Γνωρίσατε την Αγία Γραφή Σας

ΠΟΣΟ ευτυχής είσθε, αν έχετε μια Αγία Γραφή! Ακόμη πιο ευτυχής είσθε, αν γνωρίζετε κάτι γι’ αυτήν, διότι πολλοί άνθρωποι ούτε καν γνωρίζουν πότε, πώς, γιατί και από ποιους έχει γραφή. Η μεγαλύτερη, όμως, ευχαρίστησις και ωφέλειά σας προέρχονται όταν διαβάζετε και κατανοήτε αυτό το πιο σπουδαίο απ’ όλα τα βιβλία.

Αυτό το Βιβλίο των βιβλίων είναι το αρχαιότερο που υπάρχει. Έχει φθάσει την μεγίστη κυκλοφορία από κάθε άλλο, και εξακολουθεί να είναι «το καλύτερα πωλούμενο βιβλίο στον κόσμο.» Κανένα άλλο βιβλίο δεν έχει μεταφρασθή σε τόσο πολλές γλώσσες, 1.300 και πλέον, περισσότερες απ’ όσες έχει ποτέ ακούσει ο μέσος άνθρωπος. Στην πραγματικότητα, η Αγία Γραφή είναι μια ολόκληρη βιβλιοθήκη από μικρά βιβλία βιβλιοδετημένα μαζί, εξήντα έξη τον αριθμό. Στη Μετάφρασι Βασιλέως Ιακώβου υπάρχουν 1.189 κεφάλαια με 31.173 εδάφια που περιέχουν 773.746 λέξεις.

Αλλά εκείνο το οποίο κάνει την Αγία Γραφή το πιο μοναδικό απ’ όλα τα βιβλία είναι η θεία συγγραφή της​—είναι ο εμπνευσμένος Λόγος του Ιεχωβά, που εδόθη για την εκπαίδευσι και καθοδήγησι του ανθρώπου. Κι εν τούτοις, περισσότεροι εχθροί έχουν διεξαγάγει πόλεμο εναντίον της Αγίας Γραφής παρά εναντίον οποιουδήποτε άλλου βιβλίου. Η διαφύλαξις της Αγίας Γραφής, παρ’ όλες τις προσπάθειες καταστροφής της που μπορεί να φαντασθή κανείς, είναι μια από τις πιο ισχυρές αποδείξεις ότι η Βίβλος είναι πράγματι το Βιβλίον του Ιεχωβά, όπως ακριβώς είναι γραμμένο: «Εξηράνθη ο χόρτος, και το άνθος αυτού εξέπεσεν· ο λόγος όμως του Ιεχωβά μένει εις τον αιώνα.»​—1 Πέτρ. 1:24, 25, ΜΝΚ.

ΕΝΑΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΥΣ​—ΠΟΛΛΟΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ

Μη συγχέετε τα δύο, τον συγγραφέα ενός έργου κι εκείνον που το έγραψε. Ένα βιβλίο μπορεί να οφείλεται σ’ ένα συγκεκριμένο συγγραφέα, κι εν τούτοις, μέσω υπαγορεύσεως, το πραγματικό γράψιμο να έχη γίνει από πολλούς γραμματείς. Αυτό είναι εκείνο που συνέβη και με τη Βίβλο. Η συγγραφή της ορθώς αποδίδεται στον Ιεχωβά Θεό, ο οποίος μέσω του αγίου του πνεύματος ενέπνευσε σαράντα περίπου ανθρωπίνους γραμματείς να καταγράψουν την πληροφορία. «Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος,» και αυτό περιλαμβάνει τα συγγράμματα των αποστόλων μαζί με «τας λοιπάς Γραφάς.» (2 Τιμ. 3:16· 2 Πέτρ. 3:15, 16) Ο Παύλος γράφοντας στον Τιμόθεο χρησιμοποίησε την λέξι Θεόπνευστος, που σημαίνει κατά γράμμα «με την πνοή του Θεού.» Έτσι, όταν το πνεύμα ή η αόρατος ενεργός δύναμις του Θεού ενήργησε επάνω στους γραμματείς για να μπορέσουν να καταγράψουν όσα υπηγόρευε ο Ιεχωβά, ήταν ως να τους έδινε πνοή ή να τους ενέπνεε για να τους εξουσιοδοτήση και να τους υποστηρίξη στο έργο των. Γι’ αυτό είναι γραμμένο, «Δεν ήλθε ποτέ προφητεία εκ θελήματος ανθρώπου, αλλ’ υπό του Πνεύματος κινούμενοι ελάλησαν οι άγιοι άνθρωποι του Θεού.»​—2 Πέτρ. 1:21· Ιωάν. 20:21, 22.

