Παραμένετε Ελεύθεροι από το Πνεύμα του Γογγυσμού

«Πράττετε τα πάντα, χωρίς γογγυσμών και αμφισβητήσεων.»​—Φιλιππησ. 2:14.

1, 2. Ποιες συνθήκες υπάρχουν σήμερα παγκοσμίως, και πώς πολλοί άνθρωποι αντιδρούν σ’ αυτές;

ΣΗΜΕΡΑ ζούμε σε ‘καιρούς κακούς.’ Διεθνή, εθνικά και ατομικά προβλήματα εγείρονται κάθε μέρα και συχνά φαίνονται ανυπέρβλητα. Παρέστημεν μάρτυρες αιματηρών πολέμων, λιμών, θανατηφόρων επιδημιών, εγκληματικότητος νέων και ενηλίκων και θλιβερής πτωχείας. Σύμφωνα με τα προφητικά λόγια του Βιβλικού συγγραφέως Παύλου, οι άνθρωποι έχουν γίνει «φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς εις τους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άσπλαγχνοι, αδιάλλακτοι, συκοφάνται, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, προδόται, προπετείς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι.»​—2 Τιμ. 3:1-4.

² Η αντίδρασις σ’ αυτές τις συνθήκες ποικίλλει ανάλογα με το άτομο. Πολλοί από εκείνους οι οποίοι παρατηρούν αυτή την πονηρή κατάστασι πραγμάτων μέμφονται τον Θεό γι’ αυτά που συμβαίνουν. Νομίζουν ότι βραδύνει να ενεργήση για να θεραπεύση την κατάστασι κι έτσι παραπονούνται, λέγοντας στην πραγματικότητα: «Πού είναι η υπόσχεσις της παρουσίας αυτού; διότι αφ’ ης ημέρας οι πατέρες εκοιμήθησαν, τα πάντα διαμένουσιν ούτως απ’ αρχής της κτίσεως.» (2 Πέτρ. 3:4) Ο Ιούδας, ο ετεροθαλής αδελφός του Ιησού, λέγει ότι «ούτοι είναι γογγυσταί, μεμψίμοιροι.»​—Ιούδ. 16.

 3. Πώς άτομα με δικαία καρδιά σκέπτονται για τις παγκόσμιες συνθήκες, και με ποια ευνοϊκά αποτελέσματα γι’ αυτούς;

³ Ειλικρινή, με δικαία καρδιά άτομα, εν τούτοις, λογικεύονται όπως ελογικεύθη ο προφήτης Ιερεμίας στα εδάφια Θρήνοι 3:38, 39 (ΜΝΚ): «Εκ του στόματος του Υψίστου δεν εξέρχονται, τα κακά και τα αγαθά. Δια τι ήθελε γογγύσει άνθρωπος ζων, άνθρωπος, δια την ποινήν της αμαρτίας αυτού;» Πραγματικά, αυτοί οι άνθρωποι είναι ‘στενάζοντες και βοώντες’ για τα βδελυκτά πράγματα που συμβαίνουν γύρω των, αλλά, αντί να μέμφωνται τον Θεό, λέγουν με ταπεινοφροσύνη μαζί με τον Ιερεμία: «Ας ερευνήσωμεν τας οδούς ημών, και ας εξετάσωμεν, και ας επιστρέψωμεν εις τον Ιεχωβά. Ημαρτήσαμεν και απεστατήσαμεν.» (Ιεζ. 9:4· Θρήνοι 3:40, 42, ΜΝΚ) Κράζουν στον Ιεχωβά για σωτηρία, και αυτός με τη μεγαλόψυχη αγαθωσύνη του εισακούει την κραυγή των για βοήθεια και τους ελευθερώνει από το παρόν πονηρό σύστημα πραγμάτων, και τους οδηγεί σε πνευματικά «ύδατα αναπαύσεως» μαζί με τους Χριστιανούς μάρτυράς του.​—Ψαλμ. 23:2.

 4. Δώστε μερικούς λόγους γιατί οι μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα είναι ένας ευτυχισμένος λαός.

⁴ Αυτοί οι αληθινοί Χριστιανοί έχουν κάθε λόγο να είναι ευτυχείς και ευχαριστημένοι. Μολονότι ζουν σε 199 διάφορες χώρες, ομιλούν διάφορες γλώσσες και προέρχονται από διάφορα στρώματα, ζουν με ειρήνη και ενότητα, εκατοντάδες χιλιάδες από αυτούς! Απολαμβάνουν μια στενή, πολύτιμη σχέσι με τον Θεόν των και μια σαφή κατανόησι του θελήματός του. Αυτή η κατανόησις τους ελευθερώνει από τις στενοχώριες και την αθλιότητα εκείνων οι οποίοι είναι ακόμη μέρος του παρόντος πονηρού συστήματος και μ’ αισιοδοξία αποβλέπουν σε μια δικαία νέα τάξι πραγμάτων στο πολύ προσεχές μέλλον. Για να εκφράσουν ευτυχισμένα αυτή τη χαρά των, δαπανούν πολύ από τον χρόνο των ενθαρρύνοντας άλλους, με το να τους επισκέπτωνται στα σπίτια των, να χαροποιούν τους συντετριμμένους την καρδίαν παρακινώντας τους: «Διαλλάγητε προς τον Θεόν.»​—2 Κορ. 5:20.

