«Δεν Θέλεις Λησμονήσει» — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

«Δεν Θέλεις Λησμονήσει»

«Δια τούτο, αφού Ιεχωβά ο Θεός σου σοι έδωκεν ανάπαυσιν από πάντων των εχθρών σου . . . δεν θέλεις λησμονήσει.»—Δευτ. 25:19, ΜΝΚ.

1. Ποιο σοβαρό επεισόδιο εκαλείτο ο Ισραήλ να ενθυμήται;

ΕΝΑ πολύ σοβαρό επεισόδιο είχε συμβή στις δώδεκα φυλές του Ισραήλ αφού είχαν εγκαταλείψει την Αίγυπτο το 1513 π.Χ. Επρόκειτο για μια απρόκλητη ενέργεια και πολύ εχθρική όσο και μη αναγκαία εκ μέρους του λαού του Αμαλήκ. Γι’ αυτό ο προφήτης Μωυσής είπε στον Ισραήλ: «Ενθυμού τι έκαμεν εις σε ο Αμαλήκ εν τη οδώ, αφού εξήλθετε εξ Αιγύπτου· τίνι τρόπω αντεστάθη εις σε εν τη οδώ, και απέκοψε τους οπισθίους σου, πάντας τους αδυνάτους τους όπισθέν σου, ενώ ήσο αποκαμωμένος και κεκοπιασμένος· και δεν εφοβήθη τον Θεόν. Δια τούτο, αφού Ιεχωβά ο Θεός σου σοι έδωκεν ανάπαυσιν από πάντων των εχθρών σου κύκλω, εν τη γη την οποίαν Ιεχωβά ο Θεός σου σοι δίδει εις σε κληρονομίαν δια να κατακληρονομήσης αυτήν, τότε θέλεις εξαλείψει το μνημόσυνον του Αμαλήκ υποκάτωθεν του ουρανού· δεν θέλεις λησμονήσει.»—Δευτ. 25:17-19, ΜΝΚ.

2. Ποιοι ήσαν οι Αμαληκίται κι επομένως γιατί δεν είναι άξιον απορίας ότι μισούσαν τον λαό Ισραήλ;

² Ποιοι ήσαν αυτοί οι Αμαληκίται, οι οποίοι έσπευσαν να πατάξουν τους αποκαμωμένους και κεκοπιασμένους; Ποιος ήταν αυτός ο λαός, ο οποίος δεν εφοβείτο τον Θεό; Ο Αμαλήκ ήταν ένας εγγονός του Ησαύ. Τίποτε το περίεργο λοιπόν! Ο Ησαύ ήταν εκείνος, ο οποίος επώλησε τα πρωτοτόκιά του στον αδελφό του Ιακώβ. Έτσι οι απόγονοι του Αμαλήκ ήσαν αποφασισμένοι να διαιωνίσουν το μίσος που έτρεφε ο Ησαύ για τον αδελφό του Ιακώβ, και μάλιστα περισσότερο από τρεις αιώνες αργότερα. Έτσι εξαπέλυσαν εκείνη την απρόκλητη επίθεσι εναντίον των απογόνων του Ιακώβ. Εξαιτίας αυτής της ανάνδρου ενεργείας ο Ιεχωβά Θεός απεφάσισε ότι έπρεπε να εξαλειφθούν, το οποίον εσήμαινε τελική εξαφάνισι των Αμαληκιτών.

3, 4. (α) Τι είπε ο προφήτης του Θεού Σαμουήλ ότι έπρεπε να κάμη ο Βασιλεύς του Ισραήλ Σαούλ στον Αμαλήκ; (β) Τι έκαμε στην πραγματικότητα ο Βασιλεύς Σαούλ; (γ) Ποιοι άλλοι είχαν σχέσεις με τους Αμαληκίτας, και πότε τελικά εξεπληρώθη σ’ αυτούς ο λόγος του Ιεχωβά;

