Τι Εννοούσε ο Σοφός Ανήρ;
ΣΤΟ Γραφικό βιβλίο του Εκκλησιαστού, ο σοφός Βασιλεύς Σολομών μίλησε για μερικούς διαρκώς επαναλαμβανόμενους κύκλους που σχετίζονται με τη γη. Η μια γενεά διαδέχεται την άλλη. Ο ήλιος ανατέλλει και δύει. Οι άνεμοι φυσούν από διάφορες κατευθύνσεις. Οι ποταμοί και οι χείμαρροι χύνονται μέσα στη θάλασσα, αλλά ποτέ δεν την γεμίζουν.—Εκκλησ. 1:4-7.
Κατόπιν, εκείνος ο σοφός ανήρ παρατηρεί: «Πάντα τα πράγματα είναι εν κόπω· δεν δύναται άνθρωπος να εκφράση τούτο· ο οφθαλμός δεν χορταίνει βλέπων, και το ωτίον δεν γεμίζει ακούον. Ό,τι έγεινε, τούτο πάλι θέλει γείνει· και, ό,τι συνέβη, τούτο πάλιν θέλει συμβή· και δεν είναι ουδέν νέον υπό τον ήλιον. Υπάρχει πράγμα, περί του οποίου δύναταί τις να είπη, Ιδέ, τούτο είναι νέον; τούτο έγεινεν ήδη εις τους αιώνας οίτινες υπήρξαν προ ημών. Δεν είναι μνήμη των προγεγονότων, ουδέ θέλει είσθαι μνήμη των επιγενησομένων κατά ταύτα, εις τους μέλλοντας να υπάρξωσιν έπειτα.»—Εκκλησ. 1:8-11.
Προφανώς ο σοφός Βασιλεύς Σολομών είχε υπ’ όψιν του αυτή την αδιάκοπη επανάληψι των πραγμάτων όταν εδήλωσε τα προηγούμενα. Υπήρχαν τόσοι πολλοί επαναλαμβανόμενοι κύκλοι ώστε ένα άτομο μπορεί να κουραζόταν αν προσπαθούσε να τους περιγράψη όλους. Δεν θα έβρισκε λόγια για να το κάνη αυτό.
Η επανάληψις των κύκλων μπορεί να επηρεάση έναν άνθρωπο με τέτοιο τρόπο ώστε οι αισθήσεις της οράσεως και της ακοής του να μην ικανοποιούνται, αλλά να επιθυμή πάντοτε κάτι καινούργιο. Και πραγματικά, δεν υπάρχει τίποτε καινούργιο στους κύκλους της φύσεως ούτε στα γεγονότα της καθημερινής ζωής. Οι γενεές που έζησαν πολύ πριν από μας έγιναν μάρτυρες των ίδιων κύκλων της φύσεως. Και στις ανθρώπινες υποθέσεις τα ίδια πράγματα παρατηρούνται σε όλους τους αιώνες. Υπήρξε πρόοδος, εξασθένησις, απογοήτευσις, καταπίεσις, διαφθορά και επαναστάσεις, οι οποίες ακολουθούντο από ακόμη περισσότερη καταπίεσι και διαφθορά. Οι άνθρωποι είχαν πάντοτε τις ίδιες ελπίδες, επιθυμίες και φιλοδοξίες. Έτσι, όταν πέθαναν, οι μεταγενέστερες γενεές τους λησμονούσαν. Ακόμη και τα άτομα που έκαναν ένα αξιόλογο όνομα για τους εαυτούς των έσβησαν από τη μνήμη των ζώντων και αντικαταστάθηκαν απ’ αυτούς που ήσαν ζώντες και οι οποίοι απελάμβαναν υπεροχή.
Τι όφελος μπορεί να έχη για μας αυτή η πληροφορία; Μπορεί να μας προφυλάξη από το ν’ αποδίδωμε ακατάλληλη σπουδαιότητα στις επιδιώξεις υλιστικών σκοπών, οι οποίες αποκλείουν από τις σκέψεις μας τον Δημιουργό. Όλα τα επίγεια επιτεύγματα είναι πρόσκαιρα. Έτσι, αντί να κάνωμε αυτά κύριο στόχο της ζωής μας, είναι πολύ καλύτερο ν’ απολαμβάνωμε τους καρπούς του κόπου μας και να δημιουργούμε ένα καλό όνομα ενώπιον του Θεού, ο οποίος μπορεί να μας επαναφέρη στη ζωή θέτοντας ενώπιόν μας ένα αιώνιο, ευτυχές μέλλον.—Εκκλησ. 3:22.