 5. (α) Ποιες ερωτήσεις εγείρονται εν όψει της πνευματικής ευημερίας του λαού του Θεού, και ποιοι τρεις λόγοι δίδονται σε απάντησι; (β) Τι είναι αναγκαίο για να παραμείνη ένας ελεύθερος από το πνεύμα του γογγυσμού;

⁵ Εφόσον υπάρχει αυτή η ευτυχισμένη πνευματική κατάστασις ανάμεσα στον λαό του Ιεχωβά, γιατί ήταν ανάγκη να γράψη ο απόστολος Παύλος στους πρώτους Χριστιανούς στους Φιλίππους: «Πράττετε τα πάντα χωρίς γογγυσμών και αμφισβητήσεων»; Γιατί είναι ανάγκη να συζητήση Η Σκοπιά αυτό το θέμα και να δώση επάνω σ’ αυτό συμβουλή; Είναι ανάγκη διότι αυτοί οι Χριστιανοί, μολονότι ελεύθεροι πνευματικώς, εξακολουθούν να είναι ατελείς και υπόκεινται στις αδύνατες σαρκικές τάσεις που έχουν κληρονομηθή από τον Αδάμ. Επίσης εξακολουθούν να ζουν μέσα στο παρόν πονηρό σύστημα πραγμάτων και, αν δεν είναι προσεκτικοί, μπορούν να επηρεασθούν από το «πνεύμα του κόσμου,» στο οποίο περιλαμβάνεται και το πνεύμα του γογγυσμού. Επιπροσθέτως, κάθε χρόνο συνταυτίζονται με τους μάρτυρας του Ιεχωβά δεκάδες χιλιάδων ανθρώπων, οι οποίοι μόλις προσφάτως έχουν αφήσει τα πολλά νοσηρά χαρακτηριστικά που είναι κοινά σ’ αυτόν τον πονηρό κόσμο. Για να ελευθερωθούν αυτά τα άτομα πλήρως από το πνεύμα του γογγυσμού θ’ απαιτηθή εκ μέρους των χρόνος και προσπάθεια, μαζί με τη βοήθεια και καθοδήγησι του Ιεχωβά. Όταν ελευθερωθή, κάθε Χριστιανός ατομικώς οφείλει να διεξάγη ένα συνεχή, προοδευτικό αγώνα για να παραμείνη ελεύθερος, όπως υποδεικνύεται από τις λέξεις «Πράττετε τα πάντα χωρίς γογγυσμών.»​—Φιλιππησ. 2:14· 1 Κορ. 2:12.

ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ ΚΑΙ Τ’ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥ

 6. Ποια πράγματα πρέπει να γνωρίζωμε που θα μας βοηθήσουν να παραμένωμε ελεύθεροι από το πνεύμα του γογγυσμού;

⁶ Για να παραμένωμε ελεύθεροι από το πνεύμα του γογγυσμού και να το απομακρύνωμε από τη Χριστιανική εκκλησία, είναι ανάγκη να μπορούμε να το αναγνωρίσωμε στις διάφορες μορφές του όπως μπορεί να εμφανισθή στην καθημερινή ζωή και στη συναναστροφή με τους αδελφούς μας. Πρέπει, επίσης, να γνωρίζωμε κάτι για τα πράγματα που οδηγούν σ’ ένα πνεύμα γογγυσμού καθώς και για το καταστρεπτικά του αποτελέσματα. Αυτό είναι σπουδαίο, εφόσον, σε πολλές περιπτώσεις, εκείνοι που γογγύζουν ούτε καν το αντιλαμβάνονται οι ίδιοι ή δεν εκτιμούν πλήρως τις βλαβερές του συνέπειες.

 7. Πώς ορίζεται ο γογγυσμός, και με ποιους τρόπους μπορεί να εκδηλωθή;

⁷ Ο γογγυσμός ορίζεται από ένα λεξικόa ως το «να εκδηλώνη ένας θλίψι, πόνο, δυσαρέσκεια, αποδοκιμασία, λύπη, κλπ.· να θρηνή· να μεμψιμοιρή.» Έτσι μπορούμε να δούμε ότι ο γογγυσμός είναι μια εκδήλωσις ενδομύχου αισθήματος δυσαρεσκείας, ερεθισμού ή πόνου. Αυτή η εξωτερίκευσις των παραπόνων ενός γίνεται συνήθως μέσω της γλώσσης, μολονότι μερικές φορές μια χειρονομία αποστροφής ή μια πικρή έκφρασις του προσώπου μπορεί επίσης, να χρησιμεύσουν στο να εκφράσουν τα αισθήματά σας σε άλλους. Οι πράξεις συχνά ομιλούν καλύτερα από λόγια, και οι άνθρωποι είναι ταχείς στο να διαισθανθούν ένα δυσαρεστημένο πνεύμα και αν ακόμη δεν έχουν προφερθή στην πραγματικότητα λέξεις γογγυσμού.

