Είναι η Χρήσις του Ροζαρίου Γραφική;

ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ καθ’ ομολογίαν Χριστιανών ποτέ δεν έχουν κάμει καμμιά σοβαρή σκέψι πάνω στη χρήσι του ροζαρίου. Το εθεώρησαν ως δεδομένον ότι δεν υπάρχει τίποτα το επίμεμπτον στο να μετρούν τις προσευχές μ’ ένα κομπολόγι. Πιστεύουν ότι πρόκειται για μια Χριστιανική πράξι.

Γι’ αυτό, πολλοί εκπλήσσονται μαθαίνοντας ότι η ίδια πράξις είναι συνήθης μεταξύ των Ινδουιστών, των Βουδδιστών και των Μωαμεθανών. Οι αρχαιότερες πηγές του είναι πραγματικά μη Χριστιανικές. Ο Ρωμαιοκαθολικός Επίσκοπος Φούλτον Ι. Σην ωμολόγησε τα εξής: «Τα κομπολόγια προσευχών . . . πιθανώς χρησιμοποιήθηκαν πρώτα από τους Βουδδιστάς. Οι Βουδδισταί όσο και οι Μουσουλμάνοι κάνουν χρήσι αυτών στις προσευχές των.» Αλλά κανείς από τους αποστόλους του Ιησού Χριστού ούτε από τους ομοπίστους των του πρώτου αιώνος δεν χρησιμοποιούσε ροζάριον (κομβολόγιον).

Υπάρχει τίποτα το απαράδεκτο για τη χρήσι του σήμερα; Για να καθορισθή αυτό, καλά θα κάμωμε να εξετάσωμε τι περιλαμβάνεται στη χρήσι του ροζαρίου και να το ερευνήσωμε μάλιστα στο φως των αρχών της Αγίας Γραφής.

Το ροζάριο που χρησιμοποιείται κοινώς από πολλούς Ρωμαιοκαθολικούς αποτελείται από πέντε ομάδες δέκα μικρών χανδρών, που διαχωρίζονται από τέσσερις μεγαλύτερες χάνδρες και ενώνονται όλες με ένα μετάλλιο που φέρει το αποτύπωμα της Μαρίας. Απ’ αυτό το μετάλλιο κρέμεται μια μικρή αλυσίδα που αποτελείται από τρεις μικρές χάνδρες μεταξύ δύο μεγάλων και απολήγουν σ’ ένα σταυρό με την εικόνα του εσταυρωμένου.

Όσο για τον τρόπο χρήσεως του ροζαρίου, αυτός ποικίλλει. Το βιβλιάριο με τίτλο Τα Δεκαπέντε Μυστήρια του Αγίου Ροζαρίου (που εξεδόθη στις Ηνωμένες Πολιτείες) εκθέτει τα εξής: Εκείνος που χρησιμοποιεί το ροζάριο ευλογείται με τον εσταυρωμένο και συγχρόνως, λέγει: «Ελθέ εις βοήθειάν μου, ω Θεέ, Ω Κύριε, σπεύσον εις βοήθειάν μου.» Κατόπιν απαγγέλλει το «Πιστεύω των Αποστόλων,» ένα «Πάτερ Ημών,» «Χαιρετισμούς της Μαρίας» και ένα «Δόξα Πατρί.» Αυτές οι προσευχές, που λέγονται πάνω στη μικρή αλυσίδα, δηλαδή στο κρεμαστό κόσμημα, είναι προαιρετικές. Εκείνες που απαγγέλλονται, όμως, καθώς μετρούν με τα δάχτυλα τις υπόλοιπες χάνδρες δεν μπορούν να παραλειφθούν. Πρώτον, απαγγέλλεται το «Πάτερ ημών.» Αυτό ακολουθείται από δέκα «Χαιρετισμούς της Μαρίας.» Με το «Δόξα Πατρί» τελειώνει η δεκάδα.

Όλες οι άλλες δεκάδες απαιτούν την επανάληψι των ιδίων λέξεων, αλλά γίνονται προς τιμήν ενός διαφορετικού μυστηρίου. Αφού τελειώσουν οι δεκάδες του ροζαρίου, μπορεί ν’ απαγγελθούν το «Χαίρε Αγία Βασίλισσα» και το «Λιτανεία της Ευλογημένης Παρθένου.» Για να λεχθή ολόκληρο το ροζάριο των δεκαπέντε δεκάδων απαιτείται να γίνη ο συνήθης κύκλος των χανδρών τρεις φορές.

Η απαγγελία του ροζαρίου αποδίδει τη μεγαλύτερη σπουδαιότητα στη Μαρία, διότι οι περισσότερες προσευχές απευθύνονται σ’ αυτήν. Είναι αυτό σε αρμονία με τις διδασκαλίες του Ιησού;

Σε μια περίπτωσι μια γυναίκα, από συγκίνησι όταν άκουσε τη διδασκαλία του Ιησού, ανεφώνησε: «Μακάρια η κοιλία ήτις σε εβάστασε, και οι μαστοί τους οποίους εθήλασας.» Αυτό δεν είναι το αίσθημα στο οποίο αποδίδεται μεγαλύτερη εξοχότης όταν γίνεται χρήσις του ροζαρίου; Συνεφώνησε όμως ο Ιησούς με αυτή τη συναισθηματική έκφρασι; Όχι. Εκείνος απήντησε, «Μακάριοι μάλλον οι ακούοντες τον λόγον του Θεού και φυλάττοντες αυτόν.»—Λουκ. 11:27, 28.

