λέγω προς εσάς, Μη μεριμνάτε δια την ζωήν σας, τι να φάγητε· μηδέ δια το σώμα, τι να ενδυθήτε.» Μήπως δεν προμηθεύει ο Θεός τροφή για τα πτηνά; Μήπως αυτός δεν ‘ενδύει τον χόρτον του αγρού’; Ώστε πόσο πολύ περισσότερο δεν θα φροντίση για σας οι οποίοι είσθε δούλοι του! «Και σεις μη ζητείτε τι να φάγητε, ή τι να πίητε· και μη ήσθε μετέωροι. Διότι ταύτα πάντα ζητούσι τα έθνη του κόσμου.» Οι Χριστιανοί δεν πρέπει να είναι ως τα «έθνη του κόσμου.» Ολόκληρη η ζωή των δεν πρέπει να είναι μια πάλη για υλικά χρειώδη. (Εκκλησ. 6:7) Δεν σημαίνει ότι χρειάζονται αυτά τα πράγματα λιγώτερο από τους απίστους. Καθώς ο Ιησούς προχώρησε και είπε: «Υμών δε ο Πατήρ εξεύρει ότι έχετε χρείαν τούτων. Πλην ζητείτε την βασιλείαν του Θεού, και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή.»—Λουκ. 12:22-31.
14. Για ποιους έδειξε ο Ιησούς ότι θα εγίνετο αυτή η προμήθεια από τον Θεό, και τι θα περιελάμβανεν;
14 Σημειώστε ότι ο Ιησούς δεν είπε ότι κανένας στη γη δεν θα πεινούσε. Είναι αλήθεια ότι προείπε ότι θα υπάρχουν «πείναι» στην εποχή μας. (Μάρκ. 13:8) Ούτε υπάρχει οποιαδήποτε βεβαιότης ότι καθ’ ομολογίαν Χριστιανοί οι οποίοι απλώς δεν θέλουν να εργάζωνται ή αρνούνται να κάμουν εργασίες που θεωρούν πολύ ταπεινές ότι θα τύχουν φροντίδος. (2 Θεσ. 3:10) Όσοι είναι σκεπτικοί για την όλη κατάστασι δεν έχουν λόγους να πιστεύουν ότι, με την έλλειψί των πίστεως, θα έχουν την εύνοια του Θεού. (Ιάκ. 1:6-8· Εβρ. 11:6) Μάλλον, η προμήθεια γίνεται για τους ‘εργάτας’ εκείνους οι οποίοι ζητούν την βασιλείαν του,’ αυτούς οι οποίοι ‘ζητούν πρώτον την βασιλείαν.’ (Ματθ. 10:9, 10· 6:33) Δεν υπεσχέθη πολυτέλεια υλικών πραγμάτων—απλώς «τροφάς και σκεπάσματα.»—1 Τιμ. 6:8· Λουκ. 12:22, 31.