 8. (α) Τι έγραψε ο Ιάκωβος για τη δυσκολία ελέγχου της γλώσσης; (β) Πώς μπορούν γογγυσταί να μη χρησιμοποιούν τα λόγια του Ιακώβου, και πώς μπορεί ένας ακούσιος παραβάτης να παρηγορηθή από αυτά;

⁸ Δεν υπάρχει ούτε ένας γυιός του Αδάμ που δεν έχει αμαρτήσει με τη γλώσσα του. Γι’ αυτό ο μαθητής του Ιησού Ιάκωβος έγραψε, στα εδάφια Ιάκωβος 3:2, 8-10 (ΜΝΚ): «Διότι εις πολλά πταίομεν άπαντες. Εάν τις δεν πταίη εις λόγον, ούτος είναι τέλειος ανήρ, δυνατός να χαλιναγωγήση και όλον το σώμα. . . . την γλώσσαν . . . ουδείς των ανθρώπων δύναται να δαμάση· είναι ακράτητον κακόν, μεστή θανατηφόρου φαρμάκου. Δι’ αυτής ευλογούμεν τον Ιεχωβά και Πατέρα, και δι’ αυτής καταρώμεθα τους ανθρώπους τους καθ’ ομοίωσιν Θεού πλασθέντας. Εκ του αυτού στόματος εξέρχεται ευλογία και κατάρα.» Εν τούτοις, ας μη χρησιμοποιή κανείς αυτά τα λόγια ως δικαιολογία για να κατέχη το πνεύμα του γογγυσμού, διότι ο Ιάκωβος συνεχίζει: «Δεν πρέπει, αδελφοί μου, ταύτα να γίνωνται ούτω.» Μολονότι αληθεύει ότι όλοι κατά περιστάσεις αμαρτάνομε, εν τούτοις το να το κάνωμε συνήθεια ν’ αμαρτάνωμε με τη γλώσσα μας ως το σημείο του να γινώμεθα πραγματικά γογγυσταί, δηλαδή, άνθρωποι που έχουν το πνεύμα του γογγυσμού, είναι κάτι που δεν συμβιβάζεται με την αληθινή Χριστιανοσύνη. Εξ άλλου, μπορούμε να λάβωμε παρηγορία από τα λόγια του Ιακώβου αν άθελα αμαρτάνωμε μολονότι αγωνιζόμεθα σκληρά για να υπερνικήσωμε τη σαρκική τάσι μας προς αυτήν την κατεύθυνσι.

 9. Όπως αποδεικνύεται από τα λόγια του Ιησού στο εδάφιο Ματθαίος 12:34, τι είναι ακόμη πιο ζωτικό από τον έλεγχο της γλώσσης, και γιατί;

⁹ Ο Ιησούς ανέφερε ένα αδιαφιλονίκητο γεγονός, όταν είπε: «Εκ του περισσεύματος της καρδίας λαλεί το στόμα.» (Ματθ. 12:34) Έτσι, μολονότι, είναι σπουδαίο να ελέγχη ένας τη γλώσσα του και να την προλαμβάνη από το να ομιλή γογγυστικά, είναι ακόμη πιο σπουδαίο να ελέγχη τις σκέψεις οι οποίες οδηγούν στον γογγυσμό. Η γλώσσα εκφράζει μόνο ό,τι υπάρχει στο νου και στην καρδιά ενός ατόμου, δίνοντας έτσι προφορική εκδήλωσι σ’ αυτό. Ποια είδη σκέψεων μπορούν να οδηγήσουν ένα άτομο σε γογγυσμό;

10, 11. (α) Δώστε μερικούς πιθανούς λόγους γιατί οι άνθρωποι γογγύζουν. (β) Ποια είναι, βασικώς, η ριζική αιτία για μια στάσι γογγυσμού;

¹⁰ Η υπερηφάνεια μπορεί να είναι μια αιτία γογγυσμού. Ένα άτομο μπορεί να έχη πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του και, για να προωθήση το εγώ του και το ανάστημά του σχετικά με τους αδελφούς του, πιθανόν να καταφεύγη σε επικρίσεις των σφαλμάτων των άλλων. Μ’ αυτό τον τρόπο ελκύει την προσοχή στο γεγονός ότι αυτός δεν έχει τα ίδια αυτά ελαττώματα στον ίδιο βαθμό. Ένας άλλος μπορεί να είναι ανυπόμονος διότι οι αδελφοί του δεν είναι τόσο ταχείς να συλλαμβάνουν τα πράγματα όσο αυτός ή θυμώνει γι’ αυτό που εκείνος θεωρεί αδυναμίες των. Άλλοι, οι οποίοι υφίστανται κάποια ασυνήθη ταλαιπωρία, είναι δυνατόν να αισθάνωνται αυτοσυμπόνια όταν παραβάλλουν την κατάστασί των με άλλους αδελφούς στην εκκλησία κι έτσι μπορεί να γογγύζουν γι’ αυτό. Επιθυμία για μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα μπορεί να κάμη μερικούς να γογγύζουν, νομίζοντας ίσως ότι θα μπορούσαν να κάμουν το έργο καλύτερα από εκείνον ο οποίος είναι διωρισμένος να το κάνη.