³ Στη διάρκεια της περιόδου των κριτών του έθνους Ισραήλ οι Αμαληκίται εξακολούθησαν να είναι αντίπαλοι του Ισραήλ και συμμετείχαν μαζί με άλλα έθνη σε επιθέσεις εναντίον του Ισραήλ. (Κριτ. 3:12, 13· 6:1-3, 33· 7:12· 10:12) Τέσσερες περίπου αιώνες αφότου οι Ισραηλίται έφυγαν από την Αίγυπτο, ο προφήτης του Θεού Σαμουήλ είπε στον Βασιλέα Σαούλ: «Ούτω λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων· θέλω εκδικήσει όσα έκαμεν ο Αμαλήκ εις τον Ισραήλ, ότι αντεστάθη εις αυτόν εν τη οδώ ότε ανέβαινεν εξ Αιγύπτου· ύπαγε τώρα και πάταξον τον Αμαλήκ, και εξολόθρευσον παν ό,τι έχει, και μη φεισθής αυτούς· αλλά θανάτωσον και άνδρα και γυναίκα, και παιδίον και θηλάζον, και βουν και πρόβατον, και κάμηλον και όνον.» (1 Σαμ. 15:2, 3, ΜΝΚ) Ο Ιεχωβά δεν ελησμόνησε!

⁴ Ο Βασιλεύς Σαούλ επάταξε τους Αμαληκίτας «από Αβιλά έως της εισόδου Σουρ.» Εν τούτοις, ο Σαούλ παρέβη τις διαταγές του Ιεχωβά και εφείσθη τον Βασιλέα Αγάγ. Η αφήγησις λέγει ότι «εφείσθη ο Σαούλ και ο λαός τον Αγάγ.» Αλλά, ο Θεός δεν επρόκειτο να εμπαιχθή, διότι «κατέκοψεν ο Σαμουήλ τον Αγάγ ενώπιον του Ιεχωβά εν Γαλγάλοις.» (1 Σαμ. 15:2-33, ΜΝΚ) Εξ άλλου αυτό δεν ήταν η πλήρης εξάλειψις των Αμαληκιτών. Στη διάρκεια των ημερών του Βασιλέως Δαβίδ εγίνοντο επιδρομές εναντίον των Αμαληκιτών. Μόνον ύστερ’ από αιώνες, στη διάρκεια της βασιλείας του Εζεκία, μερικοί «εκ των υιών του Συμεών» επάταξαν το υπόλοιπον των Αμαληκιτών. (1 Χρον. 4:42, 43) Τελικά τον πέμπτο αιώνα π.Χ. ο Αμάν ο Αγαγίτης και η οικογένειά του εξωλοθρεύθησαν διότι προσπάθησαν να εξαφανίσουν τον Ιουδαίο Μαροδοχαίο και τον λαό του. Μ’ αυτόν τον τρόπο η εντολή, «δεν θέλεις λησμονήσει» αυτά που έχουν κάμει οι Αμαληκίται στους υιούς και τις θυγατέρες του Ιακώβ, εξεπληρώθη στο πλήρες.

ΑΚΟΥΕ

5. (α) Μήπως ήταν μόνον η εντολή σχετικά με τους Αμαληκίτας που δεν έπρεπε να λησμονήσουν οι Ισραηλίται; (β) Μπορεί οποιοσδήποτε σήμερα να παραμελήση τις εντολές του Ιεχωβά κι εν τούτοις να έχη τις ευλογίες του;

⁵ Αυτή η αφήγησις της Γραφής είναι μια μόνο περίπτωσις που τονίζει το σπουδαίο αυτό ζήτημα να λησμονή ένας τι έχει ειπεί ο Θεός. Υπήρχαν και πολλά άλλα πιο σπουδαία πράγματα που δεν έπρεπε να λησμονήσουν τα τέκνα του Ισραήλ, ειδικά το ότι ήσαν το έθνος του Ιεχωβά, η κληρονομία του. (Ψαλμ. 33:12. ΜΝΚ) Τελικά ελησμόνησαν και ολόκληρο το έθνος του Ισραήλ απερρίφθη από την εύνοια του Θεού. Έχοντας υπ’ όψιν τι συνέβη στους Ισραηλίτας πριν από αιώνες, δεν είναι, μήπως, σπουδαιότερο να μη λησμονήσουν σήμερα οι άνθρωποι τις κρίσεις και τις διδασκαλίες του Θεού αν θέλουν να ‘κληρονομήσουν την γην’; (Ματθ. 5:5) Ο Μωυσής είπε: «Άκουε . . . τα διατάγματα και τας κρίσεις, τας οποίας εγώ σας διδάσκω να κάμνητε, δια να ζήσητε, και να εισέλθητε και να κληρονομήσητε την γην, την οποίαν Ιεχωβά ο Θεός των πατέρων σας δίδει εις εσάς. Δεν θέλετε προσθέσει εις τον λόγον τον οποίον εγώ σας προστάζω, ουδέ θέλετε αφαιρέσει απ’ αυτού· δια να φυλάττητε τας εντολάς Ιεχωβά του Θεού σας, τας οποίας εγώ σας προστάζω.» (Δευτ. 4:1, 2, ΜΝΚ) Κανένας, ούτε σεις ούτε ο κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου», έχει κανένα δικαίωμα να παραποιή τον Λόγο του Θεού, ν’ απορρίψη τμήματα απ’ αυτόν, ή να προσθέση σ’ αυτόν, με τη σκέψι ότι αυτός έχει μεγαλύτερη σοφία και γνώσι από τον ίδιο τον Συγγραφέα της Αγίας Γραφής. Αν οι Ισραηλίται ήθελαν να ζήσουν ως άτομα και ως έθνος, ήταν ανάγκη να τηρούν τις εντολές Ιεχωβά του Θεού των. Οι Χριστιανοί σήμερα δεν διαφέρουν καθόλου. Όταν ομιλή ο Θεός, οι Χριστιανοί οφείλουν ν’ ακούουν! Πλείστοι άνθρωποι, όμως, επιθυμούν να λησμονήσουν τον Θεό, ν’ αγνοήσουν τους λόγους και τις διδασκαλίες του και να ζουν σύμφωνα με τις δικές των επιθυμίες.