Μ’ ένα άλλο ακόμη εξεικονιστικό τρόπο αυτό το αόρατο άγιο πνεύμα του Θεού αναφέρεται ως ο «δάκτυλός» του. Γι’ αυτό, όταν άνθρωποι είδαν τον Μωυσή να εκτελή ένα υπερφυσικό κατόρθωμα, ανεφώνησαν, «Δάκτυλος Θεού είναι τούτο!» (Έξοδ. 8:18, 19· παράβαλε με τους λόγους του Ιησού στα εδάφια Ματθαίος 12:22, 28· Λουκ. 11:20) Ήταν «δάκτυλος Θεού,» η ενεργός δύναμις του Θεού, που εχάραξε τις Δέκα Εντολές επάνω στις λίθινες πλάκες,​—Έξοδ. 31:18· Δευτ. 9:10.

Έτσι ήταν κάτι εύκολο για τον Ιεχωβά να πάρη ανθρώπους ανάμεσα από ποιμένας, γεωργούς, αλιείς και σκηνοποιούς, ή να εκλέξη ένα ο οποίος ήταν ιερεύς, βασιλεύς, προφήτης, ιατρός ή φοροσυλλέκτης, για να γράψη καθ’ υπαγόρευσίν Του. Το αν ο γραμματεύς είχε εκπαιδευθή στις αυλές του Φαραώ ή ήταν ένας ‘αγράμματος και ιδιώτης’ όσον αφορά στην σχολική μόρφωσι, δεν είχε σημασία για τον Μεγάλο Συγγραφέα. (Πράξ. 7:22· 4:13) Μερικές φορές αυτοί οι άνθρωποι του Θεού απλώς επανελάμβαναν τα λόγια του Ιεχωβά κατά λέξιν, αλλά άλλες φορές η ενεργός δύναμις του Θεού έθετε τις θείες σκέψεις στις διάνοιές των και κατόπιν τους άφηνε να εκλέξουν μόνοι των τις λέξεις. Αυτό εχρωμάτισε τις σελίδες της Αγίας Γραφής μ’ ένα ωραίο ουράνιο τόξο ατομικών χαρακτηριστικών συγγραφής και με μια ποικιλία σε μορφές​—άσματα, προσευχές, πεζόν λόγον, ποίησι—​ενώ ταυτοχρόνως περίφημη ομοιότης θέματος και ενότης σκοπού διετηρήθη ως το τέλος.

Έτσι η Αγία Γραφή, με το ν’ αντανακλά τον νουν και τη βουλή του Ιεχωβά, υπερβαίνει κατά πολύ κάθε τι που θα μπορούσαν να συγγράψουν απλοί άνθρωποι. Είναι γραμμένη σε απλή, ευκολονόητη γλώσσα που μπορεί να μεταφρασθή ουσιαστικώς σε κάθε γλώσσα. Οι λόγιοι την θαυμάζουν ως ένα αριστούργημα απλών, αλλά ωστόσο ισχυρών, περιγραφικών λέξεων όπως «Θεός,» «άνθρωπος,» «ζωή,» «θάνατος,» «πυρ,» «πάγος,» «ψάλλε,» «κλαύσε,» «παύσε,» «τρέχε.»