¹¹ Εν τούτοις, αφού ανελύσαμε λίγους μόνο από τους πολλούς λόγους για τους οποίους είναι δυνατόν να γογγύζουν οι αδελφοί, ένα γεγονός παραμένει σαφές: Προκαλείται σε όλες τις περιπτώσεις από το ότι θέτει ένας πάρα πολλή έμφασι στον εαυτό του, με το ν’ αποδίδη πάρα πολλή σπουδαιότητα στα αισθήματα ή την θέσι του. Ώστε είναι, μια έκφρασις ιδιοτελείας, που είναι το αντίθετο της αγάπης.

12. Πώς αυτός που έγινε Σατανάς ανέπτυξε ένα πνεύμα γογγυσμού, και με ποιες συνέπειες;

¹² Σχετικά με αυτό είναι καλό να σκεφθούμε το πώς εκείνος που έγινε Σατανάς, ή Διάβολος έφθασε να είναι δυσαρεστημένος με αυτή την ίδια του προνομιακή θέσι εποπτείας. Η Γραφή εξηγεί το γιατί, όταν λέγη στον βασιλέα της Τύρου ο οποίος έδειχνε το πνεύμα του Διαβόλου: «Η καρδία σου υψώθη δια το κάλλος σου· έφθειρας την σοφίαν σου δια την λαμπρότητά σου.» (Ιεζ. 28:17) Η υπερήφανη επιθυμία του να είναι ο άρχων του σύμπαντος τον έκαμε να στασιάση εναντίον του Κυριάρχου Ιεχωβά. Άρχισε να έχη πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του κι έτσι ανέπτυξε ένα πνεύμα γογγυσμού, το οποίο γρήγορα εξεδηλώθη με πράξεις, που ωδήγησαν σε μεγάλη αθλιότητα και δυστυχία την ανθρωπίνη φυλή.

13. Δείξτε το αποτέλεσμα που έχει ο γογγυσμός (α) σ’ αυτόν εναντίον του οποίου ομιλούμε, (β) σ’ αυτόν που τον ακούει, (γ) σ’ ένα νέο ή αδύνατο αδελφό και (δ) όταν κατευθύνεται εναντίον της οργανώσεως.

¹³ Μολονότι όλοι οι γογγυσμοί δεν έχουν τέτοιες ολέθριες συνέπειες, εν τούτοις ακόμη και η ελαχίστη εκδήλωσις δυσαρεσκείας φέρνει επιβλαβή αποτελέσματα. Αν ο γογγυσμός είναι εναντίον ενός αδελφού ή μιας αδελφής, τότε θα τείνη να μειώση την υπόληψί των στα μάτια εκείνου προς τον οποίο ομιλείτε. Συγκεντρώνει την προσοχή σε πράγματα που είναι ασθενή κι έτσι είναι αρνητικός και αποθαρρυντικός. Αν ομιλήτε σ’ ένα αδύνατο ή νέο αδελφό, είναι δυνατόν να τον απογοητεύσετε τόσο ώστε να εξασθενήση πολύ άσχημα η πίστις και η εμπιστοσύνη του στους αδελφούς του. Αν ομιλήτε εναντίον της οργανώσεως του Θεού ή των διορισμένων αντιπροσώπων της, έχει μια ακόμη πιο επιβλαβή επίδρασι, ότι υπονομεύει την εμπιστοσύνη στις διευθετήσεις της οργανώσεως, επομένως εξασθενίζει την πίστι στον ίδιο τον Ιεχωβά.

14. Ποια επίδρασι έχει μια γλώσσα γογγυσμού σε ολόκληρη την εκκλησία; Χρησιμοποιήστε τις Παροιμίες 21:19 για να διευκρινίσετε την απάντησί σας.

¹⁴ Ακόμη και αν ένας δεν σκανδαλισθή ή επηρεασθή πνευματικώς σοβαρά ακούοντας μια γογγυστική γλώσσα, λόγω του ότι είναι ώριμος κι έτσι την αναγνωρίζει και την απομακρύνει από τη διάνοιά του, εν τούτοις δεν είναι ευχάριστο να βρίσκεται ένας γύρω από ένα άτομο που γογγύζει. Ο γογγυσμός έχει τα ίδια αποτελέσματα με το να βάλη ένας άμμο σε μια καλά λαδωμένη μηχανή. Θέτει ένα κάλυμμα επάνω στη χαρά της εκκλησίας. Είναι ως να εμφανίσθηκε αιφνιδίως ένα σκοτεινό σύννεφο στον ορίζοντα. Έχει το ίδιο αποτέλεσμα επάνω στους αδελφούς που έχει μία φίλερις σύζυγος επάνω στον σύζυγό της, όπως αναγράφεται στο εδάφιο Παροιμίαι 21:19: «Καλήτερον να κατοική τις εν γη ερήμω, παρά μετά γυναικός φιλέριδος και θυμώδους.»

