Οι Χριστιανικοί Γάμοι Πρέπει Ν’ Αντανακλούν Λογικότητα

«ΑΥΤΟ είναι εκείνο που επιθυμούσα από την εποχή που ήμουν μικρό κορίτσι,» είπε η υποψηφία νύμφη στην Φλόριδα για τον γάμο της.

Ήταν ενθουσιασμένη με όλα όσα επρόκειτο να γίνουν, περιλαμβανομένου και του δαπανηρού νυμφικού της φορέματος που ήταν κεντημένο με δαντέλλες και πετράδια και είχε ουρά μήκους τριάντα ποδών. Καθώς εκείνη θα ενεφανίζετο στην είσοδο, η από δέκα όργανα ορχήστρα θ’ ανέκρουε την εκ παραδόσεως γαμήλιο μουσική. Και τι είσοδος θα ήταν αυτή! Προβάλλοντας μέσ’ από ένα τεχνητό «σύννεφο» που εξεπέμπετο από ένα κρυμμένο μηχάνημα, θα κατέβαινε μια κλίμακα με είκοσι σκαλιά. Θα έφθανε κάτω, ανάμεσα σε χρυσά κλουβιά περιστερών, προς τον μνηστήρα της ο οποίος την ανέμενε.

Μετά την τελετή, η δεξίωσις ή γαμήλιος εορτή θα περιελάμβανε σαμπάνια και μια γαμήλιο τούρτα ύψους οκτώ ποδών. Όταν η νύμφη θα άρχιζε να κόβη την τούρτα, δύο παπαγαλάκια θα εξαπελύοντο για να φτερουγίζουν μέσα στην αίθουσα του χορού. Πώς θ’ αντιδρούσε σ’ όλ’ αυτά ο υποψήφιος γαμβρός; Χωρίς νεύρα για τα υπερβολικά σχέδια αυτής της υποθέσεως που θα εστοίχιζε 25.000 δολλάρια, έφθασε στον τόπο του γάμου εννέα ώρες πριν από τον γάμο!a

Ίσως να μη έχετε παραστή ποτέ σ’ ένα γάμο τόσο σπάταλο όσο αυτός. Ωστόσο μάλλον γνωρίζετε ότι οι γάμοι και τα σχετικά μ’ αυτούς γεγονότα κυμαίνονται, μεταξύ μετρίων και γιγαντιαίων διαστάσεων, μεταξύ απλότητος και πολυτελείας, μεταξύ εκείνων που τιμούν τον Θεό κι εκείνων που στερούνται Θεού.

Πώς, λοιπόν, πρέπει ένας Χριστιανός, ο οποίος αγαπά τον Θεό κι επιθυμεί να καθοδηγήται από τις αρχές του Λόγου του, ν’ αποφασίση τι διευθετήσεις να κάμη για τον δικό του γάμο; Πού σύρει αυτός τη γραμμή; Κάτι που περιπλέκει ακόμη περισσότερο τα πράγματα είναι η εξής παρατήρησις ενός συγγραφέως: «Κανένα κοινωνικό έθιμο δεν είναι τόσο βαθιά ριζωμένο στην παράδοσι και συνδεδεμένο με τις συμβατικότητες όσο ο γάμος.» Οφείλει ο Χριστιανός να προσπαθή ν’ ακολουθήση όλες τις παραδόσεις, μερικές απ’ αυτές, ή καμμιά απ’ αυτές; Τι ακριβώς είναι ένας λογικός Χριστιανικός γάμος;b

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΛΟΓΙΚΟΤΗΣ

Οι αληθινοί Χριστιανοί γνωρίζουν ότι, όταν νυμφεύωνται, η τελετή του γάμου των πρέπει να προσαρμοσθή στις απαιτήσεις του κοσμικού νόμου, είτε πρόκειται για μια θρησκευτική υπηρεσία είτε για μια πολιτική υπηρεσία όπως ένα δικαστήριο ή ένα ληξιαρχείον. (Λουκ. 20:25) Σ’ όλη τη γη οι μάρτυρες του Ιεχωβά το αναγνωρίζουν αυτό κι έτσι εκπληρώνουν τις τοπικές απαιτήσεις. Εν τούτοις, παραμένει το ερώτημα όσον αφορά ωρισμένα έθιμα, που ακολουθούνται κατά την τελετή του γάμου. Τι ακριβώς πρέπει να κάνουν οι Χριστιανοί;

