Το Τέλος της Παγκοσμίου Μαρτυρίας Είναι Πλησιέστερα
1. (α) Ποια πρόσθετη μαρτυρία είχε ανατεθή στους Ιουδαίους μαθητάς του Ιησού από την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ. κι έπειτα; (β) Ποια επίδρασι επρόκειτο να έχη αυτό στη μαρτυρία των για τον Ιεχωβά;
Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ μαρτυρία εκ μέρους των μαθητών του Ιησού Χριστού προχωρεί τώρα επί δέκα εννέα και πλέον αιώνες. Όταν ο Ιησούς Χριστός στο Όρος των Ελαιών, την άνοιξι του 33 μ.Χ., είπε στους Ιουδαίους μαθητάς του, «Θέλετε είσθαι εις εμέ μάρτυρες,» ωμιλούσε σε εκ γενετής μάρτυρας του Ιεχωβά. (Ησ. 43:1-12· 44:8) Αλλά από τότε, ή από τον καιρό της εκχύσεως του αγίου πνεύματος του Θεού επάνω τους ύστερ’ από δέκα ημέρες την Πεντηκοστή στην Ιερουσαλήμ, επρόκειτο να είναι επίσης μάρτυρες του Ιησού. Γιατί αυτή η πρόσθετη μαρτυρία; Μήπως αυτό είχε σκοπό ν’ αφαιρέση κάτι από την ιδιότητα των ως αφιερωμένων μαρτύρων του Ιεχωβά ή έστω να λάβη τη θέσι της ιδιότητός των ως μαρτύρων του Ιεχωβά Θεού; Μάλλον, αντί ν’ αφαιρέση από τη διακήρυξι του ονόματος του Θεού Ιεχωβά και να τον κάμη να τεθή στην αφάνεια, η μαρτυρία για τον Ιησού είχε σκοπό να δοξάση ακόμη περισσότερο τον Ιεχωβά Θεό. Αυτή επρόκειτο να προσδώση περισσότερη σαφήνεια και πιο συγκεκριμένη μορφή στη μαρτυρία για τον Ιεχωβά. Επρόκειτο ν’ αποδείξη ότι ο Ιεχωβά δεν είχε ψευσθή, αλλ’ ότι, ύστερ’ από τέσσερες χιλιάδες και πλέον χρόνια, ήγειρε επί τέλους τον Μεσσία ή Χριστόν του.
2. Ποια προμήθεια, που για πρώτη φορά ανεφέρθη στον Κήπο της Εδέμ, είχε γίνει τώρα παγκοσμίου σπουδαιότητος;
2 Η προμήθεια υπό τον Ιεχωβά του από πολύ καιρό υποσχεμένου Μεσσία ή Κεχρισμένου ήταν ένα γεγονός παγκοσμίου σπουδαιότητος. Άξιζε να γίνη γνωστό σ’ ολόκληρο τον κόσμο του ανθρωπίνου γένους, και μάλιστα «ως εσχάτου της γης.» Εκείνο που αυτός ο ίδιος ο Ιεχωβά Θεός έκαμε άξιζε να το μιμηθούν οι πιστοί μάρτυρες του στη γη. Τι ήταν αυτό; Ήταν το να μαρτυρήση για τον πραγματικό, τον ιστορικό Μεσσία ή Χριστό, τον Ιησού τον Υιόν του Θεού. Το έτος 4026 περίπου π.Χ., ο Ιεχωβά Θεός είχε πει στον Όφι ο οποίος είχε επιφέρει την πτώσι του ανθρώπου στον Κήπο της Εδέμ: «Έχθραν θέλω στήσει αναμέσον σού και της γυναικός, και αναμέσον του σπέρματός σου και του σπέρματος αυτής· αυτό [αυτός, ΜΝΚ] θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν, και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού.» (Γεν. 3:15) Αυτή ήταν η πρώτη φορά που έκαμε ο Ιεχωβά μνεία για τον Μεσσία ή Χριστόν.
3. Επομένως τι έκαμε ο Ιεχωβά για να δείξη ότι ο λόγος του δικαιώθηκε όσον αφορά αυτό;
3 Όταν ο Θεός εδικαίωσε τον λόγο της υποσχέσεως του με το να εγείρη τον Μεσσία ή Κεχρισμένο του, ήταν ανάγκη να προσδιορίση Αυτός την ταυτότητα του Μεσσία του με το να δώση μαρτυρία γι’ αυτόν μ’ ένα υπερφυσικό τρόπο. Ολόκληρο το ανθρώπινο γένος μπορούσε να επαναλάβη την αίτησι που είχε γίνει κάποτε σ’ αυτόν: «Ο Ιεχωβά ας ήναι αληθής και πιστός μάρτυς.» (Ιερεμ. 42:5, ΜΝΚ) Ο Ιεχωβά το έκαμε αυτό.
4. Πώς ο Ιωάννης έγινε μάρτυς του Ιησού σ’ εκείνους που έρχονταν σ’ αυτόν για να βαπτισθούν;
4 Στο τελευταίο ήμισυ του έτους 29 μ.Χ., ύστερ’ από το βάπτισμα του Υιού του Ιησού στον Ποταμό Ιορδάνη, έκαμε ορατή εκδήλωσι του αγίου του πνεύματος, όταν αυτό κατήλθε επάνω στον βαπτισμένο Ιησού, και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής άκουσε τα εξής λόγια του θεού από τον ουρανό: «Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός εις τον οποίον ευηρεστήθην.» Από τότε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, ένας Ιουδαίος μάρτυς του Ιεχωβά, μπορούσε να δίνη μαρτυρία για τον Ιησού, ότι αυτός είναι ο Μεσσίας, όπως είπε ο ίδιος ο Ιωάννης: «Και εγώ είδον και εμαρτύρησα, ότι ούτος είναι ο Υιός του Θεού.» (Ματθ. 3:13-17· Ιωάν. 1:29-34) Από τότε ο Ιωάννης έδινε μαρτυρία σ’ εκείνους οι οποίοι ήρχοντο σ’ αυτόν για να βαπτισθούν κι επιθυμούσαν να προετοιμασθούν για να γίνουν μαθηταί του Μεσσία ή Χριστού του Ιεχωβά.
