“Ο Θεός Δεν Είναι Προσωπολήπτης”
ΔΙΟΤΙ Ιεχωβά ο Θεός σας είναι Θεός των θεών και Κύριος των κυρίων, Θεός μέγας, ισχυρός και φοβερός, μη αποβλέπων εις πρόσωπον.» (Δευτ. 10:17, ΜΝΚ) Αυτά τα παρηγορητικά λόγια που είπε ο προφήτης Μωυσής, έχουν επανειλημμένως επιβεβαιωθή από το υπόμνημα της πολιτείας του Θεού με το ανθρώπινο γένος.
Λόγω της αμεροληψίας του Θεού η ευκαιρία να γίνη κανείς ένας από τους επιδοκιμασμένους δούλους του με την αιώνια ζωή υπ’ όψιν, δεν έχει περιορισθή σε λίγους. Ο Θεός «θέλει να σωθώσι πάντες οι άνθρωποι και να έλθωσιν εις επίγνωσιν της αληθείας. Διότι είναι είς Θεός, είς και μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Ιησούς Χριστός, όστις έδωκεν εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων.» (1 Τιμ. 2:4-6) Εφόσον όλοι οι άνθρωποι, μέσω του αντιλύτρου, είναι κτήμα του Θεού και του Χριστού, κανένας απ’ αυτούς δεν εμποδίζεται, να επωφεληθή της ευκαιρίας και ν’ αποκτήση σωτηρία. Η φυλή, η κοινωνική υπόστασις, οι ικανότητες, η εξωτερική εμφάνισις και τα παρόμοια απλώς δεν έχουν καμμιά σχέσι μ’ αυτό το ζήτημα.
Εξετάστε την περίπτωσι του έθνους Ισραήλ. Είναι αλήθεια ότι ο Ιεχωβά Θεός πολιτεύθηκε αποκλειστικά με τους Ισραηλίτας ως τον λαό που έφερε το όνομά του για λίγο καιρό. Αλλά σημειώστε πώς το ότι τους εξέλεξε ο Θεός ως τον αναγνωρισμένο λαό του δεν εξηρτήθη από τη δική τους μεγαλειότητα ή από το πλήθος τους. Ο Μωυσής τούς είπε: «Δεν προετίμησεν εσάς ο Ιεχωβά ουδέ εξέλεξεν εσάς, διότι είσθε πολυπληθέστεροι παρά πάντα τα έθνη· επειδή σεις είσθε οι πλέον ολιγάριθμοι παρά πάντα τα έθνη.» (Δευτ. 7:7) «Επειδή ηγάπα [ο Θεός] τους πατέρας σου, δια τούτο εξέλεξε το σπέρμα αυτών μετ’ αυτούς και σε εξήγαγεν έμπροσθεν αυτού εξ Αιγύπτου.»—Δευτ. 4:37.
Γιατί μπορούμε να πούμε ότι η εκλογή των Ισραηλιτών δεν κατέληξε σε μεροληπτική μεταχείρισι από μέρους του Θεού; Διότι, αντιθέτως, είχαν μια πιο σοβαρή ευθύνη να εκπληρώσουν ενώπιον του Ιεχωβά Θεού απ’ ό,τι οι λαοί που δεν τον εγνώριζαν. Γι’ αυτό, η αποτυχία των να υπακούσουν στο νόμο του τούς έφερε κάτω από μια ειδική κατάρα. Αυτό φαίνεται από το εδάφιο Δευτερονόμιο 27:26: «Επικατάρατος όστις δεν εμμένει εις τους λόγους του νόμου τούτου, δια να εκτελή αυτούς.»
Στα άλλα έθνη επετρέπετο να βαδίζουν τη δική τους οδό, αλλά, παρ’ όλα αυτά, τους επετρέπετο επίσης να επωφελούνται από τις άφθονες προμήθειες του Θεού. Μολονότι ήταν στο χέρι του Ιεχωβά να μην τους χορηγή τον ήλιο και τη βροχή, εν τούτοις, μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις χρησιμοποίησε αυτή τη δύναμι εις βάρος των ανθρώπων και σ’ αυτές τις περιπτώσεις το έκαμε για την επίτευξι ενός ειδικού σκοπού. (Έξοδ. 10:23· Αμώς 4:7) Η πείρα των εθνών ήταν γενικά όπως την περιέγραψε ο απόστολος Παύλος στον λαό των Λύστρων: «Εν ταις παρελθούσαις γενεαίς αφήκε πάντα τα έθνη να περιπατώσιν εν ταις οδοίς αυτών· καίτοι δεν αφήκεν αμαρτύρητον εαυτόν αγαθοποιών, δίδων εις υμάς ουρανόθεν βροχάς και καιρούς καρποφόρους, γεμίζων τροφής και ευφροσύνης τας καρδίας υμών.» (Πράξ. 14:16, 17) Εκτός από αυτό, ο Ιεχωβά Θεός χειρίζεται τα ζητήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να καταλήγουν σε ευλογία όλου του ανθρωπίνου γένους εκ μέρους Του μέσω του Μεσσία και των συντρόφων του, δηλαδή, μέσω του ‘σπέρματος του Αβραάμ.’—Γεν. 22:18.