15. Πώς ο ουράνιος Πατήρ ευλόγησε πολλούς Χριστιανούς επισκόπους επειδή ‘ζητούσαν πρώτον την βασιλείαν,’ και ποιοι μπορούν να ωφεληθούν από το παράδειγμά των πίστεως;
15 Υπάρχουν πολλές χιλιάδες στον κόσμο που έχουν πλήρη επίγνωσι των ευλογιών του ουρανίου Πατρός στις προσπάθειές των να εξασφαλίσουν τα χρειώδη της ζωής όταν αυτοί θέτουν τα συμφέροντα της Βασιλείας πρώτα. Παραδείγματος χάριν, ένας Χριστιανός επίσκοπος στη Βραζιλία, ο οποίος έχει σύζυγο και τέσσερα τέκνα, προσεκλήθη στην ειδική σειρά μαθημάτων για επισκόπους της Εταιρίας Σκοπιά. Εργάζεται τακτικά για τη συντήρησι της οικογενείας του, αλλά, επειδή, από υλικής απόψεως, τα μέσα του ήσαν περιωρισμένα, δεν είχε τα μέσα να τη συντηρήση για το διάστημα που θ’ απουσίαζε. Λίγο προτού αναχωρήση για τη σχολή προσηυχήθη γι’ αυτό το ζήτημα στον Θεό. Η προσευχή αυτή έλαβε απάντησιν όταν πολλοί από την εκκλησία προθυμοποιήθηκαν να φροντίζουν για την οικογένειά του υλικώς στο διάστημα που εκείνος θ’ απουσίαζε για να γίνη καλύτερα εξηρτισμένος και να φροντίζη για όλους εκείνους πνευματικώς. Σε δεκάδες περιπτώσεων η πίστις τέτοιων επισκόπων ετέθη κάτω από δοκιμασία. Αιτήσεις για άδεια απουσίας ώστε να παρακολουθήσουν τη σχολή απερρίφθησαν από τους εργοδότας των—αλλ’ αργότερα η άδεια εχορηγήθη και συχνά με αποδοχές, όταν διεπιστώθη ότι ο υπάλληλος θα εγκατέλειπε την εργασία αν παρίστατο ανάγκη και θα ζητούσε αργότερα άλλη εργασία, διότι ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος ‘ζητούσε πρώτον την βασιλείαν.’ Ασφαλώς τέτοιοι επίσκοποι έχουν πίστι που άλλοι οι οποίοι λατρεύουν τον Ιεχωβά μπορούν να μιμηθούν επωφελώς.—Εβρ. 13:7.
16. Ποια πείρα εδοκίμασαν σκαπανείς όταν έθεσαν τη διακονία επάνω από τις προσπάθειές των για την ικανοποίησι των υλικών των αναγκών;
16 Ιδιαιτέρως εκείνοι που ενασχολούνται στην ολοχρονία υπηρεσία ως σκαπανείς έχουν λάβει πείραν της εκπληρώσεως της υποσχέσεως ότι θα τους επρομηθεύοντο τα υλικά χρειώδη της ζωής αν έθεταν την υπηρεσίαν του Θεού πρώτα. Σε μια περίπτωσι, ένας σκαπανεύς επέστρεψε στον τομέα του διορισμού του ύστερ’ από μια Χριστιανική συνέλευσι, με πολύ λίγα χρήματα και χωρίς κατοικία. Στην απόφασί του πώς θα εδαπανούσε την πρώτη ημέρα της επιστροφής του, θυμήθηκε τους λόγους του Ιησού εις Ματθαίον 6:33. Ολόκληρη την ημέρα περπατούσε στη διακονία του αγρού, και καθώς εξακολουθούσε ανέφερε στους οικοδεσπότας ότι ζητούσε να ενοικιάση ένα δωμάτιο, αλλά τίποτε δεν προσεφέρετο. Αργά το απόγευμα, αφού έδωσε μαρτυρία σε μια γυναίκα η οποία ήταν ευνοϊκά διατεθειμένη, ανέφερε και πάλι ότι είχε ανάγκη κατοικίας. Ένας οικότροφος του σπιτιού ο οποίος άκουε από το διπλανό δωμάτιο εκάλεσε την οικοδέσποινα και της είπε: «Φρόντισε να έχη αυτός ο άνθρωπος ένα μέρος για ύπνο, και καλέστε τον να φάγη μαζί μας. Αν δεν μπορή να πληρώση, θα πληρώσω εγώ. Αυτός κάνει έργο Θεού.» Η πείρα αυτή δεν είναι μια μεμονωμένη πείρα· είναι συνήθως μεταξύ εκείνων οι οποίοι έχουν αφήσει οπίσω οικίας και αγαθά, για να μπορούν ν’ αφιερώσουν ολόκληρη τη ζωή των στην υπηρεσία του Θεού.—Πράξ. 16:14, 15· Μάρκ. 10:29, 30.
