Γιατί Εγκατέλειψαν την Εκκλησία Των
ΣΗΜΕΡΑ χιλιάδες ανθρώπων εγκαταλείπουν τις αντίστοιχες εκκλησίες των. Πολλοί το πράττουν αυτό διότι διεπίστωσαν ότι η αληθινή Χριστιανοσύνη δεν διδάσκεται ούτε ασκείται στην εκκλησία των. Από την Αγγλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες προέρχονται δύο πείρες που το περιγράφουν αυτό:
«Επί εβδομήντα και πλέον χρόνια ήμουν δραστήριος υποστηρικτής του Στρατού της Σωτηρίας στον αγώνα των για την παροχή βοηθείας στους πτωχούς και απόρους. Πολλές φορές είχα συμμετοχή στο κήρυγμα και στην ψαλμωδία στον δημόσιο περίπατο στο Μπράιτον, Αγγλίας, με το τύμπανο και το λάβαρό μου. Μολονότι πολλές από τις διδασκαλίες του Στρατού Σωτηρίας μ’ έφερναν σε αμηχανία, διάβαζα τη Γραφή μου κι’ εξακολουθούσα να προσεύχομαι στον Θεό για βοήθεια.
«Πριν από πέντε περίπου χρόνια είχα πάθει εγκεφαλική συμφόρησι, η οποία με κράτησε σπίτι ένα χρόνο περίπου. Κατά το τέλος αυτού του περιορισμού μου είχα λάβει μια επιστολή από τον Στρατό της Σωτηρίας. Δεν είχα ιδεί ούτε ακούσει απ’ αυτούς από τον καιρό της ασθενείας μου. Μ’ έκπληξι βρήκα, όταν άνοιξα την επιστολή των, να περιέχη μια υπενθύμισι για την οφειλή της εισφοράς των τριών πεννών την εβδομάδα, που είχε συσσωρευθή, ένα φάκελλο για την ‘εβδομάδα απαρνήσεως του εαυτού μας’ κι’ ένα φάκελλο για την ‘εορτή του θερισμού.’ Τώρα ύστερ’ από τόσο πολλά χρόνια τακτικής παρακολουθήσεως και υποστηρίξεως διεπίστωσα ότι ενδιεφέροντο περισσότερο για τα χρήματά μου παρά για την ευημερία μου.
«Λίγο ύστερ’ απ’ αυτό συνήντησα μια μάρτυρα του Ιεχωβά έξω από το σπίτι μου. Το θερμό χαμόγελο και η χαρωπή άποψίς της για το μέλλον μ’ έκαμαν να δεχθώ την προσφορά της να μελετήση τη Γραφή μαζί μου στο σπίτι μου χωρίς καμμιά δαπάνη. Οφείλω να πω ότι σ’ ένα βραχύ χρονικό διάστημα έμαθα από τη Γραφή περισσότερα απ’ όσα είχα μάθει επί εβδομήντα και πλέον χρόνια στο Στρατό της Σωτηρίας. Έτσι στις 25 Οκτωβρίου 1968, σε ηλικία 82 ετών, βαπτίσθηκα στο Μπράιτον για να συμβολίσω την αφιέρωσί μου να υπηρετώ τον αληθινό Θεό, Ιεχωβά. Τώρα γνωρίζω τι με κρατούσε στο Στρατό της Σωτηρίας. Ήταν ο φόβος, ο φόβος της ψευδούς των διδασκαλίας των αιωνίων βασάνων. Πόσο συχνά οι αρχηγοί του Στρατού της Σωτηρίας μάς υπενθύμιζαν ότι η παράλειψίς μας να παρευρισκώμεθα στην Αίθουσα των Συναθροίσεων θα μπορούσε να σημαίνη πύρινο βασανισμό μετά θάνατον!
«Πόση χαρά αποτελεί να γνωρίζη ένας την αλήθεια της Αγίας Γραφής σ’ αυτά τα ζητήματα! (Εκκλησ. 9:5) Ναι, και τι θαυμαστό μέλλον επιφυλάσσει ο Θεός γι’ αυτούς που τον αγαπούν και τον υπηρετούν πιστά.»