Στη διάρκεια του καιρού που ο Ιεχωβά Θεός χρησιμοποιούσε τους Ισραηλίτας, άτομα σε άλλα έθνη μπορούσαν ακόμη να επωφελούνται από την εύνοιά του. Η προσευχή του Βασιλέως Σολομώντος στην αφιέρωσι του ναού στο Όρος Μοριά μάς το δείχνει αυτό. Αυτός παρεκάλεσε τον Ιεχωβά: «Και τον ξένον έτι, όστις δεν είναι εκ του λαού σου Ισραήλ, αλλ’ έρχεται από γης μακράς δια το όνομά σου, διότι θέλουσιν ακούσει το όνομά σου το μέγα και την χείρα σου την κραταιάν και τον βραχίονά σου τον εξηπλωμένον, όταν έλθη και προσευχηθή προς τον οίκον τούτον, συ επάκουσον εκ του ουρανού, του τόπου της κατοικήσεώς σου και ενέργησον κατά πάντα περί όσων ο ξένος σε επικαλεσθή· δια να γνωρίσωσι πάντες οι λαοί της γης το όνομά σου, να σε φοβώνται, καθώς ο λαός σου Ισραήλ.»—1 Βασ. 8:41-43.
ΜΗ—ΙΣΡΑΗΛΙΤΑΙ ΕΥΛΟΓΟΥΝΤΑΙ
Η Αγία Γραφή αναφέρει ένα πλήθος περιπτώσεων όπου μη Ισραηλίται οι οποίοι εξήσκησαν πίστι έλαβαν ειδικές ευλογίες από τον Ιεχωβά Θεό.
Έχομε την περίπτωσι της χήρας στα Σαρεπτά η οποία έδειξε ενδιαφέρον για τον προφήτη του Ιεχωβά Ελισσαιέ. Ως αποτέλεσμα, η μικρή της προμήθεια αλεύρου και ελαίου διατηρήθηκε θαυματουργικά στη διάρκεια ενός καιρού πείνας. Ένα ακόμη μεγαλύτερο θαύμα ήταν η ανάστασις του μοναχογιού της.—1 Βασ. 17:8-24· Λουκ. 4:25, 26.
Η πόρνη Ραάβ στην Ιεριχώ εγκατέλειψε το ανέντιμο επάγγελμά της, έδειξε πίστι στον Ιεχωβά και ενήργησε σε αρμονία με το σκοπό με τον οποίο αυτός χρησιμοποιούσε τον Ισραήλ. Έτσι, αυτή και οι συγγενείς της δεν κατεστράφησαν μαζί με τους άλλους κατοίκους της Ιεριχώ. Επίσης, χωρίς να το γνωρίζη, ανταμείφθηκε με το προνόμιο να συμπεριληφθή στην οικογενειακή γραμμή που θα ωδηγούσε στον Μεσσία, όταν συνήψε έναν έντιμο γάμο με τον Σαλμών.—Ρουθ. 4:20-22· Ματθ. 1:5, 6· Εβρ. 11:30, 31· Ιακ. 2:25.
Ομοίως, η Μωαβίτισσα Ρουθ κέρδισε την επιδοκιμασία του Θεού. Εξέλεξε τον Ιεχωβά ως Θεό της και πρόθυμα εγκατέλειψε την πατρική της γη και πήγε να ζήση ανάμεσα στους Ισραηλίτας, ένα λαό ο οποίος ανεγνώριζε τον Ιεχωβά ως τον αληθινό Θεό. Γι’ αυτό, ο Παντοδύναμος Θεός την ευλόγησε με το να της δώση το προνόμιο ν’ αποτελέση έναν κρίκο στην τόσο σημαντική αλυσίδα της καταγωγής που θα ωδηγούσε στον Μεσσία.—Ματθ. 1:5.