15. Πώς αυτός ο ίδιος που γογγύζει επηρεάζεται;

¹⁵ Εκτός από την αποθαρρυντική επίδρασι επάνω σ’ εκείνους οι οποίοι ακούουν τους γογγυσμούς του, αυτός που εκφράζει παράπονα επηρεάζεται και αυτός ο ίδιος δυσμενώς. Είναι δυσαρεστημένος, δυστυχής, και σε πολλές περιπτώσεις υποφέρει από μια ένοχο συνείδησι όταν εκφράζη τους γογγυσμούς του. Πραγματικά, ο σοφός άνθρωπος ελάλησε ορθά όταν είπε κάτω από θεία έμπνευσι: «Όστις φυλάττει το στόμα αυτού και την γλώσσαν αυτού, φυλάττει την ψυχήν αυτού από στενοχωριών.»​—Παροιμ. 21:23.

‘ΔΙΑΦΥΛΑΞΑΤΕ ΤΑΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΑΝΟΗΜΑΤΑ ΣΑΣ’

16. Τίνος τη βοήθεια έδειξε ο Παύλος ότι πρέπει να ζητούμε για να διαφυλάξωμε την καρδιά και τα διανοήματά μας και σε τι πρέπει να συγκεντρώνωνται οι σκέψεις μας;

¹⁶ Εφόσον οι γογγυσμοί πηγάζουν από την καρδιά και τη διάνοια, είναι ουσιώδες οι σκέψεις μας να ελέγχωνται και να κατευθύνονται κατάλληλα σε εποικοδομητικά και ενθαρρυντικά πράγματα. Ο απόστολος Παύλος έδειξε ότι πρέπει να εκζητήται η βοήθεια του Ιεχωβά για να επιτευχθή αυτό, λέγοντας: «Μη μεριμνάτε περί μηδενός· αλλ’ εν παντί πράγματι ας γνωρίζονται τα ζητήματά σας προς τον Θεόν μετ’ ευχαριστίας δια της προσευχής και της δεήσεως. Και η ειρήνη του Θεού, η υπερέχουσα πάντα νουν, θέλει διαφυλάξει τας καρδίας σας και τα διανοήματά σας δια του Ιησού Χριστού.» Ναι, αν έχετε κάποια αδυναμία σ’ αυτό το σημείο, μη διστάζετε να ζητήσετε τη βοήθεια του Ιεχωβά για να την υπερνικήσετε. Τέτοιες ειλικρινείς αιτήσεις θα εισακουσθούν από τον Ιεχωβά και αυτός θα σας χαρίση ειρήνη και ικανοποίησι στη διάνοια για ν’ αντικαταστήσετε ένα πνεύμα γογγυσμού και δυσαρεσκείας. Ο Παύλος, όμως, προχωρεί για να δείξη ότι το άτομο οφείλει να εργασθή σκληρά σε αρμονία με τις προσευχές του, λέγοντας: «Το λοιπόν, αδελφοί, όσα είναι αληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα καθαρά, όσα προσφιλή, όσα εύφημα, αν υπάρχη τις αρετή, και εάν τις έπαινος, ταύτα συλλογίζεσθε.»​—Φιλιππησ. 4:6-8.

17. (α) Γιατί απαιτείται συνεχής αγών για να εφαρμόζουν τα λόγια του Παύλου στο εδάφιο Φιλιππησίους 4:8; (β) Τι πρέπει να κάνωμε όταν αρχίζωμε να αισθανώμεθα ερεθισμό για τα σφάλματα των αδελφών μας;

¹⁷ Μ’ αυτό τον τρόπο ο Παύλος τονίζει ότι το άτομο οφείλει να ασκή έλεγχο, όχι μόνο στη γλώσσα του, αλλά επίσης σ’ αυτές τις ίδιες τις σκέψεις του, και να συγκεντρώνεται στα καλά, ενάρετα και προσφιλή πράγματα που υπάρχουν στους αδελφούς μας. Η τάσις της εκπεσμένης σαρκός είναι να βλέπη πρώτα ασθενή σημεία ενός ατόμου, πράγμα που συχνά τυφλώνει έναν στις πολλές καλές, προσφιλείς και άξιες επαίνου ιδιότητες που έχει. Και, εφόσον είναι τόσο εύκολο να βρίσκη ένας αδύνατα σημεία σ’ οποιονδήποτε από μας, δεν είναι τότε δύσκολο να βρη το γογγυστικό πνεύμα καύσιμο ύλη για να εξακολουθή να καίη. Γι’ αυτό έχομε ένα συνεχή αγώνα για να κρατούμε τις σκέψεις μας κάτω από έλεγχο. Όταν παρατηρούμε κάτι που μας κάνει να αισθανώμεθα ζηλοτυπία ή ερεθισμό, πρέπει να προσπαθούμε να το αποβάλωμε αμέσως από τη διάνοια και να σκεφθούμε αντιθέτως τις καλές ιδιότητες. Αυτό δεν θα είναι εύκολο στην αρχή, αλλά, όταν εργάζεσθε προς αυτή την κατεύθυνσι με τη βοήθεια του Ιεχωβά, θα διαπιστώσετε ότι θ’ αναπτύξετε μια στενότερη σχέσι με τους αδελφούς σας και μια πιο βαθιά εκτίμησι της αφοσιώσεώς των στον Ιεχωβά, και, φυσικά, εσείς ο ίδιος θα είσθε ένα πολύ πιο ευτυχισμένο άτομο που θα συνανεστρέφετο κανείς.

