Ερωτήσεις από Αναγνώστας
● Αφού το εδάφιο Ρωμαίους 11:26 λέγει ότι «πας ο Ισραήλ θέλει σωθή,» δεν σημαίνει αυτό ότι πρέπει ν’ αναμένεται μεταστροφή όλων των Ιουδαίων;—Αγγλία.
Όχι, διότι η μαρτυρία της Γραφής δείχνει τον πλήρη αριθμό των πνευματικών Ισραηλιτών οι οποίοι περιλαμβάνονται στη φράσι «πας ο Ισραήλ.» Το γεγονός ότι οι σαρκικές διακρίσεις δεν υπολογίζονται πια από τον Θεό είναι φανερό από το εδάφιο Γαλάτας 3:28, όπου διαβάζομε: «Δεν είναι πλέον Ιουδαίος ουδέ Έλλην· δεν είναι δούλος ουδέ ελεύθερος· δεν είναι άρσεν και θήλυ· διότι πάντες σεις είσθε εις εν Χριστώ Ιησού.» Και στην επιστολή προς Γαλάτας 6:16 αυτό το σύνθετο σώμα των πιστών, Ιουδαίων και μη Ιουδαίων, καλείται ο «Ισραήλ του Θεού.»
Ο απόστολος Παύλος, στην επιστολή του προς Ρωμαίους, διεσαφήνισε ότι οι φυσικοί απόγονοι του Αβραάμ μέσω του εγγόνου του Ιακώβ προωρίζοντο να ‘υιοθετηθούν’ ως υιοί του Θεού. Εν τούτοις, επειδή αυτοί απέρριψαν τον Ιησούν ως τον Μεσσίαν, απώλεσαν οι περισσότεροι αυτήν την παρ’ αξίαν εύνοια. Γι’ αυτόν το λόγο ο Ιεχωβά Θεός έδωσε την ευκαιρία σε μη Ιουδαίους ν’ αποτελέσουν μέρος του αληθινού Ισραήλ. Ο απόστολος έγραψε: «Πάντες οι εκ του Ισραήλ δεν είναι ούτοι Ισραήλ. Ουδέ διότι είναι σπέρμα του Αβραάμ, διά τούτο είναι πάντες τέκνα· αλλ’ ‘εν τω Ισαάκ θέλει κληθή εις σε σπέρμα.’ Τουτέστι, τα τέκνα της σαρκός, δεν είναι τέκνα Θεού· αλλά τα τέκνα της επαγγελίας λογίζονται διά σπέρμα.» (Ρωμ. 9:1-8) «Ιουδαίος δεν είναι ο εν τω φανερώ Ιουδαίος, ουδέ περιτομή η εν τω φανερώ, η γινομένη εν σαρκί· αλλ’ Ιουδαίος είναι ο εν τω κρυπτώ Ιουδαίος και περιτομή η της καρδίας, κατά πνεύμα, ουχί κατά γράμμα, του οποίου ο έπαινος είναι ουχί εξ ανθρώπων, αλλ’ εκ του Θεού.»—Ρωμ. 2:28, 29.
Ομοίως, ο Ιησούς Χριστός ετόνισε, στους θρησκευτικούς ηγέτας του Ιουδαϊσμού που τον είχαν απορρίψει: «Θέλει αφαιρεθή αφ’ υμών η βασιλεία του Θεού, και θέλει δοθή εις έθνος κάμνον τους καρπούς αυτής.» (Ματθ. 21:43) Αυτό το έθνος απεδείχθη ότι είναι το έθνος του πνευματικού Ισραήλ, που αποτελείται από Ιουδαίους και από μη Ιουδαίους οι οποίοι δέχθηκαν τον Ιησούν Χριστόν ως τον Κύριόν των. Εν σχέσει με αυτό το έθνος, ο απόστολος Πέτρος εδήλωσε: «Σεις όμως είσθε γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, λαός τον οποίον απέκτησε ο Θεός διά να εξαγγείλητε τας αρετάς εκείνου, όστις σας εκάλεσεν εκ του σκότους εις το θαυμαστόν αυτού φως· οι ποτέ μη όντες λαός, τώρα δε λαός του Θεού· οι ποτέ μη ηλεημένοι, τώρα δε ελεηθέντες.»—1 Πέτρ. 2:9, 10.