Μια ουσιώδης ιδιότης που απαιτείται για να έχη ένας την κατάλληλη άποψι σχετικά μ’ αυτό το ζήτημα είναι η λογικότης. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να εκδηλώνουν οι Χριστιανοί σ’ όλες τις ενέργειές των, αλλά χρειάζεται ιδιαιτέρως σε συσχετισμό με κοινωνικές ενέργειες, οι οποίες περιλαμβάνουν τόσο πολλούς ανθρώπους και παραδόσεις. Ο Παύλος έγραψε κάτω από θεία έμπνευσι μια καλή συμβουλή στους Χριστιανούς της εποχής του, και να ενθυμήσθε ότι, και αυτοί, επίσης, ενυμφεύοντο και είχαν γαμηλίους εορτασμούς. Συνεβούλευσε τα εξής: «Η επιείκεια [λογικότης, ΜΝΚ] σας ας γείνη γνωστή εις πάντας τους ανθρώπους.» (Φιλιππησ. 4:5) Τονίζοντας αυτό το σημείο, ο μαθητής Ιάκωβος είπε ότι η σοφία του Ιεχωβά είναι «επιεικής» [«λογική» ΜΝΚ].​—Ιάκ. 3:17.

Οι Χριστιανοί, οι οποίοι είναι πνευματικώς ώριμοι και οι οποίοι εκτιμούν τη σπουδαιότητα της εφαρμογής των Γραφικών αρχών, το αποδεικνύουν αυτό με το να εκδηλώνουν λογικότητα. Χωρίς να έχουν ανάγκη ενός μακρού καταλόγου με συγκεκριμένους κανόνες, προσέχουν ώστε η πνευματική μορφή του γάμου να μη επισκιάζεται από απλώς τελετουργικά ζητήματα.

Εν τούτοις, πριν από λίγο καιρό ένας γάμος στη Βραζιλία εξελίχθηκε σε μια εξαιρετικά περίπλοκη υπόθεσι εξαιτίας των οικονομικών μέσων των μελλονύμφων, και της ασυνήθως πλουσίας εμφανίσεως για την ταπεινή Αίθουσα Βασιλείας όπου είχε δοθή η Γραφική ομιλία. Για πολλούς εκεί, η υπερβολικότης των διευθετήσεων, το πολυτελές φόρεμα, η αφθονία των παρανύμφων και των καλεσμένων και άλλες λεπτομέρειες, επέσυραν τόσο πολύ την προσοχή ώστε αυτά τα πράγματα επεσκίασαν την καλή συμβουλή που προσεφέρθη από τις Γραφές. Πράγματι, όταν απολεσθή η λογικότης, χάνονται και άλλα πράγματα από πολλά άτομα, περιλαμβανομένης και της νύμφης και του γαμβρού.

ΓΑΜΗΛΙΑ ΕΘΙΜΑ

Εφόσον υπάρχουν τόσο πολλές εκ παραδόσεως συνήθειες, πρέπει ένας Χριστιανός να προσπαθή ν’ αποφεύγη όλα τα γαμήλια έθιμα του τόπου που ζη; Όχι, κατ’ ανάγκην. Μπορεί να είναι εκλεκτικός. Μερικές φορές γαμήλια έθιμα έχουν πρακτική βάσι, όπως το να γίνεται ο γάμος την ημέρα που οι περισσότεροι άνθρωποι απέχουν από την κοσμική εργασία, ή στο πιο δροσερό τμήμα της ημέρας, ύστερ’ από την μεσημβρινή ανάπαυσι. Ή μια παράδοσις πιθανόν ν’ αφορά προτίμησι σ’ ένα τοπικό χρώμα· δύσκολα θα μπορούσε ν’ αναμένη κανείς άτομα που βρίσκονται στη γενέτειρά των την Κορέα να ντύνωνται όπως οι γηγενείς του Λιβάνου, της Φιλλανδίας ή των Νήσων Φίτζι.

