Θα Θέλατε να Είσθε Εκεί;

ΘΑ ΘΕΛΑΤΕ να ζήτε σ’ ένα τόπο όπου να μη αγωνίζεσθε με τον εμπορικό κόσμο για να προσπορίζεσθε τα προς το ζην; Σε τόπο απηλλαγμένο από ανησυχίες για την ύψωσι των τιμών, τις ελλείψεις τροφίμων, την ανεργία ή την έλλειψι εισοδήματος;

Θα θέλατε ν’ απαλλαγήτε από κυβερνητική διαφθορά, ανισότητες δικαιωμάτων και ευκαιριών και απροθυμία στην απονομή δικαιοσύνης;

Επιθυμείτε να ζήτε εκεί όπου δεν θα υπήρχε ανάγκη δικηγόρων, γιατρών, νοσοκομείων ή νεκροταφείων;

Μπορεί ν’ απαντήσετε, «Μιλάτε για τον ουρανό.»

Όχι, Μιλούμε για τη γη. Μπορεί να έχετε επιθυμήσει αυτήν ακριβώς την κατάστασι. Έχετε προσευχηθή: «Γενηθήτω το θέλημα σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης»; Αυτή η προσευχή δεν αποτελεί παράκλησι μεταβάσεως στον ουρανό. Είναι παράκλησις να έλθουν στη γη οι δίκαιες και ευνοϊκές συνθήκες του ουρανού του Θεού.—Ματθ. 6:10.

Θα μπορούσε να είναι δυνατή μια τέτοια κατάστασις; Μπορεί και θα είναι. Πότε; Πώς;

Στο πολύ προσεχές μέλλον με το χέρι του ιδίου του Θεού. Ασφαλώς διακρίνετε ότι το παρόν σύστημα, που το κυβερνούν άνθρωποι, παρακμάζει. Υπάρχει, όμως, απόδειξις ότι υπάρχουν και αόρατες δυνάμεις που ασκούν τεραστία επιρροή. Η Αγία Γραφή χαρακτηρίζει αυτές τις δυνάμεις ως δαίμονας, πονηρά πνεύματα που κατευθύνονται από έναν άρχοντα των δαιμόνων, τον Σατανά ή Διάβολο. Αυτός αοράτως «πλανά την οικουμένην όλην.»—Αποκάλ. 12:9· 2 Κορ. 4:4.

Συνεπώς, υπάρχει μια πονηρή αόρατη κυριαρχία, την οποία η Αγία Γραφή αποκαλεί «ουρανόν,» και μια πονηρή ορατή ανθρώπινη κοινωνία που καλείται «γη.» Γι’ αυτές η Αγία Γραφή λέγει, προφητικά: «Έφυγεν η γη και ο ουρανός· και δεν ευρέθη τόπος δι’ αυτά.» (Αποκάλ. 20:11) Αυτό προλέγει ότι ο Θεός θα εξαλείψη αυτό το διεφθαρμένο σύστημα που κρατεί την ανθρωπότητα σαν σε λαβή σφυγκτήρος με φόβο, διαφθορά, πολέμους, ασθένειες και θάνατον.—2 Πέτρ. 3:7, 13.

ΜΙΑ ΔΙΚΑΙΗ ΓΗ

Ο «νέος ουρανός» του Ιησού Χριστού και των 144.000 βασιλέων και ιερέων, που θα είναι μαζί του, θα άρχη τότε αοράτως. (Αποκάλ. 21:1· 14:1· 20:4-6) Για τα προσόντα αυτών ως αρχόντων και κριτών, Η Σκοπιά έχει γράψει σε προηγούμενα τεύχη. Αλλά τι θα λεχθή για την ανθρώπινη κοινωνία που θα είναι κάτω απ’ αυτούς; Αυτή θ’ αποτελέση μια «νέα γη.» Για να μπορέση κανείς να λάβη μια νοήμονα απόφασι—να θέλη να είναι εκεί—είναι ανάγκη να κατανοήση τη λειτουργία της.