Κάποιος από την Καλιφόρνια γράφει: «Το 1964 είχαμε ταυτισθή με την Αληθινή Βαπτιστική Εκκλησία στο Παραμάουντ, Καλιφόρνιας. Ο κήρυξ εφαίνετο ότι ενδιαφέρεται περισσότερο για το πόσα χρήματα βάζομε στο δίσκο εισφορών παρά για το να μας διδάξη τη Βίβλο. Ένας φίλος μου κι’ εγώ του ζητήσαμε επανειλημμένως ν’ αρχίση μια τάξι μελέτης της Βίβλου, αλλά συνεχώς το ανέβαλλε. Κάθε Κυριακή μετά το κήρυγμά του, διερωτώμεθα τι άραγε να εσήμαινε το κήρυγμά του.
«Όταν ασθένησε η σύζυγός μου κι’ έπρεπε να πηγαίνω στο νοσοκομείο, ο λειτουργός μου είπε ότι μπορούσα να την επισκέπτωμαι αλλά έπρεπε να κάνω το καθήκον μου προς την εκκλησία πρώτα. Μου είπε ότι ως μηχανικός αυτοκινήτων της εκκλησίας, ώφειλα να επισκευάσω το λεωφορείο καθώς και το φορτηγό αυτοκίνητο του βοηθού του ιερέως. Αυτό έπρεπε να το πράξω αμέσως. Μολονότι δεν εγνώριζα πολλά για την αλήθεια του Θεού, μπορούσα εύκολα ν’ αντιληφθώ ότι δεν έδινε ένα καλό παράδειγμα ούτε εδίδασκε τον Λόγο του Θεού. Είπα στη σύζυγό μου ότι θα εγκατέλειπα την εκκλησία.
«Έτσι την Κυριακή πρωί πήγα νωρίς στην εκκλησία και είπα στον λειτουργό ότι για να είμαι ειλικρινής δεν μπορούσα να συχνάζω πια στην εκκλησία διότι δεν συμφωνούσα με τις διδασκαλίες του και με τη διαγωγή του. Του είπα ότι ασφαλώς δεν ήταν ανάγκη να μου πη εκείνος πότε μπορούσα να επισκεφθώ τη σύζυγό μου στο νοσοκομείο. Εδήλωσα ότι εγκατέλειπα την εκκλησία του. Προσπάθησε να με μεταπείση. Όταν είδε ότι εγώ δεν επρόκειτο να μεταβάλω σκέψι, προσεφέρθη να διαβάση από τη Βίβλο, λέγοντας ότι θα πήγαινα στον πύρινο άδη αν δεν επέστρεφα στην εκκλησία του.
«Όταν το άκουσα αυτό, είπα, ‘Σας άκουσα να λέτε από τον ίδιο τον άμβωνά σας ότι ο Διάβολος παραθέτει εδάφια για να εξυπηρετήση τον δικό του σκοπό.’ Τότε δέχθηκε την παραίτησί μου.
«Όλο αυτό το διάστημα οι μάρτυρες του Ιεχωβά εδίδασκαν στη σύζυγό μου την Αγία Γραφή. Αργότερα όταν μετοικήσαμε στο Ρόμολαντ, έξη μίλια μακρύτερα, οι Μάρτυρες με στοργή έκαμαν διευθετήσεις για να συνεχίσουν να βοηθούν τη σύζυγό μου στη μελέτη της Γραφής και προσκάλεσαν κι’ εμένα να κάμω το ίδιο. Δέχθηκα την προσφορά των, και είναι εκπληκτικό το τι έμαθα! Δεν μπορούσε παρά να μου κάνη εντύπωσι η ειλικρίνεια των Μαρτύρων, οι οποίοι δεν ήθελαν παρά να διδάξουν την Αγία Γραφή καθώς και το ότι υπεβάλλοντο σε τόση ενόχλησι για να μας βοηθήσουν να τη μάθωμε. Τώρα η σύζυγός μου κι’ εγώ είμεθα, επίσης, μάρτυρες του Ιεχωβά.»