Τι Σημαίνει Να Είσθε Έντιμος
ΤΟ ΑΕΡΙΩΘΟΥΜΕΝΟ σκάφος της Αλιτάλια μόλις προσγειώθηκε στη Βιέννη, ύστερ’ από μια χωρίς σταθμό πτήσι από την πόλι της Νέας Υόρκης. Απ’ αυτό αποβιβάσθηκαν υπερεκατό επιβάται, Χριστιανοί διάκονοι προτιθέμενοι να παρακολουθήσουν μια συνέλευσι που ήταν ήδη εν προόδω στο Στατχάλλε της Βιέννης. Οι διάκονοι εισήχθησαν όλοι στον τελωνειακό χώρο έλεγχου, όπου λίγοι μόνο ελεγκταί υπήρχαν, και δεν εφαίνοντο πολύ βιαστικοί. Μερικοί από τους επιβάτας, πρόθυμοι να πάνε στο Στατχάλλε, άρχισαν να διερωτώνται, Με αυτόν τον ρυθμό, πόσο θα διαρκέση ο τελωνειακός έλεγχος;
Κατόπιν οι ελεγκταί εζήτησαν από τους διακόνους να προσέλθουν και ν’ ανοίξουν τις αποσκευές των. Οι ελεγκταί εξήτασαν τα περιεχόμενα με πολλή προσοχή. Ικανοποιημένοι πλήρως, άφησαν να περάσουν οι λοιποί υπερεκατό χωρίς περαιτέρω ενόχλησι. Αλλ’ υποθέστε ότι ένας απ’ αυτούς τους δύο διακόνους, του οποίου ελέγχθηκαν οι αποσκευές, προσπαθούσε να εισαγάγη λαθραίως κάτι μέσα στη χώρα; Τι θα συνέβαινε τότε; Αυτό όχι μόνο θα εσήμαινε μεγάλη καθυστέρησι για όλους τους λοιπούς καθώς θα ελέγχοντο του καθενός οι αποσκευές, αλλά και δυσφήμησι της Βιβλικής εταιρίας που είχε υπό την προστασία της αυτή τη συνέλευσι.
Αυτή η αληθινή ιστορία υπογραμμίζει λίγους από τους πολλούς λόγους, για τους οποίους οι Χριστιανοί διάκονοι πρέπει να είναι έντιμοι. Αυτό το οφείλουν στον Θεό τους, το οφείλουν στους συγχριστιανούς των και στους εαυτούς των.
Τι σημαίνει να είναι ένας έντιμος; Το να είναι ένας έντιμος, λέγει το λεξικό, σημαίνει να «χαρακτηρίζεται από ακεραιότητα και ευθύτητα σε διαγωγή, σκέψι, λόγο, κλπ.· να απέχη από την απάτη.» Αυτό «υποδηλοί άρνησι στο ψεύδος, στην κλοπή ή στην απάτη με οποιονδήποτε τρόπο. Το να είναι γνήσιος, απερίστροφος, ειλικρινής, ευθύς.»
Η Γραφή τονίζει ότι ο Δημιουργός, Ιεχωβά Θεός, είναι «ο Θεός της αληθείας.» Αυτός είναι τελείως έντιμος, δίκαιος: «Πάσαι αι οδοί αυτού είναι κρίσις· Θεός πιστός, και δεν υπάρχει αδικία εν αυτώ· δίκαιος και ευθύς είναι αυτός.» Ναι, «είναι αδύνατον να ψευσθή ο Θεός.»—Ψαλμ. 31:5· Δευτ. 32:4· Εβρ. 6:18.