Σύμφωνα με το βιβλίο της Αποκαλύψεως, ο αριθμός των μελών του πνευματικού αυτού έθνους περιορίζεται σε 144.000. Ο απόστολος Ιωάννης γράφει: «Και ήκουσα τον αριθμόν των εσφραγισμένων· εκατόν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες ήσαν εσφραγισμένοι εκ πάσης φυλής των υιών Ισραήλ.» (Αποκάλ. 7:4) Για διαφόρους λόγους αυτό δεν μπορούσε απλώς ν’ αναφέρεται στον κατά σάρκα Ισραήλ. Ο Ιωάννης, γνωρίζοντας ότι η Αποκάλυψις δόθηκε σ’ αυτόν με «σημεία» και ότι ο Ιεχωβά Θεός επολιτεύετο με το νέον έθνος του πνευματικού Ισραήλ, θα είχε κατανοήσει ότι κάθε ‘φυλή των υιών Ισραήλ’ τις οποίες ανέφερε ήταν συμβολική. Το γεγονός ακριβώς ότι, η παράθεσις των φυλών δεν ανταπεκρίνετο πλήρως στις φυλές του φυσικού Ισραήλ, όπως εκτίθενται στους Αριθμούς κεφάλαιον 1, το επιβεβαιώνει αυτό. (Αποκάλ. 7:5-8) Στον Ιωάννη είχε αποκαλυφθή ότι οι 144.000 «ηγοράσθησαν (όχι μόνον μέσα από τον φυσικό Ισραήλ αλλά) από των ανθρώπων, απαρχή εις τον Θεόν και εις το Αρνίον.» (Αποκάλ. 14:1, 4) Τα εδάφια Αποκάλυψις 5:9, 10 το διασαφηνίζουν καλύτερα αυτό: «Ηγόρασας ημάς εις τον Θεόν διά του αίματός σου, εκ πάσης φυλής και γλώσσης και λαού και έθνους· και έκαμες ημάς εις τον Θεόν ημών βασιλείς και ιερείς και θέλομεν βασιλεύσει επί της γης.»
Όταν, λοιπόν, η πλειονότης των φυσικών Ισραηλιτών παρέλειψαν να επωφεληθούν από την ευκαιρία να γίνουν μέλη του πνευματικού Ισραήλ στη διάρκεια του χρόνου που τους είχε παραχωρηθή αποκλειστικά (βάσει της θείας διαθήκης με τον Αβραάμ), ο Ιεχωβά Θεός άνοιξε την ευκαιρία για τους μη Ιουδαίους να γίνουν μέλη αυτού του έθνους. (Παράβαλε Δανιήλ 9:27· Λουκάς 1:68-79· Πράξεις 3:19-26.) Η είσοδος των Εθνικών στο πνευματικό έθνος απετέλεσε τον τρόπο με τον οποίον ο Θεός εσκόπευε να σώση όλον τον Ισραήλ, όπως είπε ο απόστολος Παύλος: «Διότι δεν θέλω να αγνοήτε αδελφοί το μυστήριον τούτο (διά να μη υψηλοφρονήτε), ότι τύφλωσις κατά μέρος έγεινεν εις τον Ισραήλ, εωσού εισέλθη το πλήρωμα των εθνών και ούτω πας Ισραήλ θέλει σωθή, καθώς είναι γεγραμμένον, θέλει ελθεί εκ Σιών ο λυτρωτής, και θέλει αποστρέψει τας ασεβείας από του Ιακώβ.»—Ρωμ. 11:25, 26.
Αν δεν παρείχετο σε όλους τους ανθρώπους γενικά η ευκαιρία ν’ αποτελέσουν μέρος του πνευματικού Ισραήλ, δεν θα μπορούσε να σωθή «πας Ισραήλ.» Γιατί; Λόγω της μη ανταποκρίσεως των φυσικών Ισραηλιτών, ο αριθμός των μελών του πνευματικού Ισραήλ δεν θα είχε συμπληρωθή στον ωρισμένο καιρό του Θεού. Ο Ιεχωβά Θεός είδε ότι αυτό θα συνέβαινε και γι’ αυτό απεφάσισε να ληφθή το έθνος του πνευματικού Ισραήλ ανάμεσα από το ανθρώπινο γένος, δηλαδή ανάμεσα από Ιουδαίους και μη Ιουδαίους. Αυτό ήταν ένα «μυστήριον,» όπως μας λέγουν τα εδάφια Εφεσίους 3:5, 6: «Εν άλλαις γενεαίς [αυτό το μυστήριον] δεν εγνωστοποιήθη εις τους υιούς των ανθρώπων, καθώς τώρα απεκαλύφθη διά πνεύματος εις τους αγίους αυτού αποστόλους και προφήτας, να ήναι τα έθνη συγκληρονόμα και σύσσωμα και συμμέτοχα της επαγγελίας αυτού εν τω Χριστώ δια του ευαγγελίου.»