Ποιοι θα είναι οι ορατοί άρχοντες της δικαιοσύνης στη νέα γη; Ο Ψαλμός 45 μάς το λέγει. Απευθύνεται προφητικά στον βασιλικό κληρονόμο του Δαβίδ, στον Κύριο Ιησού Χριστό. Αφού περιγράφει τον ουράνιο «γάμο» του Ιησού Χριστού και της «νυμφικής» εκκλησίας του, ο ψαλμός αυτός λέγει: «Αντί των πατέρων σου θέλουσιν είσθαι οι υιοί σου· αυτούς θέλεις καταστήσει άρχοντας επί πάσαν την γην.»—Εδάφ. 16.

Ποιοι είναι οι «άρχοντες» που θα βοηθήσουν στην εφαρμογή της δικαιοσύνης στη νέα γη; Μερικοί απ’ αυτούς θα εκλεγούν μεταξύ των προγόνων του Ιησού. Αυτοί, μολονότι είναι προπάτορες του Ιησού με σαρκική έννοια, θα εξαρτώνται απ’ αυτόν για ζωή. Αυτούς θα τους αναστήση εκ νεκρών, κι έτσι ο Ιησούς θα γίνη «Πατήρ» των και αυτοί «υιοί» του. Και άλλοι επίσης θα υπηρετούν ως «άρχοντες» που θα είναι από εκείνους που θα επιζήσουν από την καταστροφή αυτού του συστήματος και από τους πιστούς ανθρώπους της αρχαίας εποχής που δεν ήσαν πρόγονοι του Ιησού.

Ο πρώτιστος παράγων που διακρίνει αυτούς τους άρχοντας είναι η ακεραιότης. Ο Ιησούς Χριστός, εκλέγοντας αυτούς θα ακολουθήση τη θεία αρχή που εκτίθεται στην Έξοδο 18:21: Έκλεξον .. . «άνδρας αξίους, φοβουμένους τον Θεόν, άνδρας φιλαλήθεις, μισούντας την φιλαργυρίαν.» Αυτοί οι άρχοντες θα είναι αδέκαστοι και όχι όπως είναι οι σημερινοί άρχοντες. Θα είναι θαρραλέοι και θα προστατεύουν ό,τι είναι ορθόν, όπως οι άρχοντες που περιγράφονται στα εδάφια Ησαΐας 32:1, 2.

«Ιδού, βασιλεύς θέλει βασιλεύσει εν δικαιοσύνη, και άρχοντες θέλουσιν άρχει εν κρίσει. Και ο άνθρωπος θέλει είσθαι ως σκέπη από του άνεμου, και ως καταφύγιον από της τρικυμίας· ως ποταμοί ύδατος εν ξηρά γη, ως σκιά μεγάλου βράχου εν γη διψώση.» Όλοι, άσχετα με τη φυλή, το χρώμα ή την προηγούμενη εθνικότητα, θ’ απολαμβάνουν δικαιοσύνη. Δεν θα υπάρχη ανάγκη δικηγόρων οι οποίοι ν’ αγωνίζωνται για πολιτικά δικαιώματα. Η δικαιοσύνη δεν θ’ απονέμεται βάσει καμμιάς οικονομικής, κοινωνικής ή εθνικής καταστάσεως.

Κάτω από μια τέτοια δίκαιη ουράνια και επίγεια διοίκησι η ιδιοτέλεια που παρεμποδίζει την παραγωγή τροφίμων και τη δίκαιη διανομή σε όλους θα εκλείψη. Η στοργική υπόσχεσις του Θεού θα είναι τότε φανερή, ευχάριστη πραγματικότης: «Ο Ιεχωβά των δυνάμεων θέλει κάμει εις πάντας τους λαούς ευωχίαν από παχέων, ευωχίαν από οίνων εν τη τρυγία αυτών, από παχέων μεστών μυελού, από οίνων κεκαθαρισμένων επί της τρυγίας. . .. Θέλει καταπίει τον θάνατον εν νίκη.»—Ησ. 25:6-8, ΜΝΚ.