ΠΟΛΥ ΔΙΑΔΕΔΟΜΕΝΗ Η ΑΝΕΝΤΙΜΟΤΗΣ
Σήμερα αυτός ο Θεός της αληθείας, ο Ιεχωβά, πολύ αγνοείται, και ποια είναι τ’ αποτελέσματα; Υπάρχει μια καταφανής έλλειψις εντιμότητος σε κάθε σφαίρα της ανθρωπίνης προσπαθείας, σε κάθε μορφή ανθρωπίνης σχέσεως, κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής. Από καταστήματα κλέπτονται εκατοντάδες εκατομμυρίων δολλαρίων κατ’ έτος από αυτούς που αφαιρούν είδη από τα καταστήματα. Υπάλληλοι ληστεύουν τους εργοδότας των με πολλούς και διαφόρους τρόπους. Ασφαλισμένα άτομα ληστεύουν τις ασφαλιστικές εταιρίες εγείροντας πλαστές απαιτήσεις. Έτσι, το γραφείο απαιτήσεων της Αμερικανικής Ενώσεως Ασφαλειών υπολογίζει ότι τα 75 τοις εκατό όλων των ασφαλιστικών απαιτήσεων είναι σε κάποιο βαθμό απατηλές, που καταλήγουν σε απώλεια 350 εκατομμυρίων δολλαρίων κάθε χρόνο.
Λέγεται ότι οι απάτες από φοιτητάς είναι κάτι το συνηθισμένο για πολλούς απ’ αυτούς. Οι πολίται δεν είναι τίμιοι στις κυβερνήσεις των, μη πληρώνοντας φόρους ή απαιτώντας εκπτώσεις από τους φόρους χωρίς να έχουν δικαίωμα γι’ αυτό ή εισάγοντας λαθραία μέσα στη χώρα τους. Και οι ίδιες οι κυβερνήσεις τι κάνουν; Ειδικά όσον αφορά τις Ηνωμένες Πολιτείες, υπάρχει αυτό που λέγεται «χάσμα αξιοπιστίας.» Με αυτό εννοείται ότι υπάρχει ένα μεγάλο χάσμα μεταξύ αυτών που ανακοινώνει η κυβέρνησις ως γεγονότα και εκείνων που αποδεικνύονται ότι είναι πραγματικά γεγονότα ή μπορούν να πιστευθούν. Έτσι η εφημερίς Τάιμς Νέας Υόρκης, 18 Απριλίου 1968, ανέγραψε για μια επιτροπή της Αμερικανικής Εταιρίας Εκδοτών Εφημερίδων που ανέφερε ότι όσον αφορά την κυβέρνησι των Ηνωμένων Πολιτειών «το χάσμα αξιοπιστίας έχει γίνει χάσμα ευρύτερο από κάθε άλλη φορά.» Πραγματικά, η επιτροπή ανέφερε ότι οι πηγές ειδήσεων της κυβερνήσεως των Ηνωμένων Πολιτειών τόσο πολύ συνήθισαν να λέγουν ψεύδη ώστε «η επίσημη απάτη γίνεται και όταν χρειάζεται,» ως προς τα στρατιωτικά μυστικά, «αλλά και όταν δεν χρειάζεται.»
Και τι ανεντιμότης υπάρχει μεταξύ εκείνων που ομολογούν ότι είναι Χριστιανοί, τόσο εκείνων που ομιλούν από τους άμβωνας, όσο και των καθημένων στα στασίδια! Η εφημερίς Πλέην Ντήλερ του Κλήβελαντ, Οχάιο, 21ης Φεβρουαρίου 1968, ανέγραψε ότι ένα ψήφισμα 3.000 Προτεσταντών κληρικών απεκάλυψε ότι οι περισσότεροι από τους κάτω των σαράντα ετών ηλικίας δεν εδέχοντο πολλές Βιβλικές ιδέες, εννοώντας ότι δεν επίστευαν ότι ο Μωυσής έγραψε τα πρώτα πέντε βιβλία της Γραφής, ότι ο Ιησούς εγεννήθη από παρθένον κι αναστήθηκε θαυματουργικά εκ νεκρών, και λοιπά. Με λίγα λόγια, δεν πιστεύουν ότι η Αγία Γραφή είναι ο εμπνευσμένος λόγος του Θεού. Ωστόσο αυτοί οι άνθρωποι ομολογούν ότι είναι Χριστιανοί διάκονοι, ακόλουθοι του Ιησού Χριστού, ο οποίος είπε για τον λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή: «Ο λόγος ο ιδικός σου είναι αλήθεια.» (Ιωάν. 17:17) Και η εφημερίς Τάιμς του Λούισβιλ, Κεντώκυ, 10ης Φεβρουαρίου 1968, έγραφε για τις επικρίσεις που έκαναν οι νέοι εναντίον της οργανωμένης θρησκείας. Μεταξύ άλλων, έγραφε: «Μια λέξις ανεπτύσσετο σε όλες τις επιστολές, η λέξις, Υποκρισία.»