18. (α) Ποιο λάθος κάνει αυτός που γογγύζει, σύμφωνα με τα λόγια του Παύλου προς τους Κορινθίους και προς Ρωμαίους; (β) Έτσι για ποιον είναι ευκολώτερο να υπερπηδήση μια στάσι γογγυσμού;

¹⁸ Ένας που γογγύζει θέτει την έμφασι στη σάρκα και τις αδυναμίες της κι έτσι ενεργεί ως ένα πνευματικό βρέφος απ’ αυτή την ιδιαίτερη άποψι. Αντί να βλέπη την αφοσίωσι της καρδιάς και την αγάπη που δείχνουν οι αδελφοί του, βλέπει την εκπεσμένη, αμαρτωλή σάρκα. Η εκκλησία στην Κόρινθο ήταν, επίσης, ένοχος γι’ αυτό, κι έτσι ο Παύλος έγραψε σ’ αυτούς: «Δεν ηδυνήθην να λαλήσω προς εσάς, ως προς πνευματικούς, αλλ’ ως προς σαρκικούς, ως προς νήπια εν Χριστώ. . . . διότι ενώ είναι μεταξύ σας φθόνος και έρις και διχόνοιαι, δεν είσθε σαρκικοί, και περιπατείτε κατά άνθρωπον;» (1 Κορ. 3:1, 3) Στο εδάφιο Ρωμαίους 8:5, εξηγεί τον λόγο για τον οποίο αυτό είναι αληθινό λέγοντας: «Διότι οι ζώντες κατά την σάρκα, τα της σαρκός φρονούσιν· οι δε κατά το πνεύμα, τα του πνεύματος.» Επομένως, ένας ο οποίος είναι πλήρης από το άγιο πνεύμα του Θεού μέσω τακτικής μελέτης της Γραφής, παρακολουθήσεως των συναθροίσεων, προσευχής και ενεργού υπηρεσίας στον Ιεχωβά θα συναντά ολιγώτερη δυσκολία για να υπερνικήση μια γογγυστική τάσι από ένα ο οποίος δεν είναι τακτικός σ’ αυτές τις πνευματικές δραστηριότητες.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΙ ΓΟΓΥΣΜΟΙ

19. Σε ποιες δύο γενικές κατηγορίες ανήκουν οι γογγυσταί;

¹⁹ Αναλύοντας αυτό το ζήτημα του γογγυσμού, μπορούμε να το διαιρέσωμε σε δύο γενικές κατηγορίες: (1) Στους γογγυσμούς εναντίον ατόμων και (2) στους γογγυσμούς μιας πιο σοβαράς φύσεως που περιλαμβάνουν την οργάνωσι του Ιεχωβά ή τους σκοπούς του. Θα συζητήσωμε το ζήτημα των προσωπικών γογγυσμών πρώτα, και το επόμενο άρθρο της Σκοπιάς θα συζητήση την δευτέρα μορφή.

20. Τι προξενεί ως επί το πλείστον τους περισσοτέρους προσωπικούς γογγυσμούς, και είναι γενικά προμελετημένοι;

²⁰ Η μεγάλη πλειονότης των γογγυσμών εναντίον ατόμων προκαλείται από ασήμαντες παρανοήσεις ή ανταγωνισμούς προσωπικότητος. Μια αδελφή, η οποία είναι ήρεμη και συγκρατημένη, μπορεί να ερεθισθή για μια άλλη αδελφή, η οποία έχει περισσότερο θάρρος στους τρόπους της και είναι πιθανόν να εκφράση αυτόν τον ερεθισμό σε άλλους. Μερικοί είναι πιθανόν να δέχωνται τις προσωπικές συνήθειες, έθιμα και πράξεις, για άλλους όμως πιθανόν αυτά να είναι πολύ ενοχλητικά, και κατά καιρούς να τους κάνουν να γογγύζουν. Οι περισσότεροι από αυτούς τους γογγυσμούς δεν είναι εκ προμελέτης, αλλά, μάλλον, προκαλούνται με το κέντρισμα της στιγμής από κάποιο ασήμαντο, ενοχλητικό πράγμα που συμβαίνει. Λέγονται πολλές φορές βιαστικά και συχνά φέρνουν αργότερα θλίψι. Τι μπορεί να γίνη για να παραμείνη ένας ελεύθερος από αυτό το είδος γογγυσμού;

21. Πώς θα πρέπει να βλέπωμε αυτά τα μικρά σφάλματα των αδελφών μας, ειδικά κάτω από το φως των λόγων του Ιησού στα εδάφια Ματθαίος 6:14, 15;