Η ΧΙΛΙΕΤΗΣ ΚΡΙΣΙΣ

Οι άρχοντες θα ενεργούν υπό τον Ιησού Χριστό και τους 144.000 ουράνιους κριτάς που θα είναι μαζί του. Αυτοί θα έχουν στη διάθεσί τους χίλια χρόνια για να βοηθήσουν την ανθρώπινη φυλή να μάθη να υπακούη στους νόμους του Θεού και ν’ αποκτήση ζωή. Με ζωή που θα λάμπη από υγεία και δύναμι, δεν θα υπάρχουν ασθένειες για ν’ απαιτούνται γιατροί και νοσοκομεία, όπως χρειάζονται τώρα για ν’ ανακουφίσουν, σε κάποιο βαθμό, τους τρομερούς πόνους που προξενούν. Ο Θεός έδωσε στον απόστολο Ιωάννη μια όρασι που παρουσιάζει μια ωραία εικόνα αυτής της ημέρας της κρίσεως. Ο Ιωάννης γράφει:

«Και είδον τους νεκρούς μικρούς και μεγάλους, ισταμένους ενώπιον του Θεού, και τα βιβλία ηνοίχθησαν και βιβλίον άλλο ηνοίχθη, το οποίον είναι της ζωής· και εκρίθησαν οι νεκροί εκ των γεγραμμένων εν τοις βιβλίοις κατά τα έργα αυτών. Και έδωκεν η θάλασσα τους εν αυτή νεκρούς, και ο θάνατος και ο άδης έδωκαν τους εν αυτοίς νεκρούς· και εκρίθησαν έκαστος κατά τα έργα αυτών.»—Αποκάλ. 20:12, 13.

Αυτή η όρασις καθαρά απεικονίζει την ανάστασι των νεκρών, είτε από γήινο τάφο είτε από υδάτινο τάφο, όλων των λυτρωμένων, για τους οποίους ο Θεός δέχθηκε την εξιλεωτική θυσία του Χριστού. Αυτοί θ’ αποτελέσουν την πλειονότητα του ανθρωπίνου γένους που έχει ζήσει ποτέ.

Εκτός από τους μέλλοντας ν’ αναστηθούν θα υπάρχουν κι εκείνοι που θα επιζήσουν από τη μεγάλη θλίψι η οποία θα καταστρέψη αυτό το πονηρό επίγειο σύστημα πραγμάτων. (Ματθ. 24:21· Αποκάλ. 7:9-17) Αυτοί θα χρειασθούν τη βοήθεια των ουρανίων κριτών και ιερέων για να φθάσουν σε τελειότητα, μολονότι μερικοί θα υπηρετήσουν ως «άρχοντες.» Ομοίως, οι διωρισμένοι ως «άρχοντες» από εκείνους που θ’ αναστηθούν θα χρειασθούν αυτή την ουράνια βοήθεια.

Όλοι αυτοί πρέπει να σταθούν ενώπιον του θρόνου της κρίσεως του Ιεχωβά. Ο Θεός μετεβίβασε την εξουσία της κρίσεως στη διάρκεια των χιλίων ετών στον Ιησού Χριστό. (Ιωάν. 5:22) Βασίζεται η κρίσις στο παρελθόν αυτών που θα κριθούν; Όχι. Η κρίσις δεν βασίζεται στο αν το όνομά τους είναι στο βιβλίο της ζωής όταν θα έρχωνται ενώπιον του θρόνου. Η όρασις δείχνει ότι και άλλα βιβλία ανοίχθηκαν και ότι οι νεκροί εκρίθησαν εκ των γεγραμμένων εν τοις βιβλίοις κατά τα έργα αυτών. Έτσι, θα καθορισθή αν θα έχουν την ευκαιρία να γραφούν τα ονόματά των στο βιβλίο της ζωής

Τα βιβλία εκθέτουν τους νόμους του Ιεχωβά για τον τρόπο της ζωής και της εργασίας στη «νέα γη.» Οι άνθρωποι δεν κρίνονται ομαδικώς, αλλά κρίνονται «έκαστος κατά τα έργα αυτών» που συνδέονται με την υπακοή ή παρακοή σ’ αυτούς τους νόμους που εφαρμόζονται από τους ουράνιους κριτάς. Οι επίγειοι άρχοντες θα βοηθήσουν τους ανθρώπους να μάθουν αυτούς τους νόμους και να υπακούσουν σ’ αυτούς.

Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες, μπορούμε ν’ αναμένουμε ότι η πλειονότης του πληθυσμού της γης θα γίνη τότε ασεβής και απειθής; Αυτό δεν φαίνεται λογικό. Στον παρόντα καιρό πολλές περιστάσεις κάνουν τους ανθρώπους να μη υπακούουν στον νόμο. Μια απ’ αυτές τις περιστάσεις είναι η βραδεία, παρελκυστική πορεία της δικαιοσύνης στα σημερινά δικαστήρια, καθώς και η δωροδοκία και η ευνοιοκρατία που προξενούν αδικία. Η κατάστασις αυτού του κόσμου ευνόησε την εγκληματικότητα. Συνέβη όπως λέγει η Γραφή: «Επειδή η κατά του πονηρού έργου απόφασις δεν εκτελείται ταχέως, δια τούτο η καρδία των υιών των ανθρώπων είναι όλη έκδοτος εις το να πράττη το κακόν.»—Εκκλ. 8:11.

Δεν θα υπάρχη τέτοια κατάστασις στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού. Σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα, επειδή οι νέοι ουρανοί θα σταλάζουν και θα ραντίζουν τη γη με δικαιοσύνη το ανθρώπινο έδαφος της «νέας γης» θ’ ανταποκριθή και θα καρποφορήση με αντίστοιχο τρόπο. Η Γραφή το εκφράζει αυτό ωραία: «Ας ανοίξη η γη, και ας γεννήση σωτηρίαν, και ας βλαστήση δικαιοσύνην ομού· εγώ ο Ιεχωβά εποίησα τούτο,»—Ησ. 45:8, ΜΝΚ.

Συνεπώς, ο δρόμος εκείνων που έχουν ευθεία καρδιά δεν θα είναι τόσο τραχύς όσο τώρα, αλλά θα εξομαλυνθή. Ο προφήτης του Θεού Ησαΐας έγραψε: «Η οδός του δικαίου είναι η ευθύτης· συ, ευθύτατε, σταθμίζεις την οδόν του δικαίου. Ναι, εν τη οδώ των κρίσεών σου, Ιεχωβά, σε περιεμείναμεν . . . διότι όταν οι κρίσεις σου είναι εν τη γη, οι κάτοικοι του κόσμου θέλουσι μάθει δικαιοσύνην.»—Ησ. 26:7-9, ΜΝΚ.

Οι συνθήκες θα είναι αντίθετες απ’ αυτές που υπήρξαν κάτω από τον σατανικό «θεό του κόσμου τούτου» με τη διεφθαρμένη πολιτική κυριαρχία και την επιρροή της ψευδούς θρησκείας για να κρατή τους λαούς σε υποταγή. Τα «βιβλία» των θείων οδηγιών για τον χειρισμό των υποθέσεων της γης θα διδάσκωνται χωρίς την παρέμβασι ψευδών ιδεολογιών και υλιστικών ιδιοτελών ανθρώπων. Το άπληστο εμπορικό πνεύμα δεν θα επικρατή πλέον στη ζωή των ανθρώπων με το να χειρίζονται τους επίγειους πόρους έτσι ώστε να προκαλούν άνοδο των τιμών, πληθωρισμό, έλλειψι τροφίμων και τις σχετικές ταλαιπωρίες μαζί με δυσαρέσκεια, δυστυχία και ανωμαλία. Ό,τι είναι δίκαιο και καλό θα εξαίρεται, και δεν θα αληθεύη πια ότι «η κατά του πονηρού έργου απόφασις δεν εκτελείται ταχέως.»