Με τέτοια κακά παραδείγματα ολόγυρά τους, τι πρόκειται, να κάμουν οι αληθινοί Χριστιανοί; Να είναι ανέντιμοι, επειδή όλοι είναι; Μήπως πρόκειται να πάρουν ελαφρά το ζήτημα, και να «γελώσιν εις την ανομίαν»; ( Παροιμ. 14:9) Μήπως θα μιμηθούν τον κόσμο και θ’ αποδειχθούν έτσι μέρος αυτού, ή θα τηρήσουν τον εαυτόν των «αμόλυντον από του κόσμου»;—Ιάκ. 1:27.
ΝΑ ΕΙΣΘΕ ΕΝΤΙΜΟΙ ΣΕ ΛΟΓΟ
Το να είσθε έντιμος σημαίνει, μεταξύ άλλων, να είσθε φιλαλήθης στα λόγια σας. Η Γραφή κατακρίνει με τις πιο έντονες λέξεις τη συνήθεια της ψευδολογίας. Έτσι, ο Σατανάς ή Διάβολος καταδεικνύεται, ως ο αρχικός ψεύτης. (Ιωάν. 8:44) Το πόσο σοβαρά θεωρεί ο Θεός την ψευδολογία μπορεί να παρατηρηθή απ’ ό,τι συνέβη στον Ανανία και, την Σαπφείρα. Θανατώθηκαν αμέσως από τη δύναμι του Θεού διότι είπαν ψέματα στον απόστολο Πέτρο, σ’ ένα μέλος του κυβερνώντος σώματος της Χριστιανικής εκκλησίας. Η τιμωρία των φαίνεται να δείχνη ότι ο Ιεχωβά θεωρεί με ειδική σοβαρότητα κάθε ψεύδος ή κακοπαράστασι που γίνεται σ’ εκείνους που δικαιούνται να γνωρίζουν τα πράγματα επειδή έχουν θέσεις εποπτείας στη Χριστιανική εκκλησία όπως είναι σήμερα οι περιοδεύοντες εκπρόσωποι του κυβερνώντος σώματος.—Πράξ. 5:1-11.
Μπορεί να νομίζη κανείς ότι αυτό που έκαμαν ο Ανανίας και η Σαπφείρα δεν ήταν και τόσο κακό. Δεν επροξένησαν κανένα κακό στους άλλους εξαιτίας του ψεύδους των δεν ήταν ως να εκάλυψαν μια κλοπή με ψεύδη. Ούτε στέρησαν άλλους απ’ ό,τι τους ωφείλετο. Ποιό ήταν το αμάρτημα των, το πταίσμα των; Ανεντιμότης! Υποκρισία!