6. Πώς γνωρίζομε ότι ο Ιεχωβά ενδιαφέρεται πάρα πολύ για το ανθρώπινο γένος;

⁶ Άσχετα με το τι σκέπτονται οι άνθρωποι, ο μέγας Θεός του σύμπαντος εξακολουθεί να ενδιαφέρεται πάρα πολύ για την δημιουργία του. Πράγματι, ‘τόσον ηγάπησεν ο Θεός το ανθρώπινο γένος, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή δια να τους σώση (όχι να τους καταστρέψη) και δια να έχουν ζωήν αιώνιον.’ (Ιωάν. 3:16) Όταν ο Υιός του Θεού Ιησούς Χριστός ήλθε στη γη, εμελέτησε τις Άγιες Γραφές. Ανέφερε εδάφια για ν’ αποδείξη τις διδασκαλίες του. Όσον αφορά την ομιλία του είπε: «Απ’ εμαυτού δεν λαλώ.» (Ιωάν. 14:10) Εδιάβαζε, επίστευε και ωμιλούσε από τον Λόγο του Θεού. Ο Ιεχωβά προσπαθούσε να εντυπώση αυτό ακριβώς το πράγμα στις διάνοιες των Ισραηλιτών πολύ πριν αποστείλη τον Υιόν του στον κόσμο. Αλλά δεν άκουσαν όλοι. Γι’ αυτό είπε ο Θεός: «Μόνον πρόσεχε εις σεαυτόν, και φύλαττε καλώς την ψυχήν σου, μήποτε λησμονήσης τα πράγματα τα οποία είδον οι οφθαλμοί σου, και μήποτε χωρισθώσιν από της καρδίας σου, κατά πάσας τας ημέρας της ζωής σου· αλλά δίδασκε αυτά εις τους υιούς σου, και εις τους υιούς των υιών σου.»—Δευτ. 4:9.

7. (α) Πώς μπορεί να φροντίση ένας για τη ζωή του και τη ζωή των υιών του; (β) Ποια βήματα έκαμαν οι Ισραηλίται για να διαφυλάξουν τη ζωή των ενώ ήσαν στην Αίγυπτο;