Φυσικά, μερικά έθιμα είναι αντιγραφικά κι έτσι αποδοκιμάζονται από τους Χριστιανούς. Σε πολλές χώρες ακολουθούνται περίεργες συνήθειες για να έχουν «καλή τύχη» οι νεόνυμφοι ή οι καλεσμένοι των. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν λατρεύουν τον «Γάδην» [«Θεόν της Καλής Τύχης», ΜΝΚ]. (Ησ. 65:11) Ούτε και ακολουθούν παραδόσεις, οι οποίες μπορούν να κάνουν τους παρατηρητάς να νομίζουν ότι τον λατρεύουν. Άλλα έθιμα είναι καθαρώς πράξεις ψευδούς λατρείας. Έτσι ένας, που ετοιμάζεται για γάμο, θα κάμη καλά να εξετάση τις συνήθειες που είναι κοινές στον τόπο του και ν’ αναλύση πώς τις θεωρούν οι άνθρωποι του τόπου. Αν θεωρούν ότι ένα έθιμο συνδέεται με την ψευδή θρησκεία ή την «καλή τύχη,» τότε ο Χριστιανός θα το αποφύγη.​—2 Κορ. 6:14-18.

Άλλες παραδόσεις είναι παράλογες ή στερούνται αγάπης. Σε πολλές χώρες είναι συνήθεια να ραντίζουν με ρύζι τη νύμφη και τον γαμβρό. Ποια είναι η σημασία αυτού του εθίμου; «Μερικοί λαοί πιστεύουν ότι το ρύζι είναι τροφή, η οποία κρατεί τις πονηρές επιδράσεις μακριά από τους νεονύμφους. Μερικοί λέγουν ότι αυτό εξασφαλίζει γονιμότητα στο ζεύγος.» (Σάιενς Νιούς Λέττερ, 8 Ιουνίου 1963, σελ. 357) Αυτό δείχνει ότι υπάρχουν συχνά πολλές γνώμες όσον αφορά την καταγωγή ενός ωρισμένου εθίμου. Αλλά οποιοδήποτε και αν είναι το ιστορικό αυτού του εθίμου, παίρνουν συνήθως οι Χριστιανοί τρόφιμα και ρίχνουν επάνω στους φίλους των, για να λερώσουν τον δρόμο κατά μήκος της πομπής; Επίσης, εξετάστε το ζήτημα του ν’ αγαπάτε τον πλησίον σας ως τον εαυτό σας. Θα ωθούσε η Χριστιανική αγάπη ένα άτομο να κάμη «έξυπνα αστεία» που θα φέρουν σε αμηχανία το ζεύγος των νεονύμφων; Ο Ιησούς είπε: «Καθώς θέλετε να πράττωσιν εις εσάς οι άνθρωποι, και σεις πράττετε ομοίως εις αυτούς.»​—Λουκ. 6:31· 10:27.