Με την έλευσι του Μεσσία Ιησού, οι Ισραηλίται, με βάσι τη διαθήκη που είχε κάμει ο Θεός με τον προπάτορά τους Αβραάμ, είχαν πρώτοι την ευκαιρία να γίνουν πιστοί μαθηταί του Ιησού. Κατόπιν, το 36 μ.Χ., η πρώτη ομάδα απεριτμήτων μη Ιουδαίων απήλαυσε την επέκτασι αυτού του προνομίου και σ’ αυτούς. Απευθυνόμενος σ’ αυτή την ομάδα, ο απόστολος Πέτρος είπε: «Επ’ αληθείας γνωρίζω ότι δεν είναι προσωπολήπτης ο Θεός, αλλ’ εν παντί έθνει, όστις φοβείται αυτόν και εργάζεται δικαιοσύνην, είναι δεκτός εις αυτόν.»—Πράξ. 10:34, 35.
ΜΙΜΗΘΗΤΕ ΤΗΝ ΑΜΕΡΟΛΗΨΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Εφόσον ο Θεός είναι αμερόληπτος, όλοι εκείνοι που επιθυμούν την επιδοκιμασία του πρέπει να θέλουν να είναι σαν αυτόν. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει ν’ αποφεύγουν κάθε επίδειξι προσωποληψίας και να μη κρίνουν με βάσι την ανώτερη μόρφωσι ενός ατόμου, την οικονομική του υπόστασι, την εξοχότητά του και τα όμοια. Δεν κρίνομε κανένα άνθρωπο με βάσι τα σαρκικά ή ατελή ανθρώπινα πρότυπα. Εκείνο που πραγματικά πρέπει να υπολογίζεται δεν είναι η εξωτερική εμφάνισις, αλλά αυτό που είναι το άτομο στην καρδιά.
Η απροσωποληψία του Θεού θέτει επάνω στους δούλους του την ευθύνη να βοηθούν τους συνανθρώπους των να έλθουν εις επίγνωσιν της αληθείας. Κανείς δεν πρέπει να θεωρή ένα άλλο άτομο ανάξιο να βοηθηθή μ’ αυτόν τον τρόπο. Οι άνθρωποι μπορούν να βοηθηθούν ν’ αλλάξουν τους τρόπους των, αν αυτό είναι εκείνο που πραγματικά επιθυμούν να κάμουν. Ο απόστολος Παύλος έγραψε στους Κορινθίους τα εξής: «Ούτε πόρνοι ούτε ειδωλολάτραι ούτε μοιχοί ούτε μαλακοί ούτε αρσενοκοίται ούτε κλέπται ούτε πλεονέκται ούτε μέθυσοι ούτε λοίδοροι ούτε άρπαγες θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού. Και τοιούτοι υπήρχετε τινες· αλλά απελούσθητε.» (1 Κορ. 6:9-11) Επομένως, αν τα άτομα εναρμονίσουν τη ζωή των με το θέλημα του Θεού, μπορούν να γίνουν καθαροί, επιδοκιμασμένοι δούλοι του.
Αν εκτιμούμε την αμεροληψία του Θεού, θα βοηθηθούμε να βλέπωμε με ορθή άποψι αυτά που οι άλλοι σκέπτονται για μας. Το κύριο ενδιαφέρον μας θα είναι να ευχαριστούμε, όχι τους ανθρώπους, οι οποίοι μπορούν να εντυπωσιάζωνται από την εξωτερική μας εμφάνισι, αλλά τον Ιεχωβά Θεό, ο οποίος βλέπει τι είναι στην καρδιά μας. Θ’ ακολουθούμε τη Γραφική συμβουλή: «Παν ό,τι αν πράττητε, εκ ψυχής εργάζεσθε, ως εις τον Κύριον και ουχί εις ανθρώπους, εξεύροντες ότι από του Κυρίου θέλετε λάβει την ανταπόδοσιν της κληρονομίας, διότι τον Κύριον Χριστόν δουλεύετε. Όστις όμως αδικεί, θέλει λάβει την αμοιβήν της αδικίας αυτού, και δεν υπάρχει προσωποληψία.»—Κολ. 3:23-25.
Πραγματικά, η αμεροληψία του Θεού έχει επιφέρει θαυμαστά αποτελέσματα στο ανθρώπινο γένος. Έχει τεθή η βάσις ώστε όλοι, όχι μόνο λίγοι, να εκλέξουν να έλθουν σε μια επιδοκιμασμένη στάσι ενώπιόν του, με την προοπτική αιωνίου ζωής. Η εκτίμησις αυτού του γεγονότος πρέπει να μας υποκινή να βοηθήσωμε όσο το δυνατόν περισσοτέρους να έλθουν εις επίγνωσι της αληθείας. Πρέπει να μας υποκινή ν’ αποφεύγωμε να δείχνωμε προσωποληψία και ακατάλληλη ανησυχία για το τι σκέπτονται για μας οι άλλοι άνθρωποι. Αν κάνωμε το κάθε τι ως εις τον Ιεχωβά, μιμούμενοι την αμεροληψία του, μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι θα λάβωμε πλούσια ανταμοιβή.