⁷ Αν κάποιος πρέπει να προσέξη καλά την ψυχή του αυτό σημαίνει ότι πρέπει να προσέξη καλά την ζωή του. Η ψυχή σας είσθε σεις. Κανένας από μας δεν πρέπει να λησμονήση τα πράγματα που έχουν ιδεί οι οφθαλμοί μας, και οφείλομε ν’ ακούωμε όσα λέγει ο Ιεχωβά στον γραπτό του Λόγο. Ενεργώντας έτσι φροντίζομε καλά για τη ζωή μας. Το ν’ ακούωμε και να μη λησμονούμε, και ποτέ να μην αφήνωμε να χωρισθούν από την καρδιά μας τα λόγια του Θεού όλες τις ημέρες της ζωής μας, καθιστά δυνατό να βοηθούμε τους υιούς μας και τους υιούς των υιών μας. Και αυτοί, επίσης, είναι ανάγκη να γνωρίσουν τι είπε και έκαμε ο Θεός. Τι έχει κάμει ο Θεός; Το εξής: Ο Ισραήλ είχε γίνει ένας πολυάριθμος λαός. Μετά τον θάνατο τον Ιωσήφ έγιναν δούλοι στην Αίγυπτο. Με την δύναμί του ο Ιεχωβά τους ελευθέρωσε από την καταπίεσι του Φαραώ. Εν τούτοις, προτού έλθη η απελευθέρωσις, επήλθαν οι πληγές του Θεού, η μία ύστερ’ από την άλλη, επάνω στην Αίγυπτο. Κατόπιν, προτού επέλθη η δεκάτη πληγή, ο Μωυσής είπε σ’ όλους τους υιούς Ισραήλ να ετοιμασθούν για την απελευθέρωσί των και την πορεία των έξω από την Αίγυπτο. Για να κερδίσουν αυτή τη θεόδοτη ελευθερία δεν εχρειάζετο μεγάλη προετοιμασία εκ μέρους των Ισραηλιτών, αλλά εχρειάζετο πίστις. Κάθε Ισραηλιτική οικογένεια έπρεπε να σφάξη ένα αμνό, να πάρη το αίμα του και να το ραντίση στους παραστάτες των θυρών και στο ανώφλιο της οικίας της και κατόπιν να ψήση τον αμνό και να παραμείνη μέσα στην οικία να τον φάγη. Αυτές οι οδηγίες δεν ήταν δύσκολο να τηρηθούν· δεν νομίζετε; Γι’ αυτή την πράξι πίστεως, με το να κάνουν ό,τι είπε ο Ιεχωβά ότι έπρεπε να κάμουν, ο άγγελος του Ιεχωβά παρέτρεξε τα τέκνα του Ισραήλ, αλλά ο άγγελος του Θεού εθανάτωσε όλα τα πρωτότοκα των Αιγυπτίων, από ανθρώπου έως κτήνους. Τι νύχτα θρήνου και οδυρμού για τους Αιγυπτίους! Αλλά τι νύχτα ευφροσύνης στα σπίτια των Ισραηλιτών! Όλοι ήσαν ζώντες και σύντομα άρχισαν την πορεία των προς την Ερυθρά Θάλασσα και δια μέσου αυτής, ακολουθώντας τον Μωυσή, ο οποίος τους ωδηγούσε έξω από την γην της Αιγύπτου και προς την γην της επαγγελίας. Πιστεύετε ότι αυτό το γεγονός άξιζε να το ενθυμούνται και να το γνωστοποιούν στους υιούς των και στους υιούς των υιών των σ’ όλες τις γενεές;

8. Πώς θα μπορούσαν οι υιοί και οι υιοί των υιών επί γενεές να μαθαίνουν για την απελευθέρωσι του Ισραήλ από την Αίγυπτο από τον Ιεχωβά, πράγμα που εγείρει ποια επίκαιρη προσωπική ερώτησι;

⁸ Γι’ αυτήν την ημέρα της απελευθερώσεως με όλες τις έντονες συγκινήσεις της, οι γονείς έπρεπε να λέγουν στα τέκνα των και στα εγγόνια των σε όλες τις επερχόμενες γενεές. ‘Μη λησμονήσης τα πράγματα τα οποία είδον οι οφθαλμοί σου,’ είπε ο Θεός. Σχετικά μ’ αυτό το μεγάλο γεγονός οφείλουν να ομιλούν κάθε χρόνο, την ημέρα του Πάσχα καθώς και σε άλλες ευκαιρίες, επίσης. Η απελευθέρωσίς των από τη δουλεία δεν ήταν ένας μύθος. Δεν ήταν απλώς μια ιστορία με την οποία να διασκεδάζουν τα παιδιά. Ήταν πράξις του Ιεχωβά! Ήταν μια πραγματικότης! Ήταν αληθινή ιστορία! Την έζησαν άνδρες και γυναίκες και, για να προσέχουν στον εαυτό των και να λαμβάνουν καλή φροντίδα για την ψυχή των, δεν έπρεπε να λησμονούν να λέγουν αυτές τις αλήθειες στους υιούς των και τους υιούς των υιών των. Πόσα ιστορικά Βιβλικά γεγονότα επαναλαμβάνετε σεις στους υιούς σας;