5. Υστερ’ από τρία χρόνια, πώς και πού εμαρτύρησε και πάλι ο Ιεχωβά για τον Ιησού, και πώς ο Πέτρος το εβεβαίωσε αυτό εγγράφως;
5 Ύστερ’ από τρία χρόνια, στο Όρος της Μεταμορφώσεως, ο Ιεχωβά και πάλι εμαρτύρησε με ακουστό τρόπο για τον Μεσσία του, τον Ιησού. Τρεις μαθηταί του Ιησού, οι οποίοι είδαν αυτό το όραμα της μεταμορφώσεώς του με υπερφυσική δόξα, άκουσαν τη φωνή τού Θεού από τον ουρανό να λέγη: «Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον ευηρεστήθην αυτού ακούετε.» Μετά την ανάστασι του Ιησού εκ νεκρών αυτοί οι τρεις αυτόπται μάρτυρες είπαν το όραμα και στους άλλους αποστόλους του Ιησού Χριστού. (Ματθ. 17:1-9) Ύστερ’ από χρόνια ο Χριστιανός απόστολος Πέτρος έγραψε: «Διότι έλαβε [ο Ιησούς Χριστός] παρά Θεού Πατρός τιμήν και δόξαν, ότε ήλθεν εις αυτόν τοιαύτη φωνή υπό της μεγαλοπρεπούς δόξης, ‘Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός εις τον οποίον εγώ ευηρεστήθην.’ Και ταύτην την φωνήν ημείς ηκούσαμεν εξ ουρανού ελθούσαν, όντες μετ’ αυτού εν τω όρει τω αγίω.»—2 Πέτρ. 1:12-18.
6, 7. (α) Πώς ο Θεός μαρτυρούσε για τον Ιησού σ’ όλη τη διάρκεια της δημοσίας σταδιοδρομίας του; (β) Πώς ωμίλησε ο Πέτρος στον Κορνήλιο για το μέρος που είχε λάβει ο Θεός σχετικά με τον Ιησού ως τον Χριστόν;
6 Σ’ όλη τη διάρκεια της δημοσίας σταδιοδρομίας του Ιησού Χριστού στη γη ο Ιεχωβά μαρτυρούσε για το γεγονός ότι αυτός ήταν ο Μεσσίας που είχε προλεχθή με το ν’ αναθέση σ’ αυτόν το κήρυγμα του ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού και με το να χορηγήση σ’ αυτόν θαυματουργικές δυνάμεις. Γι’ αυτό, όταν ο απόστολος Πέτρος έδινε μαρτυρία στους πρώτους Εθνικούς που είχαν μεταστραφή στη Χριστιανοσύνη, μπορούσε να μιλήση ως εξής για τον Μεσσία του Ιεχωβά:
7 «Ο Θεός έχρισε τον Ιησούν τον από Ναζαρέτ με πνεύμα άγιον και με δύναμιν, όστις διήλθεν ευεργετών και θεραπεύων πάντας τους καταδυναστευομένους υπό του διαβόλου· διότι ο θεός ήτο μετ’ αυτού. Και ημείς είμεθα μάρτυρες πάντων όσα έκαμε και εν τη γη των Ιουδαίων και εν Ιερουσαλήμ· τον οποίον εφόνευσαν κρεμάσαντες επί ξύλου· τούτον ο Θεός ανέστησε την τρίτην ημέραν, και έκαμεν αυτόν να εμφανισθή, ουχί εις πάντα τον λαόν, αλλ’ εις μάρτυρας τους προσδιορισμένους υπό του Θεού, εις ημάς, οίτινες συνεφάγομεν και συνεπίομεν μετ’ αυτού αφού ανέστη εκ νεκρών και παρήγγειλεν εις ημάς να κηρύξωμεν προς τον λαόν, και να μαρτυρήσωμεν, ότι ούτος είναι ο ωρισμένος υπό του Θεού κριτής ζώντων και νεκρών.»—Πράξ. 10:38-42.
8. Πώς παρέσχε ο Θεός εξαιρετικά ισχυρή μαρτυρία για τον Ιησού, όπως ομιλεί γι’ αυτήν ο Παύλος στα εδάφια Ρωμαίους 1:1-5;
8 Εξαιρετικά ισχυρή ήταν η μαρτυρία του Παντοκράτορος Ιεχωβά Θεού για τον Μεσσία του όταν τον ανέστησε εκ νεκρών. Ο απόστολος Παύλος εφιστώντας την προσοχή σ’ αυτή την ακαταμάχητη θεία μαρτυρία, μπορούσε να γράψη στους Ρωμαίους Χριστιανούς: «Το ευαγγέλιον του Θεού, το οποίον προϋπεσχέθη δια των προφητών αυτού εν ταις αγίαις γραφαίς, περί του Υιού αυτού, όστις εγεννήθη εκ σπέρματος Δαβίδ κατά σάρκα, και απεδείχθη Υιός Θεού εν δυνάμει, κατά το πνεύμα της αγιωσύνης, δια της εκ νεκρών αναστάσεως, Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών, διά του οποίου ελάβομεν χάριν.» (Ρωμ. 1:1-5) Μόνο ο Παντοκράτωρ Θεός μπορούσε να δώση μια τέτοια μαρτυρία για ν’ αποδείξη ποιος ήταν πράγματι ο Χριστός.