17. (α) Ποια στάσις του αποστόλου Παύλου τον κατέστησε ικανό να είναι παραγωγικός κάτω από δύσκολες περιστάσεις; (β) Ποια εμπιστοσύνη εκ μέρους μας θα μας καταστήση ικανούς να συνεχίσωμε να παράγωμε ευσεβή καρποφορία ακόμη και σε καιρούς οικονομικών δυσχερειών;
17 Αυτό δεν σημαίνει ότι ένας ο οποίος ‘ζητεί την βασιλείαν’ θα έχη πάντα άφθονες προμήθειες, αλλά θ’ αρκήται σε όσα έχει. Σχετικά με τις πείρες του ο απόστολος Παύλος, ο οποίος ήταν τότε φυλακισμένος στη Ρώμη, έγραψε στην εκκλησία των Φιλίππων στη Μακεδονία: «Έμαθον να ήμαι αυτάρκης [να αρκούμαι] εις όσα έχω. Εξεύρω να ταπεινόνωμαι, εξεύρω και να περισσεύωμαι. . . . Τα πάντα δύναμαι δια του ενδυναμούντος με.» (Φιλιππησ. 4:11-13) Ο Παύλος δεν ήταν ένας ο οποίος απεσύρετο όταν ο αγών εγίνετο δύσκολος. Ακόμη κι εκεί στη φυλακή εξακολουθούσε να ζητή τα συμφέροντα της βασιλείας του Θεού. Εκήρυττε στους φύλακας, και σε άλλους οι οποίοι μπορούσαν να κάμουν διευθετήσεις για να τον επισκεφθούν. (Πράξ. 28:16, 30, 31· Φιλιππησ. 1:13) Στη διάρκεια της παραμονής του στη φυλακή έγραψε έξη επιστολές με θαυμάσιες πνευματικές συμβουλές που έγιναν μέρος της Γραφής. Ναι, ακόμη και κάτω από αντίξοες συνθήκες, είτε αυτές ωφείλοντο σε διωγμό ή σε οικονομικές δυσχέρειες, μπορεί ένας να εξακολουθή να παράγη ευσεβή καρποφορία. Καθώς τα εδάφια Ιερεμίας 17:7, 8 (ΜΝΚ) λέγουν: «Ευλογημένος ο άνθρωπος ο ελπίζων επί Ιεχωβά, και του οποίου ο Ιεχωβά είναι η ελπίς. Διότι θέλει είσθαι ως δένδρον πεφυτευμένον πλησίον των υδάτων, το οποίον εξαπλόνει τας ρίζας αυτού πλησίον του ποταμού, και δεν θέλει ιδεί όταν έρχηται το καύμα, αλλά το φύλλον αυτού θέλει θάλλει· και δεν θέλει μεριμνήσει εν τω έτει της ανομβρίας, ουδέ θέλει παύσει από το να κάμνη καρπόν.» Έχοντας πλήρη εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά, εξακολουθεί να θέτη τα πνευματικά συμφέροντα πρώτα.—Εβρ. 13:5, 6.
ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ
18. Πώς μπορούμε να δείξωμε σήμερα ότι έχομε πίστι ομοία με των Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ, και γιατί πρέπει να επιθυμούμε να το δείχνωμε;
18 Όταν οι σύγχρονοι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά επιδιώκουν μια τέτοια πορεία αποδεικνύουν ότι έχουν πίστι ομοία μ’ εκείνη των ανθρώπων των αρχαίων χρόνων οι οποίοι αναφέρονται με επιδοκιμασία στον Λόγο του Θεού. Ο Αβραάμ εξήλθε από την πόλι Ουρ της αρχαίας Χαλδαίας που ευημερούσε υλικώς κατ’ εντολήν του Θεού και έγινε ένας πάροικος στη γη Χαναάν. «Δια πίστεως παρώκησεν εις την γην της επαγγελίας ως ξένην, κατοικήσας εν σκηναίς, μετά Ισαάκ και Ιακώβ των συγκληρονόμων της αυτής επαγγελίας· διότι περιέμενε την πόλιν την έχουσαν τα θεμέλια, της οποίας τεχνίτης και δημιουργός είναι ο Θεός.» Την εποχή εκείνη, τον εικοστό αιώνα π.