9. Επειδή ο Ισραήλ ελησμόνησε γρήγορα τις πράξεις του Ιεχωβά, ποια κατήντησε να είναι η τύχη του λαού αμέσως μόλις εγκατέλειψαν την Αίγυπτο;

⁹ Αλλά πόσο γρήγορα λησμονούν οι άνθρωποι! Πριν παρέλθη πολύς καιρός, ενώ ήσαν στην έρημο Φαράν, ο Μωυσής απέστειλε δώδεκα κατασκόπους στη γη της επαγγελίας για να εξετάσουν τα πράγματα. Δέκα κατάσκοποι επέστρεψαν φοβισμένοι και παρακινούσαν: Επιστρέψτε στην Αίγυπτο. Εκεί θα μπορούσαν να βρουν πάλι σκόρδα και πεπόνια. (Αριθμ. 11:5) Δύο από τους δώδεκα κατασκόπους, ο Ιησούς του Ναυή και ο Χάλεβ, ήσαν ευχαριστημένοι από όσα είχαν ιδεί, και συνεβούλευσαν τον λαό: «Ας αναβώμεν ευθύς» στη γη την ρέουσαν γάλα και μέλι. (Αριθμ. 13:27-30) Ο λαός, όμως, άκουσε τους δέκα φοβισμένους κατασκόπους, και λησμόνησε τη θαυμαστή απελευθέρωσι που είχε κάμει γι’ αυτούς ο Θεός στην Αίγυπτο. Λόγω ελλείψεως πίστεως εδαπάνησαν σαράντα μακρά έτη στην έρημο ωσότου η παλαιότερη εκείνη γενεά πέθανε. Τα τέκνα της νέας γενεάς, τα οποία είχαν ακούσει για την απελευθέρωσι από τους γονείς ή τους πάππους των, ήσαν τώρα έτοιμα να προχωρήσουν υπό την κατεύθυνσι του Ιεχωβά στην υποσχεμένη γη.

10. Παρά το ότι ο Ισραήλ τον λησμονούσε, πώς πολιτεύθηκε ο Ιεχωβά μαζί του, και γιατί;

¹⁰ Μολονότι πολλές οικογένειες από τον Ισραήλ ελησμόνησαν γρήγορα τη σωτηρία που εχάρισε σ’ αυτούς ο Ιεχωβά, ο Θεός δεν ήταν ένας ο οποίος λησμονεί. «Διότι Ιεχωβά ο Θεός σου είναι Θεός οικτίρμων· δεν θέλει σε εγκαταλείψει, ουδέ θέλει σε εξολοθρεύσει, ουδέ θέλει λησμονήσει την διαθήκην των πατέρων σου, την οποίαν ώμοσε προς αυτούς.» (Δευτ. 4:31, ΜΝΚ) Αιώνες πριν από αυτό ο Ιεχωβά είχε ειπεί στον Αβραάμ, στον Ισαάκ και στον Ιακώβ ότι θα έδινε σ’ αυτούς εκείνη τη γη και ότι μέσω του σπέρματος του Αβραάμ επρόκειτο να ευλογηθούν όλες οι φυλές της γης. Εκείνη η νέα γενεά είχε πίστι, και ο Ιεχωβά τους εχάρισε πολυάριθμες επιτυχίες. Αλλά και πάλι ο Θεός τους προειδοποίησε να μη λησμονήσουν.

11. Ποιες ευλογίες επρόκειτο να επέλθουν στον Ισραήλ λόγω της υποσχέσεως του Θεού, και ποια προβλήματα θα παρουσίαζε αυτό;

¹¹ Ο Ιεχωβά Θεός ωδήγησε τον Ισραήλ προς τα εμπρός στη γη που η Αγία Γραφή περιγράφει ότι ήταν όμοια με τον κήπο της Εδέμ. Εκεί θα εύρισκαν οικίες στις οποίες να διαμείνουν και τις οποίες δεν είχαν οικοδομήσει αυτοί. Θα έπιναν δροσερό νερό από δεξαμενές τις οποίες δεν είχαν ανορύξει αυτοί. Θα έτρωγαν σταφύλια από αμπέλια και εληές από δένδρα που δεν είχαν ποτέ φυτεύσει αυτοί. Πώς θα τους επηρέαζε αυτή η ευημερία και η ευμάρεια; Μήπως αυτή η νέα γενεά, η οποία θ’ απελάμβανε όλ’ αυτά στην υποσχεμένη γη θα λησμονούσε κι αυτή, επίσης, τον Ιεχωβά; Μήπως θα εχόρταιναν και θα λησμονούσαν τον Θεό;