9. Από ποιον εξηρτάτο κυρίως ο Ιησούς για μαρτυρία σχετικά μ’ αυτόν, και πώς το εξήγησε αυτό στους Ιουδαίους;
9 Αυτός ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός εξηρτάτο από τη μαρτυρία του Θεού μάλλον παρά των ανθρώπων. Στους Ιουδαίους οι οποίοι είχαν παραμείνει αμετάπιστοι όσον αφορά το ότι αυτός ήταν ο Μεσσίας, ο Ιησούς είπε: «Εάν εγώ μαρτυρώ περί εμαυτού, η μαρτυρία μου δεν είναι αληθής. Άλλος είναι ο μαρτυρών περί εμού· και εξεύρω ότι είναι αληθής η μαρτυρία την οποίαν μαρτυρεί περί εμού. Σεις απεστείλατε προς τον Ιωάννην [τον Βαπτιστήν, ο οποίος ήτο τότε στη φυλακή], και εμαρτύρησεν εις την αλήθειαν. Εγώ δε παρά ανθρώπου δεν λαμβάνω την μαρτυρίαν αλλά λέγω ταύτα, διά να σωθήτε σεις. . . . Αλλ’ εγώ έχω την μαρτυρίαν μεγαλητέραν της του Ιωάννου· διότι τα έργα τα οποία μοι έδωκεν ο Πατήρ διά να τελειώσω αυτά, αυτά τα έργα τα οποία εγώ πράττω, μαρτυρούσι περί εμού, ότι ο Πατήρ με απέστειλε. Και ο πέμψας με Πατήρ, αυτός εμαρτύρησε περί εμού·..» Ερευνάτε τας γραφάς, διότι σεις νομίζετε ότι εν αυταίς έχετε ζωήν αιώνιον· και εκείναι είναι αι μαρτυρούσαι περί εμού.» (Ιωάν. 5:31-39) Μ’ αυτό τον τρόπο ο Ιησούς εξηρτάτο από την πιο ισχυρή και αναμφισβήτητη μαρτυρία, δηλαδή, τη μαρτυρία του Ιεχωβά Θεού και του εμπνευσμένου Λόγου του, της θεόπνευστης Αγίας Γραφής.
10, 11. (α) Πώς η αποδοχή της μαρτυρίας στα ανθρώπινα δικαστήρια αντιπαραβάλλεται με την αποδοχή της μαρτυρίας του Θεού; (β) Αν απορρίψωμε τη μαρτυρία του Θεού, τότε πώς Τον θεωρούμε σύμφωνα με το επιχείρημα του Ιωάννου εις 1 Ιωάννου 5:9-12;
10 Στα σημερινά δικαστήρια οι δικασταί και οι ένορκοι είναι διατεθειμένοι να δεχθούν τη μαρτυρία απλών ανδρών και γυναικών οι οποίοι είναι ατελείς. Γιατί εμείς δεν θα δεχθούμε μάλλον τη μαρτυρία του τελείου και αλάνθαστου Παντοδυνάμου Θεού Ιεχωβά; Υπάρχει κάθε έγκυρη βάσις για να δεχθούμε την αλάνθαστη μαρτυρία του. Αν δεν ενεργήσωμε έτσι, αυτό σημαίνει ότι απορρίπτομε τη μαρτυρία του και τον θεωρούμε ψεύστη. Αυτή είναι η επιχειρηματολογία του Ιωάννου στα εδάφια 1 Ιωάννου 5:9-12:
11 «Εάν δεχώμεθα την μαρτυρίαν των ανθρώπων, η μαρτυρία του Θεού είναι μεγαλυτέρα· διότι αύτη είναι η μαρτυρία του Θεού, την οποίαν εμαρτύρησε περί του Υιού αυτού. Όστις πιστεύει εις τον Υιόν του Θεού, έχει την μαρτυρίαν εν εαυτώ· όστις δεν πιστεύει εις τον Θεόν, έκαμεν αυτόν ψεύστην, διότι δεν επίστευσεν εις την μαρτυρίαν, την οποίαν εμαρτύρησεν ο Θεός περί του Υιού αυτού. Και αύτη είναι η μαρτυρία, ότι ζωήν αιώνιον έδωκεν εις ημάς ο Θεός, και αύτη η ζωή είναι εν τω Υιώ αυτού. Όστις έχει τον Υιόν, έχει την ζωήν· όστις δεν έχει τον Υιόν του Θεού, την ζωήν δεν έχει.»
12. (α) Γιατί είναι παράλογο να λάβωμε τη στάσι ότι η μαρτυρία του Θεού είναι αδύνατη; (β) Ποιο μέλλον του ανθρωπίνου γένους εξαρτάται από την παρθενική γέννησι του Ιησού;
12 Τι θα λεχθή αν η μαρτυρία του Θεού υπερβαίνη πολύ τη μαρτυρία που θα μπορούσαν να δώσουν άνθρωποι; Αυτό δεν δείχνει ότι ο Θεός είναι ψεύστης και ότι η μαρτυρία του είναι αδύνατη. Είναι λογικό ν’ αναμένεται ότι ο Θεός θα έκανε κάτι που θα ήταν δυνατό να κάμη ένας απλός άνθρωπος· όπως ακριβώς ο άγγελος Γαβριήλ είπε στην Ιουδαία παρθένο Μαρία σχετικά με την παρθενική γέννησι του Υιού της Ιησού (κάτι που ολοένα περισσότεροι κληρικοί του Χριστιανικού κόσμου ισχυρίζονται ότι είναι αδύνατο να γίνη πιστευτό): «Ουδέν πράγμα θέλει είσθαι αδύνατον παρά τω Θεώ.» (Λουκ. 1:26-37) Και απεδείχθη ότι δεν ήταν αδύνατον. Η μέλλουσα αιώνια ζωή ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους σε μια παραδεισιακή γη με τελεία ευτυχία εξηρτάτο από την παρθενική γέννησι του Υιού του Θεού. Επομένως είναι ζήτημα αιωνίας ζωής ή αιωνίου θανάτου το να δεχθούμε ή ν’ απορρίψωμε τη μαρτυρία του Θεού.