Χ., ήσαν πρόθυμοι να παραιτηθούν από πολλές ανέσεις που προσέφερε ο κόσμος, διότι είχαν θέσει τις καρδιές των σε μια μόνιμη πόλι την οποία θα οικοδομούσε ο Θεός, μια ουράνια κυβέρνησι κάτω από την οποία θα μπορούσαν να ζουν. Αν εξακολουθούσαν να σκέπτωνται τον τόπο που εγκατέλειψαν, μπορούσαν να είχαν επιστρέψει σ’ αυτόν. Αλλά δεν επέστρεψαν. «Δια τούτο ο Θεός δεν επαισχύνεται αυτούς, να λέγητε Θεός αυτών.» (Εβρ. 11:8-16) Ευαρεστείται εξ ίσου ο Θεός με την πορεία της ζωής που έχετε σεις λάβει;
19. (α) Γιατί η εποχή μας είναι ένας καιρός πολύ επείγων; (β) Τι είναι εκείνο που μπορεί να κάμη μερικούς οι οποίοι γνωρίζουν αυτά τα πράγματα να χάσουν τις ευλογίες του νέου συστήματος πραγμάτων του Θεού, και ποια επίκαιρη προειδοποίησι δίνει ο Ιησούς;
19 Εμείς σήμερα ζούμε σε κρισίμους καιρούς. Είναι οι ‘έσχατες ημέρες’ αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων. Ήδη πενήντα δύο και πλέον χρόνια έχουν παρέλθει από την εγκαθίδρυσι της Βασιλείας στον ουρανό το 1914. Το τέλος των έξη χιλιάδων ετών της ανθρωπίνης ιστορίας είναι πολύ πλησίον. Τα φυσικά γεγονότα τα οποία χαρακτηρίζουν την εποχή μας ως το ‘οριστικό τέλος του συστήματος πραγμάτων’ είναι αλάνθαστα. (Ματθ. 24:3, ΜΝΚ) Είναι ένας καιρός πολύ επείγων. Το πιστεύομε; Είναι γεγονός ότι μερικοί που ομολογούν ότι το πιστεύουν είναι πιθανόν να χάσουν τις ευλογίες του νέου συστήματος πραγμάτων του Θεού διότι δεν κρατούν τις διάνοιες και τις καρδιές των προσηλωμένες στην ελπίδα που είναι μπροστά. Αντί να αρκούνται σε «τροφάς και σκεπάσματα» μαζί με την ευσέβεια, αφήνουν να καταποθούν από την υλιστική δίνη του κόσμου. Η επιδίωξις από μέρους των τών απολαύσεων του κόσμου είναι πιο ζωηρή από την υπηρεσία των προς τον Θεό. Γι’ αυτό ο Ιησούς προειδοποιεί: «Προσέχετε δε εις εαυτούς, μήποτε βαρυνθώσιν αι καρδίαι σας από κραιπάλης και μέθης και μεριμνών βιωτικών, και επέλθη αιφνίδιος εφ’ υμάς η ημέρα εκείνη· διότι ως παγίς θέλει επέλθει επί πάντας τους καθήμενους επί πρόσωπον πάσης της γης. Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι εν παντί καιρώ, δια να καταξιωθήτε να εκφύγητε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γείνωσι, και να σταθήτε έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου.»—Λουκ. 21:34-36.
20. Με ποιον τρόπο θα μπορέσωμε να συνεχίσωμε ν’ αποδεικνύωμε ότι είμεθα καρποφόροι Χριστιανοί;
20 Αν η αγάπη μας για τον Θεό αφθονή, και έχωμε ακριβή γνώσι του Λόγου του, δεν θ’ αφήσωμε να παρασυρθούμε από κοσμικές επιδιώξεις, αλλά θα κρατήσωμε τη ζωή μας προσανατολισμένη γύρω από «τα σπουδαιότερα πράγματα.» Μ’ αυτόν τον τρόπο θ’ αποδεικνύωμε ότι είμεθα πιστοί Χριστιανοί, «πλήρεις καρπών δικαιοσύνης, των δια του Ιησού Χριστού, εις δόξαν και έπαινον Θεού.»—Φιλιππησ. 1:9-11, ΜΝΚ.