Η Πίστις στον Θεό Αμείβεται με Διαφύλαξη

ΣΗΜΕΡΑ στεκόμεθα στο κατώφλι μιας μεγάλης εποχής για τη γη. Μολονότι οι αστροναύται είδαν τη γη από το διάστημα σαν ένα κόσμημα μοναδικό στο ηλιακό σύστημα, η ιστορία της λίγον καιρό μετά την εμφάνισι του ανθρώπου στη σκηνή, πριν από 6.000 χρόνια περίπου, ήταν μια ιστορία μολύνσεων, διαφθοράς και βαθμιαίας ερημώσεως. Αλλά όλα δείχνουν ότι πλησιάζει το τέλος του συστήματος πραγμάτων που ερημώνει τώρα τα πράγματα της γης. Οι Βιβλικές προφητείες τονίζουν ότι υπάρχει πράγματι ένα τέλος, και ότι δεν πρόκειται για τέλος που θα έλθη από χέρι ανθρώπων αλλ’ από τον Θεό.

Τότε η γη θα ελευθερωθή, θα καθαρισθή από την μόλυνσι που υπέστη και θα εισέλθη σε μια ένδοξη χιλιετή περίοδο αποκαταστάσεως και εξωραϊσμού. Ενώπιόν μας, όμως, υπάρχουν επικίνδυνοι και σκληροί καιροί. Αλλά η ανθρώπινη φυλή δεν θα εξαφανισθή. Πολλοί δεν θα πιστέψουν στη θεία υπόσχεσι να τους διαφυλάξη, αλλά όποιος πραγματικά επιθυμεί να επιζήση μπορεί να επωφεληθή τώρα της ευκαιρίας.

Για να επιζήση κανείς απ’ αυτούς τους κινδυνώδεις καιρούς χρειάζεται πίστις στον Θεό—πίστις για να δεχθή πραγματικά αυτά που λέγει ο Θεός και κατόπιν να συμμορφωθή μ’ αυτά. Ο απόστολος Πέτρος έγραψε: «Αν ο δίκαιος μόλις σώζηται, ο ασεβής και αμαρτωλός που θέλει φανή;» Κατόπιν συνεβούλευσε τους Χριστιανούς να «εμπιστεύονται τας εαυτών ψυχάς εις αυτόν ως εις πιστόν Δημιουργόν εν αγαθοποιία.»—1 Πέτρ. 4:18, 19.

Τι είναι ακριβώς εμπρός μας; Η Αγία Γραφή δείχνει ότι σε λίγο οι πολιτικές κυβερνήσεις θα στραφούν εναντίον της ψευδούς θρησκείας, περιλαμβανομένων και των θρησκευτικών οργανώσεων του Χριστιανικού κόσμου και των ηγετών τους, και θα την ερημώσουν. Στο προηγούμενο τεύχος αυτού του περιοδικού εξετάσθηκε αυτή η εξέλιξις των πραγμάτων εν σχέσει με τα κεφάλαια δέκατον έβδομον και δέκατον όγδοον του βιβλίου της Αποκαλύψεως. Εκεί μας δείχνει πώς θα καταρρεύση η ψευδής θρησκεία. Εκείνοι που υπηρετούν αληθινά τον Θεό δεν θα καταληφθούν απ’ αυτή την καταστροφή, αλλά θα ξεχωρίζουν ως εκπρόσωποι του Θεού, ως μη αποτελούντες μέρος του συστήματος αυτού του κόσμου.—Ιωάν. 17:14· παράβαλε με Ιεζεκιήλ 33:33.