13. Σύμφωνα με τα εδάφια Ιωάννης 8:17, 18, ποια είναι η πιο ισχυρή βάσις για να πιστεύσωμε στη μαρτυρία που δίνεται;
13 Ο Ιησούς Χριστός ο Υιός του Θεού ετόνισε το νόμο του θεού όπως είχε δοθή στους Ιουδαίους από τον προφήτη Μωυσή και είπε: «Εν τω νόμω δε υμών είναι γεγραμμένον, Ότι δύο ανθρώπων η μαρτυρία είναι αληθινή. Εγώ είμαι ο μαρτυρών περί εμαυτού, και ο πέμψας με Πατήρ μαρτυρεί περί εμού.» (Ιωάν. 8:17, 18) Εδώ έχομε την πιο ισχυρή βάσι για να πιστέψουμε, δηλαδή, τη σύμφωνη μαρτυρία των δύο πιο μεγάλων Προσωπικοτήτων που υπάρχουν, του Ιεχωβά Θεού και του Ιησού Χριστού.
14. Για να μιμηθούμε τον Ιεχωβά Θεό και τον Ιησού Χριστό, ,και να κάμωμε ό,τι είπε ο Ιησούς στους Ιουδαίους μαθητάς του, τι πρέπει να κάμωμε ως αληθινοί Χριστιανοί;
14 Ασφαλώς εφόσον ο Ιησούς Χριστός εδέχθη τη μαρτυρία που εδόθη από τον ουράνιο Πατέρα του, τον Παντοκράτορα Θεό, και εξηρτάτο άπ’ αυτήν, όλοι εκείνοι οι οποίοι επιθυμούν να είναι αληθινοί Χριστιανοί οφείλουν επίσης να δεχθούν τη μαρτυρία του Θεού, για να μιμηθούν τον Ιησού Χριστό. Και ακόμη περισσότερο, ο Ιησούς Χριστός εμαρτύρησε σχετικά με την αλήθεια, διότι ο Θεός ο Πατήρ του το είχε κάμει: όπως ο Πατήρ, έτσι και ο Υιός. (Ιωάν. 18:37) Και εφόσον ο Ιεχωβά Θεός έδωσε πιστή μαρτυρία σχετικά με τον Ιησού Χριστό, έτσι όλοι εκείνοι που θέλουν να μιμηθούν τον Θεό, όλοι εκείνοι που ισχυρίζονται ότι είναι ακόλουθοι του μονογενούς Υιού του Ιεχωβά, πρέπει και οφείλουν επίσης να ενεργήσουν όπως είπε ο Ιησούς Χριστός στους Ιουδαίους μαθητάς του στο Όρος των Ελαιών: «Θέλετε είσθαι εις εμέ μάρτυρες.»
15. (α) Με τη μαρτυρία του για τον Ιησού τι κάνει ο Ιεχωβά σχετικά με το δικό του όνομα; (β) Πώς οι αληθινοί Χριστιανοί είναι ως μάρτυρες πιο προνομιούχοι από τους προ Χριστού μάρτυρας του Ιεχωβά;
15 Με τη θαυμαστή μαρτυρία που αυτός δίνει σχετικά με τον Υιόν του Ιησού Χριστό, ο Ιεχωβά Θεός μεγαλύνεται περισσότερο παρά ποτέ. Δοξάζεται ακόμη περισσότερο ως ο Παντοκράτωρ και αληθινός Θεός ο οποίος υπεσχέθη και παρήγαγε τον Μεσσία. Δίνει ακόμη περισσοτέρους λόγους για τον αγιασμό του ονόματός του ως του ουρανίου Πατρός. (Ματθ. 6:9) Το όνομά του, Ιεχωβά, εξακολουθεί να κατατάσσεται επάνω από το όνομα του Υιού Ιησού. Εκείνοι οι οποίοι γίνονται μάρτυρες του Ιησού Χριστού εξακολουθούν να παραμένουν μάρτυρες του Ιεχωβά. Είναι πρώτα μάρτυρες του Ιεχωβά Θεού και έπειτα μάρτυρες του Υιού του Ιησού Χριστού. Είναι οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά μ’ ένα πιο θαυμάσιο άγγελμα και με μια πιο προνομιούχο θέσι από εκείνη στην οποία ήσαν οι πιστοί μάρτυρες του Ιεχωβά πριν από την έλευσι του Υιού του Ιησού Χριστού.-—Εβρ. 11:1 έως 12:2.
ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΤΩΝ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ
16. Γιατί ήταν ανάγκη ν’ αναμείνουν οι Ιουδαίοι μαθηταί του Ιησού στην Ιερουσαλήμ προτού αναλάβουν το έργο των μαρτυρίας για τον Ιησού;
16 Εκείνοι οι μαθηταί του Ιησού Χριστού, οι οποίοι άκουσαν την τελευταία εντολή του στο όρος των Ελαιών και οι οποίοι τον είδαν ν’ ανεβαίνη προς τον ουρανό, υπήκουσαν πιστά σ’ αυτό που τους είπε να κάμουν. Ανέμεναν στην Ιερουσαλήμ ωσότου λάβουν το άγιο πνεύμα από τον Θεό μέσω του Χριστού με το οποίο θα έδιναν μαρτυρία για τον Ιησού, εξυψώνοντας τον Ιεχωβά Θεό ακόμη περισσότερο μ’ αυτή τη μαρτυρία σχετικά με τον Μεσσιανικό του Υιό Ιησού. Όχι στις δικές των δυνάμεις αλλά στη βοήθεια του πνεύματος του Ιεχωβά στηρίχθηκαν για να δώσουν τη μαρτυρία των, ενεργώντας ως Χριστιανοί προφήται. Όπως ακριβώς είπε ο άγγελος στον απόστολο Ιωάννη, στο εδάφιο Αποκάλυψις 19:10: «Εγώ είμαι ο σύνδουλός σου και των αδελφών σου οίτινες έχουσι την μαρτυρίαν του Ιησού· τον Θεόν προσκύνησον· διότι η μαρτυρία του [διά τον, ΜΝΚ] Ιησού είναι το πνεύμα της προφητείας [εμπνέει την προφητείαν, ΜΝΚ].» Έτσι, όταν είχε εγερθή βίαιος διωγμός εναντίον του έργου της μαρτυρίας των, αυτό το πνεύμα τους κινούσε με δύναμι· όπως ακριβώς διαβάζομε στο εδάφιο Πράξεις 4:31: «Μετά δε την δέησιν αυτών εσείσθη ο τόπος όπου ήσαν συνηγμένοι· και επλήσθησαν άπαντες πνεύματος αγίου, και ελάλουν τον λόγον του Θεού μετά παρρησίας.»