Φυσικά, πρέπει να έχωμε υπ’ όψιν ότι με το ν’ απορρίψη, ο Ιεχωβά τον φυσικό Ισραήλ ως εκλεκτό έθνος δεν απέκλεισε σε άτομα του έθνους εκείνου την ευκαιρία να συμφιλιωθούν μαζί του. Οι φυσικοί Ισραηλίται, μαζί με όλους τους άλλους ανθρώπους, αγοράσθηκαν με το πολύτιμο αίμα του Ιησού Χριστού. (1 Τιμ. 2:5, 6· Εβρ. 2:9) Επομένως, αυτοί οι φυσικοί Ισραηλίται ή Ιουδαίοι μπορούν να συμφιλιωθούν με τον Θεό ως αφοσιωμένοι μαθηταί του Υιού του. Γι’ αυτό ο απόστολος Παύλος μπορούσε να λέγη: «Διότι εάν η αποβολή αυτών ήναι φιλίωσις του κόσμου, τι θέλει είσθαι η πρόσληψις αυτών, ειμή ζωή εκ νεκρών;»—Ρωμ. 11:15.
Είναι φανερό ότι όλος ο κόσμος των Εθνικών δεν θέλησε να συμφιλιωθή με τον Θεό και ούτε θα το κάμη αυτό ποτέ. Αλλιώς, δεν θα υπήρχε λόγος ν’ αναλάβουν δράσιν κατά των ασεβών ο Κύριος Ιησούς Χριστός και οι άγγελοί του. Αλλ’ αυτή η δράσις θ’ αναληφθή. Διαβάζομε: «Επειδή είναι δίκαιον ενώπιον του Θεού να ανταποδώση θλίψιν εις τους όσοι σας θλίβουσιν εις εσάς δε τους θλιβομένους άνεσιν μεθ’ ημών, όταν ο Κύριος Ιησούς αποκαλυφθή απ’ ουρανού μετά των αγγέλων της δυνάμεως αυτού εν πυρί φλογός, κάμνων εκδίκησιν εις τους μη γνωρίζοντας Θεόν, και εις τους μη υπακούοντας εις το ευαγγέλιον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού· οίτινες θέλουσι τιμωρηθή με όλεθρον αιώνιον από προσώπου του Κυρίου και από της δόξης της δυνάμεως αυτού.» (2 Θεσσ. 1:6-9) Είναι αξιοσημείωτον ότι οι Χριστιανοί της Θεσσαλονίκης υπέστησαν θλίψεις από τα χέρια Ιουδαίων και μη Ιουδαίων. (Πράξ. 17:5-9) Επομένως, δεν υπάρχει βάσις για να ισχυρισθούμε ότι όλοι οι Ιουδαίοι θα μεταστραφούν και ότι συνεπώς μόνον οι μη Ιουδαίοι θα υποστούν κατάκρισι από τα χέρια του Ιησού Χριστού.
Έως τότε που θα εκτελεστή αυτή η θεία κρίσις, τόσον οι Ιουδαίοι όσο και οι μη Ιουδαίοι έχουν την ευκαιρία να συμφιλιωθούν με τον Θεό. Μέλη του πνευματικού Ισραήλ που είναι ακόμη στη γη και ένας ‘πολύς όχλος’ άλλων αφοσιωμένων δούλων του Ιεχωβά Θεού και του Υιού του Ιησού Χριστού θα επιζήσουν από την εκτέλεσι κρίσεως. (Αποκάλ. 7:2, 3, 9-17) Έτσι ολόκληρο το έθνος του πνευματικού Ισραήλ θα σωθή· τίποτα δεν θα εμποδίση εκείνο το έθνος από το να έχη τον πλήρη προκαθωρισμένο αριθμό των μελών του.