ΔΙΑΚΙΝΔΥΝΕΥΣΙΣ ΑΠΟ ΔΙΕΘΝΗ ΕΠΙΘΕΣΙ

Φυσικά θα υπάρξουν ταλαιπωρίες στη διάρκεια της αναταραχής που συνοδεύει την καταστροφή της ψευδούς θρησκείας. Αλλά η πραγματικά μεγάλη πίεσις σ’ εκείνους που υπηρετούν τον Θεό θα έλθη μετά την καταστροφή της ψευδούς θρησκείας, όταν οι πολιτικοί άρχοντες θα στραφούν εναντίον των ειρηνοποιών που απολαμβάνουν πνευματική ευημερία. Αυτοί δεν θα έχουν στρατιωτική δύναμι, αλλά θα βασίζωνται μόνο στην αόρατη προστασία του Θεού. Αυτή η επίθεσις θα γίνη κάτω από την ηγεσία του ‘άρχοντος του κόσμου τούτου,’ του ‘θεού αυτού του συστήματος πραγμάτων,’ του Σατανά ή Διαβόλου.—Ιωάν. 12:31· 2 Κορ. 4:4.

Πώς μας πληροφορεί η Αγία Γραφή ότι αυτή η επίθεσις θα έλθη εναντίον εκείνων που υπηρετούν τον Θεό εν πνεύματι και εν αληθεία; Η ίδια όρασις στην Αποκάλυψι που μας λέγει για την καταστροφή της ψευδούς θρησκείας μάς λέγει, επίσης, ότι οι βασιλείς της γης «θέλουσι πολεμήσει με το Αρνίον, και το Αρνίον θέλει νικήσει αυτούς, διότι είναι Κύριος των κυρίων και Βασιλεύς των βασιλέων.» (Αποκάλ. 17:12-14) Επειδή το Αρνίον Ιησούς Χριστός είναι στους ουρανούς, οι επίγειοι βασιλείς και τα στρατεύματά των μπορούν να τον πολεμήσουν μόνον με το να επιτεθούν εναντίον των ακολούθων του στη γη, οι οποίοι τον αναγνωρίζουν και υποτάσσονται στη βασιλική του εξουσία. Η Αποκάλυψις κεφάλαιον 19 περιγράφει αυτή τη μάχη.

Εκτός από την προφητική όρασι της Αποκαλύψεως, ο προφήτης Ιεζεκιήλ ενεπνεύσθη να γράψη γι’ αυτή την επίθεσι με συμβολικά λόγια. Ο Σατανάς ή Διάβολος εμφανίζεται με το όνομα «Γωγ» να οδηγή τα πλήθη του εναντίον του λαού του Ιεχωβά. Ο Γωγ θα νομίση ότι αυτοί, δεν έχουν ‘τείχος’ δηλαδή, προστασία. Αυτός ο Γωγ αναφέρεται να λέγη τα εξής: «Θέλω αναβή εις γην πόλεων ατειχίστων· θέλω έλθει προς ησυχάζοντας, κατοικούντας εν ασφάλεια, πάντας τούτους κατοικούντας πόλεις ατειχίστους και μη εχούσας μοχλούς και πύλας.» (Ιεζ. 38:2, 11) Οι βασιλείς, κάτω από την ηγεσία του Γωγ, δεν θα ιδούν την αόρατη προστασία του Ιεχωβά που είναι σαν «τείχος πυρός.» (Παράβαλε Ζαχαρίας 2:5· 2 Βασιλέων 6:11-17.) Τότε, ο Ιεχωβά διά του «Βασιλέως των βασιλέων,» του «Αρνίου,» θα τους καταστρέψη.—Ιεζ. 38:21-23· 39:1-4· Αποκάλ. 19:19-21.

Πώς μπορεί οποιοσδήποτε να έχη την πίστι να μείνη σταθερός κάτω από μια τέτοια επίθεσι που προέρχεται απ’ όλες τις στρατιές της γης, εμπιστευόμενος σε κάτι που δεν μπορεί να δη. Ο Ιεχωβά, για να βοηθήση εκείνους που αποβλέπουν σ’ αυτόν, έκαμε τον ψαλμωδό να γράψη τη δική του πείρα σαν μια ενισχυτική ενθάρρυνσι. Η διαφύλαξις εκείνων που εμπιστεύονται στον Θεό φέρεται καθαρά υπό την προσοχή μας. Ο συγγραφεύς θα μπορούσε να μιλήση αντιπροσωπευτικά για όλο το έθνος του, διότι όχι μόνο αυτός ο ίδιος, αλλά και ο λαός του, ο εκλεκτός λαός του Ιεχωβά Θεού, απειλούνται τότε με θάνατο, με εξολόθρευσι. Ο ψαλμωδός είπε:

«Χαίρω ότι ο Ιεχωβά εισήκουσε της φωνής μου, των δεήσεών μου· ότι έκλινε το ωτίον αυτού προς εμέ· και ενόσω ζω, θέλω επικαλείσθαι αυτόν. Πόνοι θανάτου με περιεκύκλωσαν, και στενοχωρίαι του άδου με εύρηκαν· θλίψιν και πόνον απήντησα. Και επεκαλέσθην το όνομα του Ιεχωβά· ω Ιεχωβά, λύτρωσον την ψυχήν μου. Ελεήμων ο Ιεχωβά και δίκαιος· και εύσπλαγχνος ο Θεός ημών. Ο Ιεχωβά φυλάττει τους απλούς· εταλαιπωρήθην και με έσωσεν.—Ψαλμ. 116:1-6, ΜΝΚ.

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΙΣ ΜΕ ΠΛΗΡΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟΝ ΙΕΧΩΒΑ

Ο ψαλμωδός δεν ήθελε να πεθάνη, εν τούτοις, ο θάνατος εφαίνετο σαν κάτι βέβαιο γι’ αυτόν. Ήταν ήδη σαν ο θάνατος να είχε τα σχοινιά του δεμένα στερεά και αδιάσπαστα ολόγυρά του, εμποδίζοντας κάθε κίνησι διαφυγής. Ήταν σαν να ήταν ήδη στον Σιεόλ (τον κοινό τάφο της ανθρωπότητος) αισθανόμενος τις δυσχερείς περιστάσεις της καταπιέσεως από τα στενά τοιχώματα ενός τάφου. Αλλά έκραξε στον Ιεχωβά και ελευθερώθηκε. Γι’ αυτή τη χάρι, τη δικαιοσύνη και το έλεος του Θεού, ο ψαλμωδός υποκινήθηκε να εκφράση τη βαθειά του αγάπη για τον Δημιουργό και Προστάτη του.

Ομοίως, όταν ο λαός του Θεού επιζήση από την καταστροφή αυτού του συστήματος πραγμάτων στον Αρμαγεδδώνα, θα παρατηρήση πίσω και θα εκτιμήση το μέγεθος της σωτηρίας που πραγματοποίησε ο Παντοδύναμος Θεός γι’ αυτούς. (Αποκάλ. 16:14, 16· Λουκ. 21:36) Ήταν μια κατάστασις κοντά στο θάνατο από την οποία σώθηκαν. Ήσαν άπειροι στους παραπλανητικούς ελιγμούς και στους πονηρούς τρόπους αυτού του κόσμου και δεν μπορούσαν να επικαλεσθούν ανθρώπινη βοήθεια. Κανένας δεν ήθελε ή δεν μπορούσε να τους ελευθερώση εκτός από τον Ιεχωβά—δεν μπορούσαν να επικαλεσθούν κανένα άλλο όνομα. Στην επικίνδυνη κατάστασί τους, χωρίς καμμιά επίγεια βοήθεια, η πλήρης εμπιστοσύνη τους έπρεπε να είναι σ’ Αυτόν. Και δεν ετέθη αδικαιολόγητα. Πόσο ευγνώμονες είναι εκείνοι τους οποίους ο Ιεχωβά ελευθερώνει! Με τι εγκαρδίους λόγους και πράξεις θα εκφράζουν την αγάπη τους προς αυτόν, τον Θεόν των, για πάντα!

ΒΑΔΙΖΟΥΝ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΣΤΗ ΓΗ ΤΩΝ ΖΩΝΤΩΝ

Οι επιζώντες, αφού διαφυλαχθούν απ’ αυτή τη φοβερή κατάστασι θα πουν τότε όπως και ο ψαλμωδός:

«Επίστρεψον, ψυχή μου, εις την ανάπαυσίν σου, διότι, ο Ιεχωβά σε ευηργέτησε. Διότι ελύτρωσας την ψυχήν μου εκ θανάτου, τους οφθαλμούς μου από δακρύων, τους πόδας μου από ολισθήματος. Θέλω περιπατεί ενώπιον του Ιεχωβά εν γη ζώντων. Επίστευσα, διά τούτο ελάλησα· εγώ ήμην σφόδρα τεθλιμμένος· εγώ είπα εν τη εκπλήξει μου, Πας άνθρωπος είναι ψεύστης.»—Ψαλμ. 116:7-11.