17, 18. (α) Από πού έπρεπε ν’ αρχίσουν να δίνουν μαρτυρία για τον Ιησού Χριστό και τον Ιεχωβά εκείνοι οι μαθηταί του πρώτου αιώνος και αφού θα ελάμβαναν τι; (β) Τι εμαρτύρησε ο Πέτρος για τον Ιησού την Πεντηκοστή;
17 Όλοι εκείνοι οι οποίοι είχαν γίνει μαθηταί του Χριστού τότε στα αποστολικά χρόνια στη διάρκεια του πρώτου αιώνος μ.Χ. μπορούσαν να δίνουν μαρτυρία σχετικά με τον Ιησού Χριστό μαζί με τον ουράνιο Πατέρα του, τον Ιεχωβά Θεό. Να μαρτυρούν τι; το γραπτό υπόμνημα το οποίο είναι «το πνεύμα της προφητείας» μας λέγει τι μαρτυρούσαν, τι περιείχε η μαρτυρία των. Μας λέγει τι είπε ο αναστημένος Ιησούς στους αποστόλους του: «Γινομένης αρχής από Ιερουσαλήμ. Σεις δε είσθε μάρτυρες τούτων. Και Ιδού, εγώ αποστέλλω την επαγγελίαν του Πατρός μου εφ’ υμάς [εις Ιωήλ 2:28, 29]· σεις δε καθίσατε εν τη πόλει Ιερουσαλήμ, εωσού ενδυθήτε δύναμιν εξ ύψους.» (Λουκ. 24:47-49) Σύμφωνα μ’ αυτές τις οδηγίες, στην Ιερουσαλήμ, μετά την έκχυσι του αγίου πνεύματος στους μαθητάς, ο απόστολος Πέτρος είπε σε τρεις χιλιάδες και πλέον Ιουδαίους εορταστάς της Πεντηκοστής:
18 «Ο Δαβίδ δεν ανέβη εις τους ουρανούς· λέγει όμως αυτός, Είπεν ο Ιεχωβά προς τον Κύριόν μου, Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου.’ Βεβαίως λοιπόν ας εξεύρη πας ο οίκος του Ισραήλ, ότι ο Θεός Κύριον και Χριστόν έκαμεν αυτόν τούτον τον Ιησούν, τον οποίον σεις εσταυρώσατε.»—Πράξ. 2:1-36.
19. Ενώ έδινε μαρτυρία για τον Ιησού την Πεντηκοστή, ως τι εξακολουθούσε να ενεργή ο Πέτρος και με μεγαλυτέρα δόξα για ποιον;
19 Το υπόμνημα για την ημέρα εκείνη συνεχίζει και λέγει: «Και με άλλους πολλούς λόγους διεμαρτύρετο και προέτρεπε, λέγων, Σώθητε από της διεστραμμένης ταύτης γενεάς.» (Πράξ. 2:40) Ας σημειωθή ότι ο απόστολος Πέτρος, ενώ έδινε πιστά μαρτυρία για τον Ιησού Χριστό, εξακολουθούσε να ενεργή ταυτοχρόνως και ως μάρτυς του Ιεχωβά, με το ν’ αποδίδη μεγαλυτέρα δόξα στον Ιεχωβά Θεό για ό,τι είχε κάμει σχετικά με τον Μεσσία του.
20. Πώς είχε αρχίσει η μαρτυρία για τον Ιησού στη Σαμάρεια, και είχε δοθεί χωρίς να γίνεται μνεία για τον Θεό;
20 Σχετικά με την επαρχία της Σαμαρείας η οποία συνόρευε με την επαρχία της Ιουδαίας, διαβάζομε: «Οι μεν λοιπόν διασπαρέντες [από τον διωγμό του Φαρισαίου Σαούλ] διήλθον, ευαγγελιζόμενοι τον λόγον. Ο δε Φίλιππος καταβάς εις την πόλιν της Σαμαρείας, εκήρυττεν εις αυτούς τον Χριστόν. . .. Ότε όμως επίστευσαν εις τον Φίλιππον ευαγγελιζόμενον τα περί της βασιλείας του Θεού, και του ονόματος του Ιησού Χριστού, εβαπτίζοντο άνδρες τε και γυναίκες. . . Ακούσαντες δε οι απόστολοι οι εν Ιεροσολύμοις ότι η Σαμάρεια εδέχθη τον λόγον του Θεού, απέστειλαν προς αυτούς τον Πέτρον και Ιωάννην οίτινες καταβάντες προσηυχήθησαν περί αυτών, διά να λάβωσι πνεύμα άγιον. . .. Εκείνοι λοιπόν, αφού εμαρτύρησαν και ελάλησαν τον λόγον του Ιεχωβά, υπέστρεψαν εις Ιερουσαλήμ, κηρύξαντες το ευαγγέλιον και εν πολλαίς κώμαις των Σαμαρειτών.» (Πράξ. 8:4-25, ΜΝΚ) Οι Σαμαρείται, οι οποίοι είχαν πιστεύσει και βαπτισθή, έλαβαν άγιον πνεύμα όταν ό Πέτρος και ο Ιωάννης έθεσαν τα χέρια των επάνω τους. Έλαβαν τη μαρτυρία του Ιησού, αλλ’ αυτό ήταν μέρος του κηρύγματος της «βασιλείας του Θεού.» Το πνεύμα του Θεού ήταν εκείνο που είχαν λάβει.
21, 22. Πώς η παρουσίασις της μαρτυρίας για τον Ιησού μεταξύ των πρώτων Εθνικών προσηλύτων κατέληξε σχετικά με τον Θεό;
21 Λίγον καιρό υστερ’ από την επίδοσι της μαρτυρίας για τον Ιησού σ’ εκείνους τους περιτετμημένους Σαμαρείτας, ο απόστολος Πέτρος είχε σταλή στην Καισάρεια προς τα βορειοδυτικά της Ιουδαίας για να δώση μαρτυρία για τον Ιησού στον Ιταλό εκατόνταρχο Κορνήλιο και τους συγγενείς και φίλους του.