Ένα άλλο χαρακτηριστικό της Αγίας Γραφής που αποδεικνύει τον ένα και μόνον συγγραφέα της είναι η συστηματική τάξις του βιβλίου ως συνόλου. Δεν είναι ένα μίγμα από άσχετα μεταξύ των αποσπάσματα που προήλθαν από τις γραφίδες πολλών ανθρώπων. Αντιθέτως, τα πολλά θέματα που συζητούνται είναι πολύ ενοποιημένα και συνδεδεμένα μεταξύ των και αντανακλούν τον νουν αυτού του ίδιου του Δημιουργού-Συγγραφέως. Από την αρχή ως το τέλος της, η Γραφή αποδεικνύει ότι είναι οργανωτικό βιβλίο, είτε το θέμα που συζητείται αφορά τις πατριαρχικές οικογένειες, το έθνος Ισραήλ, την Δαβιδική βασιλεία ή την Χριστιανική εκκλησία.

ΓΝΩΡΙΣΑΤΕ ΤΗΝ, ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΕΣΙ ΩΣ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΙ

Ίσως να σας φαίνεται δύσκολο να μάθετε πού βρίσκονται τα διάφορα βιβλία της Αγίας Γραφής, ή να πήτε ποιος τα έγραψε. Δεν είναι, όμως, δύσκολο. Είναι ένα σχετικώς εύκολο ζήτημα. Αυτό οφείλεται στο ότι τα βιβλία, στις πιο δημοφιλείς μεταφράσεις, είναι ταξινομημένα κατά την εξής μάλλον συστηματική τάξι.

Τα πρώτα τρία τέταρτα της Γραφής, που περιλαμβάνουν τριάντα εννέα βιβλία από τη Γένεσι ως τον Μαλαχία (η «Παλαιά Διαθήκη»), ονομάζονται κατάλληλα «Εβραϊκές Γραφές,» εφόσον το μέγιστο μέρος των είχε γραφή αρχικά σ’ αυτή τη γλώσσα. Το τμήμα αυτό μπορεί να υποδιαιρεθή ως εξής: (1) Ιστορικό (δεκαεπτά βιβλία), από τη Γένεσι ως την Εσθήρ· (2) Ποιητικό (πέντε βιβλία), από τον Ιώβ ως το Άσμα Ασμάτων· (3) Προφητικό, (δεκαεπτά βιβλία), από τον Ησαΐα ως τον Μαλαχία. Αυτές, φυσικά, είναι γενικές μάλλον διαιρέσεις, διότι στο καθένα από τα τρία τμήματα βρίσκονται μέρη και των άλλων δύο.

Στο ιστορικό τμήμα ο Μωυσής έγραψε τα πρώτα πέντε βιβλία (Γένεσις, Έξοδος, Λευιτικόν, Αριθμοί, Δευτερονόμιον), τα οποία συχνά ονομάζονται Πεντάτευχος, που σημαίνει «πενταπλούς τόμος.» Κατόπιν ακολουθούν τα βιβλία Ιησούς του Ναυή, Κριταί, Ρουθ, Πρώτον και Δεύτερον Σαμουήλ, Πρώτον και Δεύτερον Βασιλέων, Πρώτον και Δεύτερον Χρονικών, Έσδρας, Νεεμίας και Εσθήρ, σύνολο δεκαεπτά. Τα πέντε ποιητικά βιβλία περιλαμβάνουν τα εξής: Ιώβ, Ψαλμοί, Παροιμίαι, Εκκλησιαστής και Άσμα Ασμάτων. Ανάμεσα στα δεκαεπτά βιβλία του προφητικού τμήματος υπάρχουν οι «μεγάλοι» προφήται Ησαΐας, Ιερεμίας (ο οποίος έγραψε, επίσης, τους Θρήνους), Ιεζεκιήλ και Δανιήλ, καθώς και οι δώδεκα «μικρότεροι» προφήται Ωσηέ, Ιωήλ, Αμώς, Αβδιού, Ιωνάς, Μιχαίας, Ναούμ, Αββακούμ, Σοφονίας, Αγγαίος, Ζαχαρίας και Μαλαχίας.