ΤΙ ΘΑ ΣΥΜΒΗ Σ’ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΑΚΟΥΟΙ

Φυσικά, θα είναι ασφαλώς μερικοί που δεν θα υπακούσουν στα «γεγραμμένα εν τοίς βιβλίοις» για την κατεύθυνσι του ανθρωπίνου γένους στον δρόμο του Θεού. Ο προφήτης Ησαΐας προχωρεί και λέγει: «Και αν ελεηθή ο ασεβής, δεν θέλει μάθει δικαιοσύνην· εν τη γη της ευθύτητος θέλει πράξει αδίκως, και δεν θέλει εμβλέψει εις την μεγαλειότητα του Ιεχωβά.»—Ησ. 26:10.

Η χιλιετής γη της ευθύτητας της ειλικρινούς συμπεριφοράς με τους ανθρώπους και μεταξύ των ανθρώπων, θα είναι ένας τόπος όπου επιδεικνύεται μεγάλη εύνοια σε όλους τους ανθρώπους στην έμφυτη ανθρώπινη ατέλειά των. Αλλά μερικά μέλη της ανθρώπινης οικογενείας έχουν κατέλθει πιο βαθειά σε αμαρτωλή κατάπτωσι από τους άλλους και έχουν σκληρυνθή και διαμορφωθή σε μια άδικη προσωπικότητα. Η συνήθης κλίσις των είναι προς την αδικία, μολονότι παντού ολόγυρα τους υπάρχει ευθύτης. Αυτοί δεν θα θελήσουν ν’ αναγνωρίσουν την υπεροχή του Ιεχωβά ως του δικαιωματικού Νομοθέτου, ούτε την ορθότητα των κανόνων του για διαβίωσι.

Εκείνοι οι οποίοι, στη «γη της ευθύτητος,» λαμβάνουν το «έλεος» του Θεού ματαίως, αστοχώντας τον στοργικό του σκοπό, και οι οποίοι είναι αδιόρθωτοι, κατ’ ανάγκην δεν χρειάζεται να διαφυλαχθούν ως το τέλος των χιλίων ετών, αλλά θα εκτελεσθούν ως ακατάλληλοι για αιώνια ζωή στον παράδεισο που θ’ αποκατασταθή στη γη. Χωρίς να γίνη καμμιά αδικία σ’ αυτούς που αποδεικνύονται αδιόρθωτοι, θα είναι δυνατόν να εκτελεσθούν από εκείνον τον οποίον ο Θεός διώρισε να κρίνη την οικουμένη με δικαιοσύνη. (Αποκάλ. 20:14, 15· Πράξ. 17:31) Πόσο συνετό και λογικό, λοιπόν, είναι να είμεθα ευπειθείς τώρα στο «ευαγγέλιον του Θεού» και να καλλιεργούμε αγάπη για τη δικαιοσύνη λόγω αυτής της μελλοντικής Ημέρας της Κρίσεως!—1 Πέτρ. 4:17,18.

Μετά το τέλος της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού, θα έλθουν μεγαλύτερα ακόμη πράγματα. Αυτά θα εξετασθούν στο επόμενο τεύχος της Σκοπιάς.

Θέλετε να είσθε σ’ έναν κόσμο σαν αυτόν; Δεν θα ήσαστε πιο ευτυχείς παρά τώρα αν είχατε τελεία υγεία και μπορούσατε να υποδεχθήτε τους προσφιλείς και φίλους σας όταν επιστρέψουν με την ανάστασι; Η ευτυχής αυτή κατάστασις θα είναι εδώ ακριβώς στη γη. Αν θέλετε αληθινά να ζήτε σ’ ένα τέτοιο κόσμο, η καρδιά και η συνείδησίς σας θα σας υποκινήσουν να προσέξετε περισσότερο τον Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή. Ο λόγος ακριβώς για τον οποίον ο Θεός έκαμε να γραφή αυτό τα βιβλίο ήταν για να μας δώση οδηγίες στη διάρκεια αυτού του καιρού. Αυτό το βιβλίο δείχνει πώς πρέπει να συμπεριφερώμεθα για να βαδίσωμε στον δρόμο της ζωής σ’ εκείνη τη «νέα γη.»—Ρωμ. 15:4.