Κατόπιν υπάρχει η παράδοσις του γαμηλίου δακτυλιδιού. Μια μελέτη του θέματος θα σας δημιουργούσε πιθανώς σύγχυσι όσον αφορά την καταγωγή και τη σημασία του γαμηλίου δακτυλιδιού· οι ισχυρισμοί είναι πολλοί, τα γεγονότα περιπλέκονται. Ακόμη και αν η Γραφή δεν ανέφερε με άμεσο τρόπο γαμήλια δακτυλίδια, είναι σαφές ότι οι δούλοι του Ιεχωβά μπορούσαν να φορούν δακτυλίδια. (Ιώβ 42:11, 12· Λουκ. 15:22) Αλλά τι μπορεί να λεχθή αν οι άνθρωποι στη χώρα ενός πιστεύουν ότι ένα γαμήλιο δακτυλίδι συμβολίζει την άρρηκτη πίστι, αγάπη και αφοσίωσι ενός ζεύγους; Οι Χριστιανοί δεν αποδίδουν καμμιά συμβολική σημασία σ’ ένα γαμήλιο δακτυλίδι, μολονότι καλλιεργούν αυτές τις ιδιότητες στο γάμο, ακόμη και αν πολλοί άνθρωποι στον κόσμο είναι υποκριταί όταν ισχυρίζωνταν ότι εκδηλώνουν αυτές τις ιδιότητες. Ένα γαμήλιο δακτυλίδι δεν εξασφαλίζει τίποτε. Προσφέρει απλώς μια δημοσία πληροφορία της εγγάμου καταστάσεως. Δεν είναι ακατάλληλο να δίνουν οι Χριστιανοί απόδειξι της εγγάμου καταστάσεώς των με το να φορούν ένα γαμήλιο δακτυλίδι, είτε στο δεξί χέρι, όπως συμβαίνει στη Γερμανία και σε άλλες χώρες, είτε στο αριστερό. Ωστόσο αυτό δεν αποτελεί ανάγκη εκεί όπου δεν υπάρχει νομική απαίτησις. Έτσι το ζεύγος μπορεί ν’ αποφασίση τι θα κάμη σύμφωνα με την οικονομική του κατάστασι και τις προσωπικές του προτιμήσεις.

Επομένως, σχετικά με τα γαμήλια έθιμα, μπορεί κανείς να είναι εκλεκτικός, θέτοντας στον εαυτό του το ερώτημα: Ποια είναι η σημασία αυτού του εθίμου σ’ αυτό τον τόπο τώρα; Μήπως θα προσβληθούν άλλοι; Εκφράζει αγάπη; Είναι λογικό;

ΓΑΜΗΛΙΟΣ ΑΜΦΙΕΣΙΣ

Ένα πράγμα που πρέπει ν’ αποφασίση το ζεύγος πριν από το γάμο είναι το τι θα φορέσουν και οι δύο. Ο γάμος ενός ανθρώπου είναι μια ειδική ευκαιρία· γι’ αυτό δίδεται συνήθως η προσοχή στη χαρούμενη και ελκυστική εμφάνισι. Εν τούτοις, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει ένας να φορέση ένα ωρισμένο τύπο φορέματος ή ενδύματος. Θα κάμη καλά ένας να εξετάση το τι επικρατεί επιτοπίως, τη δαπάνη και τις προσωπικές προτιμήσεις.

Στα Βιβλικά χρόνια η νύμφη και ο νυμφίος φορούσαν συχνά πολύ καλά φορέματα. (Ψαλμ. 45:13, 14· Ιερεμ. 2:32) Ακόμη και η αγία πόλις, η Νέα Ιερουσαλήμ, περιγράφεται ‘ητοιμασμένη ως νύμφη κεκοσμημένη δια τον άνδρα αυτής.’ (Αποκάλ. 21:2) Έτσι τα κομψά γαμήλια φορέματα δεν είναι αντιγραφικά. Ωστόσο, δεν είναι αναγκαία για ένα ευτυχισμένο γάμο. Το πνευματικό ένδυμα είναι πιο σπουδαίο.​—1 Πέτρ. 3:3, 4.

Αν ένα μνηστευμένο ζεύγος θέλη ν’ αγοράση ένα ειδικό φόρεμα, παραδείγματος χάριν, και οι συνθήκες τούς επιτρέπουν να προβούν στην αγορά, εναπόκειται σ’ αυτούς ν’ αποφασίσουν. Θα ήταν, όμως, λογικό ν’ αγοράσουν ένα δαπανηρό φόρεμα και να επωμισθούν αυτοί ή άλλοι ένα οικονομικό φορτίο; Μια Χριστιανή στη βόρειο Ευρώπη εγκατέλειψε τον θησαυρό τού να υπηρετή ως ειδική ολοχρονία διάκονος για ν’ αναλάβη κοσμική εργασία για να μπορέση ν’ αποκτήση ένα ωραίο νυφικό φόρεμα. Ποιο πιστεύετε ότι θα είχε διαρκέστερη αξία γι’ αυτήν; Και τι πρέπει να λεχθή γι’ αυτούς, οι οποίοι θα παρευρίσκοντο στο γαμήλιο πάρτυ, αν επρόκειτο να γίνη κάτι παρόμοιο; Μήπως και αυτοί αισθανθούν ότι είναι υποχρεωμένοι ν’ αγοράσουν ακριβά φορέματα λόγω του πολυτελούς φορέματος της νύμφης;