Τα τελευταία είκοσι επτά βιβλία της Γραφής, από Ματθαίον ως την Αποκάλυψι (η «Καινή Διαθήκη»), εγράφησαν στην Ελληνική κι επομένως ονομάζονται «Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές.» Είναι, επίσης, ταξινομημένα σε μια λογική τάξι σύμφωνα με το θέμα που πραγματεύονται: (1) τα πέντε ιστορικά βιβλία που αποτελούνται από τα Ευαγγέλια (Ματθαίος, Μάρκος, Λουκάς, Ιωάννης), και Πράξεις των Αποστόλων (2) οι είκοσι μία επιστολές· (3) η Αποκάλυψις. Οι είκοσι μία επιστολές περιλαμβάνουν δεκατέσσερες του Παύλου (Ρωμαίους, Πρώτη και Δευτέρα Κορινθίους, Γαλάτας, Εφεσίους, Φιλιππησίους, Κολοσσαείς, Πρώτη και Δευτέρα Θεσσαλονικείς, Πρώτη και Δευτέρα Τιμόθεον, Τίτον, Φιλήμονα, Εβραίους), και επτά άλλες που φέρουν το όνομα των συγγραφέων των (Ιακώβου, Πρώτη και Δευτέρα Πέτρου, Πρώτη, Δευτέρα και Τρίτη Ιωάννου, και Ιούδα).

Παρακαλείσθε να σημειώσετε ότι κανένα από τα λεγόμενα Απόκρυφα βιβλία, τα οποία είναι αμφιβόλου προελεύσεως, δεν περιλαμβάνεται σ’ αυτόν τον κατάλογο των θεοπνεύστων βιβλίων. Μία συμπαραβολή των εξήντα έξη με τα απόκρυφα συγγράμματα θα δείξη γιατί τα τελευταία αυτά αποκλείονται. Δεν παρουσιάζουν πειστήρια που αποδεικνύουν θεοπνευστία. Η κανονικότης δεν εξαρτάται από αρχαία προέλευσι, σεβασμό εκ μέρους πολλών, ή από την αποδοχή ή απόρριψί των από κάποια σύνοδο, επιτροπή ή κοινότητα. Οι φωνές μη θεοπνεύστων ανθρώπων αξίζουν μόνον ως μαρτύρων του ό,τι ο ίδιος ο Θεός έχει ήδη επιδοκιμάσει, διαφυλάξει και προστατεύσει ως κανονικόν.

Η πιο συμπερασματική μαρτυρία που υποστηρίζει τα τριάντα εννέα βιβλία των Εβραϊκών Γραφών είναι ο αναμφισβήτητος λόγος του Ιησού Χριστού και των συγγραφέων των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών. Ο Ιησούς, παραδείγματος χάριν, δεν παρεπονέθη ότι τ’ Απόκρυφα απουσίαζαν από τον Εβραϊκόν κανόνα, πράγμα που ασφαλώς θα έκανε αν κάποιος επιχειρούσε ‘να αφαίρεση απ’ αυτό’ που ήταν θεόπνευστο. (Δευτ. 4:2· Αποκάλ. 22:18, 19) Όχι, ο Ιησούς παρεδέχθη τον Εβραϊκόν κανόνα όπως τον είχε εύρει.​—Λουκ. 24:44.