Ο Ιησούς Χριστός ποτέ δεν έδειξε καμμιά ειδική μεροληπτική εύνοια στη Μαρία. Ποτέ δεν υπονοούσε ότι πρέπει ν’ αποδίδεται σ’ αυτήν ειδική τιμή. Όταν εκείνη και τα άλλα τέκνα τηςa διέκοψαν τη διδασκαλία του και τον ειδοποίησαν ότι ήθελαν να του μιλήσουν, ο Ιησούς απήντησε: «Τις είναι η μήτηρ μου, και τίνες είναι οι αδελφοί μου; Και εκτείνας την χείρα αυτού προς τους μαθητάς αυτού, είπεν, Ιδού η μήτηρ μου και οι αδελφοί μου. Διότι όστις κάμη το θέλημα του Πατρός μου του εν ουρανοίς, αυτός μου είναι αδελφός και αδελφή και μήτηρ μου.»—Ματθ. 12:48-50.

Η Μαρία επίσης, έδειξε μια ταπεινή στάσι. Όταν ο άγγελος Γαβριήλ της απεκάλυψε τον σκοπό του Θεού για τη γέννησι του Υιού του, εκείνη απήντησε: «Ιδού η δούλη του Κυρίου.» (Λουκ. 1:38) Η στάσις της ωμοίαζε πολύ με τη στάσι του αγγέλου ενώπιον του οποίου ο απόστολος Ιωάννης έπεσε για να τον προσκυνήση όταν έλαβε την Αποκάλυψι. Εκείνος ο άγγελος επέστησε την προσοχή του Ιωάννου, λέγοντας: «Εγώ είμαι σύνδουλός σου και των αδελφών σου οίτινες έχουσι την μαρτυρίαν του Ιησού· τον Θεόν προσκύνησον.»—Αποκάλ. 19:10.

Η απαγγελία του ροζαρίου δεν είναι σε αντίθεσι με την αγγελική συμβουλή «τον Θεόν προσκύνησον»; Δεν απευθύνονται οι περισσότερες ευσεβείς εκφράσεις στη Μαρία; Εν τούτοις αυτό δεν είναι όλο.

Οι συνήγοροι του Ροζαρίου αναγκάζωνται να ομολογήσουν ότι πολλοί δεν ωφελούνται τίποτε απ’ αυτό. Το βιβλίο με τίτλο Τα Δεκαπέντε Μυστήρια του Αγίου Ροζαρίου παρατηρεί τα εξής: «Πολλοί . . . μετατρέπουν το Ροζάριο σε μια μηχανική απαγγελία των προσευχών «Πάτερ Ημών» και «Χαίρε Μαρία» με αποτέλεσμα να γίνεται αυτό μια ανιαρή συνήθεια ιδιαίτερα για τους νέους.»

Αληθινά γίνεται υπερβολική επανάληψις λέξεων στην απαγγελία με το ροζάριο. Για να τελειώσουν οι δεκαπέντε δεκάδες του ροζαρίου απαιτείται να λεχθή το «Πάτερ Ημών,» δηλαδή η «Κυριακή Προσευχή» που αναγράφεται στα εδάφια Ματθαίος 6:9-13, δεκαπέντε φορές. Οι επόμενες λέξεις του «Δόξα Πατρί» λέγονται επίσης δεκαπέντε φορές: «Δόξα Πατρί, και Υιώ, και Αγίω Πνεύματι· και νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων Αμήν.» Δέκα φορές οι λέξεις που λέγονται για το «Χαίρε Μαρία»: «Χαίρε Μαρία, η χαριτωμένη· ο Κύριος μετά σου: ευλογημένη συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου, ο Ιησούς. Αγία Μαρία, μήτηρ του Θεού, προσεύχου δι’ ημάς τους αμαρτωλούς, νυν και εν τη ώρα του θανάτου ημών. Αμήν.»

Είναι αυτά τα επαναληπτικά λόγια των προσευχών σε αρμονία με την Αγία Γραφή; Σημειώστε τι είπε ο Ιησούς Χριστός: «Όταν προσεύχησθε, μη βαττολογήσητε, ως οι εθνικοί· διότι νομίζουσιν ότι με την πολυλογίαν αυτών θέλουσιν εισακουσθή. Μη ομοιωθήτε λοιπόν με αυτούς.»—Ματθ. 6:7, 8.

Δεν είναι η απαγγελία του ροζαρίου καθαρή ‘πολυλογία’; Δεν μιμείται τους ειδωλολάτρας που χρησιμοποιούσαν το ροζάριο πολύν καιρό πριν αρχίσουν να το χρησιμοποιούν οι καθ’ ομολογίαν Χριστιανοί;

Δεν μπορεί, λοιπόν, να υπάρξη αμφισβήτησις ότι η χρήσις του ροζαρίου δεν είναι Γραφική. Δεν είναι σε αρμονία με τα λόγια του Ιησού για την προσευχή και είναι σε αντίθεσι με τη συμβουλή που δίδεται να ‘προσκυνούμε τον Θεόν’ μόνον. Εκείνοι που ζητούν τη θεία επιδοκιμασία, αντί να εξακολουθήσουν να χρησιμοποιούν το ροζάριο, είναι ανάγκη να κάνουν εγκάρδιες εκφράσεις προσευχόμενοι στον Θεό μέσω του Υιού του Ιησού Χριστού.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 451]

Ένας Ινδουιστής ασκητής προσευχόμενος στον ναό Μααλάξμι της Βομβάης, χρησιμοποιώντας τις χάνδρες προσευχής