22 Αργότερα, ο απόστολος Πέτρος, εξηγώντας στους μαθητάς στην Ιερουσαλήμ γιατί είχε βαπτίσει εκείνους τους Εθνικούς που επίστευσαν, ειπεί «Εάν λοιπόν ο Θεός έδωκεν εις αυτούς την ίσην δωρεάν του αγίου πνεύματος ως και εις ημάς, διότι επίστευσαν εις τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, εγώ τις ήμην ώστε να δυνηθώ να εμποδίσω τον Θεόν;» Τι αντίκτυπο είχε στους μαθητάς αυτή η αναφορά της μεταστροφής των απεριτμήτων Εθνικών; Το υπόμνημα λέγει: «Ακούσαντες δε ταύτα, ησύχασαν, και εδόξαζον τον Θεόν, λέγοντες, Και εις τα έθνη λοιπόν έδωκεν ο Θεός την μετάνοιαν εις ζωήν.» (Πράξ. 10:1 έως 11:18) Έτσι η επίδοσις μαρτυρίας για τον Ιησού στους απεριτμήτους Εθνικούς είχε ως αποτέλεσμα να δοξάζουν οι μαθηταί τον Ιεχωβά Θεό, τον Πατέρα του Κυρίου Ιησού του Μεσσίου.
23, 24. (α) Σύμφωνα με το υπόμνημα σχετικά με ποιον έδινε μαρτυρία ο απόστολος Παύλος στην Κόρινθο και στη Ρώμη; (β) Τον καιρό της φυλακίσεώς του στη Ρώμη πόσο μακρυά είχε κηρυχθή το ευαγγέλιον
23 Κατόπιν ο απόστολος Παύλος απεστάλη ως «απόστολος των εθνών.» (Ρωμ. 11:13· Πράξ. 13:1-4· 16:6-12) Σχετικά με το έργο του στην Κόρινθο, διαβάζομε: «Ο Παύλος συνεσφίγγετο κατά το πνεύμα, διαμαρτυρόμενος προς τους Ιουδαίους ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός [ή, Μεσσίας].» (Πράξ. 18:5) Όταν αργότερα ο Παύλος φυλακίσθηκε στην Ιερουσαλήμ, ο Κύριος Ιησούς είπε σ’ αυτόν: «Θάρρει, Παύλε, διότι καθώς εμαρτύρησας τα περί εμού εις Ιερουσαλήμ, ούτω πρέπει να μαρτυρήσης και εις Ρώμην.» (Πράξ. 23:11) Δύο χρόνια αργότερα, όταν ο Παύλος ήταν κρατούμενος στη Ρώμη, τι έκαμε; Το υπόμνημα μάς λέγει: «Εξέθεσε [εις τους επισκέπτας] διά μαρτυριών την βασιλείαν του Θεού, και έπειθεν αυτούς εις τα περί του Ιησού από τε του νόμου του Μωυσέως και των προφητών, από πρωί έως εσπέρας.» (Πράξ. 28:23) Εκεί από τη Ρώμη ο Παύλος μπορούσε να γράψη, το έτος 61 περίπου μ.Χ., στη Χριστιανική εκκλησία των Κολοσσών της Μικράς Ασίας:
24 ‘Την ελπίδα του ευαγγελίου το οποίον ηκούσατε, του κηρυχθέντος εις πάσαν την κτίσιν την υπό τον ουρανόν.’—Κολ 1:23.
25. (α) Ποιο αποτέλεσμα είχε η εκπλήρωσις την εποχή εκείνη των λόγων του Ιησού στο εδάφιο Πράξεις 1:8 όσον αφορά τη μεταστροφή του κόσμου; (β) Ποιο αποτέλεσμα είχε η παγκόσμιος μαρτυρία της εποχής εκείνης όσον αφορά τους κοσμικούς ιστορικούς;
25 Έτσι, ακόμη και τότε στα αποστολικά χρόνια του πρώτου αιώνος μ.Χ., τα προφητικά λόγια του Ιησού Χριστού δεν είχαν αποδειχθή ψευδή, δηλαδή, «Θέλετε είσθαι εις εμέ μάρτυρες και εν Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία, και έως εσχάτου της γης.» Αλλ’ αυτό δεν είχε ως αποτέλεσμα τη μεταστροφή του κόσμου τότε πριν από δέκα εννέα αιώνες. Τα λόγια του Ιησού δεν εννοούσαν καθόλου αυτό. Αλλά τόσο ισχυρή ήταν η μαρτυρία που είχε δοθή γι’ αυτόν, ώστε οι κοσμικοί ιστορικοί δεν παρέβλεψαν την ύπαρξι και την δραστηριότητα της πρώτης Χριστιανικής εκκλησίας, αλλ’ αυτοί οι μη Βιβλικοί ιστορικοί εβεβαίωσαν την πραγματικότητα της Χριστιανοσύνης πριν από δέκα εννέα αιώνες.
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΑΙΩΝΟΣ
26. Τι έχει κάμει ο Χριστιανικός κόσμος σχετικά με τη διάδοσι του αγγέλματος της Βίβλου, και έχει δώσει ταυτοχρόνως αληθινή μαρτυρία για τον Ιησού;
26 Πόσο αληθινά, λοιπόν, αποδεικνύονται τα λόγια του Ιησού τώρα, ύστερα από τόσον καιρό αφότου τα είπε για πρώτη φορά; Είναι αληθινό και πρέπει να γίνη παραδεκτό ότι ο Χριστιανικός κόσμος διέδωσε την Αγία Γραφή σ’ εκατοντάδες γλώσσες σε δύο δισεκατομμύρια και πλέον αντίτυπα ολοκλήρου της Βίβλου ή τμημάτων της. Αλλά ο Χριστιανικός κόσμος, εξηγώντας αυτές τις ιερές Γραφές, έδωσε αληθινή μαρτυρία σχετικά με τον Ιησού Χριστό; Η κατάστασις του Χριστιανικού κόσμου σήμερα, καθώς και η κατάστασις του κόσμου του οποίου ο Χριστιανικός κόσμος είναι το πιο ισχυρό τμήμα, αναγκάζει τους έντιμους ερευνητάς ν’ απαντήσουν, Όχι!
