Ποίμανσις—Ένα Έργο με Απαιτήσεις Αλλά Ανταμοιβές

ΕΙΣΘΕ ένας που του ανετέθη ευθύνη να φροντίζη για τους «προβατοειδείς» ανθρώπους της Χριστιανικής εκκλησίας; ‘Η ποίμανσις του ποιμνίου του Θεού’ δεν είναι εύκολο έργο, αλλ’ έχει αμοιβές. (1 Πέτρ. 5:2-4) Το έργον του πνευματικού ποιμένος μπορεί, από μερικές απόψεις, να παραβληθή με το έργο ενός κατά γράμμα ποιμένος.

Στη Μέση Ανατολή, ο Βεδουίνος ποιμήν παρέμεινε ουσιαστικά αμετάβλητος σ’ όλους τους αιώνας. Φορεί ακόμη το μακρύ του ένδυμα σαν πουκάμισο που φθάνει σχεδόν ως το έδαφος. Το πανωφόρι του ή αμπά μπορεί να είναι από τρίχες καμήλας ή από σκληρό κλωσμένο στο χέρι μαλλί. Και στο κεφάλι του φορεί τον Αραβικό του κεφαλόδεσμο.

Ο ποιμήν είναι υπεύθυνος να βρη καλούς βοσκότοπους και κατάλληλα μέρη για πότισμα. Έπειτα, όταν τα πρόβατα αρρωσταίνουν, ή όταν γεννιούνται αρνιά, απαιτείται ιδιαίτερη φροντίδα. Ένας ιθαγενής της Συρίας ανέφερε προ ετών ότι παρακολούθησε ποιμένας να περιποιούνται τα ποίμνιά των στις πλαγιές του Όρους Αερμών:

«Κάθε ποιμήν επέβλεπε από κοντά το ποίμνιό του για να ιδή πώς πήγαινε. Όταν έβρισκε ένα νεογέννητο αρνί, το έβαζε μέσα στον αμπά του ή μεγάλο πανωφόρι του, επειδή θα ήταν πολύ αδύνατο για ν’ ακολουθήση τη μάνα του. Όταν η αγκαλιά του γέμιζε, έβαζε τα’ αρνιά στους ώμους του, κρατώντας τα από τα πόδια, ή μέσα σ’ ένα σάκκο ή καλάθι στη ράχη ενός γαϊδάρου, ωσότου θα μπορούσαν τα μικρά ν’ ακολουθήσουν τις μάνες των.»

Ομοίως, ένας καλός πνευματικός ποιμήν φροντίζει στοργικά για το «ποίμνιον», με το να φροντίζη με ενδιαφέρον για τα αδύνατα ή νέα μέλη της εκκλησίας. Μ’ αυτόν τον τρόπο μιμείται το παράδειγμα του Ιεχωβά Θεού, του οποίου η στοργική φροντίδα για τον λαό του περιγράφεται πολύ κατάλληλα ως εξής: «Θέλει βοσκήσει το ποίμνιον αυτού ως ποιμήν· θέλει συνάξει τα αρνία δια του βραχίονος αυτού, και βαστάσει εν τω κόλπω αυτού· και θέλει οδηγεί τα θηλάζοντα.»—Ησ. 40:11.

Είναι επίσης ενδιαφέρον το ότι οι ποιμένες της Μέσης Ανατολής φωνάζουν τα πρόβατά των, και τα πρόβατα γνωρίζουν τη φωνή του ποιμένος και ακολουθούν ευπειθώς. Ο Ι. Λ. Πόρτερ περιέγραψε μια σκηνή της οποίας παρέστη μάρτυς μεταξύ των λόφων της Βασάν:

«Οι ποιμένες ωδηγούσαν τα πρόβατά των από τις πύλες της πόλεως . . . Οι ποιμένες έστεκαν μαζί ώσπου να βγουν όλα [τα πρόβατα]. Κατόπιν εχωρίζοντο, κι’ ο κάθε ποιμήν ακολουθούσε διαφορετικό δρόμο, και προχωρώντας καλούσε τα πρόβατά του με μια διαπεραστική χαρακτηριστική φωνή. Τα πρόβατα τούς άκουαν. Στην αρχή οι μάζες εταλαντεύοντο και εκινούντο σαν να εκλονίζοντο από ένα εσωτερικό σπασμό· κατόπιν πρόβατα ως οδηγοί άνοιγαν το δρόμο προς την κατεύθυνσι που έπαιρναν οι ποιμένες· αυτά, απεμακρύνοντο ολοένα περισσότερο ώσπου οι συγκεχυμένες μάζες εχωρίζοντο σε μακρά, ζωντανά ρεύματα, που έτρεχαν κατόπιν των οδηγών των».—«ΟΙ Γιγάντιες Πόλεις της Βασάν και οι Άγιοι Τόποι της Συρίας», σελίς 45.

Αλλ’ είναι πραγματικά η φωνή του ποιμένος αυτή που αναγνωρίζουν τα πρόβατα; Ναι, αυτή είναι, όπως παρετήρησε ο Γ. Μ. Θώμσον όταν επεσκέφθη τη Μέση Ανατολή πριν από χρόνια. Έγραψε: «Ο ποιμήν φωνάζει δυνατά από καιρό σε καιρό, για να υπενθυμίση στα πρόβατα την παρουσία του. Αυτά γνωρίζουν τη φωνή του και ακολουθούν. . . Δεν πρόκειται για φανταστική διατύπωσι μιας παραβολής· είναι απλό γεγονός. Κατ’ επανάληψιν το εδοκίμασα.»

Ο Ιησούς Χριστός είπε ότι ήταν ο ‘καλός ποιμήν’ των «προβάτων» και ότι «τα πρόβατα τα εμά ακούουσι την φωνήν μου και εγώ γνωρίζω αυτά· και με ακολουθούσι.» (Ιωάν. 10:14, 27) Αν εκείνοι που υπηρετούν ως υποποιμένες του Ιησού ομιλούν πραγματικά τους λόγους του, ακολουθώντας πιστά ό,τι βρίσκεται στην Αγία Γραφή, τα «πρόβατα» θ’ ανταποκριθούν. Θ’ ακολουθήσουν την ηγεσία εκείνων που ποιμαίνουν πιστά το ποίμνιο του Θεού.

Πόσο καλά γνωρίζετε σεις, ως πνευματικοί ποιμένες, τα «πρόβατα» που ανετέθησαν στη φροντίδα σας; Ένας καλός ποιμήν είναι απασχολημένος φροντίζοντας για τις ατομικές ανάγκες των προβάτων, προσέχοντας πιστά τη Γραφική συμβουλή: «Πρόσεχε να γνωρίζης την κατάστασιν των ποιμνίων σου, και επιμελού καλώς τας αγέλας σου».—Παροιμ. 27:23.

Ένας καλός ποιμήν χρειάζεται να έχη εγκαρτέρησι και θάρρος, και να φροντίζη επιμελώς για το ποίμνιό του. Το καλοκαίρι εκτίθενται στον καυστικό ήλιο· τον χειμώνα στο ψύχος, στη βροχή και στα χιόνια. Μπορεί να υπάρχη κίνδυνος από άγρια ζώα, κι’ από κλέφτες ακόμη, που προσπαθούν να κλέψουν τα πρόβατα. Ένας ποιμήν του ‘ποιμνίου του Θεού’ πρέπει επίσης να έχη εγκαρτέρησι και θάρρος. Χρειάζεται να τα φυλάττη από ομοίους με λύκους ανθρώπους που θα ήθελαν ν’ απομακρύνουν το ποίμνιο από τις οδούς της δικαιοσύνης.—Πράξ. 20:28-30.

Μολονότι η ποίμανσις είναι έργο με απαιτήσεις είναι και έργο που ανταμείβει. Ένας πνευματικός ποιμήν, ιδιαίτερα, έχει την ικανοποίησι ότι εξυπηρετεί τα συμφέροντα του Θεού, Εκείνου στον οποίον αποβλέπει μ’ εμπιστοσύνη να ανταμείψη τον λαόν του.