Κανένα άλλο βιβλίο δεν ετοιμάσθηκε σε τόσο μακρύ χρονικό διάστημα όσο η Αγία Γραφή. Ο Μωυσής άρχισε να γράφη το 1513 π.Χ., και ύστερ’ απ’ αυτόν στη διάρκεια των επομένων χιλίων ή περισσοτέρων ετών τριάντα περίπου άλλοι συγγραφείς και συλλέκται (στους οποίους περιλαμβάνονται και οι Ιησούς του Ναυή, Σαμουήλ, Δαβίδ, Σολομών, Ησαΐας, Ιερεμίας, Ιεζεκιήλ, Δανιήλ, Έσδρας, Νεεμίας) συνειργάσθησαν στον Εβραϊκόν κανόνα. Τα βιβλία των Νεεμία και Μαλαχία είχαν συμπληρωθή κάποτε μετά το 443 π.Χ. Κατόπιν ανεστάλη η συγγραφή της Βίβλου για 500 περίπου χρόνια ωσότου ο απόστολος Ματθαίος έγραψε την ιστορική του αφήγησι του Ευαγγελίου. Εξήντα περίπου χρόνια ύστερ’ απ’ αυτό ο Ιωάννης, ο τελευταίος από τους αποστόλους, συνεπλήρωσε τον Βιβλικό κανόνα γύρω από το έτος 98 μ.Χ. Αυτό σημαίνει ότι συνολικά 1.610 περίπου χρόνια είχαν δαπανηθή για τη συγγραφή της Βίβλου. Πρέπει, επίσης, να σημειωθή ότι όλοι όσοι συνειργάσθησαν στη συγγραφή της Αγίας Γραφής ήσαν Εβραίοι, διότι σ’ αυτούς τους απογόνους του Αβραάμ «ενεπιστεύθησαν τα λόγια του Θεού.»​—Ρωμ. 3:2.

ΠΩΣ ΔΙΕΦΥΛΑΧΘΗ ΓΙΑ ΣΑΣ

Μολονότι δεν είναι γνωστή η ύπαρξις κανενός από τ’ αρχικά χειρόγραφα της Γραφής, εν τούτοις ο Ιεχωβά εφρόντισε να γίνουν αντίγραφα. Μερικά από αυτά ήσαν μεταφράσεις ή εκδόσεις. Πράγματι, το πρώτο βιβλίο με οποιαδήποτε σπουδαιότητα που μετεφράσθη σε άλλη γλώσσα ήσαν οι Εβραϊκές Γραφές. Σήμερα υπάρχουν 1.700 και πλέον χειρόγραφα αντίγραφα των Εβραϊκών Γραφών σε διάφορες γλώσσες, τα δε παλαιότερα απ’ αυτά είναι του δευτέρου και πρώτου αιώνος π.Χ. Πλείστα απ’ αυτά τα χειρόγραφα είχαν γίνει από επαγγελματίας αντιγραφείς, οι οποίοι υπερηφανεύοντο για την ακρίβεια των αντιγράφων των. Ο Έσδρας ήταν ακριβώς ένας τέτοιος «γραμματεύς έμπειρος εις τον νόμον του Μωυσέως, τον οποίον έδωκεν Ιεχωβά ο Θεός του Ισραήλ.» (Έσδρας 7:6, ΜΝΚ) Υπάρχουν, επίσης, 13.600 και πλέον πάπυροι και περγαμηνές χειρογράφων των Χριστιανικών Γραφών, που στο σύνολο ή εν μέρει, χρονολογούνται από τον δεύτερο ως τον δέκατο πέμπτο αιώνα.

Χίλια εννεακόσια και πλέον χρόνια ύστερ’ από την εποχή του Έσδρα η εφεύρεσις του Ευρωπαϊκού τυπογραφικού πιεστηρίου έγινε πραγματικότης· είναι ένα ενδιαφέρον γεγονός ότι το πρώτο βιβλίο που βγήκε από το πιεστήριο του Γουτεμβέργιου ήταν η Αγία Γραφή. Το τυπογραφικό πιεστήριο άνοιξε πράγματι τους υδατοφράκτες για την παραγωγή αντιγράφων της Βίβλου στις κοινές γλώσσες του λαού, ώσπου η διανομή αυτού του Βιβλίου των βιβλίων έφθασε σήμερα τα τρία δισεκατομμύρια περίπου αντιτύπων.