Ναι, ήθελαν να φαίνονται καλύτεροι απ’ ό,τι πράγματι ήσαν. Ήθελαν να έχουν μια καλή φήμη μεταξύ του λαού του Θεού, ως να ήσαν μεταξύ των γενναιοδώρων ψυχών, που επώλησαν την περιουσία τους και κατόπιν έδωσαν όλο το προϊόν της πωλήσεως για βοήθεια των Χριστιανών αδελφών των, μολονότι πραγματικά κατεκράτησαν ένα μέρος. Το μάθημα, που μπορούν να λάβουν οι σημερινοί Χριστιανοί διάκονοι απ’ αυτό το γεγονός, είναι ότι πρέπει να είναι 100 τοις εκατό έντιμοι στην έκθεσι της Χριστιανικής των δράσεως. Οι υπηρέται της εκκλησίας πρέπει, επίσης, να είναι αυστηρά έντιμοι όταν πρόκειται ν’ αναφέρουν αυτό που λέγεται κατάστασις της εκκλησίας σ’ έναν περιοδεύοντα εκπρόσωπον του κυβερνώντος σώματος του λαού του Ιεχωβά. Εκείνο που αναφέρεται δεν πρέπει να είναι «διαφημιστική διακόσμησις,» που γίνεται μόνο με την ευκαιρία της επισκέψεως του περιοδεύοντος εκπροσώπου, ο οποίος ενεργεί ως ένας επιθεωρητής, αλλά τα πράγματα πρέπει να παρουσιάζωνται όπως αληθώς είναι στις 365 ημέρες του έτους.
Ο απόστολος Παύλος έδωσε στους σημερινούς Χριστιανούς ένα καλό παράδειγμα, διότι μπορούσε να γράψη ότι ‘εν παντί συνιστώμεν εαυτούς ως υπηρέται Θεού, . . . εν αγάπη ανυποκρίτω· εν λόγω αληθείας.’ (2 Κορ. 6:4, 6, 7) Πολύ κατάλληλα αυτός κι ο απόστολος Πέτρος συμβουλεύουν τους Χριστιανούς να είναι φιλαλήθεις, έντιμοι σε λόγο: «Όθεν απορρίψαντες το ψεύδος, λαλείτε αλήθειαν έκαστος μετά του πλησίον αυτού.» «Μη ψεύδεσθε εις αλλήλους.» «Όστις θέλει να αγαπά την ζωήν, και ίδη ημέρας αγαθάς, ας παύση την γλώσσαν αυτού από κακού, και τα χείλη αυτού από του να λαλώσι δόλον.»—Εφεσ. 4:25· Κολ. 3:9· 1 Πέτρ. 3:10.
Ένας Χριστιανός μπορεί να νομίζη ότι είναι ένδειξις αγάπης η απόκρυψις της αληθείας, ακόμη κι από έναν που δικαιούται να γνωρίζη, για να προστατευθή ένας άλλος από μια πειθαρχική ενέργεια. Αλλά μια τέτοια πορεία δεν είναι αληθινή, εδραιωμένη σε αρχές αγάπης, αλλ’ είναι μια μορφή ιδιοτελείας, ή το πολύ μια εσφαλμένη αγαθότης. Έτσι, μια μητέρα απέκρυπτε τα της διαγωγής της θυγατρός της από τον σύζυγόν της, για να μην οργισθή ο πατέρας και τιμωρήση τη θυγατέρα του. Αλλ’ όταν η θυγατέρα έμεινε έγκυος, λόγω συναναστροφής με νέους του είδους που δεν επεδοκίμαζε ο πατέρας της, η μητέρα δεν μπορούσε πια ν’ αποκρύψη τα πράγματα από τον πατέρα, ο οποίος πολύ συγκλονίσθηκε. Αλλ’ η μητέρα δεν είχε λόγο να συγκλονισθή, διότι αυτή θα μπορούσε να ξέρη σε τι θα ωδηγούσε η πορεία ενεργείας της θυγατρός της. Ομοίως, ένας Χριστιανός δεν πρέπει ν’ αποκρύπτη πράγματα που επηρεάζουν την τήρησι της Χριστιανικής εκκλησίας καθαρής από εκείνους που ασκούν εποπτείαν σ’ αυτήν, απλώς για ν’ αποτρέψη πειθαρχική ενέργεια εναντίον, εκείνου που διέπραξε το κακόν.