12. Πώς ο Ιεχωβά προειδοποίησε τον Ισραήλ σχετικά με τους κινδύνους της γης της επαγγελίας και των καλών της πραγμάτων;

¹² Προσέξτε την προειδοποίησι που έδωσε ο Ιεχωβά στα τέκνα του Ισραήλ: «Και όταν Ιεχωβά ο Θεός σου σε φέρη εις την γην την οποίαν ώμοσε προς τους πατέρας σου, προς τον Αβραάμ, προς τον Ισαάκ, και προς τον Ιακώβ, δια να δώση εις σε πόλεις μεγάλας και καλάς, τας οποίας δεν έκτισας, και οικίας πλήρεις πάντων των αγαθών, τας οποίας δεν εγέμισας, και φρέατα ηνοιγμένα, τα οποία δεν ήνοιξας, αμπελώνας και ελαιώνας, τους οποίους δεν εφύτευσας· αφού φάγης, και χορτάσης, πρόσεχε εις σεαυτόν, μήποτε λησμονήσης τον Ιεχωβά, όστις σε εξήγαγεν εκ γης Αιγύπτου, εξ οίκου δουλείας.» (Δευτ. 6:10-12, ΜΝΚ) Πόσοι άνθρωποι είναι έτσι επιλήσμονες σήμερα; Ευημερούν, έχουν ό,τι χρειάζονται από υλική άποψι, αλλά χάνουν όλη την πνευματικότητά των και το ενδιαφέρον των για τον Ιεχωβά τον Θεόν των!

ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΓΕΝΟΣ ΛΗΣΜΟΝΕΙ

13. Τι λησμονούν πολλά άτομα ακόμη και τώρα σχετικά με τις προμήθειες του Θεού;

¹³ Ο Ιεχωβά εγνώριζε ότι το ανθρώπινο γένος μπορούσε να λησμονήση. Γι’ αυτό έδωσε την προειδοποίησι. Αλλά πόσοι πρόσεξαν τις προειδοποιήσεις του Ιεχωβά; Πολλοί άνθρωποι ποτέ δεν σκέπτονται ότι ο Ιεχωβά Θεός είναι εκείνος ο οποίος κάνει τον ήλιο ν’ ανατέλλη επί αγαθούς και κακούς, ότι κάνει να βρέχη επί δικαίους και αδίκους· ότι ο Θεός μάς έχει δώσει τον αέρα που αναπνέομε, επρομήθευσε την βλάστησι που τρώμε· ότι αυτός έχει κάμει την ξηρά και την θάλασσα, τα βουνά και τις κοιλάδες με τα ρεύματα του δροσερού νερού. Όλ’ αυτά υπήρχαν εδώ όταν εσείς ήλθατε για να ζήσετε επάνω στη γη, αλλά πόσες φορές ευχαριστήσατε τον Δημιουργό γι’ αυτά; Έχομε μια μεγάλη ποικιλία τροφών, στέγης σε οικίες από πέτρα, ξυλεία και άλλα υλικά παρμένα από τη γη. Έχομε ρουχισμό από βαμβάκι, μαλλί και μετάξι. Δεν έχουν τέλος τα πράγματα που προμηθεύει ο Ιεχωβά. Αυτός τα έχει χορηγήσει όλα στο ανθρώπινο γένος. Μήπως κι εσείς, επίσης, έχετε φάγει και χορτασθή; Τότε προσέξτε τον εαυτό σας μήποτε λησμονήσετε τον Ιεχωβά.

14, 15. Δώστε την πρωτίστη σημασία της λέξεως «λησμονώ» και τονίστε τα ερωτήματα που εγείρονται σχετικά με τη λησμοσύνη των ανθρώπων σήμερα.

¹⁴ Κάποιος πιθανόν να πη, ‘Ναι, μπορεί να λησμονούμε για μια στιγμή,’ αλλά είναι αυτή η πρωτίστη σημασία του «λησμονώ»; Σύμφωνα με το Λεξικόν Ουέμπστερ η πρώτη σημασία του «λησμονώ» είναι: «Χάνω την ενθύμησι για . . . αφήνω να φύγη από τη μνήμη· δεν μπορώ να το σκεφθώ ή να το αναπολήσω· χάνω τη δύναμι ή τη χρήσι του . . .· παύω να το πράττω.» Αυτή είναι η σημασία του «λησμονώ» που χρησιμοποιείται στα εδάφια που ανεφέρθησαν, δηλαδή, ν’ αφήση ένας να φύγουν τελείως από τη διάνοια ή τη μνήμη τα πράγματα τα οποία είχαν σαφώς εγκατασταθή εκεί προηγουμένως.