Το ζήτημα της ενδυμασίας μπορεί να το χειρισθή ένας με ποικίλους τρόπους. Ενώ πολλές νύμφες αγοράζουν ή ενοικιάζουν «νυμφικά» φορέματα, μερικές άλλες ευχαριστούνται να χρησιμοποιούν το φόρεμα μιας προσφιλούς φίλης ή συγγενούς. Άλλες αισθάνονται μεγάλη ικανοποίησι ετοιμάζοντας μόνες το νυμφικό των φόρεμα, πιθανόν για να μπορούν μ’ αυτό τον τρόπο να έχουν ένα φόρεμα που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθή και σε άλλες περιστάσεις στο μέλλον.​—Παροιμ. 31:13, 22.

Και είναι απολύτως κατάλληλο να τελή ένα ζεύγος τον γάμο του με τα πιο ελκυστικά κανονικά φορέματά του, αφού θα τα έχη περιποιημένα και καθαρά για την περίπτωσι. Μερικοί το πράττουν αυτό για να μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα χρήματα που εξοικονόμησαν για να βοηθηθούν ν’ αναλάβουν τη διακονία σκαπανέως ή για να την συνεχίσουν. Άλλοι οι οποίοι πιθανόν να είναι σε θέσι να έχουν ένα πλούσιο γάμο μπορούν προσωπικώς να προτιμήσουν να έχουν ένα «ήσυχον γάμον» λόγω της κρισιμότητος των καιρών, «σπεύδοντες εις την παρουσίαν της ημέρας του Ιεχωβά.»​—2 Πέτρ. 3:12, ΜΝΚ.

Μολονότι φίλοι και συγγενείς με καλές προθέσεις πιθανόν να έχουν τις ιδέες των όσον αφορά το πώς να διευθετηθούν τα του γάμου, και μερικές από τις υποδείξεις των, που βασίζονται στην πείρα, να είναι βοηθητικές, ωστόσο το ζεύγος, που πρόκειται να νυμφευθή, πρέπει να ενεργήση έτσι ώστε ο γάμος του ν’ αντανακλά τις δικές του προτιμήσεις και τα δικά του σχέδια για το μέλλον. Και αν υπάρχουν μικρές διαφορές ιδεών, οι μελλόνυμφοι μπορούν να τις λύσουν μ’ ένα στοργικό τρόπο. Εξ άλλου αυτός είναι ο τρόπος που θα ενεργούν μετά τον γάμο, αναγνωρίζοντας και οι δύο τη διευθέτησι του Θεού για την αρχηγία στην οικογένεια. Έτσι αυτό θα είναι γι’ αυτούς μια ευκαιρία να δείξουν την ικανότητά των να συνεργάζωνται με αγάπη και σύμφωνα με τις ευσεβείς αρχές.​—Εφεσ. 5:22-33.

‘Αλλά τι μπορεί να λεχθή όσον αφορά το να φορέση η νύμφη άσπρο φόρεμα με πέπλο;’ θα ρωτήσουν μερικοί. Όπως συμβαίνει και με άλλες παραδόσεις, οι ιδέες όσον αφορά τη σημασία αυτών των πραγμάτων ποικίλλουν πολύ. Για μερικούς στη Γερμανία, ένα λευκό νυμφικό φόρεμα σημαίνει παρθενικότητα. Άλλοι πιστεύουν ότι αυτό εμποδίζει τα πονηρά πνεύματα να διακρίνουν τη νύμφη. Στην Ιαπωνία μερικοί θεωρούν το λευκό φόρεμα ως σύμβολο πένθους· η νύμφη ‘πεθαίνει’ όσον αφορά τους γονείς της και παραμένει με τον σύζυγό της ως το θάνατο. Εν τούτοις, για πολλά άτομα σ’ όλη τη γη, το λευκό φόρεμα είναι απλώς μια παράξενη παράδοσις χωρίς καμμιά ιδιαίτερη σημασία. Μια Χριστιανή νύμφη δεν είναι ανάγκη να νομίζη ότι ένα λευκό φόρεμα είναι ουσιώδες, ούτε ότι απαγορεύεται παγκοσμίως.