ΑΠΟΔΙΔΕΤΕ Ο,ΤΙ ΔΑΝΕΙΖΕΣΤΕ
Το να είσθε έντιμοι, σημαίνει, επίσης, ν’ αποδίδετε ό,τι δανείζεσθε. Σημαίνει ποτέ να μην αναλαμβάνετε χρέη που δεν έχετε σοβαρό λόγο να πιστεύετε ότι μπορείτε ν’ αποδώσετε. Κι αφού άπαξ εκάματε χρέη, σημαίνει να είσθε συνεπής στην απόδοσί των, κατά τη γενόμενη συμφωνία. Το να δανείζεσθε από τους άλλους και να μην αποδίδετε τα χρέη σας κάνει να γίνεσθε αξιόμεμπτοι κι επιβαρυντικοί στους άλλους. Κι εδώ, επίσης, ο απόστολος Παύλος ήταν πολύ παραδειγματικός, ακριβώς όπως έγραψε στους Χριστιανούς της Θεσσαλονίκης. Μοχθούσε κι εκοπίαζε νυχθημερόν ώστε ‘να μη επιβαρύνη κανένα απ’ αυτούς.’ «Σεις είσθε μάρτυρες και ο Θεός,» είπε, «ότι οσίως και δικαίως και αμέμπτως εφέρθημεν προς εσάς τους πιστεύοντας.» Ο Παύλος δεν έκανε χρήσιν του γεγονότος ότι ήταν ένας απόστολος κι ένας Χριστιανός ιεραπόστολος, ως μια αιτία ή δικαιολογία για να επιβαρύνη τους άλλους ή να γίνη αξιόμεμπτος μ’ ένα παρόμοιο τρόπο, όπως το να κάνη χρέη και κατόπιν να μην τα εξοφλή.—1 Θεσ. 2:9, 10.
Όλοι οι Χριστιανοί, και ειδικά όλοι οι ολοχρόνιοι κήρυκες, καλά θα κάμουν να εξετάσουν τον εαυτό τους μήπως υστερούν σ’ αυτό το ζήτημα. Μερικοί που ομολογούν ότι είναι Χριστιανοί δεν ακολούθησαν το παράδειγμα του Παύλου, και αυτό επεσώρευσε μομφή στο όνομα και στην οργάνωσι του Ιεχωβά. Κάνοντας τούτο, παρέλειψαν προς τούτοις να προσέξουν τη συμβουλή του Παύλου σ’ αυτό το ζήτημα, διότι ο Παύλος, επίσης, έγραψε: «Εις μηδένα μη οφείλετε μηδέν, ειμή το να αγαπάτε αλλήλους.» Το να μην αποδίδη κανείς αυτό που χρεωστεί είναι ανέντιμο, είτε πολλά χρεωστεί είτε λίγα, είτε χρεωστεί σ’ ένα Χριστιανό αδελφό που είχε αρκετή καλωσύνη να χορηγήση δάνειο, είτε χρεωστεί σε εμπορικό κατάστημα για πράγματα που έχει αγοράσει.—Ρωμ. 13:8.
Πραγματικά, το να δανείζεται κάποιος και να μην εξοφλή το χρέος του αυτό τον θέτει στην τάξι των ασεβών, όπως έγραψε ο ψαλμωδός Δαβίδ: «Δανείζεται ο ασεβής και δεν αποδίδει.» Και ειδικά είναι αξιόμεμπτος αν βραδύνη ν’ αποδώση το χρέος ενώ μπορεί να το πράξη εγκαίρως, όπως το διετύπωσε ο συγγραφεύς των Παροιμιών: «Μη αρνηθής το καλόν προς εκείνους εις τους οποίους πρέπει, όταν είναι εν τη χειρί σου να κάμνης αυτό. Μη είπης προς τον πλησίον σου, Ύπαγε και επανάστρεψον, και αύριον θέλω σοι δώσει· ενώ έχεις τούτο παρά σεαυτώ.»—Ψαλμ. 37:21· Παροιμ. 3:27, 28.