²¹ Εν πρώτοις, είναι ουσιώδες ν’ αναγνωρίσωμε αυτούς τους γογγυσμούς για ό,τι πραγματικά είναι: μικροί, ασήμαντοι, ακόμη και παιδαριώδεις σε πολλές περιπτώσεις. Δεν υπάρχει πραγματικό έδαφος για γογγυσμό, αλλά πρόκειται απλώς για το ότι κάποιος αδελφός ή κάποια αδελφή δεν ενεργούν με τον τρόπο που εσείς νομίζετε ότι έπρεπε να ενεργούν. Θα μας βοηθήση, επίσης, το να σκεφθούμε σοβαρά πώς ο Ιεχωβά βλέπει αυτές τις «αδυναμίες» των αδελφών μας, και ν’ αντιληφθούμε ότι αυτός είναι πρόθυμος να τις παραβλέψη και να τις συγχωρήση. Μήπως δεν σας συγχωρεί πλήρως ο Ιεχωβά παρά τις πολλές ελλείψεις σας; Εξ άλλου μήπως δεν δείχνετε και σεις ανοχή για τις δικές σας ελλείψεις, ζητώντας επανειλημμένως συγχώρησι από τον Ιεχωβά, ίσως για την ιδία αδυναμία; Μια προϋπόθεσις για να λάβωμε τη συγχώρησι του Ιεχωβά είναι να συγχωρούμε άλλους, όπως το τονίζει ο Ιησούς στα εδάφια Ματθαίος 6:14, 15: «Διότι εάν συγχωρήσητε εις τους ανθρώπους τα πταίσματα αυτών, θέλει συγχωρήσει και εις εσάς ο Πατήρ σας ο ουράνιος. Εάν όμως δεν συγχωρήσητε εις τους ανθρώπους τα πταίσματα αυτών, ουδέ ο Πατήρ σας θέλει συγχωρήσει τα πταίσματά σας.»

22. Δείξτε πώς ο γογγυσμός για μικροσφάλματα προδίδει έλλειψι αγάπης.

²² Πραγματικά, λοιπόν, θα δείχνωμε έλλειψι αγάπης και συγχωρητικότητος αν κρατούσαμε αυτές τις ελλείψεις εναντίον των αδελφών μας και τις μεγαλοποιούσαμε με το να τις φέρωμε υπ’ όψιν και άλλων. Αυτό ασφαλώς δεν θα εσήμαινε ότι μιμούμεθα τον ουράνιο Πατέρα μας. Περιγράφοντας την αγάπη ο Λόγος του Θεού λέγει: «Η αγάπη μακροθυμεί, αγαθοποιεί· η αγάπη . . . δεν παροξύνεται, δεν διαλογίζεται το κακόν.» «Η αγάπη θέλει καλύψει πλήθος αμαρτιών. Γίνεσθε φιλόξενοι εις αλλήλους, χωρίς γογγυσμών.» (1 Κορ. 13:4, 5· 1 Πέτρ. 4:8, 9) Κατόπιν αυτών, δεν είναι δύσκολο να εννοήσωμε γιατί μας δίδεται η συμβουλή ‘υποφέρετε αλλήλους εν αγάπη.’​—Εφεσ. 4:2.

23. Τι, πρέπει λοιπόν να γίνη γι’ αυτά τα μικρά παράπονα;

²³ Έτσι, εφόσον δεν πρέπει να ‘διαλογιζώμεθα το κακόν,’ αποτελεί Χριστιανική μας υποχρέωσι να λησμονούμε αυτά τα μικροπαράπονα που εγείρονται, αποβάλλοντάς τα πλήρως από τη διάνοιά μας. Μη τ’ αφήνετε ν’ αναπτύσσωνται σε παράλογες διαστάσεις, αλλά αποκόβετέ τα εγκαίρως, προτού βρουν χρόνο να ριζώσουν και ν’ ανθίσουν. Σβήστε το πνεύμα του γογγυσμού και προλάβετε πολλή δυστυχία για τον εαυτό σας και για άλλους.

24. Πώς είπε ο Ιησούς ότι έπρεπε να γίνεται ο χειρισμός των πιο σοβαρών προσωπικών παραπόνων;

²⁴ Είναι, όμως, πιθανόν να υπάρξουν περίοδοι που ένας αδελφός ή μια αδελφή έχουν πράγματι μια αιτία παραπόνων εναντίον κάποιου άλλου. Είτε εν γνώσει είτε από άγνοια είναι δυνατόν ένας αδελφός να έχη κάμει κάτι που σας έβλαψε με κάποιο τρόπο και, λόγω φύσεως του πράγματος, δεν μπορείτε να το λησμονήσετε και να το αποβάλετε από τη διάνοιά σας. Ίσως να διαπιστώσετε ότι σας ενοχλεί πολύ και επηρεάζει μάλιστα και την υπηρεσία σας στον Ιεχωβά. Ακριβώς γι’ αυτές τις περιπτώσεις έδωσε ο Ιησούς τη δική του πολύτιμη συμβουλή εις Ματθαίον 18:15: «Εάν δε αμαρτήση εις σε ο αδελφός σου, ύπαγε, και έλεγξον αυτόν μεταξύ σου και αυτού μόνου· εάν σου ακούση, εκέρδησας τον αδελφόν σου.»

25. (α) Τι δεν πρέπει ποτέ να γίνεται από έναν που έχει σοβαρό παράπονο εναντίον αδελφού του, και γιατί; (β) Δείξτε γιατί είναι πολύ σοφό το ν’ ακολουθηθή η συμβουλή στο εδάφιο Ματθαίος 18:15.