Έτσι μπορεί να θεωρήται κι ένα πέπλο. Οι Γραφές δεν αποδοκιμάζουν το να φορή μια γυναίκα ένα κάλυμμα της κεφαλής στην παρουσία του μέλλοντος συζύγου της. (Γεν. 24:63-67) Έτσι δεν υπάρχει αντίρρησις στο να φορέση μια μελλόνυμφος νυμφικό πέπλο ως ένα ελκυστικό εξάρτημα του φορέματος. Εν τούτοις, αν υπάρχη σε μεγάλο βαθμό η τοπική αντίληψις ότι το νυμφικό πέπλο έχει κάποια ψευδή θρησκευτική ή δεισιδαιμονική σημασία, τότε το ζεύγος πρέπει να το σκεφθή.

Δεν υπάρχει ανάγκη να συζητηθούν άλλα παραδείγματα που σχετίζονται με ενδύματα του γάμου. Το σημείο που πρέπει να έχη ένας υπ’ όψιν σχετικά με το φόρεμα του γάμου, είτε αυτό πρόκειται να είναι πολυτελές είτε απλό, είναι ότι αυτό δεν είναι το πιο σπουδαίο πράγμα! Δεν πρέπει να επιτραπή να γίνη αυτό αιτία προσκόμματος ή στενοχωρίας. (1 Κορ. 8:13) Αυτό θα εξαλειφθή γρήγορα από τη μνήμη, αλλά η ευτυχία ενός λογικού Χριστιανικού γάμου θα διαρκέση καθώς ο σύζυγος και η σύζυγος θα εφαρμόζουν την Γραφική συμβουλή που έλαβαν.

Η ΤΕΛΕΤΗ ΚΑΘ’ ΕΑΥΤΗΝ

Αυτή η ώριμη έμφασις της πνευματικής όψεως του γάμου, που φέρει ανταμοιβή, εφαρμόζεται ειδικά στην τελετή καθ’ εαυτήν. Κανένας ειδικός τύπος τελετής δεν είναι αναγκαίος, πέραν από ό,τι απαιτεί ο νόμος της χώρας. Έτσι πολλές σκέψεις μπορούν να γίνουν προσωπικώς από τον καθένα όσον αφορά τις λεπτομέρειες. Αυτό περιλαμβάνει και ερωτήματα όσον αφορά το αν η γαμήλιος πομπή θα εισέλθη στην αίθουσα μ’ ένα ωρισμένο τρόπο, αν κάποιος θα «παραδώση» τη νύμφη, αν θα υπάρξη μια παράνυμφος καθώς κι ένας φίλος του γαμβρού («παράνυμφος») ή και άλλοι που θα συμμετάσχουν στην τελετή, και άλλα όμοια ζητήματα τα οποία είναι πράγματι μόνο δευτερεύουσες τεχνικές λεπτομέρειες. (Ψαλμ. 45:14· Ιωάν. 3:29) Αν κάποια απ’ όλες αυτές τις λεπτομέρειες, όταν προστεθή, αφαιρή από την περίπτωσι την κατάλληλη χαρά της, τότε γιατί να περιληφθή;