ΝΑ ΕΙΣΘΕ ΕΝΤΙΜΟΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΚΥΚΛΟ
Εντιμότης απαιτείται και μέσα στον οικογενειακό κύκλο. Σε χρηματικά ζητήματα και στη χρήσι του χρόνου υπάρχει συχνά ο πειρασμός για ανεντιμότητα μεταξύ συζύγων. Οι γυναίκες μπορεί να παρουσιάζουν αναληθώς τα ποσά που εξώδεψαν στα παντοπωλεία για να έχουν χρήματα για κάτι το οποίον οι σύζυγοι μπορεί να θεωρούν ως πολυτέλεια.
Υπάρχει και το ζήτημα της εντιμότητος στις σεξουαλικές σχέσεις. Δεν είναι έντιμο να δείχνουν οι σύζυγοι ρομαντικό ενδιαφέρον σε άλλο άτομο εκτός από τον συζυγικό σύντροφο. Η ανεντιμότης σε μικρά πράγματα, όπως η ερωτοτροπία, θίγει τον άλλον και θα μπορούσε κάλλιστα να οδηγήση σε πιο σοβαρά πράγματα, όπως είναι η ερωτομανία, η οποία μπορεί κι αυτή να καταλήξη σε μοιχεία και αποκοπή από την επικοινωνία με τη Χριστιανική εκκλησία.—Παροιμ. 5:15-23.
Έπειτα, και οι γονείς πρέπει να είναι έντιμοι στα τέκνα των. Αυτό περιλαμβάνει και το να εκτελούν ό,τι κηρύττουν ως προς τη συμμόρφωσι. στις Βιβλικές αρχές. Λέγουν οι γονείς στα τέκνα των να μη ψεύδωνται, και κατόπιν ψεύδονται αυτοί ως προς τις φορολογικές των δηλώσεις; Λέγουν στα τέκνα των να μη κλέπτουν, και κατόπιν αυτοί αφαιρούν πετσέτες από ένα ξενοδοχείο; Λέγουν στα τέκνα των να είναι νομοταγή και παραβαίνουν αυτοί οι ίδιοι τους κανονισμούς της τροχαίας;
Αφ’ ετέρου, τα τέκνα πρέπει να είναι έντιμα στους γονείς των. Οι γονείς των έχουν το δικαίωμα να γνωρίζουν τι κάνουν αυτά, ποιοι είναι οι φίλοι των και πώς διαθέτουν τον χρόνον των, το χρήμα των και λοιπά. Η επίδειξις ανεντιμότητος σε μικρά πράγματα από τα πρώτα χρόνια της ζωής μπορεί κάλλιστα να καθορίση το να γίνη ένας εγκληματίας προτού φθάση στα είκοσι χρόνια του. Όλα αυτά εμπερικλείονται στη Γραφική εντολή του να τιμούν τα τέκνα τους γονείς των.—Παροιμ. 6:20-23· Εφεσ. 6:1-3.
ΝΑ ΕΙΣΘΕ ΕΝΤΙΜΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΞΩ
Οι Χριστιανοί υποχρεούνται, επίσης, να είναι έντιμοι σε όλες τις σχέσεις των με τους έξω, μ’ εκείνους που είναι έξω από τη Χριστιανική εκκλησία κι από τον οικογενειακό κύκλο. Εν πρώτοις, πρέπει να είναι υποδειγματικοί πληρωταί φόρων, πλήρως έντιμοι απ’ αυτή την άποψι, διότι έχουν προς τούτο σαφείς Γραφικές εντολές. Όταν το θέμα της πληρωμής φόρων ετέθη υπ’ όψιν του Ιησού Χριστού, αυτός είπε: «Απόδοτε λοιπόν τα του Καίσαρος εις τον Καίσαρα, και τα του Θεού εις τον Θεόν.» Με την ίδια σημασία κι ο απόστολος Παύλος συνεβούλευσε: «Απόδοτε λοιπόν εις πάντας τα οφειλόμενα· εις όντινα οφείλετε τον φόρον, τον φόρον.» Αυτό βέβαια περιλαμβάνει πληρωμή οφειλομένων και για όσα εισάγονται στη χώρα.—Ματθ. 22:21· Ρωμ. 13:7.