27. Τι πρέπει, λοιπόν, να λεχθή για την εκπλήρωσι στην εποχή μας των λόγων του Ιησού στο εδάφιο Πράξεις 1:8;
27 Η αληθινή Χριστιανοσύνη διαφέρει ριζικά από αυτό το συγκεχυμένο μίγμα των εκατοντάδων αιρετικών θρησκειών που έχει τώρα ο Χριστιανικός κόσμος. Εν τούτοις, τα λόγια του Ιησού εκπληρώνονται σήμερα από την ίδια τάξι μαθητών όπως εκείνοι στους οποίους είχε απευθύνει τα λόγια του τότε στο Όρος των Ελαιών το 33 μ.Χ. Εκείνοι οι μαθηταί τότε ήσαν όλοι μάρτυρες του Ιεχωβά Θεού, και το ίδιο είναι και αυτοί οι οποίοι σήμερα δίνουν Γραφική μαρτυρία για τον Ιησού, είτε φυσικοί Ιουδαίοι είναι αυτοί είτε Εθνικοί μη Ιουδαίοι.—Ησ. 43:10-12.
28. Ποια περίοδος χρόνου έληξε το 1914 μ.Χ. κι’ επομένως τι περιλαμβάνει η επίδοσις μαρτυρίας για τον Ιησού Χριστό σήμερα;
28 Σήμερα το να δίνη κανείς μαρτυρία για τον Ιησού Χριστό σημαίνει πολύ περισσότερα άπ’ όσα περιελάμβανε πριν από δέκα εννέα αιώνες. Η ιστορία δεν παρέμεινε στάσιμη. Η εκπλήρωσις της Βιβλικής προφητείας δεν παρέμεινε αδρανής. Σήμερα, σύμφωνα με το χρονολογικό πίνακα της Βίβλου, ο κόσμος του ανθρωπίνου γένους ζη τις ‘έσχατες ημέρες’ του. (Δαν. 12:4· 11:40) Συνεπώς, οι αληθινοί μάρτυρες του Ιησού Χριστού οφείλουν να δίνουν μαρτυρία για το τι έχει πραγματοποιηθή σχετικά με τον Ιησού Χριστό στη διάρκεια αυτού του ‘εσχάτου καιρού’ ο οποίος άρχισε το έτος 1914, οπότε είχαν λήξει οι Καιροί των Εθνών. (Λουκ. 21:24· Δαν. 4:16, 23, 25, 32) Τότε είχε έλθει ο καιρός για να θέση ο Ιεχωβά Θεός τέρμα στην καταπάτησι από τα Έθνη του Βασιλικού δικαιώματος του Μεσσίου του Ιησού Χριστού. Αυτό το έκαμε με το να ενθρονίση τον Υιό του Ιησού Χριστό και να δώση σ’ αυτόν εντολή να κατακυριεύη ανάμεσα στους εχθρούς του ωσότου αυτοί συντριβούν τελικά στον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος,» τον Αρμαγεδδώνα. (Αποκάλ. 16:14· Ψαλμ. 110:1-5· Εβρ. 10:12, 13) Ύστερ’ από την ενθρόνισί του στον ουρανό, ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος στη γη είχε επισκιασθή από το γεγονός ότι «έγεινε πόλεμος εν τω ουρανώ» και ο Σατανάς ερρίφθη στη γη.—Αποκάλ. 12:1-13.
29, 30. Ποιοι σήμερα δίνουν μαρτυρία για τα γεγονότα αυτού του ‘εσχάτου καιρού’, και πώς το πιστοποιεί αυτό ένα κοσμικό δημοσίευμα πληροφοριών;
29 Ποιος σήμερα δίνει παγκοσμίως μαρτυρία σχετικά με τη γέννησι της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού και τη νίκη του νεοενθρονισμένου Βασιλέως Ιησού Χριστού εναντίον του Σατανά ή Διαβόλου και των δαιμόνων του; Οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά από το έτος 1914 μ.Χ. το πράττουν αυτό. Αντί να στραφούμε στο Βιβλίον του Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά του έτους 1970, ας στραφούμε σ’ ένα κοσμικό δημοσίευμα για πληροφορία σχετικά μ’ αυτούς. Στη σελίδα 448, δευτέρα στήλη, Εγκυκλοπαιδικόν Ημερολόγιον 1970 των Τάιμς Νέας Υόρκης διαβάζομε κάτω από την επικεφαλίδα «Μάρτυρες του Ιεχωβά» τα εξής λόγια:
30 «Αποτελεί πεποίθησι των μαρτύρων του Ιεχωβά ότι είναι προσκολλημένοι στην αρχαιότερη θρησκεία που υπάρχει στη γη, στη λατρεία του Παντοκράτορος Θεού ο οποίος αποκαλύπτεται στη Βίβλο ως Ιεχωβά. . . . Όλοι οι μάρτυρες του Ιεχωβά θεωρούνται διάκονοι του ευαγγελίου. . . . και αυτοί οι διάκονοι κηρύττουν και διδάσκουν τους ανθρώπους όλων των εθνών ότι ο λόγος του Θεού είναι αληθής, και ότι η μόνη ελπίδα των είναι η Βασιλεία του Ιεχωβά υπό τον Χριστόν Ιησού, η οποία έχει εγκαθιδρυθή για να κυβερνήση τη γη και ν’ αντικαταστήση όλες τις κυβερνήσεις.»