Προτού τελεσθή ένας γάμος σε μία Αίθουσα Βασιλείας των μαρτύρων του Ιεχωβά, το Χριστιανικό ζεύγος πρέπει να έχη την έγκρισι των διακόνων, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για την αίθουσα, για τις διευθετήσεις. Αυτοί οι ώριμοι άνδρες δεν επιθυμούν να επιβάλλουν τις προσωπικές των προτιμήσεις για το γάμο. Αλλά ενδιαφέρονται να μη γίνη τίποτε σχετικά με την Αίθουσα Βασιλείας, που θα παρενέβαινε στις συναθροίσεις, οι οποίες διεξάγονται εκεί ή που θα έκανε να προσκόψουν ή να ενοχληθούν τα μέλη της εκκλησίας ή της κοινότητος. Έχουν υπ’ όψιν των τη συμβουλή! «Να διακρίνητε τα διαφέροντα, ώστε να ήσθε ειλικρινείς [άμεμπτοι, ΜΝΚ] και απρόσκοπτοι.»​—Φιλιππησ. 1:10· Ψαλμ. 133:1.

Αυτό, όμως, δεν πρέπει να δημιουργήση καμμιά δυσκολία, εφόσον το Χριστιανικό ζεύγος που πρόκειται να νυμφευθή προσπαθεί να εφαρμόση αυτή την ιδία συμβουλή της Γραφής. Παραδείγματος χάριν, οι μελλόνυμφοι μπορούν να δείξουν την αγάπη των που στηρίζεται σε αρχές και την εκτίμησί των γι’ αυτούς που θα παρευρεθούν στο γάμο με το να ορίσουν ώρα για την τελετή και κατόπιν να προσπαθήσουν να είναι στην ώρα των. Αυτή η ακρίβεια, όπως συνιστάται στην παραβολή του Ιησού των δέκα παρθένων (Ματθ. 25:10-12), θα δείξη ότι ο Χριστιανικός γάμος διαφέρει από πολλούς γάμους του κόσμου, όπου η περιφρόνησις των άλλων και η ειδωλοποίησις του γυναικείου φύλου εκδηλώνονται συχνά με τη σκόπιμη αργοπορημένη προσέλευσι της νύμφης.

Αν αυτή είναι η πρώτη φορά που κοσμικοί συγγενείς του ζεύγους παρευρίσκονται στην Αίθουσα Βασιλείας, μπορεί να τους κάμουν καλή εντύπωσι αυτές οι διαφορές. Θα παρατηρήσουν ότι, αν χρησιμοποιήται μουσική, αυτή βασίζεται σε Γραφικά θέματα, που λαμβάνονται από το υμνολόγιο που χρησιμοποιούν οι μάρτυρες του Ιεχωβά, και όχι στα εκ παραδόσεως εμβατήρια τα οποία περιλαμβάνουν κοσμική μουσική. Και ειδικά θα τους κάμη εντύπωσι η ωφέλιμη ομιλία του γάμου, η οποία βασίζεται στον εμπνευσμένο Λόγο του Θεού.

Ναι, οι μάρτυρες του Ιεχωβά επιθυμούν να διαφέρουν από τον κόσμο σε πολλές λεωφόρους της ζωής, έτσι δεν αισθάνονται την υποχρέωσι να μελετήσουν βιβλία που αναγράφουν πώς «πρέπει» να τελούνται οι γάμοι. Γνωρίζουν ότι οι κοσμικοί γάμοι που περιγράφονται μετατρέπονται συχνά σε παραλογισμούς, σε υποθέσεις γοήτρου που αφήνουν τους ενδιαφερομένους εξηντλημένους, απογοητευμένους και χρεωμένους. Και σ’ ένα τέτοιο γάμο δαπανώνται τόσος χρόνος και προσοχή σε υλικά πράγματα και σε διατυπώσεις ώστε η βαθιά πνευματική σημασία του γάμου χάνεται. Αντιθέτως, σε γάμους, καθώς και σε άλλες περιπτώσεις, οι ώριμοι Χριστιανοί εκδηλώνουν την ισορροπία και την λογικότητα που αποκτούν από τη μελέτη του Λόγου του Θεού με το να είναι μετριοπαθείς, στοχαστικοί και στοργικοί. Έτσι, κάνουν ‘η επιείκειά [λογικότης, ΜΝΚ] των να γείνη γνωστή εις πάντας τους ανθρώπους.’​—Φίλιππησ. 4:5.

[Υποσημειώσεις]