Οι Χριστιανοί πρέπει, επίσης, να είναι έντιμοι στις σχέσεις των με τους εργοδότας των. Δεν πρέπει να ψεύδωνται για να λείψουν από την εργασία ή να επωφελούνται από περιστάσεις για ν’ αδρανούν στη διάρκεια των ωρών εργασίας. Πρέπει να εργάζονται «ουχί με οφθαλμοδουλείας, ως ανθρωπάρεσκοι, αλλά με απλότητα καρδίας, φοβούμενοι τον Ιεχωβά. Και παν ό,τι αν πράττητε, εκ ψυχής εργάζεσθε, ως εις τον Ιεχωβά και ουχί εις ανθρώπους.» Όπως ετόνισε κι ο σοφός Βασιλεύς Σολομών: «Πάντα όσα εύρη η χειρ σου να κάμη, κάμε κατά την δύναμίν σου.»—Κολ. 3:22, 23, ΜΝΚ· Εκκλησ. 9:10.
Η ΕΝΤΙΜΟΤΗΣ ΑΝΤΑΜΕΙΒΕΤΑΙ
Ένα άτομο δεν πρέπει να είναι έντιμο μόνο διότι πληρώνει. Εκείνοι που είναι έντιμοι μόνο διότι «η εντιμότης είναι η καλύτερη σκοπιμότης» θέτουν τη σκοπιμότητα πριν από την εντιμότητα και μπορεί να διαπιστώσουν κατά καιρούς ότι η εντιμότης μπορεί να μη φαίνεται ότι είναι πάντοτε η καλύτερη σκοπιμότης κι έτσι να πειρασθούν στο να γίνουν ανέντιμοι. Εν τούτοις, αφού η εντιμότης είναι μια Γραφική απαίτησις, πρέπει ν’ αναμένεται ότι θα επακολουθήσουν καλά αποτελέσματα, λόγω της Γραφικής αρχής ότι «ό,τι αν σπείρη ο άνθρωπος, τούτο και θέλει θερίσει.»—Γαλ. 6:7.
Η εντιμότης επιφέρει, στον Χριστιανό την επιδοκιμασία του Θεού: «Ώ Ιεχωβά, τις θέλει κατοικήσει εν τη σκηνή σου; τις θέλει κατοικήσει εν τω όρει τω αγίω σου; Ο περιπατών εν ακεραιότητι, και, εργαζόμενος δικαιοσύνην, και λαλών αλήθειαν εν τη καρδία αυτού.» Ναι, «ο Ιεχωβά βδελύττεται τον σκολιόν· το δε απόρρητον αυτού φανερώνεται εις τους δικαίους.»—Ψαλμ. 15:1, 2, ΜΝΚ· Παροιμ. 3:32, ΜΝΚ.
Επίσης, η εντιμότης απεργάζεται καλή συνείδησι κι έτσι καθίσταται εύκολο το να ζη ένας με τον εαυτό του. Στους Χριστιανούς κατ’ επανάληψιν δίδεται εντολή να έχουν καλή συνείδησι, και μήπως, για να την έχωμε, δεν είναι επιτακτικό να είμεθα έντιμοι; (Ρωμ. 13:5· 1 Τιμ. 1:5, 19· 1 Πέτρ. 3:16) Όλοι πρέπει ν’ αγωνισθούν για να μπορούν να λέγουν όπως ο Παύλος: «Αδελφοί, εγώ έζησα ενώπιον του Θεού μετά πάσης καλής συνειδήσεως μέχρι ταύτης της ημέρας.» Τι ανταμοιβή, τι ικανοποίησις είναι να είμεθα σε θέσι να το λέμε αυτό!—Πράξ. 23:1.