¹⁵ Πόσοι άνθρωποι νομίζετε ότι έχουν λησμονήσει τον Θεό σήμερα και δεν είναι ικανοί να τον θυμηθούν, να θυμηθούν ποιος είναι, τι έχει κάμει; Πόσοι άνθρωποι νομίζετε ότι λατρεύουν πράγματι τον μεγάλο Θεό του σύμπαντος, τον Δοτήρα κάθε αγαθού και τελείου δώρου; Πόσοι άνθρωποι νομίζετε ότι πιστεύουν πράγματι ότι ο Θεός αγάπησε τόσο πολύ το ανθρώπινο γένος ώστε απέστειλε τον μονογενή του Υιό στον κόσμο για να μπορέση να κερδίση ο άνθρωπος αιώνιο ζωή; Δεν νομίζετε ότι η πλειονότης του πληθυσμού του «Χριστιανικού κόσμου» έχουν λησμονήσει τον Θεό και τους νόμους του και ό,τι έχει διατάξει να κάνουν οι Χριστιανοί; Μήπως σεις ο ίδιος έχετε λησμονήσει;

16. (α) Δώστε μια άλλη, λιγώτερο σοβαρή, σημασία της λέξεως «λησμονώ.» (β) Ποια είναι η σχέσις μεταξύ του άρθρου των Τάιμς Νέας Υόρκης που ανεφέρθη και της λησμοσύνης;

¹⁶ Φυσικά, υπάρχει και μια δευτέρα σημασία της λέξεως «λησμονώ,» δηλαδή, «Παραλείπω ή παραβλέπω άθελα· παραμελώ,» αποτυγχάνω να λάβω, να φέρω, να μιλήσω για κάτι ή να το σημειώσω. Αυτό το είδος λησμοσύνης το βρίσκομε να συμβαίνη στο σπίτι κάθε μέρα. Η σύζυγος λέγει στον σύζυγο της, ‘Όταν θα επιστρέψης το βράδυ σπίτι από την εργασία, φέρε μαζί σου ένα ψωμί, σε παρακαλώ.’ Εκείνος ξεχνά. Δεν το κάνει σκοπίμως, διότι, όταν επιστρέψη σπίτι, είτε θα πρέπει να πάη στο κατάστημα να το αγοράση ή να δειπνήση χωρίς ψωμί. Μικροπράγματα όπως αυτό στη ζωή λησμονούμε να τα κάμωμε μερικές φορές, αλλά μπορούμε να τα επανορθώσωμε και τα επανορθώνομε. Αλλά τι έχετε κάμει για την αληθινή θρησκεία; Μήπως η περίπτωσίς σας μοιάζει πάρα πολύ μ’ αυτό που δημοσιεύθηκε στην πρώτη σελίδα της Κυριακάτικης εκδόσεως της εφημερίδος Τάιμς Νέας Υόρκης στις 15 Σεπτεμβρίου 1968; Η επικεφαλίς του τετράστηλου άρθρου έλεγε: «Η Απάθεια του Κοινού Δημιουργεί Κρίσι στην Εκκλησία της Αγγλίας.» Η έκθεσις ήταν γραμμένη από τον Κον Έντουαρντ Β. Φίσκε και το άρθρο άρχιζε ως εξής: «ΛΟΝΔΙΝΟΝ—Η εκκλησία είναι ένας δημόσιος οίκος. Φθάνετε σε μια πόλι και την βλέπετε εκεί, και ίσως μπαίνετε μέσα και ίσως δεν μπαίνετε. Εγώ προσωπικώς, δεν μπαίνω. Ομιλητής ήταν ο Τζαίημς Κάβεναφ.» Λίγο πιο κάτω στο ίδιο άρθρο ο Κος Φίσκε είπε: «Ο αριθμός των εκκλησιαζομένων έπεσε ως το σημείο όπου μόνο οκτώ από κάθε 100 βαπτισμένα άτομα ασκούν τη λατρεία των το Πάσχα.» Δεν θα λέγατε ότι 92 τοις εκατό του πληθυσμού εκείνης της χώρας έχουν λησμονήσει τον Θεό; Τι μπορεί να λεχθή για το υπόλοιπο του «Χριστιανικού κόσμου»; Είναι γεμάτα τα θρησκευτικά των κέντρα; Γνωρίζετε ότι η απάντησις είναι Όχι, και αυτό οφείλεται στο ότι οι άνθρωποι έχουν λησμονήσει τον Θεό! Άφησαν να φύγουν από τη μνήμη των τα πράγματα τα οποία εγνώριζαν για τον Θεό, αν είχαν ποτέ ακούσει ή διαβάσει γι’ Αυτόν στη διάρκεια της ζωής των. Πράγματι, πολλοί έχουν διδαχθή ότι ο Θεός είναι νεκρός, και σχεδόν όλοι οι άλλοι έχουν διδαχθή ότι αυτά που είναι γραμμένα στις Άγιες Γραφές, την Βίβλο, δεν είναι παρά μύθος. Δεν έχουν κανένα κίνητρο ή βοήθεια από τον κλήρο ή από τους πρεσβυτέρους των για να ενθυμούνται. Έτσι λησμονούν τον Θεό.