31. (α) Τι αποδεικνύει αν το έργο των είναι μια «παγκόσμιος μαρτυρία»; (β) Πώς το εδάφιο Αποκάλυψις 12:17 αποδεικνύει αν ο Διάβολος ευχαριστήται με το έργο της μαρτυρίας των;
31 Μαρτυρία για τον Ιεχωβά Θεό και τον Υιόν του Ιησού Χριστό σε 206 χώρες σ’ όλη τη γη αξίζει να λέγεται «παγκόσμιος μαρτυρία,» δεν είναι έτσι; Ασφαλώς! Ευχαριστείται ο Σατανάς ή Διάβολος μ’ αυτή τη μαρτυρία σχετικά με τη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού; Τα εδάφια Αποκάλυψις 12:13-17 αποδεικνύουν Όχι, λέγοντας: «Και ότε είδεν ο δράκων [ο Σατανάς] ότι ερρίφθη εις την γην, έδιωξε την γυναίκα [την ουρανία οργάνωσι του Θεού] ήτις εγέννησε τον άρρενα [τη Μεσσιανική βασιλεία]. . .. Και ωργίσθη ο δράκων κατά της γυναικός, και υπήγε να κάμη πόλεμον με τους λοιπούς του σπέρματος αυτής, (1) τους φυλάττοντας τας εντολάς του Θεού και (2) έχοντας την μαρτυρίαν του Ιησού Χριστού.»
32. (α) Τι αποδεικνύει αν αυτός ο διωγμός των μαρτύρων της Βασιλείας θα συνεχιστή ακόμη πολύν καιρό; (β) τι εσκόπευε λοιπόν να επιτύχη η παγκόσμιος μαρτυρία για τον Ιησού;
32 Από τον καιρό του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου αυτός ο διωγμός των μαρτύρων της Βασιλείας συνεχίζεται. Για πόσον καιρό ακόμη; Όχι για πολύ, διότι σχετικά με τον Δράκοντα Σατανά ή Διάβολο, ο οποίος κατερρίφθη, οι θριαμβευτικοί ουρανοί ανήγγειλαν: «Ουαί εις τους κατοικούντας την γην και την θάλασσαν, διότι κατέβη ο Διάβολος εις εσάς έχων θυμόν μέγαν, επειδή γνωρίζει ότι ολίγον καιρόν έχει.» (Αποκάλ. 12:12) Υστερ’ από τον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος» στον Αρμαγεδδώνα, όπου όλες οι ορατές επίγειες οργανώσεις θα καταστραφούν, ο Διάβολος και οι πνευματικοί δαίμονες του φθάνουν στο τέλος του ‘ολίγου καιρού’ των. Τότε θα δεθούν και θ’ απομακρυνθούν από τα γειτονικά μέρη της γης με το να ριφθούν στην «άβυσσον,» ανίκανοι να εξαπατήσουν και να πλανήσουν τα έθνη στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του Ιησού Χριστού στη γη και στους κατοίκους της. Έτσι η παγκόσμιος μαρτυρία για τον Ιησού Χριστό δεν σημαίνει ούτε εσήμαινε ποτέ τη μεταστροφή του κόσμου του ανθρωπίνου γένους στη Χριστιανοσύνη. Ως μαρτυρία, απλώς ειδοποιεί τα πολιτικά έθνη προτού έλθη το τέλος των στον Αρμαγεδδώνα. Σ’ αυτό το ζήτημα έχουν λάβει την προειδοποίησί των!
33. (α) Τι έδειχνε η προφητεία του Ιησού όσον αφορά το αν θα λήξη αυτή η παγκόσμιος μαρτυρία; (β) Ποια απόφασι πρέπει να λάβωμε τώρα πριν από το τέλος της παγκοσμίου μαρτυρίας;
33 Όταν ο πόλεμος του Θεού στον Αρμαγεδδώνα προβή στο να καταστρέψη όλα αυτά τα εχθρικά έθνη, η παγκόσμιος μαρτυρία θα έχη εκπληρώσει τον σκοπό της. Θα λήξη, όπως ακριβώς προείπε ο Ιησούς Χριστός, όταν ανήγγειλε: «Θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει έλθει το τέλος.» (Ματθ. 24:14) «Πρέπει πρώτον να κηρυχθή το ευαγγέλιον εις πάντα τα έθνη.» (Μάρκ. 13:10) Αν το «τέλος» επρόκειτο να έλθη αύριο, τα έθνη δεν θα μπορούσαν ποτέ να πουν ότι η εκπλήρωσις αυτής της προφητείας απέτυχε. Είναι ωστόσο καταφανές ότι το αποκορύφωμα αυτής της παγκοσμίου μαρτυρίας πρόκειται ακόμη να έλθη. Αλλ’ όλες οι αποδείξεις πείθουν ότι το αποκορυφωτικό τέλος πλησιάζει. Όταν, σε λίγο, θα έλθη που θα μας βρη; Παρατεταγμένους στο πλευρό των εθνών που δεν έχουν μεταστραφή; Ή παρατεταγμένους στο πλευρό τής αήττητης βασιλείας του Ιεχωβά Θεού εις χείρας του Υιού του Ιησού Χριστού; Την απόφασι πρέπει να την λάβη ο καθένας μόνος του τώρα, προτού λήξη η παγκόσμιος μαρτυρία σύμφωνα με το θέλημα του Θεού.
34. Ποιοι θα είναι οι ευτυχισμένοι όταν τελειώση ο καιρός της παγκοσμίου μαρτυρίας;
34 Ευτυχείς θα είναι όλοι εκείνοι οι οποίοι θα βρίσκονται τότε στο πλευρό της Βασιλείας, ναι, όλοι εκείνοι οι οποίοι είχαν ενεργό συμμετοχή στην επίδοσι της παγκοσμίου μαρτυρίας για τη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού που δεν πρόκειται να επαναληφθή ποτέ, και στους οποίους μπορεί τότε να πή: ‘Σεις είσθε μάρτυρες μου και μάρτυρες του Υιού μου Ιησού Χριστού, του Βασιλέως, και εγώ ο Θεός σας Ιεχωβά.’—Ησ. 43:12, ΜΝΚ· Πράξ. 1:8.