Έπειτα, εκείνος που είναι έντιμος δεν θα γίνεται πρόσκομμα στους άλλους. Ο Ιησούς προειδοποίησε γι’ αυτό το παράπτωμα, λέγοντας ότι καλύτερο θα ήταν να δεθή μια μυλόπετρα στον λαιμό ενός και να ριφθή αυτός στη θάλασσα παρά να κάμη να σκανδαλισθή ένας από τους ακολούθους του. (Λουκ. 17:2) Κι εδώ πάλι ο Παύλος έδωσε ένα καλό παράδειγμα: «Μη δίδοντες μηδέν πρόσκομμα κατ’ ουδέν, δια να μη προσαφθή μώμος εις την διακονίαν.» Και προσευχήθηκε να είναι «απρόσκοποι» οι Χριστιανοί των Φιλίππων.—2 Κορ. 6:3· Φιλιππησ. 1:9, 10.
Κι άλλη μια αμοιβή που προέρχεται από την εντιμότητα είναι το καλό όνομα που αποδίδει αυτή στον λαό του Ιεχωβά. Παραδείγματος χάριν, στην Ισπανία μερικοί Μάρτυρες είναι φυλακισμένοι εξαιτίας των ενδοιασμών των λόγω ευσυνειδησίας. Εκεί ο διευθυντής μιας φυλακής ερώτησε τον υπεύθυνον του ξυλουργείου γιατί έβαζε πάντοτε έναν από τους Μάρτυρας να επιτηρή την αποθήκη των εφοδίων του, και έλαβε την απάντησι: «Οι Μάρτυρες είναι οι πιο αξιόπιστοι κι έντιμοι μέσα στη φυλακή. Δεν διαπληκτίζονται με τους άλλους, ούτε χαρτοπαίζουν, ούτε υπεισάγουν ποτά μέσα στη φυλακή κατά παράβασιν του κανονισμού.» Μια παρόμοια είδησις ήλθε από την Ουγγαρία. Εκεί σ’ ένα χωριό ο νέος διευθυντής της αστυνομίας ήταν πολύ εχθρικός απέναντι των μαρτύρων του Ιεχωβά. Μια μέρα μια Μάρτυς έφερε στο αστυνομικό τμήμα ένα χρηματοφυλάκιο που είχε εύρει και το οποίον περιείχε σημαντικό χρηματικό ποσό. Αυτό τον έκαμε ν’ αλλάξη γνώμη για τους Μάρτυρας, όπως κατεδείχθη απ’ ό,τι είπε σε μια συναναστροφή όταν άκουσε υβριστικές παρατηρήσεις περί των Μαρτύρων: «Αυτοί οι άνθρωποι δεν πρέπει να υβρίζωνται με αυτόν τον τρόπο, διότι είναι αληθινά έντιμοι, οι καλύτεροι απ’ όλους. Είθε όλοι να ήσαν μάρτυρες του Ιεχωβά! Εγώ ποτέ δεν έχω καμμιά ανωμαλία με αυτούς.»—Βιβλίον του Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά 1968
Μήπως δεν έπρεπε να είναι έτσι; Όπως είπε ο Ιησούς στην επί του Όρους Ομιλία του: «Ούτως ας λάμψη το φως σας έμπροσθεν των ανθρώπων, δια να ίδωσι τα καλά σας έργα, και δοξάσωσι τον Πατέρα σας τον εν τοις ουρανοίς.» Αληθινά, υπάρχουν πολλές καλές αμοιβές για την εντιμότητα!—Ματθ. 5:16.