Μια τέτοια καταπληκτική κυκλοφορία, όμως, επετεύχθη παρά την πιο λυσσαλέα εναντίωσι από πολλές πλευρές, ακόμη και από πάπας και συνόδους που απαγόρευσαν την ανάγνωσι της Γραφής με απειλή ποινής αφορισμού και θανάτου. Δια μέσου των αιώνων η μάχη της Γραφής για την επιβίωσί της εστοίχισε τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων που αγαπούσαν τη Γραφή, ενώ ταυτοχρόνως χιλιάδες αντίτυπα αυτού του Βιβλίου παρεδίδοντο σε αποτέφρωσι από αμαθείς και μισαλλοδόξους. Αυτό και μόνο θα έπρεπε να σας κάμη να φλέγεσθε από την επιθυμία να μάθετε τι περιέχει αυτό το Βιβλίο, αυτό το Βιβλίο το οποίο, όχι μόνο ήγειρε τόσο φανατική εναντίωσι, αλλά έκαμε τόσο πολλούς προθύμους να πεθάνουν για να μπορέση να ζήση η Αγία Γραφή.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ ΣΑΣ ΜΕ ΣΥΝΤΟΜΙΑ

Κανένα άλλο βιβλίο δεν αποκαλύπτει το παρελθόν, εξηγεί το παρόν και προλέγει το μέλλον όπως η Αγία Γραφή. Επί τέλους, μόνον Εκείνος ο οποίος γνωρίζει το τέλος από την αρχή θα μπορούσε να παράσχη αυτή την πληροφορία. (Ησ. 46:10) Η Γραφή ανοίγει με μια ταχεία αφήγησι της προετοιμασίας της γης για κατοίκησι μέσω φυτικής και ζωικής ζωής, και δίνει τις λεπτομέρειες για τη δημιουργία του ανδρός και της γυναικός και του παραδεισιακού των κήπου της Εδέμ. (Γένεσις, κεφάλαια 1 και 2.) Στο επόμενο κεφάλαιο πληροφορούμεθα για το αμάρτημα και την ανυπακοή, τη δίκη, την καταδίκη σε θάνατο, και την προφητεία σχετικά με ‘το σπέρμα της γυναικός,’ το οποίο συνδέεται με το κύριο θέμα ολοκλήρου της Αγίας Γραφής, δηλαδή, του αγιασμού και της διεκδικήσεως του λόγου και του ονόματός του Ιεχωβά.​—Γεν. 3:15.

Δύο χιλιάδες και πλέον χρόνια αργότερα αυτή η υπόσχεσις για ένα «σπέρμα» ανανεώθηκε στον Αβραάμ. (Γέν. 22:18) Παρήλθαν οκτακόσια περίπου χρόνια ακόμη και η ελπίδα σ’ αυτή την υπόσχεσι ενισχύθηκε με την βεβαίωσι που εδόθη στον Βασιλέα Δαβίδ. (2 Σαμ. 7:12, 16) Άλλα χίλια εκατό χρόνια ακόμη (τώρα 4.000 και πλέον χρόνια ύστερ’ από την Εδεμική προφητεία), ενεφανίσθη το Σπέρμα της Επαγγελίας, ο Ιησούς Χριστός. (Λουκ. 1:31-33· 3:21-23· Γαλ. 3:16) Τραυματισμένος από τον Σατανά, τον Όφι, μέχρι θανάτου, ο Ιησούς επρομήθευσε την τιμή του αντιλύτρου για το ανθρώπινο γένος, και κατόπιν ανεστήθη για ν’ αναμένη τον ωρισμένο καιρό που θα καταστρέψη τον Σατανά για πάντα. Έτσι, στο τελευταίο βιβλίο της Γραφής, το μεγάλο θέμα, που αναγγέλλεται στο πρώτο βιβλίο, οδηγείται στο ένδοξο αποκορύφωμά του, καθώς η θριαμβευτική διακυβέρνησις της Βασιλείας του Θεού αποκαθιστά τον παράδεισο που είχε απολεσθή.​—Αποκάλ. 11:15· 12:1-12, 17· 19:11-16· 20:1-3, 7-10· 21:1-5· 22:3-5.