²⁵ Και αν ακόμη έχετε λόγους για παράπονα, ποτέ ας μη διαδίδωνται αυτά ευρέως μέσα στην εκκλησία με το να γογγύζετε για την ενέργεια ενός αδελφού προς άλλους. Αυτό δεν θα φέρη ειρήνη αλλά θα φέρη ενόχλησι σε όλη την εκκλησία, πιθανόν δε και να δημιουργήση μια διαίρεσι μεταξύ των αδελφών. Ασφαλώς αυτό δεν θα βοηθήση εκείνον που επροκάλεσε τη ζημία, ο οποίος χωρίς αμφιβολία θ’ ακούση το παράπονο σας από τρίτους. Ο γογγυσμός θα χειροτερεύση μόνο τα πράγματα αντί να θεραπεύση την ρήξι, όπως δείχνει η παροιμία: «Όστις επαναλέγει το πράγμα, χωρίζει τους στενοτέρους φίλους.» (Παροιμ. 17:9) Όχι, μια γογγυστική στάσις δεν θα βοηθήση κανένα. Ο ορθός τρόπος είναι να πλησιάσετε τον αδελφό ιδιαιτέρως και να συζητήσετε το ζήτημα ήρεμα και ειρηνικά μαζί του. Ίσως να διαπιστώσετε ότι αυτός ούτε καν έχει αντιληφθή ότι σας είχε βλάψει και, τότε, φαντασθήτε πόσο ευτυχής θα είναι ότι τον πλησιάσατε απ’ ευθείας αντί να διαδώσετε ένα παράπονο μέσα στην εκκλησία!

26, 27. (α) Ποια υποχρέωσις παραμένει στο προσβαλλόμενο άτομο, όταν ο αδελφός του ζητεί συγχώρησι, και πόσο μακριά φθάνει αυτό; (β) Δείξτε πώς η συμβουλή του Παύλου στα εδάφια Κολοσσαείς 3:12-14 θα βοηθήση σε όλες τις περιπτώσεις των προσωπικών γογγυσμών;

²⁶ Όταν ο αδελφός σας ζητή ταπεινά τη συγχώρησί σας αποτελεί υποχρέωσί σας να δεχθήτε τη δικαιολογία του και να τον συγχωρήσετε, όπως ακριβώς ο ουράνιος Πατέρας σας συγχωρεί εσάς. Η αγάπη είναι ένα χρέος που ποτέ δεν εξοφλείται πλήρως. (Ρωμ. 13:8) Έτσι, όταν ο απόστολος Πέτρος ερώτησε τον Ιησού, «Ποσάκις αν αμαρτήση εις εμέ ο αδελφός μου, θέλω συγχωρήσει αυτόν; έως επτάκις;» Ο Ιησούς απήντησε: «Δεν σοι λέγω, έως επτάκις, αλλ’ έως εβδομηκοντάκις επτά.» (Ματθ. 18:21, 22) Με το να είμεθα γενναιόδωροι στην αγάπη, το έλεος και την συγχώρησί μας όσον αφορά τους αδελφούς μας, θα θερίσουμε ως αντάλλαγμα πολλή χαρά και ευτυχία και θα μπορούμε να παραμένωμε ελεύθεροι από το διαβρωτικό, διαιρετικό πνεύμα του γογγυσμού. Με το να έχωμε βαθιά εκτίμησι για τον Ιεχωβά και αγάπη γι’ αυτόν και για τους αδελφούς μας, θα μπορούμε να έχωμε τη διάνοιά μας εστραμμένη προς τα «διαφέροντα» (τα «σπουδαιότερα,» ΜΝΚ) που θα επηρεάσουν τη μέλλουσα ζωή μας αντί των πολλών μικρο-ζητημάτων που χαρακτηρίζουν το παρόν ατελές σύστημα πραγμάτων.​—Φιλιππησ. 1:10.

²⁷ Τερματίζοντας αυτή τη συζήτησι, ας ακούσωμε προσεκτικά και ας εφαρμόσωμε επιμελώς τους λόγους του Παύλου, που πριν από πολλά χρόνια έγραψε στους Κολοσσαείς. Αν το πράξωμε αυτό, θα βοηθηθούμε πολύ να παραμείνωμε ελεύθεροι από κάθε είδος προσωπικού γογγυσμού. Ο Παύλος παρώτρυνε: «Ενδύθητε λοιπόν, ως εκλεκτοί του Θεού άγιοι και ηγαπημένοι, σπλάγχνα οικτιρμών, χρηστότητα, ταπεινοφροσύνην, πραότητα, μακροθυμίαν· υποφέροντες αλλήλους, και συγχωρούντες εις αλλήλους, εάν τις έχη παράπονον κατά τινος· καθώς και ο Ιεχωβά συνεχώρησεν εις εσάς, ούτω και σεις. Και εν πάσι τούτοις, ενδύθητε την αγάπην, ήτις είναι τέλειος σύνδεσμος ενότητος.»​—Κολ. 3:12-14, ΜΝΚ.

[Υποσημειώσεις]