Μετά την απελευθέρωσι από την εχθρική επίθεσι, η οποία ασφαλώς θα φέρη υπερέντασι σ’ εκείνους που κινδύνεψαν, όσοι θα επιζήσουν από τον Αρμαγεδδώνα μπορεί ν’ αφήσουν την ψυχή τους, τον εαυτό τους, ν’ αναπαυθή. Μπορεί προσωρινά να πανικοβληθούν όταν υποστούν την επίθεσι, γνωρίζοντας ότι κανένας άνθρωπος δεν θα μπορούσε να τους βοηθήση ακόμη και αν το υπέσχετο ή προσπαθούσε να το κάμη αυτό. Η πίστης στον Θεό είναι εκείνη που θα φέρη την απελευθέρωσί τους. Τότε, αφού διαφυλαχθούν από μια θανατηφόρο πτώσι, θα είναι αποφασισμένοι να εξακολουθήσουν να ‘περιπατούν ενώπιον του Ιεχωβά εν γη ζώντων.’

Σήμερα όλοι όσοι έχουν πίστι στον Θεό μπορούν να ενισχυθούν από τα λόγια του ψαλμωδού σε συνδυασμό με την παρηγορητική συμβουλή του αποστόλου Παύλου στα εδάφια 2 Κορινθίους 4:8, 9: «Κατά πάντα θλιβόμενοι αλλ’ ουχί στενοχωρούμενοι, απορούμενοι αλλ’ ουχί απελπιζόμενοι, διωκόμενοι αλλ’ ουχί εγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι, αλλ’ ουχί απολλύμενοι.»

Ο απόστολος προχώρησε και είπε έχοντας τον Ψαλμό 116 υπ’ όψιν: «Επίστευσα, δι’ ο ελάλησα.» (2 Κορ. 4:13) Ομοίως ο λαός του Θεού μπορεί να μιλήση με πλήρη και αναμφισβήτητη πίστι στη θεία προστασία. Γιατί; Διότι ο Θεός θα τους ‘ευεργετήση’ (θα ενεργήση κατάλληλα γι’ αυτούς, ΜΝΚ). (Ψαλμ. 116:7) Η ενέργειά του είναι εντελώς κατάλληλη και σύμφωνη με τις υποσχέσεις που αναγράφονται στο Λόγο του. «Γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν.» (Εβρ. 11:6) Και αυτό, επίσης, είναι σε αρμονία με το έλεός του και τον σκοπό του να υπερασπίση το όνομά του προκαλώντας την αποτυχία των εχθρών και του κακού των σκοπού.

Αυτοί που θα επιζήσουν από την επίθεσι του εχθρού και θα εισέλθουν στην καθαρισμένη γη, θα παραστούν μάρτυρες άλλης μιας απελευθερώσεως που θα γίνη ενώπιον των οφθαλμών των. Θα είναι η απελευθέρωσις δισεκατομμυρίων ανθρώπων από τους τάφους με την ανάστασι. Αυτοί με τη βοήθεια των επιζώντων θα μάθουν για τη θεία σωτηρία και απελευθέρωσι. Πολυάριθμα πλήθη απ’ αυτούς θα εκδηλώσουν πίστι και θα μπορέσουν να ‘περιπατούν ενώπιον του Ιεχωβά εν γη ζώντων,’ αποκτώντας τελικά αιώνια ζωή σε τελειότητα επάνω στη γη ως ‘τέκνα του Θεού.’ (Ρωμ. 8:21· Αποκάλ. 20:11-15) Η πίστις στον Θεό αμείβεται με διαφύλαξι, και αυτή η διαφύλαξις οδηγεί σε αιώνιο ζωή.