Αν δεν υπήρχε η Αγία Γραφή, δεν θα εγνωρίζαμε το μεγάλο ζήτημα που είχε εγερθή στην Εδέμ, και αυτό εξηγεί γιατί ο Θεός επέτρεψε να υπάρχη το κακό επί 6.000 περίπου χρόνια. Χωρίς την Αγία Γραφή δεν θα εγνωρίζαμε τίποτε για τον Ιεχωβά, ούτε ακόμη και τ’ όνομά του, το οποίο συναντάται 7.199 φορές στη Μετάφρασι Νέου Κόσμου, χωρίς να υπολογίσωμε τη συντετμημένη μορφή «Γιάχ.» Χωρίς την Αγία Γραφή δεν θα εγνωρίζαμε την απολυτρωτική θυσία του Χριστού, την εγγύτητα του Αρμαγεδδώνος, ή τις απαιτήσεις στις οποίες πρέπει ν’ ανταποκριθούμε για να ζήσωμε για πάντα στη διακυβέρνησι της Βασιλείας του Θεού ή κάτω απ’ αυτήν.​—Ιωάν. 3:16, 36· 17:3.

Όσο καλύτερα γνωρίζετε την Αγία Γραφή σας τόσο περισσότερο θα εκτιμήσετε ότι είναι ένα πολύ πρακτικό βιβλίο σ’ αυτόν τον ‘έσχατον καιρόν.’ Σας δίνει υγιά συμβουλή όσον αφορά το πώς να μεταμορφώσετε τη διάνοια και την προσωπικότητά σας ώστε να μη συμμορφώνεσθε μ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων που πρόκειται σύντομα να καταστραφή. (Ρωμ. 12:2· Εφεσ. 4:23, 24· Φιλιππησ. 2:5-8· Κολ. 3:5-10) Μπορείτε να μάθετε να ζήτε τώρα όπως θα πρέπει να ζήτε πάντοτε κάτω από την διακυβέρνησι της βασιλείας του Θεού. Μπορείτε να μάθετε να καλλιεργήτε τους καρπούς του πνεύματος του Θεού​—‘αγάπην, χαράν, ειρήνην, μακροθυμίαν, χρηστότητα, αγαθωσύνην, πίστιν, πραότητα, εγκράτειαν.’​—Γαλ. 5:22, 23· Κολ. 3:12-14.

Τόσο θεμελιωδώς πλήρης είναι ο κώδιξ νόμων της Αγίας Γραφής, ώστε αν δεν υπήρχαν άλλες διατάξεις, αυτή θα μπορούσε εύκολα να χρησιμεύση ως το μόνο βιβλίο κανόνων για ένα ολόκληρο έθνος. Διότι ακολουθώντας την Γραφή και μόνο ο καθένας θα ήταν υποχρεωμένος ν’ αγαπά, να λατρεύη και να υπακούη τον Ιεχωβά· και απέναντι στον συνάνθρωπό του ο καθένας θ’ ασκούσε δικαιοσύνη και στοργική διακριτικότητα. Ο καθένας θα ήταν φιλόπονος, επίσης. Τ’ αποτελέσματα; Ούτε μέθη, ούτε ιδιοτέλεια, ούτε πορνεία! Ούτε ψεύδος, κλοπή ή απάτη! Όχι πόλεμος εναντίον των ομοίων μ’ εμάς πλασμάτων ούτε θανάτωσίς των! Τι πρακτικός και θαυμάσιος τρόπος ζωής ακόμη και τώρα σ’ αυτόν τον σπαρασσόμενον από μίσος και εκρηκτικόν συναισθηματικούς κόσμο! Ο Ιησούς συνώψισε όλους τους νόμους της Αγίας Γραφής σε δύο μεγάλες εντολές: αγάπη για τον Θεό και αγάπη για τον πλησίον. Η αγάπη είναι η εκπλήρωσις όλων των νόμων του Θεού.​—Ματθ. 22:37-40· Ρωμ. 13:9, 10.