17. (α) Προς ποιον και πού εστράφη η λατρεία πολλών; (β) Ποιες ερωτήσεις χρειάζονται απάντησι λόγω της διαστρεβλωμένης λατρείας;

¹⁷ Η θρησκεία, κάποια μορφή λατρείας, είναι κάτι που αφορά τον καθένα στον κόσμο με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Η φυσική τάσις του ανθρώπου είναι να λατρεύη κάτι. Οι λαοί, τους οποίους ονομάζομε «ειδωλολάτρας,» έχουν θεούς τους οποίους λατρεύουν. Μερικοί άνθρωποι λατρεύουν το χρήμα, τους αστέρας του κινηματογράφου, τους πολιτικούς, τους άρχοντας, ακόμη και τον εαυτό των. Αυτό που λατρεύουν πιθανόν να είναι μια εικών ή κάτι απατηλό, τη νιρβάνα, παραδείγματος χάριν. Αλλ’ ας ρίξωμε μια δεύτερη ματιά στον «Χριστιανικό κόσμο,» ενώ συζητούμε αυτό το θέμα, και ας ερωτήσωμε σοβαρά: Τι έχει κάμει η θρησκεία του «Χριστιανικού κόσμου» για το ανθρώπινο γένος; Έχει κάμει τα έθνη και τους ανθρώπους των καλυτέρους ηθικώς, πνευματικώς; Τους έχει κάμει ειρηνικούς; Αγαπούν αλλήλους περισσότερο τώρα παρά πριν από πενήντα χρόνια ή πριν από πεντακόσια χρόνια; Έχει φέρει ο «Χριστιανικός κόσμος» ‘δόξαν . . . εις τον Θεόν, και επί γης ειρήνην εν ανθρώποις ευδοκίας’; (Λουκ. 2:14, Κριτικόν Κείμενον) Γιατί όχι; Διότι το ανθρώπινο γένος και οι θρησκευτικοί ιερείς του και ο κλήρος του έχουν λησμονήσει τον Θεό, και εγκαταλείψει τον Λόγο του και απορρίψει την βασιλεία του Ιεχωβά δια του Υιού του Χριστού Ιησού. Ο Ιησούς το είπε σαφώς: «Ο λαός ούτος με πλησιάζει με το στόμα αυτών, και με τα χείλη με τιμά· η δε καρδία αυτών, μακράν απέχει απ’ εμού· εις μάτην δε με σέβονται, διδάσκοντες διδασκαλίας, εντάλματα ανθρώπων.» (Ματθ. 15:8, 9) Οι ψευδείς θρησκείες δεν σας διδάσκουν τον Λόγο του Θεού αλλά σας διδάσκουν την ιδική των διδασκαλία. Ακούστε τον Θεό, διότι αυτός σας λέγει τώρα: «Εξέλθετε εξ αυτής, ο λαός μου, δια να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής.» (Αποκάλ. 18:4) Ο «Χριστιανικός κόσμος» και ολόκληρη η παγκόσμιος αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας είναι καταδικασμένοι!

[Εικόνα στη σελίδα 197]

Ο Μωυσής υπενθύμισε στον Ισραήλ, ότι δεν έπρεπε να λησμονήσουν πώς ο Αμαλήκ επροκάλεσε τον Θεό με το να επιτεθή κατά του λαού του