ΓΝΩΡΙΣΑΤΕ ΤΗΝ ΓΡΑΦΗ ΣΑΣ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΤΗΝ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ

Μ’ ένα τόσο μεγαλειώδη Συγγραφέα, και με περιεχόμενα τέτοιας υπερτάτης σπουδαιότητος, η Αγία Γραφή είναι πράγματι ένας από τους πιο καλούς συντρόφους που μπορείτε να έχετε. Όπως είπε ο Αβραάμ Λίνκολν: «Πιστεύω ότι η Αγία Γραφή είναι το καλύτερο δώρο που έχει δώσει ποτέ ο Θεός στον άνθρωπο.» Ή σύμφωνα με τα λόγια του Πάτρικ Χένρυ: «Η Αγία Γραφή αξίζει όλα τ’ άλλα βιβλία που έχουν ποτέ τυπωθή.» Ο Χένρυ βαν Ντάικ περιέγραψε το Βιβλίο ως εξής:

«Γεννημένη στην Ανατολή και περιβεβλημένη με σχήμα και παραστατικό ύφος της Ανατολής, η Αγία Γραφή διασχίζει τις οδούς ολοκλήρου του κόσμου με εξοικειωμένο βήμα και εισέρχεται στη μια χώρα μετά την άλλη για να βρη τους δικούς της παντού. Έμαθε να ομιλή σ’ εκατοντάδες γλώσσες στην καρδιά των ανθρώπων. Παιδιά ακούουν τις αφηγήσεις της με θαυμασμό και απόλαυσι, και σοφοί άνθρωποι τις μελετούν ως παραβολές της ζωής. Οι πονηροί και οι υπερήφανοι τρέμουν στις προειδοποιήσεις της, αλλά για τον τραυματισμένο και τον μετανοούντα έχει μια μητρική φωνή. Είναι υφασμένη με τα πιο προσφιλή μας όνειρα· έτσι ώστε η Αγάπη, η Φιλία, η Συμπάθεια, η Αφοσίωσις, η Ανάμνησις, η Ελπίδα, φορούν τις περίφημες στολές του αποθησαυρισμένου λόγου της. Κανένας άνθρωπος ο οποίος κατέχει αυτόν τον θησαυρό δικό του δεν είναι πτωχός ή εγκαταλελειμμένος.»

Τι μπορεί να λεχθή για σας; Αν κι εσείς, επίσης, πρόκειται να θεωρήσετε πολύτιμον την Αγία Γραφή πιο πάνω απ’ όλα τα άλλα βιβλία, τότε πρέπει προσωπικώς να την διαβάζετε και να την μελετάτε. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά, χωρίς δαπάνη ή υποχρέωσι εκ μέρους σας, θα είναι ευτυχείς να σας υποδείξουν πώς να την μελετάτε συστηματικά. Δεν έχετε παρά να πήτε στον πρώτο Μάρτυρα που θα σας επισκεφθή ότι θέλετε να έχετε μια τέτοια αδάπανη οικιακή Γραφική μελέτη. Σύντομα θα εκτιμήσετε την Αγία Γραφή ως ένα «λύχνον φέγγοντα εν σκοτεινώ τόπω.» (2 Πέτρ. 1:19· Ψαλμ. 119:105) Γίνετε ως ο άνθρωπος που «εν τω νόμω του Ιεχωβά είναι το θέλημα αυτού, και εν τω νόμω αυτού μελετά ημέραν και νύκτα» και θα ευημερήσετε κι εσείς επίσης. (Ψαλμ. 1:1, 2, ΜΝΚ· Ιησ. Ναυή 1:8) Οι νόμοι, οι υπενθυμίσεις, οι διατάξεις, οι εντολές και οι κρίσεις του Ιεχωβά όπως υπάρχουν στην Αγία Γραφή θα γίνουν για σας «γλυκύτεραι υπέρ το μέλι,» και θα εκτιμήσετε τη σοφία, η οποία προέρχεται απ’ αυτήν, ως κάτι ‘πλέον επιθυμητόν παρά το χρυσίον, μάλιστα παρά πλήθος καθαρού χρυσίου,’ διότι αυτό θα σημαίνη αυτή την ίδια τη ζωή σας.​—Ψαλμ. 19:7-10· Παροιμ. 3:13-18.